Vrouwen van binnenuit bevrijden

 

Wat is een ander aspect dat wordt onderdrukt in een systeem als het communisme? Dat is gevoel van eigenwaarde. Wat is de onderbewuste, de subliminale, boodschap die door het communistische systeem naar alle mensen wordt gestuurd? Dit is natuurlijk dat het individu niets waard is in vergelijking tot de staat, het systeem zelf.

Dit werd op een wrede manier door Stalin geopenbaard die bereid was elk individu te doden. Wat Stalin deed, werd voor een groot deel gedreven door zijn persoonlijke demonen en zijn onverzadigbare zoektocht naar macht en zijn voortdurende paranoia omdat hij bang was dat zijn macht zou kunnen worden aangevochten. Dit is trouwens de onvermijdelijke metgezel als jij je in een positie plaatst zoals Stalin. Hij wist heel goed dat hij met geweld de macht had overgenomen en daarom leefde hij voortdurend in de angst dat iemand anders hem zou aandoen wat hij anderen had aangedaan. Dat kan niet anders.

Het communisme en zelfrespect
Maar het belangrijkste punt is dat hoewel Stalins meedogenloze repressie niet echt verplicht werd gesteld of noodzakelijk was op grond van het communistische systeem of de communistische filosofie, geen enkel volk vrij willens en wetens voor het communistische systeem zou kiezen. Daarom moeten ze het altijd opgedrongen krijgen.

Wanneer je hier vanuit een groter perspectief naar kijkt, dan zit er natuurlijk een bepaalde denkwijze achter. Het zou helpen als de naties van Oost-Europa zouden beginnen na te denken over de universele elementen, namelijk dat er een machtselite achter de vorming van de Sovjet-Unie en het communistische systeem zat. Die machtselite moest de mensen dwingen om zich te onderwerpen en ze gebruikten een bepaalde bewustzijnsstaat om dit te bereiken.

Een element van dit bewustzijn is dat het communistische systeem, de communistische doctrines, zeggen dat de staat en het systeem superieur zijn aan het individu. Dit is natuurlijk een kenmerk dat je terugziet in alle systemen en ideologieën die door de manipulatoren zijn gevormd. De katholieke kerk was ook duidelijk belangrijker dan welk individu ook, want elk individu was per slot van rekening gewoon van nature een zondaar en daarom van nature onvolmaakt. De mensen worden geprogrammeerd met de boodschap dat de mensen die in een communistisch systeem leven, inherent geen zelfrespect hebt. Je zelfrespect wordt bepaald door of wordt bepaald in relatie tot de staat, het systeem.

Als je deel uitmaakt van het systeem, dan kun je een zeker gevoel van eigenwaarde krijgen, een gevoel van zelfrespect. Nu zouden we kunnen stellen dat dit geen echt gevoel van zelfrespect is, omdat het echte gevoel van zelfrespect van binnenuit moet komen. Niettemin zijn er mensen in het communistische systeem die een gevoel van eigenwaarde krijgen door een positie binnen het systeem te verwerven of misschien zelfs door het gevoel te hebben dat ze deel uitmaken van een groot en machtig rijk dat gevreesd wordt door andere naties op de wereld.

Tijdens het communisme werden veel jonge mensen opgevoed, geprogrammeerd, om zich inherent superieur te voelen aan mensen die in het decadente westen wonen.

Dit soort gevoel van eigenwaarde zou ervoor kunnen zorgen dat deze jonge mensen bereid zouden zijn om mensen in het westen in een oorlog te doden. Ze beschouwden westerlingen niet als menselijke wezens, of in ieder geval inferieur aan hen, bijna als niet-mensen die je zomaar mocht doden om het communistische systeem te verspreiden. Je kon deze mensen niet duidelijk maken wat er was gebeurd, omdat ze natuurlijk niet wisten dat ze geprogrammeerd waren om deze reactie te krijgen.

Verwarring in de collectieve psyche
Het communistische systeem kan een dubbel effect hebben. De mensen die, althans tot op zekere hoogte, het systeem accepteren, kunnen een gevoel van zelfrespect opbouwen, het gevoel dat ze superieur te zijn aan mensen die niet in dat systeem zitten. Ze kunnen zich zelfs superieur voelen aan hun eigen familieleden die geen lid zijn van de partij of geen gelovige communisten zijn. Ze voelen zich vanzelfsprekend superieur aan de mensen buiten het communistische systeem.

