Geascendeerde Meester Jezus Christus, 9 augustus 2025. Conferentie van 2025 voor Amerika: De dualiteit van superioriteit en inferioriteit ontstijgen.

IK BEN de Geascendeerde Meester Jezus Christus, en ik heb mezelf al gelabeld als ketter, een valse profeet, als de stem van de duivel voor de meeste christenen overal ter wereld en vooral voor de mensen in Amerika.

Ik dacht na over hoe ik deze verhandeling, iets wat een paar duizendsten van een seconde duurde, moest aanpakken, maar ik besloot het iets anders aan te pakken dan andere meesters. Ik besloot wat milder te zijn. We zullen zien of ik die intentie kan vasthouden.

Maar ik wil het concept introduceren, of liever het collectieve bewustzijn toewerpen, dat Christus jou kent. Kent Christus jou? Er zijn een paar situaties in de evangeliën, zoals dat van Matteüs, waarin ik zeg dat niet iedereen die mij Heer noemt, het koninkrijk zal binnengaan en dat er mensen zullen komen die zeggen: “Hebben wij niet in jouw naam geprofeteerd, en in jouw naam duivels uitgedreven en grote werken gedaan?” En dan zal ik zeggen: “Ik heb je nooit gekend; ga weg van hier, werkers voor ongerechtigheid.” Wat betekent het dat Christus jou niet kent?

De deur naar het koninkrijk
Je zou kunnen zeggen: “Heb je ons dan niet verteld dat zonder hem niets gemaakt werd wat gemaakt is; dat alles gemaakt is van het Christusbewustzijn?” Dus Christus moet alles en iedereen kennen. Misschien wel en misschien ook niet, want je kunt altijd meer begrijpen. Laten we de algemene overtuiging van veel christenen nemen, zelfs degenen die niet katholiek zijn, dat ergens daarboven een parelmoeren poort is die naar het koninkrijk der hemelen leidt. Wanneer je sterft, kom je bij die poort, als je goed bent geweest en word je begroet door de heilige Petrus. En let wel, zelfs mensen die niet katholiek zijn, geloven, veel christenen geloven, dat de heilige Petrus bij de poort staat omdat ik heb gezegd: “En op deze rots zal ik mijn kerk bouwen” en dat ik hem de sleutels tot het koninkrijk der hemelen heb gegeven. Ze denken dat Petrus daar staat en dat hij beslist wie er wel en niet naar binnengaat. Maar aan die veronderstelling zitten een paar dingen vast die problematisch zijn.

Ten eerste, aangezien Petrus zelf niet het koninkrijk is binnengegaan, is hij eigenlijk niet gekwalificeerd om te weten wat de criteria zijn. Ten tweede, je kunt de sleutels tot het koninkrijk wel hebben, maar weet je wel waar de deur is, kun je het sleutelgat wel vinden, de sleutel erin steken, hem omdraaien, de deur openen en wil je wel kijken wat er achter de deur is. Wat is er achter die deur? De balk in je eigen oog. En als je daar niet naar wilt kijken, hoe kom je daar dan voor in aanmerking? Je weet natuurlijk dat Petrus me drie keer heeft verloochend na mijn arrestatie. Je kent de situatie waarin ik tegen hem zei: “Ga achter mij, Satan.” Hoe komt het dat christenen nu juist denken dat Petrus beslist of ze naar binnen mogen of niet?

De wijsheid van de Moeder zal je dit opnieuw laten zien en zeggen: “Als het Petrus niet is, wie is het dan wel?” En ik zal je vertellen wie het is, want ik weet het, want dat ben ik, de geascendeerde meester Jezus Christus. Ik bekleed het spirituele ambt voor planeet aarde, het ambt van planetaire Christus, en niemand komt tot de Vader dan door mij.

De mensen die het beter weten dan Christus
Of je christen bent of niet, maakt niet uit. Wanneer je het ene lichaam achterlaat, zul je, in je fijnere lichamen, bij de poort komen en er is een poort die leidt naar het geascendeerde rijk zoals de meeste christenen de hemel of het koninkrijk noemen, en ik sta bij die poort. En als ik je ken, kun je naar binnen, maar hoe kun je ooit door die deur komen als ik je niet ken? Het betekent niet dat ik je naar de hel stuur of je veroordeel. Ik wijs gewoon naar een van de andere deuren die daarboven zijn. En wat zijn die andere deuren? Eén leidt naar een rijk waar jij je kunt voorbereiden op je volgende incarnatie. Een andere deur leidt naar het identiteitsrijk. Een andere deur naar het mentale rijk. Een andere deur naar het emotionele rijk en een andere deur naar het astrale vlak. Dan zijn er deuren die naar andere planeten leiden, en er is een deur die leidt naar de tweede dood. Wanneer mensen naderen die ik niet ken, wijs ik naar een deur.

