Meer bewustzijn van het moederschap kan veranderingen in de samenleving bevorderen

 

Elke verandering op aarde begint in het identiteitsrijk, op het hoogste niveau van de menselijke geest, waarin het identiteitsgevoel van de mensen zich bevindt. Daar vindt een verandering plaats, die zet zich naar beneden door in het mentale rijk, vervolgens in het emotionele rijk en nadat die verandering daar is gekomen, kan die zich vervolgens voortzetten op het fysieke vlak. Het hogere bewustzijn heeft er lange tijd over gedaan om bepaalde ideeën en inzichten naar de drie hogere octaven over te brengen, zodat ze nu naar het fysieke octaaf kunnen komen, waardoor een groter aantal vrouwen ze kunnen herkennen. Veel bewustere mensen hebben ze al herkend. Veel vrouwen die neigen naar spiritualiteit of die een hoger bewustzijnsniveau hebben, hebben ze herkend. Maar we bevinden ons op het punt dat deze ideeën de komende tien jaar door een groot aantal mensen kunnen worden erkend. Misschien geen meerderheid, maar zeker zo’n cruciaal aantal mensen dat er veranderingen zullen komen.

Laten we eens kijken naar de situatie van een vrouw op aarde die moeder wordt, of het nu voor de eerste keer is of dat ze eerder ook al kinderen heeft gekregen. Je wordt moeder. Je baart een kind en je hoopt, en stelt je natuurlijk voor, dat dit kind volwassen zal worden en een lang leven zal leiden. Wat wil jij als moeder voor je kind? Als je rondkijkt op de planeet, dan zie je duidelijk dat moeders zich in veel verschillende situaties bevinden. Ze leven in veel verschillende culturen. Ze hebben verschillende opvattingen en overtuigingen over het leven. Als je naar de details kijkt, dan zie je dat vrouwen verschillende dingen voor hun kinderen willen, afhankelijk van de situatie waarin ze zijn opgegroeid en waarin hun kinderen naar verwachting ook zullen leven. Laten we daar niet specifiek op ingaan. Laten we verder kijken dan de details en het meer in zijn algemeenheid bekijken.

Wat wil een moeder voor haar kind? Het belangrijkste wat ze wil, is dat haar kind een goed leven heeft. Nogmaals, als we op de details ingaan, kunnen vrouwen in verschillende situaties verschillende dingen bedoelen met een goed leven. Maar toch willen ze allemaal dat hun kinderen een goed leven hebben. En dat betekent dat ze hun kinderen niet bepaalde dingen willen laten overkomen. Ze willen niet dat ze vroeg sterven. Ze willen niet dat ze drugsverslaafd worden. Ze willen niet dat ze crimineel worden. Ze willen niet dat ze voor de militaire dienst worden opgeroepen en sterven in een oorlog of gehandicapt terugkomen. Ze willen niet dat ze een of andere slopende of dodelijke ziekte oplopen. Ze willen niet dat ze psychisch verlamd of beschadigd raken, zodat ze geen constructief leven meer kunnen leiden, geen opleiding volgen, geen baan houden en geen eigen gezin stichten. We zouden kunnen zeggen dat vrouwen vanzelfsprekend bepaalde dingen niet willen voor hun kinderen.

Nu nemen we de situatie van een vrouw die op het punt staat moeder te worden. Hoe kan ze hiermee omgaan, wanneer ze op de toekomst projecteert wat er wel of niet kan gebeuren met haar kind? Terugkijkend op de geschiedenis kun je zien wat er is gebeurd. Er zijn situaties waarin vrouwen zich over de hele wereld bevinden, waarin zij zelf een zeer onzeker leven hebben geleid, misschien een arm leven, misschien een leven in een conflictgebied. En historisch gezien bestaat er een zeker risico dat hun kind wordt blootgesteld aan gewelddadige of onzekere omstandigheden. Er zijn ook vrouwen in een moderner deel van de wereld die in redelijk vreedzame en welvarende landen wonen en die zien dat hun kinderen waarschijnlijk wel een tamelijk goed leven zullen krijgen. Maar toch kunnen zelfs deze moeders niet weten of haar kind ziek wordt, misschien een psychische aandoening krijgt die hem verhindert een normaal constructief leven te leiden, of dat het kind geen andere dingen kan overkomen. Wanneer je hier als moeder naar kijkt, kun jij jezelf de vraag stellen: “Wat bepaalt voor mijn kind of het kind een constructief leven leidt of dat het kind een leven heeft dat geplaagd wordt door allerlei problemen en ongelukken en traumatische of dramatische of gewelddadige gebeurtenissen? Wat bepaalt dit voor mijn kind in het bijzonder? Ik wil dat mijn kind een goed leven krijgt, maar wat bepaalt hoe het leven van mijn kind eruitziet?”

Als ze dit zouden doen, dan zouden veel moeders bewust iets begrijpen wat ze al weten maar vaak niet hebben erkend. Wanneer ze nadenken over de toekomst van hun kinderen, dan voelen ze zich relatief machteloos om er iets aan te doen. Ze hebben het gevoel dat ze heel weinig macht hebben om te bepalen of hun kind een constructief of niet zo constructief leven zal leiden. Veel vrouwen denken niet aan de toekomst van hun kinderen, juist omdat ze zich natuurlijk machteloos voelen. Daarom denken ze er niet aan. Maar wat zijn de overtuigingen die vrouwen in verschillende situaties over de hele wereld hebben over wat de toekomst van hun kinderen zal bepalen, als je erover nadenkt? Is dat het lot? Is dat voorbestemming? Is het geluk? Is het toeval? Is het Gods wil, zoals sommige vrouwen geloven, welke god het ook is? Is dit het karma van een kind, zoals sommige vrouwen, veel vrouwen in het oosten, geloven? Wat zal het lot, het leven, van uw kind bepalen? Welnu, als het een van de zojuist genoemde omstandigheden is, of het nu Gods wil, karma, toeval of geluk is, kun je daar als moeder niets aan doen. Als je gelooft dat Gods wil invloed heeft op jouw kind, kun je tot God kunnen bidden en misschien geloven dat je gebeden zullen beïnvloeden wat God toestaat dat er met je kind gebeurt, maar verder voelen vrouwen onmacht in verschillende gradaties.

