Een hoger bewustzijnsperspectief op het leger

 

Het bewustzijn van het militair-industrieel complex
Eén aspect van de samenleving vormt in vrijwel elke natie op aarde een grote belemmering voor de vooruitgang en transcendentie van die samenleving. Denk eens na over de rol van het leger en de bedrijven die winst maken door te leveren wat het leger nodig heeft. Dit wordt weleens het militair-industrieel complex genoemd.

Als je de wereldgeschiedenis bekijkt, zie je dat het leger in veel gevallen heeft besloten een staatsgreep te plegen om de regering over te nemen. Dit is zelfs gebeurd in een aantal democratische landen zoals Zuid-Korea. In de meeste gevallen heeft het leger een zeer conservatieve rol gespeeld; met andere woorden, het is tegen grote veranderingen in de samenleving die de macht zouden verspreiden. In de meeste gevallen heeft het leger de machtselite beschermd in plaats van het volk te beschermen.

Stel je voor dat de situatie zo is dat het regime in Noord-Korea is ingestort. Dan sta je voor de vraag hoe je omgaat met de hereniging van de twee Korea’s. Een van de grootste moeilijkheden in een dergelijk scenario is dat zowel het noorden als het zuiden een zeer groot leger hebben. Ze hebben ook allebei bedrijven, of in ieder geval instituten die produceren en leveren wat het leger nodig heeft, zoals wapens, uniformen, voedsel, onderdak en huisvesting en alle andere dingen. Als er een hereniging van Korea zou komen, zou het Noord-Koreaanse militaire en militair-industriële complex ineens gemakkelijk als achterhaald beschouwd kunnen worden. En heeft Zuid-Korea echt behoefte aan zo’n groot leger als er geen dreiging is ten noorden van hun grens?

Alles wat mensen doen, elke onderneming waarop ze de aandacht van veel mensen vestigen, zal een collectieve energetische draaikolk vormen. Naarmate er steeds meer energie aan wordt gevoed, kan die uiteindelijk het stadium bereiken waarin hij agressief probeert zijn eigen bestaan te bestendigen.

Hoe is die draaikolk ontstaan? Door mensen die hun energie in een bepaalde op angst gebaseerde matrix gieten. Hoe zal die vortex zijn bestaan in stand houden? Dit kan alleen als die ervoor zorgt dat mensen hun energie blijven steken in de op angst gebaseerde matrix die hij in de eerste plaats heeft gevormd. Het leger als instituut gaat heel ver terug in de geschiedenis, maar sinds je natiestaten hebt (naties met een duidelijk identiteitsgevoel), hebben die naties in de meeste gevallen een leger gehad. Er zijn landen waarin het bestaan van een militaire macht al vele eeuwen bestaat en je kunt zien hoeveel energie de mensen hier gedurende deze lange tijd in hebben gestoken. Elk land dat lange tijd een leger heeft gehad, heeft een aantal zeer krachtige vortexen gevormd die hun bestaan te danken hebben aan het leger en de energie die de mensen daarin hebben gestoken. Heel veel mensen op aarde zijn met het idee opgegroeid dat je vanzelfsprekend militairen nodig hebt, je hebt een leger nodig; je moet jezelf kunnen verdedigen tegen aanvallen.

Waarom een oorlog nooit gerechtvaardigd is
Er zijn natuurlijk bepaalde perioden in de geschiedenis van de aarde geweest waarin bepaalde volkeren of bepaalde naties heel agressief hun macht uitbreidden over andere naties door ze te veroveren met een leger. Je kunt dus zeggen dat een natie om het te overleven een leger nodig heeft dat een dergelijke aanval zou kunnen vertragen of zelfs zou kunnen terugdraaien als die er zou komen. We kunnen het leger niet op een totaal idealistische bekijken en zeggen dat het op praktisch niveau nooit nodig is geweest. Op een hoger niveau kunnen we overwegen of een leger wel echt nodig is en dan kun je de dynamiek rondom het leger eenvoudig niet begrijpen, tenzij je weet dat er manipulatoren bestaan.

