Veel vrouwen zijn opgegroeid in een deel van de wereld dat vrouwen niet zo onderdrukt als de moslimlanden, en als je naar die landen kijkt, kun je duidelijk zien dat ze achterlopen op jouw land – zelfs als jouw land strikt genomen geen moderne democratie is. Hoewel je gemakkelijk kunt zien wat er moet gebeuren aan de situatie van vrouwen in deze andere landen, is het misschien niet zo gemakkelijk om te zien wat er moet gebeuren aan de situatie van vrouwen in de moderne democratieën.

Er staat een concept in de Bijbel dat de Joden die in gevangenschap zaten bij de farao in Egypte, de opdracht van de farao kregen om een bepaald aantal stenen te maken. In die tijd moesten ze stro gebruiken om bakstenen te maken. Maar de Joden deden iets wat Farao niet leuk vond en toen eiste hij van hen dat ze stenen maakten zonder stro. Dit is min of meer het symbool geworden van een autoriteitsfiguur die iets van mensen eist wat ze niet waar kunnen maken. Je eist het onmogelijke van jouw eigen volk. De meeste zogenaamd geavanceerde, moderne democratieën op aarde eisen iets van hun eigen volk wat ze niet waar kunnen maken. In deze moderne democratieën wordt een onmogelijke eis gesteld. De mensen hebben simpelweg niet de middelen om aan die eis te voldoen. Hoe komt dat?

Laten we eens kijken naar de situatie van de moderne democratieën in Europa kijken – ze liggen natuurlijk niet allemaal in Europa – omdat Europa een duidelijk voorbeeld is. Wat zie je vijfhonderd jaar geleden in Europa in die samenlevingen? Je kunt terugkijkend op het verleden verder kijken dan de gebeurtenissen, naar trends zoeken en deze vervolgens projecteren op de toekomst. Wat zie je vijfhonderd jaar geleden in Europa? Je ziet samenlevingen die toen veel geslotener waren dan tegenwoordig. De wetten waren strenger, de samenleving werd meer beperkt – de meerderheid van de bevolking leefde bijna als slaaf van de adellijke klasse, de feodale heren en de koningen, en hadden zeer weinig mogelijkheden om hun leven te verbeteren. Dus vanuit een bepaald perspectief kun je als je dit vergelijkt met vandaag zeggen: “De afgelopen vijfhonderd jaar zijn de samenlevingen veel opener geworden.” Met andere woorden, een democratie is duidelijk een opener samenleving dan een dictatuur.

Maar waarom is dit gebeurd? Je kunt dan wijzen op een aantal factoren: politieke, economische, enzovoort, en dan zeggen dat dit de reden is waarom samenlevingen in democratieën veranderden. Maar er is één factor die over het algemeen over het hoofd wordt gezien en die heeft in feite een enorme en beslissende invloed gehad op de evolutie van democratieën – de transformatie van dictatoriale samenlevingen in democratieën. Wat is die factor? Dat is communicatie. Wat is het verschil tussen een gesloten samenleving, een dictatuur, en een open samenleving, een democratie? Er is vrijere en opener communicatie. Veel mensen zullen erop wijzen dat je in een democratie vrijheid van meningsuiting hebt. Maar daar gaat het niet om. Ja natuurlijk maakt vrijheid van meningsuiting deel uit van wat een samenleving in een democratie verandert. Maar het is één ding om vrijheid van meningsuiting te hebben, maar iets anders om die ook te kunnen uitoefenen. Met andere woorden, hoewel mensen wettelijk vrij zijn om over elk onderwerp te praten, betekent dit niet dat ze in gedachten over elk willekeurig onderwerp kunnen praten.

Wat zie je als je op de middeleeuwse samenlevingen van vijfhonderd jaar geleden terugkijkt? Je ziet natuurlijk dat er bepaalde beperkingen zaten aan waar mensen over konden praten, bijvoorbeeld wat werd opgelegd door de katholieke kerk. Daarnaast zag je dat deze samenlevingen een aantal taboes hadden waar mensen niet over durfden te praten omdat men dacht dat het verboden was, of ongeluk bracht. Er zouden slechte dingen met je gebeuren als je over deze onderwerpen praatte. Een van die onderwerpen was de duivel. Als je het over de duivel had, zou hij je misschien komen halen. Veel mensen geloofden dit. De afgelopen vijfhonderd jaar is de communicatie in veel Europese landen opener geworden. Er zijn dingen waar mensen tegenwoordig vrij over kunnen praten waarover ze vijfhonderd jaar geleden niet mochten praten. Nu zijn er mensen die geloven dat we in sommige geavanceerdere democratieën overal over kunnen praten; er is geen onderwerp voor ons taboe; we kunnen over elk onderwerp praten.

Dit is natuurlijk volkomen naïef. Wat zie je als je kijkt naar de zogenaamd zelfverklaarde, meest geavanceerde, democratieën van tegenwoordig? Je ziet dat er heel veel onderwerpen zijn waar mensen niet over kunnen praten. Ze zijn niet vrij om erover te praten. Waarom zijn ze niet vrij?

Laten we die gedachte even laten rusten. Waarom zouden we zeggen dat moderne democratieën eisen stellen aan hun volk die het volk niet waar kan maken? Wat is een democratie? De communicatie is opener geworden en om een samenleving van een dictatuur naar een democratie te laten evolueren, moet de communicatie opener worden, moet die verbeteren. Wanneer we het over communicatie hebben, denk je normaal gesproken aan mensen die in woorden spreken, in woorden communiceren, maar vanuit een bepaald perspectief zou je kunnen zeggen dat alle menselijke interacties een vorm van communicatie zijn. Sommige mensen zeggen dat oorlog het resultaat is van het mislukken van de communicatie – je hebt gefaald om iets in woorden te communiceren, je bent er niet in geslaagd om je een weg naar een overeenkomst te banen. Daarom grijp je naar het zwaard, of de speer, of het machinegeweer, of de atoombom. Je zou ook kunnen zeggen dat zelfs het zwaard en de atoombom een vorm van communicatie zijn. Het is natuurlijk een zeer destructieve vorm van communicatie die eigenlijk niets oplost, maar het is wel een vorm van communicatie.

