Wanneer jij je relaties als bewuster persoon beoordeelt, moet je bekijken: “Helpt dit me om te groeien of houdt dit mijn groei tegen? Zal dit me helpen mijn Levensplan uit te voeren, zal het mijn Levensplan belemmeren? Dit zijn de overkoepelende vragen voor een bewuster persoon die de intentie heeft om in dit leven maximale groei te bereiken.

Dit geldt natuurlijk niet alleen voor je relaties, maar alle aspecten van je leven, maar laten we ons concentreren op hoe dit jou kan helpen in je relaties. Als je naar veel relaties op aarde kijkt, en we hebben het niet alleen over een relatie als man en vrouw, maar over alle andere relaties, dan zul je zien dat mensen in relaties veel spelletjes spelen, maar er is één spel dat heel erg dominant is op aarde. En dat is het spel van altijd proberen gelijk te krijgen, of de andere kant ervan, proberen te bewijzen dat andere mensen ongelijk hebben.

Nu zou je kunnen zeggen, waarom is dit spel zo dominant op aarde? De bewustere mensen kunnen begrijpen dat de manipulatoren vanaf het moment dat ze gescheiden raakten en de dualiteit ingingen, bezig waren met dit spel om te proberen hun gelijk te bewijzen door eerst aan andere mensen te bewijzen, dan aan de wezens met het hogere bewustzijn, en uiteindelijk aan God dat ze ongelijk hebben.

Iedereen heeft ongelijk behalve zij en zij hebben gelijk in de hoogste zin van het woord. Je zou kunnen zeggen dat dit het originele spel van de manipulatoren is. Ze hebben het natuurlijk meegenomen toen ze naar de aarde kwamen. Ze zijn erin geslaagd om dat op verschillende manieren te vermommen. Dit kan variëren van de beste ideologie tot de beste bij sportwedstrijden, tot meer weten dan iemand anders in een wedstrijd over onbelangrijke zaken. Maar het komt het duidelijkst tot uiting in persoonlijke relaties waarin heel veel mensen in dit patroon vastzitten, omdat bijna alles wat er gebeurt een bron van onenigheid wordt, die vervolgens verschillende stadia doorloopt die er uiteindelijk allemaal op gericht zijn om op een punt te komen waarop één persoon bewijst dat hij gelijk heeft door te bewijzen dat de ander ongelijk heeft. Dit komt heel vaak voor, het komt in heel veel aspecten van het leven voor.

Je ziet man en vrouw elkaar dit aandoen, vaak om triviale dingen die eigenlijk helemaal niet belangrijk zijn. Je ziet het bij broers en zussen die elkaar dit op zeer jonge leeftijd beginnen aan te doen. Je ziet ouders die het kinderen aandoen, kinderen die het ouders aandoen. Je ziet dat bazen het hun werknemers aandoen en andersom. Je ziet dat politici het elkaar aandoen, dat zakenmensen het elkaar aandoen; het zit in vrijwel elk aspect van het leven.

Nu zul je misschien zeggen, waarom is dit zo belangrijk zijn voor de mensen? De waarheid is dat het niet zo belangrijk is voor de mensen, maar voor de manipulatoren. Natuurlijk hebben de manipulatoren en de mensen die in het spel werden meegesleept in de loop van de tijd een aantal zeer krachtige collectieve entiteiten gevormd die proberen de mensen ertoe te brengen om ruzie te maken over wie gelijk en wie ongelijk heeft. Maar het is niet belangrijk voor de entiteiten omdat het belangrijk is voor mensen of voor manipulatoren, omdat de entiteiten zich niet van zichzelf bewust zijn. Voor hen is het belangrijk dat ze energie krijgen en ze zijn zich er niet eens van bewust dat ze mensen proberen zover te krijgen dat ze ruzie maken. Het is gewoon een patroon dat ze gedachteloos herhalen net als een computer die op een stukje software draait. Het is niet belangrijk voor de entiteiten en eigenlijk ook niet zo voor mensen. Alleen maar voor de manipulatoren.

