De zelven door Tineke

Ik wil graag iets schrijven over de zelven en hoe ik het opruimen van die zelven in de praktijk toepas.

Een tijd geleden, ik denk dat het in 2013 was, kwam het herhaaldelijk voor dat als ik met een huishoudelijk klusje aan de gang was, zoals afwassen, me ervan bewust werd dat er stemmen waren die hele gesprekken in mijn hoofd hielden. Het maakte me heel onrustig en er kwam nooit wat uit; die gesprekken bleven maar in kringetjes lopen.

We zijn nu zeven jaar verder en inmiddels weet ik dat dit ‘entiteiten’ waren die bij mij binnen zaten, of je ze nu deelpersoonlijkheden wilt noemen, of gevallen wezens of rondzwervende zielen, maakt mij niet zoveel uit, maar ik wilde er wel heel graag van af. Toen begon ik mij voor te stellen dat aan de ene kant op mijn schouder een duiveltje zat en op de andere een engeltje. Ze zaten nu in ieder geval niet meer in mijn hoofd maar op mijn schouder. En elke keer dat ik me ervan bewust was dat er weer één begon te praten, schudde ik hem van me af, meestal de duivel natuurlijk, want die maakte het mij het moeilijkst. Daarna ging ik het boek van guru Ma, ‘Don’t drink your own Kool Aid’, lezen en die vertelde voor het eerst over de zelven. Daarna volgden hier meer verhandelingen en boeken over en werd het me duidelijk wat ik moest doen: de zelven herkennen en opruimen op meerdere niveaus.

Op een conferentie in Nederland kregen we als toegift een visualisatie van Moeder Maria over een tuin waarin je steeds weer een rugzakje kon afdoen. Sindsdien luister of lees ik soms de visualisatie en ben ik elke dag voor ik ga slapen bezig om te bekijken welke zelven ik die dag heb gezien en welke ik kwijt wil. Soms als ik ze meteen herken, doe ik ze overdag ook onmiddellijk weg als ik daar tijd en aandacht voor heb. Ik zal een voorbeeld geven.

Ik sukkel al een poosje met mijn rechterbeen. Ik heb geleerd door deze website dat het fysieke onderdeel van mijn leven het gevolg is van mijn identiteit, en wie ik denk dat ik ben in mijn gedachten en gevoelens: de drie hogere lichamen, de onderdelen van mijn totale identiteit die mijn fysieke leven bepalen.

Ik ben erachter gekomen dat ik mijn hele leven heel erg bezig ben om mij staande te houden, te overleven en dat dit bij mij heel veel stress heeft veroorzaakt. Het afgelopen jaar ben ik eigenlijk alleen maar bezig geweest om mezelf elke keer bewust te ontspannen (en het zelf op te ruimen dat vond dat ik die stress moest houden of juist veroorzaakte) en er kwam heel veel stress los, af en toe trilde mijn lichaam er letterlijk heel erg van.

Een paar jaar geleden nog had ik heel veel problemen met mijn heupen en toen ben ik erachter gekomen dat ik niet meer vooruit wilde (gedachten en gevoelens) en dat dit daarvan de fysieke uitwerking was. Ik ben daarmee aan de slag gegaan tijdens het opzeggen van invocaties en decreten. Het probleem met mijn heupen is weggegaan, maar nu zijn daar mijn knie, mijn been (ischias) en nu hielspoor. Toen ik een massage kreeg van een vriendin, zei ze dat mijn spieren eigenlijk veel te strak stonden en dat ik moest proberen om ze wat flexibeler te krijgen. Vanaf dat moment ben ik bezig alle zelven los te laten die mij star en stijf maken: gedachten en gevoelens die bij mij aantonen dat ik iets niet wil veranderen, enzovoort, omdat dit op mijn lichaam van invloed is.

Op een avond was ik weer aan het nadenken over bewegen. Ik lag in bed. Bewegen was voor mij altijd al een dingetje. Ik hield niet van sport, hardlopen vond ik verschrikkelijk en ik durfde ook niet te zwemmen als kind. (Dat is later wel veranderd, want ik kan nu wel zwemmen en ik heb jaren gejogd en aan aerobics gedaan, maar toch).

Ineens kwam de gedachte in mij op: Ik heb een zelf (of zelven) dat niet wil bewegen! Ik lag in bed toen dit gebeurde en ik zei tegen mezelf: Als dat zo is, dan wil ik dat zelf nu meteen loslaten, want dit beperkt mij in alles. Dus ik ging Aartsengel Michaël aanroepen om mij te beschermen tegen alle entiteiten en innerlijke zelven die niet wilden dat ik in beweging kwam. Daarna vroeg ik Elohim Astrea om mij los te snijden van al die zelven die niet wilden dat ik in beweging kwam (lossnijden van die energie) en Aartsengel Zadkiël om die beperkende energie op te ruimen met de violette vlam. Ik lag gelukkig in bed want ik begon te shaken dat het niet normaal meer was. Ik had al vaak genoeg zelven opgeruimd om te weten dat er niets kon gebeuren, maar ik was toch blij dat ik in bed lag op dat moment. Ik kon rustig blijven liggen en zei tegen mezelf dat dit over zou gaan en dat ik daarna rustig zou kunnen gaan slapen en dat dit de volgende morgen helemaal opgeruimd zou zijn. En dat was ook zo. In no time viel ik in slaap en de volgende morgen voelde ik me heel erg fit en opgewekt. Ik voelde mij bij wijze van spreken tien pond lichter. Wat was ik blij dat ik hieraan had gedacht. (namelijk, dat er wel eens een energie zou kunnen zijn die mij tegenhield).

In de dagen daarop kreeg ik zin om van alles te doen. Mijn ischias was al veel minder en ging nu helemaal weg en mijn knie gaat er ook op vooruit. Ik ga ervan uit dat die pijn daar straks ook helemaal weg is. Ik masseer de hielspoor weg via mijn kuit en met een bal onder de voet en ga ervan uit dat als mij nog meer zelven te binnen schieten die te maken hebben met in beweging komen en starre houdingen, ik ze allemaal zal opruimen. En als ik ook nog meer stijfkoppige gedachten vind, laat ik die ook meteen los. De niveaus die ik daarvoor gebruik, zal ik uitleggen:

Identiteit: IK BEN iemand die bewegen niet leuk vind;

Mentaal : Ik DENK dat ik niet soepel ben, ik ben stijf;

Emotioneel: ik SCHAAM me voor mijn lichaam.

Fysieke uitwerking: Als ik dat loslaat, kan mijn lichaam ook veranderen en gezond worden, al heb ik wel geleerd dat het op fysiek niveau langzamer gaat vanwege de dichtheid van de aarde, maar dat zie ik dan wel weer.

Zo ben ik eigenlijk wel iedere dag bezig met een zelf opruimen. Ik weet dat dit een proces is wat mijn leven lang door zal gaan tot alles weg is, maar dat deert mij niet, want ik voel dat het elke dag al beter met mij gaat op mentaal en emotioneel niveau en dat wens ik jullie ook toe.