Het voor de hand liggende zien met de Vlam van Wijsheid

 

Geascendeerde Meester Lanto, 29 oktober 2022 – Webinar voor Oekraïne.

IK BEN de Geascendeerde Meester Lanto. Het is een deel van de verantwoordelijkheid van de Tweede Straal om samen te werken met regeringen over de hele wereld, met de mensen in de regeringen die openstaan voor ideeën over hoe je wijsheid kunt gebruiken bij het regeren. Natuurlijk zijn we bereid onze hulp aan te bieden aan elk land ter wereld dat ervoor openstaat. Ik kom onze hulp aanbieden aan de mensen in Oekraïne en aan de leiders van Oekraïne, nu en in de toekomst.

Hoe vaak in de geschiedenis heeft een natie de kans gekregen om zichzelf weer op te bouwen vanwege een betere kijk, een hogere kijk, op iets? Er is gezegd dat wijsheid het belangrijkste is wat je krijgt, want dan krijg je begrip. Welnu, ik bied die wijsheid, dat begrip, aan de huidige en toekomstige leiders van Oekraïne aan. Maar ik bied het in de eerste plaats aan de mensen van Oekraïne aan opdat ze hun land en het verleden beter kunnen begrijpen en daarmee het potentieel hebben om de trends uit het verleden te overwinnen die hen ervan weerhouden een betere toekomst op te bouwen.

De angst voor kennis en verantwoordelijkheid
Wat is in zekere zin het grootste obstakel waar ik tegenaan loop als ik naar mensen toekom als ik de Tweede Straal vertegenwoordig? Dat heel veel mensen het niet beter willen weten. Mijn geliefde broeder, Master MORE, heeft gezegd: “Als mensen het beter wisten, zouden ze het beter doen.” In zekere zin bestaat in het collectieve bewustzijn van de aarde het besef dat kennis gepaard gaat met verantwoordelijkheid. Wanneer je iets weet, kun je dat niet negeren en op dezelfde manier blijven leven. Er bestaat dus een zeker besef dat kennis de verantwoordelijkheid om iets te veranderen met zich meebrengt. De gevallen wezens zijn zich hier terdege van bewust. En daarom proberen ze mensen bang te maken voor kennis. Ze willen geen kennis, omdat ze bang zijn voor de veranderingen die ze dan zouden moeten doorvoeren als ze die kennis ontvangen en erkennen die ze nu niet hebben. Als mensen het beter zouden weten, dan zouden ze het beter doen, maar degenen die het niet beter willen doen, sluiten dan hun gedachten daarvoor af, zodat ze niet beter gaan weten.

Dit zie je bij de grotere groep Russen die teruggaat tot het Kievse Rijk, teruggaat tot Atlantis. Het zijn mensen die het niet beter willen weten. Dat zie je in de Sovjet-Unie. Je ziet het tegenwoordig in Rusland, omdat heel veel mensen niet willen weten wat er in de oorlog gebeurt. Zoals Master MORE heeft uitgelegd, is er een bepaalde groep mensen in Oekraïne die hun wankele gevoel van evenwicht willen behouden. En wat doen ze om dat te behouden? Ze verzetten zich tegen beter weten in. Ze willen het niet weten. Ze willen hun gedachten niet openstellen voor iets nieuws.

Dit zie je natuurlijk over de hele wereld, in heel veel delen van de wereld, maar ik heb het nu specifiek over Oekraïne. Een bepaald percentage van de bevolking wil het niet beter weten. De meesten van hen besloten in een vrij vroeg stadium van hun leven, al voordat ze zelfs maar volwassen waren, dat ze alles wisten wat ze wilden weten. Daarna wilden ze gewoon de rest van hun leven met een bepaald gevoel van kennis, een bepaald niveau van begrip, leven om het evenwicht te kunnen bewaren dat zij niets kunnen doen. Zij zouden op geen enkele manier hun persoonlijke leven of hun natie kunnen veranderen.

