Waarom dualistische zelven altijd gelijk hebben

 

Laten we bespreken hoe een zelf altijd kan projecteren dat hij gelijk heeft. In de vorige sectie werd dit beschreven als een spel dat is voortgekomen uit de veiligheidsspelletjes. Op persoonlijk niveau is het ook echt een spel. Toch hebben de manipulatoren dit spel gebruikt om de dualistische drama’s te definiëren en te rechtvaardigen.

Veel spirituele zoekers – evenals religieuze en niet-religieuze mensen – hebben veel levens besteed aan de zoektocht om te bewijzen dat hun zelven gelijk hebben. Ze hebben liever het verkeerde pad gevolgd in plaats van het ware pad naar spirituele vrijheid te vinden.

Veel mensen zitten vast in het spel om te bewijzen dat een bepaald denksysteem het enig juiste is en dat alle andere onjuist zijn. Dit spel heeft veel vermommingen en kan mensen inderdaad veel levens bezighouden, maar uiteindelijk zal de echte jij genoeg krijgen van dit spel en zich beginnen af te vragen of er niet iets meer is dan de denksystemen die er op deze wereld zijn, een vorm van ultieme waarheid, de allerhoogste waarheid.

Op dat moment sta je voor de essentiële keuze die je op het pad van het hogere bewustzijn kan brengen. Die keuze is of je bereid bent een hogere waarheid te vinden of dat je gewoon een verfijndere versie van het spel accepteert om het allerhoogste geloofssysteem te vestigen. De meeste mensen begrijpen natuurlijk niet voor welke keuze ze staan.

Hoe gescheidenheid leidt tot afgoderij
Je kunt een eenvoudig gedachte-experiment uitvoeren. Als je het woord ‘appels’ ziet, let dan op wat er in je hoofd gebeurt. Onmiddellijk komt er een mentaal beeld op, een mentaal beeld van wat appels voor jou betekenen.

Stel je nu voor dat iemand je vertelt dat er een nieuwe vrucht is ontdekt op een afgelegen eiland. Die persoon kan hem beschrijven en op grond van die beschrijving formuleer je een mentaal beeld. Het verschil is dat je appels al rechtstreeks hebt ervaren, je mentale beeld van appels is dus op zijn minst al enigszins verbonden met de werkelijkheid (rekening houdend met het feit dat je de fysieke zintuigen niet volledig kunt vertrouwen). Aan de andere kant is je mentale beeld van de onbekende vrucht niet verbonden met de werkelijkheid omdat je hem niet hebt ervaren.

Dit toont het fundamentele probleem aan met de waarneming van de zelven van het hogere bewustzijn, inclusief God. De zelven worden geboren omdat je gescheiden bent van je bron en daardoor kunnen de zelven nooit rechtstreeks het hogere bewustzijn ervaren.

De zelven zullen zolang ze bestaan hun idee van God baseren op een mentaal beeld dat ze nooit kunnen vergelijken met de werkelijkheid. De zelven zullen altijd proberen hun mentale beeld van God te beschermen en dat betekent dat ze moeten voorkomen dat het bewuste zelf het hogere bewustzijn ervaart. Het verschil is natuurlijk dat het bewuste zelf wel een ervaring van het hogere bewustzijn kan krijgen omdat het bewuste zelf een verlengstuk is van het hogere bewustzijn.

Het bewuste zelf heeft het vermogen om het hogere bewustzijn rechtstreeks te ervaren. Mensen die dit vermogen niet willen gebruiken, zullen afgoden aanbidden en hun hele benadering van religie baseren op een gesneden beeld van God. Daarom houden heel veel religieuze mensen vol dat hun religie het enig ware geloofssysteem is. Natuurlijk zie je ook mensen die precies hetzelfde doen met een politiek geloofssysteem of zelfs het geloofssysteem dat het wetenschappelijk materialisme wordt genoemd.

