Alchemie is een Creatief Proces

ONDERWERPEN: De ware alchemie is nu – Hoe het was om de vader van Jezus te zijn – Neem verantwoording voor jezelf – Creativiteit is de essentie van Christusschap – De sleutel om drama’s te overwinnen – Er is geen competitie in creativiteit – Onze lering is een levende lering – Bang zijn voor een ontmoeting met de Levende Meester – Wees bereid om in beweging te komen om te dienen – Een geheim dat weinig mensen begrijpen – Ascenderen naar een nieuw niveau van onderricht

Geascendeerde Meester Saint Germain, 29 oktober 2009. Het dictaat werd meteen na zonsopkomst gegeven op de Berg Tabor, waarvan men gelooft dat het de plek is waar Jezus een gedaanteverwisseling onderging. Er staan een katholieke kerk en een klooster op de top van de berg.

Saint Germain, ben ik. Vanouds bekend als de Heilige Jozef. Want het was inderdaad een privilege en een uitdaging voor mij om te dienen als de vader van de jonge Jezus. Zoals Moeder Maria heeft uitgelegd, werd hij natuurlijk niet onbevlekt ontvangen. Maar de Heilige Geest werkte door ons beiden om ons te helpen te beseffen – zoals Jezus gisteren heeft uitgelegd – dat toen er een speciale taak was die volbracht moest worden, iemand alles moet achterlaten en die aanwijzingen in zijn innerlijk moet opvolgen. Zodat iemand op het juiste moment op de juiste plaats kan zijn, omdat de situatie in de buitenwereld duidelijk wordt in iemands gedachten en ziet wat er gebeuren moet, wat er naar buiten gebracht moet worden, wat zich moet manifesteren.

Zodat iemand – in dat leven – de kans en het voorrecht krijgt om iets te doen wat het gewone menselijke leven ontstijgt, dat eigen verwachtingen en wensen en behoeften in een specifiek leven ontstijgt. Want de hogere bedoeling, die hogere visie, wordt begrepen en men ziet dat er iets meer in het leven is dan de meeste mensen zien, zich voorstellen en verwachten in een gewoon leven.

De ware alchemie is nu
Dit is de sleutel. Denk eens na over hoe ieder mens het potentieel heeft om naar iets te reiken dat hij in zich heeft, iets in zijn hart, iets dat een eigenschap naar buiten brengt – dat onuitsprekelijke, moeilijk te beschrijven iets wat alle mensen liefde noemen. Maar dat is natuurlijk niet de menselijke bezitterige liefde – dit is een transcendente eigenschap, een transcendente liefde zo je wilt, maar op zich is het gewoon transcendentie. Het is alsof je een stukje hemel aanraakt, je raakt een stukje aan dat verder weg ligt. Je raakt het kledingstuk van de meester aan en je voelt de stroom van het bewustzijn van de meester door jou heen gaan, je helend of dat je laat ontwaken als dat nodig mocht zijn.

En dan word je opgeroepen naar iets te reiken dat een eigenschap van méér is, waar de alchemisten naar op zoek waren en weinigen slechts vonden. Die transcendentie, die vaardigheid om het oude te transcenderen, het gewoon achter te laten om een sprong voorwaarts te doen en te zeggen: “Dit ben ik nu. En het maakt niet uit wie ik gisteren was, of vorige week, of toen ik geboren werd. Want dit is wie ik nu op dit moment verkies te zijn.” Het recht om te zijn wie je wilt zijn op elk moment, wat je ook was of nog niet eerder bent geweest.

De leugen, de leugen van de verkeerde leraren, is dat je keuzes uit het verleden, je staat van zijn of niet zijn uit het verleden, jouw toekomstige keuzes zouden moeten inperken, of liever jouw huidige keuzes, de keuzes die je maakt in het eeuwige nu, wanneer je beslist dat je niet op morgen gaat wachten. Ik ga ervoor kiezen om méér te zijn, juist nu, juist hier. Dit is de essentie van alchemie, de keuze om méér te zijn – niet in de toekomst, het niet als een doorgaand proces te zien. En dat er, als je een of ander ritueel in de buitenwereld blijft doen of een Bijbelboek leest of een gebed opzegt, dan op een dag iets met je gebeurt.

Nee, alchemie, ware alchemie, is dat je beslist dat je NU, op dit moment, hier méér bent. Ik kijk niet achterom. Ik sla mijn hand aan de ploeg van Christus, en ik ga voorwaarts, snijd het echte van het onechte los, terwijl ik de aarde omwoel en een nieuw oppervlak naar boven haal, een nieuw oppervlak voor de groei van nieuw leven. Dit is wat Maria en ik deden, toen we dat visioen hadden gezien, toen we elkaar fysiek ontmoet hadden – we sloegen onze hand aan de ploeg en we gingen vandaar vooruit, ondanks de moeilijkheden, bewogen wij ons van hier naar daar naar daar en waren jaren onderweg voor we ons voor langere tijd in dat kleine dorpje Nazareth vestigden.