Jij als student van het hogere bewustzijn, kunt natuurlijk begrijpen dat je niet verstrikt wilt raken in dit spel dat is gemaakt door de manipulatoren en eigenlijk alleen voor hen belangrijk is. Wat kun je dan doen? Als jij jezelf serieus wilt bevrijden van deze patronen, moet je naar je directe persoonlijke relaties kijken. Je moet zien of je bent meegesleept in een patroon van regelmatig ruzie maken met mensen, gebaseerd op dit bewustzijn, dit dualistische bewustzijn, dat er een goed en een fout is en dat één iemand gelijk moet krijgen en iemand anders ongelijk. Je moet kijken of je een zelf bij je hebt dat nooit wil dat jij ongelijk krijgt, waardoor je altijd probeert te bewijzen dat de ander ongelijk heeft. Of je kunt kijken of je de tegenovergestelde polariteit hebt, het zelf dat nooit anderen iets wil opdringen of opleggen, nooit wil bewijzen dat ze ongelijk hebben, maar daardoor in veel gevallen voor een passieve benadering kiest. Of je wilt geen ruzie maken, of je bent het eens met de andere mensen, ook al weet je dat ze het eigenlijk niet bij het rechte eind hebben.

Als je deze patronen ziet, kun je natuurlijk hulpmiddelen gebruiken om ze op te ruimen en vaak merk je dat dit teruggaat tot een interactie met manipulatoren in een vorig leven. De manipulatoren probeerden te bewijzen dat je ongelijk had. Je had ongelijk door naar de aarde te komen, maar jij hebt gewoon ongelijk omdat je bent wie je bent.

Dit zorgt er natuurlijk voor dat je beseft dat het erg belangrijk is om aan dit probleem te werken en het op te lossen, zodat je op het punt kunt komen waarop dit geen enkele aantrekkingskracht meer op jou uitoefent. Ten eerste wil je natuurlijk niet je energie aan die collectieve matrijzen geven, want het is een zwart gat, je kunt het nooit vullen, je put je energie alleen maar uit. Maar het echte probleem is dat veel van jullie, die meer bewuste mensen zijn, door een heel lang proces zijn gegaan, gedeeltelijk voordat je naar de aarde kwam, maar vooral daarna, om te proberen te begrijpen waarom de aarde is zoals ze is. Waarom de omstandigheden zijn zoals ze zijn.

Je hebt voor de benadering gekozen, die in een bepaald stadium noodzakelijk is, dat je het probeert te begrijpen. Het is weer dit: Je ziet een gevolg, als je de oorzaak begrijpt, denk je dat je de oorzaak kunt veranderen en daardoor ook het gevolg. Je kijkt naar de aarde, je ziet hoe disfunctioneel het op de aarde is en je zegt: “Wat is de oorzaak? Ik moet de oorzaak begrijpen.’ Wanneer je voor het eerst naar de aarde komt, kom je met de beste bedoelingen, je hebt geen agressieve bedoelingen. Je begrijpt misschien niet helemaal wat vrije wil inhoudt, je begrijpt niet helemaal wat er op aarde gebeurt, maar je bent niet van plan om anderen tot iets te dwingen, je hebt niet de intentie om andere mensen naar beneden te halen, om ze ongelijk te geven.

Maar dan word je blootgesteld aan de manipulatoren die jou op een heel agressieve manier het gevoel willen geven dat je daar fout aan hebt gedaan en je kreeg hoogstwaarschijnlijk een van de volgende twee reacties. Of je weigert te accepteren dat je ongelijk had en probeert in plaats daarvan te bewijzen dat de manipulatoren ongelijk hadden, of je accepteert dat je ongelijk had en krijgt vervolgens last van schuldgevoelens en twijfels en angsten of je inderdaad de verkeerde beslissing hebt genomen om naar de aarde te komen. Zelf heb je het gevoel dat je met de beste bedoelingen kwam, je was niet van plan om iemand op aarde neer te halen, ook niet de manipulatoren, maar je hebt ervaren dat zij jou wel op heel agressieve manier probeerden neer te halen; jou ongelijk te geven.

Nadat dit je is overkomen, word je hier erg gevoelig voor. Dan begin je op te merken dat dit ook met andere mensen gebeurt, omdat de manipulatoren een bepaalde cultuur hebben ontwikkeld waarin ze willen bewijzen dat andere mensen ongelijk hebben door op een of andere manier te bewijzen dat zij gelijk hebben. Je wordt je hier erg van bewust en dit betekent dat je vaak door een proces heen gaat waarin je tot de conclusie komt dat een van de grote problemen op aarde is dat deze wezens er zijn, of je ze nu manipulatoren noemt of niet, maar je merkt dat er wezens zijn die heel agressief proberen te bewijzen dat andere mensen ongelijk hebben en dat zij altijd gelijk hebben. Je begint te begrijpen dat dit een van de grootste problemen op aarde is, een van de belangrijkste bronnen van conflicten. Je begint te zien hoe arrogant, hoe hoogmoedig, deze mensen zijn en hoe blij ze zijn wanneer ze kunnen bewijzen dat anderen ongelijk hebben en hoeveel het voor hen betekent dat zij gelijk krijgen.

