Alleen als zo blij als een kind bent, kom je 2012 door

ONDERWERPEN: Het leven te serieus nemen – Het universele van Christus – Het zwaard van Christus – Stop met het onderdrukken van je individualiteit – Spirituele bewegingen en individuele manieren om je te uiten – Het begin van de christelijke beweging – Je door de Geest mee laten voeren in 2012

Geascendeerde Meester Jezus, 31 december 2011 – Almaty, Kazachstan

‘Joy to the world, the Lord has come’ is de titel van een lied dat doorveel christenen overal ter wereld wordt gezogen, vooral rond de kerst. Hoewel we daar geen uitgebreide lessen over hebben gegeven, is het zo dat iedereen een muziekstuk heeft, dat hun grondtoon wordt genoemd, dat wordt gespeeld wanneer zij ascenderen. En de grondtoon die ik heb uitgezocht, staat heel dicht bij het lied op aarde ‘Joy to the world’. Hoewel de tekst van dat lied op aarde natuurlijk niet gelijk aan de tekst is die ik in mijn hogere wezen heb.

Ik kom dus om je te vertellen dat een sleutelingrediënt om te slagen voor de initiatie van het jaar 2012, daadwerkelijk blijdschap is. Je kunt het komende jaar eigenlijk niet doorkomen zonder te reiken naar de blijdschap die meer is dan wat menselijke wezens blijdschap noemen. Want die is hetzelfde als de vrede die alle begrip te boven gaat; het is de blijdschap die alle begrip te boven gaat. Het is de blijdschap waar geen tegenovergestelde van is en waarbij je niet aan bepaalde voorwaarden op aarde hoeft te voldoen om zich tot uiting te brengen.

Daarom is het woord dat er het dichtst bij komt iets wat ónvoorwaardelijk is, omdat het alle voorwaarden ontstijgt. Je hoeft niet aan een bepaalde voorwaarde op aarde te voldoen om haar te laten stromen. Ze stroomt door iedereen heen die zijn hart openstelt. En het hart is natuurlijk de sleutel.

Het leven te serieus nemen
Zoals je kunt zien aan de discussie die jullie hadden voor jullie de rozenkrans opzeiden, zijn er heel veel dingen op de wereld die mensen kunnen verdelen. En zodra ze onvermurwbaar worden als het over een bepaald standpunt gaat, kan het je opvallen wat er gebeurt. Wanneer mensen ervan overtuigd zijn dat zij gelijk hebben, of dat er maar één standpunt mogelijk is, worden ze heel erg serieus. En dan is hun blijdschap verdwenen. Maar het is een de sleutel die je moet begrijpen dat jij, als je blijdschap verdwenen is, ook geen contact meer hebt met de Heer Jezus Christus. Je kunt niet een ware discipel van Jezus Christus als je niet blij bent. Want IK BEN blijdschap en ik kwam om blijdschap op de wereld brengen.

Ik begrijp heel goed dat het moeilijk is om blij te blijven, wanneer je bent geïncarneerd. Wanneer je naar mijn leven kijkt, dat in de Bijbel wordt beschreven, dan zie je ook wel dat ik niet een bijzonder vrolijk mens was in dat leven. En dat kwam natuurlijk omdat ik in mijn laatste incarnatie voor mijn ascensie, het hele planetaire momentum van anti-vreugde moest doorwerken.

En onder jullie zijn er zeker ook velen die de antithese van de Godvlam die jij op aarde kwam brengen, op dezelfde manier moeten doorwerken. En daarom hebben jullie soms het gevoel dat je zelf bepaalde lasten moet dragen, of vind je het moeilijk om vreugde, liefde, zuiverheid of wat je Godvlam ook maar is, tot uitdrukking te brengen. Ik vertel je dit dus niet om je er belast door te voelen, of er weer een schuldgevoel bij te krijgen, naast de vele andere schuldgevoelens die er al in het massabewustzijn rondzweven, en die gewoon op zoek zijn naar iemand waar ze op kunnen landen.