Hoe het was om de vader van Jezus te zijn
Ik wil jullie in ieder geval graag een glimp laten opvangen van hoe het was om de vader van deze jongen te zijn die opgroeide tot Jezus. Het was niet gemakkelijk. O ja, jullie hebben de verhalen die de mensen verzonnen hebben gehoord, enkelen van jullie hebben zelfs de zogenaamde nieuwe openbaringen over de jongen Jezus gelezen en zijn vermogen om een of ander wonder te verrichten. Welnu, Jezus had wel speciale vaardigheden, maar hij verrichtte geen wat jullie wonderen zouden noemen in zijn jeugd. Wat hij wel manifesteerde, was een zeer sterke wil, een heel sterk gevoel dat hij iets had dat anders was dan het gewone kind uit die tijd.

En hij was nog maar een kind. Hij was nog een kind. Hij had geen ervaring met het leven, gecombineerd met dat innerlijke gevoel van eigenwaarde dat hij iets speciaals had – en dit is een combinatie, die moeilijk voor een vader kon zijn om er mee om te gaan. Vooral in die tijd waarin ik opgevoed werd in een traditionele door mannen gedomineerde cultuur, waarin de vader werd gezien als het hoofd van het gezin, wat Jezus totaal niet tolereerde, kan ik je wel zeggen. Hij was een heel koppige jongen. Hij verlangde er niet naar om naar de ouderen te luisteren. Hij wilde zijn eigen ervaringen in het leven opdoen, zoals veel van jullie tegenwoordig bij kinderen in deze tijd zien.

Want nogmaals, veel kinderen die in deze tijd incarneren, hebben dat innerlijke weten dat ze hier zijn met een bedoeling, dat ze niet hier zijn om een gewoon leven te leiden, bepaald door de maatschappij en hun ouders of hun leraren of de ouderen. Ze zijn hier om hun eigen leven te smeden. Maar het zou natuurlijk veel gemakkelijker voor hen zijn als ze wat zouden luisteren naar de oudere generatie, om wat ervaring op te doen, om van hun fouten te leren, zodat zij het niet allemaal over hoeven te doen.

Maar ik kan je er wel van verzekeren dat dit niet Jezus’ benadering was. Ik zeg niet dat hij nooit luisterde, maar ik moet wel zeggen dat het vaak gebeurde dat ik mijn haren wel wilde uittrekken uit frustratie over zijn onwil om te luisteren – niet enkel naar rede, maar zijn onwil om naar iemand te luisteren die ervaring had. Jezus was een kind waar je bij moest blijven. Als je tegen hem zei dat hij iets niet mocht aanraken omdat het heet was, kon je er absoluut zeker van zijn dat hij het aan wilde raken, om zich ervan te vergewissen dat het inderdaad heet was.

Waarom denken jullie dat er in de Bijbel niet over Jezus gesproken wordt na zijn verschijning in de tempel tot de leeftijd van dertig jaar? Welnu, je zult je het verhaal wel herinneren van wat er in de tempel gebeurde. We, Maria en ik, hadden hem daar naartoe meegenomen en we verwachtten dat hij wel dicht bij ons in de buurt zou blijven. Want Jeruzalem was destijds een drukke plaats, zoals het tegenwoordig ook wel kan zijn, waar je gemakkelijk een kind in de menigte kwijtraakt, meegevoerd door de drukte, terwijl ze zich door de nauwe straatjes bewegen, die toen nog veel nauwer waren dan tegenwoordig.

Dus toen was hij – opeens weg. Maria dacht dat hij bij mij was, ik dacht dat hij bij haar was en toen we elkaar zagen, realiseerden wij ons dat hij bij geen van beiden was. Paniek – zoals iedere ouder zou hebben. Rondrennen, naar hem zoeken, hem vinden en dan in onze kommer en kwel hem met een absolute zekerheid die aan arrogantie grensde, horen zeggen: “Wist u niet dat ik de zaken van mijn Vader moest behartigen!” Nu, ik stond op het punt om hem daar te laten zien wat de zaken van zijn vader waren.

Maar desondanks zie je dat hij het niveau van volwassenheid had bereikt dat ik hem niets meer kon leren – en ik wist het. Ik wist dat ik hem niets meer kon leren en toen werd een oplossing gezocht door hem naar mensen te sturen die we kenden en konden vertrouwen, waaronder Joseph van Aramithea, op de karavaanroutes waar hij ervaring kon opdoen met verschillende culturen, verschillende mensen. Waar hij zich vrij kon bewegen, van huis zijn, iets anders zien en daardoor hopelijk een perspectief krijgen dat hij niet had door een enigszins beschermd leven in een klein dorpje. Want ik ben er zeker van dat je beseft dat ondanks de fantastische verhalen die de mensen hebben bedacht, het leven in het dorp Nazareth destijds, een leven binnen een heel klein mentaal kadertje was. Er was geen tv, geen kranten, geen boeken, geen enkele manier om te weten te komen wat er in de wereld aan de hand was, behalve dan wat je met je eigen ogen kon zien of waar je in een paar dagen naartoe kon lopen.

