Vraag: Wanneer je ontwaakt en het spirituele pad vindt, heb ik zelf de ervaring gehad dat ik mij ook een poosje verlamd heb gevoeld. Ik heb ook vrienden die nog steeds heel erg in die verlamming vastzitten. En een paar hebben suikerachtige verslavingen, of zijn aan alcohol verslaafd of lopen rond als een kip zonder kop. Op wat voor manier kun je uit die soort van lus komen, als je ontdekt dat je die hebt?

Persoonlijk ervoer ik dat ik echt verlamd was, omdat ik dit enorme inzicht kreeg dat de wereld veel groter was en ik was op een of andere manier bang dat ik iets verkeerd zou doen. Ik was bang om iets te doen dat nieuwe consequenties schiep in een verkeerde richting of zo. Dus moest ik mij een poosje verstoppen.

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus – Estland, 2017:

Dit is een heel gebruikelijke reactie bij spirituele studenten. Het komt voor een groot deel door het feit dat je opgroeit zonder spiritueel inzicht. Als je als kind meer spiritueel inzicht had gekregen, was die overgang niet zo abrupt geweest tussen je opvoeding en je ineens bewust worden van de spirituele kant van het leven en het spirituele pad. Dit wordt voornamelijk veroorzaakt door het feit dat je heel snel, in heel korte tijd, de volgende stap in bewustzijn doet dat er een spirituele kant aan het leven zit. Het heeft gewoon tijd nodig om je aan te passen.

We zouden, als uitdrukkingsvorm ervan, kunnen zeggen dat je wanneer jij je bewust wordt van het spirituele pad, in zekere zin een identiteitscrisis schept. Je bent opgegroeid met een bepaalde kijk op jezelf, of het nu in een christelijke traditie is of wordt gebaseerd op het materialisme, en ineens zie je dat jij een veel ruimere identiteit hebt. Maar hoe pas jij je hieraan aan?

Het bewustzijnsniveau past zich aan, maar er worden ook bepaalde gevoelens aangeraakt. Op het mentale niveau moet je echt verwerken wat je in het leven gelooft. Natuurlijk kan er zelfs op het identiteitsniveau een oud zelfgevoel zijn, een oude identiteit, die moet sterven, maar dat kan beangstigend voelen. Het kan nuttig voor je zijn om te beseffen dat het een heel grote verandering is, wanneer jij je voor de eerste keer van het spirituele pad bewust wordt, en dat het enige tijd kan vergen om je aan te passen. Je hoeft alleen maar wat geduld met jezelf te hebben.

Een andere gebruikelijke reactie is natuurlijk dat mensen heel, heel erg graag vorderingen willen aken en dan raken ze uit hun evenwicht, ze oefenen te veel druk op zichzelf uit. Sommige mensen krijgen het crash-and-burnsyndroom, omdat ze te goed hun best doen, en dan gewoon opbranden. Het is te veel. Zij kunnen niet met de energie omgaan die ineens door hen heen stroomt. Hun chakra’s raken in de war. In sommige gevallen hebben zij het gevoel dat zij zichzelf moeten verdoven met alcohol en drugs of zwaar voedsel of door zich terug te trekken van het spirituele pad en meer fysieke activiteiten te ondernemen.

Het komt ook vaak voor dat je, zoals je beschreven hebt, bent opgegroeid zonder enig idee van karma en ineens begrijp je dat alles wat jij doet, een bepaalde consequentie kan hebben. Dan kun je zo bang worden dat je consequenties voor jezelf maakt, dat je bijna niets meer durft te doen. Deze reactie wordt, nogmaals, veroorzaakt door het feit dat je abrupt bent ontwaakt, terwijl jij je gemakkelijker had kunnen aanpassen, als je dit vanaf je jeugd had geleerd.

Ineens besef je dat al je acties, zelfs je gedachten en gevoelens, karma kunnen scheppen. Je weet niet welke acties, of welke gedachten en gevoelens karma scheppen en welke niet. Je kunt zo bang worden voor de gevolgen dat je liever niets doet, omdat dit veiliger voelt.

Het is een begrijpelijke reactie. Als het je verlamd, is het natuurlijk niet zo constructief. Het is veel beter om je dan te realiseren dat je tot aan dit besef toe dat het leven een spirituele kant heeft, veel dingen hebt gedaan en gedacht en gevoeld. Hoewel je misschien wat karma hebt geschapen, zal het voortzetten van bepaalde patronen niet zo veel karma maken dat je het niet kunt overwinnen.

In feite, als je het spirituele pad eenmaal hebt gevonden en accepteert dat er bepaalde hulpmiddelen zijn om karma te transmuteren, hoef je niet zo bang te zijn als je een kleine portie karma maakt, omdat je weet dat je dit kunt overwinnen. Je kunt dan tegen jezelf zeggen: “Hoe kan ik ooit vorderingen maken op het pad als ik niet iets probeer te doen, als ik niet durf te experimenteren? En dat ik dus beter iets kan doen, dan me verlamd te voelen en niets meer durf te doen.”

Er zijn natuurlijk veel leringen die je kunnen helpen om die eerste angst te overwinnen. Voor de meeste mensen is het alleen maar een kwestie van een aanpassing doen, omdat jij je realiseert dat het feit dat jij je bewuster bent, op een positieve manier moet worden gebruikt. Je moet de duistere krachten of je eigen ego niet toestaan dat zij jouw spirituele groei afbreken door er iets negatiefs van te maken. Je kunt die reactie min of meer van de duistere krachten of jouw ego verwachten, of zelfs van andere mensen die jou op een of andere manier willen ontregelen. Je kunt gewoon gecenterd blijven, proberen in evenwicht te blijven en jezelf de tijd te geven om je aan te passen zonder al te veel druk op jezelf uit te oefenen. Als je het gevoel hebt, dat iets je te veel wordt, neem dan pauze en bestudeer de spirituele leringen even niet. Geef niet heel veel invocaties en decreten als je het gevoel hebt dat er meer licht wordt opgeroepen dan je aankunt, enzovoort, enzovoort.

Het is heel gewoon dat mensen zich zo voelen, ‘omdat ik dit alles niet eerder hebben geweten, en dat ik nu heel veel tijd heb verspild. Dus nu moet ik echt vorderingen maken’. Maar nogmaals, als je uit evenwicht raakt of verlamd, maak je geen vorderingen. Er zijn mensen die zo heel erg graag bepaalde spirituele oefeningen doen, maar eenvoudig geen vooruitgang boeken, omdat zij de spirituele oefening gebruiken als excuus om niet naar zichzelf te kijken. Daarom is het in feite beter om een langzamere, evenwichtiger, aanpak te hebben in plaats van uit evenwicht of overenthousiast of verlamd te raken.