Nu waren er natuurlijk meer mensen in Rusland die dit gevoel van superioriteit overnamen dan in Oost-Europa, omdat de naties in Oost-Europa duidelijk voelden dat ze onderdrukt werden door Rusland. Die tendens bestond meer onder het Russische volk dat in leidinggevende posities werd geplaatst, vooral degenen die de macht kregen over de andere republieken, ontwikkelden een gevoel van superioriteit. Er waren ook mensen in elk land in Oost-Europa die deel gingen uitmaken van het apparaat dat dit gevoel van superioriteit ontwikkelde.

De meeste mensen in Oost-Europa hadden dat superioriteitsgevoel echter niet ontwikkeld omdat ze niet in het systeem geloofden. Ze geloofden niet in het communisme of ze voelden zich onderdrukt door het systeem. Daarom hebben ze, hoewel ze schijnbaar het systeem aanhingen, het systeem nooit volledig geaccepteerd – ze hebben er nooit in geloofd. Dit betekende dat die mensen anders reageerden, namelijk door een lager gevoel van eigenwaarde te krijgen. Ze kwamen min of meer in een gevoel van minderwaardigheid terecht; het gevoel dat ze als individu niet belangrijk waren.

In het collectieve bewustzijn van Oost-Europa bestaat hier een zekere verwarring over. Dit komt omdat veel naties in Oost-Europa gewoon heel goed wisten dat ze vóór de oorlog en vóór de communistische overname van hun land geavanceerder, progressiever en verder ontwikkeld waren dan Rusland. Veel mensen die contact hadden met Russen realiseerden zich dat de meeste mensen in hun eigen natie een hoger bewustzijnsniveau hadden; we zouden kunnen zeggen een hoger niveau van erkenning van de gemeenschappelijke menselijkheid dan mensen van het Russische volk. We hebben het hier over gemiddelden. Er waren natuurlijk ook ontwikkelde mensen in Rusland. Maar aan het begin van de Tweede Wereldoorlog waren dat er niet zoveel, want degenen die een hoger bewustzijnsniveau hadden en hadden erkend dat er een hoger niveau van menselijkheid bestond, waren toen al letterlijk uitgeroeid door de handlangers van Stalins.

Veel naties in Oost-Europa beseften dat ze niet onderdeden voor Rusland; ze waren eigenlijk superieur aan Rusland. Na de communistische machtsovername werden ze geconfronteerd met de wrede realiteit dat deze mensen en deze natie waarvan ze wisten dat ze in veel opzichten inferieur waren, nu de baas waren over hun eigen natie. Dit veroorzaakte een zekere verwarring in de psyche van de natie over hoe dit had kunnen gebeuren.

Die verwarring bestaat tot op de dag van vandaag. De mensen kunnen dit niet op een gemakkelijke manier oplossen door de discussie aan te gaan, maar jullie als bewustere mensen, kunnen werken aan die nationale energievortexen die het resultaat zijn van dit proces. Die vortexen stralen voortdurend naar de mensen in Oost-Europa dat ze op de een of andere manier inferieur zijn.

Natuurlijk voelden veel mensen van het Russische volk zich ook minderwaardig omdat ze het gevoel hadden dat ze niets waard waren in het systeem. Zelfs in Rusland heerst een zekere verwarring: “Hoe kan de staat, dit zogenaamd superieure rijk – een wereldrijk, de staat – geen waarde aan mij als individu hechten? Dus hoe zou ik me dan op een gegeven moment aan de ene kant superieur kunnen voelen aan mensen buiten de Sovjet-Unie, maar me tegelijkertijd minderwaardig voelen in de staat die beweert mijn eigen staat te zijn?

