De matigende stem van vrouwen in Amerika is noodzakelijk

 

Het tweede decennium van 2000 is het decennium van de vrouw. Mensen die dit horen, zeggen misschien: “Dan krijgt dat decennium zeker een vliegende start, gezien de extra lasten die vrouwen er tijdens de coronapandemie bij hebben gekregen.” Veel mensen zeggen dat de situatie van vrouwen de afgelopen jaren is verslechterd, voornamelijk omdat veel vrouwen thuis moesten blijven om voor zieke familieleden te zorgen.

Daardoor zijn ze hun baan kwijtgeraakt en mensen zeggen dat alles wat ze de afgelopen decennia op het gebied van gelijkheid hebben bereikt, in deze twee jaar is teruggedraaid. Hoewel er misschien tegenslagen zijn geweest in het fysieke octaaf, werd de verbetering van de situatie van vrouwen in de afgelopen decennia veroorzaakt door een verandering van geest, in het emotionele, mentale en identiteitslichaam. En hoewel er wel wat tegenslag is geweest, is die lang niet zo groot als veel mensen denken, als je afgaat op de schijn. Dit betekent dat het voor vrouwen veel gemakkelijker is om opnieuw vooruitgang te boeken dan voorheen. Je kunt veel sneller weer terugkomen in de tijd van voor de pandemie.

Het evenwichtige perspectief van vrouwen
Als we een stap naar achteren doen en specifiek naar de situatie in de Verenigde Staten kijken, dan zien we dat de vijandigheid, de conflicten, het wegvallen van de communicatie, in principe tussen aanhangers van Trump en de mensen die geen aanhanger van Trump zijn of zelfs degenen die niet willen dat Trump weer president wordt, is toegenomen. Maar daarnaast zie je dat er een kloof zit tussen degenen die in de eerste plaats christen zijn, die willen vasthouden aan traditionele waarden, en de progressievere mensen die de natie verder willen brengen dan traditionele waarden. Je ziet dat er in Amerika mensen zijn die dit in de klassieke termen hebben weten af te schilderen die we zo vaak hebben beschreven als een epische strijd tussen goed en kwaad. Natuurlijk zijn de christenen, de blanke suprematisten, de conservatievere mensen, de aanhangers van Trump, de goede mensen, en degenen die tegen hen zijn de slechte mensen.

Wat heeft die verdeeldheid veroorzaakt, niet alleen onder aanhangers van Trump, maar ook de mensen die tegen hen zijn? Je ziet dan dat dit niet uitsluitend, maar wel in de eerste plaats, mannen zijn. Wat is de enige realistische manier om hieruit te komen? Dat vrouwen een stap doen, hun rol oppakken en een evenwichtig perspectief geven op grond van de erkenning dat dit in het belang van niemand is en niet in het belang van de natie. Het helpt Amerika of het Amerikaanse volk niet als ze de richting opgaan van een burgeroorlogachtig met wijdverbreide opstanden en anarchie, waarin de handhavers van de wet en de strijdkrachten misschien tegen hun eigen volk moeten strijden.

Wie wordt hiermee gediend? Ja, de machtselite, omdat dit hen in staat zal stellen om te regeren. De vijanden van Amerika in het buitenland, zoals Poetin en Xi Jinping, zullen in hun vuistje lachen als een dergelijk scenario zich voordoet. Want dit is precies waar ze in hun wildste dromen van gedroomd hebben: Amerika neerhalen. Ze weten heel goed dat de Verenigde Staten de enige echte bedreiging voor hun ambities vormt. Maar als de Verenigde Staten niet verenigd is, vormen ze lang niet zo’n grote bedreiging, wel?

