Je hebt het mensenrecht om niet perfect te zijn

 

In het verre verleden hebben de manipulatoren het besluit genomen: “We zullen mannen het superieure geslacht op aarde maken, we zullen vrouwen neerhalen zodat ze onderdanig zullen zijn aan mannen. Daardoor scheppen we een conflict dat menselijke wezens nooit kunnen oplossen.” Waarom hebben ze dit gedaan? Omdat mannen kwetsbaarder zijn, reageren op de epische denkwijze dat er voor een epische zaak gestreden moet worden.

Wat betekent dit? Dat een man het psychologisch gemakkelijker zal vinden om te zeggen: “Ik moet mijn eigen interesses, mijn eigen verlangens, mijn eigen dagelijkse leven opzijzetten. Ik moet de barricades op of het leger in en me inzetten voor deze zaak. Ik moet dit doen wat er ook gebeurt, wat het resultaat ook is voor mij of mijn gezin.” Een man moet doen wat een man moet doen, zoals het spreekwoord in Amerika luidt. Vrouwen zijn niet zo vatbaar voor deze epische denkwijze. Ze zetten niet zomaar hun dagelijkse leven opzij om voor een zaak te strijden. Dit komt natuurlijk omdat vrouwen moeders zijn en hoe kan een vrouw die kleine kinderen thuis heeft, zeggen: “Ik moet de kinderen gewoon aan hun lot overlaten en meedoen aan de oorlog omdat die oorlog is belangrijker dan mijn kinderen. ”

Wat houdt dit in? Dat de manipulatoren gelijk hadden toen ze mannen als het superieure geslacht selecteerden, want dit heeft geleid tot de vele, duizenden jaren oude, vervolgingen van vrouwen en tot conflicten tussen de beide geslachten. Maar in de dualistische bewustzijnsstaat betaal je voor alles wat je doet een prijs. De prijs die zij moesten betalen voor het selecteren van de mannen als het superieure geslacht en het minder maken van vrouwen, was dat ze zich er niet helemaal van bewust waren dat ze ook het potentieel schiepen om de mensheid te bevrijden van de dualistische denkwijze, zelfs het conflict tussen de seksen, want vrouwen hebben het potentieel om zichzelf te verheffen, mannen te verheffen en daardoor de planeet boven de dualistische denkwijze uit te tillen. Mannen kunnen ook de tekortkomingen, de tegenstellingen, van de dualistische denkwijze gaan inzien, maar op grote schaal zijn het de vrouwen die naar ideeën op de wereld kunnen kijken en zeggen: “Het is niet goed dat deze ideeën onze eigen kinderen mogen schaden. Het is niet goed om ons dagelijkse leven en de opvoeding van onze kinderen opzij te schuiven om een abstract idee na te streven. Mijn kinderen zijn concrete wezens, levende wezens, en dit idee is abstract en leeft niet. Daarom moeten de levenden voorrang krijgen op de abstracte, in wezen dode, ideeën.” Dit kan vrouwen over de hele wereld helpen om zichzelf te bevrijden van de epische strijd die op deze planeet gaande is en zeggen: “Laten we onze zwaarden omsmeden tot ploegscharen, de epische zaken vergeten en ons concentreren op het verbeteren van het dagelijks leven voor alle mensen in onze samenleving.”

Veel moderne democratieën hebben zich in hoge mate boven de epische denkwijze en de epische zaken verheven. Ze denken niet meer dat ze erop uit zijn om de wereld te veroveren of de wereld te beschermen en dat dit belangrijker is dan het dagelijks leven van hun burgers. De Verenigde Staten is duidelijk een voorbeeld van een democratische natie die deze transitie niet heeft gemaakt. Daarom vindt die het nog steeds nodig om het grootste leger ter wereld in stand te houden, zodat dit klaar staat om in een oogwenk overal op de planeet haar macht uit te oefenen. De vrouwen hebben dus het potentieel om deze verandering te stimuleren. Maar om dat te kunnen, moeten vrouwen een aspect overwinnen van de epische denkwijze die door de manipulatoren, zelfs door mannen en door vele culturen en samenlevingen, aan de vrouwen is opgelegd.

Daar zitten veel subtiele aspecten aan. Er zijn verschillende manieren om die uit te leggen, maar laten we die op één manier bekijken. Vrouwen worden in de meeste landen al lange tijd onderdrukt. Laten we ons dus concentreren op de meest ontwikkelde democratische landen. Voordat die democratieën werden, werden vrouwen onderdrukt, ze bevonden zich in een ondergeschikte positie ten opzichte van mannen. Daar kwam verandering in toen die landen een democratie werden, maar decennialang hadden vrouwen niet eens stemrecht, omdat ze zo onbekwaam geacht werden om ‘wereldkwesties’ te begrijpen, om de epische denkwijze te begrijpen, dat ze niet mochten stemmen omdat dit tot chaos zou leiden. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld in het bedrijfsleven. Aan vrouwen zijn banen waarin besluiten worden genomen, onthouden. Lange tijd werd hen zelfs verhinderd om de arbeidsmarkt te betreden in plaats van bepaalde beroepen uit te sluiten die als vrouwenberoepen werden beschouwd.

