In het kort wat ideeën over onderwijs

 

Geen ultiem onderwijssysteem
Heel lang is er een tendens geweest onder bewustere mensen om te denken dat de enige manier om het onderwijs te vernieuwen is privéscholen op te richten die gebaseerd zijn op religieuze of spirituele principes. Maar zijn privéscholen echt de goede manier in het Tijdperk van Hoger Bewustzijn?

Wanneer je naar de geschiedenis kijkt, vooral de geschiedenis van Engeland, dan zie je dat privéscholen heel gemakkelijk een voedingsbodem kunnen worden voor elitarisme. Degenen die het zich kunnen veroorloven om hun kinderen naar privéscholen te sturen, hebben vaak een elitaire houding. Ze zijn geneigd om te willen dat hun kinderen worden opgevoed met het gevoel dat ze boven en de gewone bevolking staan en meer zijn. Een openbaar schoolsysteem heeft waarde, omdat het mensen uit alle lagen van de samenleving bij elkaar brengt. Het klaslokaal wordt een miniatuur van wat de Verenigde Staten zou moeten zijn, namelijk een smeltkroes waar we iedereen door elkaar mengen opdat we van de starheid van de elitaire systemen los kunnen komen die we in het verleden hebben gezien.

Er zijn opleiders die een hoger bewustzijn hebben en heel goede ideeën hebben over hoe het onderwijs vernieuwd kan worden. Maar als de bewustere mensen zich blijven concentreren op het vormen van privéscholen (die eerlijk gezegd momenteel geen realistisch potentieel hebben om zich over het land te verspreiden), dan jaag je in wezen op de pot met goud aan het einde van de regenboog. Je energie en aandacht kunnen op een constructievere – praktischere, realistischere – manier worden gebruikt door de privéschool te zien als een proeftuin voor ideeën die vervolgens kunnen worden geïmplementeerd in het openbare schoolsysteem.

Dit betekent dat je scholen moet vormen die niet berusten op een bepaald religieus of spiritueel geloofssysteem, maar scholen die een universelere benadering hebben gevonden die uiteindelijk ook kan worden geaccepteerd door het openbare schoolsysteem. Om ooit acceptabel te worden, moet die universeel zijn en niet gericht op specifieke mensen of specifieke doctrines of dogma’s, of zelfs maar een specifiek geloofssysteem.

Laat de droom van een ultiem systeem los
De bewustere mensen die het Tijdperk van Hoger Bewustzijn kunnen brengen, moeten de uitdaging erkennen dat ze bereid moeten zijn om alles te onderzoeken. Zelfs spirituele mensen kunnen de neiging hebben om rigide te worden. Ze denken dat ze, nu ze de hoogste waarheid hebben gevonden, niet echt in de universele stroom, de Rivier van Leven, hoeven te duiken om een nog hogere uitdrukkingsvorm of een nog hogere toepassing ervan op alle praktische zaken in de samenleving te brengen.

Stilstaan is er niet bij. De Rivier van Leven gaat verder. Je kunt op deze planeet nooit een ultieme regeringsvorm of vorm van onderwijs introduceren. Wanneer de leiders van de samenleving beginnen te geloven dat ze een of ander ultiem systeem hebben gevonden – en dat zij de elite zijn die het nu als hun taak zien om het systeem in stand te houden – dan begint op dat moment de samenleving te stagneren en is het slechts een kwestie van tijd voor deze instort.

Laat de droom los van een ultiem onderwijssysteem, een ultieme staat van de economie, een ultiem politiek systeem! Dat zal op aarde nooit gebeuren! Het is een dualistische droom die op de mensen is geprojecteerd door degenen die vastzitten in het manipulatieve bewustzijn en proberen de hemel met geweld te veroveren en een paradijs op aarde te maken. In werkelijkheid kan dit niet gebeuren in een statische samenleving, maar alleen als een samenleving zichzelf voortdurend transcendeert. Je wordt geen voorloper van het Tijdperk van Hoger Bewustzijn als je de utopie van een of andere statische staat van perfectie in dit rijk najaagt.

