Verantwoordelijkheidsspelletjes

 

De zelven zullen nooit ergens de verantwoordelijkheid voor nemen. Dit betekent niet dat mensen die door de zelven worden verblind, nergens de verantwoordelijkheid voor nemen. In hun nooit aflatende streven om verantwoordelijkheid te vermijden, zullen de zelven inderdaad proberen om ervoor te zorgen dat je weigert ergens de verantwoordelijkheid voor te nemen.

Als dat niet werkt, zullen de zelven maar al te graag proberen jou de verantwoordelijkheid te laten nemen voor dingen waarvoor jij niet verantwoordelijk bent. Ze zullen proberen om jou steeds meer verantwoordelijkheid te laten dragen totdat je denkt dat je verantwoordelijk bent voor het redden van de wereld. Dit wordt gewoonlijk het redderscomplex genoemd.

Waarom de zelven geen verantwoordelijkheid kunnen nemen
Waarom nemen de zelven nooit ergens de verantwoordelijkheid voor? Waarom zullen de zelven nooit stoppen en zeggen: “Het was mijn schuld?” Hoe zouden ze dat ooit kunnen?

De zelven zijn geschapen uit de dualiteit die altijd twee tegengestelde polariteiten heeft. Wanneer het bewuste zelf de zelven vormt, maak je niet één zelf, maar twee. De twee oorspronkelijke zelven die de kern vormen van je persoonlijke zelven zijn sindsdien veranderd in een groot aantal andere zelven. Wie van hen is verantwoordelijk voor een bepaalde daad?

Bij elke daad is niet slechts één zelf betrokken. De zelven vormen een hiërarchie, dus voor een bepaalde daad is er een lijn van zelven die allemaal deel uitmaken van de basis om hierop te reageren. Wie van hen moet verantwoordelijk worden gehouden? Geen van hen heeft de beslissing genomen en geen van hen was de enige die de beslissing nam, dus hoe kan er dan van een van hen worden gezegd dat hij verantwoordelijk is?

Er zijn voorbeelden van mensen die een menigte vormen en die groep fungeert dan als één geheel. Hoe kies je één persoon uit een menigte en zeg je dat hij of zij als enige verantwoordelijk is? Zelfs als je alle andere zelven zou kunnen elimineren en reduceren tot de twee oorspronkelijke zelven, hoe kan dan nog worden gezegd dat een van hen verantwoordelijk is? Waarom deze en niet die andere?

Wanneer je nog een laag dieper gaat, zie je echter dat de zelven geen verantwoordelijkheid kunnen nemen omdat ze geen zelfbewustzijn hebben. Dit is een subtiel punt dat voor veel studenten moeilijk te begrijpen is, maar toch belangrijk om erover na te denken.

Er schuilt een inherent gevaar in het beschrijven van de zelven. Vanwege het gebruik van taal is het nodig om iets te benoemen om erover te kunnen praten. Door iets ‘de zelven’ te noemen is het gemakkelijk om de indruk te wekken dat dit een levend wezen is dat in je gedachten, je onderbewustzijn, bestaat.

Wanneer we over een zelf praten, kan het klinken alsof we het hebben over een entiteit die lijkt op een persoon, maar dan zonder fysiek lichaam. We zeggen per slot van rekening ook dat de zelven proberen jou te bedriegen en te manipuleren en proberen voor jou verborgen te blijven.

Opnieuw een subtiel onderscheid. De meer ontwikkelde zelven hebben inderdaad een rudimentaire vorm van bewustzijn. Dit betekent niet dat ze op personen lijken. Hoe maken we het onderscheid? Neem bijvoorbeeld dieren. Een dier heeft in de natuur een bepaalde bewustzijnsstaat en is in staat zijn omgeving te observeren en te reageren op prikkels. Wetenschappers zeggen normaal gesproken dat een dier reageert volgens zijn instinct in plaats van bewuste, beredeneerde beslissingen.

Veel mensen zullen dit natuurlijk betwisten omdat ze huisdieren hebben waarvan ze denken dat die een uitgesproken persoonlijkheid hebben. Dieren die in nauw contact komen met mensen, zijn echter vaak ontwikkelder omdat ze een individuele geest kunnen hebben in plaats van deel uit te maken van een groepsziel.

Een ander voorbeeld is de discussie over de vraag of het ooit mogelijk zal worden dat wetenschappers een computer bouwen die hetzelfde bewustzijnsniveau heeft als een mens. Er zijn inderdaad veel mensen die hun hele leven grotendeels als een computer functioneren, wat inhoudt dat elk aspect van hun leven wordt bepaald door de zelven in hun onderbewustzijn. Deze mensen nemen eigenlijk nooit een bewuste, beredeneerde beslissing.

Vanuit dit perspectief zou het wel mogelijk zijn om een computer te bouwen die op dezelfde manier kan functioneren als veel mensen. Wetenschappers zullen nooit een computer kunnen bouwen die het hogere potentieel van een mens heeft, namelijk zelfbewustzijn. Een computer kan alleen handelen op grond van zijn programmering. Die is misschien in staat om zijn programmering te veranderen als reactie op zijn omgeving, maar nooit een bewuste, vrije keuze kunnen maken.

Een individueel zelf lijkt op een individueel computerprogramma. De oorspronkelijke zelven, of het ego, kan worden vergeleken met het besturingssysteem, dat wil zeggen het algehele programma dat de omgeving of interface van de computer bepaalt. Je kunt een programma maken dat de e-mails die je ontvangt, sorteert, weggooit en andere een speciale status geeft. Als een e-mail in de map Spam terechtkomt, kun je dan stellen dat het programma hiervoor verantwoordelijk is? Het programma deed gewoon zijn werk en had geen keus, dus hoe kan hij dan verantwoordelijk worden genoemd?