Dus wat gebeurde er toen die democratieën moderner werden en vrouwen gelijke rechten en gelijke kansen begonnen te geven? Toen werd een heel subtiel aspect van de epische denkwijze nog niet begrepen door de moderne democratieën. Laten we als voorbeeld een vrouw nemen die de zakenwereld ingaat en een baan krijgt die traditioneel door mannen wordt bekleed. Wat is de onbewuste of op zijn minst onuitgesproken verwachting die aan zo’n vrouw wordt gesteld? De verwachting dat ze zou kunnen falen, veel van haar mannelijke collega’s willen zelfs dat ze faalt. Wat betekent dit? Dit betekent dat de verwachting is dat de vrouw zichzelf moet bewijzen door nog beter in haar werk te zijn dan mannen zijn, of kunnen zijn.

Waar heeft dit voor gezorgd in de zogenaamd heel verlichte moderne democratieën die gelijke voorwaarden bieden aan mannen en vrouwen? Dit heeft voor een zeer subtiele manier van denken gezorgd die een zeer sterke collectieve matrix heeft gevormd die probeert zijn tentakels in de geest van alle vrouwen te steken. De matrix van perfectionisme. Dit beïnvloedt natuurlijk ook mannen, maar na de zogenaamde bevrijding van de vrouw heeft die zeer sterke invloed gekregen op de drie hogere lichamen, het emotionele, mentale en identiteitslichaam, van veel vrouwen in moderne democratieën. Er is op vrouwen geprojecteerd, ze zijn geprogrammeerd om te geloven, maar ook zelf gaan geloven dat ze perfect moeten zijn. Ze moeten (net als Mary Poppins) in alle opzichten bijna volmaakt zijn om mee te kunnen doen in de moderne verlichte democratieën die vrouwen zogenaamd gelijke rechten en gelijke kansen geven.

Hoewel de moderne samenlevingen vrouwen politieke, economische en juridische gelijkheid hebben geschonken, hebben ze hen geen psychologische gelijkheid gegeven, want in veel samenlevingen wordt nog steeds geaccepteerd, misschien onbewust, maar in ieder geval wel geaccepteerd dat een man zijn werk niet heel goed hoeft te doen om toch zijn baan te behouden. Een vrouw moet echter bijna perfect haar werk doen. Ze mag niet dezelfde fouten maken als mannen, want dan wordt ze ervoor vervolgd, of er wordt in ieder geval psychologisch op haar geprojecteerd dat ze niet goed genoeg is omdat ze een vrouw is. Veel vrouwen hebben dit geloofd en hebben een verwachting bij zichzelf opgebouwd dat ze bovenmenselijk moeten zijn.

Waar moet je als vrouw aan voldoen in moderne verlichte democratieën? Je moet de perfecte vrouw zijn voor je man, de perfecte moeder voor je kinderen, je moet perfect zijn op je werk. Misschien moet je zelfs perfect voor je ouders zorgen, de perfecte dochter zijn, maar wie kan dit waarmaken? Als je een man in een moderne democratie in de situatie zou zetten van de meeste vrouwen, zeker de meeste die je succesvol zou noemen, dan zouden ze psychologisch bezwijken onder de druk waar deze vrouwen onder staan. De mannen zouden het gewoon niet aankunnen. Ze zouden of een zenuwinzinking krijgen of ze zouden hun schort afrukken en schreeuwend de keuken uitrennen.

Vrouwen worden door de moderne democratieën aan iets onmenselijks onderworpen. Het is een schending van de basale menselijkheid. Niemand is perfect volgens de maatstaf, een dualistische maatstaf, die de manipulatoren op de mensheid projecteren. Niemand is ooit perfect geweest volgens die maatstaf, inclusief de manipulatoren zelf, en niemand zou ooit perfect kunnen worden volgens die maatstaf.

Denk eens na over het effect van de lineaire geest en het dualistische denken. De dualistische geest schept een bepaalde maatstaf. Er wordt van uitgegaan dat je als mens aan deze maatstaf moet voldoen. Als je naar de mensheid in het algemeen kijkt, worden niet alleen vrouwen in moderne democratieën, maar zelfs de meeste mensen op de planeet, hier ook door beïnvloed; in welke samenleving je ook leeft, de verwachting bestaat, er is een maatstaf in die samenleving waarop heel sterk wordt geprojecteerd dat je eraan moet voldoen.

