Geascendeerde Meester Moeder Maria, 8 augustus 2025. Conferentie van 2025 voor Amerika: De dualiteit van superioriteit en inferioriteit ontstijgen

IK BEN de Geascendeerde Meester Moeder Maria en ik kom jullie een nieuwe verhandeling over de wijsheid van de Moeder geven. We beginnen met het overwegen van een vraag waar de meeste mensen nog nooit over hebben nagedacht. We zouden het kunnen beschouwen of uitdrukken als de onmogelijkheid van de missie van Christus.

Spiritueel dood zijn
Waarom lijkt het alsof Christus een onmogelijke missie heeft? Dit is met het bewustzijn dat de meeste mensen hebben niet te begrijpen, want het bewustzijn dat het hen onmogelijk maakt om te zien hoe moeilijk de missie van Christus is, is precies wat de missie van Christus zo moeilijk maakt.

We kunnen dit benaderen door te verwijzen naar iets, waar ik het eerder over heb gehad, wat Jezus tegen de jongeman zegt die hem wil volgen, maar toestemming vraagt om eerst zijn vader te begraven. En ik kan je verzekeren dat Jezus nogal streng zegt: “Laat de doden hun doden begraven.” Heel weinig christenen, nauwelijks enige christenen, hebben nagedacht over wat dat betekende en zijn tot de conclusie, het inzicht, gekomen dat voor Jezus de meeste mensen daadwerkelijk dood zijn. Ook al zouden de mensen zelf zeggen: “Wat bedoel je met dat ik dood ben? Ik ben volkomen levend, ik ben bewust, ik doe wat mensen doen. Ik kan zelfs de doden begraven!” Maar voor Jezus waren ze niet fysiek dood, maar wel in spiritueel opzicht dood, en wat betekent dat? Wat heeft Jezus ook alweer gezegd? “Ik ben de weg, de waarheid en het leven.”

Was Jezus persoonlijk de weg, de waarheid en het leven? Dat lijkt onwaarschijnlijk, want het zou betekenen dat alle mensen die op deze planeet leefden voordat Jezus geboren werd, in wezen dood waren; ze hadden het leven van Christus niet in zich. Maar het universele Christusbewustzijn is de weg, de waarheid en het leven. Als jij je daar in je geest van hebt afgescheiden omdat je bent gestorven als verbonden wezen en jezelf bent gaan zien als een gescheiden wezen, dan ben je spiritueel dood. Maar het probleem is dat je fysiek wel leeft, je bent nog steeds bewust, dus je denkt niet dat je spiritueel dood bent. Je ziet niet dat er een probleem is en daardoor wordt de missie van Christus onmogelijk.

Het wereldlijke pad naar het wereldlijke koninkrijk
Hoe kan Christus mensen die spiritueel dood zijn, laten inzien dat ze in spiritueel opzicht dood zijn? Hoe kan hij hen helpen een probleem op te lossen als ze het probleem niet eens kunnen zien? Of als ze niet bereid zijn het probleem te zien omdat ze niet willen toegeven dat hun bewustzijn misschien ontoereikend is.

Door simpelweg naar de evolutie van het christendom te kijken, kun je het probleem zien. Wat doen mensen met een doodsbewustzijn als ze horen van het concept dat je gered kunt worden en naar de hemel kunt gaan? Ze projecteren onmiddellijk dat er een proces op aarde moet zijn dat hen kwalificeert voor de hemel. Kijk naar het christendom. Zij hebben precies gedaan wat het joodse geloof ten tijde van Jezus deed. Ze hebben wereldlijke doctrines, rituelen, regels en een hiërarchie gemaakt en de belofte is dat je, als je alle voorschriften van deze religie opvolgt, als je de priesters gehoorzaamt, je aan de rituelen houdt en in de doctrines gelooft, gegarandeerd in de hemel komt. En waar zien ze die hemel? Ergens daarboven. Het is een prachtige tuin waar de verre God in de hemel op een grote witte troon in het midden zit en de engelen fladderen rond en spelen op hun harpen of trompetten of welke instrumenten ze ook bespelen, en alles is heerlijk.

Het innerlijke pad naar het innerlijke koninkrijk
Maar waar zei Jezus dat het koninkrijk van God was? O ja, binnenin jou! Dus als je naar de wijsheid van de Moeder reikt, dan zie je dat er opnieuw een tegenstrijdigheid is tussen wat Jezus heeft gezegd en wat de christelijke religie zegt. Maar wat betekent het dat het koninkrijk van God in jou is? Wat zit er in jou? Je lever, je tong, je maag? Waarschijnlijk niet, toch? Dat wat in jou is, is je bewustzijnsstaat. Wat betekent dat? Dat wat jou kwalificeert om naar de hemel te gaan is je bewustzijn, je bewustzijnsstaat, en dat betekent dat je niet in de hemel kunt komen als je in het doodsbewustzijn verkeert, want wat is het doodsbewustzijn? Dat je gescheiden bent van Christus en hoe kom je dan in het koninkrijk van God? Door één te worden met Christus, door je leven op deze wereld, het wereldlijke leven, te verliezen en herboren te worden in het leven van Christus.

