Stel jezelf de vraag: Wat zou ik op deze planeet willen doen?

Vraag: Ik zou wel willen weten wat jij, Kim, meestal doet als je niet aan het werk bent als boodschapper. Ik heb me bevrijd van de meeste wensen en dingen die ik vroeger had. Ik kan vaak niet bedenken hoe ik mijn dag op een nieuwe manier moet vullen.

Antwoord van Kim Michaels, 2020 – Webinar over de Goddelijke Moeder zijn

De persoon zegt: “Ik heb me bevrijd van de meeste wensen en dingen die ik vroeger had. Ik kan vaak niet bedenken hoe ik mijn dag op een nieuwe manier moet vullen. Ik ben nieuwsgierig hoe jij dat doet. Je kunt niet de hele dag bezig zijn met je psychologische problemen of dictaten.”

En dat klopt. In de eerste jaren dat ik boodschapper was, vooral nadat ik was begonnen met de website ‘AskRealJesus’, was ik daar de hele dag mee bezig en soms ook nog ’s nachts. Als ik wakker was, was ik bijna voortdurend bezig met nieuwe vragen en nieuwe antwoorden, zette ze op de website, enzovoort. Wanneer ik dictaten kreeg, werkte ik daar aan. En maakte websites en publiceerde boeken en er waren ook praktische dingen waar ik voor moest zorgen, bestellingen afwerken voor de boeken en ze verzenden. En natuurlijk ook praktische dingen zoals eten, boodschappen doen, het huis verwarmen, het huis opruimen en al dat soort dingen, het huis onderhouden, enzovoort.

Er waren ook praktische dingen om te doen. Maar als ik daar niet mee bezig was, was ik bijna de hele dag bezig met de websites en de boeken. En dat heeft een aantal jaren geduurd, maar er kwam een moment dat ik besefte dat ik niet zo veel tijd achter de computer moest zitten. En dat kwam gedeeltelijk omdat ik denk dat veel mensen eigenlijk niet eens weten waar dit werk uit bestaat. Je kunt zien dat zelfs als we vier of vijf conferenties per jaar hebben, er maar een paar dagen zijn dat ik reis, de conferentie, waarin ik dictaten opneem, duurt een paar dagen. Daarna ga ik naar huis. En thuis zit ik meestal teksten door te lezen en ze te redigeren. Er zijn mensen die de dictaten opschrijven, maar wanneer ze naar me gezonden worden, moet ik ze lezen en redigeren; daarna moeten er boeken van worden gemaakt of ze moeten op de website gezet en dat soort dingen meer. Ik heb zoveel tijd besteed aan het doorlezen en redigeren van teksten dat het bij me opkwam dat noch mijn ogen noch mijn brein dit langer dan een bepaalde tijd konden doen. En sinds ik terug ben ik Denemarken, ben ik meer tijd anders gaan doorbrengen en niet zoveel meer achter de computer gaan zitten. Ik heb me gerealiseerd dat ik tijd nodig heb om niet achter de computer te zitten.

Ik ben op het punt gekomen dat ik niet meer de zwart-witindeling in mijn gedachten heb die er eerder wel was, dat bepaalde activiteiten spiritueel zijn en andere niet. Alles wat ik doe, is in zekere zin spiritueel, omdat mijn hele leven spiritueel is. Ik ben op het spirituele pad en alles wat ik doe, vormt een onderdeel van mijn persoonlijke groei. Het is dus niet zo dat ik denk dat ik, als ik aan de boeken en de websites werk, met iets spiritueels bezig ben en wanneer ik het vuilnis buiten zet of boodschappen haal, niet. Dat onderscheid heeft geen betekenis meer voor me. Er zijn bepaalde dingen waar ik altijd interesse in heb gehad. Ik houd ervan om iets fysiek te doen. Ik bouw graag iets, ik verander het huis, ik knap het huis op, ik verf de muren, ik bouw dingen buitenshuis, een nieuwe ingang, een dak boven het terras en dat soort dingen. Ik houd ervan om iets te doen wat fysieke inspanning vergt. Julita en ik wandelen elke dag, of in ieder geval de meeste dagen, om buiten te komen en fysiek wat te bewegen. We varen weleens en varen ook met een kajak. Toen ik jonger was, hield ik van boten, ik hield ervan om boten te maken, dus ik heb een paar kleine bootjes. Ik ben opgegroeid in een gezin van jagers op eenden, dus daar ben ik weer mee begonnen, omdat ik wilde zien hoe ik daar psychisch op reageerde en dat is een goed oefening geweest om iets van te leren. Maar het is ook een fysieke activiteit, een heel fysieke activiteit, waardoor ik in de natuur kom in de winter waarin je het meestal vanwege het weer niet leuk vindt om naar buiten te gaan.