Nadat je enige tijd op aarde bent geweest en de manipulatoren hebt geobserveerd, begin je vaak bepaalde patronen te herkennen. Het kan zijn dat je niet alles over het dualiteitsbewustzijn helemaal begrijpt en hoe je kunt bewijzen dat er iets goed of fout is in het dualiteitsbewustzijn, maar je begint te begrijpen dat de manipulatoren een bepaalde manier hebben om altijd de discussie te beheersen, zodat de uitkomst zeker is en wordt bewezen dat zij gelijk hebben en anderen ongelijk. Je begint ook in te zien dat dit in veel gevallen niet erg consistent is, niet erg logisch of redelijk, en berust op een zeer selectieve kijk op de situatie. Bovendien begin je te begrijpen dat veel manipulatoren eigenlijk hypocriet zijn; ze hebben een dubbele maatstaf, één maatstaf die voor hen geldt, zodat ze nooit ongelijk kunnen hebben, en één maatstaf voor andere mensen zodat die altijd ongelijk hebben.

Je begint te begrijpen dat de manipulatoren, opnieuw misschien noem je ze niet zo, maar je ziet dat bepaalde wezens voortdurend in de ontkenning verkeren. Ze hebben in wezen de houding: “Ik kan geen ongelijk hebben”, en daarom ontkennen ze alles wat impliceert dat ze ongelijk hebben; ze ontkennen dat gewoon en daarom kunnen ze het terzijde schuiven, ze kunnen het negeren of ze kunnen het tot hun eigen tevredenheid weerleggen, ook al is het niet tot jouw tevredenheid.

Veel mensen besluiten dan: “Ik zal me nooit meer door deze wezens laten kleineren om te bewijzen dat ik ongelijk heb.” En dat betekent dat jij hen nooit laat bewijzen dat ze gelijk hebben en dat je zult proberen te bewijzen dat ze ongelijk hebben. Veel van de bewustere mensen zijn in een bepaalde periode, soms in veel levens, in dit patroon terechtgekomen waarin ze incarneerden in de onmiddellijke nabijheid van manipulatoren, omdat ze denken dat je het allerbeste argument kunt vinden dat zal bewijzen dat ze ongelijk hebben en dat hen zal dwingen om te kijken wat ze doen en hoe verkeerd en onlogisch het is en dat ze echt niet iets bewijzen, ook al denken ze van wel. Je denkt dat je ze kunt dwingen te zien dat ze iets ontkennen, zodat ze het ineens wel begrijpen en ermee ophouden.

De aarde is een realiteitssimulator. Je mag elke ervaring hebben zolang je wilt, totdat je er genoeg van hebt en hem niet meer wilt. Er bestaat echter verschil tussen wat je kunt zien terwijl je in een fysiek lichaam bent met je vier lagere lichamen en wat je kunt zien tussen twee incarnaties in. Als jij een van de mensen bent die, voordat je incarneert, hebt besloten dat het een onderdeel van je Levensplan moet zijn om na dit leven te ascenderen, dan ben jij ook een van de mensen die in vorige levens op het punt is gekomen dat je er genoeg van hebt om te proberen te bewijzen dat de manipulatoren ongelijk hebben.

Je hebt die ervaring al zolang je hebt besloten: “Ik wil dit niet meer.” Maar als je al heel lang dit patroon hebt, moet je een laatste test ondergaan om te zien of je wel echt bereid bent om dit patroon los te laten en dit betekent dat veel van jullie hebben besloten dat in dit leven te incarneren met een of zelfs meer manipulatoren die erg gevangenzitten in dit patroon van bewijzen dat ze gelijk hebben en andere mensen ongelijk hebben. Je gaat incarneren zonder je bewust te zijn van je eerdere besluit dat je genoeg hebt van deze ervaring, omdat jij aan jezelf wilt bewijzen dat je in een situatie terecht kunt komen waarin je in de nabijheid van manipulatoren bent en beïnvloed kunt worden door de situatie, maar jezelf eraan kunt onttrekken.

Als je hebt besloten om te incarneren zonder je hiervan gewaar te zijn en jezelf vervolgens te bevrijden van de neiging om met de manipulatoren in discussie te gaan, mag het hogere bewustzijn je herinneren aan wat je hebt besloten voordat je incarneerde; wat je in je Levensplan hebt gezet. Het feit dat je een relatie aangaat met de manipulatoren zonder dat jij je ervan gewaar bent dat je al genoeg van die ervaring hebt, betekent niet dat het hogere bewustzijn je er niet aan mag herinneren dat je die beslissing hebt genomen.

