Je vindt de Vrijheid alleen als je alles vergeeft

ONDERWERPEN: Een verloren paradijs zal altijd verloren zijn – Wat evenwicht voor Amerika had kunnen doen – Veranderingen zijn aan de orde van de dag – Naar het grotere beeld kijken – Het Omegaperspectief – Het slachtofferbewustzijn overwinnen – Hoe verder te gaan door wat ook maar uit het verleden achter te laten – Door niet te vergeven, kwets jij in de eerste plaats jezelf – Mensen discrimineren zichzelf – Waarom vrouwen het christendom moeten veranderen – Spirituele vrijheid begrijpen – Begin je naar je spirituele leeftijd te gedragen

Geascendeerde Meester Kuan Yin, 22 maart 2008

Mijn geliefde harten, als vertegenwoordiger van de Goddelijke Moeder voor het oosten, kom ik, Kuan Yin, bij jullie. Want jullie hebben een bezoek verdiend van mijn Aanwezigheid, van mijn Wezen, van mijn Vlam van Barmhartigheid en Vergeving. Wat is het enige dat mensen kan helpen de oude patronen te transcenderen en op te stijgen naar de nieuwe dag van een Gouden Eeuw? Nu, dat moet wel vergeving zijn. Want hoe kun je ooit de nieuwe dag begroeten als je vastzit in gehechtheden aan het verleden en altijd achterom kijkt naar de nacht en weigert te veranderen en de opkomende zon van de Aanwezigheid van God in jouw eigen wezen en in het collectieve bewustzijn te aanschouwen?

Een verloren paradijs zal altijd verloren zijn
Je ziet in het autochtone volk van Amerika vergroot uitgebeeld hoe dat tegenwoordig nog steeds vastzit door naar het verleden te kijken. Hoe zij nagaan hoe het was voor de blanke kwam en nadat de blanke is gekomen? En ze bekijken hun verloren cultuur als iets perfects en idyllisch en die nooit veranderd zou zijn – als de blanke niet was gekomen. En zo zie je de gehechtheid aan wat er eens in het verleden was en dat nooit weer opnieuw kan worden gevormd en het trouwens ook niet overleefd zou hebben. Want de levenskrachten zelf zouden er natuurlijk voor gezorgd hebben dat de Native Americans die oude levensstijl zouden transcenderen. Wanneer je nadenkt over een verloren paradijs, moet ik je zeggen dat wanneer je denkt dat het paradijs in het verleden was, dat paradijs dan ook voor altijd verloren is voor jou – tot je het verleden loslaat en de toekomst tegemoet gaat zien en beseft dat het zaad van de toekomst in het nu, het eeuwige NU, bestaat.

Kunnen jullie dan begrijpen dat om de autochtone mensen verder te laten gaan, zij honderd of tweehonderd jaar geleden, bereid hadden moeten zijn om het verleden achter zich te laten? Ze hadden moeten zeggen: “Het is tijd om te veranderen. We hoeven niet op de blanken te lijken. Maar wij moeten wel veranderen. We moeten wel onze oude kijk op het leven transcenderen.” En als ze meer bereid, meer in staat, waren geweest om dat te doen, dan hadden ze een manier kunnen vinden om te integreren. Zodat zij eigenlijk hun naam eer aan hadden kunnen doen, Native Americans (Amerikanen door geboorte), door iets van hun oude cultuur te bewaren, door de nieuwe aan te nemen en zichzelf te accepteren als een volledig deel van niet alleen de Amerikaanse natie, maar het IK BEN volk, waar Moeder Maria over sprak. En dit zou het hen daadwerkelijk mogelijk hebben gemaakt om een veel constructievere manier te vinden om in dit nieuwe experiment in Amerika te integreren.

Hoewel veel van de blanke kolonisten die uit Europa kwamen – waar er een ietwat starre cultuur was – naar een nieuwe wereld kwamen, waar geen gevestigde cultuur was, geen gevestigde steden, geen gevestigde wetten of gebruiken En dus kregen zij de kansen om opnieuw te beginnen en daarom was veel van wat er in die vroege koloniën omging een experiment. En als de autochtone volken bereid waren geweest te experimenteren, hadden ze niet alleen een manier gevonden om te integreren in de blanke maatschappij; ze hadden ook een manier kunnen vinden om deze nieuwe maatschappij in Amerika vorm te geven. Maar omdat zij niet in staat, niet bereid, waren het verleden los te laten, konden zij niet integreren. En dus, werden ze, in plaats van te integreren, bij wijze van spreken, omvergelopen door de toevloed aan blanke immigranten. En daarom was er niet het evenwicht, vanwege de devotie voor de Moeder van de autochtone volken, dat de onevenwichtige devotie voor de Vader van de christelijke immigranten in evenwicht had kunnen brengen.

