Creatieve beslissingen nemen

 

Het overwinnen van de zelven is geen mechanisch proces, maar meer een creatief of bewust proces. De zelven hebben altijd twee tegengestelde tendensen. Er zijn altijd twee extreme reacties op elke willekeurige spirituele leer.

In dit geval is een extreme reactie dat je een precieze, mechanische formule wilt: “Laat me een wiskundige formule zien die ik kan toepassen, zodat ik gegarandeerd mijn zelven overwin als ik een bepaald aantal stappen heb gezet.” Je ziet dit door de hele geschiedenis heen. Het reguliere christendom werd overgenomen door deze manier van denken. Mensen geloven dat ze door tot de enige ware christelijke kerk te behoren en zich aan een aantal regels en doctrines te houden, Jezus gegarandeerd zal verschijnen en hen zal redden wanneer ze hun fysieke lichaam achterlaten.

Voor sommige mensen is het een heel ruw ontwaken wanneer ze er een heel leven naar hebben gestreefd om ‘een goed christen’ te zijn, het lichaam verlaten en er dan achter komen dat ze niet in de hemel komen omdat ze zich niet hebben gekwalificeerd, maar opnieuw moeten incarneren. Daarom zie je tegenwoordig veel mensen op de wereld die erg boos zijn op de christelijke religie. Natuurlijk toont hun woede aan dat ze geen verantwoordelijkheid voor zichzelf hebben genomen.

Voordat de katholieke kerk ze onderdrukte, boden een aantal religies mensen een inwijdingspad aan waarop mensen door een serie inwijdingen werden geleid die gericht waren op het zuiveren en verhogen van hun bewustzijn. Dit is een goede benadering, maar die kan nooit garanderen dat je ook daadwerkelijk je bewustzijn verhoogt.

Het is bijvoorbeeld heel goed mogelijk om een Meester Vrijmetselaar van de drieëndertigste graad te worden zonder dat je de zelven hebt overwonnen. Het is heel goed mogelijk om het proces te doorlopen en alleen het gevoel van superioriteit van de zelven op te bouwen. Dit betekent niet dat dergelijke inwijdingen nutteloos zijn. Ze werken voor sommige mensen, maar anderen zullen die onvermijdelijk gebruiken om het gevoel van superioriteit van zichzelf te versterken in plaats van dat los te laten.

De andere extreme reactie is dat je eist dat je totaal bevrijd bent van elke spirituele leraar. Er zijn veel mensen die zo langzamerhand verstrikt raken in een heel slimme list, namelijk dat jij jezelf helemaal van jouw zelven zou moeten kunnen bevrijden zonder dat jij iets van buitenaf nodig hebt.

Het waarnemingsfilter van de zelven vormt een gesloten lus, een zichzelf versterkende spiraal. Het zal zelfs lijken alsof het materiële universum zelf de waarneming van de zelven bevestigt dat je echt een gescheiden wezen bent en dat je in de hemel kunt komen wanneer je zo geavanceerd bent als gescheiden wezen dat God je gewoon wel moet accepteren.

Een andere variant hierop is dat je denkt dat je, omdat je ervoor hebt gekozen om de dualiteit in te gaan, je eigen fouten moet corrigeren. In zekere zin moet jij ook je eigen fouten corrigeren door de keuzes die je hebt gemaakt ongedaan te maken, maar het is een feit dat niemand ooit de keuze om de dualiteit in te gaan ongedaan kan maken zonder hulp van iets buiten de dualiteit. Tenzij je contact hebt met het hogere bewustzijn, dat jou een referentiekader geeft, zul je nooit ontsnappen aan de dualistische logica, maar deze alleen versterken.