Wat betekent het om herboren te worden? Dat betekent dat je herboren wordt met een nieuw identiteitsgevoel waarin je jezelf niet identificeert met een gescheiden wezen, maar met een verbonden wezen. Als een verbonden wezen met de Christusgeest die je verenigt met je Schepper. Wat voor zin heeft het dat je door het doen van wereldlijke rituelen, het geloven in wereldlijke doctrines en het gehoorzamen van een uiterlijke hiërarchie, automatisch je bewustzijnsstaat verandert, zodat je het koninkrijk kunt binnengaan? Dat heeft Jezus niet gezegd, want hij zei: “Het koninkrijk van God komt niet door naleving, want het koninkrijk van God is binnenin jou.” Wat zien we hier? We zien dat er iets verloren ging toen de mensheid zich afscheidde en wat verloren ging, was het concept van een pad waarop je jezelf ziet als een verbonden wezen.

Je begint zonder een duidelijk idee van waarmee je verbonden bent, maar je voelt dat je verbonden bent met iets buiten je eigen geest. Een realiteit die niet gedefinieerd of gecreëerd werd in je eigen gedachten en daarom zie je dat er een pad is waardoor je systematisch stap voor stap je gevoel van verbondenheid kunt uitbreiden, een steeds helderder beeld kunt krijgen van waarmee je verbonden bent, totdat je er één mee wordt, en dat is natuurlijk je hogere zelf, je IK BEN Aanwezigheid.

Nogmaals, Jezus onderwees de grote massa in gelijkenissen, maar hij heeft alles goed uitgelegd aan zijn discipelen. Wat heeft hij zijn discipelen geleerd? Een pad. In het christendom is verloren gegaan dat de eerste volgelingen van Jezus zichzelf volgelingen van de weg noemden; ik ben de weg. Maar wanneer je gevangen zit in de dualiteit, kun je de weg naar Christus, de weg van zelftranscendentie, niet zien.

Blindelings de blinde leiders volgen
Maar zoals we al zeiden, wanneer je in de dualiteit komt, heb je het gevoel dat je niet compleet bent, je verlangt naar iets en de leiders, de blinde leiders van de christelijke religie, moesten dat verdoezelen. Ze definieerden simpelweg een vals pad, een wereldlijk pad. Gehoorzaam de doctrines, volg de leiders, volg de regels op en dan word je gegarandeerd gered. Op het echte pad heb je geen enkele garantie. Het hangt helemaal af van je bereidheid om naar jezelf, je eigen gemoedstoestand, te kijken en die te verhogen, of liever, te zoeken naar de eenheid met de Christusgeest die je verhoogt. Het hangt allemaal af van je voortdurende keuzes, terwijl de christelijke religie je belooft dat je de keuze maakt door je te laten dopen en Jezus tot je Heer en redder te verklaren, en dat is de laatste keuze die je moet maken, dus het valse pad is gebaseerd op wereldlijke dingen. Je kwalificeert je door dingen te doen.

Maar wie heeft bepaald hoe dit valse pad eruitziet? Dat zijn degenen die gevangen zitten in het bewustzijn dat je gescheiden bent, en wie zijn dat? De valse herders waar Jezus over heeft gesproken, de valse leiders, zij die aan de buitenkant mooi zijn, maar gevuld zijn met de doodsbeenderen omdat ze het doodsbewustzijn hebben. De doodsbeenderen zijn de gescheiden onderbewuste zelven die ze niet hebben willen opgeven en daarom zijn zij de blinde leiders. Wanneer je hen volgt, maak je jezelf blind. Maar in zekere zin was je al blind, anders had je nooit naar hen geluisterd.

De onmogelijkheid van Christus
Dit brengt ons terug bij de onmogelijkheid van Christus. Mensen zijn blind door het dualiteitsbewustzijn, door gescheidenheid, en daarom volgen ze de blinde leiders. Dat was het geval met het Joodse volk dat Jezus keer op keer ontmoette. Hoe laat Christus mensen zien dat ze blind zijn als ze denken dat ze alles weten en dat ze gegarandeerd gered zullen worden?

Kijk eens naar de echte realiteit: dat Jezus drie jaar lang rondliep, grote menigten toesprak, maar relatief weinig volgelingen trok. Volgens de Bijbel of de gangbare christelijke leer had Jezus slechts twaalf discipelen. Een behoorlijk resultaat na drie jaar krachtig prediken, om slechts twaalf volgelingen te hebben. Ja, er waren ook vrouwen die altijd bij hem rondhingen, maar die waren goed in afwassen. Je ziet met de wijsheid van de Moeder dat er iets niet klopt. Waarom trok Jezus niet meer volgelingen? Omdat de mensen die hij ontmoette, geloofden dat ze niet in het doodsbewustzijn verkeerden, dat ze niet tekortschoten omdat ze Joden waren. Ze waren Gods uitverkoren volk. Ze hadden de enig ware religie. Waarom zouden ze naar deze prediker moeten luisteren als ze al alles hadden wat ze nodig hadden om hun verlossing veilig te stellen?