Je hoeft die rondreizende schuldgevoelens niet op jou te laten landen. Maar ik wil jullie wel laten weten dat als jij je een ware discipel van Christus beschouwt, het belangrijk is dat je weet dat ik de vlam van onvoorwaardelijke vreugde kwam brengen. En als je dan ontdekt dat je denkt dat jij het werk van Christus doet, of voor Christus opkomt, of dat jij de Christuswaarheid spreekt, maar tegelijkertijd geen vreugde voelt terwijl je daarmee bezig bent, het verstandig zou zijn om een stap terug te doen en te zeggen: “Kan ik wel echt een discipel van Christus zijn, echt Christus vertegenwoordigen, als ik niet in staat ben om de open deur te zijn voor juist die vlam die Christus op de wereld kwam brengen?”

Om echt een stap omhoog te doen naar een hoger niveau om Christus te vertegenwoordigen, om Christus tot uitdrukking te brengen, dan is het zeker nodig om je hart te openen voor de vlam die ik ben. Dit wil niet zeggen dat Jezus en Jezus Christus de enige vertegenwoordiger van Christus op aarde is. Jij hebt misschien nog een andere vlam als taak gekregen en die jij vol blijdschap op de wereld tot uiting brengt. Maar als je weet dat jij een discipel bent van Jézus Christus, dan is mijn vlam natuurlijk vreugde. En spreekt het dan niet vanzelf dat jij je op die vlam afstemt en haar tot uitdrukking brengt?

En hoe kun jij jezelf dan laten denken dat jij mij vertegenwoordigt als je de vlam die ik ben, niet kunt voelen en bij anderen tot uitdrukking te brengen? Ik zeg dit natuurlijk niet om je schuldig te laten voelen, maar eenvoudig om je te inspireren om een stap hogerop te gaan, naar een hoger niveau van dienstbaarheid, naar een hoger niveau van afstemming. Zelfs verder te gaan dan je afstemmen op eenzijn met mij. Want ik wil graag één zijn met al mijn persoonlijke discipelen, net zoals elke andere geascendeerde meester graag één wil zijn met zijn of haar discipelen.

Begrijpen jullie niet, mijn geliefden, dat ik niet graag wil dat er mensen op aarde zijn die beweren dat zij Jezus Christus vertegenwoordigen – of ze nu op de kansel staan van een christelijke kerk of in een new age- of spirituele beweging zitten – maar tegelijkertijd een beeld van Christus bevorderen dat zij hebben uitgedacht. Ik wil graag dat er mensen zijn die mij echt kunnen vertegenwoordigen, niet door een beeld aan te prijzen, maar door de open deur te zijn, door zo één met mij en mijn vlam te worden dat ik door hen heen kan stromen. En dan kunnen de mensen die mijn ware discipelen zijn, een toorts van blijdschap zijn die de wereld verlicht en het hart verlicht van ieder die zij ontmoeten.

Mijn geliefden, blijdschap is een vlam die alle conflicten kan oplossen. Blijdschap is een vlam die een probleem niet oplost, maar jullie er een ander perspectief op geeft, een ander referentiekader. En dan lijkt het probleem ineens niet meer zo erg. En dan beschouw je dat probleem niet meer als iets heel ergs. En dan begrijp je misschien dat het probleem in feite niet eens hoeft te worden opgelost met hetzelfde bewustzijnsniveau, waarmee je er tot nu toe naar hebt gekeken. Misschien bestaat er een manier om een stap omhoog te doen, je mening bij te stellen, je af te stemmen op een hogere vlam. En dan zie je dat je het probleem, hoewel er geen lineaire oplossing voor is, wel kunt transcenderen en de denkwijze waardoor het probleem heel erg leek – of zelfs de denkwijze waardoor het probleem een probleem leek te zijn.

