De gespannen relatie tussen religie (vooral het christendom) en de wetenschap (vooral het wetenschappelijk materialisme) is een voorbeeld volgens het boekje (als er boekjes zouden zijn over de gevallen wezens) van hoe de gevallen wezens de samenleving beïnvloeden.

Het begon allemaal bij het christendom dat werd overgenomen door de gevallen wezens nadat zij de katholieke kerk hadden gevormd. De katholieke kerk werd een van de efficiëntste mind control apparaten die de gevallen wezens ooit hebben bedacht en dat is bijna duizend jaar zo gebleven.

Omdat de katholieke kerk zo lang heeft gedomineerd, heeft ze de westerse benadering van religie bepaald. Veel mensen geloven dat je alleen maar naar religie kunt kijken op de manier die de katholieke kerk heeft bepaald. Die manier heeft een aantal kenmerken:

• Er kan maar één ware religie zijn. Alle andere moeten wel vals zijn. Het is alles of niets.
• Er kan maar één benadering van religie zijn, namelijk dat je lid bent van een kerk, in haar doctrines gelooft zonder daar vraagtekens bij te zetten en dat je haar priesterschap gehoorzaamt. Je bent lid of niet. Het is alles of niets.
• De doctrines van de religie zijn absoluut waar omdat de leiders van die religie onfeilbare openbaringen van God ontvangen. Als werd bewezen dat één doctrine onjuist is, zou de hele bewering dat de leer onfeilbaar is, omvallen. Het is alles of niets.
• De doctrines zijn onfeilbaar, wat betekent dat ze door de tijd heen niet kunnen veranderen. Een religie blijft hetzelfde en verandert niet wanneer de tijd en de behoeften van de mensen veranderen. Het is alles of niets.

Het effect van deze benadering van religie is dat er een gesloten systeem wordt gevormd. Zoals bij alle gesloten systemen bevat die interne tegenstellingen die op den duur tot mislukking leiden. Er wordt algemeen aangenomen dat de katholieke kerk haar macht verloor met de opkomst van de wetenschap. In werkelijkheid verloor de kerk haar macht over de mensen, omdat ze ‘onfeilbare’ doctrines had gemaakt die de vragen van de mensen niet konden beantwoorden. In een poging om uit te leggen wat doctrines niet konden verklaren, schiep de kerk steeds meer tegenstellingen en de mensen begonnen die te onderzoeken. De wetenschap heeft bij dat proces geholpen, maar het begon met de interne tegenstellingen van het gesloten systeem dat zich niet kon aanpassen toen de behoeften van de mensen veranderden.

De bedrieglijkste uitkomst van de mind control die de katholieke kerk heeft uitgeoefend, is dat tot op de dag van vandaag de meeste mensen denken dat de katholieke kerk een religie is en dat die bepaalt wat een religie is. Niets is minder waar.

In werkelijkheid werd de katholieke kerk door de gevallen wezens gemaakt als een mind control apparaat. Daarom zou je kunnen zeggen dat de kerk géén religie is maar een politiek apparaat. De bedoeling ervan heeft niets te maken met de relatie van mensen tot God of de toegang tot een andere wereld gaan na dit leven. De enige bedoeling ervan is de gedachten en daden van de mensen op deze wereld in haar macht krijgen.

De katholieke kerk is een perfect voorbeeld van hoe een gevestigde machtselite wordt gevormd. Zodra ze zichzelf had gevestigd, deed ze alles wat in haar macht lag (waaronder ongelooflijk agressieve maatregelen nemen zoals de inquisitie en de heksenjachten) om de macht over de samenleving te houden. Gebaseerd op wat er elders wordt uitgelegd, wordt de vraag of de opkomst van de wetenschap als tegenwicht voor de katholieke kerk een echte bevrijding van de geest van de mensen was of dat de wetenschap werd overgenomen door een opkomende elite.

Van wetenschap naar wetenschappelijk materialisme
Wanneer de katholieke kerk een officiële doctrine publiceerde, mocht niemand daar vraagtekens bij zetten, wat betekent dat niemand doctrines met de werkelijkheid mocht vergelijken. Toen de kerk zei dat de aarde het centrum van het universum was, mocht niemand naar de sterren kijken om te zien of dit wel klopte met wat men waarnam.

De essentie van wetenschap is de wetenschappelijke methode die juist berust op het principe dat er geen absolute, onfeilbare of nooit veranderende uitspraken, principes of doctrines bestaan. Alles kan en zou onderzocht moeten worden, wat inhoudt dat het moet worden vergeleken met de directe waarneming van de wereld.

