Wanneer de wereld van de zelven zwart-wit is

 

Het meest voor de hand liggende voorbeeld van de relativistische, dualistische manier van denken van de zelven is het zwart-witdenken. Deze intrige van de zelven maakt schaamteloos gebruik van de fundamentele dualiteit die in de geest van gescheidenheid zit ingebouwd. Die definieert twee tegengestelden die in alle opzichten tegengestelden zijn, wat betekent dat er geen overlapping of de mogelijkheid tot een compromis is.

Er is geen grijze zone omdat de tegenstellingen niet naast elkaar kunnen bestaan, maar elkaar moeten opheffen – zo lijkt het tenminste. Het ene tegenovergestelde wordt gedefinieerd als absoluut goed en het andere wordt gedefinieerd als absoluut slecht, waardoor er een onvermijdelijke strijd op leven en dood tussen die twee ontstaat.

De zelven laten de mensen geloven dat de enige manier om God te behagen en gered te worden, is de kant van het goede kiezen en tegen het kwaad te strijden. Een extreme uitkomst van dit scenario is de definitie van twee religies of ideologieën die beide beweren de enig ware te zijn, waardoor hun respectieve volgelingen geloven dat het hun plicht is om de andere te bestrijden. De allerhoogste triomf van de krachten van deze wereld is twee groepen religieuze mensen elkaar te laten vermoorden in naam van dezelfde God, zoals bijvoorbeeld tijdens de kruistochten.

Het resultaat van deze manipulatie is dat mensen een zeer simplistische kijk op de wereld krijgen. Hun religie is helemaal waar en alle andere zijn helemaal onjuist. Er is geen ruimte voor nuances daartussen, waardoor de mensen bijna onvermijdelijk extremist en fanatiekeling worden.

Dit is een heel gemakkelijke benadering van het leven, omdat de mensen niet zelf hoeven na te denken. Ze accepteren gewoon de definities die zijn opgesteld door de leiders van hun samenleving zonder een persoonlijke poging te doen om het onderscheid te maken of hun leiders gelijk hebben volgens het hogere bewustzijn. Ze geloven dat de leiders absoluut gelijk hebben en dat God het zelf met hen eens zou zijn.

Het gevolg van deze benadering van het leven is dat de mensen, als ze eenmaal hebben geaccepteerd dat een bepaald geloofssysteem absoluut goed is, het nooit meer in twijfel zullen trekken. Ze zullen blindelings geloven wat de leiders van hun religie hebben bepaald wat absoluut juist is en dit heeft geleid tot enkele van de ergste wreedheden in de geschiedenis.

Mensen volgen hun leiders kritiekloos en twijfelen er nooit aan dat de zwart-witdefinitie van het leven misschien niet in overeenstemming is met Gods waarheid. Als gevolg hiervan hebben veel mensen een of meerdere levens al hun energie en aandacht in deze dualistische strijd tussen twee relatieve tegenpolen gestoken. Die mensen hebben een vijand of zondebok gevonden en geloven dat ze Gods werk moeten doen door de vijand te vernietigen.

Zolang mensen gevangenzitten in deze extreme vorm van zwart-witdenken, zijn ze er absoluut van overtuigd dat ze voor het goede werken en gered zullen worden. De naakte waarheid is dat alles wat ze doen om de zelfbedachte vijand te bestrijden, er alleen maar toe dient om hen steviger vast te houden in de dualistische bewustzijnsstaat. Dit weerhoudt hen er duidelijk van om het hogere bewustzijn aan te nemen, wat de enige manier is om het hogere rijk binnen te gaan.

Het kan bijzonder moeilijk zijn voor extremisten om toe te geven dat ze ongelijk hebben. Ze kunnen niet toegeven dat iets wat ze als het werk voor God hebben gezien, Gods zaak niet heeft bevorderd, maar alleen heeft gediend om de dualistische strijd die door de krachten van gescheidenheid in het leven is geroepen te versterken. Zulke mensen hebben de neiging om erg defensief en vijandig te worden tegenover iedereen die hun aanpak in twijfel trekt.