Wie kan balans brengen in de huidige beladen, gepolariseerde situatie? Alleen vrouwen. Er zijn natuurlijk ook mannen, maar de vrouwen kunnen in de eerste plaats dat gematigd evenwichtige perspectief geven en zeggen: “Nu is het genoeg. We moeten verder. We kunnen zo niet verder. We moeten door.” Veel vrouwen hebben dit privé al gedaan, sommigen in het openbaar, maar nog veel meer vrouwen kunnen dat ook doen. Daarom moeten er grotere aantallen vrouwen worden gekozen in het Congres en de Senaat. Je ziet heel duidelijk dat die in Amerika nog steeds zwaar ondervertegenwoordigd zijn. En dit moet worden gecorrigeerd. Maar er moeten ook gematigde, evenwichtige, kandidaten worden gekozen in beide partijen. Of het nu vrouwen of mannen zijn, of het nu democraten of republikeinen zijn. Want er zijn natuurlijk gematigde, evenwichtige kandidaten in beide partijen.

Het gaat er echter niet alleen om wie er wordt gekozen. Het gaat er eigenlijk om dat vrouwen in heel Amerika ontwaken, een standpunt innemen en zeggen: “Geen geweld, geen conflicten, geen vijandigheid, geen haat, geen woede. We hebben hier genoeg van. We moeten een manier vinden om samen te leven in deze natie zonder elkaar over de loop van een geweer heen aan te kijken. Het is gewoon genoeg.”

Nu heb je gezien dat vrouwen het potentieel hebben om zo’n beweging te vormen. De hele Me Toobeweging is een voorbeeld van hoe vrouwen kunnen opkomen voor hun eigen rechten. Het recht om niet seksueel misbruikt te worden, om niet seksueel het doelwit te zijn van mannen in hun beroep of een andere context. Maar wanneer je bedenkt wat er gaande is, gezien de vijandigheid en het smeulende conflict in Amerika, wanneer de situatie zo is dat er wijdverbreid geweld en gevechten komen, zouden vrouwen dan ook niet het doelwit worden, hetzij direct of in ieder geval indirect doordat hun mannen tegen andere mannen gaan vechten. Zou dit de vrouwen ook niet raken? Zou dat ook niet vrouwenmishandeling zijn?

Geweld is geen oplossing voor problemen
Wanneer ontwaken jullie en zeggen jullie: “Me Too. Ik wil geen escalatie van geweld. Ik wil geen escalatie van conflicten. Ik wil dat dit stopt. En ik wil dat het nu stopt.” Veel vrouwen zijn dicht bij dat punt of hebben dat punt bereikt. Het maakt niet uit aan welke kant van het politieke spectrum je staat. Het gaat er niet om of je voor of tegen een president bent, de ene kandidaat of de andere. Het ware probleem is: Ben je voor of tegen geweld? Of realiseer jij je ook dat geweld de problemen nooit zal oplossen?

Heeft de burgeroorlog ooit problemen in Amerika opgelost? Hebben andere gewelddadige opstanden een probleem opgelost? Iemand moet zich afvragen: “Hoe komt het dat je ziet dat ze in de meeste democratische landen bepaalde specifieke vormen van vooruitgang hebben geboekt zonder geweld als je naar de geschiedenis kijkt. In veel gevallen hebben we in de Verenigde Staten niet diezelfde vooruitgang kunnen boeken zonder geweld. Waarom is het nodig dat Amerikanen moeten vechten om iets wat vreedzaam gebeurt in andere landen, omdat er een consensus ontstaat in die landen?”

Iets vinden wat je met elkaar gemeen hebt
Nu zul je zeggen dat de vrouwen in Amerika ook verdeeld zijn. Ook politiek zijn ze verdeeld. Er zijn vrouwen die levenslang conservatief, christen, republikein zijn, enzovoort. Maar welk potentieel hebben vrouwen waar mannen veel meer moeite mee hebben?

Dit uitleggen is enigszins cliché, maar toch. Twee mannen die elkaar ontmoeten, beginnen te praten, tasten elkaar af. Ze kunnen tot de ontdekking komen dat ze zich aan weerszijden van het politieke spectrum of van een bepaald probleem bevinden. Dit kan er al heel snel toe leiden dat die twee mannen niet met elkaar kunnen praten, omdat ze niet echt iets gemeen hebben om over te praten. Dat meningsverschil verdeelt hen.

