ONDERWERPEN: De God van Abraham begrijpen – Degenen die met God worstelen – Het mentale kader van intolerantie – De oorzaak van het voortdurende conflict – Een keerpunt op jouw pad

Geascendeerde Meester Master MORE, zondag 25 oktober 2009 in Jeruzalem, Israël. Vlakbij de regeringsgebouwen van Israël, het ministerie van buitenlandse zaken, het Hooggerechtshof en de Knesset.

Ik ben natuurlijk MORE, mijn geliefden, de enige echte Master MORE, want daar is maar één van, hoewel er anderen zijn die beweren dat ze mij zijn, maar die het niet zijn, omdat ze niet bereid zijn méér te zijn. En daarom kunnen ze niet met mij meegaan, maar worden achtergelaten in een statische staat, ergens in tijd en ruimte, terwijl ik voortdurend transcendeer en me verder dan tijd en ruimte beweeg in de eeuwige voortgang van zijn, van transcendentie, van de Rivier van Leven die IK BEN.

Het geklater van de waterval op de achtergrond symboliseert die Rivier van Leven, die eeuwig verder stroomt en nooit hetzelfde is. Jullie kennen vast het oude cliché dat je niet twee keer in dezelfde rivier kunt stappen en dat is natuurlijk niet alleen een cliché. Er zit een diepere waarheid in waarover je kunt nadenken en mediteren, want zo zit het ook met de stroom van bewustzijn die je fysieke ruimte en tijd noemt.

De illusie – de grootste illusie aller tijden – is dat menselijke wezens, in hun dualistische bewustzijnsstaat, inderdaad niet verder kunnen zien dan de vastheid van de materie. En daardoor schrijven ze realiteit aan materie toe, ze schrijven er continuïteit aan toe, en ze geloven daadwerkelijk dat die macht over hen heeft. Want ze zijn vergeten dat zij de eeuwige Geestvonk zijn, dat zij levensstromen zijn die ontworpen zijn om met de Rivier van Leven mee te gaan. En zij zijn ook op het punt gekomen dat ze die stroom door hen heen stoppen, proberen zich aan iets vast te klampen waar zij in dit rijk nog niet genoeg van hebben, dit illusoire rijk van tijd en ruimte.

De God van Abraham begrijpen
Laten we nu eens teruggaan naar de tijd van Abraham, die beschouwd wordt als één van de patriarchen van het joodse geloof, één van de patriarchen van zowel het christendom als de islam, als de drie monotheïstische religies. Predikte Abraham wel wat jullie tegenwoordig monotheïsme noemen? Ja en nee, mijn geliefden, afhankelijk van hoe je monotheïsme definieert. Want in de tijd van Abraham was deze hele religie een mengsel van verschillende stammen, elk had zijn eigen stamgoden, gewoonlijk een of andere afgod uit hout of steen of goud of wat ook maar, gebeeldhouwd, maar een fysiek object, en ze geloofden dat de God die ze aanbaden in dat fysieke object woonde en niet ergens anders in het rijk der materie.

Dus je kreeg niet alleen conflicten tussen de verschillende stammen vanwege land of hun kuddes, maar je kreeg ook conflicten over de stamgoden en het idee dat elke stam geloofde dat hun God sterker was dan de God van de andere stam. Toen ik geïncarneerd was als jongeman, dacht ik hierover na. Ik overdacht waarom dit conflict tussen de stammen bestond en ik besefte dat om de stammen hun conflicten te laten overwinnen, zij iets nodig hadden om hen te verenigen, iets wat groter was dan hun stam. Ze moesten een beeld hebben van iets dat hun eigen stam overtrof, buiten hun mentale kader viel – hoewel ik zeker dat woord niet in die tijd gebruikt zou hebben – voor hun eigen stam.

De visie die ik als jongeman had, was dat de stamgoden duidelijk het beeld van iets groters blokkeerden dan de stam en het bewustzijn van de stam. Nu, zelfs toen was er natuurlijk een uitwisseling van goederen en ideeën tussen deze streek en het oosten, en ik was zo fortuinlijk om een rondreizende koopman te ontmoeten die in het oosten was opgegroeid en bekend was met de Veda’s en het Vedische wereldbeeld. Ik hoorde van deze rondreizende koopman-wijze, zoals je hem zou kunnen noemen, over het beeld dat boven de vele goden van het Hindoeïsme – de specifieke goden met verschillende eigenschappen –Eén Oppergod, Brahma, de bedenker van alles wat gevormd is, stond.