De oorsprong van de dualiteit begrijpen
Laten we nu eens kijken naar iets wat een eigenaardig feit zou moeten lijken te zijn, namelijk waarom zoveel mensen er absoluut van overtuigd kunnen zijn dat hun geloofssysteem het enig ware is terwijl er zoveel tegenstrijdige geloofssystemen zijn dat ze niet allemaal waar kunnen zijn. Zodoende zouden mensen zich moeten afvragen of ze misschien allemaal niet overeenkomen met de ware werkelijkheid.

Laten we een absolute uitspraak doen. Elk geloofssysteem dat ooit op aarde heeft bestaan of ooit zou kunnen bestaan, zal een onvolledige beschrijving van God geven. Hoe komt dat? Omdat de Schepper boven zijn schepping staat, boven het totale materiële universum. Geen enkel geloofssysteem zou ooit een nauwkeurige of volledige beschrijving van God kunnen geven. Het is alsof je de zon probeert te beschrijven door alleen naar de maan te kijken.

Het subtiele verschil is dat de zelven omdat die gescheiden zijn van het hogere bewustzijn, geen directe ervaring van het hogere bewustzijn kunnen krijgen. De zelven denken dat God gereduceerd kan worden tot een beschrijving, een mentaal beeld – dat dan onvermijdelijk een gesneden beeld wordt. Het bewuste zelf kan wel het hogere bewustzijn rechtstreeks ervaren en wanneer je deze ervaring krijgt, zul je weten dat God nooit beschreven kan worden door welk geloofssysteem ook. God kun je alleen ervaren en zodra je woorden probeert te geven aan de ervaring, degradeer je hem.

Voor de zelven is God geen echte, levende aanwezigheid. God is een concept, een mentaal beeld. Het bewuste zelf kan God ervaren als een Levend Wezen dat hier is, terwijl de zelven God alleen kunnen zien als een ver verwijderd, conceptueel wezen.

Zoals gezegd met de analogie van appels en de onbekende vrucht, kunnen de zelven hun mentale beeld van God nooit vergelijken met de werkelijkheid en dat betekent dat ze hun afgoderij nooit kunnen opgeven. Het bewuste zelf moet zich losmaken van de gesneden beelden van God die de zelven hebben. Om dat te kunnen moet je begrijpen dat de zelven hun onverzadigbare verlangen naar veiligheid uiten door een onfeilbaar geloofssysteem te vormen.

Het is eigenlijk niet helemaal juist om te zeggen dat het bewuste zelf een ervaring van het hogere bewustzijn kan krijgen. De reden is dat het gebruik van het woord ‘ervaring’ mensen vaak doet denken aan ervaringen die ze in hun normale bewustzijnsstaat hebben.

Je kunt bijvoorbeeld naar het strand gaan en naar een prachtige zonsondergang kijken, maar je bent je ervan bewust dat jij een gescheiden waarnemer bent die van een afstand naar het landschap kijkt. Dit ‘van een afstand observeren’ is precies hoe de zelven over God denken en het concept God ervaren – en al het andere trouwens ook. Ze denken dat je God moet ervaren als het verre wezen in de lucht. In werkelijkheid zul je God nooit ervaren zolang je hem buiten jou zoekt. Daarom zei Jezus dat het koninkrijk van God binnenin jou is.

Om het hogere bewustzijn te kunnen ervaren, moet je bereid zijn om jezelf niet meer als een gescheiden wezen te zien – tenminste op één moment – en in plaats daarvan gaan ervaren dat jij één bent met het hogere bewustzijn. Je kunt het hogere bewustzijn alleen ervaren door iets wat ‘gnosis’ wordt genoemd, wat eenheid betekent tussen de kenner en het gekende.

De normale scheiding tussen het object en de waarnemer wordt opzijgezet en de waarnemer wordt één met het object dat wordt waargenomen. Even terzijde: dit is mogelijk omdat alles bewustzijn heeft. Het bewuste zelf kan eenheid ervaren met het bewustzijn van elk object, zelfs een rots.