Zet nu twee vrouwen bij elkaar. En wanneer je vrouwen bij elkaar ziet, dan is dat vaak in de context dat ze samen iets voor hun kinderen doen. Twee vrouwen die elkaar ontmoeten, kunnen beginnen te praten over hun kinderen en dan hebben ze iets gemeen waardoor ze verder kunnen kijken dan hun meningsverschil. Vrouwen hebben het potentieel om een stap naar achteren te doen en te zeggen: “Ja, we zijn het niet eens over politiek, we staan aan weerszijden van het politieke spectrum. We kunnen zelfs tegengestelde opvattingen hebben over specifieke kwesties zoals abortus of wapenbeheersing. Maar moeten we ons richten op de verschillen of kunnen we ons in plaats daarvan concentreren op iets wat we met elkaar gemeen hebben? Iets wat ons verenigt. Zouden we dat niet kunnen onderzoeken? Daarover praten, een gemeenschappelijke band opbouwen, een soort wederzijds respect. En als we dat hebben opgebouwd, kunnen we misschien daarna over andere dingen gaan praten en kijken of er dingen zijn waarover we het eens kunnen zijn die ons kunnen helpen om met de politieke verschillen om te gaan.”

Met andere woorden, als mannen eenmaal verdeeld zijn, richten ze zich vaak op uiterlijke zaken: “We moeten onze wapens kunnen houden. Er hoeven geen wapens te worden afgepakt.” En als jij je eenmaal op dat niveau concentreert, hoe kun je dan iets gemeenschappelijks vinden over dat specifieke probleem? Dat is een zwart-wit, ja of nee, kwestie.

Maar vrouwen hebben over het algemeen het vermogen om een stap naar achteren te doen en te zeggen: ‘Nou ja, misschien hebben we een andere kijk op wapenbeheersing. Maar hebben we ook nog dingen waarover we het eens kunnen zijn? Jij bent bijvoorbeeld voor wapenbeheersing, ik ben ertegen. Wil je dat jouw man mijn man neerschiet of wil je dat mijn man de jouwe neerschiet? Kunnen we het erover eens zijn dat we allebei tegen geweld zijn, dat we allebei voor een vreedzame oplossing van conflicten zijn?”

Dit wil niet zeggen dat mannen niet hetzelfde kunnen doen en dat sommige mannen dat natuurlijk ook al doen. Maar de kans is groter dat vrouwen in Amerika dit kunnen en zeggen: “Wacht even, jongens. Laten we een stap naar achteren doen en hierover nadenken voordat we de wapens laden. Willen we echt dat dit escaleert? Willen we echt dat de mensen in Amerika steeds meer verdeeld raken? Wie heeft daar baat bij? De elite, de mensen die de status quo willen handhaven.”

Dit vereist dat je dieper over problemen nadenkt en niet oppervlakkig over de kwestie zelf nadenkt, maar vanuit het perspectief van de basale menselijkheid. “We zijn allemaal mensen. Jij hebt misschien een ander politiek standpunt dan ik, maar we hebben allebei kinderen. En onze kinderen verdienen het om op te groeien in een vreedzame samenleving waarin ze kunnen werken aan de doelen die ze in het leven hebben, zonder beschoten te worden, of gedood te worden, of anderen te doden.”

Over die standpunten kunnen mannen veel moeilijker nadenken, maar vrouwen hebben zeker de mogelijkheid om een matigende stem in de samenleving te hebben. Ik weet dat je op bepaalde vrouwen kunt wijzen die een voorbeeld zijn van het tegenovergestelde, maar de meeste vrouwen hebben het vermogen om een stap naar achteren te doen en te zeggen: “Zijn we niet allemaal mensen? Hebben we niet allemaal bepaalde rechten? Verdienen we niet een zeker respect? Zit er geen grens aan wat we anderen kunnen aandoen?” Het is belangrijk dat de bewustere mensen die visie voor ogen te houden opdat vrouwen naar voren zullen treden, opdat vrouwen in hun kracht gaan staan. Dat vrouwen in de eerste plaats gaan stemmen en ook in grotere getale stemmen dan ooit tevoren, en op kandidaten stemmen die evenwichtig zijn, of het nu mannen of vrouwen zijn.

