Waarom het Ego je wil laten denken dat de Wereld grijs is

Zoals ik in voorgaande verhandelingen heb uiteengezet, opereert het ego volledig in het gebied van de dualiteit. Wanneer je naar het laagste aspect van het dualistische denken gaat, zul je de wereld uiteindelijk als zwart wit bezien, wat wil zeggen dat je altijd gelijk hebt en iedereen die het niet met je eens is, altijd ongelijk heeft. De redenering is simpel. Mensen definiëren een geloofssysteem als onfeilbaar en als het enig echte, wat zeggen wil dat ze denken dat het volkomen juist is en op geen enkele wijze door fouten beïnvloed wordt. In de terminologie die ik in deze verhandelingen gebruik, denken mensen dat hun geloofssysteem geheel uit de waarheid van Christus voortkomt en niet door de illusies van de geest van de antichrist wordt beïnvloed.

In werkelijkheid komt deze lijn van denken voort uit het verlangen van het ego zich als een autoriteitsfiguur op te werpen die niet in twijfel kan worden getrokken. Het is een poging de uiterlijke schijn op te houden dat omdat jij bij het enig ware geloofssysteem hoort, je gegarandeerd gered wordt. Als je eerlijk naar de wereld kijkt, zie je dat zelfs vandaag de dag veel mensen in deze benadering van het leven gevangen zitten. Ze bezitten een heel duidelijk gevoel van rechtvaardigheid, ze beoordelen anderen en voelen zich beter dan anderen. Een duidelijk voorbeeld zijn de fundamentalisten in elke religie.

Als je ooit met dergelijke mensen te maken hebt gehad, zul je weten dat het heel moeilijk kan zijn om een normaal gesprek met hen te hebben. En het is vrijwel onmogelijk om over iets te praten wat verder dan hun overtuigingen gaat of deze tegenspreken. Als je probeert hen te laten zien dat hun overtuigingen beperkt of zelfs onjuist zijn, word er gewoonlijk zeer vijandig op je gereageerd. In extreme gevallen zijn dergelijke mensen bereid iedereen te doden die hun geloofssysteem bedreigt, zoals een moslim fundamentalist die een zelfmoordactie uitvoert om de islam te verdedigen. Of een christelijke kruisvaarder die een stuk grond in het Heilige Land verdedigt, alsof God – een spiritueel wezen – ooit zou willen dat mensen elkaar om iets op de materiële wereld zouden doden. Wanneer mensen minder extreem zijn, zullen ze je bestempelen als zijnde van de duivel (of wat voor soort andere negatieve kwalificaties ook) en weigeren met je te praten. Dit zorgt er natuurlijk voor dat dergelijke mensen onbereikbaar voor een spirituele leraar zijn.

Ontsnapping uit het extremisme
Wat kan mensen uit deze toestand van hun geest afsluiten, halen? Welnu, de werkelijkheid van de situatie is dat het bewuste zelf van dergelijke mensen geweigerd heeft om beslissingen te nemen. Het bewuste zelf heeft zich in een zelfgemaakte vesting teruggetrokken en heeft het ego als bewaker aangesteld. De rol van het ego is om vestingmuren te bouwen die ondoordringbaar zijn voor alles wat van het bewuste zelf verlangt dat het wakker wordt en weer beslissingen gaat nemen. Zoals bij de middeleeuwse kastelen bleek, zal natuurlijk elke vestingmuur die gebouwd werd om de wereld buiten te sluiten, ook de bewoners ervan opsluiten en daardoor een gevangenis worden.

Het onvermijdelijke resultaat is dat het ego als een computer zal werken die zonder nadenken de programmering zal uitvoeren en iemand steeds verder in het extreme van het zwart wit denken meenemen. Dit zal er voor zorgen dat iemand in een voortdurend conflict met andere mensen leeft en wanneer het conflict extreem genoeg wordt, zal het bewuste zelf uiteindelijk misschien wakker worden en beseffen: “Ik kan dit niet meer. Er moet een betere manier zijn!’