De zelven kunnen nooit Gnosis ervaren, want als ze dat wel zouden doen, zouden ze onmiddellijk ophouden te bestaan. Gnosis is eenheid en in eenheid is geen ruimte voor gescheidenheid, wat inhoudt dat er geen ruimte is voor tegengestelde standpunten. Omdat de zelven uit gescheidenheid geboren zijn, heeft hun wereldbeeld wel ruimte voor tegengestelde polariteiten. De zelven kunnen nooit ontsnappen aan de vorm van denken die in ieder geval twee polariteiten bevat. Hoe komt dat?

In de realiteit van het hogere bewustzijn is er alleen eenheid. Hoe kun jij jezelf scheiden van eenheid? Dat kun je alleen als je afstand schept, iets wat alleen mogelijk is als er twee tegengestelde polariteiten zijn die je gescheiden van elkaar ziet door de ruimte die ertussen zit – want als je één bent, is er geen ruimte voor afstand.

Alleen als er afstand is, is er ruimte voor de illusie dat je gescheiden bent van eenheid en buiten eenheid kunt bestaan, dat je zelfs iets voor God kunt verbergen, zoals Adam en Eva zich zogenaamd voor God verborgen hielden in de Hof.

Waarom zijn mensen er zo zeker van dat ze gelijk hebben?
Hoe zorgt dit ervoor dat de zelven geloven dat ze altijd gelijk hebben? Wanneer je twee tegengestelde polariteiten vormt, heb je een dualistisch systeem, een dualistisch wereldbeeld, gevormd. De zelven zullen dan een waardeoordeel over het systeem hebben, waarbij je zegt dat de ene polariteit goed, juist of waar is en de andere slecht, onjuist of niet waar.

Als je tot de goede polariteit behoort, heb je altijd gelijk ten opzichte van de mensen die behoren tot de tegengestelde polariteit. Dit betekent dat je nu alle bewijzen of standpunten die niet overeenkomen met jouw geloofssysteem kunt negeren, weerleggen of ontkennen. Als je alle tegenbewijs verwerpt, kunt je elk punt bewijzen.

De meeste mensen zijn geneigd te geloven dat de ene gelijk moet hebben en de andere ongelijk als er een conflict is tussen twee geloofssystemen. De realiteit is dat de mensen aan beide kanten van een dualistisch debat geen voeling hebben met het hogere bewustzijn omdat ze allemaal gescheiden zijn van de realiteit, die eenheid is.

De zelven kunnen dit nooit begrijpen en zolang de bewuste zelven van de mensen de dualistische logica niet kunnen doorzien, kunnen zij dit ook niet begrijpen. Ze zitten vast in het spel om te proberen te bewijzen dat hun kant gelijk heeft en worden voortdurend uitgedaagd door de mensen in de andere polariteit die, hoewel ze duidelijk ongelijk hebben (voor de eerste mensen) en nog steeds volhouden dat zij gelijk hebben.

Wat is het mechanisme waardoor mensen er zo van overtuigd kunnen raken dat ze gelijk hebben? Wanneer je eenheid ervaart, heb je niet een mentaal beeld van de werkelijkheid; je ervaart eenheid en je ervaart duidelijk dat alles in die Sfeer van Eenheid echt is, terwijl alles buiten die sfeer onecht is. Je ervaart ook dat er alleen maar eenheid bestaat, wat betekent dat iets wat buiten eenheid valt, slechts een tijdelijk bestaan heeft in de gedachten van wezens die gevangenzitten in de dualiteit.

Wanneer je eenheid ervaart – het Christusbewustzijn – heb je geen mentaal beeld en geen waardeoordeel. Je maakt alleen onderscheid tussen iets wat echt en onecht is, niet iets wat goed of slecht, waar of onwaar, goed of fout, is.