Zulke mensen zijn ongenaakbaar voor een leraar vanuit het hogere bewustzijn. Ze gebruiken letterlijk hun zwart-witstandpunten om het afwijzen van de leraar te rechtvaardigen, wat inhoudt dat ze hun eigen gesneden beeld boven de Levende Waarheid stellen. Ze gebruiken een relatief beeld om te rechtvaardigen dat ze niet reiken naar de directe ervaring van het hogere bewustzijn.

Extreem egoïsme overwinnen
De zelven vormen een verkeerd pad naar verlossing. Door de zwart-witlogica te gebruiken, wekken de zelven de indruk dat gered worden een kwestie is van behoren tot de enig ware religie en voldoen aan de eisen. Hoe meer mensen zich identificeren met hun zelven, hoe meer ze geneigd zijn om deze illusie te geloven. Het lijkt zo gemakkelijk dat je in plaats van het zware werk te doen om de balk uit je eigen oog te trekken, gewoon een vooraf vastgestelde doctrine dient te geloven en een aantal regels volgen.

Op het beginniveau van het pad zijn mensen geneigd de zwart-witbenadering van groei te accepteren. Ze volgen erg ijverig – zelfs fanatiek – hun specifieke geloofssysteem – of die nu religieus, politiek of wetenschappelijk van aard is – en ze weigeren absoluut om die te betwijfelen. Daarom kunnen sommige mensen geloven dat ze onmiddellijk zullen worden gered als ze de vijanden van God doden.

Het extreme gevolg van de verblinding door zwart-wit te denken is dat mensen totaal egocentrisch en egoïstisch worden. Ze geloven vaak dat ze het hoogste recht hebben om te doen wat ze willen en dat iedereen die zich tegen hen verzet – inclusief de rest van het menselijk ras – ongelijk heeft. Ze beginnen zich te gedragen als roofzuchtige dieren die alles pakken wat ze willen en niet bereid zijn na te denken over hoe hun acties andere mensen beïnvloeden, hoe ze zichzelf op lange termijn beïnvloeden of zich verhouden tot hogere principes.

In het verleden bevond de mensheid zich op een veel lager bewustzijnsniveau dan tegenwoordig zoals blijkt uit de samenleving van de holbewoners waarin de wet van de jungle heerste. Tegenwoordig zie je dit bewustzijnsniveau bij veel criminelen, van leiders van de georganiseerde misdaad tot pedofielen of seriemoordenaars.

Hoe breng je mensen die totaal egoïstisch zijn op een spiritueler niveau? Extreem egoïsme is het uiteindelijke resultaat van de relatieve logica van de zelven. In het hogere bewustzijn zie je dat al het leven één is en jij jezelf pijn doet als je een ander pijn doet.

Als je totaal gevangenzit in de geest van gescheidenheid, denk je dat je anderen kunt kwetsen zonder jezelf pijn te doen, je denkt zelfs dat je het recht hebt om te doen wat je wilt, ongeacht hoe het anderen beïnvloedt. Je rechtvaardigt dit met de relatieve logica van de zelven, waardoor het echt kan lijken alsof alles – inclusief totaal egoïsme – gerechtvaardigd is.

Hoe beginnen mensen dit bewustzijnsniveau te ontstijgen? Dat doen ze door te beseffen dat er iets is wat de relatieve logica overstijgt, dat er iets is dat goed of fout is volgens een hogere maatstaf. Wanneer je totaal egoïstisch bent, zie je niets buiten de relatieve logica van jezelf – en daarom denk je dat je het recht hebt om alles te doen wat je maar wilt. Om te beginnen met het proces van ontsnappen aan totaal egoïsme moet jij je realiseren dat er een hogere maatstaf is om je gedrag te beoordelen zodat je ervoor kiest om bepaalde soorten egoïstisch gedrag te beperken.