Zelfs van de zelven kan niet worden gezegd dat ze verantwoordelijk zijn, omdat de zelven geen keuzes maken – ze maken selecties. Let op het verschil. Je hebt gedurende veel levens een reeks zelven gecreëerd die zijn ontworpen om met specifieke situaties om te gaan.

Als algemeen voorbeeld, stel dat iemand jou iets verwijt omdat je ongelijk hebt. Je hebt dan een zelf dat direct – en vaak zonder dat je daar bewust voor kiest – jou gaat verdedigen door te proberen te weerleggen wat de ander zegt. Je zou ook een zelf kunnen hebben dat iemand anders begint aan te vallen in een poging om het te laten lijken alsof hij ongelijk heeft op een manier die rechtvaardigt dat je negeert wat hij zegt.

Hoe kwamen deze twee zelven in actie? Dat deden ze omdat de kernzelven hen activeerden. De kern-zelven keken niet naar de situatie en maakten geen bewuste, beredeneerde keuze over hoe ze reageerden. Ze keken gewoon naar de situatie, stelden vast dat het een aanval was en selecteerden vervolgens welk zelf geactiveerd moest worden om de situatie af te handelen.

De kern-zelven hebben de zelven niet geschapen; ze selecteerden die gewoon uit een reeks eerder gevormde zelven. Je ziet dan dat de zelven geen keuzes kunnen maken; ze kunnen alleen selecties maken. En dat doet ons beseffen dat de verantwoordelijkheid alleen ligt bij een wezen dat in staat is om keuzes te maken in plaats van selecties.

Keuzes maken
Zoals het gezegde luidt: Wanneer de student er klaar voor is, verschijnt de leraar. Dit betekent dat de leraar pas kan verschijnen wanneer de student er klaar voor is. Deze verhandelingen zijn niet voor iedereen bedoeld, omdat de meeste mensen er niet klaar voor zijn. Voor wie zijn ze bedoeld? Ze zijn bedoeld voor mensen die op het punt zijn gekomen waarop ze bewust naar spirituele groei streven. Wat is het einddoel van spirituele groei? Dat is zelfmeesterschap en dat betekent dat je gehoor hebt gegeven aan de oproep om ‘de heerschappij te hebben’ over de aarde.

In Genesis wordt gezegd dat God de mensen schiep naar zijn beeld en gelijkenis en hen de wereld in zond met het bevel zich te ‘vermenigvuldigen en de heerschappij te hebben’. Dit betekent dat jij je zelfgevoel vermenigvuldigt en uitbreidt totdat je in staat bent om de heerschappij over het materiële rijk te nemen.

Wat betekent het om de heerschappij te hebben? Veel spirituele studenten denken dat het betekent dat je de macht van geest over materie hebt, zodat je dingen uit het niets kunt manifesteren of de wonderen verrichten die Jezus verrichtte. Hoewel dit wel deel kan uitmaken van de heerschappij, is de kern dat je volledig de controle hebt over jouw eigen gedachten, zodat jij je reactie op elke situatie kunt kiezen in plaats van je reactie en antwoord door de situatie te laten bepalen.

Het materiële universum dient alleen maar als een educatief hulpmiddel om zelfbewuste wezens te helpen groeien in bewustzijn. Hoe doet de materiële wereld dit? Door je een zeer complexe omgeving te presenteren en omdat jij je in een fysiek lichaam bevindt, zul jij op een of andere manier op die omgeving moeten reageren. De vraag wordt nu hoe jij reageert. Jouw antwoord wordt uitsluitend bepaald door jouw reactie op een bepaalde situatie. Maak je een vrije keuze of laat je de kern-zelven kiezen uit een reeks vooraf gedefinieerde zelven van wie de antwoorden kunnen worden voorspeld?

Laten we onderscheid maken tussen jouw antwoord, de fysieke actie die je onderneemt en jouw reactie, hoe je de situatie in gedachten ervaart (hoe je erover denkt en je voelt). De rechtssystemen van de wereld zullen zeggen dat je verantwoordelijk bent voor jouw daden. Dit klopt, maar hoe krijg je controle over je acties? Alleen door de controle over je re-acties te nemen. Hoe krijg je controle over je reacties? Door keuzes te maken in plaats van selecties.

Stel dat je een situatie tegenkomt waarin je ’s nachts over straat loopt en iemand komt naar je toe rennen met iets in zijn hand dat glinstert alsof het van metaal is. Zie je dit als een bedreiging, word je bang en vlucht je, of probeer je te vechten tegen iemand die jij als een aanvaller beschouwt?

Of kun je – in een fractie van een seconde – uit de situatie stappen en reageren vanuit een hoger perspectief? Kun je met liefde reageren in plaats van angst? Kun je een creatieve beslissing nemen in plaats van te reageren met vechten of vluchten? Je ziet nu dat het algemene concept vechten of vluchten de polariteit beschrijft van twee tegengestelde zelven. Toch is dit principe van toepassing op elk aspect van de menselijke psyche.

De meeste mensen reageren hun hele leven op situaties die het leven hen voorschotelt. Ze reageren door te kiezen uit een scala vooraf bepaalde opties. Deze opties bestaan uit een mix van alles wat voor hen is bepaald toen ze opgroeiden en wat ze met zich meedragen uit vorige levens. Mensen hebben in vorige levens een groot aantal zelven gevormd en tijdens hun opvoeding hebben ze die zelven versterkt of nieuwe zelven gevormd.

In elke situatie die ze tegenkomen, reageren ze door hun kernzelven te laten kiezen welk zelf de situatie gaat aanpakken. Hun acties voeren gewoon de reactie van het zelf op de situatie uit. Ze maken geen bewuste, beredeneerde of creatieve keuze, maar hun reactie wordt gewoon bepaald door vooraf bepaalde zelven.