Dus hoe reageren de meeste mensen hierop? Er zijn twee belangrijke manieren om hierop te reageren. Veel mensen in de meeste delen van de wereld, in feite de meeste mensen, erkennen dat ze niet aan die maatstaf kunnen voldoen. Dus hoe reageren ze hierop? Ze reageren hierop zoals de maatstaf, de cultuur waarin ze leven bepaalt; ze hebben er slecht gevoel over, ze schamen zich misschien, ze voelen zich misschien onbekwaam, ze voelen zich misschien machteloos. Ze geloven dat ze nooit aan de maatstaf kunnen voldoen. Dan zijn er een aantal mensen, variërend in aantal in verschillende landen, die iets doen waardoor ze het gevoel krijgen: “Ja, ik voldoe aan die maatstaf.” Maar hoe doen ze dit? Met de dualistische geest.

Wat kan de dualistische geest doen? Een individuele versie van de maatstaf stellen die selectief is. Met andere woorden, als je zo begint te denken, kun je geloven dat je aan alle eisen voldoet, omdat je beter aan bepaalde eisen van die maatstaf voldoet dan andere mensen. Je ontkent dat je niet aan alle eisen voldoet. Niemand voldoet aan alle eisen, niemand kan ooit aan alle eisen voldoen, maar sommige mensen zijn erin geslaagd om in een gemoedstoestand te komen waarin ze ontkennen dat ze niet aan de eisen voldoen. Ze geloven dat ze aan de maatstaf voldoen omdat ze aan de eisen voldoen, omdat ze iets hebben gedaan of omdat ze op een of andere manier bijzonder zijn. Daarom zijn zij in bijna elk opzicht perfect, maar andere mensen niet. Daarom zouden deze mensen de leider moeten zijn en andere mensen moeten naar hen luisteren en hen gehoorzamen.

Maar dit is een selectieve, individuele maatstaf, die berust op het ontkennen van bepaalde dingen, het weigeren om bepaalde dingen te zien. Wat is het resultaat van deze selectieve maatstaf? Die is gemaakt door de manipulatoren; de manipulatoren zitten erin vast, maar ze hebben die geëxporteerd zodat heel veel mensen die geen manipulator zijn, er ook in vastzitten. Wat is het resultaat van deze valse maatstaf? Die schept een zeer veroordelende, heel erg kritische houding. Heel veel mensen, maar vooral vrouwen in moderne democratieën, hebben last van die zeer veroordelende houding. Als ze de geringste fout maken, krijgen ze al het gevoel dat ze zich heel slecht over zichzelf moeten voelen. Veel vrouwen in democratische landen, veel vrouwen die niet in democratische landen wonen, kunnen zien dat jullie met zo’n maatstaf zijn opgevoed. Je bent opgevoed om jezelf te beoordelen volgens deze maatstaf. Je bent opgevoed om erop te reageren wanneer andere mensen je beoordeelden op grond van de maatstaven.

Voor veel mensen is het moeilijk om dit te bevatten, te begrijpen en te geloven: niemand kan aan die maatstaf voldoen. Niemand heeft ooit aan die maatstaf voldaan en niemand zal het ooit doen. Als je dit zou kunnen accepteren, zou je beseffen dat het een onmogelijke maatstaf is. Perfectie bestaat niet. Een mens heeft fundamentele mensenrechten en een daarvan is het recht om volgens geen enkele maatstaf perfect te zijn. Ik heb het recht om niet perfect te zijn. Ik hoef niet perfect te zijn op aarde.

Wat voor zin heeft het om op een rommelige, chaotische planeet te leven en dat je perfect moet zijn op deze planeet? Wat heeft dat voor zin? Helemaal niets wanneer je daar goed naar kijkt. Natuurlijk doen de meeste mensen dat niet. Ze zijn niet eens in staat om die vraag te stellen, ze begrijpen niet eens dat er een maatstaf is. Als je het begint te herkennen, kun je tegen jezelf zeggen: “Nee, nee, nee, de manipulatoren krijgen me niet meer te pakken. Ze zullen er niet voor zorgen dat ik mijzelf de rest van mijn leven volgens deze maatstaf ga beoordelen. Ik heb er genoeg van. Ik ga kijken naar de zelven die hier gevoelig voor zijn, zelven die ik heb gecreëerd als reactie hierop. Ik ga ze stelselmatig opsnorren in mijn vier lagere lichamen en laten sterven, want ik wil verlost worden van dit perfectionisme, mezelf te moeten beoordelen op grond van deze maatstaf. Ik kan mezelf misschien niet bevrijden van het oordeel van andere mensen, omdat zij vrije wil hebben, maar ik kan mezelf in ieder geval wel daarvan bevrijden, zodat de prins van de wereld niets bij mij vindt als andere mensen me beoordelen. Het heeft geen invloed op mij. Ik laat hen vrij om mij te beoordelen zoveel ze willen, maar ik eis ook mijn eigen vrije wil op om hun oordeel niet van invloed te laten zijn op mij en de manier waarop ik mijn leven leid.”