Wanneer jij je afscheidt van deze eenheid, word je verblind door de sluier van de dualiteit die de eenheid verbergt. In plaats daarvan baseer je alles wat je ziet op een dualistische kijk met twee polariteiten. (Tussen haakjes: een persoon met het Christusbewustzijn vormt nog steeds mentale beelden van wat hij of zij wil medescheppen. Toch verwart zo iemand mentale beelden niet met de werkelijkheid.)

De zelven zijn geboren uit gescheidenheid en ze zijn niet in staat verder te kijken of er zelfs maar vraagtekens bij te zetten. De uitspraken die zojuist zijn gedaan over eenheid kunnen de zelven niet begrijpen en zij zullen moeite hebben om ze in hun dualistische wereldbeeld in te passen. Hetzelfde geldt voor het bewuste zelf dat zijn oorsprong vergeten is; hij denkt er ook niet aan om verder te kijken of vraagtekens te zetten bij het dualistische wereldbeeld – hoewel hij daar wel toe in staat is.

Mensen die verblind zijn door de dualiteit, trekken het fundamentele wereldbeeld niet in twijfel dat je alles kunt definiëren op grond van twee tegengestelde polariteiten, zoals goed en kwaad. Ze accepteren kritiekloos het dualistische wereldbeeld.

Ze accepteren onbewust het basisconcept van dit wereldbeeld, namelijk dat er een scheiding is tussen juist en fout, waar en onwaar, goed en kwaad. Ze accepteren ook dat deze scheiding echt is in de allerhoogste betekenis, zoals God heeft bepaald. Ze zien niet in dat deze scheiding wordt bepaald door het dualistische systeem zelf en buiten het systeem niet bestaat.

De Christusgeest ziet alles in termen van echt en onecht, gebaseerd op een directe ervaring van eenheid. De geest van antichrist ziet alles in termen van goed en fout – het verschil is dat zijn definitie van goed en fout berust op een mentaal beeld, omdat hij geen ervaring heeft met eenheid.

In de dualistische geest wordt bepaald wat goed is in relatie tot – wordt gedefinieerd als het tegenovergestelde van – fout. Maar zowel goed als fout worden bepaald door de dualistische geest en komen niet overeen met de werkelijkheid van eenheid. Het zijn beide gesneden beelden.

In de Christusgeest wordt de werkelijkheid niet gedefinieerd in relatie tot of in tegenstelling tot de onwerkelijkheid. Eenheid is er gewoon en heeft geen tegendeel en heeft dat ook niet nodig. In eenheid kunnen geen tegenstellingen zijn. Vanwege de vrije wil moet het mogelijk zijn om uit die eenheid te stappen en dit kan alleen als je in de dualiteit stapt.

Wanneer je achter de sluier van dualiteit stapt, zie je plotseling alles op een relatieve schaal met een tegengestelde polariteit op elk uiteinde. Dit betekent dat elk dualistisch denksysteem berust op een mentaal beeld van de wereld en niet op de werkelijkheid zelf. Dit mentale beeld wordt gevormd door twee tegengestelden te definiëren, zoals God en de duivel.

Wanneer een dualistisch denksysteem wordt gedefinieerd, berust dit noodgedwongen op een aanname, wat in de logica vaak een ‘axioma’ wordt genoemd. Dit komt doordat de dualiteit geen eenheid kan ervaren en zodoende een aanname moet doen over wat echt en onecht is. Die aanname moet noodgedwongen beperkt zijn omdat die niet overeenkomt met de werkelijkheid: eenheid! De aanname berust op een mentaal beeld dat losgekoppeld is van de werkelijkheid en nooit kan worden vergeleken met de werkelijkheid – door de zelven.

Een axioma is een uitspraak of premisse waarvan men denkt dat die vanzelfsprekend of universeel waar is, wat betekent dat hij niet bewezen of in twijfel getrokken hoeft te worden. Als mensen eenmaal een dualistisch denksysteem hebben geaccepteerd, twijfelen ze zelden aan de aanname waarop die wordt gebaseerd. Ze accepteren die als een universele waarheid en daarom zijn ze er zo absoluut van overtuigd dat hun denksysteem het enig juiste is en het allerhoogste gezag heeft.