Dit was een heel geïsoleerde vorm van leven en we wisten dat Jezus een ruimer perspectief nodig had. Hij moest meer van de wereld zien. Ik had trouwens wel gereisd toen ik jonger was en meer van de streek rondom gezien. Maria was natuurlijk jonger, heeft niet die kans gehad, en als vrouw was ze toch al beperkter om rond te trekken in die dagen. Want zij kon natuurlijk niet alleen reizen; dat was slechts een privilege voor mannen.

Dus we wisten dat het tijd werd om Jezus het leven in te sturen om ervaring op te doen. En hopelijk zou hij terugkomen met een ruimer perspectief, zich misschien ergens vestigen, zoals wij droomden, want we hadden nooit een duidelijk beeld gekregen van wat zijn missie zou worden en hij had dat in die tijd trouwens evenmin. Dus we lieten hem gaan! We lieten hem gaan, niet wetend of we hem ooit weer zouden zien. Onwetend – en ik zag hem trouwens ook niet weer terug, want in mijn geval was ik van het levensscherm verdwenen voor hij naar die streek terugkeerde.

Natuurlijk zag Maria hem wel terug, toen hij als volwassene terugkwam, maar zich nog steeds niet volledig bewust van zijn missie. En zij speelde een sleutelrol door hem naar het begin te leiden van die meer dan normale missie, die geen van ons echt kon bevatten en volledig begrijpen – waaronder Jezus – totdat het zich begon te ontvouwen. Maar Maria wist dat er iets meer was dan het normale, dat naar buiten gebracht moest worden en wel door Jezus. Dus op die bruiloft in Kana met verstrekkende gevolgen, was zij het die de juiste woorden op het juiste moment sprak, zodat hij aan zijn openbare missie begon, vanwaar geen terugkeer mogelijk was. Ik had er graag bij willen zijn om hem te steunen, maar ik weet, opnieuw, dat hij mijn steun toen niet nodig had, want op dat moment had hij die bij zichzelf gevonden.

Neem de verantwoording voor jezelf
En dat is natuurlijke de allergrootste vreugde voor een vader: te zien dat de kinderen het bij zichzelf vinden. Het binnenin zichzelf vinden. Wat heb je eraan als je voortdurend op maatstaven in de buitenwereld moet vertrouwen – hetzij de sterren lezen of het lot gooien of in een kristallen bol kijken – om, zogenaamd, te weten wat het juiste is om te doen? Er moet een moment komen waarop je de verantwoording voor jezelf neemt. Wat houdt dat in? Het houdt in dat hoewel je een goddelijk plan hebt dat de grote stappen, de grote lijnen uitzet, de details – soms tamelijk kleine details – aan jou worden overgelaten en jij kiest jouw creatieve uitdrukkingsvorm.

Jouw goddelijke plan is geen dwangbuis. Goddelijke aanwijzingen zijn geen dwangbuis. Het zijn een paar schetsen en dan is het de bedoeling dat jij binnen die schetsen de details invult – niet op een van tevoren bepaalde manier, maar op een creatieve manier. O ja, dit is natuurlijk het subtiele verschil waar Jezus het gisteren over had tussen degenen die het uiterlijke pad en degenen die het innerlijke pad volgen.

Degenen die het innerlijke pad volgen, geloven dat ergens daarboven in de hemel er een goddelijk plan ligt dat tot in het kleinste detail is uitgewerkt. En je moet een bepaalde maatstaf op aarde gebruiken om aanwijzingen te ontvangen over hoe je iedere stap op dat pad neemt. En dan volg je die gewoon blindelings op en dan op het laatst – wanneer je alles gedaan hebt wat je zou kunnen doen om deze aanwijzingen te krijgen en iedere stap blindelings hebt gezet – wordt dat beloond, omdat je dan het koninkrijk van God in mag, dat je als een koninkrijk in de buitenwereld ziet, waar een poort voor is, zodat je erdoor kunt.

Maar zoals Jezus heeft uitgelegd, is het een innerlijk pad en wat betekent dat? Het betekent dat het niet mechanisch kan zijn. Het kan niet van te voren vastgesteld zijn. Het is een creatief pad. O ja, ik weet dat al zo lang, al vele eeuwen. Christenen overal ter wereld hebben naar de Bijbel gekeken, hebben de verhalen over Jezus’ leven gehoord en ze hebben gedacht dat alles wat er gebeurde van te voren beschikt was. Maar zie je, er zijn vele manieren om de Christus te zijn. Het betekent niet dat de Christus zijn, inhoudt dat je een dwangbuis aantrekt.

Er waren vele manieren voor Jezus om de Christus te zijn. Er waren heel veel manieren. Zoals hij zelf gisteren zei, gaf hij niet één Rede op de Berg. Hij gaf er vele. Elk een beetje anders, elk was een creatieve uitdrukking. Zelf de Zaligsprekingen die hij gisteren uitsprak voor de modernere tijd en een uitgebreidere bewustzijnsstaat, zelfs die hadden voor ander publiek, onder andere omstandigheden, op veel manieren tot uitdrukking gebracht kunnen worden.