Dit wordt niet gezegd als verwijt. Wanneer een nieuwe levensstroom voor het eerst incarneert in een omgeving die zo complex is als de aarde, heb je niet het zelfbewustzijn dat nodig is om bewust creatieve keuzes te maken. Het is vrijwel onvermijdelijk dat nieuwe levensstromen kernzelven en een scala aan specifieke zelven vormen.

Naarmate een levensstroom volwassen wordt en zelfmeesterschap wil, is het absoluut noodzakelijk dat jij je vermogen opeist om te stoppen met selecteren en echte keuzes te gaan maken. Welk deel van jou kan dit? De zelven zullen dat nooit kunnen. Alleen het bewuste zelf kan dit.

Het bewuste zelf begrijpen
Waarom is het bewuste zelf in staat om keuzes te maken in plaats van selecties? Omdat het bewuste zelf is geschapen als zuiver bewustzijn en dat houdt in dat het bewuste zelf geen individualiteit heeft. Dit betekent dat het bewuste zelf niet is wat je normaal gesproken een persoon noemt die een persoonlijkheid of individualiteit heeft.

Nogmaals, door het gebruik van taal zal dit klinken als een tegenstrijdigheid. We hebben gezien dat het bewuste zelf een geïndividualiseerd verlengstuk is van het wezen van de Schepper en je hogere zelf. We zeggen ook dat het bewuste zelf geen individualiteit bezit. Hoe ga je om met deze schijnbare tegenstrijdigheid?

Dat kun je niet met het menselijk intellect; je kunt er alleen mee omgaan door jezelf werkelijk als zuiver bewustzijn te ervaren. Misschien heb je deze ervaring gehad, misschien ook niet. Zo niet, dan kun je specifieke hulpmiddelen gebruiken om je bewustzijn zo te zuiveren dat het op een natuurlijke manier zal gebeuren.

Als je een glimp van zuiver gewaarzijn hebt opgevangen, weet je dat het voor jou mogelijk is om gewaar te zijn zonder je ergens van bewust te zijn. Je bent bewust, maar je hebt geen gedachten en geen zintuiglijke indrukken. Deze ervaring kan twee basisvormen aannemen.

Je kunt jezelf ervaren als een punt of je kunt het gevoel hebben dat je overal bent. De rode draad is dat je een bewustzijn ervaart dat verder gaat dan het materiële universum, aangezien de materiële wereld per definitie eindig is. Iets wat eindig is, is noch één enkel punt, noch alomtegenwoordig.

Omdat het bewuste zelf geen individualiteit heeft, is hij geen eindig maar een oneindig wezen. Het bewuste zelf kan in een eindige identiteit stappen en vergeten dat hij een oneindig wezen is, maar hij kan nooit het vermogen verliezen om uit de eindige identiteit te stappen en opnieuw zijn eigen oneindigheid te ervaren.

Je hebt misschien wetenschappers horen zeggen dat alle materie en energie vóór de oerknal samengeperst werd tot een singulariteit. Helaas vinden wetenschappers het moeilijk om te beschrijven wat een singulariteit is. Ze kunnen wel zeggen dat het lijkt op één enkel punt dat geen verlengstuk heeft in de ruimte. Dit geeft ons een belangrijke aanwijzing, want als een punt geen verlengstuk in de ruimte heeft, betekent dit dat er geen deling van kan zijn. Er is geen verlengstuk in de ruimte, dus er is geen ruimte om dat in twee of meer afzonderlijke delen te splitsen.

Zo begint het bewuste zelf aan zijn bestaan. Hij is een singulariteit. Hij bestaat als een zelf dat op één enkel punt lijkt, een gevoel dat zich ervan bewust is: “Ik ben hier.” Hij heeft niet het gevoel: “Ik ben dit” of “Ik ben dat”. Hij heeft het gevoel: “Ik ben”, en het gevoel dat hij uit één enkel punt bestaat.

De taak van het bewuste zelf is om zijn gewaarzijn van zichzelf uit te breiden totdat hij een staat bereikt waarin hij ervaart: “Ik ben overal in het hogere bewustzijn.” Om van hier naar daar te komen – om van de ene vorm van oneindigheid naar een andere vorm van oneindigheid te gaan – moet het bewuste zelf door de eindige wereld heen.

In de eindige wereld heeft alles een verlengstuk in de ruimte. Dit betekent dat er ruimte is voor een deling, waardoor het mogelijk is dat iets kenmerken kan hebben die ‘dit ding’ apart zetten van elk ander ding. Het bewuste zelf incarneert door een zelf te scheppen dat een verlengstuk in de ruimte heeft en iets wat op een persoonlijkheid lijkt. Het bewuste zelf schept een zelf waarmee hij zich op de materiële wereld kan uitdrukken.

De taak van het bewuste zelf op dit punt is dat hij geleidelijk een steeds ruimer zelfgevoel vormt. In het ideale scenario kan het bewuste zelf dit zelf maken zonder het besef te verliezen dat hij nog steeds een puntachtig wezen is. Hij weet dat hij een zelf heeft geschapen en erin is gestapt, maar dat hij niet dat zelf is geworden. Hij is meer dan zijn zelf.

Naarmate het bewuste zelf veel verschillende en geleidelijk aan geavanceerdere zelven schept, begint hij te beseffen dat hij meer is dan welk zelf ook dat hij ooit op de materiële wereld zou kunnen scheppen. Dan kan hij aan het proces van Christusschap beginnen dat tot de ascensie leidt.

Op dat moment begint het bewuste zelf ook oneindigheid te ervaren als alomtegenwoordigheid in plaats van singulariteit. De ascensie is een proces waarin je verder gaat dan jezelf als een punt te beschouwen en verder te kijken als een zelf met een verlengde in de ruimte, om jezelf te zien als een alomtegenwoordig zelf. Als pas geascendeerde meester zul je een gevoel van alomtegenwoordigheid hebben, maar niet volledig. Je begint geleidelijk de alomtegenwoordigheid te intensiveren totdat je het ultieme stadium bereikt, namelijk het Schepperbewustzijn.