De manipulatoren definiëren een axioma en bepalen dat dit de absolute waarheid is. Vervolgens bouwen ze een denksysteem op die ‘waarheid’, en dat houdt in dat het denksysteem wel waar móét zijn. Zolang je het basisaxioma niet in twijfel trekt, zul je er absoluut van overtuigd zijn dat jouw systeem superieur is aan alle andere.

Je hebt het perfecte excuus om tegenstrijdige opvattingen te negeren. Misschien heb je zelfs het gevoel dat je het recht hebt om te proberen dergelijke ideeën, of de mensen die ze promoten, te vernietigen. Het excuus is natuurlijk dat alle tegengestelde opvattingen – per definitie – onwaar moeten zijn aangezien jouw denksysteem berust op een onfeilbare waarheid.

Je kunt pas beginnen te groeien op het pad naar het hogere bewustzijn als je jouw denksysteem en het wereldbeeld dat daarop berust, in twijfel wilt trekken. Een gesloten geest is onverenigbaar met groei in bewustzijn.

Voorbeelden van onfeilbare geloofssystemen
Laten we een paar voorbeelden bekijken. Het fundamentalistische christendom berust op een axioma dat stelt dat de Bijbel het onfeilbare woord van God is, wat betekent dat die het hoogst mogelijke gezag heeft. Alles wat tegenstrijdig is of verder gaat dan de Bijbel, moet onwaar zijn.

Een ander axioma is dat de Bijbel letterlijk moet worden ‘geïnterpreteerd’ (de woorden ‘letterlijk’ en ‘interpretatie’ zijn natuurlijk tegenstrijdig). Een fundamentalistische kerk zal beweren dat haar specifieke ‘letterlijke’ interpretatie van de Bijbel de enig ware is.

Alle tegenstrijdige interpretaties moeten daarom wel van de duivel komen en dat betekent dat fundamentalisten een heel goed excuus hebben om ze te negeren. Natuurlijk slagen ze er niet in om te zien dat ze exact dezelfde logica gebruiken als de Schriftgeleerden en farizeeërs tegen Jezus gebruikten toen hij in levenden lijve voor hen stond.

Een ander voorbeeld is de materialistische filosofie. Een axioma – bijvoorbeeld de evolutietheorie – is dat de wetenschap heeft bewezen dat er niets buiten het materiële universum is, dat er dus geen God is. Nogmaals, zulke mensen hebben het perfecte excuus om elk tegenstrijdig bewijs te negeren – zelfs als het door de wetenschap zelf wordt geleverd – omdat het gewoon bijgeloof is of subjectieve gedachten zijn.

Je hebt ook politieke denksystemen, zoals het marxistische geloof dat de strijd tussen de heersende klasse en de arbeiders de drijvende kracht in de samenleving is. Nogmaals, elk conflicterend systeem moet vals zijn en dit leidt tot de strijd tussen het kapitalisme en het communisme.

Het kapitalisme is natuurlijk ook een dualistisch geloofssysteem dat berust op het axioma dat het kapitalisme vrij ondernemerschap vertegenwoordigt in tegenstelling tot een communistisch systeem met staatseigendom en controle. Vanzelfsprekend is het kapitalisme gewoon een ander elitair systeem is (net zoals het communisme) en heeft dus helemaal niets met vrijheid te maken.

Al die systemen zorgen ervoor dat mensen het onderliggende axioma accepteren als iets wat nooit in twijfel mag worden getrokken. Dit betekent dat de systemen gesloten kaders vormen en als mensen eenmaal het onderliggende axioma accepteren, kunnen ze er voor onbepaalde tijd in vast blijven zitten – tenzij ze het onbetwistbare durven te betwijfelen.

