De Elfde Straal van Transcendentie

Geascendeerde Meester Gautama Boeddha, 9 mei 2009

Transcendentie is het sleutelwoord voor de elfde straal. Transcendentie van wat? Transcendentie van je huidige zelfgevoel – wat dat zelfgevoel ook is. Je kunt altijd transcenderen en méér worden, net zoals je Schepper méér wordt door jou te scheppen.

Dus je ziet, transcendentie is, nogmaals, een concept dat de lineaire geest onmogelijk te categoriseren en in een mentaal kader te plaatsen vindt. Want de lineaire geest wil naar het ultieme uiterste gaan en zeggen: “Er moet een punt komen waarop geen transcendentie meer mogelijk is. Er moet een eind aan komen, omdat je een staat van perfectie hebt bereikt die je niet verder kunt transcenderen.”

Zegt wie, mijn geliefden? De lineaire geest is misschien niet in staat om te doorgronden dat er aan zelftranscendentie geen eind komt – en dat is precies de reden dat de lineaire geest moet worden achtergelaten door de student die op het punt komt dat hij méér wil, meer van het zelf dan hij tot dusver heeft ervaren.

Het lineaire bestaat niet in het spirituele rijk; het is een sferische (bolvormige) realiteit. En als je eenmaal uit die lineaire geest stapt, als je hem eenmaal hebt getranscendeerd, dan wordt zelftranscendentie een levende realiteit. Je maakt je geen zorgen over wat er in de toekomst zou kunnen gebeuren. Je gaat met de Rivier van Leven mee, die in het eeuwige NU bestaat – wat eeuwige zelftranscendentie is. Je projecteert niet op de toekomst wat er wel of niet moet gebeuren. Je gaat gewoon met de Rivier van Leven mee. Iets wat jouw ego niet kan, want het ego wil iets bezitten en hebben.

Dus de vraag wordt: “Wil je nog steeds de ervaring dat je iets bezit krijgen, een bepaalde ervaring, een bepaald zelfgevoel, bezitten?” En door dat te doen, ook in bezit genomen te worden door jouw eigen schepping dat gescheiden zelf, dat dan, op zijn beurt, jou wil bezitten – jou wil, als het onbeperkte, oneindige spirituele wezen, om jouw zelf te beperken, jouw zelfgevoel, jouw identiteitsgevoel van die bepaalde beperkte overtuiging waaruit jouw ego geboren werd.

Het afdalen naar de dualiteit
Hoe, mijn geliefden, begon deze afdaling naar de dualiteit? Het begon, zoals Maitreya uitlegt, toen een sfeer bij het punt aankwam om te ascenderen, zodat die kon ascenderen en deel worden van het spirituele rijk. Omdat die de kritieke intensiteit van licht had gekregen die het mogelijk maakte om de hele sfeer naar de hogere vibraties van het spirituele rijk te accelereren – de vibraties van onvoorwaardelijkheid, van liefde. Maar wat was de voorwaarde om die acceleratie plaats te laten vinden? Nu, er waren een groot aantal wezens dat zich had toegelegd op een zeer geconcentreerde poging op hun sfeer tot dat niveau te verheffen. Ze hadden zich grote inspanningen getroost. Ze hadden, bij wijze van spreken, heel erg onbaatzuchtig gewerkt om alle wezens in hun sfeer op dat punt te brengen.

Maar zelfs toen ze dat deden, hadden sommigen een restant van het gescheiden zelf gehouden en dachten dat zij door zo hard te werken om hun sfeer te verheffen, iets zouden ontvangen wat ze als hun allergrootste beloning van God voor hun inspanningen zagen. En dus was het een grote schok voor hen toen alle wezens die de voorlopers waren om hun sfeer te verheffen, werd getoond dat de volgende logische stap voor hen was om niet als een soort superheld naar het spirituele rijk te gaan – een bepaalde positie en erkenning te krijgen in dat spirituele rijk – maar in plaats daarvan was het hun volgende logische stap om hun leven, hun verworvenheden, hun zelfbewustzijn, op te geven en die stuwkracht en dat zelfbewustzijn en die verworvenheden als fundering te laten gebruiken om de volgende sfeer te creëren die als een niet verlichte sfeer zou beginnen – werd bewoond door wezens met een beperkt zelfbewustzijn. Daardoor zouden de verfijnde wezens in de ascenderende sfeer bij wijze van spreken hun wezen laten afdalen en dan zouden zij degenen worden die de wezens in de volgende sfeer naar eigen goeddunken met hun licht lieten omgaan.