Het universele van Christus
Wat is het doel van Christus eigenlijk? Welnu, je moet opnieuw een onderscheid maken. Ik, Jezus, kwam naar de aarde om Christus te vertegenwoordigen, zowel het universele aspect van het Christusbewustzijn als een specifieke vlam onder de vele Godvlammen. Daarom zeg ik dat ik persoonlijk de vlam van Vreugde kwam vertegenwoordigen. Maar daarnaast kwam ik natuurlijk ook het universele Christusbewustzijn vertegenwoordigen dat natuurlijk ook veel andere uitdrukkingsvormen heeft, zoals liefde, schoonheid, zuiverheid, vrijheid, heelheid en al die andere eigenschappen van God. Maar zelfs naast al deze eigenschappen heeft het Christusbewustzijn één eigenschap en dat is eenzijn.

Zoals in het evangelie van Johannes staat: In het begin was er het Christusbewustzijn. En het Christusbewustzijn was met God en het Christusbewustzijn was God en zonder het Christusbewustzijn was er niets dat gemaakt was. Want God zag natuurlijk dat als hij de van zichzelf bewuste verlengstukken van zichzelf vrije wil zou geven, het mogelijk was dat een aantal uit het basale eenzijn met al het leven zouden weggaan. Zij zouden hun gevoel van eenzijn met hun bron verliezen, zij zouden het gevoel van eenzijn verliezen met elkaar en daardoor in diverse conflicten terechtkomen.

En zodoende zag God, de Schepper dat het noodzakelijk was om alles uit die ene, basale, universele bewustzijnsstaat te scheppen die eenzijn is, het eenzijn van de Schepper met zijn schepping, het eenzijn tussen de verschillende uitdrukkingsvormen van de Schepper. Hoever een van zichzelf bewust wezen dus ook naar de dualiteit en gescheidenheid is afgedaald, dat wezen zou nooit naar een plek kunnen gaan waar je Christus niet kunt vinden. Want zonder Christus kan er niet één ding gemaakt worden. En daardoor is er altijd een uitweg. Er is altijd een weg omhoog. Er is altijd een mogelijkheid om de weg uit de gescheidenheid naar eenwording te begaan. En dat is het universele – zelfs geen vlam – maar het universele bewustzijn van Christus.

Het eenzijn van de Schepper met de schepping. Het eenzijn met de verschillende uitdrukkingsvormen van die ene Schepper zonder differentiatie. Dit is waarlijk de vlam, het bewustzijn, het gewaarzijn, het zijn-zijn van de Christus. En daarom moet elke uitdrukkingsvorm van Christus, naast blijdschap, die mijn persoonlijke uitdrukkingsvorm van Christus is, een fundament zijn van eenzijn, het verlangen naar eenzijn. Het verlangen om één te worden eerst met iemand boven jou, met een geascendeerd wezen, met jouw hogere wezen, jouw IK BEN Aanwezigheid, zodat jij, wanneer je één wordt met het IK BEN aspect van de Aanwezigheid, het IK ZAL ZIJN aspect van de Aanwezigheid in actie wordt. Net zoals ik dat was, toen ik zei: “Ik en mijn vader zijn één.” En vervolgens: “Mijn vader heeft tot nu toe het werk gedaan en ik werk ook.”

De onderliggende waarheid van Christus is dus dat alles één is. En dan kun je wel begrijpen dat er, zelfs door de discussie die jullie hadden voor jullie de rozenkrans opzeiden, heel veel dingen op de wereld zijn die je in een bewustzijnsstaat proberen te krijgen, waarin er maar twee polariteiten lijken te bestaan. Er moet spanning zijn, er moeten conflicten zijn, er moeten confrontaties zijn, er moet een strijd onderling zijn, tot één van die twee polariteiten superieur wordt geacht.