Je hoeft niet de gescheidenheid en het dualiteitsbewustzijn in te gaan om het proces van groei in zelfbewustzijn te voltooien. Het is een mogelijke fase van je groei en zodra jij je daarvan bewust bent, ben je inderdaad gegroeid.

Als je in de gescheidenheid komt, vergeet jij je puntachtige zelfgevoel en gaat ervaren dat je een zelf bent met een verlengstuk in de ruimte. Persoonlijke kenmerken bepalen wie jij bent en jouw overleving hangt ervan af.

Om die overleving veilig te stellen, lijkt er maar één manier te zijn, namelijk jouw persoonlijke kenmerken zoveel mogelijk ruimte in te laten nemen. Je moet ze zo ontwikkelen dat ze elke situatie kunnen beheersen die je op de materiële wereld kunt tegenkomen.

Keuze versus selectie
Laten we dit proberen te illustreren met een lineair (dus niet helemaal adequaat) beeld. De materiële wereld is eindig en dat betekent dat er, hoewel je ervoor kunt kiezen om veel verschillende zelven te vormen, een limiet zit aan wat je kunt vormen (althans op deze ene planeet).

Laten we zeggen dat het bewuste zelf in het allereerste begin in het midden van een cirkel staat. Zoals je weet, staat de cirkel symbool voor oneindigheid omdat die schijnbaar geen begin en geen einde heeft. We kunnen de cirkel symbool laten staan voor de materiële wereld door deze te verdelen in een omtrek van driehonderdzestig graden of hoeken.

Stel je voor dat je op een enkel punt staat dat het middelpunt van een cirkel is. De cirkel heeft driehonderdzestig graden op de omtrek, wat betekent dat je een taartachtige figuur kunt tekenen waarbij elke graad een driehoekige vorm heeft. Jij bent het bewuste zelf in zijn enkelvoudige of geconcentreerde stadium. Je kunt ervoor kiezen om in een van de driehonderdzestig verschillende soorten zelven in je cirkel te stappen om te ervaren hoe het is om door dat zelf naar de materiële wereld te kijken.

Stel je nu voor dat je één zelf kiest en die driehoekige vorm kun je vergelijken met een weg waarop je perspectief steeds breder wordt als je eroverheen loopt. Omdat je met dit specifieke zelf op de grotere wereld reageert, maak je dat zelf groter en in zekere zin verhoogt dit je bewustzijn. Je wordt je er bewuster van hoe de wereld eruitziet, maar dit gebeurt alleen binnen de grenzen die dit zelf heeft gesteld.

Hoe verder je wegloopt uit het middelpunt, hoe meer jij je perspectief vergroot, het lijkt dus een goede zaak om weg te lopen uit het middelpunt – en het is inderdaad de bedoeling dat je dit doet. Het is de bedoeling dat jij je bewustzijn van de wereld verhoogt als tussenstap om je zelfbewustzijn te vergroten.

Op een dag bereik je de omtrek van de cirkel en dan kun je jouw perspectief op de wereld niet meer verbreden met dit specifieke zelf. Hoe groei je vanaf dit niveau in bewustzijn?

Als je niet de gescheidenheid bent ingegaan, weet je nog steeds dat jij een puntachtig zelf bent in het midden van de cirkel. Je kunt je gemakkelijk omdraaien en naar het middelpunt kijken, je kunt het zelf dat je hebt gevormd, onmiddellijk loslaten (het laten sterven of dit leven opgeven om terug te keren naar het middelpunt). Dit doe je door te zeggen: “Ik ben dit zelf niet geworden, ik ben meer dan dit zelf.”

Eenmaal terug in het middelpunt kun je een ander zelf kiezen en het proces herhalen. Zodra je de cirkel rond bent gegaan en het leven op de materiële wereld vanuit alle driehonderdzestig hoeken hebt ervaren (in werkelijkheid zijn er nog veel meer mogelijk), kun je tot de conclusie komen: “Ik ben meer dan elk willekeurig zelf op deze wereld,” en dat betekent dat je er klaar voor bent om aan het proces te beginnen waarin je een hogere wereld binnengaat. Je causale lichaam zal de ervaringen bevatten dat je de wereld vanuit al die verschillende perspectieven hebt gezien en je zult veel schakeringen in je causale lichaam hebben.

Gescheidenheid en het gebruik van geweld
Als je de gescheidenheid ingaat, kies je ook een specifiek zelf en ga je naar de buitengrens van dat zelf, dat stuk van de taart. In de gescheidenheid ben jij je middelpunt vergeten en kun jij je niet naar het middelpunt omdraaien, laat staan ernaar terugkeren.

Je ervaart wel dat je de uiterste grenzen hebt bereikt van hoever je met dat zelf kunt gaan, maar je bent niet in staat om te zien dat je terug kunt keren naar het middelpunt en een ander zelf kiezen. Je hebt nog steeds de drang om je bewustzijn te verhogen, maar je enige optie is nu dat je denkt dat je dit alleen kunt wanneer je dit ene zelf groter maakt.

Hoe kun je dat ene zelf uitbreiden wanneer je de omtrek van de cirkel hebt bereikt? Dat kun je alleen als je de scheiding tussen jouw stuk van de taart en het stuk ernaast verbreekt. Jouw gescheiden zelf neemt het territorium over dat hij als een ander gescheiden zelf beschouwt en overmeestert hem.

Dan moet je tegen alle mensen vechten die ook de uiterste limieten van hun stuk van de taart hebben bereikt en iedereen onderwerpt die nog niet zo extreem ver is als jij. Dit verandert je leven onvermijdelijk in een eeuwige strijd.

Let op het onderscheid. In het eerste scenario begin je alles te ervaren binnen één stuk van de taart. Je ervaart dan alles binnen een ander stuk van de taart, wat betekent dat je een genuanceerdere ervaring hebt.