Het doodsbewustzijn in het christendom
Herinnert dit je aan iemand die je tegenwoordig kent? O ja, de overgrote meerderheid van de christenen die geloven dat ze Gods uitverkoren volk zijn omdat ze christen zijn en dat ze door de leer te volgen gegarandeerd gered zullen worden. Met de wijsheid van de Moeder kun jij je gewoon afvragen: wat zou er gebeuren als de christenen Jezus tegenwoordig in levenden lijve hadden ontmoet?

De meesten van hen zouden denken: “O, natuurlijk zou ik hem herkennen en volgen.” De overgrote meerderheid zou over Jezus hebben gezegd: “O, kijk eens naar die new age prediker, hij komt van de duivel. Het is niet Bijbels wat hij predikt. Dit is een valse prediker.” Precies hetzelfde als de Joden die hem tweeduizend jaar geleden verwierpen. En waarom zou dat zo zijn? Zou het kunnen dat dezelfde mensen ook toen, tweeduizend jaar geleden, in levenden lijve leefden, en Jezus toen ook hebben afgewezen, nu gereïncarneerd zijn als christenen en de christelijke religie gebruiken om precies dezelfde houding te bevestigen die ze tweeduizend jaar geleden hadden en die ze al die tijd niet hebben willen heroverwegen?

Het doodsbewustzijn doorzien
Wat moet Christus met zulke mensen? Christus ziet dat ze dood zijn, maar zij zien het niet. Ze denken dat ze gered zijn of dat dit in ieder geval zal gebeuren, ook al zijn ze de afgelopen tweeduizend jaar misschien wel vele malen geïncarneerd in een christelijke cultuur, ook al hebben ze geloofd in de belofte dat je, als je een goede christen bent, na dit leven gered zult worden, ook al hebben ze vaak meerdere keren ervaren dat die belofte vals was omdat ze na dat leven niet gered waren. Ze moesten meteen weer incarneren. Ze willen nog steeds niet toegeven dat zij moeten veranderen door hun bewustzijnsstaat te veranderen, naar hun bewustzijnsstaat te kijken, naar de balk te kijken die hen verhindert om ten eerste te zien dat ze dood zijn en ten tweede dat ze dood zijn omdat ze het leven van Christus niet in zich hebben. En ten derde, dat ze nooit het leven van Christus zullen krijgen omdat ze een wereldlijke religie aanhangen.

Ze moeten het koninkrijk van God binnenin hen binnengaan door de balk te verwijderen die hen de toegang blokkeert. Visualiseer een deuropening die naar het koninkrijk leidt en dat een enorme balk deze blokkeert. Hoe kom je erdoor als je niet naar de balk kijkt en hem verwijdert? Als je probeert te denken: “O, ik hoef niet door die deur, ik volg gewoon een wereldlijke religie, ik ga door een andere deur.” Maar waar is de deuropening naar het koninkrijk? Is die buiten jou? Is die achter die pilaar om de hoek? Als het koninkrijk binnenin jou is, waar is dan de deuropening die naar het koninkrijk leidt? Waarschijnlijk ook binnenin jou. Dit spreekt voor zich als je de wijsheid van de Moeder hebt, maar niet als je die wijsheid niet hebt en daarom niet bereid bent naar jezelf te kijken. Dan kun je niet zien dat er voor jou maar één deuropening naar het koninkrijk is en die zit in je geest en pas wanneer je de balk in je eigen oog verwijdert, kun je door die deuropening heen lopen.

De balk in je eigen oog verwijderen doe je niet in één snelle beweging. Het is een proces van wandelen met Christus, niet op de kruisweg, maar op de levenspaden die Jezus gedurende zijn hele missie liet zien en die je kunt vinden als je tussen de regels door leest, hoewel je die gezien de onvolledigheid van de Bijbel moeilijk kunt vinden. Daarom hebben we in deze tijd natuurlijk veel leringen gegeven, waarin we de stappen naar Christusschap beschrijven, inclusief de volledige cursus in zelfmeesterschap, maar ook vele andere leringen. Er is een proces dat leidt tot je persoonlijke toegang tot het koninkrijk en dat wordt bepaald door alle balken in je onderbewustzijn die opgeruimd moeten worden.