Veel vrouwen zijn zonder dat ze zich ervan bewust zijn, zonder het bewust te doen, de voorloper geweest om de maatstaf aan te vechten dat je perfect moet zijn. Ze weigeren te voldoen aan de maatstaven van hun ouders, de verwachtingen van hun ouders, de verwachtingen van hun samenleving, de normen en maatstaven van hun samenleving die hen worden opgelegd. Ze weigeren het te doen. Soms zouden we kunnen zeggen dat het kwam omdat ze simpelweg niet aan een maatstaf konden voldoen. Sommigen hebben dit zelfs bewust gedaan door de maatstaven uit te dagen van wat het betekent om een vrouw te zijn in een bepaalde samenleving.

Wat kan het hogere bewustzijn vrouwen in de moderne wereld bieden die zich ervan bewust worden dat er een maatstaf voor perfectie is waar zij aan moeten voldoen? Dit kan natuurlijk het concept onthechting bieden dat de Boeddha vijfentwintighonderd jaar geleden gaf. In zekere zin zou je kunnen zeggen dat je het Achtvoudige Pad dat de Boeddha heel veel jaren geleden gaf, gezien kan worden als een middel om de maatstaf voor perfectie te overwinnen.

Veel boeddhisten zijn beïnvloed door de denkwijze van gescheidenheid, de dualistische denkwijze. Ze hebben het Achtvoudige Pad genomen en gezegd: “Het Achtvoudige Pad definieert een maatstaf voor perfectie. Als ik het Achtvoudige Pad volg, als ik op de juiste manier leef, op de juiste manier spreek en alle andere eigenschappen heb, dan moet ik wel perfect zijn.” Maar dat zegt het Achtvoudige Pad helemaal niet. Het Achtvoudige Pad bepaalt of iets ‘juist’ is. Tegenwoordig, vooral in de christelijke cultuur, hebben goed en fout een heel andere betekenis; deze woorden hebben een heel andere lading dan vijfentwintighonderd jaar geleden.

Wat is vertaald als de juiste manier van handelen, de juiste manier van levensonderhoud, is niet juist in tegenstelling tot verkeerd. De maatstaf voor perfectie die de manipulatoren hebben bepaald, zegt: “Als je aan de maatstaf voldoet, ben je goed en als je dat niet zo is, ben je fout.” De bedoeling van de Boeddha was om een leer te geven die de mensen zou helpen ontsnappen aan de paren, de dualistische tegenstellingen. Het was dus niet een kwestie van juist zijn in plaats van verkeerd zijn. Het ging erom dat je onthecht bent, op de middenweg bent, omdat je er niet naar streefde om goed te zijn in plaats van verkeerd. Je streefde ernaar om dit hele bewustzijn te transcenderen, niet gehecht te zijn aan goed en fout, die dualistische tegenstellingen. Daarom deed je wat juist was volgens een hogere visie, een non-dualistische visie, de visie van de Boeddha. Het woord ‘juist’, of het woord dat is vertaald in het Engelse woord ‘right’, had destijds een andere connotatie, een andere lading, want anders zou de Boeddha een ander woord hebben gebruikt. Zelfs de ‘middenweg’ had toen een andere connotatie dan in de moderne westerse wereld. Daarom denken heel veel westerlingen dat ze boeddhist zijn, maar ze begrijpen niet wat de middenweg werkelijk is. Het is niet het midden, een compromis tussen twee tegenpolen. Het overstijgt de tegenstellingen.

Het hogere bewustzijn heeft leringen gegeven over de epische denkwijze, het geboortetrauma, het oerzelf, de vele gescheiden zelven en hoe je die kunt loslaten. Als je gebruik maakt van deze leringen, terwijl je de ideeën over de maatstaf voor perfectie in je achterhoofd houdt, kun je enorme vooruitgang boeken. De bewustere mensen kunnen enorme vooruitgang boeken als ze zich van deze maatstaf te bevrijden. Jullie kunnen bevrijd worden om een perfecte vrouw te moeten zijn en de juiste vrouw te zijn, onthechte vrouwen. Jullie kunnen vrije vrouwen zijn, vrouwen die zich boven de veroordelende maatstaf en het veroordelende bewustzijn hebben verheven. Jullie hebben de hulpmiddelen om dit te doen. Als jullie dit doen en daarna jullie vrijheid gebruiken om andere vrouwen te helpen, is er een andere groep, een andere kring van vrouwen op de wereld die nu zijn geïncarneerd, die dan hetzelfde kunnen doen. Daarna kunnen er meer volgen en dan kan het zich als kringen in het water verspreiden.

Het zou inderdaad nuttig zijn als deze geavanceerde democratieën zoals zij zichzelf beschouwen, dit recht zouden erkennen als een mensenrecht, het recht om niet perfect te zijn, maar vooral erkend voor vrouwen. Vrouwen hebben misschien gelijkheid gekregen op een legale, fysieke manier, maar ze hebben geen gelijkheid gekregen op een psychologische manier omdat ze niet de fouten mogen maken die mannen uit routine wel mogen maken. Hoe vaak hoor je dit zelfs niet in de volkscultuur: “O, zo zijn mannen nu eenmaal, het is maar een man, jongens blijven jongens.” Maar zeggen ze wel eens: “O, het is oké, het is een vrouw, het is oké dat zij niet aan de maatstaf voldoet, maar ze is oké, meisjes blijven meisjes” Dat hoor je gewoon niet, want het is niet zo. Er wordt nog steeds een psychologisch oordeel over vrouwen geveld. Het wordt hoog tijd dat dit wordt aangepakt; dat er wordt gezegd dat het zo is en dat iemand met een hoger bewustzijn eraan werkt.