Het gebrek aan het gevoel van eigenwaarde overwinnen
Het zou constructief zijn als de naties in Oost-Europa naar het proces blijven kijken door te bekijken wat er feitelijk onderdrukt werd tijdens het communistische tijdperk en vervolgens zouden erkennen: “Ons gevoel van eigenwaarde werd onderdrukt en hoe kunnen we dit veranderen? Hoe kunnen we de last loslaten die veel mensen persoonlijk nog steeds met zich meedragen en die zeker aanwezig is in ons nationale bewustzijn? Kunnen we misschien een stap naar achteren doen, naar ons land kijken, naar onze daden, naar onze houding? Kunnen we ontdekken dat sommige daden die we vandaag plegen het gevolg zijn van een gebrek aan eigenwaarde?”

Eén voorbeeld is Polen. In de afgelopen jaren hebben ze onder een nieuwe regering veel uitspraken gedaan en bepaalde handelingen verricht die zich richten op het vergroten van het zelfrespect van het Poolse volk in relatie tot Europa. Als de Poolse natie hier echter op een afstand naar zouden kunnen kijken, dan zouden ze zich kunnen realiseren dat Polen niet een rechtmatige plaats in Europa wil krijgen. Het komt voort uit een nationaal gevoel van minderwaardigheid dat tijdens het communisme werd bijgebracht en gewoon een poging is om dat te compenseren.

Helaas heeft die poging maar weinig invloed omdat de naties van West-Europa daardoor geneigd zijn om Polen als onvolwassen te beschouwen en in zekere zin kunnen ze niet helemaal begrijpen waarom Polen dit zo sterk doet. Het heeft niet het effect dat de Poolse regering graag wil en de reden is natuurlijk dat het Poolse volk nooit zelfrespect kan verwerven als ze erkenning krijgt van andere naties. Ze kunnen dat alleen in zichzelf vinden en dit geldt natuurlijk voor alle andere mensen in Oost-Europa en de rest van de wereld.

Wat voor wezens zijn wij?
Het woord zelfrespect bevat een sleutel. Waar komt zelfrespect vandaan? Alleen van het zelf – van binnenuit. Dit betekent dat de naties in Oost-Europa, als ze echt het gevoel van eigenwaarde in hun volk willen bevorderen, dan iets zullen moeten doen wat het westen niet wilde doen. Je moet erkennen dat veel naties in het westen zich in een soort vacuüm bevinden, in een soort impasse, en in zekere zin verlamd zijn omdat ze het raadsel van het traditionele christendom en het wetenschappelijk materialisme niet hebben opgelost.

Het enigma van wat voor soort wezens jullie zijn. Zijn jullie geschapen door een God die jullie om onbegrijpelijke redenen als zondaar heeft geschapen of zijn jullie het resultaat van het evolutieproces? Natuurlijk bestaat dit raadsel ook in de meeste Europese landen waar veel christelijke invloed was: in veel landen de katholieke invloed, en in sommige de oosters-orthodoxe invloed en in andere voornamelijk de protestantse invloed. Maar wel de christelijke invloed dat je een zondaar bent en dan nog de invloed van het communisme, dat een totaal materialistische kijk heeft en daarom stelt dat je geen spiritueel wezen bent.

De naties in Oost-Europa konden zeggen: “Het westen is tot nu toe bang geweest om deze kwestie aan te pakken. We hoeven ons hierdoor niet te laten tegenhouden, misschien kunnen wij wel doen wat het westen niet heeft willen doen en misschien is ons drijfveer sterker omdat we zo onderdrukt werden door de materialistische ideologie van het communisme. Daarom moeten we hier afstand van nemen en kijken of er een andere manier is om naar de vraag te kijken over wat voor soort wezens we zijn dan het christendom of het materialisme. Is er een universeel alternatief waardoor we dit enigma kunnen oplossen?

Een universele benadering van het leven
Het is heel goed mogelijk om zo’n alternatief te formuleren. Dat kan op verschillende manieren, maar in elk land in Oost-Europa maar ook elders, zijn natuurlijk creatieve mensen die vanuit een hoger bewustzijn universele ideeën kunnen ontvangen die zijn aangepast aan elk land en hun cultuur en die hen zullen helpen om daadwerkelijk een nieuwe manier te ontwikkelen om te kijken naar wat voor soort wezens we zijn; welke bedoeling het leven met ons heeft. Een onderdeel hiervan is natuurlijk dat we wezens zijn die zelfbewustzijn hebben en omdat dit zo is, kunnen we uit ons normale dagelijkse zelf stappen. We kunnen bewust besluiten dat we willen veranderen, onszelf willen verbeteren, onszelf willen verheffen, zodat we bewustere, geëvolueerdere wezens worden dan daarvoor.