Wat evenwicht voor Amerika had kunnen doen
Als er dus aan beide zijden meer evenwicht, een grotere integratie, was geweest; dan had je natuurlijk een heel andere natie gekregen die meer evenwicht had gebracht tussen Vader en Moeder. En dan zou je niet veel van de manifestaties hebben gezien die in de Amerikaanse maatschappij hebben plaats gevonden. Je had bijvoorbeeld meer respect gezien voor de waarde van het individu, voor de waarde van alle mensen, en de noodzaak om overvloed onder alle mensen te verspreiden. Zoals je inderdaad zag bij veel natuurstammen, waar niemand was die bijzonder rijk was en boven de rest uitstak. Noch hadden ze iemand die bijzonder arm was en beneden het gemiddelde zat, want ze zorgden voor elkaar. Veel van de vroege kolonisten deden ongeveer hetzelfde in hun kleine gemeenschap, want ze moesten bij elkaar blijven om te overleven.

Maar naarmate Amerika groeide, zag je een beweging die zich hiervan afkeerde. En je zag hoe de machtselite geleidelijk toegang tot de Amerikaanse regering begon te krijgen, zodat ze de waarde en het respect van het individu ondermijnde. Ze vormden een mentaliteit die heel erg vervreemd was van de eerste Amerikaanse revolutionairen en hun wens om een maatschappij te vormen met gelijke rechten voor iedereen. Zij vormden een maatschappij die veel dichter bij de feodale maatschappijen van Europa stond, waardoor je – niet een klasse edelen die edel is door geboorte – maar een rijke machtselite krijgt, waardoor velen van hen werden geboren in hun positie. Maar je hebt wel enige openheid, zodat iemand bij de machtselite kan komen door genoeg geld te vergaren en dan lid van de club te worden. Hoewel, misschien niet zo gewaardeerd als degenen die met oud geld komen, zoals zij zeggen.

En als deze ontwikkeling van de machtselite en de mentaliteit van de machtselite mentaal omzeild had kunnen worden, dan hadden ook veel andere rampen kunnen worden vermeden. Dan zou de Verenigde Staten bijvoorbeeld helemaal niet aan de Eerste Wereldoorlog hebben deelgenomen. Want de machtselite manipuleerde de Verenigde Staten natuurlijk bij die oorlog vanwege het geldelijk gewin en om hun macht over de Amerikaanse maatschappij te vergroten. Op dezelfde manier had de Tweede Wereldoorlog vermeden kunnen worden, of die had ook een andere vorm kunnen aannemen met veel, veel minder doden dan nu het geval was.

Veranderingen zijn aan de orde van de dag
De reden dat ik het verleden naar voren breng, is omdat ik jullie probeer te helpen – vooral degenen onder jullie die de autochtone bevolking na aan het hart ligt – om te zien dat veranderingen aan de orde van de dag zijn op planeet aarde. Niet alleen veranderingen, maar ook groei – transcendentie. Ik wil jullie graag een vluchtige blik laten werpen op wat er gebeurd zou zijn als onze geliefde Saint Germain, geïncarneerd als Columbus, Amerika niet ontdekt had. Wat zou er gebeurd zijn als Columbus van een paard gevallen was en op jonge leeftijd zijn nek had gebroken? Nu, het Amerikaanse werelddeel zou natuurlijk op den duur ontdekt zijn. Dit was in principe onvermijdelijk, gebaseerd op de ontwikkeling van betere schepen en een beter inzicht in het feit dat de aarde rond en niet het centrum van het universum was.

Maar laten we ter wille van de discussie eens aannemen dat de blanke ontdekkingsreizigers uit Europa naar de Verenigde Staten, naar het Amerikaanse werelddeel, waren gekomen en daar de autochtone mensen hadden zien wonen. Nu, als de autochtone bewoners van tegenwoordig soms terugkijken op die tijd, lijkt het alsof ze bijna zeker een bepaalde verwachting hebben dat als de blanken goede mensen waren geweest, zij van de autochtone cultuur hadden gezegd: “Deze mensen wonen in zo’n prachtige maatschappij, we moeten naar huis gaan en hen met rust laten.” Dus laten we ter wille van de discussie zeggen dat wat er gebeurd zou zijn, als de eerste Europese ontdekkingsreizigers hadden gezegd: “We gaan naar huis en we blijven thuis.”