Als je terugkijkt op de geschiedenis van de mensheid, dan kun je zien dat je op een planeet leeft waarop veel conflicten zijn geweest tussen mensen. Er zijn veel conflicten, veel tegenstellingen, tussen groepen mensen en daardoor zou je de geschiedenis kunnen zien als een proces van conflictoplossing; of op zijn minst een poging om conflicten op te lossen. Je zou kunnen zeggen: “Waarom hebben we tegenwoordig democratieën?” Omdat mensen beter zijn geworden in het oplossen van conflicten. Dit komt omdat ze beter zijn geworden in communiceren, ze zijn beter geworden in het communiceren met woorden, in plaats van te moeten communiceren met zwaarden of machinegeweren. Oorlog is nog steeds een poging tot conflicten op te lossen. Het is een zeer primitieve en gewelddadige poging, maar het is in wezen een poging om conflicten op te lossen. Machinegeweren zijn een vorm van communicatie. Het is een gewelddadige en primitieve vorm van communicatie, maar ze worden gebruikt wanneer woorden niet toereikend zijn om iets te communiceren. In een moderne democratie ziet je een samenleving die in wezen gebaseerd is op één principe: geweldloze conflictoplossing. Dit is de essentie van een democratie. Je probeert conflicten zonder geweld op te lossen.

Wanneer je terugkijkt op de geschiedenis van de afgelopen honderd jaar, dan zijn democratische landen ertoe verleid om een oorlog te gebruiken als middel om conflicten op te lossen. Sommigen zullen zeggen dat die oorlogen tot op zekere hoogte zijn begonnen door dictatoriale landen, maar het gaat er niettemin om dat een democratische samenleving in wezen een samenleving is die zich toelegt op het oplossen van conflicten op een geweldloze manier. Dit wordt weerspiegeld door het feit dat democratische landen hun volk rechten geven. Met andere woorden, een democratische regering zegt in wezen tegen haar volk: “We gaan geen geweld tegen jullie gebruiken. Gebruik daarom ook geen geweld tegen elkaar.” Democratische landen zeggen dit niet openlijk, maar dit is in wezen wat ze zeggen. Een democratische natie zegt tegen haar eigen burgers: “Je moet een manier vinden om conflicten zonder geweld op te lossen.”

Dit is hetzelfde als mensen vragen stenen te maken zonder stro. Hoe kunnen mensen conflicten oplossen zonder geweld? Alleen door middel van communicatie: geweldloze, niet-agressieve, niet-dualistische communicatie. Maar hoe kunnen mensen deze vorm van communicatie krijgen? Dit soort communicatie kunnen ze alleen krijgen als ze iets weten over de menselijke psyche en die kennis hebben gebruikt om een zekere controle over hun eigen psyche te krijgen.

Welke moderne democratie begint op de kleuterschool haar eigen volk de basiskennis van de menselijke psyche te geven? Niet één vanzelfsprekend! Alle moderne democratieën vragen hun mensen dus om stenen te maken zonder stro, omdat ze zeggen: “Vind een manier om je conflicten vreedzaam op te lossen” zonder hen de middelen te geven: kennis van de psyche en hulpmiddelen om dat te doen. In zekere zin staan mensen in democratische landen voor een onmogelijke taak. Nu zijn veel mensen nog steeds in staat om dit (conflicten op een geweldloze manier op te lossen) te doen maar niet omdat de samenleving moeite heeft gedaan om hen daarvoor de middelen te geven. Het is uitsluitend omdat reïncarnatie een realiteit is. Veel mensen die tegenwoordig in moderne democratieën incarneren, hebben een lange geschiedenis op deze planeet en in veel levens universele lessen geleerd die bijvoorbeeld zijn ingebed in de christelijke religie, maar zeker ook in het boeddhisme en andere religies, over hoe ze zich kunnen bevrijden van de agressievere neigingen in de menselijke psyche. Je ziet natuurlijk ook veel mensen in de moderne democratieën die niet op dat niveau zitten en daardoor niet in staat zijn om conflicten vreedzaam op te lossen.

Wat is de dynamiek in deze moderne democratieën? De overheid heeft een bepaalde verwachting. Die verwachting is dat mensen hun conflicten geweldloos moeten kunnen oplossen en wanneer dat niet lukt, zal de overheid eerst proberen dit te negeren. De overheid zal zeggen: “O, hier houden wij ons niet mee bezig, dit moeten de mensen zelf maar regelen.” Maar nogmaals, de mensen hebben de middelen niet, ze hebben niet de middelen gekregen om er zelf voor te zorgen. Meestal blijft het probleem dan groeien, of in ieder geval het bewustzijn over het probleem groeit, tot er een moment komt waarop de overheid zegt: “Nu kunnen we er niet meer omheen, we moeten iets doen aan huiselijk geweld of geweld tegen vrouwen bijvoorbeeld.” De regering zegt eigenlijk dat dit in ons land niet zou mogen gebeuren. We hebben zo’n geavanceerde democratie dat deze problemen er niet mogen zijn. Mensen moeten hier zelf mee om kunnen gaan. Waarom zouden wij als overheid hier iets aan moeten doen?