Voor de meeste mensen die vastzitten in egoïsme, komt dit besef alleen wanneer iemand ‘de vrees voor God in hen stopt’. Deze mensen beginnen te beseffen dat er zoiets bestaat als gevolgen op lange termijn. Hun ziel kan in het hiernamaals worden beïnvloed door wat ze in dit leven doen en ze zullen in de hemel worden beloond of voor altijd in de hel branden. Uit puur egoïstisch motief beginnen deze mensen hun egoïstische gedrag op korte termijn aan te passen aan de hogere maatstaven.

Omdat deze mensen zich nog steeds identificeren met hun zelven, kunnen ze de beperkingen van de relatieve logica van hun zelven nog niet zien. Ze hebben een heel simplistisch, zwart-wit geloofssysteem nodig met duidelijk bepaalde regels om de hel te vermijden en in de hemel te komen.

Nu komt het subtiele punt. Wanneer mensen egoïstisch gedrag gaan aanpassen, hebben ze een keerpunt bereikt van waaruit echte vooruitgang mogelijk is. Er bestaat een reëel gevaar dat die mensen zichzelf voor de gek houden en het doodlopende steegje van fanatisme inlopen omdat ze denken dat ze God dienen door te strijden tegen wat hun geloofssysteem definieert als vijanden van God. Dit zal natuurlijk de vooruitgang van die mensen afbreken.

Als mensen echter niet tot fanatisme vervallen, is het mogelijk om echt vooruitgang te boeken door een zwart-wit geloofssysteem te volgen. De reden hiervoor is dat je een zeer sterke motivatie krijgt om egoïstisch gedrag te veranderen wanneer je gelooft dat bepaald gedrag je naar de hel zal sturen. Dit zal ervoor zorgen dat iemand minder karma maakt en daardoor kan de levensstroom zichzelf geleidelijk bevrijden van tenminste een deel van de neerwaartse aantrekkingskracht van de dualistische strijd.

Wanneer je totaal egoïstisch bent, zorgt alles wat je doet voor negatief karma dat alleen maar het gevoel versterkt dat je in een strijd met alle anderen verwikkeld bent. Wanneer je iets van deze druk verlicht, kun je de egoïstischere overtuigingen gaan doorzien en op die manier kun jij jezelf bevrijden van een paar illusies van de zelven.

Oordeel niet
Ook al zullen de meeste fundamentalistische christenen het hogere bewustzijn afwijzen, er zijn wel mensen die vooruitgang hebben geboekt door een fundamentalistisch geloofssysteem te volgen. Het probleem is dat deze vooruitgang maar een tijdje zal duren. Een zwart-witbenadering kan je simpelweg niet boven een bepaald niveau van het pad uit brengen.

Omdat deze benadering nog steeds zo sterk wordt beïnvloed door de relatieve logica van de zelven, kan die heel gemakkelijk in een doodlopende weg veranderen die je in een neerwaartse spiraal van oordeel en hoogmoed begint te brengen, die slechts marginaal beter is dan de neerwaartse spiraal van egoïsme. Het probleem is dat een zwart-wit geloofssysteem automatisch een waardeoordeel impliceert. “De leden van onze kerk zijn automatisch goed en alle anderen zijn slecht.” Dit zorgt er onvermijdelijk voor dat mensen anderen beoordelen volgens een relatieve standaard die ze zelf hebben bepaald. Jezus zei:

1 Oordeel niet, opdat u niet geoordeeld wordt.
2 Want met welk oordeel u oordeelt, zult u worden geoordeeld: en met welke maat u meet, zal u opnieuw worden gemeten. (Mattheüs 7)

Oordeel niet naar de schijn, maar oordeel rechtvaardig oordeel. (Johannes 7:24)

Oordelen naar het uiterlijk betekent dat je oordeelt op basis van een relatieve, dualistische maatstaf die door de zelven is gesteld. Een rechtvaardig oordeel vellen betekent dat je de werkelijkheid waarneemt volgens de visie van het hogere bewustzijn. Wanneer je oordeelt op grond van de zelven, heb je onvermijdelijk het gevoel dat je beter bent dan andere mensen en dit leidt tot spirituele hoogmoed die je bindt aan het dualiteitsbewustzijn.