Dit was een revolutionaire aanpak van kennis vergeleken met de benadering van de katholieke kerk. In het algemeen ziet men ook over het hoofd dat dit ook een revolutionaire benadering van kennis is vergeleken met die van het wetenschappelijk materialisme van tegenwoordig.

We kunnen neutraal observeren dat de wetenschap van 1600 tot 1900 veranderde van een proces met een open einde (waarin de wetenschappers alles konden betwijfelen en onderzoeken) in een gesloten systeem met een gecentraliseerde doctrine die niemand mag betwijfelen. In die doctrine staat dat wij in een totaal materialistisch universum leven en dat alle waarneembare fenomenen een zuiver materialistische verklaring móéten hebben. Er kan níéts buiten het materiële universum bestaan en álle niet-materiële zaken zijn gewoon een illusie.

Je kunt deze verschuiving niet ontkennen als je ook niet de historische feiten ontkent, dus de vraag wordt dan hoe dit heeft kunnen gebeuren. De officiële bewering is natuurlijk dat het materialisme geen interpretatie is, maar wordt gebaseerd op de overduidelijke waarheid. Maar hoe kan de bewering dat die onfeilbaar is, iets anders zijn dan de bewering van de katholieke kerk?

De ware vraag is waarom mensen de bewering moeten doen dat iets onfeilbaar is, vooral op het terrein van de wetenschap. Waarom is het nodig om een doctrine te maken waar je niet aan mag twijfelen (probeer maar eens om het materialisme te onderzoeken en kijk dan eens naar de ongelooflijk vijandige reactie die je krijgt van de denkpolitie of het wetenschappelijk establishment), als de wetenschappelijke methode berust op het vergelijken van theorie met observatie. De volgende vraag wordt dan welke mensen een doctrine nodig hebben waar de bevolking geen vragen over mag stellen. O ja, alleen de mensen die macht over de bevolking willen, hebben een doctrine nodig die de mensen niet mogen betwijfelen. Natuurlijk mogen alleen gevallen wezens macht over de bevolking  hebben.

De wetenschap werd in de eerste plaats ontwikkeld door mensen die een benadering van kennis hadden met een open einde. Zij wilden de menselijke kennis vooruitbrengen en hadden geen politieke motieven. Maar nadat de wetenschap een uitdaging werd voor de katholieke kerk, realiseerde een opkomende elite zich al snel dat zij de wetenschap konden gebruiken – niet om de mensen te bevrijden – maar om zich in de machtsposities te plaatsen die de katholieke kerk tot dusver bezat. De opkomende machtselite had er geen belang bij om de geest van de mensen te bevrijden. Zij wilden dezelfde macht als de gevestigde machtselite en om die macht in handen te krijgen moest je de geest van de mensen in je macht hebben. De geest van de mensen in je macht hebben betekent (onder andere) doctrines maken die mensen niet durven onderzoeken.

Die opkomende machtselite begon nu een politieke superstructuur bovenop de zuivere wetenschap te bouwen en de wetenschap en de wetenschappers werden gegijzeld in dat politieke spel – en worden tot op heden gegijzeld. Het wetenschappelijk materialisme heeft weinig te maken met wetenschap die een open einde heeft net zoals de katholieke kerk niets te maken heeft met de benadering van spiritualiteit met een open einde die Jezus beoefende. Het wetenschappelijk materialisme heeft kenmerken die vreemd genoeg veel lijken op die van de katholieke kerk die hierboven worden genoemd:

• Er kan maar één wetenschappelijke waarheid zijn en dat is het materialisme. Alle andere zijn vals. Het is alles of niets.
• Er kan maar één benadering van kennis zijn, namelijk dat je lid bent van de wetenschappelijke gemeenschap, gelooft in haar materialistische doctrines zonder er vraagtekens bij te zetten en haar priesterschap te gehoorzamen. Het is alles of niets.
• De doctrines van het materialisme zijn absoluut waar omdat de leiders van het wetenschappelijke establishment een onfeilbare interpretatie hebben van wetenschappelijk onderzoek. Als werd bewezen dat het materialisme ongelijk had, zou de hele bewering dat ze onfeilbaar is, instorten. Het is alles of niets.
• Het materialisme is onfeilbaar, wat betekent dat het materialisme, hoewel er individuele theorieën ontwikkeld kunnen worden, door de tijd heen niet kan veranderen. Het materialisme blijft hetzelfde en verandert niet wanneer de tijd en de behoeften van mensen veranderen. Het is alles of niets.