Toch staat de Brahma boven de vorm, want hoe kan de bedenker van vorm zelf vorm hebben? Hij moet erboven staan, het moet transcendent zijn, want als iets vorm heeft, kan het niet de Opperbron van vorm zijn. Dit kwam mij onmiddellijk als logisch voor. Ik weet heel goed dat degenen die gevangenzitten in het dualiteitsbewustzijn eindeloos over dit punt kunnen en zullen debatteren, of God zus of zo is, of hij is zoals beschreven in hun religie, of op een andere manier. Maar zie je, God is niet een hij of een zij, omdat de God die boven alle vorm staat, niet iets heeft aangenomen dat vergeleken kan worden met mannelijk of vrouwelijk, een man of een vrouw.

Ik zag in een visioen – op een vroege morgen toen de zon opging in de woestijn – dat zelfs achter de zon er een of andere bron moest zijn die de zon aanstuurde; het licht aanstuurde, het licht creëerde, het licht opwekte. En ik wist dat die God, die vormloos, transcendent, die nooit-veranderende eeuwige God – dat DAT mijn God was. En dat is de God, over wie ik predikte; de God die de vorm ontstijgt en daarom niet een persoonlijke God kan zijn, het boze oordelende wezen in de lucht dat in het Oude Testament wordt afgeschilderd.

Want je kunt natuurlijk ook wel begrijpen dat Abraham niet verantwoordelijk kan worden gehouden voor wat er na hem gebeurd is; toen het concept van de transcendente God niet alleen niet begrepen werd, maar zo werd geïnterpreteerd dat een God bepaalde kenmerken had, omdat mensen weer op God projecteerden wat ze wilden zien, zodat zij konden voelen dat God van hun volk hield, hoewel ze uitgegroeid waren tot niet slechts één stam, maar het joodse volk. Toch wilden ze nog steeds een God die gewoon groter was dan de oude stamgod, maar van hun volk hield. En dus maakten ze van het concept dat ik predikte van de transcendente God een materiële godheid die ze menselijke eigenschappen gaven, in de eerste plaats door hun mannelijk chauvinistische, hun door mannen gedomineerde wereldbeeld en hun mentale kader op die God te projecteren.

Degenen die met God worstelen
Dan krijg je de schepping van de God uit het Oude Testament, die de God van de Israëlieten werd – de God van Israël na Jacob. En jullie zouden moeten weten dat het woord Israël ‘hij die worstelt met God’ betekent, de naam die aan Jacob gegeven werd nadat hij de hele nacht met de Engel van God geworsteld had, en weigerde de Engel te laten gaan tot hij gezegend werd.

Wat symboliseert dit trouwens? Het symboliseert een houding, een wereldbeeld, dat je wilt dat de Geest in het mentale kader past dat jij in de materie gecreëerd hebt. Daardoor worstel je met de Geest, je eist dat de Geest naar jouw niveau van bewustzijn afdaalt en zich door dat bewustzijnsniveau tot uitdrukking brengt in plaats van willen doen wat ik deed – wat Jezus deed, wat Mozes deed toen hij de berg beklom en wat alle andere waarachtige leraren en profeten gedaan hebben – namelijk je bewustzijn boven het mentale kader plaatsen en je buiten dat mentale kader bewegen, zoals zelfs gesymboliseerd wordt door het feit dat ik mijn thuisland moest verlaten en naar andere weiden moest verhuizen, naar het onbekende verhuizen om God te bewijzen dat ik bereid was mijn mentale kader te transcenderen. Ik moest zelfs de extreme test ondergaan, waarin ik gevraagd werd mijn zoon fysiek te offeren om opnieuw te bewijzen dat ik bereid was eruit te stappen, zelfs uit het mentale kader van die oeroude maatschappij, waar jouw zonen als je zaden werden gezien, je nageslacht, de sleutel tot je toekomst, tot de toekomst van je stamboom en naam.

Begrijpen jullie dat er van mij gevraagd werd, niet alleen zoals het in de Bijbel staat, maar vele keren, om dat mentale kader te transcenderen en het volgende mentale kader en dan het volgende en weer het volgende? En zie je dat dit het teken is van degenen die bereid zijn met de Rivier van Leven mee te gaan? Want zoals Jezus onlangs in zijn laatste verhandelingen heeft uitgelegd, zolang je geïncarneerd bent, zal er een mentaal kader zijn, want je kunt niet in deze dichtere wereld van vorm zijn zonder door een bepaald kader te kijken, een bepaald filter dat je daarna op het Ma-terlicht probeert te projecteren en het Ma-terlicht moet gehoorzamen en de vorm aannemen die jij met jouw geest daarop projecteert.