We kunnen zeggen dat je het eerste stuk taart één kleur geeft, daarna ga je door en je kleurt het volgende stuk in een andere kleur. Op den duur ben je de cirkel rond en heb je elk plakje een andere kleur gegeven, waardoor je alle verschillende kleuren hebt ervaren die er op aarde beschikbaar zijn. Je hebt dan volledig alle ervaringen gekregen die de leeromgeving van de aarde te bieden heeft.

In het tweede scenario kleur je ook het eerste stuk in een bepaalde kleur. Om de barrière naar de volgende plak te doorbreken, kleur je die plak in dezelfde kleur als de eerste, alleen wordt deze een tintje feller en enigszins gewijzigd door de andere kleur. Je kunt op deze manier ook de hele cirkel rondgaan en elk plakje in een fellere tint kleuren totdat je de hele cirkel hebt gevuld. Dan heb je ook de limieten bereikt van wat je op aarde kunt beleven en je hebt het gevoel dat deze planeet je beperkt.

In het eerste scenario heb je het beschikbare kleurenpalet op aarde volledig ervaren, zodat je dan kunt kiezen om te ascenderen naar een wereld die nog meer kleuren heeft dan er op aarde zijn. In het tweede scenario heb je de aarde alleen ervaren door de nuances van één kleur. Je enige optie is dat je afdaalt naar een wereld die andere schakeringen van die kleur heeft die je op aarde hebt en dat houdt een wereld met een beperkter kleurenpalet in.

Het is mogelijk dat je, nadat je de cirkel van de aarde rond bent gegaan (of zelfs daarvoor), uit de gescheidenheid ontwaakt en jij je jouw middelpunt herinnert. Je kunt dan ook de aarde transcenderen door het gescheiden zelf op te geven. Je zult nog steeds niet het volledige kleurenpalet van de aarde hebben ervaren, en dat betekent dat je misschien terug wilt komen of op zijn minst de gaten vanuit het geascendeerde rijk wilt opvullen.

Als je niet ontwaakt, zul je afdalen naar een wereld die beperkter is dan de aarde, en dit kan zo doorgaan totdat je opties zijn gereduceerd tot slechts één die gewoon steeds intenser wordt totdat je het niet langer kunt uitstaan en om bevrijding schreeuwt. Die bevrijding zal je worden aangeboden, maar kan alleen tot stand komen door jouw eigen keuzes.

Keuze en selectie herzien
Dit brengt ons terug bij het onderwerp keuze versus selectie. Als jij je middelpunt niet bent vergeten, heb je een echte keuze. Je kunt je ervan bewust worden dat je er genoeg van hebt om de wereld door een bepaald zelf te zien. Je kunt terugkeren naar het middelpunt en dan kun je een keuze maken tussen elk van de resterende stukken taart. In het middelpunt staat elke optie voor je open en ben je vrij om te kiezen.

Wanneer je gescheiden bent, bereik je de omtrek van de cirkel, maar ben jij je niet bewust van de keuze dat je terug kunt keren naar het middelpunt. Je ziet niet dat je door jouw zelf wordt beperkt. In plaats daarvan denk je dat je beperkt wordt door de twee zelven, de twee stukken taart aan elke kant van jouw stuk.

Je begint tegen ze te vechten, probeert ze met geweld te onderwerpen, jouw kleur aan hen op te dringen en aan de mensen die voor dat soort zelven hebben gekozen. Zodra je die twee stukken hebt overwonnen, voel jij je ingeperkt door de twee volgende, enzovoort, totdat je de hele cirkel hebt overwonnen.

Waar vindt dit proces plaats? Dit speelt zich volledig af in jouw eigen gedachten. Je verovert de wereld niet. Je elimineert gewoon alle verschillende kleuren uit je gezichtsveld. In plaats van te zien dat de cirkel driehonderdzestig graden heeft die allemaal even goed zijn, zie je dat slechts één kleur de juiste is en probeer je die kleur te dwingen om alle andere opties te overlappen en te blokkeren.

Je kunt er misschien in slagen om veel andere mensen het met je eens te laten zijn en mee te laten doen aan het proces om een bepaald stuk van de taart uit het collectieve bewustzijn te blokkeren. Theoretisch zou het kunnen dat de bewoners van een hele planeet op één na alle andere opties blokkeren. Zodra dat zou gebeuren, zou de planeet zichzelf vernietigen.

Als je één optie tot de status van superioriteit verheft, ontneem jij jezelf het vermogen om echte keuzes te maken. Wanneer je andere mensen tegenkomt met een andere kijk op het leven, heb je niet meer de optie om te zeggen: “Hé, deze mensen lijken een interessante ervaring van het leven te hebben, ik vraag me af hoe dat zou zijn? Zou het mijn eigen ervaring van het leven kunnen verrijken?”

Het eigenlijke doel van mensen met veel verschillende perspectieven op dezelfde planeet is dat het voor iedereen moeilijker wordt om te geloven dat er maar één juiste manier is om het leven te ervaren en dit verkleint het risico dat de bewoners in het gescheiden scenario terechtkomen. Iedereen krijgt de kans om te zien dat er veel verschillende perspectieven zijn en dat het kennen van meer dan één je ervaring van het leven verrijkt.

Wanneer je gescheiden bent, zie je de andere mensen als een bedreiging en kun je niet de creatieve keuze maken: “Hé, dat perspectief zou ik ook wel eens willen ervaren.” In plaats daarvan zie je slechts een selectie van opties om jezelf te kunnen verdedigen vanuit het bedreigende perspectief en misschien wil je zelfs dat perspectief en de mensen die dat perspectief hebben, vernietigen. Deze vele opties zijn slim bedacht door de manipulatoren nadat ze naar deze planeet zijn gekomen, en we zullen daar in de volgende sectie meer over zeggen.