Elk dualistisch denksysteem heeft de perfecte manier om te voorkomen dat mensen de axioma’s in twijfel trekken. Die manier is de mensen te betrekken bij de dualistische strijd tegen de vijanden van het systeem. Dit kan de gedachten van mensen zo in beslag nemen dat ze er eigenlijk nooit toe komen om de onderliggende veronderstelling van hun eigen systeem of van de dualiteit zelf in twijfel te trekken.

Elk denksysteem op deze wereld berust op een axioma, een aanname, een mentaal beeld. Zo’n systeem kan je wel helpen om vooruitgang te boeken door je begrip te vergroten zoals veel spirituele denksystemen kunnen. Toch stelt elk systeem grenzen aan hoever je kunt gaan in je zoektocht naar de allerhoogste waarheid – want om binnen het systeem te kunnen blijven, mag je de basisaxioma’s ervan niet in twijfel trekken.

Je zult die grenzen pas overschrijden als je de basisveronderstellingen waarop het systeem wordt opgebouwd wilt betwijfelen. Dit is het verschil tussen een religieus persoon – die nooit de basisprincipes van zijn of haar religie in twijfel trekt – en een mysticus die geen grenzen voor de geest accepteert.

Het ‘voordeel’ van een dualistisch systeem
Waarom accepteren mensen deze dualistische denksystemen? Omdat de systemen een paar zeer duidelijke voordelen hebben – dat wil zeggen, voordelen voor mensen die vastzitten in de dualiteit.

In de vorige sectie hebben we het gehad over de behoefte van de zelven aan veiligheid en vanzelfsprekend wordt aan deze behoefte slim voldaan door een dualistisch denksysteem. Het systeem belooft dat zijn leden superieur zijn aan alle andere mensen en de zelven van de leden kunnen zich veilig voelen. Een fundamentalistisch christelijk systeem belooft bijvoorbeeld dat haar leden als enigen naar de hemel zullen gaan, terwijl alle anderen tot in alle eeuwigheid zullen branden in de hel.

Er is ook een subtieler voordeel. Wanneer je een absoluut denksysteem accepteert, kan er niet meer bewezen worden dat jij ongelijk hebt – en de zelven vinden niets erger dan dat er bewezen wordt dat ze ongelijk hebben. Je kunt je veilig voelen in de wetenschap dat jij, ondanks de argumenten die andere mensen bedenken, uiteindelijk gelijk zult krijgen. Je kunt gemakkelijk alles terzijde schuiven of negeren dat in strijd is met jouw overtuigingen.

Dit betekent dat je kunt voorkomen dat je naar de balk in je eigen oog kijkt, want aangezien jij al gelijk hebt of superieur bent, kunnen alleen andere mensen een probleem hebben – jij niet. Zie maar eens hoeveel fundamentalistische christenen zich de ware volgelingen van Jezus voelen en denken dat ze de balk in hun eigen oog wel kunnen negeren – en zich in plaats daarvan concentreren op de splinter in het oog van andere mensen.

Er is ook nog een subtieler voordeel. Zodra je een onfeilbaar geloofssysteem accepteert, kun je in feite stoppen met nadenken over de moeilijkere vragen van het leven. Dit zorgt ervoor dat jouw zelven zich heel veilig en comfortabel voelen, omdat er op oppervlakkig niveau nooit kan worden bewezen dat ze ongelijk hebben door iets buiten jou.

Het echte ‘voordeel’ is dat de zelven het gevoel kunnen krijgen dat ze het bewuste zelf onder controle hebben. Zolang jij je vermogen niet gebruikt om uit je huidige mentale kader te stappen, bestaat er geen risico dat je de ‘realiteit’ van jouw zelven in twijfel trekt. Je zit echt vast en jouw groei is volledig tot stilstand gekomen.

Jouw keuze
Wat is de keuze die je in principe moet maken om het pad te bewandelen? Je moet beslissen of je samen met het hogere bewustzijn gelijk wilt krijgen of dat je ‘gelijk’ wilt hebben in een dualistische wereld. Wil je de allerhoogste werkelijkheid ervaren of wil je op de dualistische wereld blijven waar je altijd gelijk kunt krijgen in tegenstelling tot iets wat fout is?