Op geen enkele planeet is oorlog een natuurlijk verschijnsel. Oorlog is een uitvinding van de manipulatoren en het echte doel van oorlog is eigenlijk niet om andere mensen te veroveren om iemands territorium of systeem uit te breiden. Je zou kunnen denken dat het doel van het communisme was dat ze de hele wereld wilden veroveren en er een communistische wereld van te maken, maar dit was niet de ware oorzaak van de communistische agressie. De ware oorzaak van oorlog, zoals die door de manipulatoren is bedacht, is één ding en slechts één ding: vernietiging. Er is geen enkel positief, constructief doel voor oorlog, dat is er nooit geweest en zal er ook nooit komen.

Wanneer je vanuit een hoger bewustzijnsperspectief naar de situatie kijkt, zie je dat een oorlog nooit gerechtvaardigd is – nooit goed te keuren valt. Vanuit het menselijke perspectief, het directere, praktischer perspectief, zou je kunnen zeggen dat oorlog gerechtvaardigd is. Er bestaat onderscheid, een heel duidelijk onderscheid, afhankelijk van de situatie, tussen tijdelijke redenen die mensen bedenken op basis van de omstandigheden op de wereld. De bewustere mensen moeten zich ervan bewust zijn dat er een hoger perspectief is en volgens dit perspectief is oorlog nooit gerechtvaardigd.

Kijkend naar de menselijke situatie, de historische situatie op aarde, kun jij je afvragen: “Was het niet gerechtvaardigd dat de zogenaamd vrije wereld het nazisme versloeg in de Tweede Wereldoorlog? Was het niet gerechtvaardigd dat de zogenaamd vrije wereld zich verzette tegen de verspreiding van het communisme, zodat de hele wereld niet werd veroverd door de Sovjet-Unie of andere communistische staten?” De schokkende waarheid is dat dit niet gerechtvaardigd was vanuit het perspectief van het hogere bewustzijn.

Je zou kunnen zeggen dat het onvermijdelijk was vanwege de staat van het collectieve bewustzijn. Het was misschien zelfs nodig om de dualistische bewustzijnsstaat te tonen zodat mensen de nutteloosheid ervan zouden gaan inzien. Desalniettemin kun je niet concluderen dat die oorlogen gerechtvaardigd waren volgens het hogere bewustzijn. De reden is dat het hogere bewustzijn niet dualistisch is. Het hogere bewustzijn wordt niet beïnvloed door de dualistische dynamiek die door de manipulatoren wordt geschapen.

Oorlog probeert het spirituele potentieel van mensen te vernietigen
We weten heel goed dat het echte doel van oorlog vernietiging is. Niet alleen vernietiging van de fysieke omgeving of een natie of een planeet, maar de vernietiging van menselijke wezens; de vernietiging van hun potentieel om hun bewustzijn op een hoger bewustzijnsniveau te brengen. Heeft iets ooit een destructievere invloed gehad op het vermogen van mensen om het pad naar hoger bewustzijn te volgen dan de enorme oorlogen die jullie in de afgelopen eeuw hebben gezien?

Hoeveel mensen zijn er niet vroegtijdig vermoord. Hoeveel mensen zijn ontheemd geraakt. Bij hoeveel mensen werd al hun energie en aandacht opgeslokt door oorlogen. Het doel van een oorlog is nooit alleen iets wat er aan de oppervlakte wordt beweerd. De Tweede Wereldoorlog was geen gevecht tussen het goede aan de ene kant en het kwaad aan de andere kant. Die was het resultaat van de manipulatie door de machtselites die ervoor hebben gezorgd dat mensen polariseerden naar twee dualistische uitersten, waarin de elite hen manipuleerde om te proberen elkaar te vernietigen. De manipulatoren hebben dit keer op keer gedaan op deze planeet.

Oorlog is nooit voor een goed doel
Er is nooit een goed of constructief doel voor oorlog. Dit betekent dat er nooit een hogere noodzaak is om een leger te hebben. Het is niet natuurlijk dat een natie een leger moet hebben om het te kunnen overleven. Het is een kunstmatige toestand die de manipulatoren veroorzaken.