Projecteer maar eens wat je weet over de geschiedenis van Europa, mijn geliefden. Je zou – onvermijdelijk – gezien hebben dat de Bolsjewistische Revolutie in Rusland had plaats gevonden. Je had gezien dat Rusland een communistische natie was geworden. En je zou hebben gezien dat Rusland de wens had ontwikkeld, die zij zeker had, om de wereld te veroveren en er een communistische planeet van te maken. En denk je dan dat de communisten niet naar het werelddeel Noord-Amerika zouden zijn gekomen? Je kunt natuurlijk begrijpen dat zij, in de jaren (19)30 of (19)20, naar deze kusten zouden komen.

En als je denkt dat de blanke kolonisten uit West-Europa ruw tegen de autochtone bevolking waren, dan is dat niets vergeleken met wat de communistische invallers gedaan zouden hebben met de autochtone volken van Noord-Amerika. Want bedenk eens wat voor wapens de blanke kolonisten hadden toen ze voor het eerst naar dit werelddeel toe kwamen. Zeker, zij hadden geweren. Maar ze hadden vuursteengeweren die maar één schot per keer konden lossen. Maar wanneer de communistische invallers in de 20-er en 30-er jaren zouden zijn aangekomen, zouden zij machinegeweren, vliegtuigen, granaten, artillerie gehad hebben.

Mijn geliefden, kunnen jullie je voorstellen welke slachtpartij er dan zou hebben plaatsgevonden? Want je moet erkennen dat als de autochtone volken in Noord-Amerika met rust waren gelaten, zij geen complexe wapens zouden hebben ontwikkeld. Zij zouden geen buskruit hebben ontwikkeld. Ze zouden pijlen en bogen hebben gehad. En hoe zou het zijn – om daarmee tegen moderne wapens in te gaan? Ik probeer op geen enkele manier licht op te vatten wat er gebeurd is met de oorspronkelijke volken. Ik probeer op geen enkele manier te verdedigen dat wat de blanke kolonisten deden, juist was. Ik probeer jullie het globale perspectief te geven dat wanneer je naar de onvermijdelijkheid kijkt van de geschiedenis op deze planeet, je dan, nu in dit jaar, zeker kunt zien dat de Native Americans niet beter af waren geweest als de blanke kolonisten uit West-Europa toen niet gekomen waren.

In tegendeel, wanneer je het vanuit het wereldperspectief bekijkt, kun je zien dat als de Verenigde Staten toen niet gesticht was – en niet tot een machtige natie was uitgegroeid – er dan geen macht op aarde zou zijn die de communistische hordes had kunnen tegenhouden over ieder werelddeel heen te lopen. En dan zou je – momenteel – een planeet hebben die in de macht was van een communistische ideologie en een klasse mensen die geen respect heeft voor de waarde van een mensenleven, als je goed kijkt naar hoe Stalin en andere Russische leiders hun eigen volk zelfs behandeld hebben.

Naar het grotere beeld kijken
Ik probeer jullie het Alphaperspectief, het Vaderperspectief, van het grote beeld, te geven van wat er onvermijdelijk gebeurd zou zijn. En dat in plaats van te voelen dat de autochtone volken onrechtvaardig en oneerlijk behandeld werden – zij afgeslacht werden – je hier ook vanuit een geheel ander perspectief naar zou kunnen kijken. Je zou het ook zo kunnen zien dat de autochtone volken van Amerika een offer brachten voor het welzijn van de hele mensheid en voor het welzijn van deze planeet.

Want ik moet je heel duidelijk zeggen dat als deze planeet door het communisme zou zijn veroverd, de dagen van het intelligente leven op deze planeet geteld zouden zijn. Je zou tegenwoordig al natuurrampen hebben gezien van veel grotere omvang dan nu. Omdat Moeder Aarde zelf in opstand zou zijn gekomen tegen de manier waarop mensen werden behandeld op wereldwijde schaal. En het zou dan nog slechts een kwestie van tijd zijn voor de planeet gewoonweg door zo veel tumult zou zijn gegaan dat de beschaving in welke vorm ook vernietigd zou zijn en dan zouden er hier en daar op de aardbol enkel nog kleine en verspreide groepjes overlevenden zijn geweest.