Voor veel mensen kan hieraan herinnerd worden de drijfveer zijn die je vervolgens helpt om je van het patroon te bevrijden. Als je hieraan wordt herinnerd, wil dat nog niet zeggen dat je het patroon meteen hebt overwonnen. Veel van jullie moeten nog een beslissing nemen, een bewuste beslissing. En wat is die beslissing? Die beslissing is dat je niet meer omgaat met deze manipulator om te bewijzen dat ze gelijk of ongelijk hebben of bewijzen dat jij gelijk hebt en zij ongelijk. Je doet niet meer mee aan het patroon.

Wat betekent dit? Het betekent dat je hen het gevoel moet geven dat ze hebben bewezen dat zij gelijk hebben en jij ongelijk. Je zult ze die overtuiging in gedachten moeten laten houden, omdat ze er absoluut van overtuigd zijn dat zij gelijk hebben en jij ongelijk. En je moet hiernaar kijken en zeggen: “Ik zal niet proberen om hen van gedachten te laten veranderen, ik zal het gewoon loslaten.” Sommigen van jullie zullen niet helemaal opnieuw de kracht hiervan ervaren, maar in ieder geval wel de krachtige golf van pijn voelen bij je oorspronkelijke geboortetrauma. Als je die niet hebt opgeruimd, en dat zal niet zo zijn wanneer je bent geïncarneerd, zul je de pijn opnieuw voelen dat de manipulatoren hebben bewezen dat je ongelijk had.

Sommigen van jullie hebben de ervaring gehad of zullen de ervaring krijgen dat iemand op een zeer openbare manier op het internet probeert te bewijzen dat jij ongelijk hebt. Het kan heel pijnlijk voor jou zijn om beschuldigd te worden van dingen die feitelijk niet waar zijn, gewoon verzonnen en dat jij jezelf niet kunt verdedigen. Maar door er niet mee bezig te zijn, ook al is het pijnlijk, helpt dit je toch om deze psychologische problemen zodanig op te lossen dat je kunt zeggen: “Maar wat moet ik overwinnen in mijn psyche? Wat zorgt ervoor dat ik dit wil doen?” En dan kun jij je verschillende dingen realiseren, in de eerste plaats dat je een wond in jou probeert te beschermen.

Je probeert je geboortetrauma te beschermen door niet in een situatie te komen die de pijn weer oprakelt, omdat er bewezen is dat jij ongelijk hebt. Daarom houd jij je vaak bezig met die, bij wijze van spreken, obsessief-dwangmatige wens dat er niet wordt bewezen dat jij ongelijk hebt om te voorkomen dat je weer bij de pijn komt. Je kunt je dit realiseren en eraan werken met de hulpmiddelen die je hebt, inclusief de hulpmiddelen over de gescheiden zelven en het geboortetrauma. Je kunt dit doorwerken totdat jij je realiseert dat je echt het verlangen hebt losgelaten om andere mensen te veranderen. Dat is geen kwaadaardig verlangen, het is niet uit de hand gelopen, maar je denkt nog steeds dat de aarde een rotzooi is, maar de planeet heeft die rotzooi niet gemaakt, maar de mensen; dus de manier om de puinhoop op te ruimen is dat je mensen verandert zodat ze bevrijd zijn van die dingen in hun psyche.

Je hebt ook het verlangen om te bewijzen dat je geen ongelijk had door naar de aarde te komen. Je kwam hier omdat je dacht dat je positieve veranderingen kon bewerkstelligen. Je realiseerde je dat je mensen moest helpen veranderen om positieve veranderingen op de planeet teweeg te kunnen brengen. Je dacht dat de manier om de planeet te veranderen was dat je andere mensen moest veranderen en je wilde niet het gevoel hebben dat je er verkeerd aan had gedaan om hier te komen of dat het verkeerd was om andere mensen te willen veranderen, dus daarom probeer je andere mensen te veranderen.

En als mensen er heel zeker van zijn dat ze gelijk hebben, dan probeer je hun zelfverzekerdheid aan het wankelen te brengen en ervoor te zorgen dat ze naar de mogelijkheid kijken dat ze moeten veranderen – niet kwaad bedoeld, maar toch doe je het – je wilt andere mensen veranderen. Dit is een van de belangrijkste dingen die je op aarde houden. Volgens de leer van de Boeddha is de sleutel tot spirituele groei dat jij je gehechtheden loslaat. De sleutel tot Boeddhaschap is onthechting. Er is een verhaal dat de Boeddha onder de Boboom zit en wordt geconfronteerd met de demonen van Mara. De ware betekenis van het verhaal is dat de demonen van Mara probeerden de Boeddha zover te krijgen dat hij op wat voor manier ook op iets op aarde zou reageren en als er iets op aarde was waarop de Boeddha zou reageren, dan was hij ergens aan gehecht en dus ook niet vrij om het Nirvana binnen te gaan, of te ascenderen, hoe je dat ook wilt afschilderen.