De zelven willen een relatieve maatstaf omdat ze daardoor de indruk kunnen wekken dat ze beter zijn dan anderen. Ze kunnen dan de illusie wekken dat jij gegarandeerd gered wordt, omdat je beter bent dan bepaalde andere mensen.

In het hogere bewustzijn bestaat er geen waardeoordeel. Iets wat in overeenstemming is met de ontwerpprincipes is echt, en wat niet in overeenstemming is met deze principes is onecht. Het hogere bewustzijn gebruikt niet de relatieve termen goed en slecht – hij vergelijkt dingen niet op een relatieve schaal die geleidelijk van het ene uiterste (goed) naar het andere uiterste (kwaad) leidt. Het hogere bewustzijn oordeelt niet op basis van het uiterlijk, maar is alleen bezig met of iets echt is of niet.

Je zou kunnen zeggen dat het laagste niveau waarmee jij je identificeert totaal egoïstisch is. Je identificeert je volledig met de dualistische strijd en denkt dat het leven een strijd is tussen jou en de wereld. Als je dit ontstijgt, stop je met toegeven aan het meest extreme egoïstische gedrag, maar dit geeft je het gevoel dat je beter bent dan degenen die nog wel op ‘slechte’ manieren handelen.

Op het lagere niveau zou jij je kunnen bezighouden met religie om alle bedreigingen voor je religie te vernietigen in de veronderstelling dat God je hiervoor zal belonen. In het volgende stadium is je motivatie om je met religie bezig te houden, dat je de superioriteit van je religie wilt bewijzen en zo de schijn te wekken dat je zo goed bent dat God je gewoon wel moet redden.

Een gesloten kring
Het probleem is dat je zolang je denkt dat de wereld zwart of wit is, niet verder kunt groeien dan een bepaald punt. Het zwart-witdenken vormt een schaal met twee uitersten en laat mensen vervolgens denken dat ze een van die twee polariteiten moeten kiezen.

Als de wereld verwikkeld is in een epische strijd tussen God en de duivel, dan moet je natuurlijk de kant van God kiezen om gered te worden. Wanneer deze strijd in zwart-wittermen wordt gedefinieerd, zal het lijken alsof het kiezen van de kant van God betekent dat je kiest voor een bepaalde religie op de wereld. Als je eenmaal die religie hebt gekozen, moet je kritiekloos alle doctrines accepteren – want als je dat niet doet, zal de duivel je pakken en naar de hel brengen.

Deze manier van denken leidt duidelijk tot een op angst gebaseerde benadering van verlossing, die aanleiding geeft tot twee problemen. Een daarvan is dat je het hogere bewustzijn gewoon niet kunt binnengaan zolang er nog angst in je wezen aanwezig is.

Pas als jij je angst overwint, kun je het hogere bewustzijn binnengaan. Hoe overwin je angst? Deels door de rationele geest te gebruiken om te redeneren dat je angst berust op gebrek aan kennis en deels door te reiken naar een directe ervaring van het hogere bewustzijn waardoor je de volmaakte liefde zult ervaren die alle angst uitbant. Het probleem is dat je bang zult zijn om beide te doen zolang je gevangenzit in een zwart-wit geloofssysteem.

Je geloofssysteem zal je sterk ontmoedigen om zelf te denken en de overtuigingen die angst veroorzaken te onderzoeken. Elk zwart-wit geloofssysteem op deze planeet stelt dat je God niet rechtstreeks kunt ervaren; je hebt de kerk en haar priesterschap nodig als bemiddelaar tussen jou en God. Dat is de reden waarom de zwart-witdenkers van de joodse religie Jezus vermoordden nadat hij had verklaard dat het koninkrijk van God binnenin je is.