Natuurlijk zijn er vrouwen die dit al hebben begrepen, er kunnen meer vrouwen komen die het zien en het kan momentum opbouwen. Je kunt ervoor opkomen en zeggen: “Vrouwen zouden net zo goed de vrijheid moeten krijgen om onvolmaakt te zijn als mannen en mannen zouden trouwens ook de vrijheid moeten krijgen om onvolmaakt te zijn. Alle mensen moeten de vrijheid krijgen om op een bepaald niveau te beginnen en zich gaandeweg te verbeteren.” Waar heeft die maatstaf voor perfectie gezorgd? Dat er een verkeerd pad is gemaakt, namelijk: “Dit is het pad, er zijn bepaalde eisen, je moet bepaalde dingen doen, maar als je dit pad volgt en alle stappen en methodes doet, ben je perfect als je geslaagd bent voor het eindexamen.” De manipulatoren beloven je dit op het verkeerde pad. Als je de stappen doorloopt, en wanneer je een vrijmetselaar wordt van de drieëndertigste graad, dan ben je perfect, dan sta je boven kritiek.

Er zijn zelfs spirituele mensen die geloven: “Als ik aan alle vereisten van deze organisatie voldoe, als ik alle spirituele oefeningen doe, ben ik perfect geworden. Ik sta dan boven alle onvolmaakte studenten die binnen komen lopen van de straat. Ik zit in een machtspositie. Ik heb het recht, ik heb de plicht zelfs om die mensen te beoordelen en ze bewust te maken van hun imperfectie, zodat ze echt kunnen beginnen te groeien op hetzelfde pad dat ik heb gevolgd.” Deze mensen waren en zijn ervan overtuigd dat ze het pad van hoger bewustzijn bewandelden.

Maar wat deden ze in werkelijkheid? Ze volgden het linkshandige pad of de manipulatoren. Je zult niet in de hemel komen als je leeft volgens een maatstaf voor perfectie die op aarde is gedefinieerd. Als de manipulatoren in staat waren een maatstaf te bepalen die hen toegang tot de hemel zou verschaffen, waarom zijn ze dan nog hier? Zouden ze niet naar de hemel zijn gegaan en daar doen wat ze daar zouden kunnen doen? Als de manipulatoren dus niet in de hemel kunnen komen door zich aan hun maatstaf te houden, waarom denk je dan dat een spirituele student dat wel kan? Volslagen cognitieve dissonantie, totale onzin.

Als je kijkt naar religieuze en spirituele mensen over de hele wereld, dan heeft zo ongeveer elke organisatie, inclusief het boeddhisme, in ieder geval veel sekten van het boeddhisme, dezelfde dynamiek gehad. Ze hebben een maatstaf gesteld, soms ongeschreven, zelfs onuitgesproken, of slechts hier en daar in delen uitgesproken: “Je hoort dit te doen, je hoort dat niet te doen.” Er wordt psychologische druk op mensen uitgeoefend; je wordt geacht je aan een bepaalde maatstaf te houden als je een goede christen, boeddhist, moslim, of wat dan ook bent. Sommige mensen doen het niet, maar sommige mensen ook wel. Degenen die dat wel doen, hebben het gevoel dat ze zichzelf in een superieure positie hebben geplaatst waardoor ze het recht hebben om over anderen te oordelen: “Ja, natuurlijk, Jezus heeft erover gesproken – oordeel niet opdat ge niet geoordeeld wordt, maar dat is niet op ons van toepassing. Wij zijn de priesters, wij zijn katholieke priesters.”

Wat geloven veel katholieken over hun priesters? Wat zeggen ze vaak: “O, hij is een man van God.” Wat betekent dat in hun gedachten? “Hij voldoet aan de maatstaf die door de katholieke religie wordt gesteld, daarom staat hij boven kritiek. Wij, gewone mensen, mogen hem niet beoordelen. We mogen hem niet veroordelen. Dit is een man van God. Ja, ik weet dat mijn zoon bij mij kwam en zei dat de priester hem had meegenomen op een kampeertrip en dat hij hem op ongepaste manieren had aangeraakt, maar ik mag hem niet veroordelen. Het is een man van God. Misschien heeft mijn zoon het zich gewoon verbeeld. Als ik dit negeer, gaat het misschien wel over.”