Religies die vrouwen onderdrukken
Nu gaan we een iets andere richting op. De meesten van jullie weten wat er in Iran gebeurt, door de dood van een vrouw en de opstand die grotendeels door vrouwen in dat land wordt geleid. Geen enkele vrouw is echt vrij totdat alle vrouwen op de planeet vrij zijn. Vooral de vrouwen die, en er is geen andere manier om dit te zeggen, voortdurend worden misbruikt door de staat en door de staatsgodsdienst de islam. De islam maakt al duizenden jaren misbruik van vrouwen. Dat geldt natuurlijk ook voor de katholieke kerk, veel christelijke kerken, het hindoeïsme en andere religies. Religie is een van de belangrijkste factoren om vrouwen te onderdrukken, om misbruik te maken van vrouwen. De religies die patriarchaal zijn, door mannen worden gedomineerd, berusten op een op mannen gerichte kijk op het leven.

Niet zo lang geleden verklaarde de paus op een vrouwenconferentie dat vrouwen betere leiders zijn dan mannen. Het zijn in ieder geval betere administrateurs. Maar hij zei ook dat het belangrijk was dat vrouwen leidende posities in de samenleving kregen en hij gebruikte het voorbeeld dat landen die een vrouwelijke president of premier hebben, beter hebben gereageerd op de coronapandemie dan veel landen onder leiding van mannen, vooral populistische, rechtse leiders. En dat is natuurlijk een interessante ontwikkeling. Niet dat paus Franciscus in de loop der jaren kleine stapjes heeft ondernomen om vrouwen meer invloed in de katholieke kerk te geven, maar hij heeft bij lange na niet de belangrijkste problemen in de katholieke kerk, het onderdrukken en misbruik van vrouwen, aangepakt. Als je dit echt zou willen veranderen, dan zou je vrouwen elke positie in een kerk moeten laten bekleden, ook die van hem. Priesters moet toegestaan worden om te trouwen, waardoor je veel problemen met pedofilie, homoseksualiteit, corruptie in de kerk, zou oplossen. Maar gaat dit gebeuren? Waarschijnlijk niet, toch?

De paus legt deze verklaring af, hij legt deze verklaring af bij vrouwen op een vrouwenconferentie. Maar wie is de paus? Hij is het hoofd van de katholieke kerk, een instituut dat al zeventien eeuwen bestaat en alleen en uitsluitend door mannen wordt geleid. Wat gebeurt hier? Dit is een man die uitspraken doet over vrouwen als leider en een mannelijke leider die uitspraken doet over vrouwen als leider, maar hij doet dit vanuit een mannelijk perspectief. En zijn kijk wordt beperkt door de traditie die voortkomt uit het instituut dat hij leidt en dat al zeventien eeuwen een sterk vertekend beeld van vrouwen heeft. Het gaat zelfs nog verder terug dan de katholieke kerk; tot in de nevelen van de geschiedenis in door mannen gedomineerde samenlevingen, patriarchale samenlevingen. Heeft het wel waarde dat een man als de paus uitspraken over vrouwen doet en opmerkingen maakt over vrouwen?

Het zou de moeite waard als hij er ook naar handelde door vrouwen leidinggevende posities te geven in zijn eigen instituut. Sommigen zullen zeggen: “Hij probeert het toch”, maar is dat ook zo? Stemt hij er serieus mee in dat vrouwen posities bekleden waarin besluiten worden genomen? Of geeft hij hen gewoon een aalmoes, zodat het lijkt alsof hij voor verandering staat. Wat zou er nodig zijn om de katholieke kerk te veranderen van een door mannen gedomineerd instituut in een evenwichtiger instituut? Dat kan niet, omdat het zulke fundamentele veranderingen zou vragen dat het gemakkelijker zou zijn om een nieuw instituut op te richten dat vanaf het begin evenwichtig was opgezet. Gaat de katholieke kerk dat doen? Hoogst waarschijnlijk niet, wel?