Creativiteit is de essentie van Christusschap
En zo zie je dat creativiteit – creativiteit – de essentie is van het pad naar Christusschap. Er is een bepaalde fase op je persoonlijke pad dat je wel op een enigszins mechanische manier wat vooruitgang kunt boeken, door rituelen in de buitenwereld op te zeggen en leringen in de buitenwereld te bestuderen. Deze boodschapper kan dit voor zijn eigen leven bevestigen, omdat hij vooruitgang boekte door dit pad te volgen. Hoewel ik je moet zeggen dat hij het nooit mechanisch heeft gedaan, maar er altijd creatief over nadacht, er zijn eigen innerlijk inzichten uithaalde, zich altijd richtte op hoe hij het anderen zou kunnen uitleggen en begrijpelijker voor hen maken.

Want hij wist dat een deel van zijn missie in dit leven er inderdaad uit zou bestaan om te getuigen van iets onuitsprekelijks dat een dagelijkse waarheid, die in woorden uitgedrukt kan worden, overstijgt maar dat het een Geest is – een glimp van iets wat verder gaat, iets onuitsprekelijks. Maar iets wat je laat beseffen dat er meer in het leven is dan het gewone, menselijke bestaan dat zo oninteressant lijkt, dat het bijna alle beschrijving tart, je begrip te boven gaat, hoe mensen een heel leven in die bewustzijnsstaat kunnen leven en niet eens uitroepen of er iets meer is.

Alchemie is niet een mechanisch proces, het is geen kwestie van de juiste formule vinden of het juiste chemische ingrediënt. Het is een creatief proces. Jouw bewustzijn wordt erbij betrokken. Zie je niet hoe de kwantumfysica tegenwoordig heeft bewezen dat observatie niet de passieve waarnemer is die externe gebeurtenissen observeert? Observeren is medescheppen. Jouw bewustzijn maakt deel uit van alles wat er in jouw leven gebeurt.

Je denkt misschien dat je in een wereld leeft die onafhankelijk van jou en jouw bewustzijnsstaat bestaat. En er zijn natuurlijk dingen in het universum die onafhankelijk van jouw bewustzijnsstaat bestaan, want die hangen af van de bewustzijnsstaat van andere wezens, waarvan sommige zelfs niet eens geïncarneerd zijn. Niettemin is jouw leven, jouw situatie, jouw levenservaring geheel afhankelijk van jouw bewustzijnsstaat. En daarom heb je de keus om die verantwoording niet te dragen, een persoonlijk drama aan te gaan, zelfs in één van de epische drama’s komen vast te zitten. En dan leef je een heel leven in die mechanische bewustzijnsstaat, omdat je niet echt naar binnen gaat om de verantwoording te nemen om creatieve keuzes die maken. Keuzes die iets MEER, iets diepers, iets wat dieper gaat, zoeken.

Degenen onder jullie die het waarachtige innerlijke pad kunnen bevatten, weten waar ik nu over spreek, wanneer ik zeg dat dit iets méér is, dit transcendente gevoel, dit gevoel dat je iets hebt gesnapt – je hebt een glimp van de hemel gesnapt, van hoe het leven daadwerkelijk kan zijn. Welnu, hier ben je nu getuige van. Je bent hier om er getuige van te zijn, maar hoe kun je dat doen, tenzij je uit de drama’s stapt, tenzij je beseft wat de drama’s zijn in je eigen persoonlijke ervaring en bewustzijn, zodat jij kunt reiken naar dat MEER?

De sleutel om drama’s te overwinnen
En laat me jullie de essentiële sleutel geven. De drama’s hebben één effect en wat is dat? Te zorgen dat jij je concentreert op jezelf, als het gescheiden zelf bepaald door het drama, denkend dat dit alles is wat je bent, dat dit alles is wat je kunt zijn. Dus moet je een manier vinden om uit die gerichtheid op jezelf te schieten, en wat is dat? Door je te richten op iets wat verder dan jou gaat – andere mensen, een grotere zaak, iets doen dat meer dan het gewone is, meer dan door de drama’s bepaald wordt. Dit is de enige manier.

Begrijpen jullie wat er met mij en Maria is gebeurd? We kregen de innerlijke leiding van de Geest dat het de bedoeling was dat we iets deden wat het gewone ontsteeg. Beiden hadden wij ons leven op een bepaald spoor gezet dat niets te maken had met ons samengaan, met ons grote leeftijdsverschil, met ons grote verschil in achtergrond, familie en cultuur. We hadden ons nooit kunnen voorstellen dat wij zouden samenkomen en verscheidene kinderen krijgen.