Ja, het klopt ook dat wij graag willen dat de spirituele mensen zich bezig houden op alle terreinen van de maatschappij, zelfs de politiek, die meer dan iets anders geneigd is om zich te polariseren. Maar wij willen ook graag dat de spirituele mensen de vertegenwoordiger van Christus zijn, het element van eenzijn, dat niet probeert om eenzijn te creëren door de ene polariteit de andere te laten verslaan, zodat die zich moet onderwerpen en dat de ene groep mensen een andere verslaat en dat die zich dan moeten onderwerpen. Maar in plaats daarvan probeert om het ware eenzijn te bevorderen, waarin mensen juist het bewustzijn transcenderen dat ervoor zorgt dat zij polariseren naar het ene of andere uiterste.

Het zwaard van Christus
Maar mijn geliefden, als je naar deze lering kijkt – die een veel hogere lering is dan ik 2000 jaar geleden kon geven – dan kijk je misschien ook naar de lering die ik heel lang geleden heb gegeven en te zeggen: “Maar Jezus, waarom heb je toen gezegd dat je geen vrede op de wereld kwam brengen, maar het zwaard?” Welnu, de waarheid is dat ik het zwaard van Christus kwam brengen. En één van de functies van het zwaard van Christus is dat het de conflicten uitvergroot die de mensen in zichzelf hebben, het vergroot zelfs de conflicten tussen mensen en groepen mensen. Zodat zij die niet kunnen verhullen, zodat ze die niet kunnen verbergen, zodat ze die niet onder het kleed kunnen vegen, zoals in het gezegde.

Want je begrijpt wel dat de mensen in de samenleving heel vaak geneigd zijn om het conflict te willen negeren, te willen verhullen, of dat ze dit willen onderdrukken. Begrijp je niet dat de Sovjet-Unie met het communisme beoogde, en wat China nog steeds probeert te doen – en Rusland trouwens ook – een kunstmatige vorm van eenzijn is door iedereen te programmeren om hetzelfde te zijn. Maar eenzijn is niet hetzelfde als hetzelfde zijn. Eenzijn is dat iedereen zijn of haar unieke individualiteit tot uiting mag brengen. Maar de unieke individualiteit ligt verankerd in de IK BEN Aanwezigheid. En dan kan er geen conflict bestaan tussen de ene individualiteit en een andere.

En eenzijn kun je dus niet met geweld tot stand brengen, net zoals je onschuldig zijn niet kunt afdwingen. En je ziet dat zelfs de christelijke kerk, de afgelopen 2000 jaar, dus heeft geprobeerd om dat kunstmatige eenzijn te scheppen, waarbij ieder zogenaamd wordt bekeerd tot dezelfde overtuigingen, op basis van een beeld van Christus. En de gedachte is dus dat als iedereen hetzelfde beeld van Christus accepteert, iedereen eensgezind moet zijn. Maar wanneer je naar de geschiedenis van het christendom kijkt, dan zie je wel dat dit niet zo is. Want ook al slaagde de katholieke kerk er duizend jaar in om elk tegengeluid te onderdrukken – met ongeveer dezelfde wreedheid en geweld als de Sovjet-Unie gebruikte om elk tegengeluid te onderdrukken, er op den duur een punt kwam, waarop een aantal mensen dat niet meer wilde accepteren. En je hebt gezien dat sinds de opkomst van de Protestantse beweging, het christendom is blijven fragmenteren in veel verschillende kerken en sekten. En dit is opnieuw een uitdrukkingsvorm van het feit dat als de mensen geen waar eenzijn vinden, het beter is dat de verschillen steeds uitgesprokener worden, zodat de mensen ze niet kunnen negeren, onderdrukken, niet kunnen doen alsof ze goede volgelingen van Christus zijn, omdat zij zeggen dat ze één zijn, wanneer er in werkelijkheid geen waar eenzijn is.

En dus nogmaals, eenzijn is niet hetzelfde als hetzelfde zijn. Want hetzelfde zijn is een kunstmatige situatie, de grote droom is van de gevallen wezens dat zij iedereen kunnen programmeren om hetzelfde te zijn. En dan denken dat er hier beneden een vrede en eenzijn komt die zelfs kan concurreren met het eenzijn in het spirituele rijk en dat zelfs kan vervangen. Zij proberen één te worden met het bewustzijn van gescheidenheid en dat kan natuurlijk niet. Want hoe meer dwang zij gebruiken om ieder hetzelfde te maken, hoe meer tegendruk zij creëren, die dat hetzelfde zijn zal fragmenteren.