Het besef dat op het punt staat op grotere schaal door te breken naar het fysieke vlak, naar de bewuste gedachten van mensen, is dat dit gevoel van machteloosheid als moeder een illusie is. Dit berust op verschillende onjuiste overtuigingen die in het collectieve bewustzijn rondzwerven. Het berust soms zelfs op kwaadaardige overtuigingen die vrouwen opzettelijk in verschillende culturele contexten zijn opgedrongen. In het komende decennium kunnen veel vrouwen tot het besef komen dat je als moeder inderdaad iets kunt doen om te bepalen wat voor soort leven je kind zal hebben. Dan zullen veel vrouwen natuurlijk gaan kijken naar: “Wat kan ik fysiek doen?” En veel vrouwen in het arme deel van de wereld of in bepaalde door conflicten geteisterde regio’s zullen het gevoel hebben dat ze fysiek niet veel kunnen doen, omdat de toekomst erg onzeker is. Vrouwen in het welvarender deel van de wereld zullen het gevoel hebben dat ze alles hebben gedaan wat mogelijk is. Ze hebben een goede, veilige materiële levensstijl. Ze laten hun kinderen naar de beste scholen gaan die beschikbaar zijn. Ze helpen hen met hun opleiding, zorgen ervoor dat hun kind een goede opleiding krijgt en daardoor een betere baan kan krijgen dan gemiddeld. En ze voelen dat dit genoeg is. Hun kind zal een relatief veilig, welvarend leven leiden.

Maar hoe weet je als je hierover nadenkt dat het kind niet op een dag over straat loopt en wordt aangereden door een bus om de populaire uitdrukking te gebruiken? Dat weet je nooit helemaal zeker, toch? Maar veel vrouwen kunnen tot het besef komen dat je ook als jij je nu onzeker voelt of een bepaald vertrouwen hebt in de toekomst, wel iets kunt doen om ervoor te zorgen dat je kind een beter leven krijgt dan wanneer je dit niet doet. Je kunt bepaalde dingen doen om het leven van je kind te verbeteren, ongeacht de omstandigheden in je land, ongeacht het lot, geluk of pech of hoe je het ook wilt noemen. Dit verbetert gegarandeerd het leven van je kind. En wat is de factor die jou de macht kan geven om het leven van je kind te verbeteren?

Dit is gewoon de erkenning dat mensen psychologische wezens zijn. Je kind zal natuurlijk onder bepaalde omstandigheden opgroeien. Er zullen omstandigheden zijn die het leven van je kind zullen beïnvloeden en daar kun je misschien niets aan doen, maar wanneer je realistisch naar het leven kijkt – misschien jouw eigen leven, misschien het leven van anderen – dan zie je dat van twee kinderen die onder vergelijkbare omstandigheden opgroeien, de één een constructief leven leidt en de ander niet. Veel kinderen groeien op in welvarende landen en hebben in principe alles wat ze nodig hebben. Ze worden, zoals het spreekwoord luidt, geboren met een zilveren lepel in hun mond. Toch zie je dat sommige kinderen geen constructief leven kunnen leiden. En hoe komt dat? Door hun psyche. Wat is het verschil tussen een kind dat opgroeit en een constructief leven leidt en een kind dat dit niet doet? Dit komt allemaal door iets in zijn psyche. Het komt door zijn benadering van het leven, de levenshouding van het kind, de manier waarop hij naar het leven kijkt, de manier waarop hij naar zichzelf kijkt. Het gaat erom welke psychologische problemen het kind heeft als hij incarneert.

Veel vrouwen willen wel erkennen dat vrouwen in de meeste delen van de wereld zijn opgevoed, geprogrammeerd, om te geloven dat je niet veel kunt doen aan jouw psyche of de psyche van je kind. Een kind wordt geboren met een bepaalde psyche en daar kun je niet veel aan doen. En dat is een leugen, een illusie die veel vrouwen willen doorzien. Dit kan op grote schaal beginnen in de welvarender landen, maar zelfs in veel arme landen zijn veel vrouwen geïncarneerd die een ommezwaai willen maken en beseffen dat je psyche elk aspect van je leven beïnvloedt. De omslag die vrouwen kunnen maken, is dat ze erkennen: “De psyche van mijn kind is niet in beton gegoten. Mijn kind is geboren met een bepaalde psyche, maar ik kan iets doen om mijn kind te helpen om die psyche te ontwikkelen, zodat hij het leven op een constructievere manier kan benaderen.”

Wanneer moeders hierover nadenken, is het niet zo moeilijk om te zien dat mensen met een positievere, constructievere, houding en benadering van het leven over het algemeen een beter leven leiden, zelfs met betrekking tot de fysieke omstandigheden. Maar ze leiden vooral een beter leven met betrekking tot hun psychische situatie, hun psychisch welzijn. En welke moeder zou niet willen dat haar kind zich psychisch goed voelt? Welke moeder zou niet willen dat haar kind gelukkig, vredig en tevreden is met zijn leven? Er zijn moeders die dit niet willen omdat ze zelf zijn opgegroeid met zulke grote psychische verwondingen dat ze hun kinderen dit niet eens kunnen toewensen. Maar de meeste moeders willen dat hun kinderen een gelukkig en constructief leven leiden. En het is dus niet heel vergezocht, het komt al heel dicht bij een doorbraak voor heel veel vrouwen, omdat een cruciaal aantal vrouwen in het welvarende deel van de wereld beseft: “Er is één ding dat ik voor mijn kind kan doen dat elk aspect van het leven van mijn kind zal beïnvloeden. En dat is mijn kind helpen om zijn psychische problemen te genezen en zijn psyche te ontwikkelen.”

Dit betekent dat vrouwen ervoor open kunnen staan om naar manieren te zoeken waarop hun kind psychologisch geholpen kan worden. Er zullen vrouwen zijn, vooral in het welvarende deel van de wereld, vooral vrouwen met een drukke carrière, een drukke baan, en die eraan gewend zijn om overal voor te kunnen betalen, en die zullen zeggen: ” O, dat betekent dat ik met mijn kind naar een psycholoog moet en dat mijn psycholoog mijn kind behandelt.” Maar veel meer vrouwen kunnen voor een persoonlijkere benadering kiezen en zeggen: “Als mijn kind zijn psychische problemen moet oplossen, wie gaat dat dan doen? De vader? Waarschijnlijk niet. Is het realistisch of zelfs betaalbaar voor mij om mijn kind naar een psycholoog te sturen en kan een psycholoog mijn kind trouwens wel echt helpen?” Waarschijnlijk ook niet. Naar wie wijst de vinger? Waar wijst de vinger naar en zegt: “Jij kunt iets aan je kind doen?” Die wijst duidelijk naar mij. Dan is de volgende logische vraag: “Als ik mijn kind moet helpen met zijn of haar psychische problemen, hoe kan ik dat dan doen? Dit betekent dat ik eerst aan mijn eigen psychische problemen moet werken, want als ik bepaalde psychische verwondingen heb, kan ik mijn kind niet helpen in de eerste plaats. Maar op de tweede plaats staat dat ik zeer waarschijnlijk mijn eigen psychische tekortkomingen aan mijn kind zal doorgeven.”