Wanneer jij je middelpunt bent vergeten, kun je alleen de opties zien die met de gedachten van de dualiteit zijn gevormd. Je kiest er misschien één uit, maar dit is geen echte keuze maken. Een creatieve keuze kan alleen worden gemaakt vanuit het middelpunt van het Christusbewustzijn, dat door de diversiteit heen de eenheid ziet.

Wat is precies jouw verantwoordelijkheid?
Nu we een vruchtbare basis hebben gelegd, keren we terug naar het onderwerp verantwoordelijkheid. Je hebt een dubbele verantwoordelijkheid op deze planeet. Ten eerste ben je verantwoordelijk voor het ervaren van de wereld en hoe je daarop reageert. Dit doe je door een vrije keuze te maken om één stukje taart binnen te gaan en de wereld daardoor te ervaren. De andere verantwoordelijkheid die je hebt, is de verbinding met je middelpunt te behouden, zodat je nooit vergeet dat je een oneindig wezen bent dat de eindige wereld ervaart en niet een eindig wezen dat een product is van de eindige wereld.

Hoewel de rechtbanken op de wereld zullen zeggen dat je verantwoordelijk bent voor je daden, ben je in de eerste plaats verantwoordelijk voor je gemoedstoestand. We zouden kunnen zeggen dat je ervoor verantwoordelijk bent om op zo’n manier keuzes te maken dat de ene keuze jou de vrijheid om andere keuzes te maken niet ontneemt. Jij bent verantwoordelijk voor het behouden van je vermogen om creatieve keuzes te maken, keuzes die rondom de eenheid van het Christusbewustzijn liggen.

Op een planeet zo dicht als de aarde is het bijna onvermijdelijk dat je het Christusbewustzijn verliest en verblind raakt door gescheidenheid. Er is geen reden om jezelf iets te verwijten. Dit betekent ook dat jij, wanneer je het spirituele pad ontdekt en bewust besluit dat je het wilt bewandelen, moet erkennen dat het in de eerste plaats jouw verantwoordelijkheid is om je vermogen om vrije keuzes te maken terug te krijgen.

Dat betekent dat je het vermogen moet krijgen om onderscheid te maken met het Christusbewustzijn. Dit is de enige manier waarop jij je vermogen om bewust keuzes te maken terug kunt krijgen in plaats van de onbewust selecties te maken tussen verschillende zelven.

Je bent inderdaad een geïndividualiseerd wezen. Je hebt een puntachtig zelfgevoel en dit zelf kan keuzes maken. Alle ware keuzes worden gemaakt vanuit het onverdeelde middelpunt. Je hebt een zelf gevormd dat een verlengstuk heeft in de ruimte, maar dit zelf maakt geen keuzes; dat maakt gewoon selecties. Hij kan niet bepalen wat de opties zijn; hij kan alleen kiezen uit vooraf bepaalde opties.

Je allereerste verantwoordelijkheid is dat je de leiding neemt over je eigen gedachten, je eigen gemoedstoestand. Het spirituele pad is geen proces van het gescheiden zelven spiritueel maken of perfectioneren. Het is een proces van hem geleidelijk ontmantelen, hem laten sterven, totdat jij je leven hebt verloren om Christus te kunnen volgen naar het middelpunt van het zijn.

Let op de belangrijke conclusie. Je bent een geïndividualiseerd wezen. Jij bent verantwoordelijk voor jouw individuele levensstroom en voor niets anders op deze planeet. Je bent verantwoordelijk voor het maken van vrije, bewuste keuzes vanuit het middelpunt van je wezen.

Je bent niet verantwoordelijk voor de keuzes die door elk ander wezen op deze planeet of ergens anders in het materiële universum zijn gemaakt. Je bent verantwoordelijk voor het maken van je eigen keuzes en niet voor het maken van keuzes voor andere wezens. Dat is hun verantwoordelijkheid. Omdat zelfbewustzijn puntachtig is, is verantwoordelijkheid ook puntachtig.

Waarom mensen geen verantwoordelijkheid nemen
We kunnen nu begrijpen waarom mensen geen verantwoordelijkheid nemen voor hun situatie. Wanneer je het leven door het filter van een aantal zelven ziet, kun je geen verantwoordelijkheid nemen. De pijl van verantwoordelijkheid moet – om effectief te kunnen zijn – naar één enkel punt wijzen. “Já! Ik ben verantwoordelijk.”

Bij wie moet precies de verantwoordelijkheid worden gelegd als jij jezelf ziet als een diffuus of verdeeld wezen (een wezen met een verlengstuk in de ruimte)? De zelven hebben zoveel indelingen dat de verantwoordelijkheid nooit bij een enkel punt berust en mensen dus weigeren om de verantwoordelijkheid te nemen.

Dit is natuurlijk een moeilijk voorstel. Het zit diep in de collectieve psyche geworteld dat er oorzaken zijn en dat er ook gevolgen zijn. Wanneer je een actie onderneemt met je fysieke lichaam, zal dat effect hebben en wordt er gezegd dat jij – als lichaam – verantwoordelijk bent voor dat effect.

Hoe kun jij accepteren dat je verantwoordelijk bent als jij – als psychologisch wezen – geen middelpunt hebt? Je wordt heel gemakkelijk meegesleept in de myriaden spelletjes, uitgevonden door de zelven en de manipulatoren, om de verantwoordelijkheid af te schuiven.

Hieruit zijn een bijna ontelbaar aantal zelven ontstaan die geprogrammeerd zijn om de verantwoordelijkheid af te leiden van jezelf. Ieder effect moet een oorzaak hebben, en als jij de oorzaak niet bent, dan moet de oorzaak ergens anders liggen – wat betekent dat iemand anders die moet hebben. Als jij niet verantwoordelijk bent, moet iemand anders dat wel zijn.