Als het bewuste zelf bereid is om ten minste enige verantwoordelijkheid voor haar situatie te dragen, kan ze nu de neerwaartse trend ombuigen en beginnen het opwaartse pad te bewandelen dat haar uit de door het ego gebouwde gevangenis leidt. Er zijn echter drie belangrijke factoren die deze groei kunnen beletten:

  • De mentale gevangenis was als vesting gebouwd, bedoeld om het bewuste zelf te ‘beschermen’ tegen het nemen van beslissingen. Daardoor kan het bewuste zelf emotioneel gehecht zijn aan de zekerheid en het gemak van de gevangenis. Dit zou zich kunnen manifesteren als onwil om het risico te lopen beslissingen te nemen of als een gehechtheid aan de overtuigingen waaruit de vesting wordt opgebouwd. Het bewuste zelf zou zich aan deze zekerheid kunnen vastklampen om te voorkomen dat het zich kwetsbaar voelt.
  • Het ego wil het bewuste zelf in de leugen laten geloven dat als je geen beslissingen neemt, je geen fouten kunt maken. Maar de werkelijkheid is dat, omdat je een vrije wil hebt, geen beslissingen nemen ook een beslissing is. Alle besluiten van het ego zijn fouten, in die zin dat ze je niet dichter bij eenzijn met God brengen.
  • Het overlevingsinstinct van het ego zal proberen je binnen de muren te houden, waardoor het voelt dat het jou en de wereld min of meer onder controle heeft. Dus zal het ego op een actieve en agressieve manier proberen te voorkomen dat je naar een nieuw niveau op het spirituele pad zult stijgen.

Wat bedoel ik wanneer ik het heb over het stijgen naar een nieuw niveau op het pad? Welnu, er bestaan veel deugdelijke manieren om het spirituele pad in niveaus of stadia onder te verdelen. Waar ik in deze context over spreek, is dat je op het punt komt dat je de bedrieglijkheid van het dualistische denken gaat inzien. Je gaat het bos zelf zien in plaats van door de afzonderlijke bomen verblind te worden. Dan kun je bewust naar de niet dualistische waarheid van Christus beginnen uit te reiken.

Het ego en de machten van deze wereld zullen een groot offensief beginnen tegen iedereen die boven de dualiteit begint uit te stijgen. Ze zullen al het mogelijke doen om je in het dualistische denken vast te blijven houden. Maar hun enige manier om dit te doen, is de dualiteit van de geest van de antichrist te gebruiken. Dit is een formidabel wapen, omdat het veel subtieler is dan de meeste spirituele zoekers zich realiseren.

Van het ene in het andere uiterste
Zoals ik in de vorige verhandeling heb uitgelegd, zijn veel mensen begonnen los te komen van het extreem egoïsme door zich tot een religie te bekeren die spreekt over de Hemel en de hel. Dit zijn wat we gewoonlijk religieuze mensen noemen en ze zitten nog steeds heel erg vast in het zwart wit denken. Over het algemeen zijn ze voor mij onbereikbaar en de meeste ervan zullen deze website volstrekt afwijzen.

In de huidige wereld zijn veel mensen de beperkingen gaan zien van een zwart wit benadering van religie. Sommigen zijn nog steeds lid van traditionele religies, terwijl anderen een meer universele spiritualiteit zoeken of tot een New Age organisatie behoren. Wat al deze mensen gemeenschappelijk hebben, is dat ze begonnen zijn boven de zwart wit, op angst gebaseerde, oordelende benadering van religie uit te stijgen. Daardoor zijn ze, wat ik spirituele zoekers noem. Ze beseffen dat er meer over de spirituele kant van het leven te weten valt dan wat in de zwart wit doctrines gevonden kan worden en ze zoeken actief naar hogere inzichten. Dit zijn de mensen die openstaan voor de leringen die de Opgevaren Schare in dit tijdperk naar voren brengen, hetzij door deze website of door andere middelen.

Mijn punt is dat spirituele zoekers het grootste potentieel vertegenwoordigen om planeet aarde te veranderen en de mensheid naar een hoger niveau te brengen, zoals ik ergens anders uitleg. Het probleem is dat dit momenteel alleen maar een potentieel is. Wat het ervan weerhoudt om een gemanifesteerde werkelijkheid te worden, is het feit dat te veel spirituele zoekers in een vorm van dualistisch denken gevangen zitten die zo verschilt van het zwart wit denken, dat mensen geloven dat het boven de dualiteit staat. Maar in werkelijkheid is het gewoon het tegenovergestelde uiterste van het zwart wit denken.

