Wat is de volgende stap voor Zwitserland?

Vraag: Ik heb een vraag over Zwitserland. Onlangs werd er gestemd over grote bedrijven die hun domicilie in Zwitserland hebben. Het voorstel was dat het bedrijf verantwoordelijk moest worden voor schendingen van mensenrechten in het buitenland en milieuschade in andere landen. De meeste stemmers zeiden ja, wat een grote vooruitgang was, maar er was geen meerderheid in de staten en dat betekende dat het werd afgewezen. Ik realiseer me dat er grote angst heerst in het collectieve bewustzijn van Zwitserland. De burgers hebben het gevoel dat zij iets zullen verliezen als ze niet meer eenheid krijgen, of diversiteit omarmen. Dit wordt in Zwitserland aangetoond door niet in de Europese Unie te gaan, door de ongelijkheid van vrouwen op bepaalde terreinen. En ook de houding ten aanzien van vluchtelingen en er zijn nog veel meer voorbeelden. Het voelt soms als een eiland midden in Europa, omdat de mensen geloven dat het er veilig is, moeten wij dus maar niet al te veel veranderen. Soms lijkt het me heel vreemd: aan de ene kant is het een hele progressieve natie met een directe democratie, heel veel motivatie om te innoveren, en aan de andere kant een achteruitgaande houding op andere terreinen. Ik waardeer jullie standpunt over de volgende stap voor Zwitserland en hoe we dat tot stand kunnen brengen.

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain, 2020 – Webinar over het vergroten van je Christusonderscheid

Zwitserland is zeker een uniek land op de wereld. En dat komt gedeeltelijk door haar geografische ligging, omdat de bergen meerdere effecten hebben. Er zijn mensen die zeggen dat bergen spiritueel zijn. In India vereren ze de Himalaya als locatie voor veel spirituele mensen, zelfs spirituele gemeenschappen. En er klopt wel iets van, omdat die massieve rots een land een bepaalde stabiliteit geeft. Dit kan spirituele aspecten hebben omdat de mensen zich in de bergen kunnen terugtrekken en daardoor enigszins geïsoleerd zijn van de dagelijkse drukte op de marktplaats die de wereld is, en een eenzamer bestaan leiden.

Maar in bergstreken bestaat ook de tendens dat mensen er heel conservatief zijn, niet erg progressief en bereid om dingen te veranderen. Hetzelfde zie je in Zwitserland. En je ziet dat de bergen in Zwitserland ook voor een deling tussen verschillende groepen mensen zorgen: De mensen die Duitser spreken, de mensen die Frans spreken, de mensen die Italiaans spreken, enzovoort. Je ziet dat Zwitserland geen erg homogeen land is. De bevolking heeft een andere manier van denken in de Italiaans, Frans en Duits sprekende delen en dat gaat nogal ver. Je zou kunnen zeggen dat het eigenlijk drie landen in één zijn die naast elkaar proberen te bestaan en hun verschillen proberen te negeren.

De volgende stap voor Zwitserland zou kunnen zijn dat de mensen openlijker hun verschillen zouden gaan erkennen, erover praten en het bespreken of die ook kunnen worden opgelost om een meer verenigd nationaal bewustzijn te krijgen of dat die verschillen zo groot zijn dat men moet toegeven dat die niet kunnen worden opgelost. Als je naar het perspectief kijkt voor de lange termijn in de Gouden Eeuw, dan heb ik al besproken dat natiestaten op een bepaald moment zullen verouderen. Ik heb besproken dat bepaalde regio’s meer een gevoel van eenheid zouden kunnen opbouwen. En dit zou kunnen inhouden dat nationale grenzen vervagen, of dat bepaalde naties zich zelfs zullen splitsen of verdwijnen. ik weet dat niet veel mensen in Zwitserland dit willen of erover willen nadenken. Maar desondanks is het een van de belangrijke stappen die Zwitserland zou kunnen nemen door er openlijk over te praten.

Hebben we wel een toekomst als natie? Of moeten wij ons splitsen in drie naties die dan individueel kunnen beslissen of ze zich aansluiten bij Italië, Frankrijk of Duitsland of misschien een manier vinden om met Oostenrijk samen te werken? Ik zeg niet dat er een bepaalde uitkomst moet komen. Ik zeg dat de discussie daarover al zullen kunnen helpen om Zwitserland vooruit te laten gaan, omdat de mensen een paar vragen en problemen onder ogen moeten zien die ze tot nog toe niet hebben willen zien.

We zien bij de Zwitserse natie, maar niet alleen in de Zwitserse natie, maar in ieder geval wel in de Zwitserse natie, dat men niet bereid is om bepaalde zaken onder ogen te zien die gedoemd zijn op confrontaties uit te lopen, die te extreem zijn, die te moeilijk zijn om op te lossen. Men is geneigd om problemen te negeren. En de tendens bestaat nog meer om verschillende regio’s bepaalde verschillen te laten houden die niet overeenstemmen met het nationale bewustzijn als geheel. De behandeling van vrouwen in bepaalde regio’s bijvoorbeeld, die ver achterop komt bij de rest van het land en de rest van Europa. Dit is slechts één voorbeeld. Er moet een openlijker discussie komen over wat voor land Zwitserland is. Wat is de nationale identiteit? Is er echt een gezamenlijke nationale identiteit? En is het mogelijk, of zelfs wenselijk, om als één land verder te gaan?