Als je naar de geschiedenis kijkt, misschien zelfs naar je eigen gezin, je eigen moeder, je eigen vader, kun je dan niet zien in hoeveel gevallen een verwonde psyche van de ouders wordt doorgegeven aan de kinderen of op zijn minst de kinderen zeer beïnvloedt? Is het dan niet logisch dat jij, niet alleen om jouw kind te helpen, maar zelfs om te voorkomen dat jij je kind schade berokkent, werkt aan het oplossen van jouw eigen psychische problemen? Maar wacht even. Is het alleen voor jouw kind goed dat jij je eigen psychische problemen oplost? Nee, vanzelfsprekend is dat ook goed voor jou, want als jij je psychische problemen hebt opgelost, kun je een tevredener leven leiden. Het hogere bewustzijn wil dat voor alle moeders, maar ook voor alle mensen trouwens.

Men kan tot de erkenning komen dat, hoewel er verschillende externe factoren van invloed kunnen zijn op je leven, de belangrijkste factor je psyche is. Het volgende besef is dat de menselijke psyche niet in beton gegoten is. Het volgende inzicht is dat ieder mens, behalve een paar mensen met een heel erg verwonde psyche, de mogelijkheid heeft om bewust de leiding over zijn psyche te nemen en iets te doen om zijn verwondingen te helen, om verschillende obsessies op te lossen die voorkomen dat hij een psychisch gezond leven leidt.

Dit kan vervolgens leiden tot een ander inzicht dat zowel deel uitmaakt van de basale als essentiële menselijkheid. De basale menselijkheid stelt je in staat om te begrijpen dat veel mensen een heel moeilijk leven leiden vanwege hun psychische problemen. De essentiële menselijkheid stelt je in staat te erkennen dat jij je psyche kunt veranderen en zelf bewust iets kunt doen om die te veranderen. Veel mensen zijn bereid te begrijpen dat ze dit potentieel bezitten als onderdeel van hun behoefte aan zelfactualisatie. De modernste democratieën moeten begrijpen dat dit de volgende stap is, namelijk om van materieel welzijn naar psychologisch welzijn te gaan.

Dan komt echter het volgende inzicht. Die berust op een evaluatie van de mensheid. In welke landen, welke samenlevingen heb je de grootste lichamelijke gezondheid? Veel van jullie zijn zich dit al bewust. Er zijn al bepaalde indexen gemaakt. In welke landen zijn mensen het gezondst? In welke landen hebben ze een gezondheidszorgsysteem en zelfs een aanpak van gezondheid die het verst ontwikkeld is en daardoor het beste voor hun burgers zorgt? Dit kun je vertalen naar: “Is het genoeg om alleen naar de fysieke gezondheid te kijken?” Vanzelfsprekend niet. Je moet ook naar de psychische gezondheid te kijken. Wat doen landen aan psychische gezondheid? Hebben ze begrepen hoe groot dit probleem is? Zien ze werkelijk het belang van psychologische gezondheid in? Alle landen begrijpen dat lichamelijke gezondheid belangrijk is om een constructief en goed leven te leiden, maar bijna geen enkel land heeft volledig begrepen dat psychologische gezondheid nog belangrijker is dan fysieke gezondheid. En voor deze verandering kunnen vrouwen uit bezorgdheid voor hun kinderen zorgen, omdat ze zeggen: “We moeten veranderen. We moeten niet alleen kijken naar de materiële omstandigheden die we onze kinderen geven. De psychologische omstandigheden zijn nog belangrijker.” In sommige landen is dit al enigszins begonnen, maar nog niet doorgebroken, maar dit zou een belangrijke prioriteit moeten worden in deze samenlevingen.

Wat kan dit bevorderen? Dat vrouwen, persoonlijk, een ommezwaai maken en zeggen: “Welke psychologische hulpmiddelen zijn er voor mij beschikbaar die ik eerst op mezelf kan toepassen en vervolgens op mijn kind?” Wanneer je kijkt naar de omstandigheden in zelfs de meest ontwikkelde, moderne democratieën, zullen de meeste vrouwen snel tot het besef komen dat er niet veel beschikbaar is. Je kunt wel dingen vinden in boeken en cursussen en dergelijke, maar er is niet zo veel beschikbaar, zeker niet zoveel als wel zou kunnen. Dit kan vervolgens leiden tot een proces waarin eerst meer bewustwording komt, maar daarna zelfs de eis wordt opgeschroefd: “We willen betere psychologische hulpmiddelen. We willen een beter inzicht in de psyche dan we krijgen door de traditionele psychologie en traditionele psychotherapie.”

Wanneer je zelfs in de meest welvarende landen hier realistisch naar kijkt, hoe kunnen vrouwen het zich dan veroorloven om eerst jarenlang elke week naar een psycholoog te gaan en een zeer hoge vergoeding te betalen voor een sessie van een uur die eigenlijk niet veel voorstelt? Welke vrouwen kunnen het zich veroorloven om hun kinderen naar zo’n therapie toe te sturen? Is het dan voor de meeste vrouwen wel realistisch dat ze de wens om hun kinderen psychologisch een goed leven te geven, kunnen laten uitkomen door de traditionele weg te bewandelen? Nee. Wat is dan het enige realistische alternatief? Dat je verschillende benaderingen van psychische problemen vindt die mensen persoonlijk kunnen toepassen. Je hebt geen therapeut nodig die vijf jaar naar de universiteit is geweest en psychologie heeft gestudeerd, maar in veel gevallen zijn eigen psychische problemen niet heeft opgelost, om jou te helpen.

Je hebt iemand nodig die wat praktijkervaring heeft, wat straatgevoel, zoals dat vaak wordt genoemd, en kan zeggen: “Ik heb aan mezelf gewerkt. Ik heb jarenlang gewerkt aan zelfrealisatie, psychische genezing, zelfs persoonlijke ontwikkeling, persoonlijke groei. Ik heb deze hulpmiddelen gevonden, deze leringen. Dit heeft voor mij gewerkt. Ik denk dat het ook voor jou kan werken.” Dan zie je dat er een totaal nieuwe beweging kan ontstaan, omdat steeds meer vrouwen op zoek zijn naar een praktische benadering van psychologische genezing en ontwikkeling die ze eerst op zichzelf kunnen toepassen en daarna op hun kinderen; praktisch, betaalbaar en uitvoerbaar in hun dagelijks leven. Als er vraag naar is, moet het aanbod volgen, en dan kan er een totaal nieuwe industrie, zoals ze het vaak noemen, ontstaan. Er kan een totaal andere beweging ontstaan. Je hebt het al een beetje met zelfhulp, mindfulness, verschillende cursussen over zelfbewustzijn, maar het kan ook worden uitgebreid naar psychologie, psychische genezing, persoonlijke ontwikkeling. Er zullen natuurlijk vrouwen openstaan voor een spirituele benadering, maar veel vrouwen staan open voor een universelere benadering die niet openlijk of rechtstreeks spiritueel is.