Het is een uitdaging om te erkennen dat een samenleving met een hoger bewustzijn niets stilstaat. Je kunt dus nergens aan gehecht zijn. Je kunt jezelf niet laten geloven: “O, als we alleen maar dit soort onderwijs zouden kunnen krijgen, of zo’n religieuze beweging, of een bepaald politiek systeem, dan hoeven we niet meer alert te zijn.”

Niets staat stil in het hogere bewustzijn, Gemak ken je niet. Hoger bewustzijn is een voortdurend proces van meegaan op de stroom van de Rivier van Leven. Wanneer je dit accepteert, kun je er vrede mee hebben dat je voortdurend jezelf transcendeert in plaats van te proberen valse vrede te vinden door de groei te stoppen en de status quo te willen handhaven. Je denkt dat de status quo je vrede kan geven, terwijl je in werkelijkheid alleen vrede zult vinden als je in de Rivier van Leven bent – en er één mee bent.

Kinderen de basiskennis van psychologie onderwijzen
Waarom heeft de samenleving kinderen niet geleerd hoe ze met hun eigen persoonlijke psyche moeten omgaan; dat ze hun eigen persoonlijke beperkingen kunnen overwinnen zodat ze een gelukkiger en tevredener leven kunnen leiden. Daar is maar één antwoord op: de machtselite wil niet dat mensen hun wonden helen, want door die wonden kunnen de machtselite en de manipulatoren mensen beheersen. Miljarden mensen op deze planeet, zelfs in de rijkste landen ter wereld, leiden levens van intens lijden. Niet vanwege fysieke oorzaken, maar vanwege hun innerlijke psychische wonden, waardoor ze hun hele leven in een constante staat van innerlijke spanning en lijden zijn.

Waarom hebben de rijke naties hier niet naar gekeken en gezegd: “Wordt het geen tijd dat we voor psychologische welvaart zorgen, nu we voor fysieke en materiële welvaart hebben gezorgd? Als we echt willen dat mensen deze wonden helen, dan moeten we erkennen dat ze meer zijn dan mensen, dat het niet-materiële wezens zijn.” Daarom hebben ze het potentieel om hun wonden te helen en een bewustzijnsstaat te krijgen waarin ze niet, zoals Jezus tweeduizend jaar geleden beschreef, een huis zijn dat tegen zichzelf verdeeld is en niet tegen de elite in opstand kunnen komen.

Jezus probeerde eigenlijk een beweging op te zetten die mensen kon helpen om te genezen door de kracht van een hoger bewustzijn. Mensen zouden dan bereid zijn om naar de balk in hun eigen oog te kijken, te worstelen met hun eigen psychologische problemen en op het punt kunnen komen waarop ze innerlijk de vastberadenheid hebben om beter onderscheid te willen maken en dat in de samenleving te gebruiken zonder er emotioneel en psychologisch onderdoor te gaan door de krachten die zijn. Als je kijkt naar mensen in de geschiedenis die hebben geprobeerd dingen te veranderen, die hebben geprobeerd zich uit te spreken, dan zie je dat veel van hen hun eigen innerlijke psychische problemen hadden. Veel mensen hebben hun missie niet volbracht vanwege dergelijke problemen, veel mensen hebben slechts een klein deel gedaan van wat ze hadden kunnen doen. Nog veel meer mensen zijn zelfs nooit aan hun missie begonnen en zijn daarom niet bekend bij het publiek.