De regering staat vanaf het allereerste begin vijandig tegenover haar eigen volk. Ze neemt geen verantwoordelijkheid nemen door te zeggen: “Wij als democratische regering hadden onze mensen de hulpmiddelen moeten geven om hun problemen op een geweldloze manier aan te pakken, door hen kennis van de psychologie bij te brengen. We hebben dit niet gedaan, we vinden het niet onze verantwoordelijkheid. Nu hebben we te maken met geweld tegen vrouwen of huiselijk geweld. Hoe gaan we hiermee om? We hebben geen hulpmiddelen, dus moeten we wat hulpmiddelen ontwikkelen.” En wat is de houding van de overheid? Er is een probleem en dit moeten we oplossen. De mensen hebben een probleem dat moet worden opgelost. Er moet iets worden opgelost. We moeten de mensen op een of andere manier dwingen te veranderen; misschien wetten uitvaardigen die straf geven, of we moeten hen dwingen om psychologische begeleiding te krijgen die niet beslist hun probleem hoeft op te lossen. Maar wat kan de samenleving desondanks doen? Die kan alleen doen wat ze kan zien.

Dit wordt niet gezegd om de moderne democratieën iets kwalijk te nemen. Dit is niet hun schuld en zeggen: “Je moet het niet zo aanpakken!” Het wordt echter tijd en hoog tijd ook dat samenlevingen beseffen dat de volgende stap in hun evolutie het omgaan met de menselijke psyche is.

Wat veroorzaakt fysiek geweld? Wat zorgt ervoor dat een man zo boos wordt dat hij zijn vrouw en kinderen in elkaar slaat? Vanzelfsprekend zijn dat in de eerste plaats zijn gevoelens. Zijn gevoelens overweldigen hem. Hij heeft zulke negatieve gevoelens, misschien van woede, misschien van machteloosheid, misschien heeft hij het gevoel dat hij niets aan zijn situatie kan doen, waardoor hij zichzelf niet kan beheersen. Maar waarom niet? Die vraag stellen samenlevingen zich niet. Hier zijn natuurlijk veel redenen voor. Hij kan openstaan voor lagere krachten die zijn emotionele lichaam overweldigen. Maar op het niveau van wat we universele ideeën noemen, komt het omdat hij niet over de kennis van de menselijke psyche beschikt die hem in staat stelt om met zijn eigen gevoelens om te gaan, zodat die zich niet zover kunnen opstapelen dat hij erdoor overweldigd wordt. Hij heeft niet geleerd zijn emotionele energie zo te sturen dat ze zich niet als woede opstapelen.

Wanneer je terugkijkt op de geschiedenis, kijk dan eens hoeveel situaties je in alle samenlevingen op de planeet ziet; in veel situaties zie je dat precies hetzelfde patroon zich herhaalt. Een man raakt overweldigd door zijn emoties en gaat gewelddadig andere mannen, vrouwen of kinderen te lijf. Kijk maar naar de wereldgeschiedenis. Kijk naar het individuele niveau van gewone mensen; hoe vaak een man overweldigd raakt door zijn gevoelens van woede en frustratie en gewelddadig handelt. Kijk dan eens naar de dictatoriale heersers die je over de hele wereld ziet. Hoe vaak is een koning niet overweldigd geraakt door zijn eigen emoties en toen een oorlog begonnen tegen een andere koning die heeft geleid tot de dood van tienduizenden mensen. Kijk naar Hitler, die in wezen overweldigd werd door zijn eigen gevoelens van woede en haat, waardoor hij aan de Tweede Wereldoorlog is begonnen. Kijk naar Stalin, die overweldigd werd door zijn eigen angsten en paranoia, wat heeft geleid tot de moord op miljoenen mensen in eigen land. Kijk naar Mao die hetzelfde deed.

Als je deze mannen ziet, kun je verder dan de context kijken en zien dat dit hetzelfde patroon is. Een man wordt overweldigd door gevoelens van angst, boosheid en haat en reageert gewelddadig. Moeten we dit patroon echt houden, zelfs in de zogenaamd meest geavanceerde samenlevingen op aarde?

Wordt het niet tijd, in de evolutie van de planeet aarde, in de historische ontwikkeling van planeet aarde, dat sommige samenlevingen zich hier bewust van worden en ernaar kijken en zeggen: “We moeten ons eigen volk de middelen geven om met deze fundamentele patronen in de menselijke psyche leren om te gaan.” Mannen die boos worden is niet het enige, er zijn er nog veel meer. Maar wordt het niet gewoon tijd om dit te doen? Wie kunnen deze verandering bewerkstelligen? Kunnen de mannen dat? Waarschijnlijk niet! Wie kunnen deze verandering bewerkstelligen? Vrouwen! Waarom vrouwen wel? De geschiedenis bewijst duidelijk dat vrouwen beter kunnen praten en samenwerken. Vrouwen zijn beter in het oplossen van conflicten zonder geweld. Daar zijn ze veel beter in dan mannen. Dit geldt natuurlijk niet voor alle mannen, maar in het algemeen zijn vrouwen veel beter in geweldloze conflictoplossing dan mannen. Realistisch gezien kunnen alleen vrouwen die omslag veroorzaken. Je moet begrijpen dat de wereld in het algemeen, en zeker democratische naties, op een kruispunt staan.