Als je bevrijd wilt zijn van de aarde, moet je streven naar het moment waarop je niet meer gehecht bent aan de aarde en dat betekent dat je geen verlangens mag hebben, dat je niets meer op aarde wilt doen. Wanneer jij je realiseert dat je andere mensen wilt veranderen, kun je toegeven dat je, om in aanmerking te komen voor je ascensie, het verlangen om anderen te veranderen moet overwinnen. Je moet gewoon een manier bedenken om dat los te laten.

Je kunt dan, zonder je bezig te houden met de mensen die jou beschuldigen, aan je eigen psyche werken totdat je op het punt komt waarop je niet langer de mening of standpunten van deze persoon over jou of iets anders trouwens, wilt veranderen. Met andere woorden, je hebt geen verlangen om de ander te veranderen, om de mening en standpunten van de ander te veranderen. Je hebt eigenlijk niets meer te zeggen tegen die persoon. Alleen als je op het punt komt dat je niets te zeggen hebt, omdat je niets wilt veranderen, ben je vrij. Niet alleen van die ander, maar bevrijd van het patroon in je eigen psyche en daardoor ben je vrij om verder te gaan.

Naar dit doel moeten veel van jullie streven en jullie kunnen dat allemaal bereiken. Jullie kunnen allemaal aan deze dingen werken, de hulpmiddelen gebruiken om de gescheiden zelven te vinden die geprogrammeerd zijn om andere mensen te veranderen, die iets willen bewijzen. En die kennis kun je dan gebruiken om naar je relaties te kijken, de mensen in je leven te herkennen die je in dit patroon hebben gebracht omdat ze willen bewijzen dat zij gelijk hebben door te bewijzen dat jij ongelijk hebt, en je wilt niet dat er bewezen wordt dat jij ongelijk hebt, dus je probeert te bewijzen dat zij ongelijk hebben, in ieder geval dat ze ongelijk hebben over jou.

Veel van jullie weten dat je niet echt probeert te bewijzen dat andere mensen ongelijk hebben, maar dat ze ongelijk hebben door te zeggen dat jij ongelijk hebt. Ze hebben ongelijk over iets waar ze jou van beschuldigen. Je verdedigt jezelf zonder anderen rechtstreeks aan te vallen, hoewel je hen wel indirect aanvalt door je te verdedigen. Het is niet genoeg om niet agressief te zijn wanneer je anderen aanvalt, je kunt ook niet defensief zijn, je kunt jezelf niet verdedigen. Je mag geen enkele wens hebben om deze mensen, hun gemoedstoestand of de manier waarop ze naar je kijken, te beïnvloeden.

Je moet er geleidelijk naar streven om op het punt te komen waarop je de gescheiden zelven laat sterven, waardoor je naar zo iemand kunt kijken en tegen jezelf kunt zeggen: “Ik heb niets te zeggen. Ik wil jou niet van gedachten laten veranderen.” Dan ben je vrij van deze mensen, maar wat nog belangrijker is, vrij van het patroon dat je waarschijnlijk gedurende vele, vele, vele levens aan de manipulatoren heeft gebonden.

Er is niemand naar het hogere bewustzijn geascendeerd die deze initiatie niet in zijn laatste leven heeft gekregen. Jezus moest bepaalde manipulatoren confronteren. Tijdens zijn proces, toen hij werd beschuldigd, verdedigde hij zich uiteindelijk niet en daarmee slaagde hij voor de inwijding omdat hij niets te zeggen had tegen de manipulatoren.

Hij wilde hun kijk op hem niet te veranderen en je zou kunnen denken dat je dit kunt gebruiken als een ideaal om naar te streven en dat jij je gedachten onder controle kunt krijgen zodat je dat verlangen niet meer voelt. Maar daar gaat het niet om. Het gaat erom dat je het patroon zo opruimt dat dit voor jou niet meer van belang is. Het maakt niet uit wat de manipulatoren over jou denken, zeggen of doen. Je kunt ernaar kijken, je kunt er niet aan gehecht zijn, omdat je weet dat ze geen invloed hebben op de manier waarop jij naar jezelf kijkt. Jij zult weten wie je bent. Jij bent wie je bent en jij hebt het recht om te zijn wie je hier op aarde bent en hun mening over jou doet er helemaal niet toe. Dit is een grote vrijheid.