De verborgen opluchting dat je een zondaar bent
Veel christenen zullen dit niet begrijpen, en waarom niet? Vanwege een andere valse doctrine van het christendom: “Jullie zijn in zonde verwekt. Jullie zijn geschapen als zondaar. Jullie zijn vanaf het begin een zondaar.” Je zou aan de ene kant kunnen zeggen dat het een last is voor mensen om zich zondaar te voelen, maar in werkelijkheid is dat voor de meeste mensen niet zo.

Het is een opluchting, want dat betekent: “We zijn gewoon in deze toestand geschapen. Dit was niet het resultaat van onze eigen keuzes. We hebben er niet voor gekozen om het doodsbewustzijn in te gaan en een zondaar te zijn. God moet ons zo geschapen hebben en wij zijn er dan niet verantwoordelijk voor.” Als je er niet voor hebt gekozen om het doodsbewustzijn in te gaan, hoe kun je er dan voor kiezen om eruit te gaan? En als je er niet voor kunt kiezen om eruit te gaan, wat dan? Wacht tot de redder komt en jou redt. Deze totaal liefhebbende, almachtige, alwetende, almachtige God daarboven heeft je als zondaar geschapen en keek toen neer op aarde en dacht: “Misschien ben ik te ver gegaan. Oké, ik zend mijn eniggeboren Zoon daarheen om hen te redden uit de zondige staat waarin ik hen geschapen heb.” Klinkt dit eigenlijk wel logisch voor iemand? Nee, want ze denken er niet over na. Als ze er met de wijsheid van de Moeder over na zouden denken, zouden ze zien dat dit helemaal geen zin heeft. Wat is de logische verklaring? Je bevindt je in het doodsbewustzijn omdat je daarvoor hebt gekozen. Daarom kun je ervoor kiezen om daar weer uit te stappen, maar je kunt dat alleen bewust doen.

De missie van Christus
En dat komt Christus je geven, het besef hoe je de hogere keuze kunt maken. Maar je moet wel kiezen. De verantwoordelijkheid ligt bij jou. Maar als je die verantwoordelijkheid niet wilt nemen, als je niet de talenten wilt vermenigvuldigen, maar ze wilt begraven in de grond van het doodsbewustzijn, hoe kun je dan überhaupt zien dat je Christus nodig hebt als innerlijke redder in plaats van een wereldlijke redder? Hoe kun je Christus dan echt zien? Heel veel christenen beweren dat ze christen zijn, maar ze zien Christus niet. Ze zien Jezus als een wereldlijk persoon, als de eniggeboren Zoon van God, maar ze zien Jezus in werkelijkheid niet eens. Ze zien een afgodsbeeld, een gesneden beeld dat de christelijke religie heeft gemaakt. Ze kijken naar Christus door het filter van de geest van de antichrist, ze kijken naar Jezus door het filter van de geest van de antichrist, maar ze denken dat ze volgelingen van Christus zijn, wat ons terugbrengt naar de onmogelijkheid van de missie van Christus.

Is de missie van Christus onmogelijk? Waarom zou Christus naar deze wereld zijn gekomen als het onmogelijk was? En waarom is het niet onmogelijk? Omdat zonder hem niets geschapen werd, dus het Christusbewustzijn is in alles, wat betekent dat wat het doodsbewustzijn vormt, illusies zijn die gecreëerd zijn door gescheidenheid. Maar in elke illusie bevindt zich de Christusrealiteit, de Christusvisie die je laat zien dat de illusie een illusie is en geen realiteit. Het Omega-aspect van de Christusvisie, de wijsheid van de Moeder, de Sophia, stelt je in staat om naar het doodsbewustzijn te kijken en de tegenstrijdigheden te zien. Zoals we al hebben gezegd, is het doodsbewustzijn het dualiteitsbewustzijn, waarvan altijd twee tegenpolen zijn. Ze kunnen niet allebei waar zijn en de wijsheid van de Moeder laat je zien dat ze misschien allebei onwaar zijn. Wanneer je naar de dualistische polariteiten kijkt, de tegenstrijdigheden, dan kunnen ze niet allebei waar zijn, maar ze kunnen wel allebei onwaar zijn en dat zie je met de wijsheid van de Moeder, zodat je naar iets daarbuiten kunt reiken.

Niet-opgeschreven leringen van Jezus
Dit onderwees Jezus in veel leringen die niet in de Bijbel zijn opgeschreven. Hij heeft dit onderwezen. Hij onderwees dit zeker aan zijn discipelen, maar hij onderwees het ook bij veel evenementen waarbij hij in de heuvels predikte, vaak voor grotere menigten. Hij onderwees het, niet met dezelfde woorden als ik hier gebruik, want de tijd is veranderd, maar hij onderwees het zoals het onderwezen kon worden gezien het bewustzijn van de mensen in die tijd.