Je eigen rommel opruimen
Het is mogelijk om de verantwoordelijkheid voor je eigen groei te aanvaarden en dan te besluiten dat jij je eigen rotzooi wilt opruimen voordat je teruggaat naar je spirituele leraar. De zelven zijn inderdaad subtiel, en hoe hoger je op het pad komt, hoe subtieler ze worden. Hoewel de zelven subtieler worden, krijg je ook meer ervaring in het doorzien van de illusies van de zelven. Hoe hoger je komt op het pad, hoe beter je contact met je hogere zelf en spirituele leraren zal zijn.

Totdat je een sterk, bewust, contact tot stand hebt gebracht met je hogere zelf en spirituele leraren, zul je in een precaire toestand verkeren. Er zijn veel mensen die een spirituele lering hebben gevonden, zelfs een die over de zelven spreekt, en die een tijdje hebben gevolgd en daadwerkelijk vooruitgang hebben geboekt. Dan komen ze op een punt waarop de zelven erin slagen om hen een doodlopend steegje in te laten gaan.

Een van deze doodlopende wegen is de overtuiging dat je geen spirituele leraar nodig hebt en dat je het zelf wel kunt uitzoeken. In India zie je zelfs het concept dat iemand een grot in de Himalaya ingaat en vele jaren alleen met zijn eigen gedachten bezig is om er vervolgens verlicht uit te komen.

Een andere schijnbare tegenstrijdigheid is dat je, hoewel een leraar geen les voor jou kan leren, niet uit het dualiteitsbewustzijn kunt komen zonder een leraar die je een referentiekader kan geven. Hoe weet je dat er iets buiten de grot is als je bent opgegroeid in een donkere grot? Zodra je licht ziet, weet je dat er een alternatief is voor de duisternis.

Dit is een punt dat veel beginnende studenten verkeerd begrijpen. Ze vinden dat een spirituele goeroe iets voor hen moet kunnen doen, ook al kunnen ze het niet alleen. Dat is de reden waarom meer dan een miljard christenen geloven dat ze een verlosser nodig hebben. Er komt een moment op het pad waarop je moet begrijpen dat de zelven je altijd naar een van de twee uitersten zullen proberen te trekken en dat alleen het hogere bewustzijn je uit de schaal met twee uitersten en een midden kan halen.

Een goeroe kan niets voor je doen, maar de goeroe kan je wel een referentiekader geven buiten het waarnemingsfilter van de zelven. Dit kan het bewuste zelf in staat stellen om te zien dat een bepaald patroon gewoon bij de zelven wegkomt. Het is niet echt, het is niet wie jij bent. Dit vormt het fundament voor jou om de bewuste, creatieve beslissing te nemen dat jij het leven niet meer door dit filter wilt ervaren.

Er komt een moment op je pad waarop je de twee uitersten, namelijk het zwart-witdenken, moet gaan herkennen. Die uitersten zijn het gemakkelijkst te zien, omdat ze van nature steeds extremer zullen worden om zich te onderscheiden van hun tegendeel. De bewustere mensen zullen gemakkelijker gaan beseffen dat er twee gepolariseerde standpunten zullen zijn bij een kwestie en dat ze allebei door de zelven zullen worden beïnvloed.

De volgende stap is begrijpen dat de twee uitersten op een schaal of lijn kunnen worden gezet waarop ze de buitenste punten vormen. Dit betekent niet dat het middelpunt op de lijn niet wordt beïnvloed door het dualiteitsbewustzijn. Elk afzonderlijk punt op de lijn komt voort uit de dualiteit maar het onvermogen om dit te zien zorgt ervoor dat veel volwassener zoekers vast komen te zitten in het grijs denken.

Je moet begrijpen dat de enige manier om aan de dualiteit te ontsnappen, is dat je naar iets reikt wat volledig buiten die schaal ligt, iets wat op geen enkel punt van de lijn te vinden is. Dat iets is het hogere bewustzijn of het Christusbewustzijn.