Er zullen mensen zijn die zeggen dat dit geen spirituele activiteit is, maar voor mij heeft het geen zin om daar onderscheid tussen te maken. Alles wat je doet, is onderdeel van je spirituele groei en onderdeel van het spirituele pad. Ik zou willen zeggen dat het klopt dat je niet de hele dag bezig kunt zijn met je psyche, maar op een bepaalde manier is het werken aan mijn persoonlijke psychologische problemen al vele jaren iets wat op de achtergrond meespeelt. Er is altijd een onderstroom, omdat ik bij alles wat er gebeurt een reactie in mij voel. Ik kijk naar die reactie en probeer erachter te komen waar die vandaan komt. En soms is er geen uiterlijke situatie, ik loop gewoon en dan komt er een gedachte bij me op en dan zeg ik: “Oké, waar komt dat vandaan? Moet ik ergens naar kijken?”

Sinds het laatste jaar of zo, ben ik me gaan realiseren dat ik soms een gevoel of een reactie kan krijgen zonder dat dit een zelf is, het is een projectie van buitenaf. Ik kwam tot het besef dat veel gedachten die bij mij opkomen, alleen door mijn brein worden geproduceerd, zonder een echte bedoeling. Ik dacht toen ik jonger was altijd dat ik een gedachte moest accepteren als die bij me opkwam en die gedachte volgen. En dat zorgde dan voor een ketting van associaties; je kunt gaan zitten om te relaxen en dan komt er gewoon een gedachte op. En je volgt die gedachte en die leidt weer tot iets anders en weer naar iets anders. En na vijf minuten heb je door: “Goh, ik ben de hele tijd aan het denken, ik begon met één gedachte en mijn aandacht is in een kringetje gaan lopen.” En ik kwam nergens uit. Ik ben me dit dus steeds meer gaan realiseren en ik besteed er minder aandacht aan. Ik ben nu zover dat ik niet altijd iets hoef te doen.

De vraag was: “Ik heb me bevrijd van de meeste wensen en dingen die ik vroeger had. Ik kan vaak niet bedenken hoe ik mijn dag op een nieuwe manier moet vullen.” Ik zou zeggen dat je eens moet kijken naar het feit hoe we zijn opgevoed, wij zijn geprogrammeerd in onze cultuur dat wij altijd iets moeten doen, we moeten altijd actief zijn, altijd met iets bezig. En het laatste jaar ben ik persoonlijk erover gaan nadenken: “Moeten we altijd wel iets doen dat tot een bepaald resultaat leidt?” Ik heb beschreven dat ik de ervaring kreeg, die waarschijnlijk het oerzelf was, nadat ik op aarde ben gekomen. Ik moest iets doen. Ik moest het verschil maken, omdat ik hier was. In de beginjaren dat ik boodschapper was, had ik altijd het gevoel dat ik moest werken. Ik moest altijd bezig zijn met de websites of de boeken, iets doen wat ging over spirituele groei en andere mensen helpen en de meesters helpen en de leringen naar buiten brengen.

Nu ben ik dat gaan betwijfelen. Moet ik wel altijd iets doen? Is het niet genoeg dat ik hier alleen maar ben, dat ik een bepaalde fysieke activiteit doe, en daar in opga? Het hoeft niet tot een bepaald resultaat te leiden of een bepaalde uitkomst te hebben. Ik ben beter geworden in iets waar de Boeddha meerdere malen over heeft gesproken, en dat is je daden loskoppelen van het resultaat. In plaats van me te concentreren op het resultaat, richt ik me meer op het proces. Soms kan ik gewoon gaan zitten en nergens aan denken en soms zou ik iets moeten doen, of zou ik iets kunnen doen. Het duurt niet lang of er komt iets: “O, ik moet dit doen.” Maar ik ben er beter in geworden om alleen maar in het moment te zijn in plaats van altijd iets doen op een fysieke of mentale manier. De grootste angst van de lineaire, intellectuele geest, is dat hij overbodig wordt, hij bedenkt dus scenario’s waardoor je altijd denkt dat jij iets moet doen wanneer jij niets doet. Je moet in ieder geval denken over iets wat je zou kunnen doen. Maar waarom? Kunnen we niet alleen maar zijn, en hier zijn, en de open deur voor het licht van de meesters in je IK BEN Aanwezigheid? Dit heeft nog steeds impact op de planeet. Maar het is technisch niet iets wat we meestal zien als iets doen.

