Wat zou er gebeuren als Rusland haar agressie tegen andere naties opgaf?

Vraag: Als Rusland haar politieke en militaire strategie zou veranderen; alles is onderworpen aan de wetten van de Schepper en vooral de Wet van Vrije Wil. In bepaalde situaties in het leven is het mogelijk om het gedrag en de acties van wereldlijke en financiële groepen te voorspellen, net zoals de reactie van de samenleving in andere landen. Kunnen de geascendeerde meesters ons een hypothetische voorspelling geven? Wat zou er in de wereld veranderen als Rusland de komende drie tot zeven jaar haar internationale politieke en militaire strategie veranderde? Als Rusland bijvoorbeeld al haar troepen en afzonderlijke gewapende eenheden uit het buitenland terughaalde naar Rusland, alle militaire bases sloot op het territorium van andere landen en de bediscussieerde territoria in Oekraïne, de Baltische staten, Japan, enzovoort, teruggaf. En als Rusland geen militaire assistentie meer zou verlenen aan andere landen en geen wapens meer aan het buitenland zou verkopen, zich niet meer zou bemoeien met de interne zaken van andere landen en zich in plaats daarvan zou richten op de ontwikkeling van vreedzame, internationale economische relaties, de economie in het land en een vreedzame regeling zou treffen over bediscussieerde wereldzaken en conflicten, maar tegelijkertijd ook haar militaire of nucleaire potentieel om militaire agressie uit andere landen zou beteugelen. Hoe zouden de leidende wereldmachten zoals de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, de Europese Unie, China en anderen, in dit geval reageren met betrekking tot Rusland? Wat zou het politieke, economische en militaire beeld zijn van de wereld dat we te zien zouden krijgen?

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain, 2021 – Webinar voor Rusland:

Mijn geliefde, jouw vraag anticipeert in zekere zin op waar wij het later in de conferentie over gaan hebben, omdat dit inderdaad een onderwerp is waar wij over wilden spreken.

Maar het korte antwoord is dat Rusland zichzelf in een totaal andere positie zou bevinden.

Vanwege wat er nu gebeurt, is het zo dat veel landen op de wereld denken dat het onmogelijk is om met Rusland op gelijkwaardige basis samen te werken. Met andere woorden, in een land als Rusland, dat de computersystemen in jouw land misschien probeert te hacken, de verkiezingen probeert te beïnvloeden, de openbare mening probeert te beïnvloeden, dat misschien oorlogsvliegtuigen naar jullie luchtruim laat vliegen zonder dat van te voren te zeggen wat een schending is van internationale wetten en verdragen die Rusland zelf heeft getekend, dan hebben andere landen het gevoel dat zij niet met Rusland kunnen samenwerken, omdat zij er niet op kunnen vertrouwen dat Rusland geen agressie tegen hen zal tonen.

De waarheid is gewoon dat je die oude vraag opnieuw kunt stellen: “Wat was er het eerst, de kip of het ei?” Met andere woorden was er eerst agressie van de kant van Rusland naar andere landen toe of andersom? En het is een goede vraag als je verder in de tijd terugkijkt. Maar na de Tweede Wereldoorlog wilden veel westerse naties, vooral in Europa, en de Verenigde Staten, heel graag een sterke toezegging dat ze een derde wereldoorlog zouden proberen te vermijden.

Ze deden dit door elkaar anders te benaderen en besloten elkaar als gelijken te behandelen volgens democratische principes en rechten, en betrouwbaar te zijn opdat anderen jouw natie kunnen vertrouwen en jij die andere naties ook kunt vertrouwen. Dit heeft geleid tot een internationaal klimaat dat verder gaat dan Europa, dat een groep naties erop vertrouwt dat zij kunnen samenwerken, niet alleen economisch maar ook militair en op andere manieren.

Men heeft het vertrouwen dat die naties elkaar niet verkeerd zullen behandelen, zij zullen elkaar niet bedriegen, zij zullen niet manipuleren en geen agressieve acties tegen elkaar ondernemen. Dit heeft voor een klimaat van vertrouwen gezorgd. En dit klimaat van vertrouwen en samenwerking is de basis voor de economische welvaart die je in die naties ziet.

Nu Rusland. Veel Russen zullen niet kunnen begrijpen wat ik zeg, zij zullen dit klimaat van vertrouwen niet kunnen begrijpen. Ze zullen allerlei redenen bedenken waarom Rusland Amerikaanse of Europese naties niet kan vertrouwen, en waarom ze dit in het verleden hebben gedaan en waarom ze dit nu doen en daarom moet Rusland doen wat ze nu doet.

Maar nogmaals, wat was er het eerst, de kip of het ei. Maar maakt het iets uit wat er het eerst was? Wat ertoe doet, is wat je er vanaf nu mee wilt.

De westerse naties, en zeker alle welvaartslanden, willen graag dat Rusland een deel van de groep van welvarende landen wordt die elkaar allemaal kunnen vertrouwen en kunnen samenwerken aan allerlei problemen en samen meer welvaart krijgen.

Wat dus de reactie van de wereld zou zijn als de wereld zag dat er iets in Rusland veranderde?

Ten eerste zou er een enorme zucht van verlichting zijn. Dan zou je zien dat er inderdaad goodwill en samenwerking met Rusland tot stand zou komen. En wel zoveel dat als Rusland dit vertrouwen niet beschaamd, net zoals de andere naties, ze net zo zou worden behandeld als andere naties.

Het probleem is dat de Russische leiders en ook bepaalde mensen niet willen dat Rusland als een gelijke wordt behandeld, maar willen dat Rusland speciaal is. Jullie moeten dus de wens opgeven om speciaal te zijn om deel uit te kunnen maken van de groep welvarende, goed gedijende naties; dat kan niet anders. Die naties zijn gegroeid juist omdat ze hebben samengewerkt, je kunt er niet buiten staan en toch die welvaart hebben. dit is onmogelijk. Dit is ook een natuurwet.