Dit was niet onze leiding in de buitenwereld, het uiterlijke pad dat wij ons hadden voorgesteld. Maar we snapten dat iets, dat MEER. We namen die wending en toen wisten we dat dit onze kans was, onze roeping, wat we vrijwillig op ons genomen hadden – om iets te doen wat het gewone oversteeg. En we deden dat, op onze eigen manier, zo goed we maar konden gezien onze bewustzijnsstaat. En dit betekent niet dat wij perfect waren, of dat je perfect moet zijn. Het betekent dat jij moet reiken naar dat méér en bereid zijn het uit te vergroten op elke manier die jij maar kunt. En het dan steeds blijven uitbreiden je hele leven lang, er steeds meer van tot uitdrukking brengt tot de mensen het kunnen zien.

Zoals Jezus zei, ze kijken naar je en zien dat het niet een gewoon mens is die uitdrukt wat jij uitdrukt. Dit kan alleen maar van iets komen dat verder gaat en dan kun jij met Jezus zeggen: “Ik zelf kan niets doen, de Vader in mij, de IK BEN Aanwezigheid, in mij doet het werk. En jouw IK BEN Aanwezigheid kan soortgelijke of grotere werken door jou doen.”

Er is geen competitie in creativiteit
Jullie stemmen je af op je hogere Zelf en dan concurreer je met niemand anders. Je wilt slechts dat zij zich afstemmen op hun hogere Zelf, zodat zij hun unieke geschenk naar buiten kunnen brengen. Want geen één of twee mensen zijn belangrijker dan andere, hoewel ze misschien een spiritueel ambt bekleden. Jullie zijn allemaal belangrijk. De tienduizend, die miljoenen meer die een bepaalde graad van Christusschap kunnen manifesteren, jullie zijn allemaal even belangrijk – of moet ik zeggen, van oneindig onvergelijkbaar belang. Want wij, de geascendeerde meesters, hebben geen waardeoordelen, want wij hebben onze persoonlijke drama’s getranscendeerd. En we hebben naar de leugens gekeken die achter de epische drama’s zitten en we hebben gezegd: “Jullie hebben geen macht over mij, want ik ben vrij. Ik ben meer. Ik hoef deze drama’s niet te blijven spelen. En daarom transcendeer ik die nu op dit moment.”

Het leven is zo’n ongelooflijk geschenk. En ik weet dat wanneer je in een dicht fysiek lichaam zit, wanneer je moeilijke situaties het hoofd moet bieden, nu, dan kan het moeilijk zijn om je dat te herinneren. Maar ik zeg jullie, het leven is een ongelooflijk geschenk. En hoewel ik begonnen ben met jullie te vertellen over de moeilijkheden die we hadden met de jongen Jezus, kan ik je ook wel vertellen dat er momenten waren dat ik naar hem keek, het licht in zijn ogen zag – of zelfs het licht in zijn aura, dat ik niet fysiek zag, maar wel voelde – en dat ik voelde dat het een privilege was om de vader van dit kind te zijn.

Natuurlijk voelde ik ook hetzelfde bij mijn andere kinderen. En zoals ik al eerder beschreven heb, te voelen dat het een ongelooflijk voorrecht was voor mij was om de echtgenoot te zijn van dat niet te beschrijven wezen, Moeder Maria. Want ik zeg je dat zij die transcendente eigenschap had, dat als je naar haar keek, je kon zien dat er iets meer was, iets wat niet menselijk was, iets wat niet fysiek was. Soms mijn geliefden, keek ik dan in haar ogen en ik voelde dat ik in een ander rijk was. De hitte van de dag, smolt dan weg, de spierpijn na een lange dag werken verdween dan en ik had dan het gevoel dat ik in het gezelschap van een engel verkeerde.

Wat natuurlijk waar was, hoewel ik het niet met mijn dagelijkse denkgeest wist. Maar een engel niet in de zin zoals velen van jullie zich voorstellen – die wezens die hier in de hemel rondvliegen en op trompetten blazen. Nee, wat is een engel eigenlijk? Het is iemand die in staat is hier in het dichte rijk te zijn en toch iets te tonen wat het gewone overstijgt – dat is één definitie van een engel. Een boodschapper van God die komt tonen dat er iets is wat de dichtheid van de materiële wereld overstijgt. Dat kan, zeker, één definitie van een engel zijn. Een ruimere definitie, echt een ruimere, want we willen altijd graag dat jullie je bewustzijn verruimen en vermijden dat jullie onze leringen in een mentaal kader veranderen. Omdat de lineaire geest daar alles wat we hebben gezegd, in wil plaatsen en het in een rigide lering te veranderen, zodat dit de manier is waarop het hoort te zijn.

Onze lering is een levende lering
Wij proberen niet een lering te geven die absoluut is, die nooit kan veranderen. Wanneer zullen jullie dit begrijpen en stoppen met analyseren en alles proberen te veranderen in die lineaire lering, waardoor je het gevoel hebt dat je alles onder controle hebt? Geef die behoefte op dat je het gevoel wilt dat jij het onder controle hebt en dat je alles weet. Ga met de Rivier van Leven mee en besef, zoals Jezus onlangs zei, dat jij niet geïncarneerd kunt zijn zonder een of ander mentaal kader te hebben. En dus is er altijd wel iets om op te geven. En als je van één van onze leringen zegt dat die nu het grootste inzicht in engelen of een ander onderwerp verschaft, welnu, dan gebruik je die lering om een mentaal kader te creëren of te versterken. En dat willen wij niet graag; dat is niet onze bedoeling als wij een lering uitgeven.