Veel mensen sluiten hun geest volledig af voor het hogere bewustzijn omdat ze zo bezig zijn met het beschermen en bevestigen van een van de dualistische uitersten (of het vernietigen van het tegenovergestelde uiterste). Minder agressief worden in het verdedigen van je standpunten betekent niet dat je de dualiteit hebt getranscendeerd. Dit doe je pas als je ziet dat elk punt op de lijn tussen de uitersten ook in de dualiteit is.

Je kunt jezelf aanleren om eerst de extremen te herkennen en daarna ook het compromis te herkennen. Je kunt je geest openstellen en je hogere zelf en spirituele leraren vragen om het perspectief van het hogere bewustzijn. Wanneer je er echt voor openstaat om iets te zien wat de dualistische schaal ontstijgt, zul je inderdaad een aanwijzing krijgen.

Zolang jij je geest niet openstelt, zullen jouw zelven heel gemakkelijk die aanwijzing zoek kunnen maken of redenen bedenken waarom je er geen acht op hoeft te slaan. Dit is het essentiële dilemma waarmee de spirituele leraren van de mensheid worden geconfronteerd. De mensen kunnen hun aanwijzingen pas horen als ze zich ervoor openstellen. Wanneer de student eraan toe is, verschijnt de leraar.

De uitdaging om de leraar te zien
Veel spirituele mensen geloven niet dat dit waar is. Sommigen zullen zeggen dat ze zich open hebben gesteld, maar dat er geen spirituele leraar aan hen is verschenen.

Dit komt omdat je, wanneer je voor het eerst het pad vindt, een echte ervaring krijgt waarin je contact maakt met je hogere zelf. Je ervaart iets wat buiten het waarnemingsfilter van jouw zelven ligt. Dit geeft je een referentiekader, maar de ervaring kan precies genoeg zijn om je bijvoorbeeld te helpen om een wereldlijke spirituele lering te begrijpen.

Je vereenzelvigt je nog steeds zo met het waarnemingsfilter van de zelven dat je zelfs de wereldlijke leer door dat filter heen ziet. Wanneer mensen bijvoorbeeld voor het eerst van geascendeerde meesters horen, projecteren ze hun waarnemingsfilter op hen en willen dat ze zich daaraan conformeren. In veel gevallen berust het filter van mensen op het oude beeld van de boze en veroordelende god in de lucht en mensen willen dat spirituele leraren ook zo zijn.

Die verre god is een volledige projectie van de uitersten van de zelven. Kijk maar eens hoe deze god wordt afgeschilderd in het Oude Testament. In sommige gevallen is hij een boze en veroordelende god die de Israëlieten vertelt dat ze hun vijanden moeten verslaan; in andere gevallen is hij de persoonlijke tovenaar die hun problemen oplost of bevestigt dat ze zijn uitverkoren volk zijn. Het is een totale illusie om te denken dat de echte God zich zou conformeren aan zo’n dualistische visie.

Wanneer mensen voor het eerst iets over geascendeerde meesters horen, denken ze dat zij de rol zullen vervullen die zij aan God hebben toegeschreven. Veel studenten bestuderen ijverig leringen en zeggen decreten en invocaties op, bidden tot de meesters voor een vorm van begeleiding of richting. De manier waarop ze naar de meesters kijken en de manier waarop ze van hen verwachten dat ze op hun gebed reageren, wordt volledig door henzelf gekleurd.

Wat zou er gebeuren als een geascendeerde meester aan iemand precies zo zou verschijnen als hij verwacht op basis van het perceptiefilter van zijn zelven? Zou de meester dan dat waarnemingsfilter niet bevestigen? Zou hij dan niet geneigd zijn te redeneren dat dit geen filter is, maar dat de zelven hem de absolute waarheid laten zien?

Zou dit het niet veel moeilijker maken om zich ooit te bevrijden van de zelven? Niemand zit meer gevangen in de zelven dan degenen die denken dat ze geen zelven hebben – misschien met uitzondering van degenen die denken dat de geascendeerde meesters de waarneming van hun zelven hebben bevestigd.