De meeste mensen volgen de richting en gaan door die deur, maar een paar zullen blijven staan en met me in discussie gaan en zeggen: “Maar Heer, wij hebben jou Heer genoemd. Wij hebben jou onze Heer en Verlosser genoemd. Wij hebben allemaal goede werken gedaan.” Maar ik ken je niet. Daar is de deur voor jou. Wie zullen met me in discussie gaan? Veel verschillende mensen, maar er is een grote groep mensen die zichzelf een goede christen noemt, met name predikanten, dominees, kardinalen, bisschoppen, pausen en potentaten. Ze zullen in discussie gaan omdat ze denken dat ze aan de eisen voldoen en dat ik hen binnen moet laten. Ik heb alleen naar een andere deur gewezen. Ze zeggen in wezen: “Je hebt het mis, Jezus. Je moet mij binnenlaten.” Maar wat zeggen ze eigenlijk? Dat zij beter weten dan Christus wie het koninkrijk mag binnengaan.

Ben jij bekend bij Christus?
Wanneer veel mensen dit zouden horen, als ze dit al zouden horen, iets wat de meeste christenen natuurlijk nooit zullen horen, dan zouden ze zeggen: “Maar vertel ons dan eens, welke criteria hanteer je dan om te bepalen wie er binnengaat?” Want ze beweren dat ik dit beslis, maar ik ben niet degene die beslist of jij gekwalificeerd bent om het koninkrijk binnen te gaan. Jij beslist en je beslist dit lang voordat je bij die deur komt.

Of christenen het nu willen horen of niet, je hebt vele levens geleden beslissingen genomen die je op een pad hebben gezet dat je óf naar de deur van het koninkrijk leidt óf naar een andere deur. Jij beslist omdat jij beslist of je bij Christus bekend bent of niet. Hoe bepaal je dit? Dit is heel eenvoudig, maar laat me even een stap naar achteren doen en dit geleidelijk uitleggen.

Of christenen dit nu willen horen of niet, alles draait om vrije wil. Wanneer je begint als een zelfbewust wezen, heb je het gevoel dat je verbonden bent met iets buiten je eigen geest. Je ziet niet duidelijk wat dat iets is, maar je hebt het gevoel dat er iets is. Het lijkt alsof je de ochtendmist om je heen ziet, maar er is wel een helder lichtpuntje dat je nauwelijks door de mist heen kunt zien. Dit is de opkomende zon van Christus in je wezen. Je hebt dan de optie om die verbinding te erkennen en je gevoel van verbondenheid te vergroten. En wanneer je jezelf begint te zien als een verbonden wezen, kent Christus jou.

Want wat stelt je in staat je gevoel van verbondenheid te vergroten, om steeds meer één te worden? Dat is de Christusgeest, maar vanwege je vrije wil heb je nog een optie, zoals andere meesters hebben uitgelegd, namelijk de illusie krijgen dat je een gescheiden wezen bent. Zoals we hebben uitgelegd, wordt alles geschapen uit het Christusbewustzijn, maar niet met het Christusbewustzijn. Wanneer je de illusie aanneemt dat je een apart wezen bent, reik je niet naar Christus. Je gebruikt de Christusgeest niet met het bewustzijn van de Christusgeest om de gescheidenheid in te gaan. Je gebruikt de dualistische geest. Wanneer je de gescheidenheid in gaat, zeg je in wezen: “Ga weg achter mij, Christus, want je bent een aanstoot voor mij. Je houdt meer van de dingen die van God zijn en niet de dingen die van de mensen zijn.” Het tegenovergestelde van wat ik tegen Petrus zei. Maar dit zeg je, want wanneer je de gescheidenheid ingaat, heb je Christus niet nodig. Eigenlijk wil je helemaal niet dat Christus er is, want als Christus er zou zijn, zou je inzien dat gescheidenheid een illusie is. Je zou dan niet de ervaring kunnen krijgen om jezelf als een apart wezen te zien en te ervaren dat dit echt is.

Christus is de verenigende geest. In zekere zin weet Christus alles, maar op het bewuste niveau van de mens, wanneer iemand zich afscheidt, zegt de Christusgeest: “Ik ken je niet.” De Christusgeest moet zich terugtrekken om iemand het realiteitsbesef te geven dat die illusie echt is, dat hij werkelijk een apart wezen is. Dit wordt toegestaan doordat je vrije wil hebt. Nogmaals, ik veroordeel of veroordeel niet. Je mag een ervaring hebben binnen Gods Wet van Vrije Wil, maar wanneer jij je afzondert, heb je Christus niet nodig, en dan trekt Christus zich terug.