We geven jullie een lering om je eraan te herinneren dat er iets méér is, iets dat verder dan de uiterlijke religies op deze wereld gaat. Er bestaat een innerlijk pad. Wij proberen leringen aan jullie te geven over het levende pad. Niet om het te kennen en intellectueel te analyseren, maar om je in jouw hart op af te stemmen. Dat is onze bedoeling. Wanneer je er een intellectuele, uiterlijke lering van maakt, dan moet je jouw hart afsluiten. En dan heb je ons buitengesloten, want wat zijn wij, de geascendeerde meesters? Wij zijn geen lering in de buitenwereld – dat kunnen jullie toch wel begrijpen? Dus wat willen jullie dan? Willen jullie alleen maar uiterlijke leringen? Zijn jullie tevreden met de uiterlijke leringen?

Horen jullie deze klok op de achtergrond, horen jullie die? Zie je het bouwwerk dat ze hier opgebouwd hebben, het monument dat ze hier op deze berg hebben gebouwd, waarvan ze besloten hebben dat het de Berg van Transfiguratie was, hoewel ik wel kan zeggen dat dit niet klopt. Begrijpen jullie dat je, als je naar die kerk gaat, dat klooster, daar mensen zult zien van wie de meesten tevreden zijn met de uiterlijke Christus in de buitenwereld? En wat betekent dat? Het betekent dat er geen ruimte in hun hart is om de Levende Christus te ontmoeten.

Bang zijn voor een ontmoeting met de Levende Meester
Ze zijn bang voor de Levende Meester die aan hen zou verschijnen en dan in hun hart tot hen zou spreken – als ze hem maar de ruimte zouden geven om binnen te komen, als er daarbinnen maar ruimte was om de Levende Christus geboren te laten worden. Maar ze zijn er bang voor, omdat ze ergens in hun wezen weten dat ze, als zij de Levende Christus zouden ontmoeten, de keus zouden moeten maken tussen het leven en de dood. Zij zouden de keus moeten maken om de verantwoording voor zichzelf te dragen in plaats van hun drama voort te zetten.

Want je ziet dat veel christenen in de grote christelijke religies een drama gemaakt hebben, waarin ze alleen maar hun rol hoeven te blijven spelen en dan te denken dat ze aan het eind beloond worden door Jezus die verschijnt – en dat op een of andere manier hun zonden worden weggenomen en dat dit de enige vereiste is om in de hemel te komen: dat hun zonden door Christus worden afgenomen en een ‘goed’ christelijk leven te leiden in overeenstemming met een of ander uiterlijke aardse maatstaf.

Jullie die beweren dat jullie studenten zijn van de geascendeerde meesters zouden beter moeten weten. Je zou het verschil moeten beseffen tussen alleen een uiterlijke lering of een ontmoeting met een innerlijke meester willen. Jullie zijn vrij om te doen wat jullie willen. Ik heb geen enkele intentie om jullie te dwingen. Ik bied jullie enkel mijn levende Aanwezigheid aan als de meester van Aquarius. Als jullie denken dat een lering mijn levende Aanwezigheid kan vangen en vasthouden, dan zeg ik: “Dat je nog gelukkig mag leven in je drama.” En daarna, wanneer je eraan toe bent om dat op te geven, zal ik er nog steeds voor jou zijn. Want ik kan jou niet bereiken als je geconcentreerd bent op de uiterlijke lering en als je een lering die Saint Germain uitgegeven heeft, uitgebracht onder die naam, in een mentaal kader verandert.

Omdat je dan helemaal geen kans maakt om mijn levende Aanwezigheid te ontmoeten die ik je 24 uur per dag aanbiedt. Want ik ben ook bij jullie, altijd. Wij, de geascendeerde meesters, zijn bij jullie, altijd. Wat niet betekent dat we in alle eeuwigheid bij jullie zullen zijn. Want op een dag is jullie tijd verstreken – terwijl mijn tijd nooit verstreken is, omdat ik tijdloos ben, omdat ik mijn drama’s getranscendeerd heb. Maar het betekent wel dat wij, zolang jullie geïncarneerd zijn, er op elk moment zijn, in elke tijd. Jullie hoeven niet te wachten op deze kosmische gebeurtenis. Je hoeft alleen maar te beslissen dat dit de tijd is waarop je een meer rechtstreekse ontmoeting met de geascendeerde meesters wil dan een uiterlijke lering.