Als spirituele zoeker zul je de neiging om verantwoordelijkheid af te leiden van jezelf al enigszins hebben overwonnen. Je hebt geleerd om de verantwoordelijkheid te nemen voor je daden en je hebt geleerd je daden te leren beheersen. Als oprechte spirituele zoeker zijn er enkele daden die je nooit zou overwegen, omdat ze simpelweg niet passen bij jouw zelfbeeld. Hetzelfde geldt natuurlijk voor veel andere mensen op aarde, sommigen zijn religieus en sommigen zijn aan de buitenkant niet spiritueel.

De subtielere, en voor een spirituele zoeker gevaarlijkere, verantwoordelijkheidsspelletjes hebben niets te maken met jouw daden. In plaats daarvan zijn deze spellen gecentreerd rondom overtuigingen en levenshoudingen.

Wel of niet verantwoordelijk zijn
Nogmaals, laten we eens kijken naar de rechtsstelsels van de moderne, democratische wereld. Het is een beginsel in de democratie dat mensen zoveel mogelijk vrijheid hebben, inclusief de vrijheid van meningsuiting. Om vrijheid van meningsuiting te hebben, moet je vrijheid van denken hebben.

In een democratie heb je geen vrijheid van handelen. Een democratie stelt regels vast voor hoe mensen samenleven, wat betekent dat geen enkel individu het recht heeft om acties te ondernemen die andere individuen schaden. Een democratie is – idealiter – terughoudend om in het hoofd van mensen te kruipen en hen te vertellen wat ze moeten denken en hoe ze het leven moeten benaderen. Over het algemeen wordt aangenomen dat je kunt denken en voelen wat je wilt, zolang jij je kunt onthouden van daden die anderen schade berokkenen.

Dit verwijst naar iets wat we precies hierboven hebben gezien, namelijk dat je een individueel wezen bent en dat je allereerste verantwoordelijkheid je eigen gemoedstoestand is. Het is ook volgens de rechtssystemen dat je – over het algemeen – niet verantwoordelijk bent voor de daden of de gemoedstoestand van andere individuen. Nu moeten we weer een subtiel onderscheid maken.

Wanneer je samenwoont met andere mensen – als stel, gezin, dorp of hele planeet – draagt elk individu bij aan de totale omgeving. De omgeving op aarde heeft vier niveaus, namelijk het identiteits-, mentale, emotionele en fysieke niveau. De omgeving waarin je leeft, wordt grotendeels geproduceerd door wat elk individu erin heeft gestopt, wat er in de loop van de tijd is verzameld.

Vanuit dit perspectief hebben het identiteitsgevoel van andere mensen, hun gedachten en gevoelens direct invloed op de omgeving waarin je leeft. Het is erg verleidelijk om de houding aan te nemen dat de enige manier om je leefomgeving te verbeteren, is dat je de gedachten van andere mensen moet veranderen. Dit kan mensen vervolgens naar een ontelbaar aantal spelletjes leiden die zijn ontworpen om je het gevoel te geven dat jij de verantwoording hebt om de gemoedstoestand van andere mensen te veranderen.

Veel mensen vinden het van vitaal belang – zelfs van episch belang – dat ze andere mensen tot hun specifieke religie bekeren. Er zijn mensen die vinden dat het van vitaal belang is om mensen zover te krijgen dat ze alle religies opgeven. Er zijn mensen die het van levensbelang vinden dat andere mensen zich tot hun politieke overtuiging bekeren. Er zijn mensen die op andere manieren al hun energie en aandacht richten op het veranderen van de gedachten van andere mensen, en die hiervoor zelfs de leringen gebruiken die door de geascendeerde meesters zijn gegeven.

Laten we voortbouwen op wat eerder is gegeven en ter zake komen. Alleen de ‘man’ die uit de hemel is neergedaald, kan weer opstijgen naar de hemel. Je bent de materiële wereld binnengegaan als een puntachtig wezen en je zult die alleen verlaten als puntachtig wezen. Jouw ascensie is een individuele gebeurtenis. Die hangt op geen enkele manier of in geen enkele vorm af van de keuzes die door welk ander individueel wezen ook zijn gemaakt. Het hangt uitsluitend af van jouw keuzes, en jouw keuzes zijn uitsluitend afhankelijk van jouw gemoedstoestand.

Dit lijkt een tegenstrijdigheid. Veel mensen op deze planeet worden volledig verteerd door hun eigenbelang. Ze staan er niet bij stil welke gevolgen hun levensstijl heeft voor andere mensen of het milieu, laat staan het collectieve bewustzijn.

Als je begint te ontwaken uit dit egoïsme en openstaat voor het spirituele pad, zul je door een fase heen gaan waarin je steeds meer verantwoordelijkheid neemt: “Nee, ik kan dat niet doen omdat dit het milieu vernietigt. Nee, ik kan dit niet kopen omdat het in een sweatshop is gemaakt. Nee, ik kan dit niet doen omdat het negatieve energie produceert.”

Naarmate jij je er steeds meer van bewust wordt dat zelfs jouw gemoedstoestand effect heeft op de totale omgeving op aarde, begin je steeds meer verantwoordelijkheid te aanvaarden. Je wordt je er ook steeds meer van bewust dat alles met elkaar verbonden is en je wordt je bewust van veel problemen en dreigingen waar de meer egoïstische mensen nooit bij stil staan.

Terwijl jij je gemoedstoestand aan het veranderen bent, is het heel gemakkelijk om te zeggen dat de enige manier om enkele van de grote problemen die je nu op aarde ziet op te lossen, is dat andere mensen dat ook moeten doen. Dat is het moment waarop veel spirituele mensen met goede bedoelingen worden meegezogen in de subtielere verantwoordelijkheidsspelletjes.