Hier is één concept waarvan ik wil dat alle oprechte spirituele zoekers het zullen begrijpen. Je leeft op een planeet die op een schemergebied lijkt. Een klein beetje spiritueel licht begint de dichtheid van het bewustzijn van de mensheid te doordringen. Maar er is nog zoveel duisternis overgebleven dat het licht en de duisternis zich tot een mix van verschillende kleuren grijs vermengen, wat het heel moeilijk maakt om het verschil te zien tussen wat echt en onecht is. Daardoor kunnen het menselijke ego en de prins van deze wereld nog steeds de subtiliteit van het dualistische bewustzijn gebruiken om het verschil tussen wat echt en onecht is, te vervagen.

Het gevolg is dat er momenteel op deze planeet geen concept, waarheid of spirituele lering is die niet door het menselijke ego verdraaid kan worden. Het ego zal proberen elk idee in een dualistisch idee te veranderen door het op een schaal met andere dualistische ideeën te plaatsen – gewoonlijk door het idee als tegengestelde aan een ander idee op te voeren. Het gevolg is dat elke keer dat je op het spirituele pad een belangrijke stap vooruit zet, je ego zijn nooit eindigende spel zal herhalen door te proberen twee uitersten te scheppen en je op één van de twee te polariseren. Wanneer je beseft dat je van één uiterste genoeg hebt, zal je ego onmiddellijk proberen je naar het andere uiterste te laten springen. De bedoeling is om te voorkomen dat je de dualistische denkwijze achter je laat en naar een hoger plateau stijgt.

Zoals ik gezegd heb, hebben de meeste spirituele zoekers genoeg van de zwart wit benadering van religie. Ze zijn klaar met het fanatisme en ze zien de misvatting van het waardeoordeel dat ‘onze religie de enig ware is en daardoor hebben wij altijd gelijk en degenen die het niet met ons eens zijn, zijn slechte mensen en zullen naar de hel gaan’. De meesten van hen hebben afstand genomen van deze benadering, wat een stap in de goede richting is. Het probleem is dat het ego zal proberen om dergelijke mensen in het tegenovergestelde uiterste te laten schieten en in teveel gevallen gebeurt dit met succes.

Wat is het tegenovergestelde uiterste van het zwart wit denken? Het is een vorm van denken waarbij niets zwart wit is, omdat alles grijs is. Dit geeft aanleiding tot een aantal problemen, maar laat me in het kort de belangrijkste weergeven:

  • Religieuze mensen  hebben de neiging te denken dat er slechts één ware religie is – hun eigen, wat onvermijdelijk tot religieuze onverdraagzaamheid leidt. Spirituele zoekers hebben zich gedistantieerd van religieuze onverdraagzaamheid, maar velen zijn gaan geloven dat religieuze verdraagzaamheid betekent dat je alle religies als even waardevol moet aannemen, dat je dus niet hoeft te oordelen of een idee goed of verkeerd is. Geloof gewoon en laat iedereen geloven.
  • Veel religieuze mensen zijn veroordelend en onverdraagzaam tegenover leden van andere religies. De meeste spirituele zoekers maken er een deugd van om niet oordelend te zijn, maar de extreme uitkomst hiervan is dat ze vrijwel elk soort geloof of gedrag als acceptabel zien. Ze denken in ieder geval dat jij je nooit over het geloof en het gedrag van andere mensen moet uitspreken.
  • Veel religieuze mensen voelen zich bedreigd door degenen die het niet met hen eens zijn en reageren vaak met vijandigheid en boosheid. Dit verhindert hen uiteraard mijn opdracht om elkaar lief te hebben zoals ik hen lief had, op te volgen – wat tot schijnheiligheid leidt. Ze beweren christenen te zijn, maar ze handelen niet vanuit liefde. De meeste spirituele zoekers doorzien dergelijke schijnheiligheid en streven er oprecht naar liefdevol naar iedereen toe te zijn. Ze geloven echter ook dat liefdevol zijn betekent dat je zachtaardig moet zijn en nooit de illusies van mensen moet aanvechten.