Dit is natuurlijk ook de enig goede manier om de creativiteit bij mensen te ontwikkelen, zodat ze nieuwe ideeën voor de natie naar buiten kunnen brengen. Creativiteit kan alleen van binnenuit komen, maar als je niet weet wat jij in je hebt, hoe kun je er dan mee in contact komen en die naar buiten brengen? Je kunt heel goed een filosofie bedenken die je een universeler beeld geeft van wat voor soort wezen jij bent, wat voor potentieel jij hebt. Het toont dus aan dat er behoefte is om de menselijke psyche te begrijpen, juist de factoren in de psyche die ons ervan weerhouden om ons potentieel te realiseren; hoe we onze eigen burgers en ook onze kinderen van jongs af aan kunnen helpen om hun inherente creatieve potentieel te ontwikkelen.

Voor sommige landen zal dit een moeilijk proces zijn. Polen is een van de landen waar dit het moeilijkst zal zijn vanwege de zeer sterke katholieke invloed. Op dit moment is er een virtuele strijd gaande waarin het gaat om: “Moet de katholieke kerk in Polen dezelfde dominante positie in de samenleving krijgen als het communistische partijapparaat voor de val van het communisme?” Velen zijn zich ervan bewust dat dit geen stap vooruit zou zijn, maar er zijn ook velen die hierin zo vastzitten dat ze denken dat dit de juiste weg is voor de Poolse natie. Veel naties in Oost-Europa zijn zo seculier geworden dat er geen sterke beweging is om het christendom opnieuw als dominante macht in de samenleving te vestigen en die het daardoor gemakkelijker vinden om naar een universeler perspectief te zoeken.

Is het werkelijk te veel gevraagd dat een natie die heel veel decennia is onderdrukt door een communistische, atheïstische en materialistische macht, een stap naar achteren doet en bekijkt wat voor kijk er op mensen werd gepresenteerd door het communistisch systeem? Spreekt het dan niet vanzelf, omdat dit beeld van jongs af aan in ons allemaal is geprogrammeerd, dat het er nog steeds is en dat we bewust een poging moeten doen om ernaar te kijken en te zeggen: “Is dit echt het beeld van de mensheid dat we met ons mee willen nemen naar de toekomst?” Zo niet, dan moeten we een nieuwe visie ontwikkelen. Nogmaals, als je echt vrij wilt zijn van het communistische verleden, hoe kun je dan vrij zijn van dat verleden als je niet precies de kijk op jezelf onderzoekt die door het communisme in jou is geprogrammeerd en bewust een beslissing neemt of je op deze manier naar jezelf en elkaar wilt blijven kijken of dat jij je op een betere manier wilt ontwikkelen.

Sinds de val van het communisme en zelfs tot op zekere hoogte daarvoor, heeft het hogere bewustzijn dit soort ideeën naar het collectieve bewustzijn gestuurd. Ze zitten al in de identiteits-, mentale, emotionele octaven. Op dit moment staan we op een van de kruispunten die de toekomstige ontwikkelingen bepalen. De Oost-Europese landen kunnen zich hier bewuster van worden en hier meer over debatteren. Veel creatieve mensen in de samenleving zullen dit idee ineens, zonder enige reden aan te kunnen wijzen, oppikken en begrijpen dat ze hier vanzelfsprekend een discussie over moeten voeren.

Vrouwen en het communisme
Je zou tegen jezelf kunnen zeggen: “Welke menselijke eigenschappen zijn door het communisme onderdrukt?” Je zou ook kunnen vragen: “Welke mensen zijn onderdrukt door het communisme?” Er is één groep mensen die meer onderdrukt is dan alle andere, en dat zijn vrouwen. Je moet je eens eerlijk afvragen hoe het communistische systeem tegen vrouwen aankijkt. Welk beeld van vrouwen had men tijdens het communistische tijdperk in de collectieve en individuele gedachten geprogrammeerd? Vervolgens moet je onderzoeken: “Is dit een beeld van vrouwen dat we in ons land willen voortzetten of willen we naar een andere kijk zoeken?”