Deze boodschapper is boodschapper omdat hij besliste – hij keek ons aan en zei: “Ik wil meer. Ik wil een meer rechtstreekse ontmoeting met jullie.” En je weet dat het antwoord ogenblikkelijk kwam – als hij bereid was om in meer hoedanigheden te dienen. En omdat hij daartoe bereid was, kreeg hij die ontmoeting met Jezus. Dit was niet voor zijn eigen groei of verheerlijking. Dit was niet het verheffen van dat gescheiden zelf om een speciale status te krijgen. Want als je bij ons komt vanuit dat perspectief – door een ontmoeting te willen met de geascendeerde meesters, zodat jouw gescheiden zelf zich speciaal kan voelen – nu dan zwerf je nog veertig jaar of meer door de woestijn zonder in het beloofde land aan te komen.

Wees bereid om in beweging te komen om te dienen
Kom in plaats daarvan bij ons met openheid van hart, omdat je bereid bent te dienen, anderen iets te geven. Dan zul je onze aanwezigheid daar voelen, terwijl wij jou wijzen hoe je kunt dienen. Maar wees je ervan bewust dat dit voor dramatische veranderingen in je leven zou kunnen zorgen. Want het komt vaak voor dat je niet naar beste kunnen kunt dienen door de omstandigheden waarin je nu bent. Is dit jou niet aangetoond door ons allemaal in onze aardse leven, zoals Master MORE sprak over zijn reïncarnatie als Abraham, omdat hij zijn land moest verlaten – de omstandigheden achterlaten waarin hij zich op zijn gemak voelde en het onder controle had – en erop uit trekken, zich niet volledig zeker van zichzelf voelend, maar toch met het gevoel van Aanwezigheid van die innerlijke leiding.

Hier zoeken wij natuurlijk naar bij onze studenten: mensen die bereid zijn het onbekende tegemoet te gaan, stap voor stap. Dat zijn ware studenten, die het innerlijke pad volgen, niet een of andere aanwijzing in de buitenwereld. Want begrijpen jullie dan niet, zoals Maitreya heeft uitgelegd, dat je een tijdlang de goeroe, de goeroe in de buitenwereld, kunt volgen, maar dat er een tijd komt dat je naar binnen moet en alleen de innerlijke goeroe volgen. (Een kerkklok luidt op de achtergrond)

Ah, voor wie luidt de klok? Welnu, de klokken die je hoort zijn uitdrukkingsvormen in de buitenwereld, maar de klok is een symbool. Want ik zeg dat voor elk van jullie jouw IK BEN Aanwezigheid de klok luidt, die je roept om hogerop te komen. Niet om naar een kerk in de buitenwereld te gaan en een beeld van Christus in de buitenwereld te aanbidden, maar naar de kerk in jouw hart te gaan – jouw kast in te gaan, zoals Jezus zei – en daar de levende Aanwezigheid van de Christus te vinden in welke vorm dat ook is voor jou, de meester die je na aan het hart ligt. Ben ik het, of Jezus, Moeder Maria, Master MORE of een van de andere meesters? Zoek die meester, klamp je aan hem vast, open je geest en hart voor de levende Aanwezigheid van die meester en wees daarna bereid je te laten leiden, waar die je ook brengt, zelfs al snap je er met je dagelijkse denkgeest niets van.

Wees bereid om die aardverschuivingen in je leven te maken die je op het pad van jouw dienstbaarheid zullen zetten. Niet het pad NAAR jouw dienstbaarheid, want zorg ervoor dat je beseft dat deze droom van een of ander doel, van ultieme dienstbaarheid, niet gewoon weer een nieuw drama is. De waarheid is dat je dienstbaarheid een proces is, een voortdurend proces dat dit leven voort blijft gaan en mogelijk ook in andere levens in het geascendeerde rijk of doorgaat in het geascendeerde rijk, wanneer je niet meer de behoefte of wens hebt om te incarneren. Het leven is een proces. Er is geen allerbeste resultaat, want zelfs al bereik je het bewustzijn op het niveau van de Schepper, je begint onmiddellijk te creëren – en dus gaat het proces door.

Een geheim dat weinig mensen begrijpen
Het leven, mijn geliefden, is een proces. Dit is de ware alchemie. Het stopt nooit, het staat nooit stil. En het gaat nooit terug, want je kunt niet twee keer in de Rivier van Leven stappen en dezelfde ervaring krijgen. Want de Rivier van Leven transcendeert altijd. Ik transcendeer steeds. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe studenten die zich afstemmen op mijn hart. Maar zoals ik al eerder gezegd heb, je moet bereid zijn – dat is de enige eis die ik heb – om alles te onderzoeken, vooral jouw drama waarin jij je op je gemak voelt – zelfs al voel jij je ellendig.

Onderzoek hoe dat kan. Hoe kan het dat ik op één niveau denk dat ik mij ellendig voel, maar op een ander niveau niet bereid ben me af te vragen waarom. En dus voel ik mij in feite op mijn gemak in die ellendige staat, want ik hoef geen verantwoording voor mezelf te dragen en creatieve beslissingen te nemen. Creatieve beslissingen nemen betekent dat er niet een van te voren vast gestelde uitkomst is, er is geen juiste uitkomst, er is geen verkeerde uitkomst. Er is slechts een uitkomst die dan weer de fundering wordt om iets meer te leren en betere beslissingen, creatievere beslissingen, te nemen. En dan ga je spiraalsgewijs omhoog, alsmaar spiraalsgewijs hoger, naar wat uiteindelijk accelereert tot de Ascensiespiraal.