Het uiteindelijke gevolg van deze benadering is dat veel spirituele zoekers zijn gaan geloven dat om het werk van God te doen en het bewustzijn van de planeet op een hoger plan te brengen, ze eenvoudig het onmiskenbare uiterste van het zwart wit denken hoeven te vermijden. Ze denken dat het voldoende is om tolerant en liefdevol te zijn, maar zien niet in dat dit eenvoudig een andere vesting is, gebouwd om te voorkomen dat hun bewuste zelf zijn eigen beslissingen neemt.

Ze beseffen niet dat het ego dat vaak oordelend was toen ze – in vorige levens – in het zwart wit denken gevangen zaten, nu vervormd is tot een ego dat tegenover iedereen liefdevol en vriendelijk is. In plaats van werkelijk hun ego te overwinnen, hebben ze de kameleon van het ego een andere kleur laten aannemen, zodat het overgaat in zijn nieuwe kijk op de wereld, waar grijs zijn een deugd is geworden dat als superieur gezien wordt boven het zwart wit zijn. Laten we de hierboven aangehaalde punten eens nader overwegen.

Je verantwoordelijkheid om onderscheid te maken
Wat de ‘Val van de Mens’ veroorzaakt heeft, was het dualiteitsbewustzijn. Het wezen van het dualiteitsbewustzijn is dat het van Gods werkelijkheid wordt losgekoppeld. Het stelt daarom zijn eigen definities op van wat goed en fout is – een definitie die niet overeenkomt met de werkelijkheid zoals de Christusgeest die ziet. Het ego wordt geboren uit deze relatieve definitie van ‘waarheid’ en kan daarom geen enkele noodzaak zien om onderscheid te maken tussen Gods werkelijkheid en een dualistische onwerkelijkheid. Het ziet alleen een noodzaak om onderscheid te maken tussen wat goed en verkeerd is volgens het dualistische geloofssysteem dat hij momenteel als onfeilbaar accepteert. Het ego heeft de werkelijkheid van God vervangen door een geloofssysteem dat gecreëerd werd door de geest van de antichrist.

Zoals ik in vorige verhandelingen geprobeerd heb uit te leggen, zal alles wat je met het dualiteitsbewustzijn doet – hetzij goed of kwaad volgens de door mensen vastgestelde normen – je verder van het eenzijn met God weghalen. Je kunt het dualiteitsbewustzijn niet overwinnen door het dualiteitsbewustzijn te gebruiken. Daardoor is het eenvoudig niet mogelijk om werkelijk spirituele vooruitgang te boeken, tenzij je bereid bent om onderscheid te maken tussen wat de werkelijkheid – wat inhoudt wat de Christuswaarheid is – en wat onecht is – wat betekent wat uit de geest van de antichrist voortkomt.

Mijn punt is dat, tenzij de Bewuste Jij bereid is haar verantwoordelijkheid op zich te nemen en haar vermogen aan te scherpen om onderscheid tussen Gods waarheid en de onechtheid van de dualistische ‘waarheid’ te maken, je geen ware spirituele vooruitgang zult boeken. Je zult het eenvoudig je ego mogelijk maken je in een vorm van zelfingenomenheid te manoeuvreren dat uiterlijk verschilt van, maar in wezen hetzelfde is als wat je bij veel religieuze mensen ziet. Er zijn miljoenen mensen op deze planeet die beweren werkelijk religieuze of spirituele mensen te zijn, maar ze zijn nog niet echt begonnen de bedrieglijkheid van het dualistische denken te zien.

Mensen die een zwart wit benadering hebben zijn er volledig van overtuigd dat er slechts één waar geloofssysteem is en dat alle andere verkeerd zijn. Het gevolg is dat ze geen onderscheid hoeven te maken tussen wat Gods absolute waarheid is en wat een dualistische illusie is. Omdat hun geloofssysteem bepaalt wat de onfeilbare waarheid is, hoeven ze niet voor zichzelf te denken. Maar de mensen die denken dat alle geloofssystemen gelijkwaardig zijn, weigeren ook om onderscheid te maken tussen de Christuswaarheid en een dualistische illusie. Als er geen verkeerde ideeën bestaan, is het niet nodig om onderscheid te maken. Vind gewoon een geloofssysteem dat je aanstaat – omdat het in de regel je ego niet uitdaagt – en dan laat jij je ego voelen dat je zeker gered zult worden.