Jullie kunnen twee kanten op. Je kunt op een hoger niveau komen (het hogere niveau van niet-gewelddadige conflictoplossing) of jullie kunnen jullie democratische naties laten meesleuren in de dualistische denkwijze, het zwart-witdenken dat conflicten binnen samenlevingen laat escaleren. Wil je daar een schoolvoorbeeld van, kijk dan eens naar de recente ontwikkelingen in de Verenigde Staten. Het begon met geweld door de politie tegen een zwarte man die tot zijn dood leidde. Vervolgens kwamen er demonstraties tegen de wreedheid van de politie en het politiegeweld. Een paar demonstraties werden gewelddadig omdat er mensen waren die misbruik maakten van de situatie door winkels te plunderen, enzovoort. Er is een element dat alleen maar woede en haat wil. Wat was de reactie van de regering? Er waren gouverneurs die probeerden dit geweldloos aan te pakken. Maar wat was de reactie van de president (destijds Trump)? Nou: “Als de gouverneurs dit niet afhandelen, zal ik federale troepen sturen om dit af te handelen.” Met andere woorden, wat was de enige manier voor de president om met deze situatie om te gaan? Met geweld tegen geweld in te gaan. Hij dacht dat de demonstranten geweld gebruikten en de enige manier om dit te stoppen was meer geweld gebruiken dan zij. En toegegeven, sommigen demonstranten gebruikten inderdaad geweld. Maar waarom? Waar demonstreerden ze tegen? Tegen het gebruik van buitensporig geweld door de politie, die in wezen de overheid is.

Een democratische regering gaat ervan uit dat haar volk conflicten op een geweldloze manier moet kunnen oplossen. Wat vraagt de Amerikaanse regering in wezen van haar volk? “Je moet niet tegen ons demonstreren, wij zijn de goeden, wij zijn de overheid. We doen het beste voor jullie. Dat moeten jullie accepteren en niet tegen ons demonstreren. Als je dat wel doet, gebruik je geweld en neem je niet de verantwoordelijkheid om conflicten geweldloos op te lossen. Dus wat moeten we doen? Wij moeten geweld tegen je gebruiken. Zie je niet dat dit cognitieve dissonantie is? Er is geen andere manier om ernaar te kijken. Een regering wordt verleid tot een bepaalde manier van denken, een zekere blindheid, door te denken dat ze, hoewel ze beweert een democratie te zijn, het recht heeft geweld te gebruiken tegen haar eigen burgers in plaats van te luisteren naar wat de burgers te zeggen hebben.

Waarom gaan mensen de straat op om te communiceren en te demonstreren? Omdat ze vinden dat ze hun regering op geen enkele andere manier kunnen bereiken. Ze kunnen niet op een andere manier met de overheid communiceren – ze kunnen niet eens de aandacht van de overheid trekken. Wat is een demonstratie? Een poging om met de overheid te communiceren, maar in plaats van te luisteren naar wat de mensen proberen te communiceren, beschouwt de regering dit niet als een poging tot communiceren. Die voelt niet dat ze ietwat verantwoordelijkheid heeft om te luisteren. Er staat gewoon: “De mensen mogen dit niet doen. Wij moeten dit stoppen. Welke middelen hebben we? De gouverneurs willen het niet doen, dus sturen we daar federale troepen op af.” Waarom doen de gouverneurs dit in principe niet? Omdat de gouverneurs in hun eigen staat wonen. En ze willen hun eigen politiemacht niet sturen om hun eigen burgers te arresteren, omdat ze weten dat dit het probleem niet oplost. Het zal het probleem alleen maar verergeren. Wat doet de president? Hij zegt: “Als de lokale politie geen mensen arresteert, stuur ik een paar federale troepen die deze mensen niet kennen, die niet in die staat wonen en die zullen het zaakje wel opknappen.” Dit is een zeer gevaarlijke ontwikkeling in een democratische natie.

De democratische wereld staat in zekere zin op een kruispunt, omdat je steeds meer geweld tegen je eigen volk kunt gaan gebruiken, waardoor de mensen, althans sommigen van hen, geweld tegen jou zullen gebruiken. En het zal steeds meer escaleren en wie kan zeggen hoe ver dit zal gaan? Of democratische regeringen kunnen zeggen: “Is er een andere manier om met deze situaties om te gaan? Vanzelfsprekend is dat betere communicatie. Maar zeggen dat we betere communicatie nodig hebben, gaat niet werken.

Hoe kunnen mensen beter communiceren als ze geen basiskennis hebben van de menselijke psyche? Dat kan niet. Waar hebben we dan nog over? Wie kan een ommezwaai bewerkstelligen? Niet de mannen, maar vrouwen wel, als zij bereid zijn om die noodzakelijke ommezwaai in hun eigen gedachten te maken. Er wordt niet geprobeerd een somber beeld te schetsen dat de wereld op de rand van een ramp staat. In plaats daarvan wordt er geprobeerd om een optimistisch beeld te schetsen dat laat zien dat er een opwaartse trend is in deze moderne democratische samenlevingen. Die opwaartse trend wordt tot stand gebracht door de geleidelijk verbeterende communicatie. Mensen hebben de taboes om over dingen te praten overwonnen. Sommigen zijn vrijer en opener geworden om over dingen te praten. Maar wat zie je als je die tendens op de toekomst projecteert? Dan zie je natuurlijk dat de trend doorzet en gaandeweg zullen er stappen gezet worden om de communicatie verder te verbeteren.

Wat is de taak die vrouwen kunnen vervullen en die een enorme impact zal hebben op de samenleving? Natuurlijk dat jij je nog bewuster wordt van communicatie, hoe belangrijk communicatie is en vrijer te worden om iets te communiceren. Hoe doe je dit? Vanzelfsprekend door allereerst aan je eigen psyche te werken, maar ook aan de psyche van je kinderen en de mannen in je leven.