Op zoek naar een alternatieve vorm van spiritualiteit
Je ziet dat dit natuurlijk ook gevolgen heeft voor Amerika, omdat veel Amerikanen katholiek zijn. Is er echt iets veranderd in de katholieke kerk in Amerika? Er zijn veel van schandalen van kindermisbruik; iets wat al tientallen jaren duurt sinds die voor het eerst werden ontmaskerd of aan het licht begonnen te komen. Maar is er fundamenteel wel iets veranderd? Wat kunnen vrouwen doen? Je kunt zeggen: “Ik ga wachten tot de kerk verandert”, maar gaat dat waarschijnlijk nog tijdens jouw leven gebeuren? Of je zou ook kunnen zeggen: “Ik wacht niet op de kerk, ik ga op zoek naar een andere vorm van spiritualiteit die wel aan mijn spirituele behoeften tegemoetkomt.” Veel vrouwen hebben dit natuurlijk al gedaan. Je ziet dat veel spirituele bewegingen een groter aantal vrouwen dan mannen hebben. En dit is iets wat steeds meer moet gebeuren; dat de vrouwen gewoon de door mannen gedomineerde kerken verlaten, of het nu een katholieke of protestants evangelische kerk is, en een andere vorm van spiritualiteit vinden.

Dit potentieel bestaat in Amerika en dat is er natuurlijk al decennialang. Maar het potentieel bestaat dat dit in het volgende decennium, de twintiger jaren, enorm zal worden versneld; dat steeds meer mensen de traditionele religies verlaten en zich aansluiten bij een nieuwe vorm van spiritualiteit. Een universelere, niet-sektarische vorm van spiritualiteit. Ik zeg met opzet niet new age, omdat de term new age door de traditionele religies op een minachtende wijze wordt gebruikt en bovendien bestaat de new agebeweging al zo lang dat die niet echt nieuw meer is.

Vrouwen moeten een universelere vorm van spiritualiteit omarmen. Vrouwen moeten gewoon toegeven dat de traditionele religies niet aan hun spirituele behoeften voldoen. Wat is je spirituele behoefte? Welnu, je spirituele behoefte is groei, groei in bewustzijn, het verhogen van jouw bewustzijn. Een onderdeel hiervan is dat je meer inzicht krijgt in het leven, de spirituele kant van het leven, je eigen psyche. Maar het is meer dan begrip, de ervaring die je krijgt, dat je groeit, dat jij jezelf transcendeert, dat je niet meer dezelfde persoon bent die je een paar jaar geleden was. Hier hebben miljoenen en miljoenen vrouwen vandaag de dag in Amerika behoefte aan. Veel vrouwen zijn zich dat niet bewust, veel vrouwen hebben dat niet bewust begrepen, dus kunnen ze er niet naar handelen. Ze zoeken iets, ze verlangen naar iets, maar ze zijn zich er niet van bewust wat het is.

Als je naar religies in Amerika kijkt, dan moeten die natuurlijk net als al het andere veranderen, omdat alles in de samenleving aan het veranderen is. Maar wie zal het religieuze landschap van Amerika veranderen? Zijn dat de mannen die traditioneel aan het hoofd staan in Amerikaanse kerken? En wat doen die mannen? Die kijken naar tradities, traditionele waarden: “We moeten het instituut behouden zoals het is, we moeten het instituut beschermen tegen veranderingen.”

Ten eerste kun je niets tegen verandering beschermen, want verandering is onvermijdelijk. Maar het punt is dat mannen waarschijnlijk niet zo snel veranderingen in het religieuze spirituele landschap van Amerika zullen aanbrengen als vrouwen. Vrouwen doen dit waarschijnlijk veel sneller. En je zou kunnen zeggen dat dit al tientallen jaren gebeurt in de new agebeweging. Klopt, dat is zo. Maar in dit decennium bestaat de mogelijkheid dat dit op een veel hoger niveau komt, omdat steeds meer vrouwen een alternatieve vorm van spiritualiteit zoeken, vinden, creëren, omarmen. En dit kan de verhoudingen in Amerika opnieuw verschuiven, omdat de meesten vrouwen relaties hebben met allerlei soorten mannen. En nogmaals, zij kunnen een evenwichtig perspectief bieden. Het gaat er niet om dat je mensen bekeert tot een bepaalde organisatie, onderwijs of goeroe. Het gaat erom dat je mensen een evenwichtige kijk op religie en spiritualiteit biedt.