Dit is een zeer belangrijke ontwikkeling waar de bewustere mensen aan kunnen werken, het kunnen visualiseren. Je kunt er zelf aan werken, de vraag scheppen, de vraag inlossen. Sommigen van jullie hebben ervaring met het helpen van mensen door middel van coaching, zelfhulp, en dergelijke. Sommigen van jullie hebben ervaring met de traditionele psychologie. Veel mensen hebben het potentieel om hier deel van uit te maken. Natuurlijk zijn veel vrouwen, maar ook enkele mannen, erop afgestemd om de rol van therapeut op zich te nemen om in de behoefte te voorzien: coaches, auteurs, en dergelijke, maar de focus kan in de eerste plaats liggen op: “Mij ontwikkelen als vrouw zodat ik mijn kind, mijn kinderen, kan helpen zich te ontwikkelen tot productieve mensen.” Vanzelfsprekend moet de samenleving op de langere termijn het tot een prioriteit maken dat dit net zo beschikbaar wordt als fysieke gezondheidszorg, maar dat is iets voor later. Eerlijk gezegd zijn er veel vrouwen die openstaan voor het besef: “Ik kan niet wachten tot de samenleving dit doet. Mijn kinderen zullen volwassen zijn voordat dat gebeurt. Ik moet nu beginnen. Ik moet nu iets doen. Ik moet zelf het initiatief nemen.”

Vrouwen kunnen samenkomen, groepen vormen, steungroepen voor elkaar, waarin ze elkaar helpen hun psyche te ontwikkelen en hun kinderen te helpen zichzelf te ontwikkelen. Dit kan op veel manieren. Er moet veel worden geëxperimenteerd, zodat mensen in verschillende landen en verschillende culturen ontdekken wat voor hen werkt. Dit wil niet zeggen dat er maar één manier is om dit te doen of dat er maar één bepaalde leer is om dit te doen. Er moeten universele ideeën naar buiten komen. Veel zijn er al, maar ze moeten worden samengevoegd tot een praktisch, toepasbaar proces en methode, veel methoden, veel therapieën, veel benaderingen. Dit is een heel erg belangrijke ontwikkeling. Het zal natuurlijk beginnen in de welvarender landen, daar bestaat geen twijfel over, omdat de mensen daar de vrije tijd en aandacht hebben om dit te doen. Ze hebben ook het geld om dit te doen, maar het kan zich als kringen in het water verspreiden.

Waar kan dit op langere termijn tot uitgroeien? Wanneer jij je behoeften aan zelfactualisatie begint te herkennen, kun je openstaan voor verschillende vormen van spirituele ideeën. Je komt op het punt waarop je, om zelfactualisatie volledig te omarmen, moet beseffen dat je geen fysiek, materieel wezen bent. Anders zou je niet het potentieel hebben om jezelf te actualiseren. Een koe kan zichzelf niet verwerkelijken, een aap ook niet, maar een mens wel. Dit kan veel vrouwen dus openstellen voor een spirituele benadering. Veel vrouwen stellen zich al open, maar heel veel meer kunnen zich in het komende decennium openstellen voor verschillende spirituele benaderingen. Nogmaals, er is er niet één die het overneemt, die dominant is, maar er zijn algemene ideeën waar veel vrouwen over willen nadenken.

In de eerste plaats het idee van reïncarnatie. Dat is erg belangrijk om een paar van de vragen op te lossen die moeders hebben. Je denkt bijvoorbeeld na over de toekomst van je kind en je weet dat het risico altijd bestaat dat je kind een ongeluk krijgt of iets meemaakt dat zijn leven op een negatief spoor kan zetten of zijn leven zelfs kan beëindigen. Wanneer je begrijpt dat het kind eerder heeft geleefd en in vorige levens karma kan hebben gemaakt, dan kan dit negatieve gebeurtenissen versnellen. Je kunt je afvragen: “Wat kan ik doen aan het karma van mijn kind uit vorige levens?” Vanzelfsprekend kun je verschillende dingen doen volgens diverse spirituele tradities om dit karma te transformeren voordat het fysiek wordt. Vanzelfsprekend doen sommige bewustere mensen dit al vele jaren, waarbij ze spirituele hulpmiddelen gebruiken om het karma van hun kinderen te transmuteren, maar veel meer vrouwen kunnen zich openstellen voor het idee: “Ik kan bepaalde spirituele hulpmiddelen gebruiken om het karma van mijn kind transformeren voordat het fysiek wordt en een ongelukkige gebeurtenis veroorzaakt.”

Nog een vraag die veel vrouwen hebben, ook al zijn ze zich er niet beslist van bewust of kunnen ze er geen woorden aan geven, maar het is gewoon deze: “Waarom is mijn kind zoals hij is?” We hebben het nu niet alleen over fysieke kenmerken. De meeste moeders begrijpen dat hun relatie met hun kind sterk afhankelijk is van de persoonlijkheid van het kind, met andere woorden, de psyche van het kind. Veel vrouwen hebben ervaren dat er beperkingen zitten aan wat voor relatie, hoe hecht en open de relatie is die ze kunnen hebben met een van hun kinderen, of zelfs met al hun kinderen. Hoe komt dit? Een belangrijk aspect is natuurlijk de psyche die het kind in vorige levens heeft gevormd en in dit leven met zich meedraagt. Maar jouw relatie met je kind is natuurlijk niet alleen afhankelijk van de psyche van het kind, maar ook van jouw psyche. Dus als je openstaat voor reïncarnatie, kun je zien dat je bepaalde ervaringen uit vorige levens in dit leven met je meedraagt, zoals bepaalde psychische aandoeningen, obsessies, wonden, neigingen. Je hebt een bepaald reactiepatroon waardoor je altijd op een bepaalde manier reageert, en je kind weet precies hoe hij op de knop moet drukken die deze reactie bij jou teweegbrengt.

