Gesprek met Kim over het boodschapper zijn

Vraag: Deze vraag is voor Kim. Het gaat over channeling en hoe je channelt, wat zie je of hoor je? Wat gebeurt er in je lichaam? Hoe heb je dit geleerd? Hoe bereid jij je voor als je channeler wilt worden?

Antwoord van Kim Michaels, 2019 – Washington D.C. (VS):

Ik heb hier al vaker over gesproken. Sommigen van jullie weten het al. De reden dat ik dacht dat ik erover wilde beginnen is dat er vrij veel nieuwe mensen zijn. Ik wil graag weten hoeveel van jullie erin geïnteresseerd zijn als ik deze vraag behandel. Maar een paar. Ik denk dat ik het dan kort zal bespreken.

In de eerste plaats gebruik ik zelf niet het woord channelen. De reden daarvoor is dat het zoveel verschillende dingen betekent voor verschillende mensen. Ik presenteer mezelf niet als ‘channeler’ want de meesters gebruiken traditioneel het woord boodschapper.

Het is niet heel gemakkelijk om te zeggen hoe ik het doe, omdat ik het eigenlijk niet weet. Ik doe niets. Het belangrijkste aspect is dat ik een neutrale gemoedstoestand aanneem. Ik heb niet bepaalde intenties in gedachten over wat de meesters wel of niet moeten zeggen. Zoals ik al vaker heb gezegd, is het niet zo dat ik woorden van een bepaalde plaats hoor komen en dat ik die dan herhaal. Ik stem me af op een energiestroom die van de meesters komt, want het is niet iets wat ik kan opstarten of laten gebeuren. Het is iets wat de meesters laten gebeuren en als dat niet zo is, dan komt er geen dictaat. Als ik me afstem, komt de energiestroom op gang. Ik zie geen woorden of ideeën of concepten, en dat ik die dan herhaal. Het is alsof de woorden beginnen te stromen. Dan hoor ik de woorden pas als ze worden uitgesproken. Er is geen proces in mijn gedachten gaande voordat de woorden uit mijn mond komen. Ik kan me met mijn gedachten niet ergens mee bemoeien – ik kan het proces wel stoppen; ik kan me er niet mee bemoeien. Ik kan het niet richten, beheersen. Het hangt af van hoe ik mijn woorden tot uiting breng, hoe ik de woorden gebruik, welke concepten ik in gedachten heb. Er moet een vocabulaire zijn. Het zijn niet alleen woorden, maar een vocabulaire van ideeën en concepten die de meesters kunnen benutten. Er zit geen andere structuur in mijn hoofd. Het is het principe van de Heilige Graal. De Heilige Graal is een kelk die wordt opgeheven. Daarna kan het licht van boven erin stromen. Als er geen kelk is, kan het licht nergens in geschonken worden. Als ik niets van een bepaald onderwerp afweet, dan kan ik geen dictaat opnemen. Het gebeurt wel vaak dat ik iets weet en dat de meesters iets kunnen zeggen dat verder gaat dan wat ik weet. Dat doen ze vaak.

Vaak krijg ik al voor een dictaat wat concepten, of soms zelfs een zin waar zij mee willen beginnen. Dat helpt me op weg en me af te stemmen op de stroom. En als ik eenmaal in die stroom ben, blijft het doorgaan. Het gebeurt vaak dat ik ga staan en geen idee heb wat er zal worden gezegd. Op een conferentie als deze, heb ik al een paar dagen vijf of zes dictaten gekregen die elk ongeveer een uur in beslag hebben genomen. Ik had dit op geen enkele manier in gedachten al kunnen voorbereiden. Ik had thuis geen dictaat kunnen schrijven en uit het hoofd kunnen leren en hem dan hier uitspreken. Dat kan gewoon niet gebeuren. Er is ook geen enkele manier waarop ik dit had kunnen verzinnen terwijl ik ermee bezig ben. Ik heb het onderwerp niet veel bestudeerd, ik heb een boek gelezen over elitarisme, maar ik heb het niet echt voorbereid. Het komt van een andere bron, omdat mijn geest dit niet kan produceren. Je kunt het erover hebben wat de bron is, maar ik heb vertrouwen in waar het vandaan komt.