Nu zullen veel mensen naar de mensen kijken die deze vrijheid hebben bereikt, zoals veel mensen hebben gedaan, zoals veel spirituele leraren hebben gedaan, en ontdekken dat deze mensen erg onpersoonlijk zijn. Van veel bekende spirituele meesters zoals Yogananda en andere meesters die in jouw tijd bekend zijn en veel uit het verleden, zullen mensen zeggen dat ze erg onpersoonlijk te zijn. De reden was eenvoudig.

Wanneer je deze onthechting bezit, kan niemand je meeslepen in een van de spelletjes die mensen spelen. Dit is iemand die eraan gewend is iedereen in een bepaald spel mee te kunnen slepen. Dan ontmoeten ze deze meester, hij of zij laat zich niet in het spel meeslepen en ineens voelt die persoon: “O, dit is geen meester. Hij is zo onpersoonlijk. Hoe kan hij een meester zijn als hij zo onpersoonlijk is?” Maar de meester moet hier gewoon niet aan gehecht zijn.

Een meester op aarde zijn is geen populariteitswedstrijd. Spirituele volwassenheid, spirituele vrijheid, bereiken is geen populariteitswedstrijd. Je zult niet populair zijn bij de bevolking in het algemeen. Hoe meer je groeit, hoe minder populair je zult zijn omdat mensen niets bij je vinden, de prins van deze wereld zal niets bij jou vinden, waardoor mensen jou in de reactiepatronen kunnen brengen waarop heel veel relaties berusten.

Bij de meerderheid van de mensen op aarde berusten hun relaties bijna volledig op reactiepatronen. Ze maken zelden vrije keuzes. Ze hebben zelden een diepere band met andere mensen omdat ze allemaal gevestigde patronen volgen die vaak worden overgenomen door de persoonlijke en collectieve entiteiten die in gezinnen en culturen zijn opgebouwd, zodat mensen niet echt een relatie met elkaar hebben. Er zijn mensen die elkaar misschien al hun hele leven kennen, maar nog nooit echt een persoonlijk gesprek hebben gehad. Ze hebben nooit een echte band gekregen, ze waren nooit echt persoonlijk met elkaar omgegaan, omdat hun omgang niet tussen twee zelfbewuste menselijke wezens was, maar tussen diverse entiteiten van gescheiden zelven en collectieve matrijzen.

Wanneer je dit begint te ontstijgen, zodat de mensen niets bij je vinden waar ze jou in mee kunnen trekken, zul je ontdekken dat je verschillende negatieve reacties van mensen zult krijgen – vijandige reacties. Ze zullen je ervan beschuldigen dat je onpersoonlijk bent, dat je niets om hen geeft, niet van ze houdt. Je bent niet liefdevol. Sommige mensen zullen erg boos op je worden, sommigen zullen onophoudelijk proberen jou in dezelfde patronen mee te trekken als voorheen en anderen zullen je van meerdere dingen beschuldigen, maar je moet hier niet aan gehecht zijn. Je moet ernaar kijken en zeggen: “Wat kan mij dat schelen? Ik zal het hogere bewustzijn naar mijn vrijheid volgen. En je moet echt zover komen dat het je niets kan schelen. Dit betekent niet dat je niet om andere mensen geeft. Het betekent in feite dat je wel om ze geeft, maar niet op dezelfde manier als de meeste mensen, want voor hen bestaat zorgzaamheid uit patronen in de cultuur, door persoonlijke en collectieve matrijzen, waardoor mensen denken dat jij, als je reageert met woede of schuldgevoel, of een ander negatief gevoel, laat zien dat je om hen geeft, maar als ze je niet in dit patroon kunnen krijgen, dan komt dat omdat het je niet kan schelen. Het kan je niet eens genoeg schelen om boos te zijn.

Dit moet je als student op de hogere niveaus van het pad willen verdragen en hoe ga je dat dan doen? Natuurlijk kun je werken aan het overwinnen van de gescheiden zelven die ervoor zorgen dat je niet gehecht raakt aan de mening van andere mensen en er niet voor wilt zorgen dat je populair bent, enzovoort. Maar uiteindelijk komt er een moment waarop je een beslissing moet nemen. Je moet bewust een beslissing nemen en niet één beslissing; een reeks beslissingen. Je kunt beginnen met een oppervlakkiger aspect van je gedachten omdat je in gedachten de beslissing neemt: “Ik zie wat ik moet doen, ik wil dus niet gehecht zijn aan de reacties van andere mensen.” En het is goed om deze beslissing te nemen, maar er komt een moment waarop je hebt gewerkt aan het oplossen van de gescheiden zelven waardoor je nu een belangrijker beslissing moet nemen, maar die neem je niet in gedachten niet welbewust, maar spontaan met je hart, die komt uit het diepste van je wezen.