Het is dus mogelijk dat een bepaalde kracht op deze wereld een kunstmatige staat van hetzelfde zijn schept door de individualiteit te onderdrukken. Maar het is alleen maar mogelijk om die eventjes te handhaven, omdat het Zwaard van Christus dat kunstmatige eenzijn zal fragmenteren en zichzelf opnieuw tot uitdrukking te gaan brengen door de individualiteit van de verschillende levensstromen. En zelfs als wij naar onszelf als spirituele mensen kijken, dan zie je misschien dat je bent opgegroeid in een samenleving waarin jouw individualiteit werd onderdrukt, die je heeft geprogrammeerd om jouw individualiteit te onderdrukken. Hier ben je misschien van buitenaf toe gedwongen, zoals je in de Sovjet-Unie hebt gezien, of misschien door de sociale druk die je in heel veel van de zogenaamd vrije westerse naties ziet, zoals onze twee boodschappers gisteren hebben beschreven in het gesprek over het ego.

Stop met het onderdrukken van jouw individualiteit
En dan is het vanzelfsprekend dat je bent opgegroeid met het creëren van diverse aspecten van je ego die gericht waren op het onderdrukken van jouw individualiteit, die moesten voorkomen dat jij je individualiteit tot uiting bracht. En wanneer je dit begint te beseffen, en wanneer je daar begint uit te breken, spreekt het dus vanzelf dat je in een fase komt waarin jij je op alle manieren wilt uiten Je wilt jezelf op extremere manieren uiten dan vroeger. Want je moet al die kunstmatige beperkingen weggooien, die je hebt gevoeld.

Dit zie je ook bij de meeste tieners; zij gaan door een fase waarin zij schijnbaar in opstand komen tegen hun ouders of dingen doen die hun ouders hen verboden hebben in een noodzakelijke fase om uit te vinden wie zij werkelijk zijn. Maar je ziet ook dat tieners dit in het ideale geval slechts een bepaalde tijd doen, en dat zij dan moeten ontdekken wie zij zijn, zodat zij niet meer hoeven te rebelleren. Omdat zij dan weten wie zij zijn; niet tegen iets hier op aarde in opstand komen, maar door hun unieke individualiteit verankerd zijn in hun IK BEN Aanwezigheid.

En dan begrijp je dat dit ook jullie doel als spirituele mensen moet zijn. Je moet ook door een fase heen mogen gaan om jouw individualiteit tot uiting te brengen en die niet meer te onderdrukken. Maar wat je in plaats daarvan in veel spirituele bewegingen ziet, is dat zij natuurlijk een nieuw ideaal opleggen, een nieuwe serie regels, die je weer een reden geven, weer een excuus, om je individualiteit te onderdrukken. Maar dit kan niet tot groei leiden, alleen maar tot spanning. En dan zie je opnieuw dat veel spirituele bewegingen na een poosje beginnen te fragmenteren. Er zullen conflicten ontstaan tussen mensen, of in veel gevallen zullen mensen individueel vertrekken, omdat zij zichzelf niet meer in dat uiterlijke kader kunnen plaatsen.

Maar dit kan worden getranscendeerd door bewegingen te vormen waarin de mensen zichzelf tot uiting mogen brengen, net zoals jullie dat hebben gedaan voor jullie deze rozenkrans hebben opgezegd vandaag. Jullie stonden de mensen toe om zich helemaal vrij te uiten. Er was geen globaal doel, er was geen globaal ontwerp, er was geen politiemacht die mensen probeerde te vertellen hoe zij spiritueel moesten zijn en wat zij wel of niet mochten zeggen. Er was geen enkele poging om een probleem op te lossen; je mocht je alleen helemaal vrij uiten.