Juist dit mechanisme, deze maatstaf die leidt tot de veroordelende houding van degenen die ernaar leven, heeft geleid tot ongelooflijk veel misbruik, niet alleen in de katholieke kerk, maar ook bij veel andere religies. Die maatstaf is toch een uitdrukkingsvorm van de epische denkwijze, de essentie van de epische denkwijze: “Sommige mensen zijn goed, sommige mensen zijn slecht, wij hebben gelijk, zij hebben ongelijk. Daarom hebben we het recht om over hen te oordelen.” Dit is de epische denkwijze en wie zijn er het meest gevoelig voor? Mannen. Alle katholieke priesters zijn mannen, nietwaar? Veel leiders van andere religieuze spirituele bewegingen, politieke bewegingen, het leger, en wat dies meer zij, zijn mannen.

De strijdkrachten hebben hun eigen maatstaven. Het Korps Mariniers van de Verenigde Staten heeft zeer strikte maatstaven voor wat het betekent om marinier te zijn, en zegt ‘ho’ tegen degenen die er niet aan voldoen. Zulke mensen wordt enorm vervolgd, worden onder enorm psychologische druk gezet. Wie kunnen de planeet bevrijden van deze veroordelende manier van denken? De mannen waarschijnlijk niet. Wie blijven er over? Vrouwen krijgen natuurlijk de kans, een ongelooflijke kans op dit moment in de geschiedenis om zich bewust te worden van deze dynamiek en te beginnen met zichzelf bevrijden en dan hun kinderen bevrijden, daarna hun echtgenoten en dan hun samenlevingen.

Veel vrouwen zijn opgevoed om zichzelf volgens de maatstaven te beoordelen. Hun moeders, hun vaders beoordeelden hen. Nu ze volwassen zijn geworden, een relatie hebben gekregen, veroordelen hun echtgenoten hen tot op zekere hoogte ook. Het is gemakkelijk en het is begrijpelijk dat veel vrouwen de spanning hiervan niet aankunnen en een vijandige kijk op hun echtgenoten krijgen. Ze willen zich ervan bevrijden en om zichzelf te bevrijden moeten ze soms door een fase heen waarin je afstand moet nemen van degenen die misbruik van jou maken. Je moet toegeven dat ze misbruik van jou maken en dat maakt het erg moeilijk om een nauwere band met ze te krijgen. Maar als vrouwen alle psychologische hulpmiddelen kunnen gebruiken die ze kunnen grijpen om zichzelf te bevrijden van deze veroordelende maatstaf en houding en mentaliteit, dan is de volgende stap dat ze de mannen in hun leven kunnen helpen om hetzelfde te doen.

In veel culturen kijken mannen erg kritisch naar vrouwen, iets wat zelfs geldt voor sommige moderne democratieën, in feite allemaal, ook al zijn ze niet zo veroordelend als bijvoorbeeld moslimmannen. Je denkt misschien dat de mannen zo veroordelend zijn. Maar als je er goed naar kijkt, zitten de mannen hier net zo gevangen in als de vrouwen. Je kunt anderen niet iets aandoen zonder eerst jezelf iets aan te doen. Als je vrouwen veroordeelt, richt je misschien jouw oordeel op vrouwen, maar je hebt jezelf al veroordeeld. Je hebt jezelf al in een hokje geplaatst waarin je heel weinig bewegingsruimte hebt. Als een vrouw zichzelf kan bevrijden van de perfectionistische matrix, kan ze als volgende stap haar man helpen om zich te bevrijden. Ze kan ook naar haar kinderen kijken en zeggen: “Ik wil natuurlijk niet dat mijn kinderen opgroeien met deze onmogelijke maatstaf en een veroordelende houding.”

Als zij haar man kan bevrijden, kan hij misschien andere mannen helpen om zich te bevrijden. Nogmaals, je ziet dat het in huis begint; het begint met één persoon die de stap zet en daarna breidt het zich geleidelijk uit. Wanneer genoeg individuen in een samenleving die stap zetten op individueel niveau, die misschien helemaal niet belangrijk lijkt, dan komt er een omslag, omdat een cruciaal aantal mensen die stap zet en daarna genoeg mensen op het collectieve bewustzijnsniveau optrekken. Dan komt er een omslag en krijgt de samenleving ineens met dit vraagstuk te maken. Die zal het feit onder ogen moeten zien dat we nog niet eens zijn begonnen vrouwen gelijkheid te geven, hoewel we wel denken dat we een verlichte moderne democratie zijn die vrouwen gelijkheid heeft gegeven.