Je zou kunnen zeggen dat dit een onderdeel is van het slachtofferbewustzijn, want hoe kom je ertoe om jezelf als slachtoffer te zien? Dat kan alleen als je iets niet weet. Je weet niet hoe je de leiding over je leven moet nemen en je situatie veranderen. En waarom weet je dit niet? Omdat je dat niet wilt weten, want als je het wist, dan zou je een beslissing moeten nemen, of veel beslissingen, over hoe jij je leven wilt veranderen. En je wilt je leven niet veranderen; de gemakkelijkste manier om je leven niet te veranderen is door het niet te weten. En vrije wil is natuurlijk vrije wil. Als mensen hun gedachten willen afsluiten, dan hebben ze het recht om hun gedachten af te sluiten. Dat betekent natuurlijk niet dat de rest van het universum, inclusief de andere mensen op aarde, dat ook moeten doen. Wanneer er heel veel mensen op de wereld zijn die hun kennis, hun begrip, hun wijsheid, vergroten, dan zal dat iedereen optrekken. En dan zal dit in zekere zin omstandigheden veroorzaken die mensen dwingen om te weten te komen wat ze niet weten.

De realitycheck
Als je naar het collectieve bewustzijn van Oekraïne kijkt, dan zie je dat er vooral in de oostelijke delen, de meer naar Rusland neigende delen, heel veel mensen waren die het niet wilden weten. En in zekere zin hadden ze de illusie, de droom, dat Rusland op een of andere manier een beter land was dan Oekraïne en dat zij, en zeker delen van Oekraïne, misschien wel heel Oekraïne, beter af zouden zijn als ze deel uit zouden maken van Rusland. Ze wilden niet weten of dat wel klopte. Ze wilden in die illusie leven net zoals veel mensen in Rusland in de illusie wilden leven dat Poetin de soort leider was die Rusland nodig had.

Die gemoedstoestand is nu op de proef gesteld door de realiteit, door fysieke omstandigheden, die mensen niet kunnen negeren en dit heeft veel mensen gedwongen om hun kijk op Rusland te heroverwegen. Dit draait om de vraag: “Hoe kon Rusland, dat zij als een welwillende natie beschouwden, doen wat deze mensen hebben gezien dat Rusland in Oekraïne heeft gedaan?” Er waren mensen, voornamelijk ouderen, die de Russische soldaten verwelkomden en die dachten dat het al veel te lang had geduurd voordat ze kwamen om Oekraïne over te nemen. En die mensen hebben nu gezien dat diezelfde Russische soldaten hun huizen binnenkwamen en alles stalen wat ze mee konden nemen of ze hun huis met artillerie bombardeerden of wegen vernielden, hun familieleden doodden, hun voedsel stalen, hen achterlieten zonder water, elektriciteit en voedsel.

En dit heeft hen natuurlijk gedwongen om na te denken over de vraag: “Hoe kon Rusland ons dit aandoen? Als het een bevriende natie waren, als ze hier kwamen om ons te bevrijden, hoe konden ze ons dit dan aandoen?” Natuurlijk zal de oorlog zelf uiteindelijk ook de mensen van het Russische volk die in deze gemoedstoestand verkeren, dwingen om te overwegen: “Als Poetin de soort leider was die we dachten, hoe kon hij dan Rusland dit aandoen? Hoe kon hij ons dit aandoen?” Veel mensen in Rusland zijn nog niet zover, maar uiteindelijk komen ze daar wel.

Heroriëntatie op het westen
Terug naar Oekraïne. Nogmaals, er ligt een aanzienlijke kans verborgen in de tragedie die zich nog steeds voltrekt. Ik weet dat je misschien denkt dat we praten alsof de oorlog al voorbij is. En volgens onze visie, ons idee, is de oorlog al voorbij in de hogere rijken, omdat de oorlog van Rusland voorbij is in het identiteits- en mentale rijk. Nee, nog niet in het emotionele en fysieke rijk, maar dat is op weg om voorbij te zijn. We hebben het over de toekomst. We praten tegen het collectieve bewustzijn om het Oekraïense volk zich op de toekomst te laten oriënteren.

De kans hier bestaat dat veel mensen in Oekraïne nu gedwongen worden om hun beeld te herzien van Rusland of hun kijk op Rusland en de relatie tussen Oekraïne en Rusland vrijwillig te herzien. De kans bestaat dat dit een ommezwaai in het collectieve bewustzijn veroorzaakt, waardoor Oekraïne als natie verandert en op doorslaggevende wijze besluit zich te heroriënteren op het Westen, op Europa. En dit is om verschillende redenen het meest constructief en in zekere zin de enig realistische manier voor Oekraïne om vooruit te komen.