Als spirituele mensen – je weet dat de meesters dit meerder malen hebben gezegd – hebben we een bepaald bewustzijnsniveau wanneer je een spirituele lering vindt, zelfs een lering van de geascendeerde meesters. We hebben een bepaalde gedachtegang en die brengen we over op de manier waarop we de leringen gebruiken. We gebruiken, in essentie, die lering om onze gedachtegang te bevestigen, en ik herinner me, dat ik vooral als kind, en als tiener, heel sterk het gevoel had dat het leven een bedoeling had. Er moest een bedoeling zijn waarom ik op deze planeet was, maar ik wist niet wat. Het was dus een vacuüm. Ik leefde in een vacuüm. Toen vond ik het boek van Yogananda, en daarin stond dat er een spiritueel pad bestaat. Ik vond de Transcendental Meditation movement, en die had het over de impact van meditatie op de wereld. En toen vond ik de leringen van de geascendeerde meesters, die het ook hadden over de impact van decreten op de wereld. Ik kwam in die bewustzijnsstaat en had het gevoel dat de geascendeerde meesters bevestigden dat een onderdeel van mijn leven eruit bestond dat ik heel veel decreten moest opzeggen om de negatieve energie te transmuteren en daardoor een positieve invloed op de wereld had. Ik werd heel erg obsessief-dwangmatig in het decreten opzeggen en ik zei urenlang decreten op; er waren perioden waarin ik om vijf uur opstond en twee uren decreten opzei voor ik naar mijn werk ging of deed wat ik moest doen. En ’s avonds zei ik nog twee of drie uren decreten op. Het werd echt obsessief-dwangmatig. Toen ik boodschapper werd en dit begon te doen, heb ik dit veranderd. Ik moest altijd iets constructiefs doen en ik kon daarvoor alleen maar een uiterlijke fysieke activiteit voor bedenken.

Maar zoals ik heb gezegd heb ik het zelf opgeruimd dat het gevoel had dat ik iets op aarde moest doen, ik besefte dat ik niet alleen wanneer ik iets doe wat zogenaamd een spirituele activiteit is, een positieve invloed op de planeet heb. Hetzelfde geldt voor elk van jullie die deze zelven hebben opgeruimd. Wij zijn dus de open deur voor de IK BEN Aanwezigheid, de energie van de meesters. En het maakt niet eens echt uit wat we op uiterlijk niveau doen. Je kunt een boek lezen – en ik houd van boeken lezen, ik lees vrij veel boeken – en dan heb je nog steeds een positieve invloed op de planeet omdat je geest een open deur is voor de IK BEN Aanwezigheid. Je zou zelfs een boek kunnen lezen over een bepaald onderwerp en alleen al door je aandacht erop te vestigen, kan er energie naartoe stromen. Je kunt veel activiteiten doen en ik ben me gaan realiseren dat ik het idee heb – en dit gaat heel ver terug, waarschijnlijk wel tot voor mijn geboortetrauma – ik had de overtuiging dat ik niet op deze planeet ben om van het leven te genieten. Ik kwam niet om van de dingen te genieten die je op planeet aarde kunt doen. Ik kwam hier als offer, omdat ik de planeet wilde verheffen en verbeteren. Dat heeft me in principe het idee gegeven dat je als spiritueel persoon niet iets mag doen wat aangenaam is. Met andere woorden, ik mocht van mezelf niet zeggen: “Ik wil dat graag doen. Ik wil graag voelen hoe het is om dit te doen, en daarom doe ik het.” En het is net zo spiritueel als al het andere. Ik had het gevoel dat ik dit niet mocht doen. Ik had het gevoel – en dit werd heel erg versterkt door de Summit Lighthouse – dat ik alle leuke activiteiten opzij moest zetten en dat ik alleen iets mocht doen wat de meesters diende of wat te maken had met mijn spirituele missie en spirituele groei. Dat was alles wat ik mocht. En dat heb ik vele jaren gedaan en ik zeg niet dat dit niet tot een bepaalde groei heeft geleid, maar er kwam ook een punt waarop ik me realiseerde dat dit ook een beperking heeft.