Geen enkele natie in Oost-Europa zal zich alleen door de inspanningen van mannen kunnen bevrijden van het communistische verleden. Dat is niet mogelijk en de reden hiervoor is heel eenvoudig. Kijk gewoon eens naar de Sovjet-Unie, bekijk, hoeveel vrouwen er waren bij de partijleiders waren. Aan dit heel simpele, onmiskenbare, feit kun je zien dat het communistische systeem berustte op systematische onderdrukking van vrouwen.

Vervolgens kun jij je afvragen hoe dat komt. Om een heel eenvoudige reden die seculiere mensen moeilijk kunnen begrijpen, maar jullie, als bewustere mensen, kunnen dit in ieder geval wel. De manipulatoren zagen lang geleden dat ze gemakkelijker mannen zover konden krijgen dat ze oorlog wilden voeren dan vrouwen. Daarom besloten ze verschillende systemen te maken die spraken over de superioriteit van mannen en die vrouwen dus onderdrukten.

Mannen houden van absolutistische systemen
Het mannelijke, vaderlijke, element is van nature een beetje sterker in mannen omdat het naar buiten treedt en het verlangen heeft om iets te doen wat invloed heeft op de samenleving of de wereld. Daar is op zich niets mis mee, maar wanneer dit uit evenwicht raakt, kunnen mensen heel gemakkelijk in de verleiding komen om de belangrijkste filosofie van de manipulatoren over te nemen, namelijk dat het doel de middelen heiligt.

Om een superieur systeem te vestigen (of het nu de christelijke religie, de moslimreligie, de communistische religie of welke religie ook is), mag je dus andere mensen doden. Zelfs als je er op een seculiere manier naar kijkt, is het niet zo moeilijk om in te zien dat de reden waarom het Sovjetsysteem alleen mannelijke leiders had, was dat iets in het communistische systeem een beroep deed op de mannelijke psyche. Het is niet moeilijk om in te zien dat mannen agressiever kunnen zijn, extraverter, meer bereid zijn om anderen te onderdrukken en nog meer bereid zijn om anderen te doden. Dit zie je door de geschiedenis heen terug.

Dit is geen hogere wiskunde, zoals ze zeggen. Je kijkt gewoon naar de geschiedenis en kijkt er op een andere manier naar en erkent dat er iets in de mannelijke psychologie moet zitten waardoor ze kunnen worden verleid door zeer agressieve, militante, absolutistische, systemen die een betere wereld beloven, maar dat het systeem op een of andere manier toch altijd geweld moet gebruiken om de mensen ervan te overtuigen dat ze een betere wereld krijgen, hoewel zogenaamd iedereen de betere wereld zou moeten willen die dit systeem belooft.

Je kunt heel eenvoudig begrijpen dat de vrouwelijke psyche hiernaar kijkend zou zeggen: “Als het communisme echt zo’n superieur systeem was, dan zou iedereen het willen en zou het niet nodig zijn om geweld te gebruiken om dat te implementeren.” Zolang mannen onevenwichtig zijn, kunnen ze niet op deze manier redeneren. Dat kunnen ze natuurlijk wel als ze in evenwicht zijn. Als je met dit argument bij de Sovjetleiders was gekomen, zouden ze het als onzin hebben van tafel hebben geveegd. De naties van Oost-Europa zien heel goed dat de meedogenloze onderdrukking door Rusland in hun land door mannen is uitgevoerd en alleen door mannen had kunnen worden uitgevoerd. De reden is dat bepaalde elementen in de mannelijke psyche hen gevoelig maakt om in een van deze systemen te worden meegesleept. Het zou dan natuurlijk nodig zijn om te kijken welke elementen we met ons meedragen in de nationale psyche en welke houdingen en subtiele overtuigingen mannen hebben en of dit betekent dat we die nog steeds met ons mee moeten blijven dragen?