Het is duidelijk dat de meerderheid van het Oekraïense volk nooit zou stemmen voor een nauwere band met Rusland, voor een vorm van samenwerking met Rusland, door wat Rusland heeft gedaan. En door wat Rusland heeft gedaan om de civiele infrastructuur van Oekraïne te vernietigen is het ook duidelijk dat Rusland niet bereid zal zijn om de verantwoordelijkheid te nemen voor haar daden en om Oekraïne na de oorlog te helpen met de wederopbouw. Vanuit een economisch, puur pragmatisch economisch standpunt is de enige realistische toekomst voor Oekraïne een heroriëntatie of een oriëntatie op het Westen, een deel van de Europese Unie te worden en uiteindelijk een deel van de NAVO, opdat haar toekomst veiliggesteld kan worden tegen een nieuwe aanval.

Er zijn natuurlijk mensen in Oekraïne die deze omslag al lang geleden hebben gemaakt. Maar zowel Master MORE als ikzelf, Kuan Yin en Moeder Maria, wijzen erop dat er verdeeldheid heerste in het collectieve bewustzijn van Oekraïne. Er was twijfel over de vraag of het voor Oekraïne beter zou zijn om zich op Rusland te oriënteren of op het Westen. En een substantieel deel van de mensen vond dat Rusland een betere optie was. En die verdeeldheid in het collectieve bewustzijn heeft de groei van Oekraïne als natie tegengehouden. Het is dus niet zo dat een bepaald percentage van de Oekraïense bevolking de heroriëntatie op het Westen afdwingt. Het is zelfs geen kwestie of de meerderheid daarvoor stemt, want om Oekraïne succesvol te laten zijn, moet er iets veranderen, zodat de grote meerderheid van de bevolking accepteert dat dit een betere optie is.

En er zal nog wel wat werk verricht moeten worden niet alleen aan de kant van de mensen in Oekraïne – die familieleden hebben die misschien nog, of in ieder geval voor de oorlog, zo hun twijfels hadden – maar ook de regering van Oekraïne. Die heeft de verantwoordelijkheid om met de mensen samen te werken om hen ertoe te brengen hun bewustzijn te veranderen. Je zou kunnen zeggen: “Sommigen zijn al gedwongen door Rusland.” Ja, maar gedwongen worden is niet helemaal hetzelfde als een beslissing nemen waardoor je echt je bewustzijn verandert. Zoals ik al zei, zijn mensen gedwongen om de vraag te stellen: “Hoe kon Rusland ons dit aandoen?”

Maar sommige mensen vertrouwen er beslist niet op dat de regering in Kiev het beter zal doen. Dit moet aan hen worden gedemonstreerd. En er moet aangetoond worden dat de regering naar hen wil luisteren. En dit is een uitdaging omdat heel veel mensen in Oekraïne al zijn veranderd en zich realiseren dat ze klaar zijn met Rusland, ze moeten naar het Westen opschuiven. Ze moeten echter erkennen dat een percentage mensen nog niet is overgestapt en hulp nodig heeft om die overstap te maken. Voor sommigen zal het onmogelijk zijn. Ik erken dat ze te oud zijn en niet willen veranderen, maar voor velen zal het mogelijk zijn om hen te helpen begrijpen wat een betere toekomst voor hen en voor Oekraïne als geheel is.

Nogmaals, dit vereist dat er een gevoel van saamhorigheid, gemeenschapszin, het gevoel dat ze één volk zijn, dat ze één natie zijn en samen vooruitgaan, ontstaat; dit moet zich ontwikkelen en kan niet worden afgedwongen, maar het kan ontstaan wanneer mensen ervoor openstaan. En wanneer men bereid is te begrijpen dat iets wat voor de meeste Oekraïners vanzelfsprekend lijkt, dat nog steeds niet voor iedereen vanzelfsprekend lijkt. En daarom moet er wat werk verzet worden. Ik zeg dit niet om iemand iets kwalijk te nemen, ook de regering niet. Dit is een nieuwe situatie die nog niet eerder is voorgekomen. En de regering heeft goede condities, de goede mensen om dit te doen, om dit proces op gang te brengen en het zijn gang te laten gaan terwijl de toekomst van Oekraïne zich ontvouwt.