Angst zelf maakt van een zwart-wit geloofssysteem een gesloten cirkel, een valstrik voor je geest. Die vormt een gevangenis voor je geest, en als je bewuste zelf eenmaal binnen is, gooien jouw zelven de sleutel weg. Het bewuste zelf kan op elk moment naar buiten stappen, maar om dat te kunnen doen, moet het bereid zijn om zijn angst onder ogen te zien en het feit onder ogen te zien dat een zwart-wit geloofssysteem berust op een illusie.

Het psychologische effect van een zwart-wit geloofssysteem is dat het je aandacht richt op een schaal met twee polariteiten en dan lijkt het alsof de waarheid ergens op die schaal moet worden gevonden. Er is niets buiten de relatieve schaal. Elke keer dat je een geloofssysteem hebt met twee tegengestelden, heb je een dualistisch geloofssysteem. In zo’n geloofssysteem zullen beide tegenstellingen worden bepaald door de geest van gescheidenheid.

Dit kan een verrassende uitspraak zijn gezien het feit dat de meeste religies de wereld definiëren als een epische strijd tussen goed en kwaad, tussen God en de duivel. Er is een fase op het pad waarop mensen het extreem egoïstische gedrag moeten overwinnen door een zwart-wit geloofssysteem te volgen. Er komt echter een moment waarop je verder moet komen dan dat stadium om meer vooruitgang te boeken. Je doet dit alleen door naar het hogere bewustzijn te reiken dat boven een van de twee uitersten ligt die door elk zwart-wit geloofssysteem worden gedefinieerd!

De waarheid dat er een het hogere bewustzijn bestaat, kan niet op een relatieve schaal worden geplaatst en heeft geen tegengestelde polariteit. De hogere waarheid heeft geen tegendeel omdat datgene wat buiten de waarheid valt, niet bestaat. Dat wat niet bestaat, kan niet tegenovergesteld zijn aan iets wat wel bestaat. In het hogere bewustzijn is er alleen dat wat echt is en dat wat onecht is, lijkt alleen maar echt omdat de Wet van Vrije Wil heeft toegestaan dat dit een tijdelijke verschijning buiten de waarheid om aan mag nemen. Deze onechtheid kan alleen bestaan in de geest van medescheppers die gevangenzitten in de dualiteit.

Alleen wanneer je in de geest van gescheidenheid stapt, worden tegenstellingen mogelijk. In deze gemoedstoestand lijken er twee tegengestelden te zijn, zoals goed en kwaad, waar en onwaar. Deze tegenstellingen heffen elkaar op en omdat de een de ander kan vernietigen, lijkt het alsof ze allebei – even – echt zijn.

Dit zorgt voor de angst voor het kwaad, omdat mensen in een dualistische gemoedstoestand denken dat het kwaad echt bestaat en echt macht over hen heeft. Wanneer je het hogere bewustzijn bereikt en ziet dat het kwaad niet echt is en dat de verschijning ervan geen macht over jou heeft, verlies je alle angst. Zolang je gelooft dat het kwaad net zo echt is als het goede, kun je die angst niet overwinnen. De truc is dat het kwaad net zo ‘echt’ is als het relatieve goede. Je moet het hogere bewustzijn gebruiken om het onvoorwaardelijke goed van het hogere bewustzijn te zien.

Een zwart-wit geloofssysteem laat je denken dat je het relatief goede moet zoeken en het tegenovergestelde, namelijk het kwade, moet mijden. Het laat je denken dat een bewering waar of onwaar moet zijn, wat inhoudt dat je de kant moet kiezen van wat jij (of je geloofssysteem) als waar hebt gedefinieerd en alles moet vermijden wat ermee in strijd is of het overstijgt.

