Vraag: De geascendeerde meesters hebben ons de energetische mechanismen van pedofilie en de clandestiene praktijken ervan binnen de katholieke kerk uitgelegd en dat aanranding door gevallen wezens geen vergissing is, omdat gevallen wezens expert zijn in het onttrekken van energie, maar ik was perplex toen ik zag dat er ook seksueel misbruik heeft plaatsgevonden onder de prominente Tibetaans-boeddhistische monniken, en die gevallen zijn intern in de doofpot gestopt of soms in de media aan het licht gekomen. Er zijn talloze mediaberichten over seksueel wangedrag door enkele zeer gerespecteerde monniken tegen hun vrouwelijke volgelingen. Zou het seksuele wangedrag de monniken niet belemmeren in hun spirituele vooruitgang en ascensie? Moeten we het seksueel misbruik van Tibetaanse monniken zien als het resultaat van een door mannen gedomineerde gezaghebbende patriarchale religieuze traditie? Of moeten we aannemen dat er misschien gevallen wezens zijn onder de Rinpoche van Tibet? Ik denk niet dat een wezen dat een hoger bewustzijn heeft bereikt, energie hoeft te stelen door seksueel misbruik; ik heb dus geen idee waarom ze zich zo gedragen als het gaat om hun seksualiteit tot uitdrukking brengen.

Antwoord van geascendeerde meester Gautama Boeddha, Korea – 2023:

Het echte probleem in al deze gevallen is dat welke spirituele traditie je ook hebt, of het nu de boeddhistische traditie is, of de christelijke traditie is of de hindoeïstische traditie, maar wanneer je een bepaalde organisatie opricht, een bepaalde kerk, een bepaalde traditie van kloosters, een bepaalde hiërarchische structuur vormt, dan wordt daar altijd op geprojecteerd dat de mensnen die een hogere positie in de organisatie hebben bereikt, ook een hoger bewustzijnsniveau moeten hebben. Dit is een fatale fout onder alle spirituele mensen van alle spirituele tradities. Het is misschien een begrijpelijke reactie, die in het verleden in ieder geval wel viel te begrijpen, maar die is niet begrijpelijk of te verontschuldigen in de huidige tijd.

De realiteit is dat zo’n organisatie, wanneer je een organisatie vormt met een hiërarchische structuur en iemand meer macht krijgt naarmate je hoger in de structuur komt, mensen zal aantrekken die deze macht, de positie of het prestige willen. Maar is het echt zo moeilijk om in te zien dat mensen die macht, positie en prestige willen, geen mensen kunnen zijn met een hoge bewustzijnsstaat? Want waarom zou iemand met een hoge bewustzijnsstaat, een spirituele bewustzijnsstaat, macht, positie en prestige op aarde willen? Het zou niet zo moeilijk moeten zijn om deze omschakeling te maken, want geen enkele spirituele traditie of organisatie is vrij van dit mechanisme. Je maakt posities en die posities trekken mensen aan die iets willen van die positie. En dit kunnen gevallen wezens zijn, maar het kunnen ook mensen zijn die geen gevallen wezen zijn, maar die zijn beïnvloed door het gevallen bewustzijn en die zelfs zijn beïnvloed door de leugen dat je, als je een positie bereikt in die ene ware spirituele organisatie, dan in ieder geval geaccepteerd moet worden in de hemel.

Er zijn inderdaad, in de Tibetaanse traditie en in andere boeddhistische tradities, gevallen wezens die hogere posities hebben bereikt en misbruik hebben gemaakt van de mensen onder hen, zoals gevallen wezens vaak doen. Er zijn er ook mensen die deze posities hebben bereikt maar openstaan voor duistere krachten in het emotionele rijk, waardoor zij deze mensen zover hebben gekregen dat ze anderen seksueel misbruiken en dat de wezens op het astrale rijk daardoor energie van hen hebben afgenomen. Het is natuurlijk volkomen correct, zoals je zegt, dat iemand met een hoger spiritueel bewustzijnsniveau geen energie van andere mensen nodig heeft, hetzij door seksuele activiteit, hetzij door mensen naar hen op te laten kijken en hen te verafgoden en te aanbidden. Wanneer je mensen ziet die dit nodig hebben, dan weet je al dat ze niet in een hogere bewustzijnsstaat zijn. Maar nogmaals, het probleem is dat elke spirituele organisatie projecteert dat degenen die posities van leiderschap bereiken, een hoger bewustzijnsniveau moeten hebben en dat is vaak niet het geval omdat de mensen in een gevestigde spirituele traditie of kerk met een grote organisatie die zich aangetrokken voelen tot leiderschapsposities, mensen zijn die hier op aarde iets willen omdat ze denken dat hun positie hen dat kan geven.

Je hoeft alleen maar je beeld aan te passen. Als je weet dat er in de katholieke kerk pedofilie en seksueel misbruik wordt aangetroffen, waarom zou je dan denken dat het Tibetaans boeddhisme of een andere spirituele traditie er niet door wordt geraakt? Dit laat zien dat je een bepaalde spirituele traditie min of meer idealiseert, omdat je, hoewel deze traditie door mensen wordt geleid op een of andere manier denkt dat de mensen binnen deze traditie niet zullen doen wat alle mensen doen. Maar dat is geen realistische overtuiging.

Ik vergoelijk of verontschuldig seksueel misbruik op geen enkele manier, of het nu in een boeddhistische traditie is of een andere. Vanzelfsprekend maken de mensen die dit doen karma en de kans bestaat niet dat ze na dit leven of misschien na veel levens, en misschien wel nooit, zullen ascenderen. Maar de vraag die in deze context ook gesteld moet worden is: Is het in de moderne tijd echt nodig om de traditie van het celibaat onder spirituele mensen voort te zetten in een spirituele organisatie? Het is wel duidelijk dat pedofilie en seksueel misbruik in de katholieke kerk sterk verband houden met de eis dat priesters celibatair moeten zijn, maar dit is hetzelfde in elke andere spirituele traditie waar het celibaat een eis is. Is dat nog nodig? Er waren in het verleden redenen om dat in te stellen, maar is het in de huidige tijd nodig? Ik geef je geen direct ja of nee als antwoord. Ik zeg alleen maar dat je dit probleem moet aanpakken als je het probleem van seksueel misbruik echt wilt oplossen. Is het celibaat nodig in een moderne tijd en is het celibaat nodig in een spirituele traditie?

Wat heb je nodig in een spirituele traditie? Meesterschap over je seksuele driften, maar wordt dat noodzakelijkerwijs en automatisch bereikt wanneer je die seksuele driften ontkent? Of worden die juist efficiënter door op een verantwoorde manier je seksuele drift te beoefenen? Er is geen eenduidig ja of nee antwoord op deze vragen, maar dit zijn de vragen die gesteld moeten worden om het probleem op te lossen. En ik weet natuurlijk heel goed dat er in veel boeddhistische tradities grote terughoudendheid bestaat om hierover na te denken. Maar dan wordt het probleem van seksueel misbruik alleen maar steeds erger om mensen te dwingen om erover na te denken.