Als geascendeerde meester wijd jij je er volledig aan dat je mensen op een hoger bewustzijn brengt, het bewustzijn dat alles één is. Wanneer de meesters naar een bepaalde persoon kijken, zien ze duidelijk de dualistische illusies die overwonnen moeten worden. Ze zullen – als de persoon ervoor openstaat – die illusies uitdagen. Maar ze zullen de illusies niet bevestigen door zich eraan te conformeren. Als iemand zich volledig identificeert met het beeld van bijvoorbeeld de boze god in de lucht, kunnen de meesters niet aan zo’n persoon verschijnen.

Als mensen een directere relatie met de meesters willen, moeten ze naar hun motivatie kijken. Als ze worden gemotiveerd door het verlangen van de zelven om bevestiging of goedkeuring te krijgen zullen ze eenvoudig geen contact maken met de meesters. De optie is om naar de illusies van de zelven te kijken en ze te onderzoeken. Je kunt je beeld van God en geascendeerde meesters betwijfelen.

De meesters proberen zich niet voor mensen te verbergen. Ze zullen met iedereen werken die genoeg openheid in zijn geest heeft om met hen te kunnen werken zonder hun illusies te versterken. Maar als het verschijnen aan iemand hen nog steviger zou verstrikken in de sluier van illusies, zullen ze natuurlijk niet verschijnen. Als je ze niet ‘ziet’, dan komt dat niet omdat ze zich voor jou verbergen, maar omdat jij je niet voldoende openstelt om de meesters te zien zoals ze werkelijk zijn.

We zijn allemaal geprogrammeerd om te denken dat God daarboven een ver verwijderd wezen is dat alleen tot of door zeer speciale mensen spreekt. De meesters zouden graag met iedereen op aarde werken. Nogmaals, de volwassener studenten moeten de basale modus operandi van de zelven beginnen te snappen.

Er zijn altijd twee extreme standpunten in het dualiteitsbewustzijn. Zelfs de extreme standpunten van het zwart-witdenken kunnen de ene polariteit vormen en het tegenovergestelde zal het grijs denken zijn. Nogmaals, de zelven kunnen elke lering verdraaien en dit plaatst een echte spirituele leraar voor een bepaald dilemma, wat er in principe op neerkomt dat elke lering die wordt gegeven, door de zelven kan worden vervormd en daardoor nog meer in een gevangenis kan veranderen.

De geascendeerde meesters hebben de taak om de mensen te helpen om het bewustzijn van gescheidenheid te ontstijgen en het bewustzijn van eenheid, het Christusbewustzijn, te bereiken. Een levensstroom moet een bepaalde hoeveelheid ervaringen hebben met het dualiteitsbewustzijn voordat hij openstaat voor instructies. Daarom heb je het gezegde dat wanneer de leerling er klaar voor is, de leraar verschijnt. Dit betekent ook dat de geascendeerde leraar nog niet aan de student kan verschijnen als hij er niet klaar voor is; dat is gewoon niet toegestaan – vanwege de Wet van Vrije Wil.

De situatie van de meesters
De geascendeerde meesters staan veel verder boven het traditionele beeld van de verre God en zelfs het traditionele beeld van spirituele leraren. De meesters zijn geascendeerd door één te worden met het hogere bewustzijn, wat betekent dat ze weten wat de bedoeling is van de Schepper en het belang van vrije wil inzien.

Wanneer de meesters een levensstroom zien die de dualiteit is ingegaan, accepteren ze dit als een keuze die de levensstroom heeft gemaakt. Ze realiseren zich ook dat ze niet de opdracht hebben gekregen om iets voor zo’n levensstroom te doen. Het materiële universum is zo ingenieus ontworpen dat de kosmische spiegel alles terugzendt naar mensen wat ze uitzenden en zolang mensen onder een bepaald bewustzijnsniveau zijn, is dat de enige manier waarop ze iets kunnen leren. Ze moeten zoveel strijd ervaren dat ze zelf innerlijk het besluit nemen dat ze er genoeg van hebben en iets meer willen.

