De Weegschaal van het Leven in Evenwicht brengen

Geascendeerde Meester Lady Meester Portia samen met Saint Germain, 19 april 2009

Portia is mijn naam en je brengt die in verband met de titel van Godin van Rechtvaardigheid. Maar net als iedereen die voor mij gesproken heeft, BEN IK MEER. Jullie kunnen wel denken dat rechtvaardigheid een serieuze zaak is en daardoor breng je vreugde misschien niet in verband met rechtvaardigheid. Maar ik kan je ervan verzekeren dat ik veel vreugde aan het ambt van De Godin van Rechtvaardigheid beleef. In werkelijkheid ben ik niet echt de Godin van Rechtvaardigheid – ik zou jullie het beeld willen geven dat ik de Godin van Evenwicht ben.

Wat is het universele symbool voor rechtvaardigheid? Is dat niet de weegschaal? Ik kom jullie een nieuw perspectief bieden op wat het inhoudt om ware genezing te manifesteren. Het is absoluut – en ik zeg opzettelijk absoluut – noodzakelijk om beter inzicht te krijgen in het concept rechtvaardigheid. Alleen als je volledig begrijpt wat rechtvaardigheid inhoudt, kun je vrij zijn.

Is het het aardse concept rechtvaardigheid niet heel erg dualistisch? Heeft men daar niet het concept dat je, wanneer je een fout hebt gemaakt, of een bepaalde misdaad begaan, gestraft moet worden, misschien wel naar de gevangenis gaan? En pas wanneer je ‘genoeg’ gestraft bent, gemeten met een maat die maar weinig mensen begrijpen – mag je er uit, bij wijze van spreken, en vrij zijn.

Het kan misschien lijken dat er voor elke fout een straf uitgemeten moet worden om de ziel te bevrijden. En daarom zie je inderdaad dat heel veel mensen op aarde denken dat als ze ziek worden, ze iets gedaan moeten hebben waardoor ze die verdienen. Hun ziekte is op een of andere manier Gods straf.

De echte God oordeelt je niet
Mensen veroordelen anderen, zij hebben het gevoel dat die op een of andere manier slechte mensen zijn en dat God hen straft. De onderliggende overtuiging is dat mensen een verkeerd beeld van God hebben gevormd. Ze denken dat God de allerhoogste rechter is die vanuit de hemel op jou neer kijkt met een strenge uitdrukking op zijn gezicht, zich in zijn lange baard krabbend, klaar om je te veroordelen voor elke fout die je maakt – vooral de zogenaamde godslastering van ongehoorzaam te zijn aan de aardse kerk die beweert dat ze die verre God in de lucht vertegenwoordigen.

Ondanks het feit dat je opgevoed bent om God te vrezen – zodat jij vanwege die angst gehoorzaam naar het aardse instituut en haar hiërarchie luistert – willen ze ook dat jij gelooft dat deze God goed is. Een goede God zou er onmogelijk voor kunnen zorgen dat mensen ziek worden. Het is alleen maar logisch dat mensen voor straf ziek zijn, omdat ze iets verkeerds hebben gedaan. Ze moeten wel iets verkeerd gedaan hebben, want God zou niet de fout hebben kunnen maken dat hij een wereld schept waarin ziekten en kwalen en de dood bestaan.

Het concept rechtvaardigheid zoals men dat meestal op aarde bekijkt, wordt op een ingewikkelde manier aan het foute concept van de externe, oordelende God gekoppeld. Heeft Jezus niet gezegd dat zijn vader niemand oordeelt, omdat hij elk oordeel overlaat aan zijn Zoon? De Zoon is het Christusbewustzijn. Het Christusbewustzijn is Eén, het is Eenzijn. Het is de bedoeling dat alle van zichzelf bewuste wezens vrijuit met hun vrije wil experimenteren. Hoe ver ze ook naar een lagere bewustzijnsstaat zijn afgedaald, ze kunnen, op elk moment, naar de Christus reiken. De Christus zal hen dan helpen om zich te bevrijden van die beperkende bewustzijnsstaat. Dat is de ware betekenis van Christus de Verlosser.

De Christus oordeelt dus niet op de manier van menselijke wezens. Maar de Christus is gewoon die onbeweeglijke rots, gisteren, vandaag en eeuwig hetzelfde, in die zin dat het Christusbewustzijn altijd één is met de bron, de Goddelijke Vader, de Schepper.

Het oordeel van het Christusbewustzijn is om het eenzijn van de verdeeldheid te scheiden, degenen te scheiden die zich wijden aan eenzijn en het bewustzijn van eenzijn, van degenen die nog steeds gehecht zijn aan de illusie van gescheidenheid en niet bereid zijn die op te geven.

Zowel misdaad als straf komen uit de dualiteit voort
Met betrekking tot het concept misdaad, is het alleen maar mogelijk om een soort misdaad of gruweldaad te begaan wanneer men zich als een gescheiden zelf beschouwt. Want wat is een misdaad? Het is iets doen waar het zelf van iemand van profiteert en anderen kwaad berokkent. Vanzelfsprekend kan dat niet gebaseerd op het eenzijn zijn dat al het leven probeert te verheffen. Een misdaad kan slechts uit het dualiteitsbewustzijn voortkomen. Wat je op aarde ziet, is dat het concept van hoe je omgaat met een misdaad ook uit het dualiteitsbewustzijn voortkomt.

Het menselijke concept rechtvaardigheid is natuurlijk een vervorming van Goddelijke Rechtvaardigheid, die zoals ik zei, echt bekeken moet worden als evenwicht – de in evenwicht gebrachte weegschaal die niet in één van twee richtingen overslaat. Welke richtingen heb ik het over? De twee uitersten van de dualiteit waardoor je als één kant van de weegschaal zwaarder is, naar het ene uiterste wordt getrokken. Als de andere kant zwaarder is, word je naar het andere uiterste getrokken. Bijvoorbeeld: sommigen kunnen zwaarder wegen op de schaal van zogenaamd egoïsme en ze slaan dan door naar het uiterste dat de mensen het kwaad noemen. Maar zoals Nada net heeft uitgelegd, hebben veel mensen de schijn gewekt dat ze dienstbaar zijn, maar ze doen dit om het gescheiden zelf te dienen en goed te lijken. Dan zouden ze het gewicht naar de andere kant van de weegschaal verleggen.

Veel mensen denken dat jij, als je in het verleden slechte dingen hebt gedaan, zelfs in een vorig leven en jouw weegschaal naar één kant overslaat, als je iets goeds doet in dit leven, het gewicht naar de andere kant overslaat en je hem dan geleidelijk in evenwicht brengt. Jij kunt vele goede daden verrichten en de andere kant van de schaal omhoog brengen, maar je kunt het evenwicht niet houden. Je kunt het evenwicht niet bewaren, de weegschaal zal onmiddellijk naar de andere kant overslaan naar weer een andere onevenwichtige situatie. Want je gaat nu van het extreme van relatief slechte naar het tegenovergestelde extreme van het relatief goede, wat niet God-goed is, omdat het niet onvoorwaardelijk goed is.

Er bestaat natuurlijk geen onvoorwaardelijk slecht. Daarom moet je de beide schalen legen om de weegschaal in evenwicht te brengen, zodat je aan beide kanten geen voorwaarden hebt – noch aan de kant van het relatief slechte, nog aan de kant van het relatief goede.

 

Noot: De rest van dit dictaat staat in het boek ‘Heal Yourself by Clearing the Chakras’.