Je moet beginnen met de beslissing die je in gedachten neemt en die daarna versterken; er vanuit verschillende hoeken naar kijken en verschillende situaties voelen die naar boven komen waardoor je de keuze kunt maken: “Nee, ik ga hier niet op reageren. Ik wil hier niet aan gehecht zijn. Ik zal niets terugzeggen. Ik zal mezelf niet verdedigen. Ik zal die andere persoon niet aanvallen.” Je neemt veel van dit soort beslissingen met je uiterlijke geest en dan komt het moment waarop de uiteindelijke beslissing van binnenuit komt en dan weet je dat je vrij bent, omdat je voelt dat er iets wordt weggehaald – een last wordt opgetild, en je kijkt naar de situatie en dan zie je dat je dit vroeger heel serieus nam, dat je er vroeger erg door van streek raakte, dat je vroeger echt de mening van die ander wilde veranderen.

En nu zie je, of voel je dat niets jou bezighoudt, niets aan jou trekt om dit te doen, om in die situatie te komen. Dit betekent niet dat je niet meer tegen mensen praat, maar op een andere manier waardoor het meer uit je hart komt, meer een oprecht persoonlijk gesprek is, je bent je eigenlijk bewust van jezelf als mens en je behandelt andere mensen ook als mensen die zich bewust zijn van zichzelf en niet worden gedreven door entiteiten of gescheiden zelven of collectieve beesten.

Je behandelt mensen eigenlijk beter dan ze ooit behandeld zijn en je kunt onthecht blijven van hoe ze erop reageren. Sommigen zullen positief reageren. Ze zullen plotseling op een oprechtere manier gaan reageren omdat er nog nooit eerder iemand zo tegen hen heeft gesproken. Maar anderen zullen nog steeds vijandig blijven, ze zullen je nog steeds van dingen beschuldigen en dan komt er een moment waarop je kunt beslissen: “Hoeveel tijd, hoeveel aandacht, wil ik aan deze persoon besteden. Ik help ze vanzelfsprekend niet. Zijn er ook nog andere mensen die ik zou kunnen helpen of andere dingen waar ik mijn aandacht en energie op zou kunnen richten, aangezien ik van beide slechts een beperkte hoeveelheid heb? Dit maakt je vrij! Dat is niet alleen een belangrijke initiatie waar je voor moet slagen, maar het bevrijdt je aandacht en energie om je te concentreren op andere aspecten van je Levensplan en hoe je misschien een positieve bijdrage kunt leveren aan een bepaald aspect van het leven in plaats van bezig te zijn met eindeloze spelletjes met andere mensen.

Er is vele jaren geleden een boek verschenen dat enigszins bekend werd, geschreven door een psycholoog en dat heette ‘Games People Play’. Dit is niet een aanbeveling om ernaar op zoek te gaan omdat het vrij oud is, maar het punt is dat veel psychologen zich er al heel lang van bewust zijn dat mensen spelletjes spelen en daar eindeloos mee door kunnen gaan en die nooit ergens toe leiden. Veel psychologen hebben gezocht naar manieren om hun cliënten te helpen dergelijke patronen te doorbreken. Ze zijn trouwens ook zelf gaan zoeken hoe ze die konden overwinnen. “Dokter, genees uzelf.” Ze hebben veel van die spelletjes die mensen spelen, herkend, maar niet allemaal omdat hun perspectief niet breed genoeg was. Ze kenden het perspectief van reïncarnatie niet dat mensen deze spelletjes gedurende veel levens versterkt kunnen hebben. Dit kun je niet uitleggen door te kijken naar wat er in dit leven met hen is gebeurd, want sommige mensen worden geboren met spelletjes die hun ouders en familie niet hebben, maar die mensen hebben ze duidelijk al vanaf hun geboorte.