Als dat inderdaad gebeurd zou zijn, dan zou er geen kosmische rechtvaardiging zijn geweest de aarde voort te laten bestaan. En dan zou deze planeet opgelost zijn. Want het zou geen geschikte planeet meer zijn voor de spirituele groei van significante hoeveelheden levensstromen. En het zou te lang duren om haar weer in zo’n staat te brengen dat er een redelijke beschaving zou ontstaan die mensen in feite de vrijheid geeft, de materiële vrijheid, op zoek te gaan naar spirituele groei in plaats van volledig in beslag te worden genomen door hun levensonderhoud. Dus je ziet, mijn geliefden, dit is het grotere, Alpha, perspectief.

Het Omegaperspectief
Maar nu zal ik, als de vrouwelijke Aanwezigheid die IK BEN, ook het Omegaperspectief geven. En dat perspectief is dat alles wat er op aarde gebeurt, een kans is om te groeien. Als je Maitreya’s boek bestudeert, waarin hij je het grote beeld geeft van de wereld van vorm en planeet aarde, zie je hoe hij uitlegt dat op een bepaald moment in het verre verleden er mensen op aarde waren die zich zo in hun bewustzijn hadden ingegraven, die zo vastzaten in hun gewoonten, dat zij een neergaande spiraal vormden, want zij wilden niet transcenderen.

En dit is in grote mate dezelfde mentaliteit die je ook bij autochtone volken over de hele wereld ziet, zoals Moeder Maria heeft uitgelegd. En daarom werd er door kosmische raden besloten dat wij – in plaats van het intelligente leven op deze planeet op den duur door de neerwaartse spiraal te laten vernietigen – golven levensstromen van andere wereldstelsels hier zouden laten incarneren, om bij wijze van spreken, voor opschudding te zorgen om het tegenwicht te vormen voor de mensen die niet transcendeerden.

En dit is, over het algemeen, een succesvol proces geweest. Hoewel de verschillen in bewustzijn van de mensen – en in het bijzonder hun gehechtheid, hun onwil, om het oude bewustzijn te transcenderen – natuurlijk heeft gezorgd voor onnoemelijk veel fysiek lijden. Maar toch is dit beter dan een planeet die zichzelf vernietigt in een zichzelf versterkende neerwaartse implosie, of de vernietiging door oorlogen te voeren die haar laten ontploffen.

Wat er op deze planeet aan de hand is, is dat de verschillende mensen, de verschillende groepen mensen, waar Moeder Maria over sprak – degenen die zich identificeren met de eigenschappen in het materiële rijk – hier zijn om met elkaar om te gaan. En in die omgang met elkaar, maken ze zichtbaar wat onevenwichtig is in elkaars bewustzijn.

Juist de onevenwichtigheid in de autochtone volken van dit werelddeel in het Moederaspect trok een toevloed van mensen met een onbalans in het Vaderaspect aan. Zodat, doordat deze twee groepen mensen bij elkaar komen, elke groep de kans krijgt om de onevenwichtigheid in de andere groep te zien. Maar die daarna te gebruiken om in de spiegel te kijken, naar de balk in hun eigen oog te zoeken en te zeggen: “Hoe zijn wij dan uit balans en hoe kunnen wij meer in evenwicht komen?” Dit is het kenmerk van de top tien procent, de meest spiritueel bewuste mensen – dat zij, wanneer ze andere mensen tegenkomen die anders zijn, of wanneer ze andere of moeilijke materiële omstandigheden tegenkomen, in de spiegel kijken en zeggen ze: “Wat kan dit mij over mijzelf leren? Wat kan dit mij leren over hoe ik moet veranderen, zodat ik hogerop kan komen en deze bepaalde omstandigheid niet meer naar mij toehaal die ik herken als reactie van de kosmische spiegel?”

Het slachtofferbewustzijn overwinnen
Maar wanneer mensen niet bereid zijn dat te doen, gaan ze in het slachtofferbewustzijn. En dan zeggen mensen uit de ene groep: “O, wij zijn slachtoffer van die andere groep. Zíj ondernemen die acties tegen ons. Zíj vernietigen ons. Zíj moeten veranderen.” De Native Americans zeggen: “De blanke kolonisten hadden ons met rust moeten laten.” En de blanke kolonisten zeggen: “O, die Native Americans hadden ons hun land moeten geven en naar het westen moeten trekken.” Elke groep is natuurlijk naïef; maar verblind door hun onwil om naar zichzelf te kijken. En daarom zie je dat elke groep het slachtofferbewustzijn inging, waardoor ze de andere groep als hun tegenstander beschouwden.