Het keerpunt
Wanneer kun je dan door Christus gekend worden? Welnu, wanneer je op het keerpunt komt waarop je genoeg hebt van wat je als gescheiden wezen kunt ervaren en zegt: “Ik kan dit niet meer, help me”, of je zegt: “Er moet meer zijn.” En op dat moment, wanneer je bereid bent om opnieuw hulp te vragen van iets buiten je eigen geest om, dan kan Christus bij je komen. Maar nogmaals, Christus kan je alleen de sleutel geven.

Jij moet hem in het slot te steken en omdraaien. En wat is daarvoor nodig? Dat je gewoon bereid bent om naar de balk in je eigen oog te kijken. Hoe benader je het leven wanneer je een verbonden wezen bent? Als een pad. Het is een interactief proces. Je denkt, voelt, ervaart. Er is iets daarboven, daarbuiten, waarmee ik verbonden ben. En je bent bereid om met dat iets om te gaan. Je bent bereid om hulp en aanwijzingen te vragen en je bent bereid om die aanwijzingen te implementeren zodat jij je gevoel van verbondenheid vergroot. Wanneer je gescheiden raakt, verlies je het gevoel van verbondenheid, want gescheidenheid kan niet echt lijken als je verbonden bent met iets buiten je eigen geest. Hoe kun je echt voelen dat je gescheiden bent? Wat betekent het om gescheiden te zijn? Je denkt dat je een onafhankelijk wezen bent dat bestaat als een op zichzelf staande eenheid op een wereld met andere onafhankelijke wezens.

Ben jij een onafhankelijk of een onderling afhankelijk wezen?
Wanneer je een verbonden wezen bent, zie je dat je verbonden bent met iets wat verder gaat dan je eigen geest. Dat is je bron. Andere wezens zijn ook verbonden met datzelfde iets, diezelfde bron. Hoe ben je dan een onafhankelijk wezen? Wanneer je een gevoel van verbondenheid hebt, ben je niet onafhankelijk. Je bent onderling afhankelijk van iets wat groter is dan jou. En wanneer je dat ziet, zie je ook dat alle andere mensen onderling afhankelijk zijn en dat jij horizontaal onderling afhankelijk bent, met alle andere mensen. Dat is de gemeenschap van Christus. Maar wanneer je gescheiden bent, wil je geen deel uitmaken van een gemeenschap. Je kunt om praktische redenen wel deel uitmaken van een gemeenschap, maar dat is niet gebaseerd op een gevoel van verbondenheid met de Christusgeest. Daarom wordt het zo vaak geforceerd, daarom zijn er conflicten en daarom ziet één gemeenschap, één groep mensen, zichzelf onvermijdelijk tegenover, in concurrentie met, een andere groep staan of misschien wel alle andere groepen. Daarom kan een bepaalde groep mensen het gevoel krijgen dat zij het uitverkoren volk van God zijn of het gevoel krijgen dat zij tot de enig ware religie behoren en dat zij de enigen zijn die gered zullen worden.

De ervaring dat je gescheiden bent, laat het lijken alsof je onafhankelijk bent. Maar zoals de wetenschap zelfs heeft bewezen, is alles met elkaar verbonden – de onderling afhankelijke oorsprongen. In werkelijkheid ben je niet onafhankelijk, maar je kunt de ervaring dat je een onafhankelijk wezen bent, wel een poosje houden. Die ervaring is echter een illusie die het dualiteitsbewustzijn heeft gevormd, en die is dat er altijd twee tegengestelde polariteiten zijn en daarom zul je altijd in conflict zijn met andere onafhankelijke wezens. En daarom kun je nooit vrede hebben, kun je nooit lijden overwinnen, zolang jij denkt dat je onafhankelijk bent en op zichzelf bestaat.

Wat heb ik ook alweer gezegd: “Ik kan uit mezelf niets doen, het is de Vader in mij.” Maar als je onafhankelijk bent of denkt dat je dat bent, dan denk je: “Ik kan uit mezelf wel iets doen.” En je denkt dat je om het gevoel van eenzaamheid, het gevoel van verlies, het gevoel dat je bedreigd wordt door anderen, te overwinnen, steeds meer moet doen als onafhankelijk wezen. Je moet steeds meer macht verwerven. Je moet superieur worden aan anderen. Dan denk je dat je dat die anderen je niet meer zullen bedreigen. Dat heeft zeker goed uitgepakt voor Hitler, Mao, Stalin, Napoleon en een paar honderd andere dictators die we zouden kunnen noemen. Ze bereiken echter nooit een staat van vrede als onafhankelijk, apart wezen.