We zullen hier meer over zeggen in de volgende sectie, maar denk nu eens na over het volgende. De aarde is een zeer complexe leeromgeving en dat betekent dat ze is ontworpen om een breed scala aan studenten te huisvesten. Dit is niet moeilijk te zien als je kijkt naar het bereik van het bewustzijnsniveau van mensen. Er zijn driehonderdzestig stukken taart, maar er zijn mensen die de gescheidenheid zijn ingegaan en een van die graden hebben gebruikt om een gescheiden zelf te vormen.

Laten we nu een duidelijk onderscheid maken tussen het ideale scenario en de huidige situatie. Naarmate jij je spirituele bewustzijn vergroot, begin je intuïtief een gevoel te ontwikkelen van hoe de planeet aarde eruit zou kunnen zien volgens haar hoogste potentieel. Je wordt je er ook meer van bewust hoe ver weg dat momenteel is.

Het cruciale onderscheid dat je nu moet maken, is dat het op dit moment niet de bedoeling is dat de planeet aarde haar hoogste potentieel openbaart. Die is bedoeld als een soort compromis voor levensstromen die uit de gescheidenheid beginnen te komen maar daar nog niet uit zijn.

Je moet je daarna realiseren dat mensen alleen door hun eigen keuzes uit de gescheidenheid kunnen komen. Voordat ze een echte keuze kunnen maken om naar het middelpunt terug te gaan, moeten ze vaak helemaal naar de uiterste grenzen van een bepaald stuk taart gaan.

Ze moeten soms zelfs de barrières tussen de stukken taart doorbreken en proberen de aarde te veroveren met één zelfgevoel. Dit is momenteel toegestaan op aarde en het valt binnen het algemene plan van de geascendeerde meesters dat de aarde in deze hoedanigheid functioneert.

God heeft alle wezens vrije wil gegeven. De aarde is momenteel een verzamelplaats voor veel wezens die hun vrije wil hebben gebruikt om de gescheidenheid in te gaan. Ze mogen hun gescheiden zelf openbaren totdat ze dit zover hebben doorgevoerd dat ze zichzelf niet langer kunnen uitstaan en een echte keuze maken om te veranderen. Jij hebt precies hetzelfde proces doorlopen en dat heb je op je eigen manier en volgens je eigen tijdschema gedaan. Ligt het niet voor de hand dat je de plicht hebt om andere mensen hetzelfde te laten doen?

Wees een voorbeeld
Als de huidige omstandigheden op aarde jou niet bevallen, heb je twee opties. De ene is dat je al je aandacht richt op ascenderen zodat je hier weg kunt komen. Als je ooit gaat ascenderen, zul je dat alleen kunnen als individueel wezen. Dit betekent dat je de volledige verantwoordelijkheid voor jezelf moet nemen en elk gevoel van verantwoordelijkheid voor anderen moet opgeven.

Het lijkt misschien alsof jouw ascensie de ultieme vorm van egoïsme is en in zekere zin is dat ook zo. Zoals Jezus zei: “En ik, als ik van de aarde verheven word, zal alle mensen tot mij trekken.” Wanneer jij ascendeert, vorm je zo’n krachtig momentum dat dit het bewustzijn van de hele planeet verhoogt en het is een bijdrage van onschatbare waarde om het geheel te verheffen. Houd er rekening mee dat dit gebeurt wanneer jij jouw eigen gedachten verandert en alle pogingen opgeeft om andere mensen van gedachten te laten veranderen.

Als oprechte spirituele zoeker werk je voortdurend naar het punt toe waarop jij je kunt kwalificeren voor je ascensie. Kun je in de tussentijd niet iets doen dat ook helpt om het geheel te verheffen? Je doet in zekere zin al iets wanneer jij je bewustzijn verhoogt.

Jij kunt ook een voorbeeld zijn van hoe iemand met een hoger bewustzijnsniveau omgaat met de fijne kneepjes van het dagelijkse leven in haar huidige vorm. Zie je het verschil? Veel spirituele zoekers weigeren bijna om deel te nemen aan het dagelijks leven omdat ze dat als niet spiritueel beschouwen. Het is mogelijk om elk aspect van het leven als spiritueel te zien en een voorbeeld te geven van hoe je vanuit een spirituelere vorm van bewustzijn met het leven van alledag om kunt gaan.

Het verschil is fundamenteel. Veel spirituele mensen zijn meegezogen in de spelletjes om te proberen de gemoedstoestand van andere mensen te beïnvloeden en ze spirituelere keuzes te laten maken. Dit is een directe schending van de Wet van Vrije Wil, de belangrijkste wet in het materiële universum.

Het alternatief is dat je een levend voorbeeld wordt en aantoont dat een spiritueler bewustzijn kan leiden tot een rijker dagelijks leven. Daardoor laat je mensen zien dat er een alternatief is voor gescheidenheid en dit zal sommige mensen inspireren om van gedachten te veranderen door creatieve keuzes te maken.

Laat ik een duidelijke uitspraak doen. Elke keer – op elk moment – dat jij probeert om de gemoedstoestand van andere mensen rechtstreeks te beïnvloeden, handel je vanuit de zelven en word je meegesleept in een van de spelletjes die de manipulatoren hebben gemaakt.

Je zult deze planeet niet – nooit – veranderen als je probeert om de gedachten en keuzes van andere mensen te veranderen. Dat doe je alleen door zelf van gedachten te veranderen. Jezus zei dat jij je licht voor de mensen zo moest laten schijnen dat ze kunnen zien dat dit licht niet uit de materiële wereld komt. Het komt uit de spirituele wereld omdat jij ervoor gekozen hebt om de open deur te worden voor het oneindige in de eindige wereld. Doordat ze zien wat jij doet, zullen sommigen beseffen dat iedereen kan doen wat één heeft gedaan. Dit is alles wat je kunt doen en zou moeten proberen te doen op deze planeet.

Accepteer wat jouw persoonlijke verantwoordelijkheid is en laat elk gevoel van verantwoordelijkheid voor anderen varen.