En dus bestond de mogelijkheid niet dat zij – realistisch gezien – konden samenwerken en elkaar in evenwicht brengen en dus, beide, het oude bewustzijn konden transcenderen. In plaats daarvan zag je de onvermijdelijke confrontatie – die niet uniek op dit werelddeel is – die je overal ter wereld hebt gezien en tegenwoordig nog steeds overal ter wereld ziet. En wat je dan ziet, is dat wanneer zo’n confrontatie plaatsvindt, er een kristallisatie is, bij wijze van spreken. Er zijn mensen die inderdaad verder gaan. En je ziet zelfs in het huidige Amerika dat enkele autochtone volken verder zijn gegaan en een deel zijn geworden van de Amerikaanse maatschappij en die zichzelf in de eerste plaats als Amerikaan beschouwen, maar als Amerikaan met een autochtone achtergrond. Maar zichzelf nog steeds als Amerikaan beschouwen, zoals je ook duidelijk ziet bij veel kolonisten uit Europa die zichzelf niet meer zien als Europeaan, maar duidelijk als Amerikaan met een Europese achtergrond, maar in de eerste plaats als Amerikaan. En dus betekent dit dat ze het oude bewustzijn getranscendeerd hebben en doorgegaan zijn met leven. Maar je ziet ook mensen die vastraken in het oude bewustzijn, die vasthouden aan het oude en terugkijken op het verloren gegane paradijs en denken dat zij, als zij maar een manier konden vinden om dat verloren paradijs opnieuw te scheppen, dan terug kunnen naar die goede oude tijd – die, eerlijk gezegd, niet zo goed was toen je erin leefde.

Hoe verder te gaan door wat ook maar uit het verleden achter te laten
Het perspectief dat ik je nu wil geven, is het perspectief dat heel erg van toepassing is op de mensen die van de autochtonen in Amerika afstammen, of ze zich vermengd hebben met andere rassen of niet, maar degenen die hun stamboom terug kunnen voeren op de zwarte mensen die als slaaf uit Afrika zijn gehaald, of degenen van wie de stamboom teruggaat op andere culturen die misschien niet zo goed in Amerika geïntegreerd zijn als de andere. Er is maar één vraag echt relevant voor alle mensen met al die achtergronden en die is: “Ben jij bereid te doen wat Jezus gezegd heeft en jouw talenten te vermenigvuldigen? En ben je bereid meer te worden? Of wil jij je talenten in de grond van het verleden begraven en vasthouden aan dat verleden?”

Als jij bereid bent verder te gaan, moet je een manier vinden om jouw gehechtheid aan het verleden los te laten. Ik zeg niet dat je moet zeggen: “Ik ben geen Native American meer.” Je hoeft je verleden niet te verloochenen. Ik zeg dat je niet aan het verleden gehecht moet zijn en er met negatieve gevoelens naar kijken. Je moet een manier vinden om zowel je voorouders te vergeven als degenen die kwamen en je voorouders wat ook maar aangedaan hebben. Want mijn geliefden, de Vergevingsvlam, De Genadevlam die IK BEN, is de enige weg naar vrijheid. Want het verleden is het verleden. Het is voorbij. Je kunt het verleden niet veranderen. Daarom kun je niet teruggaan en recht zetten wat in het verleden verkeerd ging. Horen jullie mij? Dat kan niet. Daarom kun je maar één ding doen – en dat is, het verleden loslaten door alles te vergeven wat er gebeurd is.

Door niet te vergeven, kwets jij in de eerste plaats jezelf
Mijn geliefden, degenen die in het slachtofferbewustzijn vastzitten, zullen onmiddellijk zeggen: “Ik kan niet vergeven. Waarom moet ik vergeven? Zíj hebben ons aangevallen. Waarom moet ík hen vergeven? Zíj moeten gestraft te worden. En de blanken hebben Amerika overgenomen. Ze zijn nog niet genoeg gestraft.” Wanneer je in die bewustzijnsstaat bent, zullen die anderen nooit voldoende gestraft worden. Want de enige manier waarop jij het gevoel kunt krijgen dat zij voldoende gestraft zijn, is als je de klok terug kon zetten en recht zetten wat verkeerd gegaan is. Maar omdat dat niet kan, kan je wens om de anderen gestraft te zien, nooit vervuld worden. Het is een nooit eindigend verlangen, een niet te lessen dorst naar wraak of straf.