Want hoe kunnen we vrouwen bevrijden zolang we nog een veroordelende maatstaf hebben? Hoe kunnen we vrouwen bevrijden? Hoe kunnen we mannen bevrijden? Hoe kunnen we eigenlijk een vrije samenleving zijn als we gevangenzitten in zo’n veroordelende maatstaf? Hoe kunnen vrijheid en kritiek naast elkaar bestaan? Jullie kunnen dus gaan inzien dat jullie vooruitgang hebben geboekt en een vrijere samenleving zijn geworden, maar jullie zijn eigenlijk geen vrije samenleving. Hoewel jullie fysieke, juridische, economische en politieke vrijheid geven, hebben jullie je burgers geen psychologische vrijheid gegeven zoals de psychiatrische instellingen en de afkickklinieken van de moderne wereld bewijzen; wat heb je aan politieke en economische vrijheid als je geen psychologische vrijheid hebt? Wat wilde de Boeddha vijfentwintighonderd jaar geleden bereiken toen hij zijn leringen gaf? Hij wilde mensen psychologische vrijheid schenken. Wat wilde Jezus bereiken toen hij tweeduizend jaar geleden over de stoffige wegen van Palestina liep? Hij wilde de mensen psychologische vrijheid schenken. Wat hebben alle echte spirituele leraren willen bereiken? Wat wil het hogere bewustzijn vandaag bereiken? Natuurlijk je psychologische vrijheid schenken. Het hogere bewustzijn zou dat graag aan iedereen willen geven, maar realiseert zich dat dit niet kan, althans niet op dit moment.

Het hogere bewustzijn kan er zeker naar streven om het te geven aan degenen die zich ervoor openstellen en het op te eisen, eraan te werken, een systematisch pad te volgen dat hen bevrijdt, hun vier lagere lichamen, hun drie hogere lichamen, bevrijdt van alle intriges van de manipulatoren die maar één doel dienen en dat is je mentale vrijheid afpakken. Je zou kunnen denken dat het afpakken van politieke vrijheid in een dictatuur een materieel doel nastreeft. Dat is niet zo. Achter dit alles staan de manipulatoren en die hebben maar één doel: de psychologische vrijheid van de bevolking van de aarde afpakken.

Al het andere, alles wat je aan de buitenkant ziet, is slechts een middel dat het doel heiligt. Een middel met maar één doel: de psychologische vrijheid van de mensheid afpakken. Heel veel mensen in de moderne democratieën zijn eraan toe om dit te erkennen. Ze zijn eraan toe om te erkennen dat er een pad is dat je psychologische vrijheid geeft. Ze incarneerden om dat pad te ontdekken en te volgen, en daardoor het collectieve bewustzijn op te trekken zodat ze hun samenleving boven de manipulatie uit kunnen trekken die mensen de vrijheid ontneemt. De bewustere mensen hebben het ontdekt door hun persoonlijke pad te volgen. Je kunt een impuls uitstralen die eerst de volgende kring vrijmaakt en dan de volgende en daarna de volgende, en de volgende. Voordat je het weet, is een cruciaal aantal mensen zover dat er een omslag zal plaatsvinden en daarna zal er weer een cruciaal aantal mensen dat doen en dan zal er weer een omslag plaatsvinden en dat blijft gewoon groeien naarmate de samenleving steeds hogere manifestaties van het Tijdperk van Het hogere bewustzijn openbaart.

Kijk terug op de geschiedenis, zie de trends, de verhoging van het bewustzijn. Wat heb je gezien in de moderne democratieën? Een beweging richting vrijheid, maar ook het begin van een beweging naar mentale vrijheid, psychologische vrijheid. Draai je nu om en kijk naar de toekomst, waar gaat die heen? Zullen moderne democratieën niet geleidelijk aan steeds meer psychologische vrijheid aan hun volk geven? De mensen zullen die psychologische vrijheid opeisen, ze zullen die vrijheid eisen, ze zullen zich aan anderen optrekken en deze samenlevingen zullen op het punt komen waarop ze moeten erkennen dat het hoogste doel van een vrije democratische natie is dat ze haar burgers daarvoor de best voorwaarden biedt die mogelijk zijn om psychologische vrijheid op individueel niveau te geven. Dit gaat onvermijdelijk gebeuren. Het staat niet in de sterren. Het staat niet in de annalen van de geschiedenis die naar de toekomst wijzen.

Elke positieve ontwikkeling die je in de opgetekende geschiedenis hebt gezien, heeft de samenleving op het punt gebracht waarop er samenlevingen kunnen komen die bewust erkennen dat psychologische vrijheid uiteindelijk het doel is. Alles wijst daarop. Wanneer je het ziet, wanneer je de focus daarop richt, kunnen jullie, de bewustere mensen, de verschuiving dan niet maken en het zien? Zie je niet in dat het onvermijdelijk is? Houd daarom moed, vat moed, laat je hierdoor bemoedigen en realiseer je dat jij vooroploopt in deze golf. Als je een oude uitdrukking wilt gebruiken, een golf uit historische noodzaak. Het is niet echt historische noodzaak, want het wordt veroorzaakt door de keuzes van heel veel mensen die hebben gereageerd op de opwaartse aantrekkingskracht van de rest van het universum. Het is dus niet zozeer historische noodzaak als wel een gekozen noodzaak, maar het is onvermijdelijk. Het is geen kwestie van ‘als’, maar van ‘wanneer’.

