Vraag: Mijn vraag gaat over de rol die competitie speelt in het leven van jongeren en volwassenen. Toen ik opgroeide, was ik betrokken bij verschillende typische activiteiten, academische en kunstzinnige activiteiten. Maar ik had competitiever kunnen zijn en uitzonderlijk hoge prestaties kunnen leveren. Maar nu ik bij een universiteit werk en colleges volg om te kunnen promoveren, ben ik getroffen door de hevige concurrentie die er heerst tussen studenten die altijd nummer één willen zijn. Soms kan die concurrentie grenzen aan obsessie en ertoe leiden dat sommige studenten kritisch zijn op anderen die zij minder intelligent vinden. Ik heb positieve resultaten gezien bij een competitieve manier van denken en hoewel ik grote bewondering heb voor de intelligentie en hoge prestatienormen van deze studenten, lijkt iets in hun manier van denken te botsen met spirituele waarden. Ik zou graag beter willen begrijpen hoe een spiritueel persoon de juiste houding ten aanzien van prestaties kan cultiveren in een academische omgeving waar competitie vaak de norm is.

Antwoord van de Geascendeerde Meester Saint Germain – webinar Pasen 2023:

Het is duidelijk, zoals jij ook ziet, dat concurrentie een aantal zeer specifieke effecten heeft op mensen. Er zijn natuurlijk landen die meer in deze competitieve manier van denken worden meegesleept en de Verenigde Staten is daar zeker een van. Maar zelfs Zuid-Korea en sommige Aziatische landen zijn erg gericht op schoolprestaties, omdat leerlingen van jongs af aan worden gedreven om steeds meer te bereiken. Het probleem is natuurlijk: Wanneer stop je, net zoals bij rijke mensen die steeds meer geld willen vergaren. Waar eindigt het? En in veel landen is een oneindige spiraal in onderwijssystemen ontstaan, waarin jij, om aan de top te komen, je jouw hele leven hierop moet focussen – alleen maar winnen, beter zijn dan anderen.

En dit is natuurlijk een extreem stressvolle gemoedstoestand en we kunnen eigenlijk wel zeggen dat er mensen zijn die lijden aan een posttraumatische stressstoornis wanneer ze klaar zijn met een universitaire opleiding en dat begint natuurlijk al in de kleuterklas. Ze zijn in veel gevallen opgebrand. Soms kunnen ze niet eens functioneren in een baan, wanneer ze een baan krijgen. Of soms slagen ze er wel in om een tijdje in een baan te functioneren, maar voor de pensioengerechtigde leeftijd raken ze al opgebrand. Ze redden het niet meer. Ze kunnen de druk niet meer aan. Ze kunnen de druk niet verdragen.

En dit is natuurlijk ongezond, en natuurlijk moet je dit niet in een democratische natie hebben. Het zou niet zo mogen zijn, zelfs vanuit een pragmatisch standpunt van bedrijven die beter opgeleide werknemers willen. Wat heb je aan een werknemer die na een paar jaar opgebrand is? Hoe wordt dat een bedrijfsmodel op lange termijn?

Dit is er een voorbeeld van dat dit gewoon op hol geslagen is en de democratische naties zijn nog niet voldoende alert geworden op de noodzaak om die trend te stoppen. Sommigen hebben tot op zekere hoogte een minder competitief onderwijssysteem, zoals bijvoorbeeld Finland, maar er zijn natuurlijk ook andere. Op den duur zullen de democratische landen er ook mee te maken krijgen.

Wat kun jij persoonlijk doen? Jij kunt eenvoudig beslissen wat voor jou het belangrijkst is. Is het belangrijk om het spirituele pad te bewandelen en je te concentreren op je spirituele groei, of is het belangrijk om beter te zijn dan anderen in deze hoogst kunstmatige omgeving? Dat betekent niet dat je niet naar de universiteit kunt. Het betekent niet dat je er niet naar kunt streven om het goed te doen, maar je streeft ernaar om het goed te doen om goed te kunnen functioneren op je werk en ook in je leven; dat je een evenwichtige levensstijl hebt – niet een zinloze concurrentiestrijd van wie beter is, wie de hoogste cijfers haalt of wie het hogere IQ heeft. Als spirituele student zie je natuurlijk dat de maatstaven die worden gebruikt om de intelligentie van mensen te meten, of hoe goed ze het doen in een academische setting, totaal kunstmatig zijn.

In wezen komen die van de gevallen wezens, die superieur willen zijn en intelligentie is daar natuurlijk een van. Sommige gevallen wezens zijn erg intelligent volgens de standaardmaten van intelligentie. Maar wie heeft die maten bedacht? De gevallen wezens. Ze hebben die gemaakt om zichzelf te bevestigen en ze berusten op de eigenschappen die de gevallen wezens in veel levens hebben ontwikkeld. En dit zal je natuurlijk niet helpen bij het bewandelen van het spirituele pad. Het zal je niet helpen om in het spirituele rijk te komen dat je voldoet aan een maatstaven die door de gevallen wezens zijn gesteld. Maar zoals we al vaak hebben gezegd, moesten de gevallen wezens de boel op aarde goed verpesten door het idee dat er een norm is waaraan alle mensen moeten voldoen. Je kunt natuurlijk ook zien dat die maatstaven een scheiding schept tussen de haves en de have-nots; de mensen die intelligent zijn en de mensen die niet intelligent zijn. En dit is nogmaals, in strijd met democratische principes.