Totalitair bewustzijn achterlaten
Dit is belangrijk omdat Oekraïne nu de mogelijkheid heeft om afstand te nemen van iets wat Master MORE het slachtofferbewustzijn noemde, maar dat ook deel uitmaakt van het grotere bewustzijn van totalitarisme, dictaturen. Er is een bepaalde mentaliteit, een bepaald beest in het collectieve bewustzijn in totalitaire naties, dat het volkomen acceptabel is om mensen tot iets te dwingen. In een totalitaire dictatuur heb je een machtselite, vaak één dictator, maar ook een groep mensen die om welke reden ook het gevoel heeft dat zij gelijk hebben. Dat kunnen allerlei andere dingen zijn die je door de geschiedenis heen ziet. Zij hebben gelijk. Daarom kunnen zij weten wat het beste is voor de natie, zelfs voor het volk, denken ze. En daarom hebben ze het recht om de bevolking tot iets te dwingen. Ze hoeven niet te proberen mensen te overtuigen. Ze hebben het recht om hen tot iets te dwingen. En de mensen moeten gehoorzamen of: “We hebben het recht om ze gevangen te zetten, ze in concentratiekampen te stoppen, ze naar Siberië te sturen, ze te doden, wat maar binnen onze mogelijkheden ligt, omdat we elke uitdaging moeten neerslaan, omdat we gelijk hebben.”

Er zijn nog steeds overblijfselen hiervan in het Oekraïense collectieve bewustzijn, omdat er politici zijn geweest die zo dachten. Sommigen van hen leven natuurlijk nog, enkelen hebben zelfs nog een functie. Het is nodig om dit te overwinnen.

Democratie kan niet gebaseerd zijn op geweld/dwang
Men moet begrijpen dat je in een democratische natie, een volledig democratische natie, geen minderheid tot iets dwingt. Een democratie is niet de dictatuur van de meerderheid. Die berust op de erkenning dat mensen verschillen, dat mensen het recht hebben om anders te zijn en dat we hen niet kunnen dwingen om bepaalde grenzen te overschrijden. Natuurlijk moet er coherentie en eenheid in een natie zijn, maar het gebruik van geweld is niet acceptabel in een democratie.

Iets moet vrijwillig zijn. Er moet toestemming zijn van de mensen die worden geregeerd. Zoals we al zeiden, heeft zelfs een dictator tot op zekere hoogte de instemming van de mensen die worden geregeerd, maar de verhoudingen in een democratie zijn anders. Dit is een belangrijk besef. En veel leiders in Oekraïne zijn al tot dat besef gekomen of zijn daaraan toe. Veel mensen in Oekraïne zijn tot dat besef gekomen of zijn daaraan toe. Ik versterk deze trend gewoon opdat men de noodzaak begint te begrijpen om de mensen daarop aan te spreken, vooral in het oostelijke deel, die deze overgang in bewustzijn nog niet hebben gemaakt.

Een democratie is een veel veeleisendere regeringsvorm dan een dictatuur, omdat het volk in een dictatuur geen beslissingen hoeft te nemen. En zoals we al zeiden, zijn er vooral in Oost-Oekraïne veel mensen die geen beslissingen willen nemen. Je hebt die natuurlijk overal, maar de grootste concentratie ervan zit vooral in het oostelijke deel. En men moet begrijpen dat die mensen wat hulp en assistentie nodig hebben, omdat je hen niet het gevoel kunt geven dat ze gedwongen worden. Je moet ze laten inzien dat er verschil bestaat tussen een dictatoriale regering en een democratische regering.

De psychologische informatieoorlog tegen de Oekraïners
Nogmaals, dit is al begonnen, dit is al tot op zekere hoogte al zo. Ik benadruk alleen de noodzaak om je hiervan bewust te zijn. Er moet een groter gevoel van eenheid komen, het gevoel dat ze eenzijn, meer coherentie in de Oekraïense bevolking. Hier is natuurlijk ook de Vlam van Wijsheid voor nodig, omdat het volk van Oekraïne haar best moet doen om toe te geven dat ze al heel lang onderworpen is aan een psychologische informatieoorlog van Rusland, in ieder geval vanaf het begin van de regering van Poetin.

