De beweging van de Nieuwe Atheïsten

Vraag: Zouden de meesters kunnen spreken over de nieuwe atheïstische beweging die geleid wordt door mensen als Sam Harris die spreken over zelftranscendentie, spiritualiteit en de illusie van het zelf aan de ene kant loslaten, terwijl ze aan de andere kant beweren dat ze atheïst zijn? Wat zijn de beperkingen van je spirituele groei als je deze benadering hebt als dit niet het bestaan van God bevestigt?

Antwoord van Geascendeerde Meester Jezus, 2020 – Webinar voor de Bevrijding van Vrouwen

Dat hangt ervan af wat je bedoelt met ‘atheïst’. In strikte zin zou je kunnen zeggen dat ik atheïst ben, dat de boodschapper atheïst is. Omdat het woord atheïst in de strikte betekenis van het woord betekent ‘anti-theïst’ en een theïst is iemand die gelooft in de persoonlijke god in het Oude Testament. Met andere woorden, de monotheïstische god die in de drie grote religies wordt afgeschilderd, is de god waar een atheïst in strikte betekenis op tegen is. Ik was tweeduizend jaar geleden op die god tegen; ik schilderde God op een andere manier af in mijn leringen dan in het Oude Testament. Iedereen die het Nieuwe Testament alleen maar leest, kan zien hoe ik over God sprak. Vanuit dat standpunt zou je kunnen zeggen dat er heel veel mensen op de wereld zijn die zichzelf spiritueel noemen maar niet religieus. Omdat ze vaak niet geloven in de theïstische god, de god uit het Oude Testament. Dit is natuurlijk een belangrijke stap in het spiritueel ontwaken van de mensen.

Nu is er natuurlijk een beweging die het atheïsme op een andere manier afschildert door te ontkennen dat er een soort superieur wezen bestaat, een creatieve God, of zelfs ontkent dat er een spiritueel rijk is naast de materiële wereld.

In die zin is het natuurlijk niet constructief voor spirituele groei, dit kan geen spirituele groei bevorderen. Hoe dan wel? Je weet dat er bepaalde mensen in deze nieuwe atheïstische beweging zitten die een strikt materialistische benadering van het leven stimuleren. Als ze tegelijkertijd ook beweren dat ze spiritueel zijn, dan is dit cognitieve dissonantie. Sommigen van hen kijken verder en staan wel open voor een vorm van spiritualiteit, zoals meditatie, die kan leiden tot zelftranscendentie. Dit kan juist een stap zijn op het persoonlijke pad van die mensen in hun groei naar hogere bewustzijnsniveaus.

‘Je moet begrijpen dat ieder menselijk wezen moet beginnen met het bewustzijnsniveau waarop hij is, met het bewustzijnsniveau waarmee hij incarneert, omdat je moet beginnen in de cultuur waarin je bent. Alle mensen moeten een individueel pad doorlopen waardoor zij hun eigen overtuigingen uitdagen die zij uit vorige levens met zich meedragen, de overtuigingen waarmee en de cultuur waarin ze geboren zijn, om echt spiritueel te kunnen groeien en hogerop het pad te komen. Dus wat moet iedereen doen om dit te bereiken? Nu, dat is heel persoonlijk, toch? Ik heb al eerder gezegd dat er mensen zijn die misschien geen deugdelijke spirituele leer of inzicht hebben, en die wel het inzicht hebben dat er iets moet veranderen. Daarom kunnen ze in ieder geval een tijdlang op één lijn zitten met Christus in die zin dat Christus ook verandering stimuleert, of in ieder geval zelftranscendentie.

Zelfs een Nieuwe Atheïst kan hier tot op bepaalde hoogte mee op één lijn zitten. Als je naar een van de punten kijkt waar de Nieuwe Atheïsten tegen protesteren, dan is het wel de leer het Creationisme, als alternatief voor religie op openbare scholen in bepaalde Amerikaanse staten. Het Creationisme was een stap terug in de groei van het collectieve bewustzijn. Een materialistische versie van de evolutie was ook een stap terug. Je kunt samen met de Nieuwe Atheïsten zeggen dat dit in zekere zin niet iets negatiefs, niet opbouwend, was door bezwaar te maken tegen het Creationisme. Maar als ze op één lijn zouden zitten met Christus, dan zouden ze ook tegen de materialistische versie van het Darwinisme en de evolutie bezwaar moeten hebben.

Je ziet dat zulke mensen vaak cognitieve dissonantie hebben, maar dat komt alleen maar omdat zij in plaats van echt op één lijn te zitten met Christus, een dualistisch standpunt hebben. Zij stimuleren één dualistische polariteit en halen een andere dualistische polariteit onderuit. Dit leidt niet tot groei op den duur. De vraag is: “Kunnen mensen die een tijdlang een goed punt hebben, dit transcenderen en hun geest openstellen voor een breder, universeler benadering?” We hebben natuurlijk geen mensen nodig die een terugkeer naar de theïstische god stimuleren. Het is wel goed om een universelere vorm van spiritualiteit te bevorderen.

Het probleem kan ook zijn dat mensen in een positie zijn waarin ze zeggen: “We kunnen wel zien dat bepaalde vormen van meditatie positieve effecten op mensen hebben. Wij kunnen dit zelfs zien op grond van wetenschappelijk onderzoek, inclusief onderzoek op het brein, het effect van meditatie op het brein. Wij stimuleren daarom meditatie omdat dit een positief effect heeft op de persoon, maar wij handhaven het strikt materialistische beeld dat alle mentale processen aan het fysieke brein ontspringen en dat er dus niets meer is dan het fysieke brein, er is geen aspect van bewustzijn naast het fysieke brein.” Nu nogmaals, zoals ik zei, moeten de mensen ergens beginnen en zij moeten een geleidelijk pad bewandelen. Dit standpunt is op den duur niet houdbaar, het is cognitieve dissonantie.

Je kunt niet logisch, rationeel, naar meditatie kijken als een techniek die je dagelijkse leven verbetert. Alle vormen van meditatie, of die nu uit het oosten komen of waar ook maar vandaan, berusten op het idee dat er een spiritueel rijk bestaat naast het fysieke. Dat je jouw bewustzijn kunt verhogen naar fundamenteel hogere niveaus, waardoor je niet weer hoeft te incarneren, maar kunt ontsnappen aan het rad van wedergeboorte, ‘ascenderen’ in de terminologie van tegenwoordig.

Als je meditatie losmaakt van haar spirituele oorsprong, dan vorm je iets wat noch het een noch het ander is en dat is op den duur niet houdbaar. Die mensen zullen ontdekken dat zij steeds meer vergezochte, intellectuele redeneringen moeten bedenken om dit beeld in stand te houden. Het wordt dan zo ingewikkeld dat dit het principe bevestigt dat zij altijd toejuichen, namelijk Ockhams scheermes. De eenvoudige verklaring is dat er wél iets is, een ander rijk naast het materiële. Zo wordt het niet in de Bijbel of in de Koran gezegd, maar dit betekent niet dat het niet bestaat. Het betekent niet dat wij er niets over te weten zouden kunnen komen als we onze geest ervoor openstellen op een manier die verder gaat dan zowel de traditionele religie en de strikt materialistische benadering