Vrouwen kunnen beginnen zichzelf sterker te maken door te zeggen: “Oké, ik zie dat er een bepaald patroon zit in mijn relatie met mijn kind. De oorzaak hiervan moeten bepaalde patronen zijn in de psyche van mijn kind, bepaalde wonden, bepaalde obsessies en ook bepaalde patronen in mijn eigen psyche. Moet ik de rest van mijn leven dan volgens deze patronen leven? Zal dit een grens stellen aan mijn relatie met mijn kind die tot in het oneindige zal voortduren? Of kan ik hier iets aan doen?” Natuurlijk besef je wel dat je er iets aan kunt doen. Je kunt je relatie met je kind fundamenteel veranderen, maar alleen als je zowel jouw eigen psyche als die van je kind verandert. In sommige gevallen kan het moeilijk zijn om de psyche van je kind te veranderen, maar naarmate de samenleving vooruitgaat, zal het steeds gemakkelijker worden omdat er meer bewustzijn zal komen. Kinderen zullen dan al vanaf de kleuterschool leren dat ze iets kunnen doen met hun psyche. Vanaf het komende decennium, maar ook daarna, zal men meer gaan beseffen dat alle menselijke relaties afhankelijk zijn van de psyche van alle betrokken mensen. En daar kun je iets aan doen. Ook al kun je als moeder de psyche van je kind niet veranderen, door je eigen psyche te veranderen, kun je toch je relatie met je kind veranderen.

Ik geef toe dat sommige kinderen het erg moeilijk zullen hebben om bepaalde psychische aandoeningen in hun jeugd te overwinnen, omdat de kinderen volwassen moeten worden. Ze moeten bepaalde ervaringen in hun leven opdoen voordat ze eraan toe zijn om naar hun eigen psyche te willen kijken. Sommige kinderen zullen het gevoel hebben dat hun moeder hen dit probeert op te dringen en het is natuurlijk belangrijk dat je niet probeert dit aan je kind op te dringen. De meeste kinderen worden niettemin het best geholpen als hun moeder eerst haar eigen obsessies oplost en vervolgens probeert het kind te helpen. Wanneer jij als moeder je eigen psychische patronen hebt opgeruimd, is het niet zo waarschijnlijk dat je het kind iets wilt opdringen, omdat je dan niet probeert de psychologische problemen van je kind op te lossen om te voorkomen dat je met die van jezelf te maken krijgt, zoals tegenwoordig het geval is met veel moeders die zich niet realiseren waar we het nu over hebben. Je kunt naar het patroon kijken, misschien zelfs het patroon met je eigen moeder, omdat jij, toen je kind was, bepaalde dingen deed die je moeder boos maakten, en je moeder hield er niet van om boos te zijn. Dus probeerde ze jou te dwingen je gedrag te veranderen, zodat zij niet boos zou worden.

Dit is natuurlijk geen patroon dat je wilt herhalen bij je eigen kinderen. Je wilt het anders aanpakken en zeggen: “Laat me eerst aan mijn eigen psyche werken voordat ik de psyche van mijn kind probeer te veranderen, zodat ik er zeker van ben dat ik mijn kind niets wil opdringen om te voorkomen dat ik naar mezelf moet kijken. Met andere woorden, ik zal de balk in mijn eigen oog verwijderen voordat ik me ga bezighouden met de splinter in het oog van mijn kind.” In sommige gevallen hoef je alleen maar de splinter uit je eigen oog te halen voordat je de balk in het oog van je kind kunt behandelen, omdat het natuurlijk in het algemeen niet zo is dat kinderen minder psychische problemen hebben dan hun ouders.

Integendeel, in deze tijd hebben veel kinderen grotere psychische problemen dan hun ouders. Wanneer je kijkt naar de geschiedenis van de laatste honderd jaar, met de vele oorlogen en conflicten die er zijn geweest, dan begrijp je dat de reden is dat een groot aantal zielen in vorige levens ernstig gewond is geraakt. Ze komen in dit leven met het verlangen om hun psychische wonden te helen en zeggen tegen zichzelf: “Waar zou ik geboren willen worden?”

Veel van hen willen geboren worden in een welvarend land omdat ze dan meer kans hebben om aan hun psychologische problemen te werken, maar ze zullen ook naar de ouders kijken en zeggen: “Ik zou graag geboren willen worden bij ouders die niet zoveel psychologische problemen hebben als ik, die wat tijd over hebben, wat vrijheid, om mij te helpen. Dit wil niet zeggen dat het altijd zo is, want er zijn natuurlijk ook veel kinderen en veel van jullie als spirituele mensen hebben minder psychische problemen dan jullie ouders. Daarom zou je in potentie ook je ouders kunnen helpen, of je in ieder geval kunnen bevrijden van je ouders, zodat hun psychische problemen jouw leven niet bepalen. Maar er is een duidelijke tendens in de welvarende landen dat veel kinderen worden geboren met een aantal ernstige psychische problemen uit vorige levens in de hoop dat hun ouders hen de kans kunnen geven om ze te helen en overwinnen.

Dit is ook een uitdrukking is van essentiële menselijkheid, namelijk dat vrouwen op zoek gaan naar meer inzicht in: “Waarom is mijn kind zo?” Hierdoor kunnen vrouwen zich openstellen voor reïncarnatie, omdat het potentieel groot is dat dit verklaart waarom het kind zo is, waarom het bepaalde psychische wonden heeft die je niet kunt verklaren. Door het huidige begrip van psychologie heeft de samenleving of zelfs familieleden de tendens om hun ouders de schuld te geven dat hun kinderen psychische problemen hebben. Als je kind niet voor zichzelf kan zorgen of een opleiding kan volgen, moet je als ouder iets verkeerd hebben gedaan. Of je genen zijn niet goed genoeg, of de manier waarop je het kind hebt opgevoed, is niet goed genoeg. Maar dat is niet altijd het geval. In veel gevallen juist niet. Aan een bepaald kind kun je zien dat hij een grote psychische wond heeft. Een grote psychische wond kan alleen ontstaan door een ernstig fysiek trauma dat tot een psychologisch trauma heeft geleid. Als je naar zo’n kind kijkt dat is opgegroeid in een welvarend land met ouders die veel geld hadden en een stabiel leven leidden, dan weet je dat dit kind in zijn jeugd niet werd blootgesteld aan zo’n soort trauma. Maar de wond is er wel en die verhindert misschien dat dit kind een constructief leven leidt. Wat kan dit verklaren? Alleen reïncarnatie. Het potentieel bestaat dus dat het moederschap en een groter bewustzijn bij moeders vrouwen kunnen openstellen voor veel universele spirituele ideeën.