Het hele bewustzijn achter de strijdkrachten berust op angst. Als je geen angst had, zou je geen leger hebben. Je kunt geen leger vormen als je geen angst hebt. Je zou kunnen zeggen: “Maar hoe zit het dan met die landen die een leger hebben gevormd, niet om zichzelf te beschermen, maar om anderen aan te vallen?” Ook dat is angst. Je kunt je niet bezighouden met agressie tegen andere mensen; je kunt je niet bezighouden met het doden van andere mensen als je niet gedreven wordt door angst.

Je hebt misschien een excuus om de beschaving uit te breiden of het communisme te verspreiden of vrijheid en democratie te verspreiden door oorlog te voeren, maar achter die motivatie zit een motief dat op angst berust. Angst neemt je gedachten over – daarom bewapen jij jezelf. Of jij je nu bewapent om iets te veroveren of om je te verdedigen, het berust altijd op angst.

Alles wat mensen doen vanuit een op angst gebaseerde bewustzijnsstaat, zal energetische vortexen vormen die uiteindelijk zo krachtig worden dat ze individuen heel gemakkelijk kunnen overweldigen, groepen mensen kunnen overweldigen en zelfs hele naties kunnen overweldigen. Wat veroorzaakte de agressie van de Sovjets tegen niet-communistische staten? Dat was angst. Wanneer je, althans onbewust, erkent dat je hele ideologie berust op angst (aangezien het communisme inderdaad een op angst gebaseerde ideologie is), dan voel je natuurlijk onvermijdelijk de behoefte om je ideologie uit te breiden naar alle naties omdat je wordt bedreigd door het bestaan van naties die jouw ideologie niet erkennen. Je bent bang dat jouw ideologie misschien verkeerd is en dat dit de reden is dat die andere mensen zich ertegen verzetten. Om je angst te overwinnen wil je alle anderen dwingen om je ideologie te accepteren.

Waarom moesten de communistische troepen in het noorden absoluut heel Korea veroveren? Omdat ze niet konden leven met het feit dat sommige mensen in Korea hun ideologie niet zouden omarmen. Er is altijd een dynamiek op angst berust. Wanneer je een leger hebt, moet je een vijand hebben om tegen te vechten. Welke rechtvaardiging heb je anders en waarom zouden mensen dan hun belastingen betalen om de strijdkrachten te ondersteunen?

Verborgen krachten achter het leger
In de meeste gevallen heeft een natie een leger dat wordt betaald door de belastingen die alle mensen betalen. Hoe zorg je er dan voor dat de mensen die belastingen betalen, vooral in een democratie waarin je ze niet kunt dwingen? Dat kan alleen als je de op angst gebaseerde manier van denken in stand houdt zodat de mensen zo bang zijn dat ze denken dat ze de strijdkrachten in stand moeten houden. Begrijp je dat de manipulatoren hierachter zitten die zich totaal niet bekommeren om mensen. Ze zijn alleen bezorgd of ze de bevolking op aarde wel in hun macht kunnen krijgen of ze willen de mensen vernietigen die ze niet onder de duim kunnen houden. Sommige manipulatoren maken zich niet in de eerste plaats zorgen over macht, omdat ze zich alleen maar concentreren op vernietiging en niets anders. Achter elk leger ter wereld staat een conglomeraat van krachten. Er zijn energetische vortexen en ook nog manipulatoren.

Dit wil niet beslist zeggen dat de mensen in het leger manipulatoren zijn, maar hun gedachten worden zo beheerst door het bewustzijn en de doctrines, de militaire doctrines, die de manipulatoren hebben gemaakt, dat ze bijna niet helder kunnen denken, zelf niet kunnen nadenken en op een onafhankelijke manier denken. Er vindt een onnatuurlijk selectieproces plaats waardoor een bepaald systeem de mensen eruit filtert die het niet eens zijn met de basisfilosofie van het systeem. De strijdkrachten van elk land zijn precies een gesloten systeem en daarom filteren die alle mensen eruit die het systeem in twijfel kunnen trekken.