Nogmaals, de mogelijkheid bestaat dat er op het psychologische terrein een doorbraak komt en men zich er meer bewust van wordt, vooral van dit spel van gelijk willen hebben, van willen bewijzen dat andere mensen ongelijk hebben. Dit kan de deur openen naar een nieuw bewustzijn op dat gebied om mensen te kunnen helpen dit te overwinnen en dat het belangrijk het is dat mensen geholpen worden om dit te overwinnen. Dit kan er zelfs toe leiden dat sommige vooruitstrevendere, creatievere mensen in het veld nadenken over het hele concept goed en fout, omdat ze duidelijk zien hoe relatief het is en hoe relatief het wordt toegepast door verschillende mensen, zelfs in verschillende situaties door dezelfde mensen. Ze zien dat het concept goed en fout wordt gebruikt als wapen tegen andere mensen en dit zou ertoe kunnen leiden dat sommigen meer gaan twijfelen dan ze tot nu toe doen; het hele concept dat iets goed moet zijn en iets fout moet zijn.

Ze kunnen zelfs de logica van Aristoteles in twijfel trekken, de binaire logica dat er alleen goed en fout is en niets tussenin, want als je kijkt naar de complexiteit van de menselijke psyche, heeft het dan wel zin om deze binaire logica toe te passen dat er iets goed en iets fout moet zijn en er geen nuances tussen zijn? Veel psychologen zijn zich ervan bewust dat er alleen maar nuances zijn als het gaat om de menselijke psyche. Er bestaat eigenlijk geen zwart en wit. Er is echt geen goed of fout, het zijn allemaal nuances. Het is allemaal relatief.

Dit kan leiden tot de erkenning dat echt alles relatief is wat menselijke meningen, menselijke overtuigingen en zelfs de menselijke psyche aangaat. Dit roept vervolgens de vraag op: “Hoe help je mensen dan om van dit miasma, deze jungle van relativiteit, af te komen?” Welnu, je moet een referentiekader hebben buiten het relatieve aspect van je geest om. Is er een aspect van de menselijke geest dat niet relatief is en boven de dualiteit staat? En dit kan de beroepsgroep de ogen openen om tot het besef te komen dat er inderdaad zo’n aspect is. Het wordt niet erkend door de moderne wetenschap, voornamelijk vanwege de materialistische ideologie, maar het wordt al duizenden jaren erkend door spirituele leraren en goeroes die er op diverse manieren en in diverse talen over hebben gesproken.

Ze hebben het erover gehad dat een aspect van de menselijke psyche niet vastzit aan deze relativiteit, dit dualisme. Hierdoor kunnen mensen zich gaan realiseren dat je, als je mensen echt wilt helpen om de relativiteit en al die spelletjes te overwinnen, mensen moet helpen om de diepte in te gaan naar de kern van hun eigen wezen. We kunnen die de Bewuste Jij noemen, maar het maakt niet uit hoe je die noemt, je krijgt gewoon die ervaring. Er is iets in mijn geest wat verder gaat dan de wereldlijke gedachten, de emotionele geest, de mentale geest, de identiteitsgeest. Er is een deel van mij dat zelfs mijn identiteitsgevoel overstijgt. Je kunt het zuiver gewaarzijn noemen. Nogmaals, je mag het anders noemen, maar het is er gewoon. Het is een innerlijk gevoel, onveranderlijk, in vergelijking met het relatieve dat voortdurend van het ene uiterste in het andere schiet. Op die kern kun je vertrouwen, dat pure zijn waarover meerdere filosofen hebben gesproken. Zelfs westerse filosofen hebben het gehad over ‘de grond van het bestaan’, zoals sommigen het hebben genoemd.

Er is een kern van de menselijke psyche en als we mensen echt willen helpen om hun psychologische problemen onder de knie te krijgen, moeten we hen helpen om die ervaring te krijgen, omdat die hen een ander referentiekader geeft. Het kan ook relaties helpen, want wat is een van de meest voorkomende problemen in relaties? Dat twee mensen iets van elkaar willen, maar ze krijgen het nooit. Wat proberen ze te krijgen? Ze willen iets meer dan hun huidige gemoedstoestand ervaren. Toch kan die ervaring alleen van binnenuit komen en wanneer je die ervaring krijgt, heb je een ander fundament, een ander referentiekader, om je relaties te beoordelen, om met je relaties om te gaan en jezelf te bevrijden van die patronen.

Als er dus twee mensen zijn die allebei die ervaring hebben gehad, dan hebben ze een veel grotere kans om aan hun relatie te werken dan wanneer je twee mensen hebt die deze ervaring niet hebben gehad en daarom niet beseffen dat er iets onveranderlijks is, dat er in hun gedachten iets is wat altijd blijft. Daarom zoeken ze naar vervulling of heelheid buiten zichzelf, en dat betekent dat ze alleen tot het oude patroon kunnen vervallen van hun partner beschuldigen, wanneer ze niet van hun partner krijgen wat ze alleen van zichzelf kunnen krijgen.