Je zou kunnen zeggen dat de meesters op instructeurs lijken die langs een gigantisch zwembad staan waar een groep kinderen in het water speelt. Ze hebben allemaal een ademhalingsapparaat zodat ze onder water kunnen ademen en veel van de kinderen besteden al hun tijd aan het verkennen van wat er zich onder de oppervlakte afspeelt en bouwen zelfs ingewikkelde constructies. De meesters kijken hier gewoon naar.

Af en toe steekt een kind zijn hoofd boven water, kijkt om zich heen en ontdekt de meesters die daar staan. Op dat moment mogen ze deze leerling iets aanbieden wat hem kan helpen om op het pad te stappen dat hem uit het zwembad zal leiden. De meesters kunnen en willen een student niet dwingen om de reddingslijn te pakken. Sommige kinderen kijken naar de reddingslijn en besluiten dat ze er nog niet klaar voor zijn. De meesters laten hen vervolgens weer onder water duiken en wachten gewoon tot ze de volgende keer hun hoofd boven water steken.

Andere kinderen pakken de reddingslijn en trekken deze prompt onder water. Ze spelen er misschien allerlei spelletjes mee. Ze kunnen bijvoorbeeld tegen andere kinderen opscheppen dat ze speciaal zijn omdat ze die reddingslijn hebben. Ze zouden die misschien proberen te gebruiken om andere kinderen aan hen te binden. Of ze zouden misschien aan de lijn kunnen trekken en eisen dat de meesters ook bij hen komen onder het oppervlak. Geen van deze spelletjes heeft enig effect op de meesters. Ze blijven gewoon staan wachten tot er weer een student naar hen toe komt die openstaat voor wat ze daadwerkelijk te bieden hebben.

De meesters oordelen over niemand
We hebben allemaal het beeld gekregen dat God veroordelend is en het resultaat is dat veel mensen het gevoel hebben dat wij, als we iets doen om God of Gods vertegenwoordigers te beledigen, voor altijd veroordeeld zullen zijn. Dit is een ander voorbeeld van de dualistische redenering van de zelven. Als de meesters ons echt zouden veroordelen, wie zouden ze dan veroordelen? De meesters zijn in het bewustzijn van eenheid, dus zij zien dat we één met hen zijn, wat betekent dat ze dan zichzelf ook zouden veroordelen.

God heeft je zelfbewustzijn en vrije wil gegeven. God wordt op geen enkele manier bedreigd door iets wat je met je vrije wil kunt doen in het materiële universum. De meesters worden door niets bedreigd.

Volgens de Wet van Vrije Wil kunnen de meesters ons alleen helpen als we erom vragen. De meesters staan gewoon bij het zwembad en wachten tot jij je hoofd boven water steekt. Ze bieden je dan een reddingslijn aan, maar als je besluit om hem weer mee onder water te nemen, laten ze je dit gewoon doen en wachten ze tot je de volgende keer boven water komt.

Waarom staan ze dit toe? Elke keer dat iemand een reddingslijn onder water trekt, is die reddingslijn zichtbaar voor degenen onder de oppervlakte. Wat zegt een hangende reddingslijn? Die zegt: “Er is daarboven iets.” Vroeg of laat zal iemand een reddingslijn vinden – een wereldlijke leer – en besluiten die te volgen om te zien wat daar werkelijk is. Op dat moment maken ze rechtstreeks, innerlijk contact maken met de meesters in plaats van een wereldlijke leer of goeroe te volgen.

Veel mensen zullen denken dat de geascendeerde meesters zeer strenge eisen stellen aan hun studenten en dat ze boos zijn als we een initiatie niet halen en ons veroordelen. Nogmaals, dit is de dualistische redenering van de zelven die worden geprojecteerd op degenen die boven de zelven staan. De meesters zien ieder menselijk wezen als een onderdeel van het Lichaam van God waarvan zij deel uitmaken.

