Geascendeerde Meester Patrick, 18 mei 2007

In de stilte van de natuur, in de stilte van je hart, vind jij je kracht. Ik ben Patrick, de geascendeerde meester Patrick, want tegenwoordig laat ik ‘Saint’ liever weg. Jullie realiseren je wel dat ik als geascendeerde meester geen katholiek ben. Ik ben hier om al het leven te verheffen, niet alleen degenen die tot een bepaalde religie, een bepaald ras, of een etnische of nationale groep, behoren.

Zelfs al ascendeerde ik omdat ik Christus in Ierland diende, ben ik ook niet Iers. Wanneer je ascendeert, ontstijg je alle menselijke indelingen. Zoals Moeder Maria eerder vandaag zo prachtig heeft uitgelegd, ascendeer je door de menselijke voorwaarden op te geven die je laten denken dat je niet in het koninkrijk van God bent.

De prachtige invocatie die jullie zojuist hebben opgezegd, de Invocatie van de Rivier van Leven, is een van mijn favoriete invocaties. Dat komt gedeeltelijk omdat die zo prachtig het wezen van de Rivier van Leven vangt dat wij in de geascendeerde staat ervaren: de onafgebroken vreugde van God die niet te stoppen is, die altijd stroomt – wat er ook gebeurt. Ik moet echter ook zeggen dat deze invocatie mij herinnert aan een persoonlijke ervaring die ik heb gehad toen ik al een tijdje in Ierland was.

Op een koude, vochtige herfstdag was ik mij enigszins ontmoedigd gaan voelen, want ik had het gevoel dat mijn prediking en mijn komst niet de verwachte reactie had opgeleverd, zelfs niet door een aantal zogenaamde wonderen die God door mij had verricht en de mensen die bereid waren hogerop met mij te komen. Ik ging zoals ik heel vaak deed, een wandeling maken in de bergen. Ik kwam bij een beekje dat veel leek op het beekje dat jullie hebben gevolgd toen jullie gisteren de berg beklommen. Ik ging zitten en eerlijk gezegd legde ik mijn hoofd op mijn knieën en plengde een traan van vertwijfeling. Een tijdlang dacht ik na over alles wat ik als mijn persoonlijke ellende ervoer. Soms kon ik wel wat melancholiek worden of – zoals men tegenwoordig zegt – depressief.

Gelukkig stond er geen psychiater naast mij om mij een pil te geven die mij weer snel gelukkig zou maken. Nadat ik een tijdje medelijden met mezelf had gevoeld, werd mijn aandacht plotseling naar het rustige kabbelen van de beek getrokken. Ik tilde mijn hoofd op, keek op en zag dat er een miniatuurwaterval over een klein rotsblokje heen viel. Ineens zoemde ik met mijn ogen daarop in en zag ik dat het rotsblok in loop der tijd zacht en glad was geworden door het stromende water.

En opeens besefte ik dat mijn inspanningen, ook al zag ik in mijn leven geen zichtbare resultaten in dit land, in ieder geval niet tevergeefs waren, want ik zou een zaadje planten en als dit zou gaan groeien, zou het net als het stromende beekje worden omdat zelfs het zachte water de harde rots kon slijten. Meteen stroomde mijn depressie, mijn zelfmedelijden, met het water mee stroomafwaarts en knapte mijn humeur op, want ik besefte dat het water ergens vandaan moest komen. Het moest van de top van de berg komen. En boven die top moest het van de regen komen die uit de hemel viel. Ik voelde mij opnieuw met de Rivier van Leven verbonden: ik voelde die rivier in mij stromen en ik voelde mij heel erg getroost en veel energieker. Ik sprong op en wandelde terug naar onze nederige missiepost en ik was getransformeerd, want mijn collega’s hadden natuurlijk mijn enigszins melancholische gedrag wel opgemerkt, omdat ik mijn niet opgegeten maaltijd van mij had afgeschoven en zonder een woord te zeggen de heuvels was ingelopen.

Hoe ze de Church of Ireland vernietigd hebben
Ik geef jullie dit beeld om jullie te inspireren, maar ook om jullie een realistische beoordeling te geven van hoe het was om Patrick te zijn. Wanneer je tegenwoordig terugkijkt op mijn leven, na vijftienhonderd jaar verafgoding en verheerlijking – zie je niet de echte Patrick – want hoe zou dat kunnen? Jullie zien Saint Patrick die de katholieke kerk – in het bijzonder de katholieke Church of Ireland – aan jullie heeft willen overleveren. Ze willen niet dat jullie de echte persoon kennen die ik destijds was of nu ben als geascendeerde meester.

Ze willen dat jij hun gesneden beeld accepteert, want hun gesneden beeld wordt zorgvuldig vervaardigd om jullie de indruk te geven dat ik heel bijzonder was en zo ver boven jullie stond dat jullie onmogelijk in mijn voetsporen zouden kunnen treden en voor een heel land het verschil maken. Ze willen niet dat je beseft dat God in jou het verschil voor jouw land kan maken als jij bereid bent God door jou heen te laten stromen, jouw licht te laten schijnen. Als slechts één persoon bereid is om God in actie te zijn, besef je de waarheid in de woorden van Christus dat ‘ikzelf niets kan doen, de Vader in mij doet het werk’.

Die ene persoon, God door die ene persoon, kan een zaadje planten, aan een nieuwe beweging beginnen, dat langzaam groeit en een heel land en de denkwijze van een heel land verandert. Ik moet echter wel zeggen dat die verandering pas blijvend is wanneer meer mensen die oppikken en een beweging vormen die blijvend is.

Als je naar de geschiedenis van mijn leven en die van Ierland kijkt, dan zie je natuurlijk dat Ierland door mijn aanwezigheid wel is veranderd, dat Ierland een christelijke natie is geworden, maar je ziet ongetwijfeld ook wel – gelet op de open geest die jullie hebben – dat Ierland na ongeveer één eeuw, dezelfde weg heeft gevolgd als de rest van Europa omdat de katholieke kerk steeds rigider werd en zich richtte op doctrines en rituelen en iedereen als ketter begon te verbranden die het Levende Woord van God durfde te spreken.

Ik kan je ervan verzekeren dat ik de bekrompen mensen in Ierland niet heb bekeerd door het dode woord te spreken en uit de Bijbel voor te lezen. Ik heb het Levende Woord gesproken, want ik liet de Rivier van Leven door mij heen stromen, zodat die rivier kon zeggen wat de mensen destijds moesten horen. De mensen die het slangachtige bewustzijn hadden, degenen die zich openlijk tegen mij verzetten, zoals de koningen en de Druïden en hun priesters, reïncarneerden als de katholieke priesters en bisschoppen die toen de macht in de Church of Ireland overnamen en heel snel met de mensen in de katholieke kerk in heel Europa meededen die het Levende Woord verboden en de mond snoerden van de mensen die het Levende Woorden wel durfden te spreken of te schrijven zoals heel veel mensen, zelfs enkele vroege kerkvaders, zoals Origenus.

Als je naar de geschiedenis kijkt, dan zie je dat zij erop uit waren het Levende Woord de mond te snoeren, zodat alleen het gecontroleerde Woord, het dode woord, van de katholieke kansels gepreekt kon worden dat niet de hartvlam van de mensen zou ontsteken, zodat ze gewekt zouden worden en de Christus in actie worden – in navolging van degenen die hen hadden geïnspireerd door Christusschap te demonstreren.

Dit is een deel uit een langere lering. Je kunt het hele dictaat hier lezen.