Dit was een logische stap, omdat in de sfeer die aan het ascenderen was, die sfeer werd geschapen uit het wezen van degenen in een hogere sfeer. En dus werd de wezens die nu aan de top stonden van de ascenderende sfeer gewoon gevraagd om voor anderen te doen wat anderen daarvoor voor hen hadden gedaan. Veel van die wezens waren eraan toe om te ascenderen – om de laatste overblijfselen van het gescheiden zelf af te schudden – en die waren blij dat deze kans kregen. Wat de reden was dat de volgende sfeer werd geschapen – die tot jouw eigen sfeer leidde. Jij zou hier niet zijn, tenzij iemand vrijwillig zijn leven voor jou had opgegeven om jou de kans te geven om een sfeer te krijgen waarin jij in zelfbewustzijn kunt groeien. Dus is het heel logisch dat als jij maximaal gebruik van deze kans hebt gemaakt, ook aan jou gevraagd wordt om die kans voor anderen te scheppen, mijn geliefden.

Toch was er een klein aantal, onder de wezens die de kans kregen om te ascenderen, die niet dat laatste restant van hun gescheiden zelf wilde opgeven. Dus kwamen ze in opstand tegen Gods plan. En ze wilden blijven bezitten wat zij als een superieure positie in hun sfeer bezagen, omdat zij geloofden dat ze die hadden verdiend en dus het recht hadden om die superioriteit nog een tijdje langer te ervaren. En dus eisten ze hiervan vrijgesteld te worden – dat er voor een uitzondering werd gemaakt als de sfeer ascendeerde. En door dat te doen, vielen ze natuurlijk automatisch naar de volgende sfeer die werd geschapen. Want ze konden niet in de geascendeerde sfeer blijven en daardoor konden ze alleen nog maar naar de sfeer gaan die nog niet geascendeerd was en zodoende het gescheiden zelf de ruimte bood om te blijven bestaan.

En toch werden de verworvenheden niet van deze wezens afgestroopt. En dus kwamen ze inderdaad met een veel meer talenten en bewustzijn in de volgende sfeer aan dan de wezens die net in die sfeer begonnen waren. En dus stelden ze zich vanzelfsprekend op als leiders – wat Jezus juist ‘de blinde leiders van de blinde volgelingen’ heeft genoemd. Sommige van hun volgelingen waren hen daadwerkelijk vanuit de geascendeerde sfeer gevolgd, waar die in posities van leiderschap zaten. En de volgelingen die niet bereid waren om hun gehoorzaamheid aan hun leiders los te laten, moesten ook vallen.

De initiaties van de elfde straal
En dus wanneer je bij de elfde straal komt, is dit inderdaad de beproeving die je moet ondergaan om te transcenderen: de laatste overblijfselen van het gescheiden zelf loslaten. En zo bij het gevoel komen van wat wij de ultieme waarheid, het allergrootste realisme zouden kunnen noemen, dat je weet dat het gescheiden zelf onecht is. En pas wanneer je weet dat je gescheiden zelf onecht is – en enkel wanneer je dit binnen je eigen sfeer van zelf ziet – kun je zien dat alles wat werd geschapen uit de dualiteit ook onecht is.