En wat doet dat met jou? Nu, dat houdt jou gevangen in het bewustzijn van niet willen vergeven. En je moet de diepgaande waarheid beseffen die door Jezus gegeven is – doe aan anderen wat jij wilt dat zij aan jou doen. Maar de verborgen betekenis die zelfs de meeste christenen tegenwoordig niet begrijpen, is dat jij, voordat je iets aan anderen kunt doen, dat eerst aan jezelf moet hebben gedaan. Voor jij dus anderen beoordeelt als slecht of kwaadaardig, moet jij jezelf al beoordeeld hebben. Voor je de wens kunt hebben om je te revancheren, moet je al boos op jezelf zijn geworden en wraak op jezelf hebben genomen door jezelf in een heel klein mentaal kadertje te plaatsen. En wat is het teken dat jij naar de kosmische spiegel stuurt vanuit dat mentale kadertje?

Als je eerlijk naar veel autochtonen in het huidige Amerika kijkt, degenen die het zwarte volk in het Amerika van tegenwoordig zijn, die niet hebben losgelaten, wat zeggen zij onderbewust? Wat zij tegen de kosmische spiegel zeggen, is: “De wreedheden die gepleegd zijn tegen ons volk in het verleden waren niet genoeg. We hebben die niet losgelaten. We willen nog meer wreedheden, nog meer discriminatie, ervaren.” Dit is de boodschap die je naar de kosmische spiegel zendt als jij in die staat van niet willen vergeven bent! Aangezien de wet van vrije wil op aarde geldt, kan de kosmische spiegel niet anders dan meewerken en je dat lijden geven. Maar omdat het niet meer mogelijk is om dat lijden in de Verenigde Staten te ervaren – want daar worden geen autochtonen of zwarten meer vervolgd – moeten die zielen die niet willen loslaten ergens anders incarneren, waar ze dan de fysieke wreedheden kunnen ervaren.

Stel je in plaats daarvan voor dat van alle mensen – en ik spreek, opnieuw, niet alleen over autochtone of mensen met een zwarte achtergrond, ik heb het over alle mensen op de wereld, kijk eens naar de wereldgeschiedenis en zie dat er geen enkele groep mensen is die niet op enig moment in de geschiedenis door een andere groep is aangevallen – wat als al die mensen konden vergeven? Als je vergeeft, als je het verleden loslaat, bevrijd jij je van het bewustzijn dat je aan het verleden vasthoudt. En daardoor zeg je tegen de kosmische spiegel: “Wij willen dat soort wreedheden niet meer meemaken die we in het verleden hebben ervaren. We willen positieve levensomstandigheden ervaren.” En dan zal de kosmische spiegel zeggen: “O mijn geliefde, ik wacht al duizenden jaren erop om je het overvloedige leven te geven, want het is me een genoegen om jou dat te geven. En nu je het wilt, zal ik het je zeker geven.”

Mensen discrimineren zichzelf
Het dieper gaande inzicht is dat jij jezelf moet afvragen: “Wie discrimineert de autochtone bevolking in Amerika tegenwoordig? Wie discrimineert de zwarten? Wie discrimineert de Hispanisten, of anderen met een bepaalde nationale of etnische oorsprong?” Nu, mijn geliefden, ze discrimineren zichzelf door hun gehechtheid aan het verleden te handhaven, hun onwil om te vergeven! En handhaven, of versterken zelfs, het bewustzijn dat de discriminatie in de eerste plaats juist veroorzaakt heeft. Dit wil niet zeggen dat degenen die anderen discrimineren om welke reden ook, niet in gebreke blijven, geen verantwoordelijkheid dragen. Maar ik zeg dat pas als de mensen die gediscrimineerd worden, bereid zijn het bewustzijn los te laten, zij zelf niet vrij kunnen zijn van die discriminatie.

Noch de mensen die hen discrimineren. Want zie je, mijn geliefden, het is weer het vergroot opvoeren van de basale dynamiek op deze planeet dat jij, welke onevenwichtigheid jij ook in je bewustzijn hebt, iemand aantrekt die de tegenovergestelde onevenwichtigheid heeft – om de onvermijdelijke botsing te ensceneren die je dan de kans geeft om het te transcenderen.

Ik weet dat dit niet het zachte en aardige perspectief van de Moeder is. Het is de strenge Moeder, de realistische Moeder. Maar wanneer de Moeder synchroon is met de Goddelijke Vader, dan is de Moeder de praktische realist. De Moeder is degene die zegt: “Dat moet er gebeuren om uit de situatie te komen waar wij ons in bevinden.” En de Moeder weet hoe het moet gebeuren. En de Moeder maakt korte metten daarmee, door de mensen te vertellen wat er moet veranderen, zodat wij verder kunnen. De Moeder weet hoe er iets gedaan moet worden en hoe dat kan in het materiële rijk.