Dit is letterlijk een oorlog geweest tegen het Oekraïense volk. En hoewel velen dit wel beseffen, zijn ook velen zich er niet van bewust. Nogmaals, het is noodzakelijk dat jij je best doet om dit aan het licht te brengen, zodat de mensen kunnen gaan begrijpen hoeveel ideeën, overtuigingen en beweringen die in Oekraïne worden gedaan, afkomstig zijn van de Russische informatieoorlog. Ik noem het niet eens propaganda, want dat woord wordt al veel te vaak gebruikt. Maar het is een soort informatieoorlog. En die is agressief. Die is hardnekkig. Die is beslist niet erg subtiel als je dit eenmaal begint te zien. Maar als je het niet ziet, is het moeilijk bloot te leggen. Natuurlijk hebben veel mensen in Oekraïne het wel gezien, maar er moet meer moeite worden gedaan om dit aan het licht te brengen, zodat mensen beseffen dat veel van de verdeeldheid in de Oekraïense samenleving in feite kunstmatig is veroorzaakt door de informatieoorlogvoering vanuit Rusland.

In zekere zin is die net zo agressief als de fysieke oorlog die je nu ziet. En het gaat natuurlijk door. Er zijn mensen in Oekraïne die nog steeds het werktuig zijn van deze oorlogvoering, en dat al jaren zijn. En ze proberen nog steeds hun werk te doen, sommigen van hen houden zich nu een beetje gedeisd, maar staan klaar om opnieuw te beginnen zodra de oorlog voorbij is. Dit moet aan het licht worden gebracht, zodat de mensen er niet meer in geloven en ze daardoor overbodig worden. Je hebt geen heksenjacht nodig, hoewel het wel nodig is om dit aan de kaak te stellen. Je moet de mensen kunnen waarschuwen dat ze dit gewoon moeten negeren en het zien, het is oorlogvoering tegen hen en hun toekomst door middel van informatie.

Meester Lanto’s aanbod
Wij, van de Tweede Straal, staan klaar om met iedereen in Oekraïne, in Wit-Rusland, in Rusland samen te werken die openstaat voor de Wijsheid van de Tweede Straal. Iedereen die het wil begrijpen; wij staan klaar om met hen aan de slag te gaan zoals we natuurlijk hebben gewerkt met mensen in al die drie de landen en in alle landen die openstaan voor onze vlam, onze straal. We zullen de mensen in Oekraïne, Wit-Rusland en Rusland die bereid zijn om naar een hoger niveau van begrip te gaan een aanbod doen.

We hebben veel leringen gegeven, maar we verwachten natuurlijk niet dat de meerderheid of zelfs maar een groot percentage mensen de leringen van de geascendeerde meesters zal erkennen. We zijn klaar om met mensen op innerlijk niveau te werken en de ideeën te geven, het soort begrip dat mensen kunnen begrijpen; waar ze voor openstaan. En dan kan dit mensen natuurlijk helpen om dat hogere begrip te ontwikkelen waardoor ineens de verhoudingen anders komen te liggen en de mensen zien wat ze voorheen niet konden zien. En als resultaat daarvan – het zien, het beter weten – zullen ze het dan beter gaan doen. Dit is natuurlijk het principe achter de Wet van Vrije Wil.

De inconsequentie van Poetin
Een dictatuur berust in de eerste plaats op het onder de duim houden van de daden van mensen; wat ze wel en niet mogen doen. Maar om dit te kunnen, realiseren de duistere krachten achter dictaturen zich natuurlijk dat ze ook het denken van mensen moeten beheersen; wat ze kunnen zien, wat ze weten en wat ze niet weten. Je kunt dit heel duidelijk zien in Rusland: Poetin probeert te voorkomen dat het Russische volk weet wat hij en zijn leger in Oekraïne doen. Dan kun je misschien zien – en daarom breng ik dit in het collectieve bewustzijn van alle drie de naties – je kunt misschien zien dat dit inconsequent is, tegenstrijdig is.

Dit is een leider van een natie die bijna twintig jaar heeft besteed om een aura van onfeilbaarheid op te bouwen. Hij weet wat het beste is en hij doet altijd het juiste. Hij besluit nu een ander land binnen te vallen, hoe je het ook wilt noemen. En toch besluit hij dat hij niet wil dat zijn eigen volk weet wat zijn leger in dat land doet. Maar als Poetin onfeilbaar is en altijd het juiste doet, dan zou hij ook onfeilbaar moeten zijn in Oekraïne en het juiste moeten doen in Oekraïne. Waarom wil hij niet dat zijn eigen volk weet wat hij doet? Begrijp je dat dit inconsequent is? Het komt duidelijk omdat hij weet dat het Russische volk, als dat zou weten wat er werkelijk gebeurt in Oekraïne, dit niet zou goedkeuren, het er niet mee eens zou zijn. En daarom zit hij in de knoop. Hij voelt zich gedwongen om dit te doen, maar hij voelt zich ook gedwongen om te proberen de kennis van wat hij doet voor zijn eigen mensen achter te houden. Dit is geen wijsheid. Dit valt niet te begrijpen. Het is het tegenovergestelde. Het is gebrek aan intelligentie, gebrek aan wijsheid.