Inferioriteit–superioriteit: het beter weten dan Christus
Maar zoals we al vaak hebben uitgelegd, staat de Wet van Vrije Wil dit natuurlijk toe. Dat is ook de reden waarom Christus zich dan van die mensen moet terugtrekken en daarom in wezen zegt: “Ik ken jullie niet. Ik heb jullie nooit gekend vanaf het moment dat jullie de staat van gescheidenheid ingingen. Ik heb jullie niet gekend.” Dan voel je je bedreigd door de gescheidenheid en dan bouw je het idee op dat je vanwege alles wat je hier op aarde hebt bereikt, hebt geprofeteerd, duivels hebt uitgedreven, goede werken hebt verricht, vanwege wat je hier op aarde hebt gedaan, gekwalificeerd bent om het koninkrijk binnen te gaan waar je eeuwige vrede zult bereiken. Je komt bij de poort en je ziet me daar staan, en ik wijs weg van de poort, en je gaat met me in discussie.

Wat betekent dat? Het betekent dat je denkt dat je het beter weet dan Christus, maar als je denkt dat je het beter weet dan Christus, kun je Christus niet kennen en kun je ook niet door Christus gekend worden. Je krijgt je beloning, je gevoel van voldoening op aarde. Alleen degenen die Christus kennen of door hem gekend worden, kunnen hun beloning in de hemel ontvangen.

Je ziet dat de hele inferioriteits– en superioriteitsdynamiek voortkomt uit de scheiding van Christus, je bedreigd voelen, streven naar een gevoel van superioriteit om je niet bedreigd te voelen. Niet iedereen krijgt dit duidelijk egoïstische gedrag en probeert niet in hogere posities in de maatschappij te komen. Veel mensen vervallen tot de polariteit van je inferieur voelen en proberen zichzelf niet te verheffen door iets te doen. Ze proberen zichzelf te verheffen door om te gaan met degenen die wél iets doen, de blinde volgelingen van de blinde leiders. Bovendien denken ze dat ze het beter weten dan Christus omdat ze denken dat hun gedachten kunnen bepalen dat ze inferieur zijn, terwijl er in Christus geen meerdere of mindere is.

Sommige mensen die blinde volgelingen zijn geweest, zullen ook ruziën als ze aan de poort komen. Niet veel, maar een paar wel. En nogmaals, ik kan alleen maar zeggen: “Wie ben je en wat heb je gedaan met het wezen dat ik ooit kende?” Hoeveel van de zogenaamd miljarden christenen overal ter wereld en de miljoenen christenen in Amerika zouden de vraag willen overwegen: “Ken ik Christus? Kent Christus mij?” Hoeveel zouden hierop projecteren: “O, omdat ik allemaal goede dingen in Jezus’ naam heb gedaan of hem tot mijn Heer en Verlosser heb verklaard, kent Christus mij zeker. En ik ken Christus natuurlijk omdat ik uit de Bijbel en de doctrines van mijn kerk weet wie Christus is.” Maar je kunt de naam Jezus gebruiken zoveel je wilt, maar als je het bewustzijn hebt dat je gescheiden bent, dan doe je niet de werken van de Heer. Je bent dan een werker van ongerechtigheid. Waarom? Omdat je jezelf probeert te verheffen, allereerst als gescheiden wezen, ten tweede door de dingen te gebruiken die van mensen zijn. Je houdt niet van de dingen die van God zijn.

Wat zijn de dingen die van God zijn? Er zijn geen onafhankelijke wezens. Alle wezens zijn onderling afhankelijk. Laat daarom de grootste onder jullie de dienaar van allen zijn. Probeer het al te verheffen in plaats van jezelf te verheffen als gescheiden wezen. Dan doe je de werken of de wil van de Vader. Zolang je probeert je gescheiden zelf te verheffen kent Christus jou niet. Pas wanneer jij je omkeert, en let wel, dit is geen kwestie van wereldlijke dingen doen of wereldlijke verklaringen afleggen, pas wanneer jij je omkeert en bereid bent naar jezelf te kijken, naar de balk in je eigen oog, kent Christus jou weer. En hoe bereidwilliger je bent om naar jezelf te kijken, om naar je psyche te kijken, en naar alle gescheiden zelven te kijken die je hebt opgebouwd, die geschapen zijn door de illusie dat je gescheiden bent, en die je gevangen probeert te houden in die illusie, pas wanneer je de zelven begint te zien, zul je steeds meer door Christus gekend worden omdat je Christus steeds meer zult kennen.