Je kunt kijken naar de wereldlijke geschriften die wel aan jullie zijn overgeleverd en zeggen dat het heel moeilijk is om de boodschap die ik je zojuist heb gegeven, in deze geschriften te zien. Niet onmogelijk, maar het is wel moeilijk. Wat Jezus heeft onderwezen, was veel meer dan er opgeschreven werd en hij onderwees het op een manier die voor mensen niet onmogelijk te begrijpen was. En sommige mensen hebben het ook inderdaad begrepen, veel meer mensen dan in de Bijbel staat.

Er waren in feite heel veel mensen die bepaalde uitspraken van Jezus, bepaalde leringen van Jezus, internaliseerden. Zelfs nadat het christendom zich begon te vormen, bleven ze weg van de wereldlijke religie en gingen ze bij wijze van spreken gewoon in hun eigen innerlijke kamer bidden, wat betekent dat ze bereid waren om naar hun eigen gedachten te kijken. Er waren ook mensen die geen discipelen, wereldlijke volgelingen, van Jezus waren, maar toch grote vooruitgang boekten op basis van de leringen die hij gaf, de leringen die niet zijn opgeschreven. Je zou kunnen zeggen dat er in de tijd van Jezus een leer werd gegeven. Die werd niet opgeschreven en opzettelijk buiten de christelijke kerk gehouden. En iedereen die mysticus werd en probeerde de innerlijke openbaringen die hij had ontvangen te uiten, werd natuurlijk vervolgd door de kerk of in zeldzame gevallen heilig verklaard door de katholieke kerk, wat bijna hetzelfde is als gedood worden omdat ze alleen maar een afgodsbeeld creëren van iets waar deze heilige voor stond.

Er waren daadwerkelijk enkele christelijke mystici die later heilig werden verklaard omdat de katholieke kerk toen kon beweren dat hun openbaringen niet alleen in overeenstemming waren met de doctrines, maar deze ook bevestigden. Geen enkele mystieke visie kan de wereldlijke doctrines van de christelijke, Lutherse of fundamentalistische kerken bevestigen. Die zitten vol met doodsbeenderen.

Het gevoel van voortdurende dreiging in de dualiteit
Wat heeft dit allemaal te maken met inferioriteit en superioriteit? Het heeft te maken met het feit dat je, wanneer je de geest van gescheidenheid, het doodsbewustzijn, krijgt, je niet alleen incompleet voelt, maar ook niet stil kunt staan. Dit lijkt misschien tegenstrijdig, want als je naar de vele mensen kijkt en de vele culturen die gesloten systemen zijn geworden en stil zijn blijven staan. Kijk bijvoorbeeld naar de donkere middeleeuwen, toen de katholieke kerk oppermachtig was in Europa en het feodale systeem had gevormd en de mensen in principe slaaf waren. Ze konden niet lezen of schrijven. Ze konden zelfs de Bijbel niet lezen. Ze hoorden alleen wat de priesters in de kerk zeiden.

En dan kun je zeggen, maar ze stonden niet stil? Vanuit een bepaald perspectief stonden ze stil, maar ze zaten nog steeds gevangen in de dualistische polariteit, waardoor je nooit echt stil kunt staan. Als je naar die tijd kijkt, dan kun je zeggen dat bepaalde elementen in deze samenlevingen niet veranderden in de loop van enkele honderden jaren. Maar betekent dat dan dat er vrede en harmonie was? Kijk naar de geschiedenis van de katholieke kerk. Eerst waren er conflicten met wat de oosters-orthodoxe kerk zou worden. Daarna andere conflicten binnen de katholieke kerk. Ze moesten bepaalde mensen als ketters in de ban doen. Ze verboden bepaalde ideeën, reïncarnatie was daar één van. Dan waren er ook nog de massamoord op de katharen, de heksenjachten, de kruistochten, de inquisitie. Stond het ooit stil? Nee, omdat ze altijd door iets bedreigd werden.

Waarom zou de enige ware kerk van Christus bedreigd worden door de duivel? Als ze echt door Christus gezalfd waren, door Christus gesponsord, en als ze gebouwd waren op de rots van Christus en de poorten van de hel hun kerk niet zouden overweldigen, waarom zouden ze zich dan zo bedreigd voelen dat ze hun eigen leden moesten vervolgen, hen op de brandstapel moesten verbranden, leden van een andere religie moesten proberen te doden? Waarom was de moslimreligie een bedreiging voor het christendom als de moslims toch naar de hel zouden gaan? Waarom zouden we ons zorgen over hen maken? Omdat ze natuurlijk de stad Jeruzalem wilden overnemen die christenen als de heilige stad beschouwen. Maar als het koninkrijk van God in jou is, bevindt het zich toch niet echt in Jeruzalem? Dus wat maakt het dan uit wie de macht over die stad heeft, tenzij je Christus verafgoodt, omdat Jezus daarheen kwam omdat dit het heilige land was. Maar nogmaals, de wijsheid van de Moeder laat je zien dat Jezus wellicht niet in Palestina verscheen omdat de stad heilig was, maar omdat het een van de meest onheilige plekken op aarde was en er daarom meer behoefte was aan het licht van Christus.