Wanneer je naar een aantal strijdkrachten op de wereld kijkt, zie je bijvoorbeeld dat de strijdkrachten in de Verenigde Staten nog steeds voor een groot deel gevangenzitten in de denkwijze van de Koude Oorlog. Toen de Sovjet-Unie instortte en het, althans een tijdlang, leek alsof Rusland niet langer de militaire dreiging zou zijn die ze tijdens de Koude Oorlog was geweest, waren er veel mensen in het Amerikaanse leger, in het industriële complex en in de politieke arena, die ontwenningsverschijnselen kregen, bijna net als een drugsverslaafde die niet aan drugs kan komen. Ze wisten gewoon niet wat ze met zichzelf aan moesten nu het leek alsof ze geen duidelijk omschreven vijand hadden om tegen te vechten. Veel van die mensen slaakten een zucht van verlichting toen Vladimir Poetin de rol op zich nam om te laten doorschemeren dat Rusland opnieuw een bedreiging zou kunnen worden, waardoor de legers van het westen klaar moesten staan om zich te verdedigen.

Krachten tegen hereniging
Diezelfde dynamiek zie je in Korea, waar veel mensen in het leger zo vastzitten in de denkwijze die door de oorlog in het leven is geroepen, en sinds die oorlog in stand is gehouden, dat ze niet eens kunnen, willen, nadenken over de mogelijkheid van een hereniging. Hun manier van denken is maar op één ding gericht en dat is vechten tegen het Noord-Koreaanse leger.

Natuurlijk zie je in Noord-Korea ook veel mensen in het leger die er niet eens zouden denken aan opgeven en zich overgeven en een hereniging toestaan. Hun hele manier van denken is gericht op de strijd tegen Zuid-Korea. Hetzelfde zie je bij mensen die de Amerikaanse strijdkrachten in Zuid-Korea vertegenwoordigen. Ze concentreren zich ook op de strijd tegen Noord-Korea. De grote industriële bedrijven die voorzien in de behoeften van het leger en die opnieuw zien dat ze een hereniging niet serieus willen overwegen.

Er zijn troepen in Amerika die winst maken door militaire uitrustingen aan Zuid-Korea te verkopen en er zijn legers die hun bestaan ook baseren op het feit dat ze klaar moeten staan om tegen Noord-Korea te vechten en die evenmin een hereniging willen. Er zijn politici in Amerika die geen hereniging willen, omdat ze de dualistische manier van denken in stand willen houden omdat Amerika degene is die vrijheid en democratie moet garanderen door altijd klaar te staan om elke vijand, echt of ingebeeld – meestal ingebeeld – te bestrijden.

Nogmaals, in de politieke arena in Zuid-Korea zijn mensen die hereniging niet willen overwegen. Natuurlijk Noord-Korea ook niet. Jullie hebben de mogelijkheid om oproepen te doen om deze demonen en collectieve entiteiten te binden en verteren die de gedachten van de mensen hebben overgenomen en het mensen onmogelijk maken om zelfs maar opnieuw na te denken over de status quo, die status quo in twijfel te trekken en te zeggen: “Moeten we deze situatie echt voortzetten, moeten we deze situatie tot in het oneindige voortzetten? Is er ook een alternatief? Is er een andere manier om hiernaar te kijken?”

Het potentieel voor dramatische veranderingen
Als het regime in het noorden zou instorten, als er een reële mogelijkheid zou bestaan voor een hereniging van de twee Korea’s, dan zou het grootste obstakel de strijdkrachten in zowel het noorden als het zuiden zijn, samen met het industriële complex dat hen ondersteunt. Ze zouden geen hereniging willen om de eenvoudige reden dat het veel van de rechtvaardiging voor hun bestaan en hun winst zou afnemen.

Dit zijn natuurlijk de manipulatoren die het potentieel dat ze hebben ontwikkeld om vernietiging teweeg te brengen niet willen verliezen als er een oorlog zou komen. Wanneer je dit weet, hoef jij je niet ontmoedigd te voelen, je hoeft je niet bang te voelen. Je moet iets heel erg simpels begrijpen: het is waar dat er mensen zijn geïncarneerd die grote weerstand tegen verandering voelen, maar die weerstand tegen verandering komt voornamelijk omdat de gedachten van de mensen zijn overgenomen door de energetische vortexen, of omdat de mensen voor de gek zijn gehouden door de manipulatoren. Die weerstand kan echter worden overwonnen door het hogere bewustzijn.