Verberg jij je voor Christus?
We zouden kunnen zeggen dat Christus niet beslist of je door Christus gekend wordt of niet, maar jijzelf. Jij moet beslissen, want wat doe je zolang je jezelf als een gescheiden wezen ziet? Je probeert je voor Christus te verbergen. En vanwege de Wet van Vrije Wil doet Christus een stap naar achteren en zegt: “Als dit jouw keuze is, dan mag jij je verbergen, maar dat betekent dat ik je niet ken, ik zie je niet, ik sta je toe om je te verbergen.” Wanneer je besluit dat je genoeg hebt van verstoppertje spelen, of liever genoeg hebt van het spelen van verstoppertje spelen en bereid bent te zoeken, dan kan Christus je weer kennen omdat jij je nu niet langer probeert te verbergen. En dat betekent dat je openstaat voor de bereidheid om Christus te leren kennen.

Maar wat is Christus? Heel veel mensen, en zoals Moeder Maria heeft gezegd, is de missie van Christus onmogelijk omdat heel veel mensen naar Christus kijken door de filter van de gescheiden geest, en ze denken ze dat zij kunnen definiëren wat Christus is op basis van wat de gescheiden geest kan zien. Ze definiëren Christus als een dualistisch wezen, maar Christus is het verenigende element dat je terugtrekt naar je Schepper, dat je uit de dualiteit trekt, uit het doodsbewustzijn. Daarom kan niets op deze wereld definiëren wat Christus is. Daarom moest ik tegen Petrus in het verweer komen toen hij zijn visie als gescheiden wezen op mij wilde projecteren en zeggen: “Laat het jou niet overkomen, Heer, dit zal jou nooit overkomen.” “Ga weg van mij, Satan, want je wilt niet wat God wil, je wilt wat de mensen willen.” Je maakt een afgod van Christus op basis van een geest die gescheiden is van Christus. Je denkt dat je door deze afgod te aanbidden en hem tot jouw Heer en Verlosser te verklaren in het koninkrijk komt.

Het valse beeld van Christus aanbidden
Maar wat doe je dan? Je ziet Christus buiten jou als de externe Verlosser. Maar waar is Christus? Klinkt het redelijk dat Christus in het koninkrijk is? Waar is het koninkrijk? O ja, in jou. Zolang je het beeld projecteert dat Christus buiten jou is, ken je Christus niet en als je niet opnieuw wilt nadenken over dat beeld en je door Christus te laten onderrichten, jou te laten zien, jou te laten demonstreren dat Christus niet dat beeld is, dat het beeld een illusie is, dan ben je niet bereid Christus te kennen en dan moet Christus een stap naar achteren doen en zeggen: “Ik ken jou niet, ik ken jou niet omdat je niet door mij gekend wilt worden en je mij ook niet wilt kennen zoals ik ben. Want ik sta boven de dingen van de mensen.”

Denk hier nog eens over na met de wijsheid van de Moeder. De fundamentalistische christenen die Jezus Christus tot hun Heer en Verlosser verklaren zien mij als een extern wezen en ze denken dat dit externe wezen hen kan redden, maar hoe zou dat ooit moeten? Hoe kan een externe Verlosser je meenemen naar het koninkrijk dat binnenin jou is? Wat zeggen ze dan eigenlijk? Zeggen ze: “Ik wil de echte Jezus Christus kennen?” Nee, ze zeggen: “Ik wil vasthouden aan het beeld van Christus dat niet Christus is, dat niet de echte Christus is, dat hier op aarde geschapen is, maar ik wil dat de valse Christus me redt en me naar het koninkrijk brengt.” Hoe kan een op aarde geschapen Christus je meenemen naar het koninkrijk dat buiten de aarde is? Zit daar enige logica in? Is dat een redenering gebaseerd op de wijsheid van de Moeder? Is er ook bereidheid om verticaal te reiken naar een ervaring van Christus, zodat de schellen van je ogen vallen?

Vaak zie ik deze mensen, en zoals ik tweeduizend jaar geleden al zei: “O ja, met hun mond belijden ze van alles, zelfs met hun daden denken ze dat ze mijn werk doen, maar hun hart is ver van mij omdat ze in hun hart de ware Christus niet willen kennen.” Waarom? Omdat ze hier op aarde in mijn naam werken hebben verricht die hen een gevoel van superioriteit geven, een gevoel van: “Ik zal zeker gered worden.” En ze willen die afgod, die valse Christus, niet loslaten en daarom is hun hart ver van mij. Ze houden meer van de dingen die van de mensen zijn dan van de dingen die van God zijn.