Zij is degene. Zij is de uitdrukkingsvorm van God die meesterschap heeft over het materiële rijk. De Vader heeft globale visie en kan daarom zien wat er moet gebeuren. Maar de Moeder weet hoe en wanneer. De Moeder, in evenwicht, is de meester van tijd en cycli, en van hoe een taak in de praktijk moet worden uitgevoerd. Zoals ze zeggen: de noodzaak is de moeder van de uitvinding. En dat is waar, in die zin dat wanneer er behoefte aan verandering bestaat – en wanneer bestaat er geen behoefte aan verandering – dan weet de Moeder – het Moederelement, het Moederaspect, de Goddelijk Vrouwelijke in alle mensen, ongeacht hun fysieke geslacht – hoe iets gedaan moeten worden tot in de praktische, essentiële, van dag tot dag details.

Waarom vrouwen het christendom moeten veranderen
Dit is één van de redenen waarom, in de hedendaagse cultuur, vrouwen meer invloed in de maatschappij moeten krijgen, vooral in de religie, vooral in de christelijke kerken. Zoals Moeder Maria zei, wat er nu gaande is de christelijke beweging in Amerika, waar veel, veel vrouwen in christelijke kerken zich van hun rechten ontnomen voelen, zich verbannen voelen door hun eigen religie. Omdat ze weten dat zij een belangrijker plek innemen, zij hebben een grotere rol in hun religie te spelen. Maar ze mogen dit niet vanwege de tradities, van de leiders – die opnieuw vast en star zijn geworden en, daardoor, niet veranderen.

De realiteit van het hedendaagse christendom is dat een religie niet langer tegemoet kan komen aan de spirituele behoeften van de mensen van tegenwoordig. En de reden hiervoor is dat het christendom is komen vast te zitten in de onevenwichtige toepassing van het Vaderelement. En daarom is die het praktische van de Moeder, de Goddelijk Vrouwelijke, kwijt geraakt. En de enige manier voor de christelijke religie om hier uit te komen, is door zich open te stellen om vrouwen een functie in de kerk te geven. En dit is een profetie, die ik je zal geven: enkel de christelijke kerken die zich openstellen om vrouwen elke functie in de kerk te geven, zullen het de volgende paar decennia overleven. Anderen zullen inkrimpen tot onbeduidendheid.

Want enkel de vrouwen, de vrouwelijke invloed, hebben de praktische kennis om te weten hoe je tegemoet komt aan de spirituele behoeften van de mensen van tegenwoordig, zodat zij de christelijke beweging kunnen transcenderen in een beweging die relevant is voor de spirituele mensen van tegenwoordig. Omdat die in feite tegemoet komt aan hun behoeften en het hen mogelijk maakt om spiritualiteit in hun dagelijkse leven toe te passen, zodat ze uit de sleur kunnen komen van de vervorming van de Vader – die God portretteert als het ver verwijderde wezen in de lucht.

Dit heeft geleid tot de situatie van de deling tussen de kerk en het dagelijkse leven. Zodat je een paar uur naar de kerk gaat op zondag en jij wanneer je daarna de kerk uitgaat, in feite tegen God zegt: “Oké God, laat me de eerstvolgende zes dagen met rust en daarna kom ik wel terug.” En dit is niet de soort spiritualiteit die iets zal doen voor de mensen in het Aquariustijdperk. Want spiritualiteit moet iets worden dat je beleeft in ieder aspect van jouw dagelijkse leven. Anders bloedt het gewoon dood, want het geeft je niet meer wat je nodig hebt in deze tijd, want het is het tijdperk van spirituele vrijheid.

Spirituele vrijheid begrijpen
Daardoor is spirituele vrijheid niet iets wat bestaat als je door de Himalaya’s reist en in een grot zit en geen wereldse verplichtingen hebt – en denkt dat je dan spirituele vrijheid hebt. Spirituele vrijheid is iets wat je verwerft als je ieder aspect van je leven vergeestelijkt, zodat alles wat jij doet een uitdrukking is van jouw spiritualiteit. En daarom bezit je vrijheid in alle aspecten van jouw dagelijkse leven. Dat is spirituele vrijheid, mijn geliefden. En die kan niet verworven worden zolang er delingen bestaan – niet tussen kerk en staat, hoewel die deling ook afgebroken moet worden – maar, zolang er een deling is tussen het kerkelijke leven en het dagelijkse leven, of zoals sommigen zouden zeggen: het echte leven.