Wanneer de gedachten van de mensen worden bevrijd van de sluier van de manipulatoren, zullen de mensen die het potentieel hebben en die posities in de samenleving bekleden, ineens beginnen te twijfelen aan de status quo die nu al zoveel decennia op het Koreaanse schiereiland bestaat. Ze zullen zich afvragen of ze hier op een andere manier mee om kunnen gaan of er op een andere manier naar kunnen kijken.

Er bestaat aanzienlijke kans dat de situatie op een fundamentele manier verandert, zodat genoeg mensen hun gedachten bevrijden van de dualistische manier van denken. Dan kunnen ze openstaan voor de nieuwe ideeën van het hogere bewustzijn.

De wens om mensen te vernietigen
Er is een fenomeen dat haat tegen het materiële rijk wordt genoemd. Dit komt omdat mensen zulke ernstige gevolgen ervaren in het fysieke rijk dat ze erg kwaad worden op dit rijk. Dit komt omdat ze vergeten dat het materiële rijk alleen naar mensen kan reflecteren wat ze op de kosmische spiegel projecteren. Ze vergeten dat ze de gevolgen zelf hebben veroorzaakt, of in ieder geval dat ze collectief door de mensheid zijn veroorzaakt. Ze voelen dat de materiële wereld hen onterecht dwingt om deze zeer ernstige en langdurige gevolgen te ervaren.

De haat tegen het materiële rijk neemt veel vormen aan, maar de meest extreme vorm is dat je bereid bent andere mensen te doden. Als je uit de boeddhistische traditie komt, zou je kunnen zeggen of het wel alleen om het doden van andere mensen gaat; gaat het ook niet om het doden van alle bewuste wezens? Dit is een gevoelige kwestie. In het algemeen zie je dat er natuurlijk een moment zal komen waarop het niet nodig is om een schepsel – mens of dier – te doden naarmate deze planeet verder in het Tijdperk van Hoger Bewustzijn komt. Dit vereist echter dat een aanzienlijk deel van de diersoorten die tegenwoordig bestaan, gewoon zullen verdwijnen.

Dit wil niet zeggen dat je niet een mug mag doodslaan, want in het Tijdperk van Hoger Bewustzijn, als we er verder in komen (wat een kwestie is van de lange adem), zullen er geen muggen of andere soortgelijke dieren meer op de planeet zijn. Door de huidige situatie op aarde gaat het ons niet in de eerste plaats om het doden van dieren. Het belangrijkste onderwerp is het doden van mensen.

De manipulatoren hebben op de agenda staan dat ze mensen willen vernietigen. De reden hiervoor is heel simpel. Een mens is het enige wezen op aarde dat het potentieel heeft om het hogere bewustzijn te bereiken. Wanneer jij je potentieel gebruikt om het hogere bewustzijn te bereiken, vorm je een bedreiging voor de manipulatoren, hun macht op deze planeet, hun voortbestaan, zelfs hun bestaan. Dit willen ze voorkomen en daarom willen ze iedereen doden die het hogere bewustzijn manifesteert. Om dit te bereiken zijn ze bereid grote aantallen mensen te doden.

Er is een verhaal, ook al is het een mythe, dat koning Herodes bereid was alle mannelijke baby’s te doden toen Jezus werd geboren om zo de ene Levende Christus te doden. Dit is de houding van de manipulatoren. Dit is een van de belangrijkste motieven voor oorlog. Ze willen de mensen doden die het potentieel hebben om het hogere bewustzijn te manifesteren door zoveel mogelijk mensen te doden.

Er zijn natuurlijk ook manipulatoren die als enig doel vernietiging hebben en zoveel mogelijk mensen willen doden. Er is geen efficiëntere manier om energie aan mensen te onttrekken dan twee groepen mensen, twee naties, een allesvernietigende oorlog tegen elkaar te laten voeren. Een mens doden is een extreme openbaring van haat tegen het materiële rijk.

Het leger berust op haat tegen het materiële rijk
Wat is de bedoeling van een leger? Mensen doden toch? Juist in de manier van denken die een leger heeft, zit de behoefte, het verlangen, de bereidheid om menselijke wezens te doden. Bij de mensen in het leger, de mensen in het politieke establishment die het leger steunen, de mensen in het industriële establishment die het leger steunen, hebben een zeer karakteristieke dynamiek in hun hoofd.