Heb jij genoeg van het koninkrijk van de mensen?
Hoe kan ik hen het koninkrijk binnenlaten als ze het koninkrijk niet willen binnengaan? Denk hier eens over na: wat ze ook zeggen, wat ze ook denken, de overgrote meerderheid van de christenen wil niet naar het koninkrijk van God omdat ze nog niet genoeg hebben van het koninkrijk van de mensen. Ik neem hen niets kwalijk, ik ben geen prediker van hellevuur- en zwavel, ik word gewoon een beetje opgewonden. Maar de realiteit is: ze hebben vrije wil en die respecteer ik. Ik kom niet naar beneden om in de lucht verschijnen in een onmiskenbare manifestatie en rol de wereld op als een boekrol, en veroordeel degenen tot de hel omdat ze mij met hun mond hebben aanbeden, maar mij in hun hart hebben verworpen.

Ik ben niet degene die beslist, mensen beslissen zelf. Hebben ze genoeg van de dingen die van de mensen zijn, het koninkrijk van de mensen? Zullen ze de dingen die van God zijn, gaan waarderen en zich dan openstellen om de dingen die van God zijn te leren kennen en niet wat mensen projecteren als de dingen van God? Dat is de enige doorslaggevende factor.

De hel binnenin
Is er een externe hel waar ik mensen naartoe stuur als ze mij niet aanbidden? Nee, er is geen externe hel, nou ja, tenzij je planeet aarde als de hel beschouwt. Maar als het koninkrijk binnenin jou is, waar is de hel dan? Die is binnenin jou, in je geest. Wanneer je in de gemoedstoestand bent dat je gescheiden bent, dan is dat de hel, want er is altijd een dreiging, er is altijd een tegenpool, er zijn altijd andere mensen die je proberen te manipuleren en je zover te krijgen dat jij je aan hen onderwerpt en hen blindelings volgt. Je kunt nooit vrede hebben, je kunt nooit rusten, je kunt je nooit veilig voelen, maar het speelt zich allemaal af in je hoofd. Wanneer je op planeet aarde bent geïncarneerd, zijn er ook andere mensen, maar de ervaring van de hel zit in je hoofd, net zoals de ervaring van de hemel in je hoofd kan zijn, want alles is geest.

Dat begin je te zien wanneer je de wijsheid van Christus verwerft. Zelfs de wijsheid van de Moeder zal je laten inzien dat niets op de materiële wereld op zichzelf kan bestaan. Niets zou zichzelf kunnen hebben geschapen of door een willekeurig proces tot stand zijn gekomen, daarom wordt alles geschapen met je geest, en uiteindelijk de geest van God. De hemel en de hel zijn gemoedstoestanden. “Er is niets goed of slecht, maar als je dat denkt, dan is het zo.” Ik wou dat ik dat had gezegd.

Een zwart gat naar het astrale vlak
Maar hoe dan ook, het besef dat het christendom mist, is dat je Christus niet kunt kennen door de geest die van Christus gescheiden is. Zodra je in de gescheiden geest bent gestapt, de dualistische geest, de dode geest, kun je Christus niet kennen. Je kunt allerlei beelden, doctrines en rituelen bedenken, maar je kent Christus niet. En als je Christus niet wilt kennen, kan Christus jou niet kennen. Christus moet je in de duisternis van je eigen geest laten. Pas wanneer je verder wilt kijken dan je afgod van Christus en Christus werkelijk wilt kennen, kan Christus bij je komen.

Tot die tijd weet God wat je aantrekt. Als je dit heldere inzicht had, dan zou je kunnen zien dat mensen wanneer ze in de kerk zitten, sommige van deze kerken in Amerika op zondag energetisch zwarte gaten zijn. Zelfs sommige megakerken waarin tienduizenden mensen bij elkaar komen, openen letterlijk, wanneer ze bijeenkomen voor de zondagsdienst, een zwart gat dat hen verbindt met het astrale vlak omdat ze een vals beeld van Christus aanbidden. En soms komen daar legioenen demonen uit die de energie van de gemeente aftappen. Misschien word ik toch nog een prediker van hellevuur- en zwavel, maar als je dit echt zou kunnen zien, zou je schrikken van sommige kerken die er van buiten prachtig uitzien. En ze zijn niet eens gevuld met doodsbeenderen, want dat zou nog niet eens zo erg zijn. Ze zijn letterlijk gevuld met demonen uit het astrale vlak, uit de hel. En mensen zitten daar te zingen en roepen mijn naam aan, maar ze stemmen zich niet af op hun hart en voelen de energie die ze samen creëren tijdens hun dienst.