Als je naar een democratische samenleving kijkt (naar elke willekeurige samenleving, maar het is duidelijker in een democratische samenleving), dan zou je kunnen zeggen: Wat is de kern die samenleving verder brengt? Wat is de sleutel om een samenleving verder te brengen?” Iets heel erg eenvoudigs. Die sleutel is de relatie tussen mannen en vrouwen thuis, de persoonlijke relatie tussen mannen en vrouwen. En de sleutel tot die relatie is hun communicatie. Kunnen ze met elkaar praten of niet? Je zou nu kunnen zeggen, wat kun je doen wanneer jij je als vrouw zorgen maakt over de politieke situatie in je land en de wereld, en de wens voelt om de politieke situatie te verbeteren? Dit wil natuurlijk geenszins zeggen dat vrouwen niet de straat op mogen gaan om actie te ondernemen, zich in te laten met politiek of andere dingen in de samenleving. Voor veel vrouwen is dit natuurlijk een onderdeel van hun Levensplan, en die zouden dit natuurlijk ook moeten doen, maar er zijn ook veel vrouwen die zeggen: “Ik voel me machteloos om iets voor mijn samenleving te doen, wat kan ik doen?” En het hogere bewustzijn hoopt mensen te helpen inzien dat je nooit machteloos bent, dat je altijd iets kunt doen.

In welke situatie je ook zit, je kunt altijd iets doen om die situatie te verbeteren. Wat kun jij zelfs als individuele vrouw doen om de politieke situatie in je land te verbeteren wanneer je naar je land kijkt? Je kunt bij jezelf beginnen. Je kunt altijd bij jezelf beginnen, aan jouw eigen psychologische problemen werken, maar niet alleen aan je eigen psyche werken; je kunt ook werken aan de relatie met je man of de mannen in je leven. Hoe kun je die situatie verbeteren? Door de communicatie te verbeteren. Je kunt zeggen: “Mijn man wil niet over gevoelens praten. Mannen willen niet over gevoelens praten.” Je zou kunnen zeggen: “Je hebt gelijk. Mannen willen niet over gevoelens praten zoals vrouwen over gevoelens praten, zoals jij tot dusver over gevoelens hebt gesproken. Maar is dat de enige manier om over gevoelens te praten? Kun je ook een andere manier vinden om met de man in je leven te praten dan je tot nu toe hebt gedaan?” Dat kan alleen als je naar je eigen psyche wilt kijken, naar jouw reactiepatronen wilt kijken, in welke context jij bent opgegroeid – in welke cultuur je werd opgevoed.

Als vrouw moet je naar je eigen cultuur willen kijken en vaststellen welke rollen mannen en vrouwen in jouw cultuur hebben. Hoe verhield mijn moeder zich tot mijn vader? Hoe verhield mijn oma zich tot mijn opa? Daar ben ik mee opgegroeid. Ik zag dit toen ik opgroeide; ik zag dat de volwassenen om me heen op specifieke manieren met elkaar omgingen als man en vrouw. Die werden mij niet uitgelegd. Ze werden niet als rollen gezien. Ze werden aan mij gepresenteerd als de enige manier waarop mannen en vrouwen met elkaar om kunnen gaan. Zo doen we dit. Zo zijn vrouwen, zo zijn mannen en daarom gaan we zo met elkaar om. Als je jouw eigen leven en de samenleving wilt verbeteren, kun je deze rollen bekijken. De kenmerken ervan herkennen en dan zul je zien dat deze rollen mannen en vrouwen opsluiten in een bepaald patroon van hoe ze op elkaar reageren. Mannen en vrouwen zitten opgesloten.

Kijk naar je eigen familie, je ouders, je grootouders, misschien zie je zelfs wel dat er een verandering heeft plaatsgevonden tussen de generatie van je grootouders en die van je ouders. Misschien ook niet, maar in sommige samenlevingen wel. Kijk naar de populaire cultuur, kijk naar films en tv-series, en hoe ze de omgang tussen mannen en vrouwen neerzetten. Als je kijkt naar films en tv-series in je eigen land, of als je kijkt naar de massacultuur die wordt uitgespogen door Hollywood zou je kunnen zeggen, hoe zie je dan dat zij de omgang tussen mannen en vrouwen neerzetten? En dan zul je zien dat ze bijna universeel afschilderen dat mannen en vrouwen niet met elkaar kunnen praten. Ze kunnen in ieder geval niet vrij, open en neutraal met elkaar praten. Ze zitten in bepaalde patronen vast. Ze praten op een bepaalde manier met elkaar. Ze kunnen een bepaalde toon gebruiken die hen blokkeert. Die blokkeert hun open communicatie. Hoe kun je op deze manier echt met elkaar communiceren?

Als je terugkijkt op alle samenlevingen op aarde, maar vooral de moderne democratieën, dan zie je dat mannen en vrouwen in het algemeen geen diepgaand, oprecht, neutraal gesprek kunnen voeren, er is altijd een lading, een emotionele lading. Mensen reageren op die emoties en zijn niet in staat om het gesprek naar een hoger niveau te tillen dan emoties. In films en tv-shows zie je in de moderne tijd vaak dat vrouwen bijvoorbeeld niet langer als onderdanig aan mannen worden afgeschilderd. Vrouwen zijn niet langer stil en gehoorzamen hun mannen niet meer. Dit zie je in veel moderne films en tv-series. Maar wat hebben ze in plaats daarvan gedaan? Ze hebben een ironische, sarcastische toon gekregen en ze praten met hun mannen op een neerbuigende toon en halen de mannen naar beneden om de man op zijn plaats te zetten, zodat hij zich schuldig voelt en zich verplicht voelt om op een bepaalde manier te reageren. Veel vrouwen doen dat. Ze denken dat moderne feministische vrouwen zo met mannen communiceren. Moderne vrouwen kunnen op deze manier communiceren, maar een feministische vrouw doet dat zeker niet, omdat een vrouw net zo vastzit in dit patroon als de man.