Mijn punt is dat zowel het zwart wit denken als het grijs denken mensen een ‘volmaakt’ excuus geeft om zich niet te hoeven inspannen om onderscheid te maken tussen de non-dualistische werkelijkheid en de dualistische illusies. Dit is een heel gemakkelijke benadering van het leven en komt voort uit het feit dat het bewuste zelf weigert de verantwoording voor haar situatie op zich te nemen. Zoals ik in voorgaande verhandelingen zei, ben je een medeschepper met God en kun je niet je scheppende vermogens stopzetten. Je ‘medeschept’, of door de geest van Christus, of je ‘ont-schept’ door de geest van de antichrist. Daardoor is het je inherente verantwoordelijkheid om zo goed mogelijk onderscheid te maken tussen de werkelijkheid en de onwerkelijkheid door voortdurend je onderscheidingsvermogen aan te scherpen.

Bedenk dat in de huidige omstandigheden op aarde het maken van onderscheid geen gemakkelijke taak is. Maar volmaaktheid wordt er niet van je verlangd; er wordt van je verlangd dat je bereid bent het te proberen. Degenen die deze verantwoordelijkheid uit de weg gaan, boeken eenvoudig geen spirituele vooruitgang, ongeacht hoe overtuigd ze zijn van het feit dat ze tot de enig ware kerk behoren of omdat ze nooit iemand veroordelen, ze tot de gerechtigden behoren die zeker gered zullen worden.

Denk aan wat ik eerder zei, namelijk dat het ego probeert een verkeerd pad uit te zetten en vervolgens mensen ervan overtuigen dat door dit pad te volgen hun redding gegarandeerd wordt. Zowel de religieuze mensen met een zwart wit benadering als de spirituele zoekers met een grijze benadering volgen dit verkeerde pad, namelijk de brede weg die door zoveel mensen genomen wordt, omdat hij gemakkelijk is. Hun bewuste zelf hoeft geen verantwoording en besluiten te nemen. Er wordt de indruk gewekt dat je gered kunt worden zonder onderscheid te maken.

Zoals ik 2000 jaar geleden zei, zal deze benadering je NOOIT in het koninkrijk van God brengen, want het kan je niet bij het Christusbewustzijn brengen:

Want ik zeg jullie: als jullie gerechtigheid niet groter is dan die van de Schriftgeleerden en de Farizeeën, zullen jullie zeker het koninkrijk van de hemel niet binnengaan. (Matteüs 5:20)

Het rechtvaardigheidsgevoel van de Schriftgeleerden en de Farizeeën werd gebaseerd op het geloof dat ze tot de enig ware religie behoorden. Maar achter dit geloof zat een zelfs nog dieper geloof, namelijk dat het mogelijk is uiterlijke voorwaarden op deze wereld vast te stellen en als je aan deze voorwaarden voldoet, God je wel in zijn koninkrijk moet toelaten. Het bepalen van dergelijke voorwaarden is de fundamentele programmering van het ego en hij zal NOOIT inzien dat dit een misvatting is. Maar de Bewuste Jij heeft de mogelijkheid de misvatting van deze benadering te zien – maar alleen wanneer het bereid is haar verantwoording om onderscheid te maken op zich neemt.

Wanneer je het pad naar Christusschap betreedt – het echte pad naar verlossing – besef je dat er ideeën zijn die fout zijn, omdat ze uit de geest van de antichrist voortkomen. Daardoor toon je geen verdraagzaamheid door dergelijke ideeën niet aan te vechten. Dit betekent echter niet dat je moet handelen als de mensen die de zwart wit benadering hebben. Zij hebben een veroordelende houding en ze keuren iedereen af en veroordelen iedereen die het met hen oneens is.

Naarmate je Christusschap begint te bereiken, wordt je door geen enkel idee meer bedreigd, dus je hoeft andere mensen niet af te keuren of te veroordelen. In plaats daarvan kun je nu voorbij de uiterlijke ideeën zien en mensen oprecht proberen te helpen boven de illusies uit te stijgen. Je veroordeelt of keurt nooit andere mensen af, maar je vecht vrij ideeën en daden aan die zelfdestructief en destructief voor andere levensvormen zijn.