Wanneer ze een dominee hebben die er trots op is dat hij hen tot waanzin kan drijven omdat hij heeft geleerd dat hij, als hij mensen naar zijn kerk wil trekken, hen een of andere ervaring moet geven. Hij heeft geleerd hen tot hysterie te drijven, waarbij ze zich openstellen voor de demonen en het gevoel hebben dat ze iets bijzonders uit die dienst halen. Net zoals mensen die drugs gebruiken zich openstellen voor het astrale vlak en het gevoel hebben dat ze een buitengewone ervaring krijgen.

Het heeft werkelijk niets te maken met mijn intenties met de christelijke beweging. Deze megakerken en veel kleinere kerken zijn niet gebouwd op de rots van Christus, want de rots van Christus kan geen zwart gat openen, die is onwrikbaar. Maar het zand is drijfzand geworden dat je naar beneden zuigt. Deze mensen gaan zondag na zondag naar de kerk. Ze hebben het gevoel dat ze energie verliezen, maar ze hebben ook het gevoel dat ze energie terugkrijgen. Ze beseffen alleen niet dat het geen hogere energie is, maar alleen maar geagiteerde energie.

Valse hoop
Er is sprake van een slimme mix, want de predikanten, de blinde leiders, de valse predikanten, hebben geleerd om een mix te creëren van de angst voor de hel aan de ene kant en de hoop om naar de hemel te gaan aan de andere kant. Hoewel ze zich slechter voelen dan toen ze kwamen, hebben ze op een of andere manier hernieuwde hoop dat ze, ondanks hun slechte gevoelens, ooit in de hemel zullen komen. Net als die katholieken in de donkere middeleeuwen die wilden accepteren dat ze onderworpen waren aan de slavernij van de edelen omdat ze na dit leven zeker naar de hemel zouden gaan. Het maakte eigenlijk niet uit hoeveel ze in dit leven leden wanneer ze uitkeken naar de eeuwigheid in de hemel. Alleen kwam de hemel nooit, maar incarneerden ze en opnieuw werden ze slaaf van de machtselite. Want dat is de ervaring die ze zeiden te willen hebben en Christus kan hen niet benaderen omdat Christus hen niet kent.

Het is werkelijk een gruwel om deze christelijke kerken elke zondag te zien en dat de demonen de energie van mensen wegzuigen en een deel ervan aan de dominee geven zodat hij er kracht uit kan putten om dit de volgende zondag weer opnieuw te doen. En hoe lang duurt het nog o Heer, voordat ze hier genoeg van hebben?

Afstemmen op de blijvende weg van Christus
De vraag die ik in het collectieve bewustzijn van Amerika in het bijzonder opwerp, is: “Ken jij Christus – en kent Christus jou?” Jullie hier kennen Christus. Jullie zijn bereid geweest om Christus te leren kennen, misschien nog niet ten volle, maar jullie zijn in ieder geval op het pad waarop je steeds meer verbondenheid voelt omdat jullie willen kijken naar de balk, de onderbewuste zelven in jullie eigen onderbewuste. En als jullie dat pad blijven volgen, waardoor veel van jullie grote vooruitgang hebben geboekt, zullen jullie op een dag, nadat dit lichaam het begeeft, naar die poort lopen en zal ik opzij stappen en zeggen: “Ga binnen door de rechte poort.” En ik kijk uit naar dat moment, maar ik vraag jullie niet om je te haasten. Neem de tijd die in je Goddelijke plan is vastgelegd, want als je Christus eenmaal op deze wereld kent, waarom zou jij je dan haasten om in de volgende wereld te komen? Waarom zou jij je niet tevreden voelen omdat je het pad bewandelt, de weg van Christus op deze wereld bewandelt? Jullie die volgelingen van de weg zijn, blijven de weg bewandelen, blijf naar binnen reiken en wees bereid om aanwijzingen te vragen om je te helpen zien wat je nog niet hebt gezien.

Laat je ego je niet influisteren: “O, maar je bent al heel veel jaren op het pad, je hebt heel veel uren decreten aan de violette vlam opgezegd, je hoeft niet meer te zoeken.” Maar als je nog steeds in een fysiek lichaam op planeet aarde bent, is er iets om naar te zoeken, anders zou jij je lichaam hebben verlaten, want op het moment dat je geen gescheiden zelven meer hebt, of op zijn minst onderbewuste zelven, kun je geen fysiek lichaam meer vasthouden. Je zou gewoon niet hier in dit dichte rijk kunnen blijven omdat de zelven die je hebt gevormd van het hondervierenveertigste tot het achtenveertigste niveau, geen dualistische zelven zijn. Vanuit een bepaald perspectief zijn het geen gescheiden zelven, maar gewoon zelven die je in staat hebben gesteld om je aan te passen aan de dichtheid van planeet aarde. En je moest het in fasen doen. Je begint daar als Bewuste Jij mee op het hondervierenveertigste niveau, je maakt zelven in je identiteitslichaam. Dat is de eerste stap naar integratie met de dichtheid van het fysieke rijk. Je moet jezelf kunnen identificeren als een wezen dat überhaupt in deze dichtheid past, dat überhaupt in deze dichtheid kan bestaan.