Wat betreft sensaties in mijn lichaam, die heb ik niet veel. Ik ben niet echt afgestemd of gehecht aan mijn lichaam. Soms als ik sta, voel ik een beetje spanning omdat ik zolang heb gestaan. Soms draai me naar één kant zonder dat ik merk dat ik in een andere richting kijk. Wanneer ik ga zitten, kan ik meer naar binnen gaan omdat ik mijn lichaam dan niet rechtop hoef te houden. Ik voel de energiestroom altijd door mijn lichaam gaan en zelfs als ik fysiek moe bent, krijgt mijn lichaam energie zodra ik begin. Na een dictaat voel ik me altijd op een hoger energieniveau dan daarvoor, zelfs als het al laat is en als het een lang dictaat is. Als dat niet zo was, dan zou ik me zorgen maken, omdat de geascendeerde meesters geen energie van mij nodig hebben. Als het wezen dat mij dicteert energie van mij nodig had, zou ik weten dat het geen geascendeerde meester is. Dat kan gewoon niet. Er zijn ook trance channelers die moe zijn na het channelen. Ik zal dat nooit zijn. Ik kreeg een dictaat van Saint Germain dat zo snel ging als mijn mond de woorden konden zeggen. Zo ging het de hele tijd door. Het was heel krachtig, heel snel. Soms is de stroom er gewoon. Andere keren geven ze meer dictaten in de vorm van les zoals op deze conferentie, omdat ze heel complexe concepten uitleggen. Soms ben ik bijna het contact met de meester kwijtgeraakt. Ik moet dat dan weer oppikken. Andere keren pauzeren ze tussen de zinnen zoals Padmasambhava die lange pauzes neemt, net als Gautama Boeddha. Ik weet niet waarom ze dat zo doen. Ik denk dat het gewoon een andere meester is of dat het afhangt van wat zij willen bereiken. Saint Germain wilde alleen maar door de energie en het massabewustzijn heen snijden. Soms willen ze een lering geven. Zij willen de mensen de tijd geven om het te laten bezinken.

Commentaar uit het publiek: Zelfs als je daar staat met je ogen dicht, denk ik vaak dat er meer is dan je lichaam en je handen die bewegen.

Kim: Dat klopt. Ik zie mezelf soms, tijdens het gebeuren. De meeste keren ben ik me er niet van bewust dat ik al die dingen doe. Al mijn aandacht richt zich op het contact houden met de meester en de volgende zin pakken. Ik ben me er niet zo bewust van wat ik doe. Soms besef ik dat. Ik weet niet waarom. Ik weet niet of er een patroon in zit. Waarschijnlijk wel maar ik weet niet wat dat is. Ja, het zou kunnen dat iemand in de toekomst de video’s bekijkt van de dictaten en met een heel systeem aankomt. Dit betekent dit en dat betekent dat.

Vraag: Waarom zit je in de lotushouding?

Kim: Het is geen lotushouding. Ik zit met gekruiste benen. En de reden is dat het ontspanner is, ik ben minder bewust van mijn lichaam wanneer ik zit. Wanneer je staat, moet jij je evenwicht bewaren en soms voelt het of ik mijn evenwicht verlies of voorover leun of een stap naar voren moet doen. Maar als ik zit, lijkt het alsof ik me meer naar binnen kan richten en niet op het lichaam. Vaak willen de meesters dat ik sta. En ik denk als je dan ziet dat Gautama, meer een Boeddha, een vrediger bewustzijn, heeft terwijl Saint Germain juist heel energiek is. Ik zou niet kunnen zitten als Saint Germain een dictaat geeft. En het is wat het is, bij de energiekere, krachtige, extravertere, meesters sta ik en bij Gautama en Padmasambhava zit ik.

Vraag: Voor Kim was dat niet te begrijpen.