Dit is de test is die alle spirituele studenten moeten ondergaan door alle tijden heen. Wanneer kom jij op het punt dat je stopt op de Geest te projecteren en daardoor de stroom van de Heilige Geest verwerpt die hier is om je uit je mentale gevangenis te bevrijden? Wanneer houd je op te projecteren en open jij je geest en hart voor de leidende hand van de Geest die diep vanuit je hart tot je kan spreken, door iemand anders tot je kan spreken, zelfs tot je kan spreken tussen de regels van een geschrift door of vanuit een directere manifestatie tot je spreken, zoals bij de verschijning van wat de mensen Engelen noemen, maar in werkelijkheid de gedachten van God zijn, die je gezonden worden om je bewust te maken van de noodzaak om verder dan je mentale kader te kijken?

Want zie je niet dat – als je naar de geschiedenis kijkt – elke willekeurige religieuze of spirituele lering altijd een mentale gevangenis geworden is voor degenen die beweren dat zij een bepaalde religie hebben? Er is geen uitzondering op, hoewel er zeker religies zijn die strenger dan anderen zijn, maar er zijn nauwelijks religies die in de hele wereldgeschiedenis strenger zijn dan de drie grote monotheïstische religies het judaïsme, de islam en het christendom.

Want zie je niet dat – wanneer je door de straten van Jeruzalem loopt, als je op of bij de Tempelberg loopt, als je de Olijfberg beklimt – voel je dan die rigiditeit niet, de rigiditeit in bewustzijn, de intolerantie voor degenen die andere ideeën hebben, op andere manieren naar God kijken, andere manieren hebben om God te aanbidden? En dan zie je precies hetzelfde bewustzijn waar ik toen in dat leven als Abraham over nadacht toen ik het bewustzijn van de verschillende stammen zag. Je ziet nu dat heel veel duizenden jaren later in wat de moderne tijd heet – met de enorme uitbreiding van kennis, van bewustzijn van het universum – dit zelfde bewustzijn van onverdraagzaamheid nog steeds bestaat ten opzichte van degenen die anders durven te zijn dan jij, of die anders geboren zijn door hun huidskleur, ras, etniciteit, of wat ook maar.

Begrijp je waarom er een oud gezegde bestaat: er is niets nieuws onder de zon? Want menselijke wezens zijn nog steeds geneigd om in diezelfde mentale kaders te stappen, altijd maar vanuit dat mentale kader te projecteren dat andere mensen zich aan mijn mentale kader moeten aanpassen en wanneer ze dat niet doen, ik hen afwijs! Ik zal hun recht verwerpen, ik zal juist de mogelijkheid om zelfs iets van anderen te leren, verwerpen. Of dat ik misschien zou kunnen leren verdraagzaam ten opzichte van anderen te zijn en daarom verdraagzaamheid leer ten opzichte van mijn eigen manier van leven, zodat ik misschien wel die manier van leven zou kunnen transcenderen en opnieuw contact maken met het feit dat ik een spiritueel wezen ben dat uit de vormloze God is ontstaan. En dat het de bedoeling is dat ik naar vormloosheid terugkeer en ik kan dit slechts doen door die op vorm gebaseerde mentale kaders te transcenderen, die hier op aarde gevormd zijn om de Geest in een kleinere vorm gevangen te houden en zo te voorkomen dat de Geest het licht laat schijnen en zo het collectieve bewustzijn verhoogt.

Het mentale kader van intolerantie
Denk eens een moment na over de immense uitbreiding van kennis die de wetenschap tot stand heeft gebracht. Denk eens aan de astronomen die steeds sterkere telescopen hebben gemaakt die steeds dieper het materiële universum in kunnen kijken. Denk eens na over hoe zij ontdekt hebben dat het universum zo uitgestrekt is dat de menselijke geest het nauwelijks kan doorgronden, dat er miljarden en miljarden sterren zijn, miljarden zonnestelsels. Denk eens na over deze immense uitgestrektheid; deze immense uitgestrektheid van het materiële universum.

