In de Verenigde Staten meet jij je gezichtsvermogen door te zeggen dat het perfecte zicht 20/20 is en dit heeft geleid tot het gezegde: ‘hindsight is 20/20’. Want als je achteromkijkt, zie je altijd de precies wat er had moeten gebeuren, wat had kunnen gebeuren, wat er is gebeurd, waarom het is gebeurd, enzovoort.

Het is heel gemakkelijk om dingen achteraf te voorspellen. Het is heel makkelijk om iets te voorspellen als het al gebeurd is. Kunnen we dit gezegde echter niet omdraaien en uitbreiden naar de toekomst? Kunnen we de perfecte visie achteraf niet gebruiken om ook naar de toekomst te kijken? Kunnen we niet terugkijken op het verleden en in plaats van ons te richten op de gebeurtenissen die werkelijk hebben plaatsgevonden, verder te kijken dan die gebeurtenissen? We zoeken naar tendensen om te kijken of er ook bepaalde patronen beginnen op te duiken. Dan kunnen we zien dat als er een bepaalde tendens is, het niet waarschijnlijk is dat een tendens die zich misschien al honderden jaren, zelfs duizenden jaren, ononderbroken herhaalt, zich kan uitbreiden naar de toekomst en ons een redelijk betrouwbaar beeld kan geven van wat er moet gebeuren en wat er in de toekomst zal gebeuren. Is het echt onmogelijk om dit te doen?

Veel mensen hebben dit natuurlijk geprobeerd – veel verschillende historici, filosofen, wetenschappers enzovoort. Maar kunnen we deze activiteit niet verfijnen om naar bepaalde dingen te zoeken die betrekking hebben op het onderwerp basale menselijkheid en essentiële menselijkheid? Kun je niet zien dat die samenlevingen veel gewelddadiger, veel wreder waren, in ieder geval in bepaalde opzichten, dan tegenwoordig wanneer je naar vroegere samenlevingen en eerdere beschavingen kijkt? Je kunt natuurlijk nog steeds geweld en wreedheid vinden op de wereld van vandaag. Maar als je bijvoorbeeld duizend jaar of tweeduizend jaar teruggaat, dan zie je dat er toen overal veel meer geweld en wreedheid was. Er was bijna geen samenleving op aarde die dit niet had, tenminste als we het hebben over wat we tegenwoordig de westerse wereld noemen. Zie je dan niet dat er in de westerse wereld en andere delen van de wereld, vooral wat wij de moderne democratieën noemen, een duidelijke beweging is om dit zeer fysieke, zeer rauwe, zeer wrede, geweld niet meer te gebruiken?

Het niveau van wreedheid is gedaald, althans in deze landen. Is het dan zo moeilijk om te begrijpen dat de reden hiervoor is dat de mensen zich in deze samenlevingen hebben ontwikkeld en steeds meer in contact komen met hun basale menselijkheid? Daarom zijn ze het vanzelfsprekend gaan vinden dat je andere mensen bepaalde dingen niet aandoet. Bepaalde dingen doe je mensen niet aan. Je kunt allerlei uitzonderingen aanwijzen in de vorm van oorlogen, misdaden, enzovoort, maar als je naar de doorsneebevolking van tegenwoordig kijkt en als je die zou kunnen vergelijken, iets wat je tot op zekere hoogte kunt, met de doorsneebevolking van pakweg duizend jaar geleden, dan zul je zien dat de meeste mensen toen een heel andere houding ten aanzien van geweld hadden. Ze beschouwden geweld als normaal en onvermijdelijk. Veel mensen droegen wapens zoals messen of zwaarden bij zich en stonden klaar om zich te allen tijde te verdedigen. Veel mensen leefden voortdurend in angst dat ze zouden kunnen worden aangevallen door rovers of grotere legers van buitenaf die hen zouden beroven en alles plunderen wat ze hadden. Er was veel meer angst voor geweld en wreedheid. Tegenwoordig, althans in moderne democratieën, kun jij je nauwelijks voorstellen hoe het was om toen te leven. Je kunt je nauwelijks voorstellen dat men voortdurend bang was voor fysieke aanvallen en fysiek geweld.