Individueel gedragen ze zich bijvoorbeeld tegenover anderen of zelfs in privésituaties zoals hun familie, als volkomen normale mensen. Sommigen van hen kunnen erg aardig zijn; sommigen van hen bedoelen het misschien heel goed; ze zijn zeer idealistisch, zeer toegewijd aan hun taak zoals zij het zien. Maar als je dieper in hun psyche kijkt, zie je dat ze allemaal een bepaald mechanisme in hun psyche hebben. We zouden het een implantaat kunnen noemen, een psychisch implantaat dat de manipulatoren daar geplaatst hebben. Dit betekent niet dat deze mensen psychopaten zijn, niet dat ze zomaar aan het moorden slaan. Het betekent wel dat deze mensen, wanneer zich een situatie voordoet waarin hun leger wordt gevraagd om een bepaalde taak uit te voeren, bereid zijn om te doden en zonder onderscheid te doden. Zodra ze een bepaalde vijand hebben, zullen ze doen wat ze kunnen, wat ze denken dat nodig is, om die vijand te verslaan. Om dat doel te bereiken zijn ze bereid om een willekeurig aantal mensen van de vijand te doden, maar ze zijn ook bereid om een willekeurig aantal van hun eigen soldaten op te offeren.

Dit wil niet zeggen dat het kwaadwillende of slechte mensen zijn. Dit wil niet zeggen dat het manipulatoren zijn, hoewel sommige mensen in het leger, in het politieke establishment, in het industriële establishment natuurlijk wel manipulatoren zijn. Er zijn heel veel mensen die ervoor hebben gekozen om het leger in te gaan en een prominente positie in het leger te bekleden, juist omdat ze dit mechanisme bezitten; dat ze geloven dat doden onder bepaalde omstandigheden volledig gerechtvaardigd is.

Het is zo gerechtvaardigd dat ze niet eens hoeven na te denken over wat ze doen. Ze hoeven niet te erkennen dat ze in feite levende mensen doden, individuen zoals zij en hun eigen kinderen. Ze zijn bereid om de mentaliteit te krijgen dat ze de vijand niet als mens zien en ook hun eigen soldaten niet als een mens beschouwen. Ze zien misschien de burgers onder de vijand zelfs niet als mensen. Misschien zien ze ook hun eigen burgers niet als mensen en accepteren ze dat er bijkomstige schade, zoals ze het noemen, zit bij het voeren van een oorlog en dat je het doden van burgers niet altijd kunt vermijden.

Dit is een extreme uitkomst van haat tegen het materiële rijk omdat je denkt dat het gerechtvaardigd is om mensen te doden en dat bijkomende schade acceptabel is. Je denkt eigenlijk niet dat je mensen doodt omdat je ze niet als mensen ziet. Dit bewustzijn zit zo diepgeworteld bij de strijdkrachten op de wereld en de industrieën en de politici die hen steunen, dat vrijwel niemand van hen bereid om daar vraagtekens bij te zetten.

Er zijn natuurlijk mensen in veel democratische landen die de afgelopen decennia bereid zijn geweest om het leger ter discussie te stellen, zelfs door tegen oorlog te demonstreren, maar je ziet vaak dat die mensen naar het andere uiterste doorslaan. Ze zwaaien op een onevenwichtige manier naar het andere uiterste en nemen een tamelijk extremistische pacifistische positie in die gewoon de tegenovergestelde dualistische polariteit is van de mentaliteit van de mensen in het leger.

Een evenwichtige manier om naar het leger te kijken
Met het hogere bewustzijn kunnen de mensen zich daarvan bewust worden zodat ze een middenweg kunnen vinden. Er zijn jonge mensen geïncarneerd die het potentieel hebben om deze dynamiek in twijfel te trekken, om op te staan en te zeggen dat je hier ook op een evenwichtige manier naar kunt kijken. Ze hebben het potentieel om een discussie in de samenleving op gang te brengen die niet wordt gedomineerd door de extreme standpunten om blindelings het leger te willen verdedigen, het leger blindelings aan te willen vallen.