En nadat jullie die standpunten hadden geuit, waren jullie nog steeds in staat om samen het ritueel op te zeggen dat de rozenkrans is, dan jullie vervolgens hielp om je bewustzijn te verhogen en de uitdrukkingsvormen te transcenderen die niet de ware jij was, die niet jullie ware individualiteit was. maar het was slechts een noodzakelijke fase voor jullie om je te bevrijden van de beperkingen om jouw individualiteit tot uiting te brengen.

Spirituele bewegingen en individuele uitdrukkingsvormen
En zo zie je dat een spirituele beweging mensen de ruimte moet geven om op verschillende manieren te groeien, in verschillende tempo’s. Want niet iedereen is hetzelfde, en dat is dus een doel wat je in gedachten moet houden, dat je een beweging vormt met een hoge mate van tolerantie. Omdat je verschillende mensen laat zijn wie zij zijn, en zichzelf totaal vrij te laten uiten, zonder hen beperkingen op te leggen.

Maar je moet dit natuurlijk ook in evenwicht brengen door je te realiseren dat je een onderscheid moet maken. En dat onderscheid is heel eenvoudig: denk eens na over mijn bewering dat je net een kind moet worden, omdat je anders het koninkrijk niet kunt binnengaan. Wat is het kenmerk van kinderen? Dat zij zichzelf tot uitdrukking willen brengen. En als je naar een kind kijkt, dan kun je soms zien dat hun manier om zich te uiten, niet volwassen is. Maar dan ga je dat kind niet straffen, je laat het zich uiten, omdat je weet dat het kind dit zal ontgroeien naarmate het opgroeit.

Maar soms zie je ook bij kinderen dat zij zich soms uiten op een manier waardoor er een conflict met een ander kind ontstaat. Of je ziet dat het ene kind de andere kinderen probeert te overheersen, hen zelfs opzettelijk pijn doet. En in dat geval grijp jij als ouder in en maak je hier een eind aan. Omdat je beseft dat het kind zichzelf niet kan stoppen, zodat jij als ouder grenzen moet stellen en zeggen: “Niet meer doen!” Gewoon omdat je beseft dat dit niet het beste is wat het kind in zich heeft.

Ik zeg dus niet dat je een spirituele beweging moet hebben waarin iedereen zomaar een negatief of haatdragend, of destructief standpunt ten opzichte van andere mensen kan uiten. Want als iedereen zich vrij mag uiten, dan zie je natuurlijk ook dat er mensen zullen komen die zo in het dualiteitsbewustzijn vastzitten dat zij zullen proberen om jullie spirituele beweging te veranderen in weer een verlengstuk van de dualistische machtsstrijd.

Zij hebben op hun agenda staan dat zij willen overheersen, aan de macht komen of zelfs andere mensen naar beneden halen. En dit kan natuurlijk niet bij een spirituele beweging die tot doel heeft om eenzijn onder haar leden te bewerkstelligen. Je ziet dat je niet een extreem standpunt in kunt nemen, omdat je aan de ene kant ziet dat de traditionele christelijke kerken niet toestaan dat iedereen zich vrij mag uiten. Omdat je op wat voor manier ook geen waar eenzijn zult bereiken.

Je kunt waar eenzijn alleen maar tot stand brengen wanneer je te maken hebt met mensen die de noodzaak ervan inzien om naar het bewustzijn van het kind op zoek te gaan. Omdat je bereid bent om vrijuit je gevoel te uiten, maar je bent ook bereid om naar degenen te luisteren die de rol van ouder op zich nemen, omdat zij meer ervaring en meer inzicht hebben. En je daarom kunnen leiden en een grens stellen en zeggen: “Ik denk dat je nu iets tot uiting brengt wat niet helemaal een verlangen naar eenwording uitdrukt, en ik denk dat je dit beter kunt.”

En dan zie je dat het een wankel evenwicht is. En heel veel mensen willen en het ego meer dan wat ook maar wil, is dat wij, de geascendeerde meesters, erbij komen en zeggen: Dit is een duidelijk omschreven beweging. Het heeft duidelijke doctrines, duidelijke regels. En als je dit doet, en als je dat niet doet, word je gegarandeerd gered.”