De geascendeerde meesters houden van ieder menselijk wezen, maar hun liefde is geen menselijke liefde. Die liefde stelt geen voorwaarden. De meesters zijn hier alleen om ons te ondersteunen op onze weg naar eenheid en als we besluiten om ons tijdelijk van hen af te wenden, wachten ze gewoon tot we terugkomen.

Een typisch effect van de zelven is dat mensen hun eigen gevoelens op God en de geascendeerde meesters projecteren. Daardoor ontstond het beeld van een boze en veroordelende God in de eerste plaats. De meesters zien jou als een evoluerende levensstroom op weg naar eenheid. Ze hebben niet een of ander vooraf bepaald plan gemaakt voor de manier waarop jij je zeer persoonlijke pad naar eenheid zou moeten volgen.

Wanneer je openstaat voor hulp, geven de meesters die hulp graag zolang jij je ervoor openstelt. Als je besluit om weer onder water te duiken, hebben ze hier geen oordeel of mening over. Je moet natuurlijk teruggaan omdat je extra ervaringen met de dualiteit nodig hebt voordat je er genoeg van hebt en klaar bent om die permanent te transcenderen. De meesters staan je gewoon toe dat je die ervaringen krijgt en wachten tot je weer openstaat voor hun hulp.

De meesters zien zelfs dat je ervaringen onder water deel uitmaken van je pad. Op lange termijn dienen ze om je dichter bij eenheid te brengen – ze brengen je in ieder geval dichter bij eenheid als je beseft dat je genoeg hebt van de dualiteit. Soms zijn de mensen die zich echt in de dualiteit onderdompelen de eersten die er genoeg van krijgen. Waarom zouden de meesters de moeite nemen om daar een oordeel over te hebben?

Sommige mensen zullen zeggen dat het klinkt alsof de meesters echt niet om ons geven of dat ze zeggen dat we kunnen doen wat we willen. Wat de meesters ook zouden kunnen zeggen, er zijn altijd mensen die dat interpreteren door het waarnemingsfilter van de zelven. Ze projecteren hun eigen waarneming op de woorden en laten hen zeggen wat zij denken dat ze zouden moeten zeggen. Ze zullen ze dan blindelings accepteren of zeggen dat ze vals zijn.

Dit is precies de definitie van studenten die niet klaar zijn voor een leraar die boven de dualiteit staat. Zolang je denkt dat je kunt projecteren wat de leraar jou zou moeten vertellen, ben je niet klaar voor de geascendeerde meesters. Ze laten je gewoon meer ervaring opdoen met de voortdurende strijd en wachten tot jij je hoofd boven water steekt en besluit dat je wilt luisteren naar wat de meesters echt zeggen, niet wat jouw zelven willen dat ze zeggen.

Voor meer volwassen studenten is een richtlijn dat ze naar hun reactie op de leringen van de geascendeerde meesters moeten kijken. De ideale reactie is dat je de woorden bestudeert en ze je geest en hart laten openen voor een ervaring van eenheid met de meesters. De ideale staat voor elke student is eenheid – gnosis – met de leraar. Als je een reactie ontdekt die je geen eenheid met de leraar oplevert, weet je dat die reactie van de zelven komt. Je kunt die dan nauwkeuriger gaan observeren en de dualistische gezichtspunten van de zelven uit elkaar halen.

In sommige gevallen komen je zelven met argumenten van het ene dualistische uiterste, in andere gevallen komen ze met argumenten vanuit een grijs punt in het midden. Maar de zelven zullen in ieder geval in discussie gaan met de woorden van de meesters in een poging om hen iets te laten zeggen dat een dualistisch gezichtspunt bevestigt. Wanneer je dit ziet, kun je besluiten om verder te kijken en te zoeken naar een perspectief dat je dichter bij eenheid brengt.