Mensen denken dat ze dichter bij God komen door naar het relatief goede te gaan. Dit is zowel waar als onwaar. Als je afstand neemt van egoïstisch gedrag, verlaat je de extreme vormen van egoïstisch gedrag. Dit geeft je het potentieel – maar alleen het potentieel – om de dualiteit te ontstijgen – wat je dichter bij God zal brengen. De grote vraag is of je blijft evolueren naar een relatief extreem (goed zoals gedefinieerd door de zelven) – en daardoor onvermijdelijk verstrikt raakt in hoogmoed – of de sprong maakt en reikt naar iets anders dan de dualistische uitersten.

Het hogere bewustzijn kan niet gedwongen worden tot een dualistisch geloofssysteem en dus kun je de waarheid nooit vinden op een schaal met twee tegengestelden! De hogere waarheid gaat de dualiteit te boven en je kunt die alleen vinden door verder te reiken dan de zwart-wit geloofssystemen op deze wereld. Alleen wanneer een levensstroom een bepaalde volwassenheid bereikt, zal hij zijn geloofssysteem in twijfel willen trekken en beseffen dat de wereld niet zwart-wit is.

Het zwart-witdenken wordt een valstrik voor je geest. Als je eenmaal een zwart-wit geloofssysteem accepteert, kunnen de zelven altijd met een ogenschijnlijk waterdicht argument komen waarom je niet verder zou hoeven te kijken. Veel fundamentalistische christenen geloven dat het christendom de enig ware religie is, dat de Bijbel het onfeilbare woord van God is en dat hun letterlijke interpretatie van de Bijbel de enig ware is. Alles wat buiten hun huidige overtuigingen valt, komt van de duivel en ze moeten er niet aan denken.

Veel wetenschappelijk ingestelde mensen geloven ook dat er niets buiten het materiële universum is. Elk geloofssysteem dat een ‘bovennatuurlijke’ oorzaak voorstelt, is onwetenschappelijk en het product van de subjectiviteit van de geest. Het effect van een zwart-witbenadering is altijd dat die je geest afsluit voor groei. Je neemt genoegen met een beschrijving van de waarheid – een beschrijving die de geest van gescheidenheid geeft – en je gebruikt die om te rechtvaardigen dat je niet hoeft reiken naar de directe ervaring van het hogere bewustzijn.

Miljarden mensen zitten gevangen in een of andere versie van een zwart-wit geloofssysteem. De meeste mensen die openstaan voor de Psychologie van het Hogere Bewustzijn, beginnen al de misvatting in te zien van deze benadering van religie/het leven/verlossing. Ze beginnen de illusie te doorzien dat er maar één ware religie is en dat ‘onze kant altijd gelijk heeft en de andere kant altijd ongelijk’.

Ze zijn gaan beseffen dat het leven niet zo eenvoudig is als het zwart-witdenken suggereert en dat er een verfijndere aanpak nodig is. Ook nemen ze al afstand van het extremisme en fanatisme – vaak zelfs het waardeoordeel en de hoogmoed – die zo gebruikelijk zijn bij de zwart-witbenadering.

Die mensen zijn de zwart-witillusies van de zelven gaan doorzien. Hoewel dit duidelijk het hogere niveau vertegenwoordigt, is het uiterst belangrijk om te beseffen dat je nog steeds niet boven de relatieve logica van de zelven staat. De zelven hebben een ingebouwde tegenstrijdigheid en proberen in elke situatie twee tegengestelde standpunten te creëren.

Vanzelfsprekend definieert het zwart-witdenken zulke tegenstellingen, maar deze vorm van denken vormt ook zijn eigen polariteit. Het zwart-witdenken heeft zijn eigen tegenovergestelde en wanneer mensen het zwart-witdenken beginnen te ontstijgen, is het heel gewoon dat ze in het tegenovergestelde uiterste schieten.