En dan misschien zelfs nog verder kijken en nadenken over de uitgestrektheid van de spirituele universums buiten het materiële om, die je zelfs met de beste telescopen niet kunt zien, want de telescopen breiden slechts het mentale kader uit waar de wetenschap op dit moment in zit. Zij zijn niet bereid om verder te gaan en telescopen te construeren die andere rijken kunnen tonen die verder dan het materiële gaan, hoewel ze zelfs bepaalde instrumenten geconstrueerd hebben die vormen van energie kunnen tonen die niet in het materiële frequentiespectrum liggen, alleen zijn de ontdekkingen nog niet correct geïnterpreteerd om te tonen dat wetenschappers al in andere dimensies gekeken hebben.

Denk desondanks eens na over het uitgestrekte gebied dat de wetenschap heeft ontdekt en projecteer je geest dan eens op de nauwe straatjes van het oude Jeruzalem – zelfs op de Tempelberg en op de Olijfberg – en besef dan dat je hier een kritiek punt hebt tussen de drie grote monotheïstische religies van de wereld. Realiseer je dat zij beweren dat ze dezelfde God aanbidden, maar kunnen toch niet vreedzaam naast elkaar bestaan. Ze kunnen die God niet op verschillende manieren in vrede aanbidden. En bedenk dan eens wat dat zegt over de mensen uit deze regio en hun onwil om dat stambewustzijn te transcenderen dat ik heel veel jaren geleden ervaren heb en dat hier van generatie op generatie aangeprezen is, dat zo weinig mensen in dit gebied bereid zijn dat te transcenderen dat het bijna alle begrip te boven gaat.

Want ik was bereid dat bewustzijn te transcenderen, daarom ben ik tegenwoordig een geascendeerd wezen. En ik verzeker je dat als ik dat bewustzijnsniveau kon bereiken, iedereen het kan. Dit weet ik wel zeker, want ik begon vanuit een heel nederige positie. Ik was totaal geen heilig boontje, zelfs als Abraham in die incarnatie en ook in volgende incarnaties, waarin ik nog steeds wat gevangen zat in het strijdende bewustzijn. Er is niets in het materiële rijk dat niet getranscendeerd kan worden door dat wat de Geest is.

Zoals Jezus het zei: “Alleen diegene die afgedaald is uit de hemel, kan er weer naar terugkeren.” En de man die afdaalt, is jouw bewuste zelf dat boven elke vorm staat die jij misschien gekozen hebt om je in dit rijk mee te vereenzelvigen. En daardoor kun je die ketenen van materie afwerpen, die ketenen van vorm hoe ze er ook uitzien – je kunt ze afwerpen, je kunt ze transcenderen, je kunt verder gaan. Dit kan ik je wel met absolute zekerheid beloven, want ik heb het zelf bewezen en ik weet dat mijn broeders en zusters, de geascendeerde meesters, het ook bewezen hebben.

De oorzaak van het voortdurende conflict
En dus wordt het tijd, mijn geliefden, om naar dit gebied het Midden-Oosten te kijken en te zien wat de ware oorzaak is van het conflict. Het voortdurende, onophoudelijke conflict dat er altijd is, bijna als een explosief gas dat je in een mijn ziet, dat daar hangt, de tunnels vult, slechts wacht op die ene vonk die het laat ontvlammen, zodat het tot een conflict explodeert. Zoals je zelfs vanmorgen nog zag, doen deze kleine groep discipelen van mij niet naar de Tempelberg kon vanwege een of ander conflict – betekenisloos, naamloos – toch een bewijs van hoe dat bewustzijn altijd aanwezig is, gewoon een excuus zoekend om in geweld, geschreeuw, gegil, haat uit te barsten. Dat vervolgens over de onschuldige kinderen wordt verbreid die kozen om hier te incarneren om de volwassenen de kans te geven de onschuld van de kindergeest tegen te komen en daardoor de kans krijgen om te evalueren of ze die kinderlijke geest met de woede en haat willen bestuiven die zij in hun wezen hebben opgenomen.

Of zeggen ze: “Nee, mijn kinderen verdienen een betere toekomst dan ik zelf heb gehad. En hoe kunnen ze een betere toekomst krijgen, tenzij ik niet dezelfde zware last van boosheid op andere mensen aan hen opleg, van haat voor degenen die anders zijn, die aan mij opgelegd werd toen ik nog een kind was?” Is dit niet gewoon gezond verstand? En is de ontkenning van dit simpele feit dan geen waanzin? En toch zouden jullie zelf wanneer je dit hoort of leest niet het gevoel moeten krijgen dat jullie veel beter zijn, want jullie hebben ook je mentale kaders, jij hebt ook jouw persoonlijke drama. En ik durf te beweren dat er heel weinig spirituele studenten zijn die niet ook zo beïnvloed worden door de epische drama’s die Jezus heeft beschreven.