Dit is de staat van realiteit, van realisme, door jezelf te vragen: “Waarom ben ik hier?” En tot zover zou jij je, vooral tijdens de initiaties van de eerste zeven stralen, die vraag misschien ook wel heel wat keren gesteld kunnen hebben. Zoals: “Waarom ben ik naar de aarde gekomen? Waarom heb ik aangeboden om hier naar toe af te dalen? Waarom ben ik naar de aarde teruggekeerd?” En dat is altijd dat je hier bent om iets te doen, iets te brengen, om een bepaald resultaat te boeken. Maar zie je, wanneer je bij de elfde straal komt, moet je juist dit concept transcenderen dat je hier bent om een bepaald resultaat te behalen.

Dit zal een schok bij jouw ego teweegbrengen. Het zal een schok zijn voor de overblijfselen van het gescheiden zelf. Wat juist de reden is dat ik deze lering op deze manier geef, om je gescheiden zelf te schokken zodat hij bezwaar maakt tegen de lering, wat jou de gelegenheid geeft om die overblijfselen van het gescheiden zelf te zien.

Overweeg eens hoe wij, nu verscheidene keren, hebben gezegd dat wat jou op een bepaald punt brengt, jou niet voorbij dat punt brengt. Je kunt dan niet de uitdaging van de tiende straal ontstijgen, tenzij je bereid bent om vanuit een geheel nieuw perspectief over de vraag na te denken: “Waarom ben ik hier?” Je moet je niet afvragen: “Waarom ben ik hier?” maar “Wat is het ‘ik’ dat hier is?”

Is het een ik dat zich nog steeds gescheiden van zijn bron ziet, gescheiden van andere zelfbewuste wezens? Denk je dat je hier bent om iets voor God, voor de geascendeerde meesters, of zelfs voor andere mensen te doen – hen te redden, hen te bevrijden, hen te wekken, of wat het ook maar mag zijn? Waarom moet je hierover nadenken, mijn geliefden? Omdat enkel het gescheiden zelf het gevoel kan hebben dat hij iets doet dat anderen beïnvloedt.

Zie je hoe subtiel dit is? Heel veel goedbedoelende spirituele mensen geloven dat ze hier zijn om een positieve verandering op deze planeet teweeg te brengen. Heel veel religieuze mensen geloven dat het hun doel is om anderen tot hun religie te bekeren. Maar zelfs degenen die deze behoefte om anderen te bekeren tot een bepaalde religie, hebben getranscendeerd, kunnen in beslag worden genomen door anderen bewust te willen maken van het spirituele pad, hen te willen veranderen, de maatschappij te willen veranderen, de aarde en de mensheid te willen veranderen.

Maar waarom moet de wereld veranderen? Waarom moeten mensen gered worden? Ze moeten gered worden, omdat ze gevangen zitten in het gescheiden zelfgevoel. De wereld moet veranderen, omdat mensen talrijke problemen hebben gecreëerd met dat gescheiden zelfgevoel, en versterken dan de illusie dat het gescheiden zelf echt bestaat, op een of andere manier permanent bestaat, een of andere vorm van echtheid. En begrijp je dan dat er een punt op het pad komt dat je – wanneer je bij de geheime stralen komt – het besef, het gevoel van ultiem realisme, moet krijgen dat jij niet aan het ware doel om je sfeer te verheffen, kunt voldoen zolang jij nog een klein restantje bewaart, een schaduw zelfs, van het gescheiden zelf – zolang jij denkt dat jij, als gescheiden zelf, hier bent om een bepaalde verandering bij het gescheiden zelf van andere mensen teweeg te brengen.

Hoe ziet de Gouden Eeuw er echt uit?
Zie je de valkuil? Wanneer jij nog steeds een overblijfsel van het gescheiden zelf bewaart, denk je dat je gescheiden zelf gelijk heeft en alles weet en zodoende weet wat er op deze planeet moet gebeuren.