Als je gelijk wilt hebben met het hogere bewustzijn – wat uiteindelijk betekent dat je één bent – hoe begin je dan? Je moet beginnen een eerlijke blik op je geloofssysteem, je wereldbeeld, te werpen. Je moet nadenken over de axioma’s – de onderliggende aannames – waarop jouw wereldbeeld berust. Je moet systematisch – niet allemaal tegelijk, maar één voor één – je axioma’s onderzoeken.

Jou zelven zullen zich dan erg ongemakkelijk voelen omdat ze het gevoel zullen krijgen dat dit de allergrootste bedreiging is voor hun macht over jou en hun voortbestaan. Het zou je niet mogen verbazen dat jouw zelven er alles aan zullen doen om te voorkomen dat je aan dat proces begint of het voltooit. Wat is hun belangrijkste wapen? Het argument dat er iets van je wereldbeeld waar moet zijn – er moet iets zijn wat je kunt vertrouwen, iets waarop je kunt rekenen.

Jouw zelven kunnen elke spirituele lering veranderen in een gesloten mentaal kader, in een absolutistisch geloofssysteem dat hun zoektocht naar veiligheid ondersteunt. Veel van de mensen die het langst het spirituele pad volgen, zijn juist de mensen die de zelven hebben toegestaan om spirituele leringen te gebruiken om een gevoel van veiligheid op te bouwen – zonder dat ze hebben gezien wat er gebeurde. Hoe weet je dat? Als jij enig ongemak voelt bij het onderzoeken van je basisovertuigingen over het leven, dan kan dat ongemak alleen bij je zelven wegkomen.

Dit wil op geen enkele manier zeggen dat alles wat je weet of gelooft verkeerd is, maar alleen dat je, als je echt vooruitgang wilt boeken op het ware pad naar het hogere bewustzijn, elk aspect van je wereldbeeld moet onderzoeken. Iets wat jij niet wilt onderzoeken, zal jou er onvermijdelijk van weerhouden om het uiteindelijke doel van het pad te bereiken.

Wat is dat doel? Totale eenheid met het hogere bewustzijn, jouw hogere zelf. Wat gebeurt er als je in die eenheid bent? Dan heb je geen denksystemen meer nodig. Waarom zou je een mentaal beeld nodig hebben wanneer je rechtstreeks eenheid ervaart?

Je kunt nog steeds een leer gebruiken om met andere mensen te communiceren. Het is niet de bedoeling dat je zegt dat spirituele leringen waardeloos zijn. Het zijn – op hun best – hulpmiddelen om een inzicht te geven dat mensen kan helpen vooruitgang te boeken in de richting van een rechtstreekse ervaring van eenheid. Het probleem is dat veel te veel spirituele zoekers ten prooi vallen aan het spel waarin ze een spirituele leer gebruiken om een gevoel van veiligheid voor de zelven op te bouwen, het gevoel dat zij altijd gelijk te hebben.

De spirituele leer die bedoeld was om hen van de dualiteit te bevrijden, wordt dan een buitengewoon efficiënt hulpmiddel om hen in de dualiteit gevangen te houden. Er zijn geen mensen die steviger in de dualiteit vastzitten dan de mensen die een dualistisch systeem hebben gebruikt om zichzelf ervan te overtuigen dat ze al gered zijn. Niemand zit steviger in de val dan degene die denkt dat hij vrij is. De allerhoogste vrijheid heb je alleen als je in eenheid bent.

Je bewuste zelf heeft oren om te horen – als je stopt met luisteren naar de subtiele verleidingen van de zelven en toegeeft dat je zelfs als iedereen op aarde denkt dat jij gelijk hebt, met een hoger bewustzijn pas gelijk hebt als je één bent met je hogere zelf. In die eenheid bestaat er geen goed of fout. Eenheid is alles wat er is.