Volmaakte liefde
Zoals ik zei, zijn veel mensen begonnen niet langer veroordelend naar andere mensen toe te zijn. Je vindt ze in het liberale christendom en in veel New Age bewegingen. Dergelijke mensen hebben het tot een deugd gemaakt vriendelijk voor iedereen te zijn en ze verdedigen dit vaak door te verwijzen naar mijn oproep om de andere wang toe te keren en anderen te behandelen zoals men wil dat anderen hen behandelen. Zoals ik eerder heb gezegd, zijn er fases op het spirituele pad. Er is een tijd dat iemand zijn voordeel ermee doet om een zwart wit geloofssysteem te volgen. Net zo is er een fase dat veel mensen het nodig vinden naar het andere uiterste over te gaan en niet oordelend te zijn. Toch zou dit maar korte tijd zo moeten zijn en te veel mensen blijven erin steken, omdat ze zich door hun ego laten overtuigen dat het permanent zou moeten zijn.

Veel van dergelijke mensen laten de geest van de antichrist – met het ego als brandpunt – hen ervan overtuigen dat het ideale gedrag voor een mens is om altijd zachtaardig en vriendelijk te zijn. Ze zullen dit vaak verdedigen door naar het gedrag van spirituele leiders, zoals de Boeddha en mij te verwijzen. Maar de werkelijkheid is dat noch de Boeddha, noch ik, altijd zachtaardig was en hoewel wij vriendelijkheid beoefenden, was het niet de menselijke, dualistische vorm van vriendelijkheid.

Wat is de dualistische vriendelijkheid – hoe kan er meer dan één vorm van vriendelijkheid zijn? Wanneer je in de dualiteit gevangen zit, omschrijf je vriendelijkheid op een bepaalde wijze, gewoonlijk door te zeggen dat het ‘aardig zijn’ is en mensen nooit uitdaagt. Dit zorgt ervoor dat veel mensen geloven dat wanneer ze altijd zachtaardig zijn, ze altijd vriendelijk zullen zijn. Dergelijke mensen hebben vaak zichzelf laten geloven dat ik of de Boeddha altijd op deze wijze gehandeld hebben. Maar de werkelijkheid is dat zowel de Boeddha als ikzelf gekomen zijn om mensen van de illusies van het ego te bevrijden. Daardoor hebben we vaak het ego en zijn illusies uitgedaagd.

Als je objectief naar de Bijbel kijkt, zul je zien dat ik geen zachtaardig persoon was. Ik daagde de Schriftgeleerden en Farizeeën uit en ik gooide de tafels van de geldwisselaren omver. Ik daagde zelfs mijn eigen discipelen uit en handelde in veel situaties op een wijze die onvriendelijk of zelfs inconsequent was. De reden was dat ik Goddelijke vriendelijkheid beoefende, zoals alle andere ware spirituele leiders ook doen.

Goddelijke vriendelijkheid kent een fundamenteel andere benadering dan de dualistische vriendelijkheid. Goddelijke vriendelijkheid wordt op het Christusonderscheid gebaseerd – die de Boeddha ook praktiseerde – en het ziet heel duidelijk wanneer mensen in een dualistische illusie gevangen zitten. De ultieme vorm van vriendelijkheid is door mensen te helpen zich uit hun dualistische illusies op te trekken, zodat ze niet langer gevangen zitten. Maar juist omdat het ego het effect heeft mensen blind te maken, is het vaak nodig om mensen wakker te schudden, zodat ze opnieuw kunnen gaan denken in plaats van blindelings het ego van een uiterlijke leider volgen.

Mijn punt is dat wanneer je het Christusonderscheid begint te krijgen, je ziet dat vriendelijkheid en zachtaardigheid niet noodzakelijk echte vriendelijkheid is. De Bijbel bevat in feite een belangrijke aanwijzing voor diegenen die bereid zijn tussen de regels door te lezen:

In de liefde is geen plaats voor angst. Volmaakte liefde sluit angst uit. Angst hangt samen met straf en wie angst heeft, leeft niet ten volle uit de liefde. (1 Johannes 4:18)

Ware liefde – Goddelijke Liefde – staat boven de dualiteit en dat is de reden dat er geen angst in liefde is. Deze volmaakte – onverdeelde – liefde zal in plaats daarvan je angsten verdrijven. Het probleem is dat zolang jij je met het ego vereenzelvigt, je bang zult zijn om volmaakte liefde te accepteren, omdat je denkt dat je het niet waard bent. Maar enkel het ego is die volmaakte liefde niet waard; de Bewuste Jij is het altijd waard. Totdat je echter accepteert dat je het waard bent, kun je niet de liefde accepteren die de angsten zal verdrijven die uit het ego voortkomen.