Relatieve dualistische vrede
Maar goed, ik dwaal af. Inferioriteit en superioriteit. Je kunt niet stilstaan als je gevangen zit in de dualiteit, want je lijkt op een pingpongbal die van de ene kant van de tafel naar de andere wordt geslagen door de twee dualistische polariteiten, wat in de praktijk vaak twee verschillende gevallen wezens zijn en hun volgelingen die deze kanten hebben gecreëerd. En de mensen zijn de pingpongballen die heen en weer worden geslagen. Je kunt niet stilstaan, wat betekent dat je altijd bedreigd wordt. Je hebt nooit rust, maar je wilt vrede hebben. Je wilt alle boodschappen buitensluiten die je gevoel van vrede zouden kunnen verstoren en daarom kom je op het idee dat als je superieur bent, je vrede kunt vinden door het gevoel dat je superieur bent. Maar vreemd genoeg kun je zelfs vrede voelen als je inferieur bent, door het gevoel dat je inferieur bent. Als je in zonde geschapen bent en er niet voor hebt gekozen zondaar te zijn en je er zelf niets aan kunt doen, dan kun je vrede voelen. Je hoeft geen verantwoordelijkheid te nemen om onderscheid te maken. Het is niet jouw verantwoordelijkheid om onderscheid te maken tussen het doodsbewustzijn en het Christusbewustzijn.

En als je superieur bent en je hebt de hoogste waarheid al omdat je het beter weet dan God, het beter weet dan Christus, dan kun je ook vrede voelen. Dit is een relatieve vrede. Het is een fragiele vrede, maar mensen in de dualiteit streven hiernaar. Ze zien alleen de dualistische polariteiten en ze proberen beide te gebruiken om het fragiele gevoel te creëren dat ze hun leven en hun verlossing onder controle hebben. De gevallen wezens, de machtselite, de superieure mensen hebben het gevoel dat ze alles onder controle hebben omdat ze het beter weten dan God. De blinde volgelingen van die blinde leiders hebben ook het gevoel dat ze alles onder controle hebben omdat ze gewoon de blinde leiders volgen en in het koninkrijk komen. Ze zullen het koninkrijk zeker binnenkomen, maar welk koninkrijk het is, is een andere kwestie. In de dualiteit zijn er altijd twee polariteiten en hoe vreemd het ook mag lijken, mensen zullen beide polariteiten gebruiken om te proberen dezelfde gemoedstoestand te creëren, namelijk alles onder controle hebben.

Want wat wil je eigenlijk als je in dualiteit terechtkomt? Je wilt de ervaring dat je geest, je eigen geest, kan bepalen wat de werkelijkheid is en je denkt dat jij, als de werkelijkheid zich conformeert aan de definitie in jouw geest, vrede hebt, dat je de controle hebt.

Nogmaals, zoals we al hebben gezegd, heeft dezelfde manier van denken de twee polariteiten gecreëerd, dezelfde manier van denken die mensen gebruiken om de spanning tussen de twee polariteiten te overwinnen. Het is het oude verhaal, samengevat door Einstein, dat je een probleem probeert op te lossen met dezelfde bewustzijnsstaat als de bewustzijnsstaat die het probleem heeft veroorzaakt.

De eerste uitdaging van Christus
Nu zou je kunnen zeggen: als Christus dit weet en dit heel duidelijk ziet, waarom probeert hij dan überhaupt mensen te redden? Maar nogmaals, dit komt omdat Christus ziet dat het niet klopt wat mensen op zich hebben genomen, maar ook de realiteit van de Bewuste Jij en de IK BEN Aanwezigheid, en daarom ziet dat aangezien de Bewuste Jij kan verschuiven naar de gescheiden identiteit, hij er ook uit kan verschuiven. En hoewel ik heb gesproken over een pad dat niet onmiddellijk is, is het wel degelijk mogelijk dat mensen onmiddellijk een omslag maken, zoals geïllustreerd wordt door het verhaal van Paulus op weg naar Damascus, toen de schellen van zijn ogen vielen.

Dit betekende niet dat Paulus na die ervaring toen volledig Christusschap had en zijn psychologische problemen had opgelost, zoals je duidelijk in zijn brieven kunt zien, maar het betekende niettemin dat hij onmiddellijk ophield met het vervolgen van Christus en de christenen en enige waarde zag in de boodschap van Christus, en dat is de eerste stap. Die omslag kan in een oogwenk gebeuren, in een oogwenk. Betekent dit dat het altijd zo gebeurt? Nee, voor veel mensen gaat de omslag geleidelijker. Maar hoe dan ook, er komt een moment waarop je omslag maakt en je ziet dat de werkelijkheid meer is dan je eigen verstand kan bevatten. En dat is de omslag die jullie allemaal hebben doorgemaakt, anders zouden jullie hier niet zijn, en veel spirituele mensen hebben die doorgemaakt. Sommige christenen hebben die ook doorgemaakt.