Wat is het plan van de geascendeerde meesters? Je denkt dat je weet hoe de Gouden Eeuw van Saint Germain eruit moet zien – wat Gods wil en Gods koninkrijk op aarde is. En dus denk je dat je eropuit moet gaan om andere mensen zover te krijgen dat zij de superioriteit van die mening erkennen, zodat ze die kunnen bekrachtigen en het ermee eens zijn en jou misschien zelfs wel een positie als leider aanbieden. Of jou als een spirituele leider met meer dan normale wijsheid te erkennen.

Maar het probleem is het gescheiden zelf en alle entiteiten die gecreëerd zijn door al die gescheiden zelven van de mensheid. Die gescheiden zelven zullen nooit de waarheid toegeven dat zij zelf onecht zijn. Ze zullen daarom nooit een waarachtige leraar erkennen die de hogere waarheid spreekt. Daarom hebben heel veel mensen de Boeddha niet erkend, de Christus niet erkend, maar zagen hen als een bedreiging van hun comfortabele leven. Dus als je nog steeds droomt van een of andere publieke erkenning, wijdverbreide erkenning, van jouw spirituele wereldbeeld of jouw lering, dan kan dat slechts een overblijfsel van het gescheiden zelf zijn dat deze droom had. En dan handel je op een onevenwichtige manier en dan voeg je iets aan de strijd en de energieën die de strijd voeren, toe.

Let op een subtiel onderscheid. Je bent hier om te helpen met de ware bedoeling van God – namelijk om de sfeer te verheffen tot die ascendeert en deel wordt van het spirituele rijk – maar de uitdaging is te zien dat je dit doel niet kunt bereiken door als gescheiden zelf te handelen en jij de gescheiden zelven van anderen probeert te veranderen. En hoe kun je dienen om anderen te helpen zich hier bewust van te worden? Nu, alleen maar door eerst zelf te ontwaken.

Want er is geen verbergen mogelijk wanneer je bij het rijk van de geheime stralen komt. Hoe kun jij je verbergen in transparantie? En dus moet je doen wat je zegt. Je moet je uitspraken worden. Of liever, jouw spreken moet een uitdrukking worden van jouw waarachtige Wezen, niet een lering in de buitenwereld die je hebt gehoord en die je anderen probeert op te dringen.

Wat zal de wereld op den duur veranderen? Niet de hoeveelheid leringen die door een gescheiden zelf aan andere gescheiden zelven wordt gegeven. Wat de wereld uiteindelijk gaat veranderen, is licht inbrengen – wat alleen maar kan gebeuren wanneer je lagere wezen de open deur wordt die transparant is, zodat het licht er in haar zuivere vorm doorheen kan schemeren en wel zodanig dat het bewuste zelf van andere mensen dit kunnen zien. En kunnen zien dat het verder gaat dan iets wat zij met hun eigen gescheiden zelf zien – en daardoor worden zij zich bewust worden van het potentieel dat je méér kunt worden.

Pas op voor de wens tot erkenning
Onderzoek jezelf. Onderzoek je bedoelingen, je motieven. Verlang je naar erkenning door anderen? Ben je bang om door anderen uitgelachen of zelfs genegeerd te worden? Ben je bang dat de planeet rampspoed tegemoet gaat, tenzij mensen jouw wereldbeeld, jouw lering, erkennen?

Enkel het gescheiden zelf kan die angst hebben. Enkel het gescheiden zelf kan een verlangen hebben dat iets vereist, dat iets wil, van andere gescheiden zelven. Als je elementen van deze trillingen in jouw wezen ziet, weet je dat jij die moet transcenderen om te slagen voor de initiaties van de elfde straal.

Maar wat je eigenlijk moet transcenderen, is dat zelfgevoel. Dit is natuurlijk weer een grote stap voor de mensen die al vele jaren, vele levens, op het spirituele pad zijn, die stuwkracht hebben opgebouwd, die denken dat ze veel wijsheid en kennis hebben opgedaan. En nu lijkt het plotseling alsof dat allemaal … voor niets was? – wat je misschien voelt. Want er wordt nu van je gevraagd om dat allemaal op te geven. Maar je ziet, niets is voor niets. Wat je ook hebt geleerd, wat je ook hebt ervaren, heeft je op je huidige niveau van bewustzijn gebracht. Hier is niets mis mee. Het is gewoon de voortgang op je spirituele pad, omdat jij, om diverse redenen, bepaalde ervaringen wilde krijgen.