De rol van vrouwen bespreken
Dit kan hoogstwaarschijnlijk door vrouwen worden gedaan en daarom is het noodzakelijk dat de samenleving begint te discussiëren over de rol van vrouwen. Men moet eerlijk toegeven dat vrouwen tijdens het communistische tijdperk meer werden onderdrukt dan ooit had mogen gebeuren en onze samenleving moet dit bekijken en een poging doen om dit achter ons te laten. Ook hiervoor is een proces nodig dat in verschillende fasen verloopt en in verschillende landen op andere manieren kan gebeuren. Alle landen moeten hier echter doorheen en vrouwen meer inspraak geven en een situatie scheppen waarin meer openlijk debat is.

Nogmaals, je zult zien dat vrouwen over het algemeen meer openstaan om op persoonlijk niveau te praten over dingen en problemen dan mannen. Er moet een nieuw besef komen dat, om het heel eenvoudig te zeggen, we ons niet kunnen bevrijden van het communistische verleden op kracht van mannen alleen. Als we het communistische verleden willen ontstijgen, moeten we vrouwen de ruimte geven om dit te kunnen doen; onze samenleving in een nieuw tijdperk te brengen, op een andere manier naar het leven te kijken. Je moet vrouwen de onevenwichtige mannelijke neigingen in evenwicht laten brengen, vooral geweld, verliefd worden op ideeën, grootse plannen hebben om belangrijk werk op de wereld te doen en erkenning te krijgen van anderen.

Vrouwen hebben dit niet nodig als ze in evenwicht zijn, en daarom kunnen zij de samenleving in evenwicht brengen als ze dat mogen. Jullie, de bewustere mensen, kunt het werk daarvoor doen en de visie hebben dat vrouwen de moed krijgen om naar voren te treden. Er zijn heel veel vrouwen in Oost-Europa die al voorbereid zijn op het identiteits-, mentale en emotionele niveau, maar het nog niet helemaal aandurven om zich daar fysiek van bewust te worden en ernaar te handelen.

Deze vrouwen kunnen met jullie hulp ineens wakker worden en beseffen dat het tijd is om naar voren te treden: “Ik moet nu iets zeggen, want we hebben een missie. Als vrouw in een voormalig communistisch land hebben we eigenlijk een belangrijke en essentiële missie om ons land vooruit te helpen, om ons land los te maken van het verleden dat zo werd gedomineerd door mannen, waarin vrouwen werden beschouwd als minderwaardige wezens, als tweederangsburgers en de samenleving geen waarde hechtte aan, en zelfs niet begreep, wat vrouwen kunnen toevoegen aan de samenleving. We moeten duidelijk maken dat vrouwen iets van waarde kunnen toevoegen aan de samenleving en dat een samenleving niet in evenwicht kan zijn als de seksen niet in evenwicht zijn.”

Er zijn enkele naties (Polen is daar een van) die sterk beïnvloed zijn door de katholieke kerk, die vrouwen natuurlijk al veel langer onderdrukken dan de communistische systemen. Dan sta je voor een nog grotere uitdaging, maar nogmaals, het kan dan nodig zijn dat je kijkt waarom de christelijke religie de onderdrukking van vrouwen heeft bevorderd. Het heeft natuurlijk te maken met de heilige Augustinus en de ‘briljante’ uitvinding van de manipulatoren dat jullie allemaal van nature zondaar zijn en dat de val van de mens werd veroorzaakt door vrouwen en dat vrouwen daarom niet te vertrouwen zijn… bla, bla, bla! Het kan nodig zijn om hiernaar te kijken en te zeggen: “Dit past niet meer in deze tijd. Het is verouderd, het is achterhaald, het is zielig, het is over. WIJ ACCEPTEREN DEZE KIJK OP VROUWEN NIET MEER!”

Vrouwen van binnenuit bevrijden
Wat is hiervoor nodig? Je ziet al dat vrouwen in veel landen, ook in de westerse landen, zich hebben uitgesproken tegen de discriminatie en onderdrukking en vernedering van vrouwen. In veel gevallen hebben ze dit gedaan vanuit een positie waarin ze zich minderwaardig voelden of een laag zelfbeeld hadden. Je ziet hier soms zeer onevenwichtige uitingen van, waaronder de feministische beweging in veel westerse landen waarin ze met geweld zichzelf in wezen in dezelfde posities wilden manoeuvreren als mannen. Je ziet dat veel vrouwen hebben geprobeerd om een positie in het bedrijfsleven te verwerven door mannelijker, agressiever, extraverter te zijn dan mannen. Het hogere bewustzijn is daar natuurlijk niet naar op zoek. Dit zou de samenleving niet in evenwicht brengen.