Een natie heeft zoveel potentieel als ze een vastberaden beleid zou voeren om kinderen van jongs af aan te leren hoe ze hun psyche kunnen genezen en innerlijke rust en vastberadenheid te vinden. Kun jij je voorstellen hoeveel creativiteit er in die natie zou komen? Enkele kleinere welvarende naties zijn eraan toe om zich daaraan te wijden, want daar zijn niet zoveel vertegenwoordigers van de machtselite om dit te kunnen stoppen. Het gaat er eigenlijk alleen maar om dat het publieke bewustzijn een eenvoudige verschuiving maakt, zodat mensen beginnen te zeggen: “Waarom hebben we dit niet eerder gedaan, het is zo vanzelfsprekend dat we dit moeten doen.”

De machtselite wil het hogere bewustzijn afbreken voordat het zich kan manifesteren. Daarom zijn er zoveel dingen in de samenleving gaande, en dat mag doorgaan, die speciaal zijn bedacht om de psychologische beperkingen van de mensen groter te maken of op zijn minst te voorkomen dat ze worden opgelost. Onderwijs is echt een van de meest prominente voorbeelden hiervan, omdat een machtselite opnieuw verdeeldheid schept.

Een hogere benadering van onderwijs
De machtselite heeft zeventien eeuwen geleden de christelijke religie overgenomen. Toen ze beseften dat de christelijke religie niet langer het intellectuele leven van de westerse samenlevingen kon domineren, begonnen ze meteen het tegenovergestelde te vormen: het wetenschappelijk materialisme. Dit is weer een dualistische polariteit net zoals het kapitalisme en het communisme.

Sindsdien zijn ze erin geslaagd een samenleving te vormen die verdeeld is. Er zijn nog steeds veel mensen die vasthouden aan traditionele christelijke waarden en er zijn veel mensen die evenzeer het materialistische wereldbeeld willen promoten. Je hebt nu democratische naties die totaal inconsequent zijn, want ze kunnen niet beslissen wat voor soort mensen ze met hun regering willen dienen. Ze hebben een grondwet die berust op het idee dat alle mensen rechten hebben, maar je kunt pas rechten krijgen als die worden gegeven door een hoger gezag. Als je rechten van de staat krijgt, dan bepaalt degene die de staat bestuurt de rechten die aan de mensen worden gegeven. Dan heb je geen democratie, zo kun je geen democratie krijgen.

Als je een democratische natie hebt die erkent dat mensen rechten hebben, maar tegelijkertijd niet erkent dat mensen niet-materiële wezens zijn, dan ben je inconsequent. Waarom willen ze niet erkennen dat mensen niet-materiële wezens zijn? Allereerst komt er tegenstand van het wetenschappelijk materialisme dat zegt dat er niets buiten het materiële rijk is; mensen kunnen dus geen spirituele wezens zijn. Dan is er ook nog de tegenovergestelde polariteit, ook vastgesteld door de machtselite, die de mensen laat denken dat mensen als ze erkennen dat ze spirituele wezens zijn, teruggaan naar de oude tijd van overheersing door het christendom. Niemand wil dat, dus de samenleving zit vast in een land zonder goden waarin ze niet weten wat ze moeten doen.

Er is een alternatief voor het traditionele christendom en voor het wetenschappelijk materialisme. Het is een universele vorm van spiritualiteit. Wanneer samenlevingen dit beginnen te begrijpen, kunnen ze beginnen een onderwijssysteem te maken dat kinderen vanaf zeer jonge leeftijd leert wat voor soort wezens ze zijn: jullie zijn psycho-spirituele wezens. Jullie hebben het potentieel om de beperkingen in je eigen psyche te overwinnen; de beperkingen die vele levens teruggaan. Wat je ook hebt meegemaakt in je jeugd in dit leven, bepaalt niet wie je bent, omdat je veel hebt meegenomen. Zelfs wat je hebt meegenomen, bepaalt niet wie je bent, want je hebt het potentieel om dat te ontstijgen.

Vervolgens geef je kinderen handvatten om iets te transcenderen. Wanneer je zo’n onderwijsinstelling vormt, komt er binnen een generatie een totaal nieuwe benadering van de samenleving. Je zult kinderen krijgen die zijn opgevoed met inzicht in hun eigen psyche die het potentieel hebben om hun psychische problemen op te lossen. In veel gevallen zullen ze een gevoel van zingeving hebben en weten dat een van de doelen van het leven juist het bereiken van meesterschap over jezelf is.