Kim: Toen ik bij de Summit Lighthouse zat, luisterde ik naar Elizabeth Claire Prophet die een dictaat opnam. Ik kreeg dan vaak een diepe ervaring. Of een hoge ervaring. Ik was dan soms bijna buiten mijn lagere lichaam. Maar dat gebeurt niet wanneer ik een dictaat opneem, dan ben ik in een neutrale gemoedstoestand. Ik merk geen contrast tussen het spirituele rijk en de vibratie van de meesters. Ik richt me op de woorden en de energie van de meester. En ik blijf heel erg neutraal. Als mensen naar mij toekomen en zeggen: “Dat was een heel krachtig dictaat.” Dan zeg ik: “O ja?” Ik was gewoon neutraal, totaal neutraal. Er was geen jojo-effect of contrast.

Nu zou je op grotere schaal nog veel meer kunnen zeggen, hoe ik omga met het contrast tussen bijvoorbeeld mijn leven in Denemarken en een conferentie als deze? Ik denk dat ik een poging heb gedaan om niet te geloven wat ik zeg (drink my own Kool Aid) en niet te denken dat ik bijzonder ben, omdat ik deze baan heb. En daarom is er ook niet veel contrast. En wanneer ik in Denemarken woon, onderneem ik veel fysieke activiteiten. Ik ontmoet mensen die niet spiritueel zijn, omdat ik ook dat standpunt wil weten. Ik denk niet dat ik een hoge machtige goeroe ben. Er zit dus minder contrast tussen. Ik zeg dat ik een neutrale gemoedstoestand aanneem als ik een dictaat opneem. Maar de laatste paar jaar ben ik meestal in een neutrale gemoedstoestand en dan is er niet veel contrast en dat maakt het een stuk gemakkelijker. Het lijkt alsof ik moeiteloos tussen verschillende levensstijlen kan switchen. Ik maak geen onderscheid meer tussen wat spiritueel en niet spiritueel is, omdat alles spiritueel is. Niet in die zin van een hoge piekervaring, zoals ik vandaag tegen iemand zei. Ik krijg geen piekervaringen. Ik ken geen hoogten en ook geen dalen. Ik ben de hele tijd in evenwicht. En ik denk dat veel mensen erg teleurgesteld zouden zijn als ze het Christusbewustzijn en Boeddhabewustzijn konden voelen, omdat er geen hoogten en diepten zijn, iets waar ze aan gewend zijn. En dat contrast is er dan niet. Voor mij is dat gewoon in evenwicht zijn. Je zou het gelukzaligheid kunnen noemen zoals Gautama zegt, maar het is eigenlijk alleen maar die neutrale gemoedstoestand waarin je noch hoog noch diep gaat.

Vraag: Voel je dat het licht binnenkomt?

Zoals ik al zei, ben ik neutraal als ik een dictaat opneem. Maar natuurlijk voel ik wel dat er licht is. Het kan wel zo zijn dat ik het gevoel heb dat het ene dictaat krachtiger is dan een andere. Dat kan wel gebeuren. Maar de meeste keren ben ik meer neutraal en het is geen groot contrast om over te schakelen. Soms heb ik gemerkt dat ik, zodra de meester stopt, heel snel uit een dictaat stap. Ik stel iemand een vraag over praktische dingen. En ik heb me gerealiseerd dat mensen even wat tijd nodig hebben na een dictaat en daarom is het goed om muziek te draaien, maar het is ook een logistiek ding, weet je.

Vraag: Hoe weet je welke geascendeerde meester spreekt en hoe weet je of je moet staan of zitten.

Ik voel dat, maar vaak is het meer een kwestie van de meester, omdat ik bij de Boeddhameesters ga zitten en bij energiekere meesters sta. En ik weet het dus wel ongeveer op grond van de meester.

Hoe ik weet welke meester een dictaat geeft of een vraag beantwoordt? Ik kan alleen maar zeggen dat ik door de jaren heen de vibratie van de meesters ken. Ik hoor geen woorden wie er gaat spreken. Ik zie de meester niet. Het is een soort handtekening in vibratie van elke meester. En ik voel dan wanneer dat gebeurt. Bij de vragen en antwoorden moet ik even voelen wie er gaat antwoorden. En soms voel ik bijna dat verschillende meesters het antwoord kunnen geven, maar dan is er één die het antwoord geeft. Bij een dictaat weet ik tot vlak voor we beginnen niet wie het dictaat gaat geven. Maar meestal weet ik dit al een poosje van tevoren.

