Vraag: Wanneer ik aan mijn ouders denk, vooral aan mijn moeder, voel ik medeleven en schuldgevoel. Ik heb het gevoel dat ik als haar kind ben geboren om voor haar te zorgen als ze ouder wordt, maar er zijn momenten dat ik medelijden heb, of zelfs hatelijk ben tegen mijn vierennegentigjarige moeder wanneer ze niet doet wat ik zeg en dan voel ik gewetenswroeging omdat ik deze ongemakkelijke gevoelens niet zou moeten hebben. Mijn gedachten als zoon en mijn gedachten als verzorger zijn met elkaar in conflict. Hoe moet ik als student van de geascendeerde meesters met deze gevoelens omgaan?

Antwoord van Geascendeerde Meester Moeder Maria, 2023 – Korea

Het is natuurlijk heel moeilijk om over zo’n onderwerp een algemeen advies te geven, omdat de culturen zo verschillend zijn wat betreft de relatie tussen ouders en kinderen. Er zijn veel culturen waarin kinderen worden opgevoed met een gevoel van verplichting; dat ze voor hun ouders moeten zorgen. En er zijn natuurlijk ook ouders die dit op hun kinderen projecteren. Toch zie je ook dat er andere culturen zijn waarin dingen zijn veranderd zodat ze niet dezelfde verplichting hebben tegenover hun ouders. En in het algemeen kunnen we zeggen dat de tendens op de wereld is dat naarmate landen welvarender en moderner worden, betere sociale voorzieningen krijgen, dat het gevoel van verplichting jegens ouders afneemt, zodat mensen zich minder verplicht voelen omdat er een beter sociaal vangnet is om voor gepensioneerden te zorgen.

Hoe moet je hier persoonlijk mee omgaan? Als student van de geascendeerde meesters kun je onze hulpmiddelen gebruiken om te zien wat voor zelven je hebt, uit vorige levens of uit dit leven, met betrekking tot je relatie met ouders, je houding ten opzichte van ouders, de manier waarop je naar ouders kijkt. Dit moet een persoonlijke afweging zijn, want wat is je, we zouden kunnen zeggen, karmische relatie met je ouders uit vorige levens? Wil je wat karma in evenwicht brengen door in dit leven voor je ouders te zorgen? Of heb je het gevoel dat je geen enkele karmische band meer hebt met je ouders en dat je daarom vrijer bent om verder te gaan?

Ik raad je aan om onze hulpmiddelen te gebruiken om de gescheiden zelven bloot te leggen, zelfs terug te gaan naar vorige levens, om elk zelf dat je hebt in je relatie tot ouders te overwinnen. Of zelfs je kijk op jezelf als kind, als zoon of dochter, en hoe jij je verhoudt tot ouders, zelfs jouw eigen kinderen. En wanneer je enkele zelven hebt opgeruimd, kun je op een punt komen waarop je vrij bent, vrij om daadwerkelijk te beslissen wat je wilt doen aan jouw persoonlijke situatie. Dit hoeft niet beslist te betekenen dat je stopt met voor je ouders zorgen, maar het kan betekenen dat je het gevoel van verplichting en het gevoel van frustratie kunt loslaten, zodat je directer tegen je ouders kunt zijn en kunt zeggen: “Ik zal voor jullie zorgen als jullie ook jullie aandeel leveren, en dit is wat ik van jullie verlang.”

Ik begrijp dat dit moeilijk kan zijn als ze een bepaalde ziekte hebben, zoals dementie, omdat ze dan verminderde mentale capaciteiten hebben, maar toch zal het in veel gevallen erg nuttig zijn als jij open en rechtstreeks met hen kunt praten. Dit wordt natuurlijk vaak geblokkeerd omdat je al in de kindertijd een relatie met je ouders begint op te bouwen waardin je niet met hen kunt praten, maar zoals ik al zei, wanneer je aan jezelf werkt, kun je op het punt komen dat je hiervan bevrijd bent en dan kun je tenminste vrijer en directer zijn met je ouders.

Er wordt vaak een bepaalde dynamiek gevormd, dat ouders de gezagsdragers zijn zolang je kind bent, en ouders willen vaak het gevoel houden dat zij de leiding hebben en dat jij het kind bent en iets aan hen verplicht bent, maar wanneer jij je gescheiden zelven overwint, kun je omschakelen en je realiseren dat jij, wanneer je ouders oud worden en niet voor zichzelf kunnen zorgen, de rollen moet omdraaien zodat jij feitelijk de gezagsdrager wordt en jij voor je ouders bepaalt: “Ik zal voor jullie zorgen als jullie aan deze voorwaarden voldoen. En als jullie niet veranderen en niet aan deze voorwaarden voldoen, zal ik niet voor jullie zorgen, omdat ik het niet zal doen op grond van de dynamiek die we tot nu toe in onze relatie hebben gehad.”

Je hebt het recht om dit op een bepaald moment te zeggen. Jij hebt trouwens ook het recht om dit tegen je kinderen te zeggen, vooral als ze tieners worden. Je hebt het recht om te zeggen: “Dit is wat ik kan accepteren wanneer je in mijn huis woont.”

Wat dit soort communicatie vaak blokkeert, is dat je een dynamiek hebt opgebouwd op grond van de gescheiden zelven die je hebt. Je moet dus naar de situatie kijken en zeggen: “Hoe waarschijnlijk is het dat mijn ouders nog gaan veranderen; dat ze gaan werken aan hun psychologische problemen en hun gescheiden zelven overwinnen? Als ik een student van de geascendeerde meesters ben, wie is dan in staat is om de dynamiek te veranderen? Wie kan naar zijn eigen psyche kijken en zichzelf veranderen? Vanzelfsprekend ben ik de enige die dit kan. Ik moet eerst aan mezelf werken en daarna kan ik zien hoe de dynamiek in de relatie kan veranderen.