Psycho-spiritueel welzijn
Stel je eens voor wat er zal gebeuren als die kinderen ook kinderen krijgen. Tegenwoordig exporteren de meeste ouders hun eigen onopgeloste psychologische problemen naar hun kinderen en daardoor zie je heel veel disfunctionele gezinnen. Is het echt zo moeilijk om te zien dat de meeste welvarende landen steeds meer psychologische, familie- en sociale problemen hebben, dat er steeds meer disfunctionele gezinnen zijn, steeds meer echtscheidingen, steeds meer kinderen die buiten de boot vallen? Is het echt onmogelijk om naar dit alles te kijken en te zeggen: “Waarom gebeurt dit? We moeten begrijpen waarom dit gebeurt.” Dan besef je dat het komt omdat er een bepaald niveau van materiële welvaart is bereikt en dan is het voor de samenleving noodzakelijk om naar het psycho-spirituele welzijn van haar leden te kijken. Dit wordt het doel van die samenleving als ze zichzelf wil transcenderen in plaats van onderworpen te worden aan de tweede wet van de thermodynamica, die van binnenuit en van buitenaf begint uiteen te vallen.

Tegenwoordig is er bijna geen enkel kind dat niet negatief is beïnvloed door de onopgeloste psychische problemen van de ouders. Je hebt kinderen die opgroeien met psychische wonden en geen idee hebben hoe ze daarmee om moeten gaan en die zij daarom ook exporteren naar hun kinderen. Je ziet hoe deze psychische wonden van generatie op generatie worden geërfd. Gedurende meerdere generaties kunnen ze wat je de genetische samenstelling noemt, daadwerkelijk beginnen te beïnvloeden, zodat kinderen worden geboren met aanleg voor mentale problemen, psychische aandoeningen.

Veel kinderen van de huidige generatie worden geboren met deze, wat we ‘gevaarlijke’ of ‘explosieve’ neigingen zouden kunnen noemen, die hen vatbaar maken voor een aandachtstekortstoornis of een van de vele andere ziekten die tegenwoordig veel voorkomen, waaronder schizofrenie in veel subtiele vormen. De samenleving denkt dat er niets aan te doen is, maar de realiteit is dat je, wanneer je bereid bent je bewustzijn te vergroten, die zogenaamde genetische aanleg kunt overstijgen. Je kunt dan de trend omkeren, zodat je een beter karakter aan je kinderen kunt doorgeven. Binnen drie of vier generaties kunnen alle explosieve neigingen volledig uit een samenleving worden gebannen, zodat kinderen niet meer worden geboren met een bepaalde aanleg, maar alleen te maken hebben met de psychologische problemen die ze van leven tot leven met zich meedragen in hun ziel.

Autoritair onderwijs programmeert de mensen
Veel onderwijs is er niet op gericht om studenten een hoger bewustzijn te geven, maar om hun geest te programmeren om een bepaald wereldbeeld te accepteren dat wordt bepaald door de manipulatoren. Hoe zullen we ons ooit bewuster worden van hogere principes, tenzij het onderwijs dat doet? In veel gevallen moet het beginnen bij het onderwijs. Je moet beginnen te erkennen dat het huidige onderwijsmodel in veel landen berust op een verouderde denkwijze met een autoritaire structuur die ertoe leidt dat één persoon of een paar mensen aan de top staan en dat iedereen op lagere niveaus zich daaraan moet aanpassen.

