De Poolse documentaire ‘Tell No One’ over pedofilie in de katholieke kerk in Polen en de invloed op het collectieve bewustzijn

Vraag: Zouden de meesters iets kunnen zeggen over het pedofilieschandaal in Polen en de documentaire ‘Tell No One’ van een Poolse journalist over pedofilie in de katholieke kerk in Polen? Heeft dit ook invloed op het collectieve bewustzijn van de Polen met betrekking tot het bevrijden uit de hypnotische staat omdat iemand een kerkelijke positie heeft in onze cultuur en tradities?

Kim: De achtergrond is dus dat Polen heel erg katholiek is, waarschijnlijk het meest katholieke land, zeker in Europa, maar misschien wel ter wereld. De kerk heeft er een heel erg sterkere positie. En tot dit jaar is men zich er wel enigszins van bewust geweest dat er een probleem in de kerk was ten aanzien van pedofilie, maar dat is eigenlijk nooit aan het licht gekomen. En toen heeft een onafhankelijke journalist, die geen geld van de staat kon krijgen, door middel van crowd funding een documentaire gemaakt over het probleem pedofilie in de kerk, en hij heeft zelfs gesproken met bepaalde priesters die deze dingen hadden gedaan. En op You Tube is er denk ik meer dan twintigmiljoen keer naar gekeken, en het heeft voor veel opwinding in Polen gezorgd. Dat is de achtergrond.

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, 2019 – Nederland:

Ja, het heeft een geweldige invloed gehad op het collectieve bewustzijn. Nu zijn er natuurlijk mensen die zo fanatiek zijn, om dat woord maar eens te gebruiken dat het thema is voor deze conferentie, wat betreft de katholieke kerk, dat zij het alleen maar konden ontkennen. Alles wat met betrekking tot de kerk vragen oproept over de kerk op welke manier ook, wordt beschouwd als kritiek op de kerk, en in gedachten hebben zij besloten dat geen enkele kritiek op de kerk ooit zou kunnen kloppen, omdat de kerk het perfecte instituut moet zijn. Hoe kunnen ze gered worden, wanneer zij zijn gaan geloven dat hun verlossing afhangt van de kerk? Daarom gaan ze het ontkennen. En er zijn natuurlijk heel veel van dat soort mensen in Polen die door die documentaire niet van standpunt zijn veranderd.

Maar dit is eigenlijk geen probleem omdat dit in zekere zin niet de mensen zijn, de koppige mensen die een land veranderen. De mensen die een natie veranderen, zijn de mensen die zich openstellen. En er zijn heel veel mensen die zich openstellen of die zich zijn gaan openstellen nadat ze deze documentaire hebben gezien. En die zich ineens realiseren dat er echt een probleem is.

Nu zou je kunnen zeggen: “Waarom heeft dit zo lang geduurd? Waarom hebben zij zich dit niet lang geleden gerealiseerd toen andere landen zich dit ook realiseerden?” Maar elk land heeft haar eigen collectieve bewustzijn en moet door een eigen proces heengaan voordat mensen aan die verandering toe zijn. En er is beslist iets veranderd. Het probleem is natuurlijk altijd dat je mensen uit hun normale, dagelijkse bewustzijn kunt halen. Dit is iets wat je ook op het spirituele pad ziet. Je kunt mensen uit hun dagelijkse bewustzijn halen en ze de ervaring geven dat er nog iets meer is. Maar hoe interpreteer je die ervaring zodra je weer in je normale, dagelijkse bewustzijn terug bent? Gebruiken ze die ervaring om hun normale bewustzijnsstaat te verhogen? Of gebruiken ze, net als Petrus bij Jezus deed, hun huidige bewustzijnsniveau om de ervaring aan te passen aan hun wereldbeeld? De mogelijkheid bestaat altijd, zelfs bij een ontmaskering als deze, dat de mensen zich er in principe voor openstellen. En daarna wanneer de tijd verstrijkt, zullen ze manieren bedenken om het te verklaren of te zeggen dat het eigenlijk niet zo’n groot probleem is; het is eigenlijk niet zo belangrijk. Maar het is duidelijk dat er een verandering is gekomen, net als in de Verenigde Staten, Australië, Ierland en nu in Polen, maar dat het even kan duren voor het volledige impact heeft met betrekking tot het veranderen van de kerk of de positie van de kerk in de samenleving.

Maar het is wel duidelijk dat alle Polen niet terug kunnen naar vroeger. En daarom zal er vooruitgang komen. En je moet niet naar een onmiddellijke verandering zoeken. Maar je moet je realiseren dat dit de start is van een proces dat tijd nodig heeft en door verschillende stadia heen moet gaan. Maar deze documentaire was het keerpunt voor Polen, net zoals documentaires dat in andere landen hebben gedaan. Er komt altijd een keerpunt waarop de verandering niet meer kan worden teruggedraaid. En dat is zeker gebeurd in Polen.