Basale menselijkheid is de erkenning iedereen rechten heeft, wat er niet mag gebeuren of wat er fysiek met een kind zou moeten gebeuren. De essentiële menselijkheid gaat over kansen, de kansen van mensen, de kansen van het kind. Wanneer jij je bewustzijn verhoogt, dan bekijk je ook: “Wat zijn de kansen voor mijn kinderen? En hoe zou ik die kansen kunnen verbeteren?” Je kunt de kansen van je kinderen zeker verbeteren als je hen helpt hun psyche te genezen. Maar kun je niet meer doen om de kansen van je kinderen te verbeteren, misschien zelfs beïnvloeden wat voor soort kinderen je gaat krijgen?

Als je niet naar alle details kijkt dan kun je één ding zeggen: Elke keer dat je aan Jezus denkt, wat je ook vindt van het christendom, als jij je bevrijdt van de gebruikelijke doctrines, dan was Jezus een kind met een buitengewoon potentieel. Hij kreeg een buitengewone kans om iets in het leven te doen wat grote impact op de wereld zou hebben, een positieve impact op de wereld. Als je dus een moeder bent die iets bewuster is dan de gemiddelde moeder, zou je dan niet de moeder willen worden van een of meerdere kinderen die ook de kans zouden kunnen krijgen om positieve invloed op de wereld te hebben? Je zou dus moeten zeggen: “Waar zou dit toe kunnen leiden? Hoe zou ik moeder kunnen worden van een bijzonder begaafd kind met een groot potentieel?”

Je zou dan bereid moeten zijn om aan jezelf te werken, niet alleen aan je psyche, want het gaat niet alleen om het helen van psychische wonden en reactiepatronen. Het gaat over het ontwikkelen van de hogere mogelijkheden van de menselijke psyche. Dit betekent dat je het pad naar het hogere bewustzijn moet bewandelen en doelbewust en bewust moet proberen jezelf in een hogere bewustzijnsstaat te brengen dan de meeste mensen normaal noemen.

Om een kind met een hoger potentieel voort te brengen, moet jij je psychologische problemen zo vastberaden hebben opgelost dat je geen obsessies meer hebt die een negatief effect op het kind zouden kunnen hebben. Je moet je psychologische problemen zover hebben opgelost dat je vrij bent om je te concentreren op het afstemmen op het potentieel van je kind en wat ervoor nodig is om dat potentieel te steunen, zodat je kunt doen wat in je vermogen ligt om het kind zijn potentieel te helpen realiseren.

Er zijn veel vrouwen die in dit leven aan hun psyche hebben gewerkt en in vorige levens veel problemen hebben opgelost, waardoor ze in dit leven in hun Levensplan hebben staan dat ze een kind baren met een bepaald potentieel, een hoger potentieel. Veel van deze vrouwen komen uit welvarende landen maar niet allemaal en een grote groep vrouwen is zich daar nog niet van bewust, maar die zou een doorbraak kunnen krijgen en zeggen: “Wat kan ik dan doen om me voor te bereiden op het baren van zo’n kind?”

Het antwoord is vanzelfsprekend dat je naast het oplossen van je psychologische problemen je bewustzijn kunt verhogen, een spiritueel pad kunt bewandelen, op het punt kunt komen waarop je begrijpt wat een mens nodig heeft om zijn bewustzijn te verhogen en daardoor zijn hogere potentieel te ontplooien. Er zijn vrouwen die dit binnen tien jaar kunnen doen en er zijn anderen die dit daarna ook kunnen. Er zijn bij wijze van spreken stappen voor vrouwen om dit geleidelijk te kunnen doen. Jullie die dit besef al hebben dat je een spiritueel potentieel hebt, het potentieel op spirituele groei, kunnen hiervoor spiritueel werk doen en sommigen van jullie kunnen andere vrouwen proberen te helpen, hetzij door middel van counseling, coaching, therapieën, workshops, wat voor ervaring je ook hebt. Je kunt natuurlijk veel dingen doen. Heel veel dingen kunnen in de komende tien jaar worden gedaan om een soort doorbraak te creëren waardoor moeders zich meer openstellen om verder te kijken dan de traditionele standpunten, traditionele overtuigingen, traditionele denksystemen en te kijken: “Wat kan ik doen om het leven van mijn kinderen en natuurlijk ook mijn eigen leven te verbeteren? Wat kan ik doen om mijn relatie met mijn kinderen of de relatie van mijn kinderen met elkaar te verbeteren?”

Hoeveel moeders zijn niet bevallen van hun eerste kind en hebben ervan genoten om een tijdje alleen te zijn met dat kind en hun volledige aandacht op dat kind te richten. Toen keken ze uit naar een tweede kind en dachten dat die twee kinderen veel plezier met elkaar zouden hebben, samen zouden kunnen spelen, elkaar zouden helpen. En je krijgt een tweede kind en als het amper ‘droog achter de oren’ is, zoals het gezegde luidt, begint hij al te vechten met zijn broer of zus en ontstaat er rivaliteit tussen hen. De kinderen hebben grote conflicten met elkaar.

Dit kun je alleen begrijpen als je iets van reïncarnatie afweet en beseft dat deze twee zielen in een vorig leven ernstige conflicten kunnen hebben gehad die ze met zich meedragen ook al zijn het broers en zussen, en denk je dat ze omdat ze dezelfde moeder hebben in dit gezin, elkaar toch leuk zouden moeten vinden. Ze haatten elkaar in vorige levens en dan kom je weer in zo’n situatie; ga je hiermee leven totdat de kinderen eindelijk het huis uit zijn, of ga je proberen er iets aan te doen? Wat kun je eraan doen? Welnu, je kunt psychologische hulpmiddelen gebruiken om de psychische problemen van de kinderen te genezen; je kunt spirituele hulpmiddelen gebruiken om het karma tussen hen te verteren en ze op een positief spoor te zetten. Je kunt ze helpen over deze patronen heen te groeien die ze uit vorige levens met zich meedragen, zodat ze zich in wezen van elkaar kunnen bevrijden en verschillende richtingen kunnen opgaan, of hun meningsverschillen bijleggen en een constructieve relatie hebben. Ze zijn dan in elk geval vrij van het conflict dat hun leven misschien meerdere levens in beslag had kunnen nemen.

Nogmaals, je kunt zeggen: “Wat kun je als vrouw doen om ervoor te zorgen dat je niet zulke kinderen krijgt?” Verhoog je bewustzijn. Of je kunt op zijn minst jouw bewustzijn verhogen, zodat jij, als je zulke kinderen hebt, hen kunt helpen en voorkomen dat jij op een negatieve manier op hen reageert.