Een andere benadering van religie en spiritualiteit
Nogmaals, het is een kwestie van een stap naar achteren doen, naar Amerika kijken, en zien dat er rond het belangrijkste plein in veel kleine Amerikaanse steden vier afzonderlijke kerken staan; een katholieke kerk, een evangelische en een paar van andere gezindten, afhankelijk van waar in het land jij je bevindt. Maar dit is heel gebruikelijk in kleinere steden. Het is een kwestie van een stap naar achteren doen, hiernaar kijken en zeggen: “Elk van deze kerken beweert de enige te zijn die kan garanderen dat jij wordt gered. De meeste kleine steden in Amerika zijn verdeeld door meerdere kerken. Er bestaat een scheiding tussen mensen die beweren dat ze katholiek zijn en mensen die beweren dat ze baptist zijn. En allebei beweren ze dat hun kerk de enige is die kan garanderen dat je wordt gered en dat de mensen uit de andere kerk, op de andere hoek van het plein, naar de hel zullen gaan. Wat voor verdeeldheid veroorzaakt dat in de Amerikaanse samenleving? Is het een wonder dat er conflicten zijn? Is het een wonder dat er geweld is als er zo’n verdeeldheid onder de mensen is?” Vrouwen kunnen een stap naar achteren doen en zeggen: “Hoe moeten we omgaan met meerdere kerken die elk beweren de enig ware te zijn?”

Traditioneel heb je er een uitgekozen en gezegd: “Ja, dit is de ware, en alle anderen komen van de duivel”. Maar is er niet een andere aanpak? Kun je niet beter zeggen: “Misschien heeft elke kerk die aanspraak maakt op exclusiviteit in werkelijkheid geen contact met de waarheid over spiritualiteit?” Hoe zou het zijn als ze allemaal iets verkeerd hebben begrepen? Hoe zou het zijn als die verschillende christelijke kerken de belangrijkste boodschap van Christus verkeerd hebben begrepen of over het hoofd hebben gezien? Ze beweren dat ze christelijk te zijn, ze beweren dat ze Christus vertegenwoordigen, maar wat als hun bewering dat zij exclusief zijn, aantoont dat ze allemaal de belangrijkste boodschap van Christus hebben gemist?

Eenheid als belangrijkste boodschap van Christus
En die is? Eenheid. Eenheid, behandel anderen zoals jij behandeld wilt worden, heb je vijanden lief, behandel mensen goed die jou haten en vervolgen, want voor zover je het aan de minste van mijn kleintjes hebt gedaan, heb je het aan mij gedaan. Was de essentiële boodschap van Christus er niet een van eenheid? Bij elkaar komen, de verschillen overwinnen. Kijk eens naar de omgeving waarin Jezus verscheen. Israël, daar had je de Joden die op iedereen neerkeken. Waarom bestaat de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan? Omdat de Joden neerkeken op de Samaritanen en dachten dat ze nooit iets konden doen. Maar wat zegt de gelijkenis? De Joden liepen langs de man, maar de Samaritaan hielp hem. Hij zat op één lijn met Christus.

Christus kwam de mensen verenigen. Wat verdeelt mensen? De antichrist, nietwaar? Wat zou het anders kunnen zijn? Wanneer jij beweert dat je Christus vertegenwoordigt en tegelijkertijd beweert dat je een exclusieve kerk bent die de verlossing van mensen kan garanderen? Vertegenwoordig je dan werkelijk Christus? Of heb je geen voeling met de belangrijkste boodschap van Christus? En zouden we dan niet een christelijke kerk kunnen stichten die eerder verenigt dan verdeelt? En wie kunnen dit beter dan vrouwen?