Degenen die de Vlam van Wijsheid begrijpen, kunnen dit zien, kunnen zien dat dit juist inconsequent is. En dat iemand, een leider die op deze manier handelt, niet onfeilbaar kan zijn, geen gelijk kan hebben. Hij kan niet op één lijn zijn met zijn eigen volk. Dat is nu juist de schokgolf die door het Russische collectieve bewustzijn is gegaan, omdat er door de oorlog een impuls is gecreëerd om de mensen hun kijk op Poetin als leider opnieuw te beoordelen. Veel mensen proberen dit verwoed te vermijden. Ze proberen verwoed de noodzaak te ontkennen en komen met excuses en verklaringen waarom ze hun kijk op Poetin niet opnieuw hoeven te beoordelen, waarom Poetin wel gelijk moet hebben, waarom het wel goed moet zijn wat hij doet, ook al weten en kunnen ze zien dat het niet goed kan zijn.

Als je het Russische collectieve bewustzijn zou kunnen zien, dan zou je zien dat daar veel opschudding heerst. Het heeft zich al een weg gebaand door het identiteits- en mentale niveau. Het is enigszins duidelijk, maar slechts weinig mensen hebben het begrepen vanwege de enorme onrust in het emotionele rijk die de mensen verhindert om iets wat voor de hand ligt bewust te zien en te erkennen. Want dit is duidelijk. Een groot deel van de Wijsheidsvlam gaat erom dat wijsheid niet iets is wat je gelooft. Het is niet iets wat je intellectueel beredeneert. Je analyseert wijsheid niet. Je kunt je weg naar kennis analyseren, maar kennis is niet hetzelfde als wijsheid. Wijsheid ontstaat wanneer er een ommezwaai in bewustzijn is en ziet dat iets waar is, niet vanwege een of ander intellectueel argument, niet vanwege een of ander geloof, niet vanwege een bewering van een autoriteit, maar omdat het vanzelfsprekend is. Het ligt voor de hand. En juist deze inconsequentie tussen de beweringen en de acties is overduidelijk!

Het voor de hand liggende zien
Krijg bij alles wat je krijgt, begrip. Wijsheid is het belangrijkste. Waarom is wijsheid het belangrijkste? Omdat het je in staat stelt om iets wat voor de hand ligt te zien. En zolang je het voor de hand liggende niet ziet, zit je vast en kun je worden beheerst. Je zit gevangen in wat Jezus het doodsbewustzijn heeft genoemd. Maar wanneer je dat eerste inzicht krijgt – en dat inzicht kan nog steeds intellectueel zijn – maar het verstandelijke begrip kan een grotere ommezwaai teweegbrengen omdat je ineens begrijpt dat iets voor de hand ligt en je er niet over hoeft te twisten. Dan ben je wijs. Dan ben je vrij. Dan kun je niet beheerst worden door de krachten van deze wereld, want jouw wijsheid staat boven deze wereld. Het staat boven het dualiteitsbewustzijn. Het gaat verder dan praten.

Er is een enorme opschudding in het Russische collectieve bewustzijn omdat mensen nog steeds proberen argumenten te vinden waarom ze niet hoeven te veranderen. Natuurlijk is er al een groeiend aantal mensen – en dat aantal groeit met de dag – opgeschoven en hebben gezien dat het voor de hand ligt. En het voor de hand liggende zien is het belangrijkste met betrekking tot het verhogen van je bewustzijn, het verhogen van je gewaarzijn. Je zou kunnen zeggen dat je elke keer dat je naar een ander niveau stapt op het pad van honderdvierenveertig bewustzijnsniveaus, iets ziet wat je nog niet eerder hebt gezien en ziet dat het vanzelfsprekend is. Dit is natuurlijk ook de moeilijkheid. Zoals we hebben gezegd, kunnen degenen beneden een bepaald bewustzijnsniveau niet zien wat jij kunt zien en wat voor jou vanzelfsprekend is.