Er is een middenweg waardoor je een bewustere discussie kunt voeren over de rol van het leger, de noodzaak om de huidige situatie voort te zetten. Je kunt dan de openheid gaan maken waardoor je oplossingen kunt zien die je eerder gewoon niet kon zien. Telkens wanneer een discussie tussen de uitersten gepolariseerd raakt, lijkt het alsof de mensen moeten kiezen tussen het leger volledig steunen of het leger volledig opgeven, maar er is altijd een hoger perspectief waardoor je een nieuwe manier kunt vinden om naar die hele dynamiek te kijken en je ineens andere perspectieven, oplossingen, gaat zien die nog niet eerder door iemand zijn gezien.

De truc van de manipulatoren om de discussie te polariseren is ervoor te zorgen dat mensen zich in twee uitersten groeperen. De ene is gericht op de ene dualistische polariteit, de andere op de andere. Er zit niemand tussen die iets anders kan zien dan die twee polariteiten. Bij een discussie in de samenleving heb je vaak een situatie waarin bijna niemand verder kan kijken dan de dualistische polariteiten, bijna niemand kan andere perspectieven, andere oplossingen, zien.

Natuurlijk is het op dit moment niet praktisch dat Zuid-Korea zijn leger opgeeft. Zuid-Korea zou kunnen gaan bespreken of je ook op een andere manier om kunt gaan met de scheiding tussen Noord en Zuid. Kunnen ze misschien een truc toepassen bij de Noord-Koreanen zodat ze zich minder bedreigd voelen door het leger van Zuid-Korea? Zouden ze misschien een manier kunnen vinden om hun eigen samenleving te bevrijden van de manier van denken in het leger en de industrie die erachter zit die zegt dat confrontatie de enige oplossing is die er mogelijk is?

Zouden ze misschien een manier kunnen vinden om in te zien dat het leger zegt dat ze niet kleiner kunnen worden voordat Noord-Korea dat ook doet? Natuurlijk zegt het leger in Noord-Korea dat ze pas kleiner kunnen worden als het leger in het Zuiden kleiner wordt. Wie moet als eerste met de ogen knipperen? Geen van beide zullen met hun ogen knipperen, maar misschien kun je een manier vinden om te begrijpen dat dit niet de enige manier is om naar de situatie te kijken en dat het voor Zuid-Korea mogelijk is om een initiatief te nemen waar Noord-Korea niet toe in staat zou zijn omdat ze veel meer gevangenzitten in het dualistische denken.

Er is een praktische vorm van wijsheid. De kern van praktische wijsheid is dat er geen idealistische oplossing voor een probleem is. Sommige mensen kijken naar het algemene perspectief, kijken vanuit het ideale perspectief naar wat uiteindelijk het beste is en wat niet helpt. Vervolgens proberen ze die ideale oplossing te bevorderen. Mensen met praktische wijsheid begrijpen dat ze op dit moment in een specifieke situatie zitten. Het is verre van de ideale oplossing. Daarom kunnen ze niet opeens van de huidige omstandigheden op de ideale oplossing overstappen. Ze moeten naar de omstandigheden kijken en dan een manier vinden om de patstelling te doorbreken, zodat ze in beweging kunnen komen in plaats van vast te blijven zitten in een doffe, stationaire situatie. De allerbelangrijkste zorg van mensen met praktische wijsheid is dat ze aan een situatie die op slot zit iets veranderen zodat die situatie in beweging komt.

Dit is het beeld van een rivier die ‘s winters bevroren is en als het weer warmer wordt in de lente komt er een punt waarop het ijs begint te breken. Als het ijs breekt, kan het heel langzaam in beweging komen. Terwijl dit steeds sneller gebeurt, verschijnt er ineens een gebied met helder, open water, dan nog een, dan nog een. Daarna beginnen ze samen te smelten totdat je in plaats van een rivier die is bedekt met ijs met een paar open gaten, ineens een open rivier hebt met een paar gebieden waar ijs ligt. Op den duur begint al het ijs stroomafwaarts te gaan en smelt en dan stroomt de rivier weer. Dit is een zeer realistisch potentieel voor de Koreaanse situatie, wanneer je de gedachten bevrijdt van de mensen die speciaal zijn geïncarneerd om de patstelling te doorbreken en de situatie op een ander manier te benaderen.