Jullie hebben vrije wil, mijn geliefden, om een bepaalde ervaring voort te zetten dat je een spirituele student met enige status bent – misschien zelfs wel superioriteit – zolang je maar wilt. Ik ben niet hier om jullie te zeggen dat wat je gedaan hebt, fout is of geen waarde heeft.

Het is het pad dat jij hebt gekozen, ik kom op voor je vrije wil. Ik ben alleen maar hier om te zeggen dat jij, als je voor de initiaties van de elfde straal wenst te slagen, dan moet transcenderen. Je moet bereid zijn om je leven voor een ander op te geven om hogerop te komen. Want je kunt niet hogerop komen met je huidige zelfgevoel, wat dat zelfgevoel ook is.

Onvoorwaardelijke overgave
En dus moet je, op de elfde straal, serieus nadenken of er nog overblijfselen van een gescheiden zelf zijn dat iets op deze wereld wil bereiken – voor je het gevoel hebt dat je deze wereld achter je kunt laten. Dit was de initiatie waar deze boodschapper voor geslaagd is, die hij heeft beschreven, toen hij op het punt kwam dat hij het gevoel had dat als hij op dat moment zou sterven, de aarde achter zich kon laten zonder enig gevoel van spijt of onafgemaakte taken.

Voor het ego is dat het allergrootste gevoel van verlies. Maar voor het bewuste zelf is het de allergrootste kans. Heeft deze boodschapper het gevoel dat hij iets verloren heeft door die ervaring van complete, totale overgave? Nee! Hij kreeg er iets voor terug dat veel groter was dan zijn gescheiden zelf zich ooit had kunnen voorstellen. En velen van jullie zijn op het punt op het pad aangekomen dat je eraan toe bent om een stap verder te gaan bij dienstbaarheid aan het leven. Maar je kunt die dienstbaarheid niet begrijpen met jouw huidige zelfgevoel. En om voorbij dat zelfgevoel te komen, moet je dat zelfgevoel opgeven zonder dat jouw dagelijkse bewustzijn weet wat er voor in de plaats komt.

Je ziet, mijn geliefden, de elfde straal vertegenwoordigt een essentieel keerpunt dat je iets moet opgeven – bereid zijn om iets op te geven – zonder te zien wat er komt, welk zelfgevoel er komt, nadat je het huidige zelf opgeeft. Als je wist wat er zou komen, zou je niet het gevoel hebben dat je iets opgaf, wel? Wanneer je een lot koopt voor een dollar, geef je die dollar op. Maar als je met absolute zekerheid wist dat je de hoofdprijs zou winnen, dan zou je niet het gevoel hebben dat je wat opgaf.

En dus vertegenwoordigt de elfde straal van transcendentie die ervaring van opgeven zonder te weten wat erna komt, iets opgeven als een ultieme uitdrukkingsvorm van liefde – de onvoorwaardelijke liefde die uit volledige onthechting bestaat. Op dit punt van het pad, mijn geliefden, ben je begonnen in te zien dat je meer bent dan jouw gescheiden zelf. Je hebt glimpen opgevangen van iets wat meer is. Als je iemand die net is begonnen aan het spirituele pad vraagt de initiatie van de elfde straal te ondergaan, zou het een totale schok voor hem zijn – daarom wordt er ook niet van je gevraagd om met deze initiatie te beginnen.

Maar als het geschikte moment op je persoonlijke pad komt, dan weet je dat jij als je alles opgeeft, niet met lege handen komt te staan. Door elk zelfgevoel op te geven, eindig je niet met geen zelfgevoel. Want er is een deel van jouw zelf dat echt is. En het deel wat echt is, keert naar jou terug. Wat je opgeeft is het onechte deel dat het echte verduistert.