Er zit een limiet aan hoe ver je kunt gaan met deze aanpak. De laatste jaren heb ik aan mijn oerzelf en de andere zelven gewerkt en ik heb gezegd: “Maar ik ben nu op de aarde; je kunt bepaalde dingen doen op aarde die je alleen kunt doen op aarde en die je niet kunt doen op een natuurlijke planeet en ik wil dat graag ervaren en ervan genieten, waarom zou ik dat dan niet doen? Waarom is dat niet spiritueel?” Ik heb het niet over andere mensen benadelen. Maar waarom niet? Waarom is dit geen spirituele activiteit? En dat betekent dat ik nu naar het leven kan kijken en zeggen: “Is er iets op deze planeet wat ik graag zou willen doen, graag zou willen ervaren, voor ik deze planeet voorgoed achterlaat? En als dat zo is, waarom is dat dan antispiritueel en waarom is het antispiritueel om daarvan te genieten?”

Ik denk dat wij, de spirituele mensen, veel te zwart-witdenken over het leven op deze planeet. En dat we het gevoel hebben dat wij eigenlijk niet van het leven mogen genieten, bezig te zijn met leven en het gewoon doen. Dat geldt voor veel aspecten van het leven. Het zouden wel aspecten kunnen zijn waarvan we denken dat wij ons daar niet mee bezig moeten houden, maar ik denk dat er een moment komt waarop je iets niet doet omdat je de dwang voelt om het niet te doen. Je hebt geen gescheiden zelf dat je motiveert om die activiteit te doen. Je zit niet gevangen in een spiraal van steeds meer willen en dat het nooit genoeg is. Je doet het als onderdeel van jouw proces om te ascenderen van deze planeet, als onderdeel van het proces om op het punt te komen dat je kunt zeggen: “Ik heb heel lang op deze planeet geleefd en ik heb bepaalde activiteiten gedaan die je hier kunt doen. Ik heb er volop van genoten, en ik ben er klaar mee. En daarom ben ik klaar met het leven op deze planeet.” Met andere woorden, het is niet iets negatiefs als je van deze planeet weg wilt omdat ik kan zien dat ik toen ik jonger was, gedreven werd door het feit dat er veel dingen op aarde waren die mij stoorden, waardoor ik er alleen maar weg wilde. Mijn belangrijkste motivatie om te ascenderen was hier weg te komen. Weg te komen van al die onzin die hier op deze planeet plaatsvindt. Maar nu ben ik zover dat ik een positiever beeld heb van het leven op deze planeet. En ik besef dat er bepaalde activiteiten zijn waar je van kunt genieten. Misschien niet het allerhoogste genot, zoals op een natuurlijke planeet, zoals wanneer je ascendeert, maar waarom zou je niet het leven op aarde op een positieve manier bekijken en ervan genieten zolang je nog op aarde bent? Wanneer jij je niet daartoe gedwongen voelt, is het niet antispiritueel; het is niet onspiritueel.

Ik denk dat je mag zeggen: “Wat zou ik graag op deze planeet willen doen?” Doe het dan. Je voelt je daar niet schuldig over. Je hebt niet het gevoel dat het niet spiritueel is. Het is bijna of het leven spontaan wordt. een paar jaar geleden zou ik de leringen van de meesters nog gebruikt hebben om alles te beoordelen. Moet ik dit doen? Moet ik dat niet doen? Ik dacht altijd na, ik zat altijd in een proces van nadenken om iets te beoordelen voor ik wel of niet iets deed. Eerlijk gezegd kwam dat van een gescheiden zelf, dat zie ik nu wel duidelijk. Ik had dat vijf jaar geleden niet kunnen zien, maar nu zie ik het wel.

Er is geen evaluatieproces. Als ik zin heb, dan doe ik het. Een paar maanden geleden, op een van de eerste warme lentedagen, had ik het gevoel dat ik een eindje wilde rijden naar de dichtstbijzijnde stad. Ik moest toch al boodschappen doen, maar ik wilde een ijsje kopen en in de haven rondlopen, en naar de boten kijken en van de zon genieten. In de tijd bij de Summit Lighthouse had ik dat nooit gedaan, want er zat suiker in het ijsje, en ik zou geen suiker moeten eten. Maar nu deed ik dat gewoon, en ik genoot ervan, en ik voelde me niet schuldig. Ik denk niet dat het niet een spirituele activiteit was om van de zon te genieten terwijl ik een ijsje at. Ik denk dat ik nu met een nieuwe blik naar het leven op de planeet kan kijken over hoe ik de gescheiden zelven kan overwinnen en ervan genieten, van het leven genieten, kiezen wat ik wil kiezen, of het spontaan laten gebeuren. Het is zo veel leuker.