Waarom kent angst kwelling? Kwelling komt voort uit de scheiding tussen de Bewuste Jij en God, een deling die niet door het ego werd gemaakt, maar wel door het ego in stand wordt gehouden. Dus totdat de Bewuste Jij deze deling overwint, zul jij je gekweld voelen. En je kunt deze scheiding tussen God en jou niet overwinnen totdat je besluit je vermogen weer in te zetten om onderscheid te maken op grond van de ene waarheid van Christus in plaats van op de dualistische ‘waarheid’ van het ego. Enkel wanneer je bereid bent het identiteitsgevoel los te laten dat door het ego is opgebouwd en uitreikt naar je ware identiteit in Christus, kun je in liefde volmaakt gemaakt worden. Zoals ik zei:

Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. (Matteüs 16:25)

Door het loslaten van het dualistische identiteitsgevoel, kun jij weer op één lijn komen met je hogere wezen, je IK BEN Aanwezigheid en dan zul je altijd in staat zijn om Goddelijke vriendelijkheid te beoefenen. Als je in de Bijbel naar mijn handelingen kijkt, zul je zien dat ik naar bepaalde mensen toe zachtaardig was en anderen uitdaagde. De dualistische geest zal dit benaderen door mijn daden proberen te analyseren en patronen te definiëren. Vervolgens zal het uiterlijke kenmerken opstellen en zeggen dat men in dit soort situaties zachtaardig en in dat soort situaties uitdagend zou moeten zijn. Het feit is echter dat mijn gedrag niet op uiterlijke kenmerken of intellectuele analyse gebaseerd werd. Het werd geheel gebaseerd op de toestand van de individuele ziel. Ik gaf iedereen die ik ontmoette wat die persoon nodig had om de volgende stap op het pad te zetten. En wat mensen nodig hadden, is wat ze voorbij een bepaalde dualistische illusie kon brengen.

Hier komt een subtiel, maar heel belangrijk punt. Het ego en de dualistische geest kunnen hun eigen illusies niet doorgronden en kunnen dus Goddelijke vriendelijkheid nooit in een systeem veranderen. Je kunt het dualiteitsbewustzijn niet gebruiken om het dualiteitsbewustzijn te overwinnen. Maar ik hoop dat de Bewuste Jij de essentiële waarheid hiervan kan inzien. Goddelijke liefde, Goddelijke vriendelijkheid staat boven wat het ego kan doorgronden. Het kan enkel door de geest van Christus in praktijk gebracht worden.

Er zijn veel mensen die geloven dat vriendelijkheid en liefde de uiteindelijke leidraad voor hun gedrag moet zijn. Als ze echter niet naar de geest van Christus uitreiken, zullen ze onvermijdelijk de soort vriendelijkheid en liefde praktiseren die door het ego bepaald zijn. En het ego zal onvermijdelijk vriendelijkheid en liefde in dualistische denkbeelden veranderen. Het ego zal proberen een uiterlijk systeem op te zetten dat bepaalt hoe je vriendelijkheid en liefde uitvoert. En voor de meeste mensen brengt dit hen ertoe te geloven dat als ze altijd zachtaardig zijn, ze altijd vriendelijk zijn. Maar zoals ik vanuit verschillende perspectieven geprobeerd heb uit te leggen, is dit gewoon een weigering om Christusonderscheid toe te passen.

De conclusie is dat er veel goed bedoelende spirituele zoekers zijn die door hun ego op een doodlopende weg gemanoeuvreerd zijn. Deze mensen streven er oprecht naar boven het oordeel en de boosheid uit te stijgen van degenen die een zwart wit, op angst gebaseerde benadering van religie hebben. Maar door naar het tegengestelde uiterste over te springen, zal je spirituele groei zich niet voorbij een bepaald punt verhogen. Het zal je gewoon in een andere vorm van dualistisch denken vastzetten.