Begrijp je dat jij, zolang je gehecht bent aan de overblijfselen van het gescheiden zelf en het verlangen om iets met dat gescheiden zelf te bereiken, niet de hogere realiteit kunt zien die je bent en het hoogste potentieel van jouw goddelijke plan. Je kunt het niet begrijpen.

Want de overblijfselen van het gescheiden zelf en de dromen om iets te bereiken vormen een barrière die niet transparant is en daardoor wordt het niet mogelijk om het te zien, en het licht kan ook niet door jouw wezen in de buitenwereld heen schijnen. En dus kun je helemaal niets zien totdat je het opgeeft.

Dat is het essentiële principe dat je moet gaan beseffen om te slagen voor de initiatie van de elfde straal. Je moet bereid zijn om de geest op te geven, terwijl je aan het kruis hangt, zonder te weten of je weer uit de dood opstaat. In zekere zin kun je wel weten dat jij wanneer je het echt opgeeft, weer op zult staan – als het echte zelf dat jij bent. Maar je kunt nog niet zien wat dat echte zelf is en dus moet je bereid zijn om het op te geven – zelfs als dat inhoudt dat je van de aarde zou verdwijnen en niets op deze aarde bereiken.

Het principe van totale overgave begrijpen
Je kunt natuurlijk wel begrijpen dat de geascendeerde meesters niet willen dat je deze planeet verlaat zonder iets te bereiken. Maar we willen dat jij je hoogste potentieel haalt – en dat vereist dat jij je lagere potentieel opgeeft. Er kan nog een deel van je geest zijn dat denkt: “Maar ik heb de leringen van de geascendeerde meesters al tientallen jaren bestudeerd, dat kan niet allemaal een illusie zijn. Ik moet iets kennen wat echt is. Ik heb visioenen gehad, ik heb hoge ervaringen gehad, ik heb aanwijzingen gekregen vanuit een of andere bron, zelfs rechtstreeks van binnenuit, of rechtstreeks van de meesters. Iets hiervan moet echt zijn.” En dat is ook zo.

Maar door je aandacht te vestigen op het zelfgevoel en de visie die je nu op dit moment hebt, richt jij je aandacht op dat niveau – en er zit meer aan je goddelijke plan vast dan jij kunt zien. En als je het wilt zien en het uitvergroten, moet jij jouw huidige visie, jouw huidige zelfgevoel, opgeven. Het moet losgelaten worden voor het nieuwe naar boven kan komen.

Het ego zal dit principe nooit, nooit, begrijpen. De lineaire geest vindt het ook moeilijk om zich hier mee te verenigen. Maar jij, het bewuste zelf, kan op het punt komen dat je weet dat dit de logische volgende stap moet zijn. En dan op het punt komen dat je het gewoon loslaat, het allemaal te bevrijden – het allemaal vrij te laten. Alle verwachtingen. Alle verlangens.

Loslaten.

Het ultieme loslaten

Hoe kun je uiteindelijk je goddelijke plan vervullen? Enkel door er totaal niet aan gehecht te zijn om ook maar iets bereiken. Want pas als je totaal niet gehecht bent, kun je de overblijfselen van het gescheiden zelf loslaten – dat niet het verlangen los kan laten om iets te bereiken. En daarom moet het blootgelegd worden, zodat je het kunt zien en loslaten, want dan zie je dat het onecht is.

Dit is dus de initiatie van de elfde straal. Die is niet gemakkelijk, voor niemand. Maar wij die geascendeerd zijn, zijn er allemaal voor geslaagd. We kunnen terugzien – zoals sommige collega’s, vooral, terugkijken – op hoe ze deze initiatie hebben uitgesteld, soms vele levens – zuchtend en steunend over de noodzaak om die te doen, redeneren en ruzie maken met de lineaire geest waarom dit zo nodig moet, wanneer de wereld in zo’n verschrikkelijke toestand is en er zoveel moest worden bereikt.