Je kunt voorbeeld naar Poetin kijken en zeggen: “Waarom waren er voor de oorlog zoveel mensen die dachten dat hij nooit zou aanvallen, dat hij nooit zou binnenvallen? Waarom waren er zelfs veel mensen in de Oekraïense regering en het leger die zo dachten?” Dat kwam omdat ze op een hoger niveau van wijsheid waren gekomen en ze de voor de hand liggende gevolgen van een Russische invasie van Oekraïne konden zien. Ze konden de gevolgen overzien, zelfs voor Rusland, zelfs voor Poetin. En ze dachten dat het ook Poetin wel duidelijk zou zijn omdat het voor hen duidelijk was. Ze dachten: “Hij was vroeger een redelijk mens. Hij moet nog steeds een redelijk mens zijn. Maar ze realiseerden zich niet dat voor Poetin bepaalde dingen nooit duidelijk zijn geweest, hoe hij ook leek te zijn. En dat was een groot deel van de mensen in Rusland, Oekraïne en Wit-Rusland nooit duidelijk. En dat is ook niet vanzelfsprekend voor de meeste mensen in China en de meeste mensen in het Midden-Oosten en vele andere dictaturen overal ter wereld.

De fundamentele verschuiving in bewustzijn
Je zou kunnen zeggen: “Wat veroorzaakt de verschuiving van een dictatuur naar een democratische natie?” Dat een cruciaal aantal mensen het plotseling als vanzelfsprekend vindt dat mensen rechten hebben en dat geen enkele regering die rechten mag afnemen of definiëren. Wanneer dit duidelijk wordt voor een cruciaal aantal mensen van de bevolking, dan kan een natie veranderen en een democratie worden. Zodra je die verschuiving hebt gemaakt, is het jou duidelijk dat het zo is, maar voordat mensen die verschuiving hebben gemaakt, kunnen ze het niet zien. Je kunt proberen met ze te praten. Je had kunnen proberen met Poetin te praten, zoals Macron in Frankrijk met hem probeerde te praten. Dat heeft geen invloed, omdat hij het niet kan begrijpen. Hij wordt verblind door zijn eigen gemoedstoestand, door zijn droom over zijn eigen grootsheid als grote historische leider van Rusland. En hij kan niet begrijpen wat de meeste andere mensen wel duidelijk was, althans in het democratische deel van de wereld. Hij kon het niet zien. Je had hem dat met geen enkele redenering of argument kunnen laten inzien.

Daarom hebben we het gehad over de Harde Leerschool. Mensen zijn niet bereid om iets te zien. Natuurlijk wel als ze dat hadden gewild. Poetin had het kunnen zien als hij het wilde, maar dat was niet zo, omdat hij vast wilde houden aan de droom van zijn eigen grootsheid, zijn eigen plek in de geschiedenis. De Harde Leerschool brengt dan fysieke omstandigheden teweeg die mensen niet kunnen ontkennen of negeren. En daarom hebben we gezegd: Hoe hard moeten de klappen worden voordat mensen de ontkenning doorbreken en toegeven: “Het is duidelijk dat we deze oorlog hebben verloren, dat we deze oorlog niet kunnen winnen.” Een groeiend aantal mensen binnen het Russische leger en regeringsapparaat begint dit te erkennen. Er zijn mensen in de kringen van Poetin die dit beginnen te begrijpen, maar ze aarzelen om het tegen hem te zeggen, want hij lijkt het niet te begrepen te hebben. Er zit natuurlijk ook veel onrust in zijn hoofd. De vraag is hoeveel harde klappen er nog moeten komen voordat er een verschuiving plaatsvindt? Dat zal ik natuurlijk niet voorspellen, maar zoals we al zeiden, zal dit misschien niet zo lang doorgaan als sommige mensen vrezen.

Hiermee heb ik verteld wat ik jullie vanaf de Tweede Straal wilde geven. Ik ben dankbaar voor de kans, want wat we hier hebben gezegd, is natuurlijk niet alleen van toepassing op Oekraïne, maar ook op veel andere landen die in dat proces zitten of in de toekomst zullen overstappen van een dictatoriale regeringsvorm naar een democratische regeringsvorm. Daardoor verzegel ik jullie in de Wijsheidsvlam die, als je wilt, jullie kan helpen om het voor de hand liggende te zien.