Vraag: Hoe heb je hiervoor getraind om boodschapper te worden. Wat voor veranderingen moest je aanbrengen?

Kim: Ik had een paar ervaringen in 2000, op mijn verjaardag. Ik weet niet meer hoe oud ik werd, maar dat is niet belangrijk. Ik was dus jarig. Ik stond in mijn kantoor, er hingen plaatjes van de IK BEN Aanwezigheid, Jezus en Saint Germain. Het was alsof mijn bewustzijn inzoomde op de meesters. Ik had er niet over nagedacht, maar ik zei: “Ik wil meer, ik wil een betere relatie met jullie. Ik volg die leringen nu al zo lang, ik wil een directere relatie met jullie.” En dat was een soort keerpunt voor me, omdat ik voor de eerste keer onder woorden durfde te brengen dat ik een nauwere band wilde met de meesters.

En in het jaar daarop was ik in augustus weer in mijn kantoor, en ik denk dat ik een poos decreten had opgezegd. En het was alsof ik me erop afstemde, dat er iets was wat ik op aarde wilde doen, maar ik had het nog niet gedaan. Ik had niets bereikt van wat ik wilde. En ik zag dat dit een menselijke ambitie was, ik wilde iets belangrijks doen. Iets wat verschil zou uitmaken, iets wat de moeite waard was naar mijn idee. Het was of ik daar uitstapte. Ik wist toen nog niets van gescheiden zelven. En ineens voelde ik een rust over me heenkomen. Ik viel op mijn knieën in het kantoor en ik zei het spontaan; het was alsof ik die hele bal menselijke ambitie opgaf. En ik zei: “God, kun je me nu thuishalen?” Ik voelde me zo rustig dat ik op dat moment wel had kunnen sterven, ik had de aarde achter kunnen laten zonder enige spijt, zonder het gevoel dat ik nog er nog dingen waren die ik niet had afgemaakt. En voor mij was dat een belangrijke stap in die zin dat het mij toont dat het geen menselijke ambitie was om met de meesters te werken. Dit was niet iets wat ik in gedachten wilde doen om wat voor reden ook, omdat ik die hele menselijke ambitie opgaf. En ik zei: “Als ik de rest van mijn leven niets doe wat de moeite waard is, dan vind ik dat best.” En vlak nadat ik in die overgave kwam, voelde ik de aanwezigheid van Jezus, ik herkende die meteen als Jezus. En in principe zei hij tegen mij: “Als jij niet meer persoonlijk iets op aarde wilt doen, ben je dan bereid om iets voor mij te doen?” En vanuit de grond van mijn hart zei ik: “Ja.” Ik wist niet wat het was. En toen begon ik ideeën te krijgen, dat hij wilde dat ik een website maakte, waarop mensen hem vragen konden stellen. Hij trainde me een aantal maanden waarin ik een decreet aan de Grote Goddelijke Leider opzei van de Summit Lighthouse, een novene, een decreet dat je negen dagen negen keer moet opzeggen en daarna met een notitieboek klaar gaan zitten om op te schrijven wat er in je opkomt. Dus dat deed ik. Ik begon aanwijzingen te krijgen van Jezus, als ik het decreet opzei: wat ik moest doen, wat ik moest veranderen, of hoe ik mijn gezondheid kon veranderen. Op een bepaald moment stond dit op de website, maar ik denk niet dat het er nog op staat. En dat is ook niet belangrijk, omdat het voor mij persoonlijk bedoeld was. Ik denk niet dat het relevant is voor andere mensen.

En toen ben ik begonnen met de voorbereiding van de website. Ik kocht de software, stemherkenning, waarbij je in een microfoon spreekt en dan vertaalde ik dat naar tekst. Voor ik met de website begon, kreeg ik een aanwijzing dat hij een boek wilde dicteren en dat werd ‘The Christ is Born in You’, dus toen ik met de website begon, heb ik een paar hoofdstukken en een paar vragen en antwoorden uit dat boek op de website gezet om mee te beginnen en dat was het eerste materiaal. Al vrij snel ontdekten een paar mensen de website, in feite waren dat mensen van de Summit Lighthouse, en zij begonnen vragen te stellen en er kwam steeds meer materiaal op te staan.