Eenheid zoeken door middel van intuïtie
Je moet een bepaald verschil tussen vrouwen en mannen begrijpen. De paus noemde het zelfs in zijn boodschap aan vrouwen: dat ze hun intuïtie moesten gebruiken. Zelfs de paus erkent dat vrouwen een betere intuïtie hebben dan mannen. De consequentie hiervan neemt hij niet, maar hij heeft er wel enig besef van. Vrouwen hebben een betere intuïtie dan mannen, omdat mannen meer lineair denken als het om verschillen gaat. Intuïtie is een holistischer manier van denken die verder kijkt dan de scheidslijnen en verschillen, die kijkt naar het grotere geheel, kijkt naar iets wat verenigt.

Voor mannen is het moeilijk om de vraag te stellen die ik nu ga stellen. Hoe zag de Joodse religie eruit in de tijd van Jezus? Die was exclusief. Die beweerde dat alleen Joden gered zouden worden. En alleen Joden die de religieuze autoriteiten gehoorzaamden, zouden worden gered. Alle anderen niet, de heidenen niet en de Joden die niet op één lijn zaten met de autoriteiten, ook niet. Waarom vervolgde de joodse religie Jezus? Omdat hij een ander soort verlossing predikte. Hij zei: “Het is geen kwestie van Jood zijn. Niet alleen Joden kunnen het koninkrijk binnengaan.” Hij zei ook: “Je hoeft niet een wereldlijke religie te volgen om het koninkrijk binnen te gaan. Waarom? Omdat het koninkrijk van God niet komt als je dat naleeft, als je een religie op de wereld naleeft. Omdat het koninkrijk van God in jou zit.” We hebben hierover veel leringen gegeven; het Koninkrijk van God is een bewustzijnsstaat.

Dit is een proces van redeneren dat veel vrouwen intuïtief kunnen begrijpen, omdat het tot een logische vraag leidt. Een intuïtief logische vraag, geen analytisch logische vraag. En die vraag is: “Klopt het dat je een instituut op aarde nodig hebt om in de hemel te komen die boven de aarde staat?” Jezus zei in wezen dat je geen instituut op aarde nodig hebt om in de hemel te komen, want wat je moet doen om de hemel of het koninkrijk van God binnen te gaan, is je bewustzijn veranderen; het leven van Christus in je op te nemen, om te leven in de Christusgeest in plaats van het doodsbewustzijn, het bewustzijn van antichrist, en dat Jezus ook het Satanbewustzijn noemde.

Veel mannen vinden het moeilijk om zo te redeneren, omdat hun analytische manier van denken heel gemakkelijk met argumenten voor of tegen kan komen. Voor veel vrouwen is het heel goed mogelijk intuïtief een sprong te doen en plotseling te begrijpen: “Jezus zei, we geen instituut op aarde nodig hebben. We moeten ons bewustzijn veranderen. Wat voor zin heeft het dat we ons door instituten op aarde laten verdelen? Waarom zou ik niet met mijn buurvrouw kunnen praten alleen omdat ze naar een andere kerk gaat? Waarom zouden we niet een gemeenschappelijke benadering van spiritualiteit kunnen vinden die ons verenigt in plaats van verdeelt? Waarom zouden we ons door deze verdeeldheid zaaiende invloed van deze instituten laten beïnvloeden?” Het christendom in Amerika is een instituut dat verdeeldheid zaait. Bijna geen enkel instituut in Amerika verdeelt mensen meer dan het christendom.

Dit betekent natuurlijk dat het christendom ook een dualistisch instituut is, dat in zwart-wit denkt, je hoort bij ons of je hoort bij de duivel. Of je gaat met ons mee naar de hemel, of je gaat met de duivel mee naar de hel. Er zit niets tussenin. Wanneer vrouwen beginnen te begrijpen dat er een alternatief is voor deze verdeeldheid zaaiende manier van denken, zelfs als ze het geen dualistisch of zwart-witdenken noemen, kan dit grote invloed hebben in Amerika als het gaat om die kloof in Amerika te dichten.