Het begin van de christelijke beweging
Maar dit is niet de beweging die ik 2000 jaar geleden heb opgezet. Besef je niet dat de christelijke religie een door mensen geschilderd beeld van Christus heeft gemaakt? Als je goed luistert naar wat de christelijke kerk over mijn leven zegt, toen ik 2000 jaar geleden op aarde rondliep, dan zou je denken dat ik mijn rede op de berg van de Sint Pieterskerk in Rome gaf, toch? En jullie begrijpen natuurlijk ook wel dat dit niet het geval was, want dit monumentale gebouw voor het menselijk ego is niet gebouwd in de tijd dat ik over de stoffige wegen in Galilea liep.

Dus waar ik gaf ik dan mijn preken, waar ontmoette ik de mensen in het begin van mijn missie? Dat was net zoals je tegenwoordig andere mensen ontmoet: bij de mensen thuis, waar mensen als de kleine kinderen bijeenkwamen, die een nieuwe boodschap wilden horen. En zij voelden de boodschap die ik gaf, zij voelden de blijdschap die erachter zat, de blijdschap dat ik één was geworden met iets wat hoger was dan de indelingen op aarde. En dat is de Geest waarin zij samenkwamen, die vroege volgers van de Weg, die geen agenda hadden, die geen intellectuele argumenten hadden, die niet kwamen om hun gelijk te halen, die niet kwamen om te bewijzen dat ik ongelijk had. Hoewel er natuurlijk wel mensen waren die iets van het bewustzijn bezaten dat Petrus demonstreerde, of die zelfs wilden dat de Levende Christus met hen meeliep, dat die aan een bepaald beeld moest voldoen dat mensen hadden gevormd.

Toch kwamen er velen en zij waren bereid om eerst te zeggen wat hun beeld was, maar dat daarna te ontgroeien, het vervolgens te transcenderen door meer één met mij als leraar te worden, door meer één te worden met elkaar als Volgelingen van de Weg. En daarom willen wij, de geascendeerde meesters van tegenwoordig jullie geen duidelijk omschreven doctrine, een duidelijk omschreven serie regels geven. Wij willen niet eens dat jullie organisaties opzetten die zich van elkaar apart plaatsen of zeggen dat zij beter zijn dan andere. Wij willen graag dat je het gewaarzijn hebt van het innerlijke kind, waarbij je niet denkt dat jij het beter weet dan de leraar.

Want als je goed naar dat kind kijkt, zie je dan niet dat hij graag iets wil leren. En die openheid om iets te leren opent het hart voor een leraar, of het nu een leraar op aarde is geïncarneerd of de geascendeerde meesters. Wij, de geascendeerde meesters, kijken op de aarde neer en wij proberen altijd iemand te helpen om op te klimmen op hun individuele pad, wij proberen iemand altijd een lering te geven.

Maar wij zien dat er mensen zijn die wij niet kunnen helpen, omdat zij niet die onschuld bezitten, de kindergeest, de beginnersgeest, de openheid in hun hart om iets te begrijpen wat ze vandaag nog niet kunnen zien. Om de leraar hun hand te laten pakken en hen hogerop te leiden, tot zij kunnen terugkijken op hun vroegere bewustzijnsstaat en zien: “Ah, wat was dit beperkt en wat ben ik blij dat ik nu een hoger perspectief heb.”

Je door de Geest mee laten voeren in 2012
Dit stelt je natuurlijk open voor de leraar. Maat nog belangrijker, het zal je ook openstellen voor de stroom van de Heilige Geest. En een deel van de bedoeling van dit gesprek is je voor te bereiden op de initiaties van 2012. Want zoals al is gezegd, als jij je niet mee kunt laten voeren door de Geest in 2012, dan zul je het heel moeilijk vinden om dit komende jaar door te komen. En wat helpt je om je door de stroom van de Geest mee te laten voeren? Dat is de kindergeest, waardoor je openstaat voor iets wat je nog niet eerder had gezien, waardoor je openstaat om te zien dat jouw huidige standpunten je hebben beperkt en je de stroom van de Geest door jou heen hebt ingeperkt.