In het echte leven erken je dat alles een uitdrukking is van de Geest; alles is een uitdrukking van het Oneindige, zoals wij zeggen in ‘The Art of Non-War’. Want laat me jullie ervan verzekeren dat de ‘The Art of Non-War’ een uitdrukking is van de totaliteit van de geascendeerde meesters en de essentie van de meest universele boodschap die wij naar buiten wensen te brengen op dit specifieke moment.

Er is geen universelere uitdrukking beschikbaar in het fysieke rijk van het bewustzijn dat nodig is om de mensheid uit het verleden naar het heden te brengen in de Gouden Eeuw van Saint Germain. Pas wanneer ze beslissen om elkaar niet de oorlog te verklaren, maar het bewustzijn aan te vechten door het bewustzijn van niet-oorlog – door hun eigen oneindige oorsprong, hun eigen oneindige bron, hun eigen oneindige wezen, te erkennen – te aanvaarden dat zij de open deur zijn om het Oneindige naar deze eindige wereld te laten stromen – en alleen die stroom naar de eindige wereld zal de Gouden Eeuw manifesteren.

Begin je naar je spirituele leeftijd te gedragen
Ik laat jullie achter met dit vuur van mijn Moederhart, dat zoals jullie vast kunnen voelen, ontstaat uit liefde, de liefde voor alle kinderen van de Moeder die hen niet in een neerwaartse spiraal wil laten verzinken zonder hen bij het oor te pakken en hen eraan op te trekken en hen een stevige uitbrander te geven en te zeggen: “Het wordt tijd dat jij je naar je leeftijd gaat gedragen.” Want mijn geliefden, het wordt tijd dat miljoenen levensstromen op deze aarde zich naar hun leeftijd gaan gedragen door te beseffen dat zij oude levensstromen zijn die hier al heel lang zijn. En je hebt genoeg tijd gehad om je over te geven aan de genoegens van het fysieke rijk. Maar nu wordt het tijd te erkennen waar jullie vandaan komen en waarom jullie naar deze planeet zijn gekomen, wat zeker niet was om je over te geven aan alle dingen die in de moderne maatschappij tot je beschikking staan. Het was om het grotere doel te vinden en het ware overvloedige leven op aarde te brengen, wat niet een materieel overvloedig leven is, maar een spiritueel overvloedig leven, waardoor je geest en materie, het Oneindig en het eindige, Vader en Moeder integreert.

Zodoende, mijn geliefden, dank ik jullie ook voor jullie aanwezigheid, voor jullie bereidheid om jullie hartvlam tevoorschijn te halen, om het licht door je heen te laten stromen en deze invocaties op te zeggen die jullie hebben opgezegd. Want heus, door vandaag deze twee invocaties op te zeggen, hebben jullie je opengesteld om het hart van veel mensen overal ter wereld te zuiveren die hen de kans geeft – de kwijtschelding van de intense gevoelens van niet willen vergeven – zodat zij kunnen ontwaken en zeggen: “Ah, misschien moeten we het allemaal gewoon loslaten en het verleden vergeven en in het stralende zonlicht stappen van de nieuwe dag van liefde, licht en vrede.”

Ik, Kuan Yin, verzegel jullie in de grote Vlam van Vergeving. En ik geef jullie de kans – terwijl we de muziek draaien, nadat ik gestopt ben met spreken – om in mijn Vlam van Vergeving alle onwil tot vergeven te schenken die jij persoonlijk, of alle onwil tot vergeven waarvan jij het gevoel hebt dat die aanwezig is in het massabewustzijn, in het collectieve bewustzijn van de mensen waarmee jij bent opgegroeid, die niet hebben vergeven om wat voor reden ook. Ik verzegel jullie in mijn Vlam van Vergeving en ik verzeker jullie ervan dat mijn vlam elke onwil om te vergeven kan verteren die jij ernaartoe zendt. Dus test me hierbij, zei de Heer, en ik zal je een zegen schenken zo groot dat er geen ruimte genoeg in je hart is om haar te ontvangen. Zodat jullie hart de kelk zal zijn die overstroomt van vergeving, zodat je van deze plaats kunt weggaan en het ook aan anderen kunt geven. Zodoende verzegel ik jullie in mijn hart.