Je neemt een aantal zelven aan en vervolgens in het mentale rijk omdat je op aarde niet zo helder kunt denken als in het geascendeerde rijk of op een natuurlijke planeet. Je moet zelven creëren die je in staat stellen om in deze dichtheid te kunnen denken, en dat geldt ook voor gevoelens. Het punt is dat als je geen zelven had om los te laten, dan zou je het lichaam al hebben losgelaten. Dit betekent niet dat je de dualistische zelven, de gescheiden zelven, niet had kunnen overwinnen, maar er zal nog steeds iets zijn om naar te zoeken en te overwinnen, een of andere illusie die je moet overwinnen zolang je geïncarneerd bent. Daarom is het verstandig voor degenen die de weg volgen om zich niet te laten misleiden door een subtiel gevoel van superioriteit dat je iets hebt bereikt. Je hebt wel iets bereikt. Als je boven het zesennegentigste niveau komt, heb je een zekere mate van Christusschap bereikt. Maar Christusschap is geen permanente staat. Christusschap is een proces van zelftranscendentie, de Rivier van Leven. Dus, als jij je ego toestaat om te fluisteren dat je nu stil kunt staan, wat gaat Christus dan plotseling doen?

Christus zal zeggen: “Je hebt heel veel stappen op de weg gedaan en nu wil je stilstaan op dit niveau? Dan heb je mij niet nodig om stil te staan, dan ken ik je dus niet meer.” Dit is mogelijk tot aan het zesennegentigste niveau. Wanneer je boven het zesennegentigste niveau komt, sluit jij je aan bij de voortgaande weg van Christus en heeft je ego geen macht meer over je om je stil te laten staan. Het kan je nog steeds aanspreken om je te identificeren met iets op aarde waaraan je gehecht bent, iets wat je niet helemaal los kunt laten, maar desondanks sluit jij je aan bij de voortgang van het pad en daarom weet je dat er altijd een volgende stap is. Als er geen volgende stap was, dan zou je al door de deur zijn gelopen en zou het fysieke lichaam zijn weggevallen en zou je leven op aarde zijn weggevallen. Simpele logica van de wijsheid van de Moeder die gewoon kijkt naar: ben je hier op aarde in een fysiek lichaam? Dan moet je nog stappen zetten voordat je klaar bent om het koninkrijk binnen te gaan.

Zoals we zo vaak zeggen, omdat we boven tijd en ruimte staan, zouden we nog wel even door kunnen gaan. Ik voel me heel blij omdat ik met jullie om kan gaan en deze onderling afhankelijke oorsprong te creëren. Ik wou dat ik alle mensen kon bereiken op de manier waarop wij nu met elkaar omgaan, maar dat is voorlopig nog wensdenken. Maar dat zal niet eeuwig zo blijven omdat jij en anderen die hun hart hebben geopend voor de realiteit van Christus, bereid zijn dit te doorstaan. De planeet wordt verheven en zowel in Amerika als over de hele wereld, zie je dat de krachten die deze bewustwording tegenwerken, een laatste wanhopige poging doen om het tegen te houden, om mensen ertoe te brengen de blinde leiders te volgen, of ze nu in de kerk of de staat zitten. En er zal een punt komen waarop degenen die deze blinde leiders volgen, zich plotseling zullen realiseren: “We zijn de weg kwijtgeraakt, we liggen in de sloot en dat is een rotzooi – zoals karma een rotzooi is.” En sommigen van hen zullen wakker worden en beseffen: “We zijn de weg kwijt.” Op dit moment denken de meeste christenen dat ze op de goede weg zijn. Daarom is het nodig dat ze ruw wakker geschud worden en de rots van Christus raken, voordat ze beseffen: ‘We zijn niet op de goede weg, we zijn de weg kwijt.’ Dan zullen ze reiken naar iets wat hen kan laten zien hoe ze weer op de goede weg kunnen komen. En dan kan ik ze weer kennen.

Als ik ze die harde klappen kon besparen, dan zou ik dat doen, maar ik buig voor de vrije wil.

Ik bedank jullie dat jullie de open deur zijn waardoor ik deze boodschap naar het collectieve bewustzijn kon uitstralen. Ik wil eenvoudig eindigen met: Ken jij Christus? Kent Christus jou? En ik verzegel jullie in de vreugde, de vlam van vreugde, die ik voor de aarde handhaaf. IK BEN de geascendeerde meester Jezus Christus.