Je moet je openstellen voor een hoger bewustzijnsonderwijs waar geen autoriteit als zodanig is. Er wordt erkend dat zowel studenten als leraren voortdurend op een pad zijn waarop ze leren en dat het niet de bedoeling is dat leraren een eindige gesloten doos met kennis bezitten. Een leraar zou eigenlijk een persoon moeten zijn die zijn hele leven leert en hij of zij leert door te onderwijzen en voortdurend te groeien en zich te ontwikkelen en zijn bewustzijn verhoogt om de naam leraar te verdienen. Je kunt jezelf niet een x aantal jaren onderwijzen en een x hoeveelheid kennis opdoen en dan denken dat het genoeg is om dit de rest van je leven te onderwijzen. Je bent jezelf voortdurend aan het bijscholen en dit betekent dat je in het Tijdperk van Hoger Bewustzijn moet begrijpen dat de leraren ook iets leren van de studenten terwijl de studenten worden onderwezen en opgeleid door de leraren, en ze daarom allemaal samen verder groeien.

Dit betekent dat de oude structuur van een klaslokaal met een leraar voor de klas die tegen de studenten praat allang achterhaald is. Die moet worden vervangen door iets wat je op veel terreinen van het onderwijs ziet opduiken, namelijk een veel interactievere structuur. Het kan veel interactiever worden wanneer leerlingen en docenten samen aan projecten werken die zich niet alleen richten op feitenkennis in het hoofd van de leerlingen proppen, maar op het bevorderen van kennis op algemeen niveau door de studenten te betrekken bij een soort project waarbij ze óf een nieuw veld onderzoeken óf manieren zoeken om die kennis aan andere mensen door te geven.

Onderwijs zonder materialisme
In het Tijdperk van Hoger Bewustzijn zal onderwijs geen gesloten kader zijn. Het zal niet zo zijn dat je een onderwijsinstelling hebt die apart staat van de samenleving en dat alleen degenen die ervoor kiezen om aan de eisen te voldoen en voltijdstudent te worden, daarheen mogen. In het tijdperk van hoger bewustzijn probeert een onderwijsinstelling het bewustzijn van alle mensen in de samenleving te vergroten door verder te kijken dan de gesloten academische kringen.

Men moet begrijpen dat een onderwijsinstelling in het vorige tijdperk een manier was om bepaalde mensen een privilege te geven, maar de prijs die ze betaalden om dat voorrecht te krijgen, was dat ze op dezelfde manier dachten als de organisatie. Als je bereid was je te onderwerpen aan de materialistische denkwijze, dan zou je een diploma van de universiteit en een goedbetaalde baan bij een of andere wetenschappelijke instituut kunnen krijgen. Maar wee degene die het materialistische paradigma in twijfel trok. Dan werd je een verschoppeling, zoals nog steeds gebeurt op veel terreinen van de wetenschap en het onderwijs. In plaats van gesloten instituties te hebben die mensen privileges verlenen, moeten onderwijsinstellingen veel opener zijn en mensen opleiden die niet beslist een diploma willen. Ze moeten proberen het algemene opleidingsniveau te verhogen, omdat men in het Tijdperk van Hoger Bewustzijn moet begrijpen dat jij je hele leven lang leert. Niet alleen feitelijke kennis opdoen of vaardigheden krijgen, maar je algemene niveau van bewustzijn verhogen door kennis te hebben van je eigen psyche en hoe de menselijke psyche werkt, hoe de wereld werkt, wat werkt en wat niet werkt gebaseerd op hogere wijsheid. Dit is het doel van onderwijs in het Tijdperk van Hoger Bewustzijn.

Onderwijs gericht op heelheid in plaats van afzonderlijke onderwerpen
Stel je voor wat er zou gebeuren als je uit de wurggreep van religie zou kunnen komen, vooral het christendom en het materialisme, het wetenschappelijk materialisme. Stel je voor wat er zou gebeuren met de onderwijssystemen. Vanwege het onopgeloste conflict tussen wetenschap en religie hebben de meeste moderne democratieën het gevoel dat ze hun kinderen niet kunnen leren wat voor soort wezens ze zijn omdat ze een te sterke religieuze connotatie hebben. Stel je voor dat je dit zou kunnen overstijgen en besluiten dat je op de scholen kinderen niet alleen iets over hun psyche zou leren, maar ook veel andere dingen over hoe het leven werkt, hoe het universum werkt, hoe de psyche werkt. Ineens zou er een vorm van onderwijs komen die veel directer verband houdt met het persoonlijke leven van mensen.