Dus wat zie je in relaties? Nogmaals, in veel gevallen zie je dat een man overweldigd raakt door zijn emoties omdat hij niet met zijn gevoelens om kan gaan. Hij wordt boos of geïrriteerd. De vrouw komt onmiddellijk in een reactiepatroon, reageert hier op een bepaalde manier op en antwoordt ironisch of sarcastisch, of wordt woedend, en daardoor wordt de communicatie onmiddellijk geblokkeerd. Echte communicatie is dan niet mogelijk. Er wordt een emotionele lading uitgezonden door de man. Die veroorzaakt een emotionele lading in de vrouw en zij stuurt die emotionele lading naar hem terug. Dan volgt een pingpongwedstrijd van emotionele reacties over en weer. Enkele vrouwen in de moderne wereld hebben zich bevrijd van die emotionele reactie, maar reageren op mentaal niveau en proberen te praten op een bepaalde intellectuele manier, door te redeneren en te rationaliseren. Maar ook dit is geen echte communicatie, ook al gaat het een stapje verder dan de puur emotionele interactie.

Wat kun je als vrouw dan doen? Je kunt zien of je relaties vastzitten in een patroon en dan kun je zeggen: “Wat voor keuzes heb ik? Ik kan de rest van mijn leven met een man leven die opgesloten zit in dit patroon. Zoals ik mijn vader en moeder zag doen, zoals ik mijn grootouders zag doen, zoals ik heel veel andere mensen in de samenleving zie doen.” Dit is één optie: Ik kan de rest van mijn leven blijven leven zoals het nu is. Is dit voor mij te dragen? Misschien wel, maar dan is de vraag: Leidt dit ook tot groei? En het antwoord is duidelijk nee, misschien wel draaglijk, maar dit zal niet tot groei leiden. Dus wat kan ik dan doen? Ik kan bij mijn huidige man weggaan en hopen dat ik een andere man zal vinden. Veel vrouwen hebben dit gedaan. Veel mannen hebben natuurlijk hetzelfde gedaan. Maar wat is bijna onvermijdelijk het resultaat? Je trekt een persoon aan die dezelfde neigingen heeft, dezelfde psychologische problemen; misschien zelfs op een extremere manier, en het patroon herhaalt zich. Hoe komt dat? Omdat jij je psyche niet hebt veranderd.

Dus je kunt tegen jezelf zeggen: “Wat kan onze verhouding echt veranderen? Dat ik mezelf verander. Ik kijk naar mijn eigen psychologische problemen, ik kijk naar mijn patronen en overwin ze. Voordat ik zelfs maar probeer mijn man te veranderen of iets aan mijn man te veranderen, verander ik zelf. Als je dit eerlijk en oprecht doet met behulp van alle hulpmiddelen die je tot je beschikking hebt, kun je vooruitgang boeken.

Een relatie tussen twee mensen is een relatie tussen twee mensen. Deze uitspraak moet worden genuanceerd, omdat een man en een vrouw in veel gevallen opgesloten zitten in een relatie, maar eigenlijk geen relatie met elkaar hebben. De man heeft een bepaald denkbeeld in zijn gedachten en hij praat niet echt met zijn vrouw. Hij praat met het denkbeeld dat hij heeft van hoe de ideale vrouw zou moeten zijn. De vrouw heeft een mentaal beeld in haar hoofd van hoe de ideale echtgenoot zou moeten zijn. Ze praat niet echt tegen haar man, maar tegen haar mentale beeld. Hierdoor kunnen ze niet communiceren. Ze proberen niet te ontdekken: “Met wie heb ik eigenlijk een relatie?” Ze proberen ook niet te ontdekken: “Wie ben ik eigenlijk?” Wanneer je een relatie hebt met iemand anders, dan bestaat die realiteit er desondanks uit dat jullie allebei die relatie beïnvloeden, dat jullie allebei deel uitmaken van die verhouding en dat betekent wat? Het betekent dat je de verhoudingen in de relatie verandert als jij verandert – dat kan niet anders.

Geef de droom op dat jij je man kunt veranderen, op zoek gaat naar een andere man en dat je dan de ideale relatie hebt. Begrijp dat dit pas kan als jij je psyche hebt veranderd. Concentreer je dus op het werken aan jouw eigen psychologische problemen. Wanneer je jouw patronen hebt overwonnen, misschien je eigen patronen, misschien patronen die je zijn opgelegd door je cultuur, door je moeder of je grootmoeder, kun je op een andere manier met je man praten. Wanneer je de manier waarop je communiceert, verandert, geef je hem de kans om de manier waarop hij met jou communiceert te veranderen. Dit kan de relatie in een opwaartse spiraal brengen die leidt tot groei voor beide mensen.

Nu kan het zo zijn, en er zullen veel gevallen zijn, dat hij niet zal reageren. Hij zal blijven wie hij is, weigeren over bepaalde dingen te praten, zeker weigeren te praten over gevoelens, of psychologische problemen of andere ‘langdradige’ onderwerpen – wat de man in jouw specifieke cultuur ook mag gebruiken om dit uit de weg te gaan. In dat geval kun je voor een andere keuze komen te staan; of je die man moet verlaten en op zoek moet gaan naar een ander. Wanneer jij je psyche hebt veranderd, zou je ook heel goed iemand kunnen aantrekken met een andere psyche. Maar pas als jij je psyche verandert, zul je een man aantrekken die de psyche heeft waarnaar je op zoek bent.