Denk na over deze en de andere verhandelingen die zullen verschijnen, want ik kan je garanderen dat er als spiritueel student een punt op je pad komt dat je ter plekke tot stilstand komt, tenzij je ernstig nadenkt over het bestaan van epische drama’s en hoe jouw eigen persoonlijke drama de epische drama’s toegang tot jouw bewustzijn heeft gegeven – die niet alleen als een wolk boven deze planeet hangen, maar door de eeuwen heen veranderd zijn in beesten in het astrale, in het emotionele rijk, in het mentale rijk, zelfs in het lager etherische. Deze beesten proberen voortdurend hun psychische klauwen in jouw wezen te slaan, zodat ze jouw energie kunnen melken door je identiteitsgevoel, je gedachten en je gevoelens te bewerken om het drama uit te vergroten, op zo’n manier dat jij gelooft in de essentiële leugen van die epische drama’s – dat de enige manier om het conflict te stoppen is de fysieke uitkomst te manifesteren waar het drama van beweert dat het daar naartoe werkt.

Mijn geliefden, het is tijd om je verstandig te worden en te beseffen dat het drama zelf in de eerste plaats, zoals Jezus uitgelegd heeft, een gelijke reactie op zijn eigen actie opwekt. En dus is het gewoon een leugen dat er ooit een oplossing voor een drama kan komen. Het kan geen vrede worden door oorlog! Het kan geen vrede worden door mensen van een ander ras of religie of politieke ideologie uit te roeien. Het gaat niet gebeuren, want er zal pas vrede komen wanneer de mensen hun zwaarden in ploegen veranderen door te weigeren aan het drama van oorlog en conflict mee te werken, door te weigeren om ook maar in één drama mee te spelen dat probeert de dualistische worsteling te versterken die het mogelijk maakt dat de krachten van de duisternis de spirituele energie en energie bij de mensen uitmelken.

Deze nieuwe beweging om het drama los te laten, welnu deze nieuwe beweging zal waarschijnlijk niet in Jeruzalem beginnen, toch – wanneer je realistisch bent? Dus waar dan te beginnen? Denk je dat het ergens op een fysieke plek is of begint het als jij beslist in de spiegel te kijken en zegt: “Als het niet bij mij begint, bij wie dan wel? Als het niet hier begint, waar ik ben, waar dan? Als het niet nu begint, wanneer dan wel?” Begrijp je, dat het bij jou, en jou, en jou, en jou moet beginnen en iedereen die beweert dat hij een student is van de geascendeerde meesters?

Een keerpunt op jouw pad
JOUW reactie op ELKE onverwachte situatie in dit materiële universum is een projectie van je eigen drama en het mentale kader daarvan. De leugen van het drama is dat het zichzelf buiten jou projecteert, zodat je naar andere mensen kijkt en zegt: “Zij deden iets verkeerd, zij hebben een probleem.” En dan heb jij het volmaakte excuus om niet naar de balk in je eigen oog te kijken en te beseffen dat niemand jou ooit iets gedaan heeft.

Jij deed jezelf iets aan door jouw reactie op wat anderen deden en dat iets wat jij jezelf aandeed, is een product van jouw drama. En als je bevrijd wilt zijn van het drama, moet je maar eens beter naar jouw reactie kijken en die naar de bron terug volgen – in het emotionele, in het mentale en zelfs in je identiteitslichaam – om te zien wat het zegt over hoe jij naar jezelf kijkt, de manier waarop jij het leven bekijkt, de manier waarop je naar God kijkt. Want zo krijg je het inzicht om naar de balk in je eigen oog te kijken en hem eruit te trekken, zodat je duidelijk zou kunnen zien wat er aan de hand is in de wereld om je heen in plaats van altijd door het filter dat alles vervormt.

Dus jullie zouden wijzer moeten zijn, wees bereid om naar jezelf te kijken en stop met buiten jou te zoeken. Want als je geen gehoor geeft aan deze oproep, raak je onvermijdelijk meer verankerd in de rigiditeit van jouw drama. En zit je zeer waarschijnlijk de rest van je leven in het mentale kader van dat drama en kunnen wij, de geascendeerde meesters, weinig doen om jou in dat mentale kader te bereiken.