Tegenwoordig begin je een schooldag met een stapel boeken op je rug, die zich concentreren op verschillende onderwerpen en ga je van de ene korte les naar de andere korte les waarin je geschiedenis leert, wiskunde leert, dit word je geleerd, dat word je geleerd en het lijkt geen verband met elkaar te hebben. In plaats daarvan zou je ook naar school kunnen komen en onderwerpen behandelen die direct verband houden met jouw persoonlijke leven, hoe je de wereld ziet, hoe de wereld werkt. Je zou dit leren op een manier die niet is opgedeeld in afzonderlijke onderwerpen, maar die met elkaar verband houden. Je zou iets leren op een manier die niet passief is, maar waar je interactief aan deelneemt. Ineens komen al die onderwerpen tot leven, want in plaats van iets te leren zonder te weten waarom, of iets te leren om het te leren, in plaats van gedwongen te worden iets te leren en hiertegen te reageren omdat je jouw gedachten er niet echt bij kunt houden, zou je hierdoor de motivatie krijgen om iets te leren.

Je zou zien dat hoe meer je werkelijk weet, hoe meer jij je eigen bewustzijn kunt verhogen, hoe meer je een gevoel van zingeving kunt vinden, hoe meer jij je eigen creativiteit, je eigen creatieve expressie gedurende je hele leven, kunt bevorderen. Ineens zou je een totaal andere motivatie hebben om jezelf iets te leren. Als dit wordt doorgetrokken naar de hogere onderwijsniveaus, dan kun je zien dat mensen die als twintigjarige een opleiding krijgen die heel erg veel verschilt van de universitaire graden die je tegenwoordig hebt. In plaats van zo volledig gefocust te zijn op één bepaald onderwerp, heb je een veel holistischer besef van hoe het leven werkt. Je voelt het verband tussen wat je hebt geleerd en hoe de samenleving werkt. Je zou ook veel directer het verband zien tussen wat je op school leert en wat je daadwerkelijk na school gaat doen, of het nu werk is of iets op een ander terrein. De mogelijkheid bestaat zelfs dat kinderen kunnen worden opgeleid om niet zomaar een baan te vinden, of het nu voor een privébedrijf is of voor de staat. Ze kunnen zelfs worden opgeleid om zichzelf te onderhouden door creatief te zijn: een eigen bedrijf beginnen, iets uitvinden, in de muziek gaan, in de kunst, in de filosofie, creativiteit, schrijven, en dergelijke.

Als de situatie dan zo is dat alle mensen recht hebben op een basisinkomen, dan zul je zien dat mensen van jongs af aan een onderwijsproces kunnen doorlopen om zichzelf op te leiden om op een creatief terrein aan de slag te gaan. Ze kunnen misschien jarenlang geen geld verdienen, misschien wel nooit, maar ze weten al op jonge leeftijd dat ze de economische basis hebben om hun creativiteit achterna te gaan en tot uitdrukking te brengen.

Die naties die dit laten gebeuren, zullen merken dat ze een aantal extreem geavanceerde en creatieve mensen zullen aantrekken. Die mensen zullen met nieuwe ideeën komen, nieuwe uitvindingen doen, die een zeer positieve invloed op die naties zullen hebben. In het begin zal er wel enigszins contrast zijn tussen de naties die enkele ideeën kunnen implementeren en de naties die dat niet kunnen. In de naties die deze nieuwe ideeën implementeren, zal er na enige tijd zo’n uitbarsting van creativiteit komen dat ze de naties in feite voor zijn die niet bereid zijn om over te schakelen naar een nieuw paradigma, een nieuwe manier om het leven te benaderen.