De boodschap komt erop neer dat het moederschap meer inhoudt dan het op het eerste gezicht lijkt. Het is tijd om een hoger bewustzijn van het moederschap te krijgen. Sommigen denken misschien dat het moederschap meer inhoudt dan het op het eerste gezicht lijkt, maar je kunt ook zeggen: “Het moederschap houdt meer in dan ik, het zelfgevoel van de moeder, het ‘ik’ van de moeder.”

Moederschap gaat niet over het ‘ik’. Het moederschap gaat over meer dan ik, meer dan mij. Veel vrouwen houden zich van oudsher bezig met het moederschap vanuit een egocentrisch perspectief. Dit is op twee belangrijke manieren gebeurd. Ze hadden geen zwangerschap gepland; ze werden in het diepe gegooid, ze hebben zich daar misschien toe gedwongen gevoeld en dus gaan ze egocentrisch om met de situatie waarin ze zich noodgedwongen bevinden. Of ze waren van plan om zwanger te worden omdat ze een egocentrisch verlangen hadden naar hoe hun kinderen moesten worden. Je weet, en veel van jullie zullen in zo’n omgeving zijn opgegroeid; dat je moeder een heel vast idee had van hoe jij je leven moest leiden, wat je wel en niet zou moeten doen. Dit komt omdat het moederschap voor je moeder niet meer was dan zij kon begrijpen, haar ‘ik’, haar afgescheiden zelf, haar uiterlijke persoonlijkheid.

Als je hier historisch naar kijkt, dan kun je zien dat zelfs moeders in de moderne democratieën vaak hogere verwachtingen hadden van hun kinderen. Dit zie je vooral bij dochters. Moeders hebben van oudsher hogere verwachtingen van hun dochters dan van hun zonen en geven daarom in veel gevallen hun dochters minder vrijheid. Als dochter stond je leven op een bepaald spoor en moest je voldoen aan de verwachtingen van je moeder, zelfs je familie en je cultuur. Maar je kunt zien dat vrouwen in de welvarende landen, de modernere landen, niet alleen fysieke of economische vrijheid hebben gekregen, maar ook meer een psychische vrijheid om niet het leven te leiden dat hun moeders of zoals hun moeders van hen verwachtten. Veel vrouwen zijn erin geslaagd om zich van die verwachtingen te bevrijden. Veel moeders hebben ook hun traditionele verwachtingen bijgesteld, zodat er meer vrijheid is in welvarende landen.

Maar in andere landen zoals, nogmaals, de moslimlanden in het Midden-Oosten, maar ook India, China, vele andere landen, zelfs Zuid-Korea, ook al is het een moderne democratie, hebben de ouders, vooral moeders, een zeer hoge verwachting van hoe hun kinderen, vooral hun dochters, moeten leven en vrouwen in deze landen kunnen dit moeilijk doorbreken. Vrouwen in het westen kunnen de vrouwen in die andere landen helpen om dit te overwinnen. Help hen zo te groeien dat ze hun essentiële menselijkheid kunnen herkennen en zeggen: “Ik heb het recht om de verwachtingen van mijn moeder, mijn vader, mijn samenleving, mijn familie, los te laten en mijn eigen leven te leiden. Ik heb het recht om iets met mijn leven te doen wat mijn ouders en hun generatie zich niet eens konden voorstellen en visualiseren. Ik heb het recht om mijn samenleving verder te brengen dan mijn samenleving zich kan voorstellen en visualiseren. Dit is mijn hogere menselijkheid, mijn essentiële menselijkheid, mijn hogere potentieel.”

Je ziet dat je heel veel dingen kunt doen. Er kunnen boeken over geschreven worden. Heel veel vrouwen in alle delen van de wereld zouden boeken kunnen schrijven over hun situatie, hun groeiproces, wat ze hebben meegemaakt, wat ze hebben overwonnen. Een vrouw in Saoedi-Arabië heeft een boek geschreven waarin ze beschreef hoe ze enkele taboes heeft doorbroken. Ze reed in een auto, ze zat in de gevangenis, ze moest uiteindelijk haar land verlaten, maar toch beschrijft ze de stappen die ze heeft doorlopen, en veel andere vrouwen kunnen zich hierin herkennen. Maar veel vrouwen in het welvarende deel van de wereld zouden ook hun verhaal op kunnen schrijven over wat ze in hun leven hebben meegemaakt, hoe zij beperkingen hebben overwonnen, dat ze al die dingen hebben overwonnen. Het hoeven niet eens boeken te zijn. Dat kunnen ook blogs zijn. Dat kunnen berichten op internet zijn. Dat kunnen films, tv-series zijn; allerlei dingen.

De afgelopen decennia zijn steeds meer vrouwen hun mening gaan geven, niet beslist over grote politieke, filosofische onderwerpen, hoewel ze dat ook zouden kunnen, maar over hun eigen situatie, hoe ze verschillende beperkingen hebben overwonnen. Dit is een grote inspiratiebron voor vrouwen. Dit is hard nodig!

Er moet een beter alternatief komen voor de traditionele vrouwenbladen die weinig meer zijn dan propaganda om traditionele opvattingen over vrouwen te promoten, de rol van vrouwen, hoe vrouwen eruit moeten zien, wat het betekent om mooi en seksueel aantrekkelijk te zijn voor mannen en al dat soort dingen meer. Er moet een uitdrukkingsvorm komen waarin echte vrouwen hun ware verhaal vertellen over hun echte worsteling en hoe ze echte beperkingen overwinnen. Dit zou enorm inspirerend kunnen zijn voor veel andere vrouwen, niet alleen in het welvarende deel van de wereld, maar vooral in andere delen van de wereld waar vrouwen dit misschien lezen. Het is zelfs goed dat het nu mogelijk is om televisie te kijken in grote delen van de wereld en dat vrouwen zelfs in sommige armere landen daar nu televisie kunnen kijken. Als je kijkt naar bepaalde tv-series over vrouwen die zijn gemaakt door het establishment in Hollywood, dan zou je kunnen zeggen dat die tv-series totaal geen voeling hebben met hoe vrouwen leven en wat hun situatie is in arme landen en dat klopt natuurlijk.

Maar het is ook waardevol dat vrouwen in arme landen in een programma op tv zien dat vrouwen in andere delen van de wereld een heel ander leven leiden dan zij. Ze hebben veel betere materiële omstandigheden. In feite leven ze in zulke welvarende materiële omstandigheden dat ze niet eens de tijd nemen om zich er zorgen over te maken. Ze maken zich alleen maar zorgen over hun vriendjes en of ze wel genoeg seks krijgen, maar vrouwen in het armere deel van de wereld kunnen zien dat het echt mogelijk is om zo’n soort leven te leiden, en als dit mogelijk is voor de vrouwen die we vaak zien, die eerlijk gezegd niet bijzonder geavanceerd of intelligent zijn maar heel erg in zichzelf opgaan, waarom zou het dan voor hen niet mogelijk zijn in hun deel van de wereld?