Miljoenen vrouwen zijn in de huidige tijd geïncarneerd omdat het deel uitmaakt van hun Levensplan om de communicatie tussen mannen en vrouwen te verbeteren. Dit is de essentiële sleutel tot het verbeteren van de samenleving, vooral in de democratische landen. De democratische naties hebben als het ware hun plafond bereikt. Ze kunnen pas naar het volgende niveau als de communicatie tussen mannen en vrouwen is verbeterd. Er is vooruitgang geboekt, maar niet genoeg. Mensen kunnen nog steeds niet over psychologische problemen praten en dit betekent op korte termijn dat vrouwen zelf manieren moeten vinden om met hun psychologische problemen om te gaan. Op de lange termijn moeten vrouwen eraan werken dat de samenleving dit probleem gaat erkennen en er iets aan zal doen om kinderen van jongs af aan te leren omgaan met de menselijke psyche. Het is gewoon de volgende logische stap.

Hoe vindt er positieve verandering plaats in een samenleving? Je kunt naar uiterlijke factoren kijken en zeggen: “O, dit land heeft een grondwet, of een wet aangenomen, en het initiatief is genomen door de regering of door de intellectuele elite, enzovoort.” Maar waarom zijn deze stappen genomen? Waarom hadden ze impact? Omdat er iets veranderde in het bewustzijn van op zijn minst een cruciaal aantal mensen, en wat was die verandering? Dat sommige mensen zich ineens bewust werden van een nieuw perspectief en inzagen: “O, dit is duidelijk, dit is vanzelfsprekend. Vrouwen mogen vanzelfsprekend stemmen. Vrouwen mogen zich vanzelfsprekend kandidaat stellen voor een openbaar ambt. Vanzelfsprekend hoeven vrouwen niet hun man te gehoorzamen, mogen niet door hun man in elkaar geslagen worden en mogen niet economisch de slaaf van hun man zijn.” Zo verandert een samenleving echt.

Het beeld dat je van de geschiedenis kreeg, is het elitaire beeld – het beeld van top-down management, met een elite, misschien een goedbedoelende elite, die veranderingen in de samenleving in wetten vastlegt en de mensen volgen die gewoon op. Dit is niet zo. Er kan wel een bepaalde elite zijn in die zin dat een bepaald aantal mensen in de bevolking bewuster is en daardoor hun bewustzijn verandert om te accepteren dat bepaalde dingen vanzelfsprekend zijn. En wanneer een cruciaal aantal mensen, de top tien procent, hun bewustzijn verandert, dan kunnen de politici die verandering aanbrengen en een nieuwe wet aannemen. Totdat er iets in het collectieve bewustzijn verandert, heeft de elite slechts beperkte opties om iets te kunnen doen.

Ze kunnen geweld gebruiken zoals je ziet bij dictatoriale regeringen. Een heersende elite kan met geweld regeren, maar geweld leidt niet tot de positieve veranderingen die moderne democratieën heeft opgeleverd. Geweld kan niet leiden tot een vrije samenleving omdat geweld altijd beperkingen oplegt. Er zijn mensen geweld gebruiken en dat geweld beperkt andere mensen, maar om geweld uit te kunnen oefenen, hebben de mensen die geweld toepassen eerst zichzelf beperkt. Anders zouden ze geen geweld tegen andere mensen kunnen gebruiken. Kijk naar de huidige situatie in Amerika met de demonstraties. Hoe meer de regering denkt dat ze geweld moet gebruiken, hoe meer de regering zichzelf in de val lokt en haar opties beperkt, haar vrijheden beperkt voor hoe ze zich kan verhouden tot haar eigen burgers. En hoe meer geweld een democratische regering gebruikt, hoe minder democratisch een regering wordt. Dit is onvermijdelijk, dit kan niet anders. Er zijn mensen die eraan toe zijn om zich hiervan bewust te worden en te beseffen dat dit vanzelfsprekend is. Sommigen zijn zich er al van bewust, maar meer mensen zijn eraan toe om te zien dat dit slechts tot een ramp kan leiden. Daarom moeten we een nieuwe manier vinden om de openbare discussie te veranderen, zodat de mensen in de regering op een geweldloze en niet-dwingende manier met elkaar kunnen communiceren. En nogmaals, wie kunnen dit doen? Niet de mannen in het Congres, maar de vrouwen misschien wel.

Waar hebben we het over gehad?” Over communicatie ja, maar wat is de hoogste vorm van communicatie? Dat is de overdracht van liefde. Wat gebeurt er eigenlijk wanneer we het hebben over mannen en vrouwen en dat hun relaties in patronen vastzitten? Dan is de stroom van liefde geblokkeerd. Kan een man liefde voelen als een man boos wordt? Kan een vrouw liefde voelen wanneer ze sarcastisch tegen een man doet? Kan ze liefde uiten? Wat zal een relatie echt transformeren? Het uiten van liefde. Je hebt een populair gezegde dat een relatie begint met een euforische staat en later komt het moment waarop de wittebroodsweken voorbij zijn en de mensen met elkaar beginnen om te gaan op basis van hun psychologische patronen. Wat is er op de huwelijksreis gebeurd? Wat is er in de verkeringsfase gebeurd? Wat gebeurt er als twee mensen besluiten een relatie aan te gaan? Dan kunnen ze hun normale patronen opzijzetten en elkaar anders behandelen en hun liefde uiten. Later krijgen ze het gevoel dat ze opgesloten zitten in de relatie, en dan beginnen de patronen ineens weer op te duiken. In veel gevallen komt dit omdat mannen in een bepaalde cultuur een bepaald beeld hebben van wat hun vrouw zou moeten doen, en ze dit pas van jou vragen nadat ze met jou getrouwd zijn, en dit ook nog niet eisen, maar als je eenmaal bent getrouwd, moet je die rol vervullen.

