Hoe je omgaat met kritiek van andere mensen

Vraag: Ik heb een vraag over reageren en het toekeren van de andere wang wanneer ik kritiek krijg en door een collega op mijn werk wordt neergehaald. Ik reageer vaak met gevoelens van schaamte en dan probeer ik het uit te leggen en mezelf te verdedigen. Ik realiseer me dat dit een zelf is dat zich schaamt en zichzelf wil verdedigen. Het is moeilijk om gewoon weg te lopen en op geen enkele manier te reageren. Hoe moet ik reageren zonder de fight-and-flight respons te krijgen?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, 2019 – Nederland:

Ik adviseer je om te beginnen met naar de situatie te kijken en te evalueren wat de kosten en baten zijn van je huidige aanpak. Je zult merken dat dit eigenlijk een reactie bij jou ontlokt waardoor je voortdurend van je rust beroofd wordt en je het steeds moeilijker vindt om met die persoon om te gaan, omdat je ingaat tegen wat die ander tegen jou zegt. Je kunt zien dat die reactie jou iets kost, je kunt dan bekijken en beslissen of je die prijs wilt betalen of dat je er vanaf wilt. Als je er vanaf wilt, dan kun je begrijpen dat er meer dan één zelf aan het werk is. Meestal is er maar één zelf dat weigert naar zichzelf te kijken, weerstand biedt om iets bij jezelf te ontdekken, omdat er nog een zelf is dat je dan beschaamd laat voelen of jezelf veroordeelt om te zien dat er nog iets onopgelost is. Je kunt zover komen dat je de hulpmiddelen benut die wij je hebben gegeven om die zelven te identificeren, je ervan af te scheiden en alleen maar te beseffen dat je geen enkel probleem hoeft op te lossen en dat je die zelven kunt laten sterven.

Je zult dan ook ontdekken dat er een dieper zelf achter zit dat verband houdt met het hele idee dat je perfect moet zijn, of nooit fouten mag maken. Dit zelf heeft de andere twee zelven gevormd, maar de andere twee zelven verbergen het dieper zittende zelf, omdat je gevangen zit in dit ‘trekken en duwen’ of er tegenin gaan wanneer iemand je iets vertelt. Je kunt zover komen dat je dit dieper zittende zelf kunt blootleggen en beseffen dat het helemaal niet echt bestaat. In de eerste plaats bestaat perfectie niet. Ten tweede bestaat er een heel diepe programmering in de collectieve psyche die door de gevallen wezens is gecreëerd, dat je zogenaamd aan een maatstaf moet voldoen waar niemand aan kan voldoen. Je kunt dat zelf gaan herkennen en, nogmaals, zien dat je niet echt kunt voldoen aan een maatstaf van perfectie wanneer niemand die maatstaf kan definiëren. Je hoeft als mens niet perfect te zijn, je hoeft alleen maar voortdurend te groeien. De rest van je leven zul je blijven groeien.

Zodra jij je dit realiseert, dan realiseer jij je dat iets in jou zien, dat andere mensen jou op iets wijzen, niet echt iets is waar je tegenin hoeft te gaan, omdat dit tot groei leidt. Als je die zelven eenmaal kwijt bent, zul je zien dat je helemaal neutraal kunt blijven wanneer andere mensen iets tegen jou zeggen. In veel gevallen kun je begrijpen dat zij misschien iets zeggen wat niet eens redelijk is, maar wordt gebaseerd op een waarneming die niet neutraal of objectief is. Als dit een chef op je werk is, dan zou je misschien in plaats van bezwaar tegen iets maken of proberen te bewijzen dat hij ongelijk heeft, de gemakkelijkste weg kunnen kiezen en het hem naar zijn zin maken om een betere relatie met hem te krijgen en daarna verder te gaan met je werk. Nogmaals, het komt erop neer dat je naar die zelven leert kijken die deze reactie bij jou opwekken. In principe is het zoals wij al eerder hebben gezegd: Elke keer dat je iets innerlijk stoort, weet je dat het een gescheiden zelf is. Wanneer de Bewuste Jij zich bewust is van wie hij is, en wat hij is, ben je gewoon een neutrale observant. De Bewuste Jij heeft die reactie niet.