Het is de moeite waard om dit te verspreiden, ook al is het misschien een populaire cultuur of niet bijzonder hoogstaand; het geeft wel een ander perspectief.

Het is zelfs nog belangrijker dat vrouwen hun ware verhaal delen, dat niet door Hollywood in een mooier daglicht wordt gesteld, maar hun echte verhaal, hun ware worsteling. Je zou kunnen zeggen: “Ik ben opgegroeid in een zeer bevoorrechte samenleving waarin ik natuurlijk geen grote armoede heb gekend. En wat voor waarde zouden die omstandigheden voor vrouwen die in Saoedi-Arabië of in India en Bangladesh leven, kunnen hebben?” Maar ze kunnen wel worden geïnspireerd door het feit dat je tegen bepaalde beperkingen aanliep, dat je ze hebt overwonnen en dat kan hen inspireren om te zeggen: “Kan ik dan ook de beperkingen overwinnen die ik tegenkom, ook al zijn ze anders?”

Want hoe heb jij je beperkingen overwonnen? Door aan jezelf, aan je eigen psychologische problemen te werken en je vraagt je misschien af hoe een vrouw die in tamelijk armoedige omstandigheden leeft aan haar psyche kan werken? Maar de waarheid is hoeveel het je kost om aan jezelf te werken als je enige basiskennis van psychologie hebt? Je hebt gewoon af en toe wat tijd nodig in je dagelijks leven. Dan kun je wat vooruitgang boeken. Je mag dus niet de negatieve kijk hebben dat je niets kunt doen of dat wat je doet, geen invloed zal hebben. Je moet onthouden wat de Boeddha zei toen hij uit Nirvana kwam en werd uitgedaagd door de demonen van Mara die zeiden dat niemand zijn leer zou kunnen begrijpen. Hij zei: “Sommigen zullen het begrijpen, sommigen zullen er baat bij hebben.” Sommigen zullen door jou worden geïnspireerd en is het dan niet de moeite waard om dingen over jezelf te vertellen?

Bovendien leer je dan om dingen naar buiten te brengen, jouw verhalen naar buiten te brengen en te zien hoe je reageert op de feedback die je krijgt. Hierdoor krijg je de kans om te groeien. Wanneer je naar de geschiedenis kijkt, de vrouwenkiesrechtbeweging, de vrouwenemancipatiebeweging, dan begrijp je dat vrouwen niet als individu deze doorbraken hadden kunnen bereiken. Ze bereikten die door samen te komen, door elkaar te steunen, door samen te werken, niet zoals mannen samenwerken, maar zoals vrouwen kunnen samenwerken. Dit heeft een enorme impact op de wereld gehad en het potentieel om dit soort impact op de wereld te kunnen hebben, is vrijwel onbeperkt als vrouwen samenkomen en samenwerken.

Mannen richten zich in het algemeen veel meer op omstandigheden op de wereld, religie, politieke overtuigingen, etnische overtuigingen, huidskleur, en dergelijke. Vrouwen hebben het potentieel om verder te kijken dan alle uiterlijke dingen om zich met elkaar te verbinden op hartniveau, op intuïtief niveau en daardoor een zusterschap te vormen dat alle uiterlijke grenzen overschrijdt. Mannen kunnen dit niet, althans niet binnen afzienbare tijd. Vrouwen wel. Sommigen van jullie hebben het al gedaan; veel vrouwen doen het al, maar het is mogelijk dat dit de komende tien jaar op veel grotere schaal doorbreekt en veel meer grenzen zal overschrijden dan tot nu toe is gebeurd. Dit is een van de grootste mogelijkheden om het Tijdperk van Hoger Bewustzijn te manifesteren.

Mannen zullen zeker een rol spelen bij het manifesteren van het Tijdperk van Hoger Bewustzijn, maar bij praktische, alledaagse zaken zullen vrouwen die verandering bevorderen, want anders zullen er geen veranderingen komen. Wil jij dus ook, niet alleen autorijden in Saudi-Arabië, maar ook verandering bevorderen in Saudi-Arabië, in Iran, in India, in Bangladesh, in China, in Denemarken, in Zweden, in Amerika, in Zuid-Amerika, in Afrika, waar ook maar ter wereld? Zullen jullie als vrouwen die verandering stimuleren? Je hoeft je er niet negatief over te voelen, maar het als een kans te zien om te zeggen: “Wat kan ik doen? Wat kan ik doen om het leven van mijn eigen kinderen te verbeteren?” Als je geen kinderen hebt of als ze volwassen zijn: “Wat kan ik doen om het leven van andere kinderen en hun moeders te verbeteren? Wat kan ik doen om het leven van vrouwen over de hele wereld te verbeteren?”

Er is iets wat jij kunt doen. Het is weer een leugen die de manipulatoren altijd op jou projecteren. Als je eerlijk naar jezelf kijkt, dan weet je dat je een lering kunt lezen en je daarna geweldig kunt voelen, je opgetogen kunt voelen en na enige tijd volgt de reactie: “O, ik kan niets doen. Wie ben je? Wie denk je wel dat je bent? Wat kun jij doen?” Maar je kunt met een hoger bewustzijn zeggen: “Er is iets wat ik wel kan doen.” En wat je ook doet, is beter dan niets doen, want niets heeft de wereld nooit veranderd, maar iets, veel kleine dingen, hebben de wereld inderdaad veranderd en zullen de wereld in de toekomst veranderen. Veel bewustere mensen zijn op zoek naar een grote doorbraak en dan zijn we in het Tijdperk van Hoger Bewustzijn. Maar de Gouden Eeuw zal ontstaan door veel kleine stapjes; veel kleine veranderingen hier en daar zal het Tijdperk van Hoger Bewustzijn brengen. Over vijfhonderd jaar denken de mensen nog steeds niet dat de wereld zich in een gouden eeuw bevindt, omdat ze het zich niet hebben gerealiseerd. Er zijn tegenwoordig mensen die de immense vooruitgang die de afgelopen vijfhonderd jaar is geboekt, niet hebben erkend, althans in sommige delen van de wereld, omdat ze het niet hebben beseft. Ze zijn niet van gedachten veranderd. Maar over vijfhonderd jaar herken je deze planeet nauwelijks meer, want dan zal het Tijdperk van Hoger Bewustzijn flink op weg zijn om haar hogere potentieel te manifesteren.