Vrouwen moeten bereid zijn te doen wat veel vrouwen al willen: op zoek gaan naar een universeel mensbeeld. Richt je als vrouw naar binnen en vind het ware gevoel van eigenwaarde van binnenuit waardoor jij niet je mening geeft vanuit een gevoel van minderwaardigheid, niet om je eigen minderwaardigheidsgevoel te compenseren. Vrouwen willen iets doen wat vrouwen beter kunnen dan mannen, namelijk zichzelf, hun eigen gevoelens, hun eigen psyche onderzoeken en zeggen: “Waarom voel ik me minderwaardig dan mannen? Dat gevoel zit in mij. Ja, ik weet dat het mij is opgelegd door een kracht van buitenaf, maar waarom heb ik het geaccepteerd? Waarom accepteer ik het nog steeds? Waarom laat ik dit gevoel toe? Als ik er echt naar kijk, als ik het echt verwerk, kan ik op het punt komen dat ik inzie dat ik ondanks de uiterlijke programmering níét inferieur ben omdat ik meer ben dan een vrouw; ik ben een universeel wezen. Ik uit me in dit leven gewoon door middel van een vrouwelijk lichaam, maar ik ben een universeel wezen en ik heb geen reden om me minderwaardiger te voelen dan wie dan ook.”

Als je eenmaal dat gevoel van eigenwaarde in jezelf bezit (wat natuurlijk voor jullie allemaal geldt als bewustere mensen als jij je mening gaat geven in de samenleving), doe het dan van binnenuit, kom niet naar buiten met onderbewust het verlangen om je minderwaardigheidsgevoel te compenseren. Je zoekt van niemand bevestiging.

Denk eens aan de ironie in de vrouwenbeweging in het westen. Ze hebben vaak geprobeerd bevestiging te krijgen van mannen. Als één poging, één activiteit, op aarde het verdient om zinloos genoemd te worden, dan is het wel bevestiging zoeken bij het mannelijke ego. Het is absoluut geen goed standpunt van de feministische beweging om te proberen ideeën naar buiten te brengen die mannen moeten bevestigen. Een veel hoger potentieel is dat je naar binnen gaat, je ware gevoel van zelfrespect en eigenwaarde bevestigt en dan spreek je vanaf een podium dat je aan niemand inferieur bent. Je bent ook niet superieur, maar je hebt een realistisch gevoel over wie je bent. Je spreekt omdat je weet dat je ideeën berusten op een hoger bewustzijn en dat die alleen al gewicht in de schaal zullen leggen. Je weet dat er mannen zijn die zullen toegeven dat die ideeën vanzelfsprekend zijn, voor de hand liggen, en als jij je mening blijft geven, zul geleidelijk begrip en consensus opbouwen.

In het begin zul je natuurlijk tegenstand ondervinden van de mannelijke leiders van de samenleving, maar je hoeft hen niet op andere gedachten te brengen, je hoeft alleen maar de meerderheid van de mensen in jouw samenleving op andere gedachten te brengen. Zodra je de mening van de meerderheid van de mensen verandert, verander je de mening van de leiders of je vervangt de leiders. In een democratische samenleving kan dat niet anders. De leiders zullen een uitdrukking zijn van de meerderheid van het volk, en als de meerderheid van het volk van gedachten verandert, dan moeten de leiders dus volgen.

Een democratische beweging in een nieuwe vorm
Je hoeft geen politieke beweging te vormen om dit te doen, je moet een heel ander soort beweging vormen die in de eerste plaats een open discussie probeert te bevorderen, meer nog dan bepaalde politieke veranderingen. Met andere woorden, in plaats van rechtstreeks naar het politieke apparaat te gaan en verandering te eisen, benader je het op een typisch vrouwelijke manier door rechtstreeks met de mensen te praten, nieuw bewustzijn op te bouwen, nieuwe consensus op te bouwen. Wanneer de tijd er rijp voor is, moet het politieke apparaat wel volgen of vertrekken.