De essentie van het dualistische denken
Zie je nu het centrale kenmerk van het dualistische denken? Het stelt een systeem in op deze wereld en beoordeelt vervolgens ideeën en mensen volgens dat systeem. Denk aan mijn uitspraak:

God is Geest, en zij die Hem aanbidden, moeten Hem aanbidden in geest en waarheid. (Johannes 4:24)

Je kunt geen denkkader in deze wereld ontwerpen en dan de onbegrensde geest van God erin stoppen. Het ego kan geen systeem instellen dat God kan bevatten en opsluiten – maar het ego zal dit nooit begrijpen, want voor het ego is God eenvoudig een concept. Dus zolang je het ego toestaat God in een hokje proberen te plaatsen, kun jij je afsnijden van een directe ervaring van de Geest van Waarheid.

Fundamentalisten beoordelen alles vanuit hun overtuiging dat er slechts één ware religie is. En vele niet-fundamentalisten beoordelen alles op grond van hun geloof dat er geen verkeerde ideeën zijn of dat men geen onderscheid hoeft te maken. Met andere woorden, het ego zet altijd een geloofssysteem op door een bepaald concept of idee als onfeilbaar te definiëren, wat inhoudt dat het niet in twijfel getrokken dient te worden.

Zwart wit denkers zeggen dat er slechts één ware religie is en daardoor alle andere fout zijn. Grijs denkers zeggen dat we altijd vriendelijk jegens iedereen moeten zijn en omschrijven vriendelijkheid als zachtaardig zijn en op vriendelijke toon spreken. Toch ontspringen beide manieren van denken aan het ego en zijn behoefte het te laten lijken dat zolang je binnen de grenzen van zijn onfeilbaar geloofssysteem blijft, je verzekerd van je redding bent. In werkelijkheid – zoals ik gedetailleerd heb proberen uit te leggen – zijn er ABSOLUUT GEEN OMSTANDIGHEDEN OP DEZE WERELD DIE JE VERLOSSING ZULLEN GARANDEREN.

Het ENIGE dat je verlossing kan garanderen, is dat je het koninkrijk van God binnengaat, wat een symbool voor het Christusbewustzijn is. Maar het Christusbewustzijn kan in geen enkel bedacht geloofssysteem op deze wereld ingepast of beperkt worden. Dat is de reden dat de ENIGE manier om het Christusbewustzijn te bereiken is door voorbij ALLE uiterlijke geloofssystemen te reiken. Je kunt een geloofssysteem als basis gebruiken om naar de geest van Christus uit te reiken – wat de werkelijke functie van alle ware geloofssystemen is. Maar je moet het ego NOOIT toestaan je te laten geloven dat omdat je tot een bepaald geloofssysteem behoort en de uiterlijke overtuigingen en praktijken ervan volgt, je redding gegarandeerd wordt.

In het begin van deze verhandeling zei ik dat mensen geneigd zijn onfeilbare geloofssystemen te definiëren en te denken dat ze niet door fouten en illusies beïnvloed worden. In feite ZAL elk geloofssysteem op deze wereld door de geest van de antichrist beïnvloed worden. De eenvoudige reden is dat zolang mensen niet vrij van hun ego zijn, ze onbewust de denkbeelden van hun ego aan elk geloofssysteem zullen opleggen. En als mensen beweren dat hun geloofssysteem het enig ware of beter is dan andere, laten ze zien dat ze nog niet boven de dualiteit zijn uitgestegen en daarmee geven ze het bewijs dat hun geloofssysteem zeer zeker door de geest van de antichrist is beïnvloed.

In de volgende verhandelingen zullen we eens nader bekijken hoe het ego erin slaagt mensen ervan te overtuigen dat ze niet naar de Christusgeest hoeven uit te reiken, maar gered kunnen worden door een geloofssysteem op deze wereld te volgen. Ik hoop dat alle echte spirituele zoekers een oprechte poging doen om dit punt te begrijpen, omdat het waarachtig de scheidslijn is die degenen die echte spirituele vooruitgang boeken, scheidt van degenen die geloven spiritueel te zijn, maar de illusies van het ego gebruikt hebben om een schijn van spiritualiteit op te bouwen – en daardoor schijnheiligen zijn.