Zie je hoe gemakkelijk het is om hiertoe te vervallen, als student van een geascendeerde meester? Denken dat er zoveel te doen is om de wereld te redden en de Gouden Eeuw van Saint Germain te brengen: “Ik moet overeind komen en aan het werk gaan, ik kan hier niet stilzitten en nadenken of ik alles los zal laten. Wat bereik je daarmee?” Maar zie je, het ultieme resultaat zou zijn dat jij de open deur wordt, transparant bent, zodat het licht van God het materiële rijk in kan gaan en haar werk doen.

Maar wat geef je eigenlijk op? Je geeft het gevoel op dat je als gescheiden zelf iets bereikt of bijdraagt aan Gods werk. Maar zoals ik al heb gezegd, het probleem is het gevoel van gescheidenheid. Hoe kan het gescheiden zelf Gods werk doen wanneer het echte werk van God is dat de mensen uit de illusie van gescheidenheid worden gehaald?

En dus kun je Gods werk alleen maar doen als je het gescheiden zelf transcendeert – inzien dat je één bent met het Al en dat je hele bedoeling om naar de aarde te komen niet is om jouw gescheiden zelf het gevoel te geven dat je iets hebt bereikt, zelfs het ultieme gevoel dat je Gods werk hebt gedaan. Nee, de ware bedoeling van jouw komst is het Al verheffen – wat jouw ware zelf is. Want er is maar één zelf dat veel individuele uitdrukkingsvormen heeft. En de enige manier om dat ene zelf te verheffen, is door het Al te verheffen.

En zolang er nog delen van het zelf vastzitten in de dualiteit, zitten er delen van jouw zelf in de dualiteit vast. En dus wens je die te wekken – niet door een verandering in hun gescheiden zelf te veroorzaken, maar door te zijn wie je bent, het Ene Zelf in manifestatie te zijn. Dit te weten, dit te tonen, dit door al je woorden en handelingen heen te laten schemeren – opdat men kan zien dat er iets meer dan het gescheiden zelf is. Want je krijgt geluk, vreugde, ware gemoedsrust, wat komt doordat je transparant bent, zodat niets ter wereld je uit die comfortabele staat kan halen, door mee te gaan in de Rivier van Leven.

Er is geen sluiproute
Je kunt misschien denken dat wij, de geascendeerde meesters, in staat zouden moeten zijn om met een sluiproute aan te komen die zou kunnen helpen om te slagen voor deze initiatie van de elfde straal. Maar er is geen sluiproute.

Dit is het punt op het pad waarop jij je eigen demonen onder ogen moet komen – de demonen, de entiteiten, die je hebt geschapen door je levenskracht aan bepaalde beelden te geven die niet uit het eenzijn voortkomen, maar uit gescheidenheid.

Jij moet ze onder ogen zien. Jij hebt ze geschapen.

Je moet onder ogen komen wat je hebt geschapen en je moet je echte zelf afscheiden van jouw eigen scheppingen en wat anderen hebben geschapen. Je zou kunnen denken dat het onlogisch klinkt om het gescheiden zelf op te geven, maar tegelijkertijd heb ik het erover dat jij je van het massabewustzijn moet afscheiden. Maar die zijn één en hetzelfde. Je scheidt je van het massabewustzijn af door jouw gescheiden zelf op te geven. Dit is de enige manier om je ervan af te scheiden, want het gescheiden zelf trekt je naar het massabewustzijn toe.

En dus bouw je, op de lagere niveaus van het pad, die opwaartse stuwkracht op, waarbij je in feite vasthoudt aan een deel van het gescheiden zelf, je maakt er zelfs een spirituele persona van die de eigenschappen aanneemt die in je spirituele omgeving zijn vereist. Maar dat moet je juist loslaten, dat moet je achterlaten om vrij te zijn en vrij te zijn om je hogere Wezen tot uitdrukking te brengen, het wezen dat je echt bent. Dus er is geen sluiproute. Je moet ermee worstelen, tot je op het punt komt dat je niet meer met de demonen worstelt, want je doorziet de illusie die ze heeft gevormd. En je laat het gewoon los, laat het gewoon van je afglijden.