Ik heb al eerder gezegd dat ik mijn ascensie zeker stelde door een miljoen juiste beslissingen te nemen. Maar denk je dat die beslissingen op hetzelfde niveau werden genomen, in dezelfde staat van bewustzijn? Nee, die beslissingen werden genomen in een ascenderende spiraal en dat betekent dat de beslissingen steeds subtieler werden, steeds meer een open einde hadden, steeds creatiever werden.

Laat me je een geheim vertellen dat maar buitengewoon weinig mensen hebben begrepen. Er wordt gezegd dat naarmate je op het pad ascendeert, de initiaties, de testen die je krijgt, steeds subtieler worden. En velen denken dat dit betekent dat het steeds moeilijker wordt om het verschil te zien tussen goed en fout. Want ze hebben nog steeds het idee dat er zelfs op de hogere niveaus van het pad van Christusschap nog juiste en verkeerde keuzes zijn. En ze denken dat het steeds moeilijker wordt het verschil te zien. Maar zie je, goed en verkeerd zijn dualistische concepten, gedefinieerd door de epische drama’s. En wanneer je naar de hogere niveaus van Christusschap reikt, besef je een verbluffende waarheid. Je hoeft jouw beslissingen niet meer te vergelijken op basis van de dualistische maatstaf van goed of fout.

Het is niet zo dat je altijd de juiste beslissingen neemt – je gooit de dualistische maatstaf van goed en fout weg, je transcendeert dat. En daardoor zijn er nooit dingen die je op dat niveau van bewustzijn doet, zoals mensen kwaad doen, maar alles wat je op dat niveau doet, is GOED. Want er is geen maatstaf meer die je eeuwig-transcenderende Geest kan bevatten.

Dit is een sleutel om over te na te denken voor degenen die echt de epische drama’s achter zich willen laten. Wat doen de epische drama’s? Ze bepalen een maatstaf, een dualistische maatstaf, en jij denkt dat je daaraan moet voldoen. En als jij dat doet, ben je goed en als je dat niet doet, zit je fout. Maar je moet zien wat deze maatstaf is en zeggen: “Ik laat me niet langer gevangenzetten in een maatstaf. Ik zal zijn die ik wil zijn, wat anderen ook zeggen, of wat de maatstaf ook zegt. Want ik ben de Levende Christus en ik ga met de Rivier van Leven mee, waar hij me ook brengt opdat ik mag dienen om de mentale kaders van andere mensen te vernietigen, want dat is mijn roeping. Het gaat niet om mij, het gaat niet meer over mij, het gaat er om het AL te dienen, het Al te zijn”.

Ascenderen naar een nieuw niveau van onderricht
Zo, ik heb lang gesproken, Maar denk niet dat ik mijn boodschap uitgeput heb. Er valt nog veel meer te vertellen, zoveel meer. Want we zijn nu vrij om naar een hoger niveau te stijgen. We zijn nu vrij, want we hebben genoeg leringen uitgebracht om het bewustzijn van het Vissentijdperk aan te spreken en de epische drama’s die de mensheid hebben vastgehouden. En nu kunnen we verder bouwen op dat fundament en de leringen gaan geven die de mensen in het Aquariustijdperk en het bewustzijn van het Aquariustijdperk zullen brengen. En dus betekent het slechts dat er zich een nieuwe cyclus ontvouwt, zelfs al zou je het gevoel hebben dat aan een bepaalde cyclus van voortgaande openbaringen een eind is gekomen.

En wat mij betreft, ik ben opgewonden over wat we naar buiten kunnen brengen en in die nieuwe cyclus zal worden uitgebracht, en ik kan je verzekeren dat wij dat allemaal zijn. Want we verheugen ons vandaag in het spirituele rijk, zoals ik jullie aanmoedig je te verheugen, omdat je op dit punt gekomen bent. Wees dus trouw aan wie je bent, want er is niet één manier om je goddelijke plan uit te voeren. Er zijn enkel oneindig veel gevarieerde manieren voor degenen die op dat niveau van bewustzijn zijn gekomen, waarop ze weten dat creativiteit het leven is en dat er geen maatstaf is om te leven. Het is een altijd stromende beweging. Het is de Rivier van Leven.

En daarom zijn dit mijn afscheidswoorden. Probeer altijd afgestemd te zijn op die Rivier van Leven en ga er moeiteloos in mee – moeiteloos. Moeiteloos, wat een woord om over na te denken. Want geven de drama’s je niet het idee dat je moeite moet doen om het koninkrijk te ontvangen – waarvan Jezus zei dat je vader het jullie royaal zou geven? Want het is zijn grootste genoegen om het jullie te geven. Kun je het dan niet in de Geest waarin het gegeven wordt, aanvaarden? Want als je het niet in dezelfde Geest kunt aanvaarden waarin het gegeven wordt, hoe kun je het dan ooit ontvangen?