Het simpele feit dat het wetenschappelijk materialisme een mind control apparaat is geworden, en hoewel het niet zoveel macht heeft als de katholieke kerk, heeft het nog steeds heel grote invloed op de moderne samenleving en de geest van de moderne mensen. Het is algemeen bekend onder wetenschappers dat er limieten zijn en dat het wetenschappelijk onderzoek daar niet overheen mag gaan. Als een wetenschapper een onderzoeksvoorstel doet dat het materialisme aanvalt, dan komt hij of zij er al snel achter dat zijn onderzoekstoelagen opdrogen. Als iemand voorstelt om het materialisme uit te dagen zal zijn professionele reputatie er al snel onder lijden. Het is bijna onmogelijk om iets gepubliceerd te krijgen in officiële wetenschappelijke tijdschriften wat het materialisme uitdaagt. We hebben zelfs de opkomst gezien van wat een groep wetenschappers en schrijvers (populair ‘militante atheïsten’ genoemd van wie één persoon zichzelf ‘Darwins Rottweiler’ noemt) die altijd proberen alle religies belachelijk te maken, maar vooral ieder die vraagtekens zet bij het materialisme.

He ware probleem met het wetenschappelijk materialisme is dat ze het wetenschappelijk onderzoek en wetenschappelijke discussies heeft beperkt, wat inhoudt dat dit op een aantal terreinen de wetenschappelijke methode met een open einde naar kennis heeft afgebroken. Dit heeft de wetenschappelijke vooruitgang ernstig beperkt en ook de publieke discussie beperkt. Nogmaals, wie is bang voor nieuwe kennis? Alleen de gevestigde wetenschappelijke machtselite. Wetenschappelijke materialisten zijn nu de gevestigde machtselite. Wij moeten het materialisme onderzoeken zonder toe te laten dat er een machtselite opkomt die van de situatie profiteert.

Waarom de katholieke kerk en het materialisme hetzelfde zijn
De katholieke kerk en het wetenschappelijk materialisme zijn hetzelfde in die zin dat ze beide gesloten systemen zijn. Gesloten systemen worden altijd door de gevallen wezens gevormd om macht over de mensen te krijgen en zichzelf in posities te plaatsen waarin zij macht en privileges hebben. Kijk maar eens hoeveel materialistische mensen machtige en bevoorrechte posities hebben in het wetenschappelijk establishment. In veel gevallen kunnen zij het politieke proces beïnvloeden zonder er ooit rekenschap van te hoeven afleggen. Zij zitten ongeveer in dezelfde positie als de middeleeuwse katholieke geestelijken.

Het ware probleem is dat men in het algemeen nog niet begrijpt dat de katholieke kerk ons beeld van religie heeft verwrongen en dat het materialisme ons beeld van wetenschap ook heeft verwrongen. Geen van beide hoeven gesloten systemen te zijn.

In werkelijkheid is religie (of moeten we misschien ‘spiritualiteit’ zeggen) een proces met een open einde. Als je naar het algemene kennisniveau en bewustzijn kijkt dat de mensen tweeduizend jaar geleden hadden, is het duidelijk dat het in veel opzichten lager was dan tegenwoordig. Het is ook duidelijk dat de spirituele behoeften van de mensen zijn veranderd in die tijd.

Wat zijn de spirituele noden van de mensen? Onder andere dat wij er behoefte aan hebben om te begrijpen wie wij zijn, hoe de wereld werkt en hoe wij in deze wereld passen. Het is duidelijk dat de mensen hier tegenwoordig een beter fundament voor hebben dan tweeduizend jaar geleden. Dus wat voor zin heeft het om onze benadering van spiritualiteit te baseren op een serie Bijbelboeken die tweeduizend jaar geleden werden geschreven in een heel andere tijd en cultuur? Hoe zal het interpreteren van zulke geschriften ons helpen met de veel complexere behoeften op de wereld die we tegenwoordig hebben?

De katholieke kerk heeft op een agressieve manier iedere beweging weggevaagd die een andere benadering van religie had. Daarom is het in het westen nog steeds niet algemeen bekend dat er een alternatieve benadering is met een open einde. Deze vorm van spiritualiteit heeft geen onfeilbare doctrines en een kerk nodig die beweert dat ze de verlossing van mensen garandeert. Deze benadering vindt het belangrijk om het individu en zijn of haar groei in bewustzijn centraal te stellen. Je zou het een mystieke benadering kunnen noemen, maar eigenlijk kun je er geen naam aan geven. Het is een benadering van spiritualiteit met een open einde en niet het tegenovergestelde van een benadering van de wetenschap met een open einde.