De tweede uitdaging van Christus
Maar de uitdaging is natuurlijk, zoals we al eerder hebben uitgelegd, de tweede uitdaging van Christus. De eerste uitdaging is: erken je Christus als iets buiten je eigen geest? De tweede uitdaging is: zie je dat Christus waardevol is juist omdat hij zich buiten je eigen geest bevindt en je daardoor een referentiekader geeft om de balk in je eigen oog te zien en die te verwijderen? Of wil je, net als Petrus, je herkenning van Christus in je eigen geest brengen en Christus gebruiken om de inhoud van je verstand te bevestigen, in feite bevestigen waarom je die balk niet hoeft te verwijderen? Dat is de uitdaging waar weinig christenen voor zijn geslaagd.

Door de jaren, eeuwen en millennia heen, hebben aanzienlijke aantallen christenen dat ontwaken, die bekering zouden ze misschien zeggen, het gevoel van herboren zijn, ervaren. Vervolgens hebben ze echter hun geest die ervaring laten gebruiken om de inhoud van hun geest te bevestigen in plaats van die te gebruiken als middel om die inhoud los te laten. In plaats van te zeggen: “Wat gaat mij dat aan? Ik zal jou volgen”, hebben ze geprobeerd vast te houden aan wat ze op deze wereld hebben; waren ze niet bereid om het los te laten om Christus te volgen naar het koninkrijk.

En tegelijkertijd hebben ze die ervaring, een authentieke ervaring van de geest van Christus, gebruikt om een gevoel van superioriteit op te bouwen of te bevestigen omdat ze die ervaring hebben gehad.

Het lijkt op mensen die in een donkere gevangenis hebben geleefd en plotseling wat vuil van het raam verwijderen en er een lichtstraal doorheen zien schijnen. Maar in plaats van te zeggen: “O, dat betekent dat er iets buiten de gevangenis is. Hoe kom ik eruit?”, zeggen ze: “Kijk, ik ben de meest bijzondere gevangene, want ik heb het licht gezien.” En ze willen dat de andere gevangenen hun gevoel van superioriteit bevestigen in plaats van zich te concentreren op: “Hoe kom ik uit de kooi?”

De wijsheid van de Moeder kan je in staat stellen om niet de onmogelijkheid van Christus te zien, maar zeker de obstakels voor de missie van Christus. Door dit te zien kun je die obstakels gaan ontleden, het doodsbewustzijn ontleden. Zie de doodsbeenderen die in je onderbewustzijn verblijven en gooi ze één voor één weg. En wanneer je genoeg beenderen in je eigen onderbewustzijn, in je eigen graf, hebt weggegooid, kun jij je proces met anderen gaan delen, zodat ook zij het doodsbewustzijn kunnen zien en de fundamentele uitdaging van Christus zien om mensen te laten ontwaken en hen weer tot leven te wekken.

De uitdaging voor Amerika
Wat heeft dit met Amerika te maken? Amerika heeft de potentie om door een ontwaken te gaan. Dit betekent niet dat alle Amerikanen zich plotseling tot het christendom zullen bekeren. Het betekent juist dat veel Amerikanen zich van hun christelijke religie zullen bekeren om te zien dat er veel meer over Christus te begrijpen valt dan wat er elke zondag vanaf de christelijke kansels wordt verkondigd.

Wat is er nu aan de hand? Degenen die zichzelf als christen beschouwen en zichzelf superieur vinden omdat ze christen zijn, hebben de laatste kans gekregen om hun superioriteitsgevoel steeds extremer te uiten totdat zijzelf, of in ieder geval anderen, het gaan inzien. Dit zijn bij wijze van spreken de laatste pogingen waarin degenen die in het kamp van de christelijke superioriteit zitten de laatste kans krijgen om hun leven te beteren of uit Amerika te worden verwijderd. Sommigen van hen kunnen misschien in andere landen incarneren. Sommigen van hen zullen volledig van de aarde worden verwijderd. Veel leiders zullen zeker geen kans krijgen om opnieuw op aarde te incarneren. De schapen worden bij wijze van spreken van de bokken gescheiden om te zien wie het bruiloftskleed draagt en wie niet.

Veel mensen die de potentie hebben om te ontwaken voor de ware boodschap van Christus, zijn mensen die deel uitmaken van spirituele, alternatieve New Age bewegingen omdat ze ruimdenkender zijn. Veel van hen hebben echter ook een gevoel van superioriteit gekregen omdat ze bij een bepaalde beweging, goeroe, leer behoren die hen ook dat gevoel van superioriteit geeft. Niet alleen christenen staan voor deze uitdaging. Alle mensen in Amerika staan voor de uitdaging: “Zullen we de beperkingen van onze geest, onze overtuigingen en onze instituten zien? Zullen we inzien dat bepaalde aspecten van de Amerikaanse samenleving geen voeling hebben met de boodschap van Christus?”