Verdeeldheid verdoezelt de ongelijkheid in Amerika
De verdeling van Amerikanen in groeperingen is zeer versneld toen de machtselite het geld in hun handen mocht concentreren. En dat komt omdat ze weten dat zij iets doen wat ingaat tegen de historische vooruitgang die Amerika heeft geboekt. Je had de euforische jaren twintig, de ‘roaring twenties’, die eindigden met de crash op Wall Street in 1929. Je had de jaren van depressie in de jaren dertig, maar na de oorlog kwam Amerika weer op het goede spoor, omdat de mensen steeds meer welvaart kregen en dat ging door in de jaren vijftig en zestig en de zeventig. Toen kwam de deregulering van de financiële sector en de machtselite wist dat de enige manier waarop ze het geld echt in hun eigen handen konden concentreren, was door het van de mensen af te pakken.

Dit betekent dat er nu een grote groep Amerikanen is die lange tijd, misschien zelfs wel hun hele volwassen leven, mogelijkheden heeft gezien om hun situatie te verbeteren. Maar de Amerikanen zouden dan allereerst moeten ervaren dat die vooruitgang tot stilstand is gekomen. En dan zouden ze op een of andere manier gedwongen moeten worden om dit te accepteren, omdat ze het niet over het hoofd konden zien. Ze zouden op een of andere manier gedwongen moeten worden om dit te accepteren. En op dat moment begint de machtselite te doen wat ze altijd doet, verdeel en heers, mensen in groepen verdelen en wat is de meest voor de hand liggende verdeeldheid in de Amerikaanse samenleving? De politiek, Republikeinen en Democraten. George Washington maakte zich grote zorgen over de oprichting van twee partijen, omdat hij zag dat er misschien een gepolariseerde situatie zou kunnen ontstaan die mensen verdeelde, zodat ze niet met elkaar konden praten, niet in het midden konden samenwerken.

Dit is de belangrijkste verdeling die ze nu al tientallen jaren gebruiken om het Amerikaanse volk te verdelen. Ze kunnen het niet eens worden en zeggen: “Waarom wordt onze levensstandaard uitgehold? Waarom verdienen we minder? Waarom moeten ineens zowel de man als de vrouw werken om een huis te kunnen betalen, om iets te kunnen betalen wat onze ouders als hun normale levensstijl beschouwden, ook al werkte alleen de vader?” Er is niets op vrouwen tegen die werken, maar er was een tijd dat een gezin een behoorlijke levensstandaard kon hebben, een huis kon hebben, als er slechts één echtgenoot werkte. En dat is niet meer het geval bij de meeste Amerikanen.

Hoe komt dat? Wat is er gebeurd waardoor we nu twee inkomens nodig hebben in plaats van één? Dat kan alleen maar omdat alles duurder is geworden, of omdat de salarissen zijn gedaald, of een combinatie van beide. Maar waarom laat onze regering dit gebeuren, zodat een kleine elite steeds rijker kan worden, terwijl ze al meer hebben dan iemand ooit nodig heeft? Waar gaat het in Amerika om? Gaat het om het verrijken van een kleine elite boven de menselijke schaal en menselijke behoeften? Of gaat het om de menselijke behoeften van alle Amerikanen, zodat iedereen een behoorlijke levensstandaard kan krijgen? Zijn er andere landen, democratische landen, waarin ze een betere levensstandaard hebben dan in Amerika? Waarom hebben wij dat dan niet in Amerika? Waarom kijken we niet naar die landen om te zien wat zij hebben en wat zij hebben gedaan, om deze op hol geslagen trein tegen te houden en de rijkdom in handen van de elite in te perken?

Mannen kunnen hier natuurlijk een rol in spelen, maar nogmaals, vrouwen zijn eerder degenen die vanuit hun eigen perspectief beginnen te zeggen: “Waarom gebeurt dit? Waarom laten we dit gebeuren? Wat kunnen we eraan doen? Hoe kunnen we een evenwichtiger perspectief geven, zodat we opkomen voor de belangen van alle Amerikanen?” Nogmaals, dit is menselijkheid, de grotere menselijkheid in plaats van een vergezocht idee: de samenleving moet volgens democratische idealen handelen, of samenlevingen moeten volgens de republikeinse idealen handelen. En daarom kunnen we in het midden samenwerken om echt de veranderingen door te voeren die alle mensen in Amerika ten goede komen.”

Volgende: Wat voor leiders wil je?