Vrouwen hebben ook een mening over hoe hun man zich zou moeten gedragen en dan gaat er nog een ander element meespelen: de verwachting dat jij je op een bepaalde manier gedraagt en als je dat niet doet, dan heb ik het recht om je het kwalijk te nemen als je het niet doet. En dan kan ik diverse vormen van geweld gebruiken om je zover te krijgen dat je jouw rol wel vervult. En wat heb je geblokkeerd zodra die dynamiek in beeld komt? De stroom van liefde.

Als je hiernaar wilt kijken, streef er dan naar om op het punt te komen waarop jij liefde voor je huidige partner kunt uiten. Die kan worden afgewezen en dan kun jij verder gaan, maar streef er in ieder geval naar om op dat punt te komen. Totdat je liefde voor je huidige partner kunt uiten, hoe die partner ook is, heb jij je nog niet echt bevrijd van de patronen in je psyche die de stroom van liefde door jou hebben geblokkeerd.

De relatie tussen mannen en vrouwen zal niet alleen door communicatie veranderen. Heel veel vrouwen hebben als onderdeel in hun Levensplan staan dat ze de communicatie tussen mannen en vrouwen willen verbeteren. Ze zijn gedeeltelijk om die reden geïncarneerd, maar veel vrouwen zullen, wanneer ze zich hiervan bewust worden, een benadering volgen die heel vaak wordt gebruikt in westerse samenlevingen: hun rationele, redenerende, lineaire geest gebruiken om te zeggen: “Ons doel is de communicatie te verbeteren, hoe doen we dit? We moeten begrijpen wat communicatie is, we moeten die opsplitsen in componenten en zeggen: “Wat is het? Hoe communiceren we? Wat is goede communicatie? Wat is slechte communicatie? Hoe kunnen we de slechte communicatie elimineren en ons openstellen voor de goede?”” Ook al kan dit leiden tot een opener gesprek op intellectueel niveau, de vraag is: “Is dat het hoogste niveau van menselijke communicatie?” En natuurlijk is dat niet zo. Open communicatie is goed. Maar het Omega-aspect van betere communicatie is: vrije en open communicatie waarin je over elk onderwerp kunt praten. Je kunt erover praten op een manier die niet emotioneel geladen is.

Maar echte communicatie is niet alleen intellectueel, ook niet op het mentale niveau. Ware communicatie, of de hoogste vorm van communicatie, transformeert communicatie, het is transformerende communicatie. En dat gebeurt niet op het emotionele niveau, op het mentale niveau of zelfs op het identiteitsniveau. Dat kan alleen wanneer iemand de open deur wordt voor iets wat meer is, iets waar het hogere bewustzijn naar toestroomt en tot uiting komt door middel van die communicatie. En dat is in de eerste plaats liefde. Het kunnen ook andere aspecten van hoger bewustzijn zijn, maar het ligt voor de hand dat je begint met liefde.

Kan je communicatie liefde uitdrukken naast alle mechanische aspecten van communicatie, zouden we kunnen zeggen? Omdat liefde die relaties echt zal transformeren. Waarom zijn de meeste relaties begonnen met liefde? Die was misschien beperkt, die was misschien bezitterig, maar het was een stroom die anders was dan normaal. Wat kan de communicatie in de relatie herstellen? Er moet een stroom zijn die anders is dan normaal; er moet een stroom van liefde zijn. Wat kan moderne democratieën transformeren? De stroom van liefde. Je zou in het Tijdperk van Hoger Bewustzijn premiers en presidenten kunnen krijgen die zelfs in het openbaar hun liefde kunnen uiten en dat zal ook gebeuren. Ambtenaren die dit ook kunnen. Maar dit is een aantal stappen vooruit, maar het zal thuis beginnen bij individuele mensen die liefde kunnen uiten.

En vrouwen moet beginnen dat te doen, want de mannen zullen dit over het algemeen niet doen. Sommige mannen wel, sommigen doen dit al, maar vrouwen hebben het potentieel om deze fakkel te dragen zodat moderne democratieën worden getransformeerd en dit ze op het volgende niveau van hun evolutie brengt. Dat niveau is veel hoger dan tegenwoordig, zodat de meeste mensen in de moderne democratieën het zich niet eens kunnen voorstellen of visualiseren. Ze denken dat dit een utopische fantasie is, maar het is een heel reëel potentieel.

Rek je gedachten op om het beeld te begrijpen van hoe een op liefde gebaseerde samenleving eruit kan zien. Er zijn genoeg voorbeelden in de geschiedenis, maar ook van hoe een op angst gebaseerde samenleving eruit kan zien wanneer je vandaag om je heen kijkt. Durf dus te beseffen dat er een ander soort samenleving is, een samenleving die op liefde berust en stel je geest dan open om er een glimp van op te vangen en het hogere bewustzijn zal je die zeker geven. De visie op hoe de aarde zou kunnen worden, regent constant door het identiteitsrijk, het mentale en emotionele rijk van de aarde vanuit een hoger bewustzijn en het is gewoon een kwestie van je geest ervoor openstellen. Op dit moment kan je geest, je zicht, worden geblokkeerd door een paraplu. Maar als je de paraplu inklapt, regent het dan niet op je? Zal de regen dan niet vallen en je raken? Natuurlijk wel. En de liefde vanuit het hogere bewustzijn regent voortdurend op de aarde.

Als je het niet voelt, probeer dan je geest ervoor open te stellen want dan zul je het voelen. Wat zijn de grootste verlangens die het hogere bewustzijn heeft voor de levensstromen op aarde? Het is gewoon dat ze de liefde zouden kunnen voelen die vanuit het hogere bewustzijn op de aarde komt.