En jij daardoor bereid bent om die beperkingen achter je te laten, die beelden los te laten, die vooringenomen meningen los te laten, die je eerst zo belangrijk vond en die je heel serieus nam. Mijn geliefden, degenen die zullen slagen voor de initiaties van 2012 zullen – aan het eind van dat jaar – terugkijken op hun bewustzijnsstaat van nu en zeggen: “O, wat nam ik mijzelf serieus een jaar geleden. Wat was ik serieus over bepaalde aspecten in mijn persoonlijkheid, over bepaalde overtuigingen, over de wereld. Hoeveel vrijer en vrolijker ben ik nu, één jaar later. En wat ben ik blij dat ik het serieus nemen van die dingen los hebben kunnen laten.”

“Ik ben zoveel vrolijker, er is zoveel meer blijdschap in mijn leven, omdat ik dit los kon laten; dit gewoon los te laten. Ik kwam tot het besef dat ik niet al die problemen hoefde op te lossen; ik hoefde de problemen op de wereld niet op te lossen, ik hoefde ander mensen niet te redden. Ik kon het gewoon loslaten en mij afstemmen op de Geest en de Geest van Vreugde. En ik kon mij door die Geest mee laten voeren en hoe meer ik bereid was om dit laatste jaar over te stromen, hoe meer ik gewoon de uitdagingen kon overwinnen zonder mij erdoor te laten raken.”

Hoe meer ik naar de uitdagingen kon kijken en de uitdagende gebeurtenissen op de wereld en alleen maar zeggen: Wat kan mij dat schelen; ik laat mij onschuldig op de blijdschap van mijn Heer Jezus Christus meevoeren, die mij altijd oproept om de blijdschap te vinden en de ernst los te laten en me door die stroom van blijdschap mee te laten voeren, die uit het hart van de geascendeerde meester Jezus Christus komt. Die blijdschap die mij zal helpen om los te laten, zoals Gautama zei, en met de stortvloed mee te gaan, me door de stroom mee te laten voeren tot ik de Levende Christus zie in al die verwarring, en zelfs de Levende Boeddha in al die verwarring zie. De Levende Boeddha die rondloopt met geopende ogen, omkijkt naar mij waar ik ook maar kijk. Wat voor situatie ik ook tegenkom, welke crisis zich ook op de wereld manifesteert, ik zoek naar de blijdschap van Christus, ik zoek naar de glimlach van de Boeddha.”

En dan weet ik dat de wereld niet eindigt in 2012. De wereld zal er nog steeds zijn, maar het zal altijd een nieuwe wereld zijn, een wereld die wordt herboren, net zoals ik herboren word en nieuwe ogen krijg en daarom met andere ogen naar de wereld kan kijken. En dan weet ik, met welke ogen ik de wereld ook bekijk, dat de ogen van de Boeddha mij zullen aankijken. En of 2012 nu een ernstig of een verdrietig jaar wordt, of dat het een jaar zal worden van steeds groter wordende vreugde, een kwestie is van mijn bereidheid om gewoon elke situatie los te laten die mij ervan weerhoudt om de kindergeest te hebben, me door de stroom van de levende vreugde van Christus mee te laten voeren.”

Laat je meevoeren, mijn geliefden, laat je meevoeren. Ik ben de levende stroom van Christus en ik geef mijn stroom aan jullie, niet alleen vandaag, maar ik bied je die elke dag van het komende jaar 2012 aan. Denk aan mij. Denk aan mijn stroom van blijdschap, want ik ben altijd bij jullie. Want ik ben het altijd. Denk hierover na! Christus is de voortdurende stroom van het leven. Christus is het altijd, alle tijden, alle wegen naar eenzijn.