In het begin dacht ik: dat is het. Ik ga de vragen beantwoorden die mensen aan THE REAL JESUS hebben gesteld. Ik dacht dat dit in 2000 was. Niet zolang daarna begon ik in Montana, in de vallei van de Summit Lighthouse, met ongeveer twintig mensen denk ik, en nam ik mijn eerste dictaat op van Jezus in het bijzijn van al die mensen. Het was het eerste live dictaat en daarna begon ik geleidelijk aan ook thuis een paar dictaten te krijgen en ik denk dat ik in 2004 mijn eerste conferentie had, omdat er mensen waren die vroegen of we niet een conferentie konden houden.

Ik was in New York en er waren ongeveer vijfentwintig mensen, en tijdens die conferentie kreeg ik vijf, zes dictaten. En in het begin waren ze veel korter, ongeveer vijftien, twintig minuten. Daarna gingen we meer conferenties doen en ik kreeg ook soms thuis een dictaat en zette dat op de website. Geleidelijk aan is het zo gegroeid, maar wat betreft training zou je kunnen zeggen dat de hele ervaring een training was (Iemand in het publiek: Ik denk dat je mijn vraag hebt beantwoord.) Het was geen formeel programma waar ik inrolde, en dat ik op een dag mijn diploma kreeg.

Maar er waren veel testen en beproevingen die ik mij niet eens herinner en er kwam ook een verandering in mijn houding, omdat ik toen ik bij de Summit Lighthouse was, Elizabeth Claire Prophet accepteerde als boodschapper en er geen probleem mee had hoe zij boodschapper was en ik had er nooit over nagedacht dat ik weleens boodschapper zou kunnen worden als ik dat wilde, dat kwam totaal niet bij me op. In het begin dacht ik dat ik de vragen zou beantwoorden, maar toen ik me realiseerde dat de meesters door mij heen wilden spreken, realiseerde ik me dat ik het wel kon. Toen is het gegroeid. Maar er zijn wel een aantal stappen genomen.

Ik herinner me de eerste keer, dat was waarschijnlijk in 2004, 2005 toen ik leringen begon te geven over de epische denkwijze. Jezus gaf ook verhandelingen over het ego, waarin hij daarover sprak en over het zwart-witdenken, maar de meesters spraken er ook meer over (het dualiteitsbewustzijn en de epische denkwijze) en ik besefte dat dit een grote stap omhoog was, omdat de leringen van de Summit Lighthouse hier nog nooit over hadden gesproken.

Ik realiseerde me ook dat er mensen zouden zijn die de leringen volgden, maar die daar niet mee om zouden kunnen gaan, het zou te veel voor hen zijn, en dat bleek ook het geval toen ik scheidde van mijn tweede vrouw. Er waren veel mensen die haar volgden en ik denk dat zij niet echt wilden kijken naar de epische denkwijze in zichzelf.

Toen kwam de echt grote stap met het boek ‘Mijn levens met’, omdat ik opnieuw wist dat het heel anders was dan wat er tevoren was gegeven en het was zo provocatief en controversieel dat er mensen waren die dat niet aankonden. Een belangrijk deel van de test was dat ik me altijd richtte op de meesters en neutraal moest blijven om te krijgen wat de meesters wilden en uit te brengen wat de meesters wilden, en niet op de mensen te reageren, of zij het wel aankonden of niet, of zij het afwezen of niet. Ik richtte me op de meesters en breng de boodschappen naar buiten en dat heeft me door de turbulentie, de reacties van de mensen, heen geholpen. Voor mij waren het de meesters. Dat was het allerbelangrijkste.

Tegenwoordig zou ik vastberadener zijn over de vrije wil en zou ik zeggen: “Jij weet welke ervaring je wilt hebben, Waarom zou ik dat moeten veranderen?” Ik weet nu niet of we hierin te ver zijn gegaan of dat je iets anders hebt.