Waar ik het hier over heb? Er zijn veel demonen, veel entiteiten, gecreëerd. En je kunt, als student van de geascendeerde meesters, hebben gedacht dat die enigszins slecht of duister in hun verschijning zijn. Maar het wordt tijd om de waarheid onder ogen te zien dat er ook demonen en entiteiten vermomd zijn die als welwillende, spirituele, religieuze wezens overkomen. Wat je hebt gecreëerd, terwijl je het pad tot aan dit punt gelopen hebt, is een entiteit. Dit is wat het gescheiden zelf is, een entiteit die spirituele eigenschappen heeft, die zo goed probeert te lijken dat God hem eenvoudig wel in zijn koninkrijk toe moet laten.

Maar hij kan nooit geaccepteerd worden. Slechts jij, de echte jij, kan geaccepteerd worden. Geen mens is naar de hemel geascendeerd, behalve hij die van de hemel afgedaald is.

Wat uit de hemel afgedaald is, was het bewuste zelf. En enkel het bewuste zelf kan terug ascenderen. Maar het ascendeert niet terug als dezelfde die afdaalde, maar als het grotere wezen dat het is geworden door zijn ervaringen op deze wereld. Maar het grotere wezen dat het geworden is, is niet het gescheiden zelf. Het is het wezen dat gescheidenheid heeft getranscendeerd door dat te doorzien en zodoende een ander perspectief op eenzijn heeft gekregen – dat je niet kon krijgen als je nog nooit buiten het eenzijn bent geweest.

Geef elk zelfgevoel op
En denk dus eens over de noodzaak na om elk zelfgevoel te transcenderen dat je nu hebt. Want het is een eeuwige waarheid dat je slechts groeit door dat zelfgevoel te transcenderen.

En je kunt op een punt komen, mijn geliefden, waarop je beseft dat er een zelf er is en de objecten, de eigenschappen, van zelf-heid. Op dit moment hebben de meesten van jullie geen duidelijk zelfgevoel als een zuivere bewustzijnsstaat. Je vereenzelvigt je met en je bent die eigenschappen, de objecten.

We zouden kunnen zeggen dat jouw zelf een vat is dat door jouw reis door het materiële rijk is vat gevuld met objecten en je vereenzelvigt je ermee en je bent die objecten. Maar de echte jij is het zelf. En als je eenmaal die overblijfselen van het gescheiden zelf opgeeft, sluit jij je aan bij dat zelf – en je ziet dat jouw zelf meer is dan de objecten en de eigenschappen.

Het zelf is een vloeiende stroom van bewustzijn die constant aan het transcenderen is – en zich daarom nooit identificeert met een eigenschap, die nooit probeert iets te bezitten of te hebben, die nooit probeert stil te staan op een bepaald niveau, maar vreugde en vervulling vindt door voortdurend de creatieve expressie ervan te transcenderen, méér te worden dan een seconde eerder. Niet probeert een bepaalde ervaring te herhalen, niet twee keer in dezelfde rivier stapt. Maar in plaats daarvan altijd het nieuwste van een uitdrukkingsvorm te vinden, het nieuwste van de creatieve stroom waar geen gescheidenheid bestaat.

En zodoende bestaat het verlangen om iets te bereiken niet om een gebrek te overwinnen. Er is geen gevoel van gemis, maar enkel totaliteit en het verlangen om meer van die totaliteit tot uitdrukking te brengen. En dan ervaar je de vreugde, de transcendente, onvoorwaardelijke vreugde die je nooit met het filter van het gescheiden zelf kunt ervaren. En wanneer je voor die initiatie van de elfde straal slaagt, krijg jij die vreugde – en jouw vreugde is dan totaal.