Kun je dan niet al die twijfels, al die angsten, al die zorgen transcenderen: “Waar gaat het met de samenleving heen? Maakt het echt wel verschil? Krijgen we een Gouden Eeuw of niet?” Al die vragen vervagen wanneer je terugkijkt op de geschiedenis, de trends ziet, ze op de toekomst projecteert en dan kun je zien dat er over honderd jaar, over tweehonderd jaar, een enorme ontwikkeling is geweest, een enorme verschuiving in het collectieve bewustzijn. Wat jij tegenwoordig ziet, kunnen de meeste mensen dan ook zien, in ieder geval in de meer ontwikkelde landen. Het zal hen duidelijk worden, zoals het jou duidelijk is geworden. Er is niets magisch aan jou. Je bent een beetje volwassener, een beetje verder ontwikkeld dan de gemiddelde persoon in jouw samenleving.

Daarom kun jij iets zien wat zij niet kunnen zien. Maar als je hen optrekt, als ze zich ontwikkelen, kunnen ze ook gaan zien wat jij nu ziet. Hoe is dat zo gekomen bij jou? Heb je een speciale vaardigheid? Nee, je hebt een aantal blokkades in je bewustzijn opgeruimd zodat het vanzelfsprekend werd. Als andere mensen hetzelfde doen, wordt het ook voor hen vanzelfsprekend. Dat is geen magie. Waarom is het donker als je in een donkere kamer bent? Het is donker omdat de ramen bedekt zijn met een dikke laag vuil. Wat gebeurt er als je het vuil opruimt? Dan zal het licht de kamer in schijnen en als er één lichtstraal naar binnen schijnt, realiseer jij je dat er licht buiten de kamer is. Hoe zou daar anders deze dunne lichtstraal kunnen zijn? Als je het gat groter maakt, zal er dan niet meer licht doorheen schijnen? En als je de ramen helemaal schoonmaakt, zal dan niet al het licht er doorheen schijnen? Dat is geen magie. Dat is geen speciale vaardigheid. Wat één doet, kan iedereen doen. Daarom moet jij weten dat, terwijl jij het pad blijft bewandelen, anderen zullen worden gedreven om hetzelfde te doen en dat zal zich steeds verder verspreiden en dan zal het Tijdperk van Hoger Bewustzijn zich manifesteren, misschien niet in jouw leven, maar het zal er komen.

Kan dat je dan niet bemoedigen? Laat alle angsten en twijfels en zorgen los en realiseer je dat je deel uitmaakt van de opwaartse beweging van deze planeet. Je maakt deel uit van het hogere bewustzijn en de beweging die het voor de aarde heeft gecreëerd. Je bent een verlengstuk van het hogere bewustzijn. Het hogere bewustzijn weet dat het moeilijk en zwaar is om geïncarneerd te zijn op een dichte planeet als deze. Maar kun je dit dan niet geloven, omdat het hogere bewustzijn volledig realistisch naar de geschiedenis kijkt en die op de toekomst projecteert, en daarom heel, heel, heel erg duidelijk ziet dat het Tijdperk van Hoger Bewustzijn onvermijdelijk op deze planeet komt? De manipulatoren kunnen dit niet stoppen, de mensheid kan dit niet stoppen. Degenen die zich ertegen verzetten, degenen die het niet begrijpen, kunnen het niet stoppen, want een cruciaal aantal mensen heeft die verandering al doorgemaakt. Niet alleen de bewustere mensen maar ook al veel anderen zodat het Tijdperk van Hoger Bewustzijn niet kan worden gestopt.

Het hogere bewustzijn heeft vrouwen leringen en hulpmiddelen gegeven om zichzelf te bevrijden en de verandering te stimuleren, de verandering die de volgende stap is voor de wereld als geheel, maar vooral voor de moderne democratieën. Jullie hebben de hulpmiddelen, de leringen. Iedereen die deze hulpmiddelen echt gebruikt, kan niet alleen resultaten voor zichzelf bereiken, maar kan ook impact hebben op de samenleving door anderen te bevrijden. Dit is het doel. Het hogere bewustzijn kijkt uit naar wat de komende tien jaar zal brengen op het gebied van de bevrijding van vrouwen.

De lineaire geest kan een mentaal beeld van het hogere bewustzijn vormen, maar het mentale beeld zal je nooit toestaan het hogere bewustzijn aan te raken, en pas als je het aanraakt, heb je de leringen van hoger bewustzijn begrepen. Iedereen op aarde kan een hoger bewustzijn bereiken als je bereid bent om niet alleen een specifieke lering te transcenderen, maar elke lering, elke uiterlijke maatstaf, want het hogere bewustzijn zal door niets op aarde worden beperkt. Als je het hogere bewustzijn wilt aanraken, mag jij jezelf ook niet laten beperken.

Jullie hebben allemaal dat potentieel, jullie kunnen allemaal het hogere bewustzijn gaan voelen. Het hogere bewustzijn weerhoudt je er niet van om het aan te raken. Waarom weerhoud jij jezelf er dan van om het aan te raken?