Zoals deze invocatie duidelijk maakt, zit de tegenstrijdigheid tussen de bewering dat Amerika een christelijke natie is en tegelijkertijd de bewering dat Amerika niet het al hoeft te dienen, maar zich kan richten op zichzelf en wat het als eigenbelang ziet. Amerika kan groot blijven of opnieuw groot worden door het tegenovergestelde te doen van wat Jezus de mensen heeft opgedragen, door te weigeren hun broeders hoeder te zijn, door te weigeren de armen en hongerige mensen te voeden en de zieken te genezen.

Want al die dingen in de Bergrede zijn gewoon zwakte. Nee, de totale egoïstische focus op zichzelf, dát is de kracht en dát is wat Christus zou hebben onderricht. Als hij toen net zoveel wist als de christenen nu, zou hij hun geloof hebben bevestigd. Jezus wist het toen nog niet, maar gelukkig weten ze het vandaag de dag wel, zodat ze Jezus’ fout kunnen rechtzetten. Is dat niet wat ze geloven?

Als je echt kijkt naar wat ze geloven, dan geloven ze dat ze beter weten dan Christus wat Christus had moeten zeggen. Waar de boodschap van Christus om draait. Sommigen zullen zeggen dat de boodschap van Christus ging over het overwinnen van egoïsme. Maar deze christenen zeggen dat de boodschap van Christus ging over het vergoddelijken van egoïsme als de allerhoogste menselijke uiting. Wanneer je dit met de wijsheid van de Moeder bekijkt, dan zie je dat het dualiteitsbewustzijn simpelweg uit zijn schuilplaats moet komen in plaats van altijd te proberen onder de radar te blijven, nu komt het naar buiten in zo’n extreem onevenwichtige manifestatie dat het gewoon niet verborgen kan blijven voor degenen die ogen hebben om te zien en oren om te horen.

En in de komende jaren zullen veel Amerikanen zich bewust worden van het contrast tussen wat Jezus werkelijk onderrichtte en wat de mensheid werkelijk bedoelt en wat sommige van deze krachten prediken en hoe ze zich gedragen.

De onderling afhankelijke oorsprongen in beweging zetten
Je vraagt je misschien af of dit een sombere boodschap of een opbeurende boodschap is. Het hangt ervan af hoe je daarnaar kijkt. Ik zie het als een opbeurende boodschap omdat dit simpelweg de noodzakelijke fase is die Amerika moet doorlopen voordat die de Gouden Eeuw kan gaan manifesteren. Nogmaals, we hebben al vaker gezegd dat er zo’n groot verschil is tussen de manier van denken van de Gouden Eeuw en de huidige manier van denken op aarde dat dit heel lang zou duren als dit in kleine stapjes overwonnen moet worden. Door het licht dat we met Nieuwjaar hebben uitgegeven, die de onevenwichtige overtuigingen wegspoelt, verkorten we de tijd voordat de Gouden Eeuw zich kan beginnen te manifesteren. Voor mij is dat goed nieuws. Voor de gevallen wezens niet zozeer. Maar wie maalt om hen? In zekere zin geef ik, als de Goddelijke Moeder, om alle wezens, maar ik respecteer ook hun vrije wil en daarom word ik niet geraakt door hun verlangen om in het doodsbewustzijn te blijven.

Ik heb jullie nu verteld wat ik in deze verhandeling wilde zeggen. We zullen zien of dit de laatste op deze conferentie zal zijn, maar het is zeker de laatste voor vandaag. Waarschijnlijk een opluchting, aangezien jullie een lange, maar ik moet zeggen, zeer productieve dag hebben gehad, waarin jullie de onderling afhankelijke oorsprongen echt in beweging hebben gezet. Ik zie het duidelijk vanuit de geascendeerde staat. Jullie hebben dingen echt in gang gezet. Jullie hebben dingen in beweging gebracht. Jullie hebben het licht dat met Nieuwjaar is uitgegeven, versterkt en daardoor een nog grotere omwenteling gecreëerd, wat goed is omdat het de tijd verkort.

En zei Jezus niet dat de tijd voor de uitverkorenen verkort zou worden? Maar jullie zijn de uitverkorenen omdat jullie uitverkoren zijn om hier te zijn. En vele anderen kunnen dankzij de impulsen die jullie hebben uitgestraald, er nu ook voor kiezen om deel uit te maken van de mensen die het verschil begrijpen tussen het doodsbewustzijn en het Christusbewustzijn.

Hiervoor ben ik jullie dankbaar en ik kijk, net als wij allemaal, uit naar de rest van deze conferentie. Ik verzegel jullie in de liefde van de Goddelijke Moeder die ik voor ieder van jullie voel.