Het wetenschappelijk materialisme is ook een gesloten systeem. Men neemt in het algemeen aan dat de zogenaamde militante atheïsten bezig zijn het materialisme te beschermen tegen de aanvallen van het fundamentalistische christendom. In werkelijkheid zijn de militante atheïsten bezig het materialisme te beschermen tegen het laatste wetenschappelijk onderzoek dat aan het materialisme begint te twijfelen.

Als het wetenschappelijke establishment met een neutrale blik zou kijken naar de laatste ontdekkingen van de kwantumfysica en biologie, dan zou die het materialisme allang achter zich hebben gelaten. Waarom is dit nog niet gebeurd? Omdat dit niet over wetenschap of het uitbreiden van menselijke kennis gaat. Het gaat over macht en politiek. Het gaat erom dat een gevestigde machtselite de macht over de samenleving behoudt.

Een van de ‘onfeilbare’ doctrines van het materialisme is dat de wetenschapper slechts een neutrale waarnemer is die de uitkomst van een wetenschappelijk onderzoek niet beïnvloedt. Daarom beweren de materialisten dat elke conclusie die niet materialistisch is, subjectief bijgeloof is.

Al in de jaren (19)20 bewezen fysici echter dat de neutrale waarnemer een mythe is. Zij bewezen dat een wetenschapper op het meest fundamentele niveau van de materie, namelijk subatomaire deeltjes, niet neutraal kan blijven. De wetenschapper observeert namelijk niet, maar neemt deel aan het experiment. De uitkomst van het experiment komt voort uit de interactie van de subatomaire deeltjes, de deeltjesversneller én het bewustzijn van de wetenschapper. De wetenschapper schept mede het gevolg van het experiment, observeert niet alleen zonder tussenbeide te komen.

Door deze revolutionaire ontdekking had de materialistische doctrine dat het bewustzijn buiten het wetenschappelijk onderzoek staat, moeten vallen. Waarom is dat niet gebeurd? Er is maar één goede verklaring voor. Het wetenschappelijk materialisme is ook een wapen dat de gevallen wezens hebben bedacht om de mensen in hun macht te houden. De gevallen wezens zijn ontzettend bang dat de gewone bevolking begint te begrijpen dat het potentieel bestaat om het menselijke bewustzijn naar een hoger niveau te ontwikkelen.

Zoals al is uitgelegd, zijn de gevallen wezens erin geslaagd om de meeste mensen vast te houden in een bewustzijnsstaat waarin zij gemakkelijk onder de duim kunnen worden gehouden. De enige manier om uit de lagere staat te komen is dat wij systematisch en bewust ons bewustzijn zowel persoonlijk als collectief verhogen.

Dit proberen de gevallen wezens in de eerste plaats te voorkomen. Meer dan duizend jaar hebben de gevallen wezens de katholieke kerk gebruikt om de benadering van spiritualiteit die Jezus had, weg te vagen, namelijk dat wij allemaal ons bewustzijn kunnen verhogen naar het niveau dat hij heeft gedemonstreerd. De katholieke kerk heeft systematisch alle mystieke spiritualiteit uitgeroeid. Toen de katholieke kerk haar macht begon te verliezen over de geest van de mensen, werden de gevallen wezens erg ongerust. Zij hebben toen het wetenschappelijk materialisme bedacht en de loot ervan, het marxisme, om opnieuw de mystieke benadering van spiritualiteit te kunnen uitroeien.

Het historische proces kun je als een strijd beschouwen waarin de gevallen wezens er alles aan zullen doen om te voorkomen dat de bevolking weet dat zij hun macht kunnen gebruiken om hun bewustzijn te verhogen naar een veel hoger niveau, een niveau waarop de gevallen wezens de mensen niet meer in hun macht  kunnen hebben. Dit is het best bewaarde geheim in de geschiedenis en als je dit eenmaal begrijpt, ga je op een heel nieuwe manier naar de geschiedenis kijken.

Ineens wordt duidelijk wat een kleine elite ertoe heeft gedreven om de totale macht over de bevolking te krijgen, een poging die ook heden ten dage nog heel erg leeft. Hoewel die enigszins wordt ingeperkt door democratie, doen de gevallen wezens er alles aan om het democratische proces te ondermijnen en de macht terug te krijgen. Het materialisme is gewoon hun laatste uitvinding om ons gevoel te vervormen over wie wij zijn (alleen maar materiële wezens) en wat wij kunnen doen en vooral wat wij níét kunnen.

Volgende pagina: De gevallen wezens en vrouwen