Zelfs in het modernere deel van de wereld kun je nog wel bepaalde plekken aanwijzen waar bijvoorbeeld in de binnensteden angst kan bestaan dat je fysiek wordt aangevallen, maar over het algemeen kunnen we zien dat er een opwaartse trend is, er is duidelijk verbetering omdat mensen in veel samenlevingen over de hele wereld kunnen leven zonder deze angst voor wreed geweld en dat komt omdat ze hun levenshouding hebben veranderd. Ze zijn meer in contact gekomen met de basale menselijkheid. Daarom beginnen steeds meer mensen in een samenleving het als vanzelfsprekend te accepteren dat er wanneer er geen geweld tegen andere mensen wordt gebruikt, geleidelijk, naarmate er een verschuiving plaatsvindt, een cruciaal aantal mensen komt, en dan zal de samenleving niet meer zo gewelddadig zijn.

Dit komt niet alleen omdat de wetten worden gewijzigd, hoewel in veel gevallen de wetten wel zullen worden gewijzigd. Wanneer het collectieve bewustzijn voorbij een bepaald punt komt, dan wordt dit weerspiegeld in de wetten van de samenleving. In de meeste geschiedenis die is opgetekend, leefden mensen in dictatoriale samenlevingen. Er waren koningen, keizers of religieuze autoriteiten die alle macht hadden in die samenleving. In de meeste gevallen was dat een hij en zijn woord was wet – en de mensen moesten leven met alles wat hij deed.

Dan kun jij je afvragen hoe democratie tot stand is gekomen. Hoe kan de situatie nu zo zijn dat een groot aantal naties over de hele wereld een goed functionerende democratie hebben, omdat die geen dictator hebben? Ze hebben een regering waarop ze hebben gestemd, die hen zou moeten vertegenwoordigen, en in veel gevallen vertegenwoordigt die hen in ieder geval tot op zekere hoogte. Waarom kon dit gebeuren? Omdat het bewustzijn van een cruciaal aantal mensen in de natie veranderde en ze in contact kwamen met een ander niveau van fundamentele menselijkheid, namelijk dat je mensen bepaalde dingen niet aandoet. Er zijn bepaalde dingen die een regering haar eigen burgers niet mag aandoen en daarom stonden ze open voor het idee van een regering die van het volk, door het volk en voor het volk is. Bijgevolg moest de politieke situatie veranderen.

Traditionele historici begrijpen dit niet, maar ieder met een beetje hoger bewustzijn, een beetje intuïtie, kan begrijpen dat er eerst een verschuiving in het collectieve bewustzijn kwam. Daarna kwamen er veranderingen in de wetten, de grondwetten en de politieke situatie. Wanneer je terugdenkt aan hoe de meesten van jullie op school geschiedenis hebben geleerd, dan kun je zeggen dat deze vorm van geschiedenis in principe de geschiedenis is van de elite. Je denkt dat er een goed geïnformeerde of enigszins geïnformeerde elite van mensen was in een bepaalde natie die de overgang naar democratie heeft bewerkstelligd.

Ik ontken niet dat er in bepaalde landen mensen waren die intuïtief meer afgestemd waren op een hoger bewustzijn en daarom, net als de vroege Amerikaanse grondleggers, begrepen dat het nodig was om een nieuwe regeringsvorm te vormen. Maar zelfs de grondleggers van Amerika hadden een elitaire houding en een elitaire kijk op het leven. Dat was ook in veel andere landen het geval. Wanneer je hier van een afstandje naar kijkt, dan realiseer jij je dat de politieke, juridische en constitutionele veranderingen die een dictatuur in een democratie veranderden, werden ingevoerd omdat er iets in het collectieve bewustzijn van de mensen veranderde. Men werd zich bewuster van de basale menselijkheid, namelijk dat er bepaalde dingen zijn die een overheid haar eigen burgers niet mag aandoen, omdat de overheid geacht wordt te erkennen dat mensen rechten hebben.

Nu is het idee dat mensen rechten hebben niet beslist hetzelfde als fundamentele menselijkheid, het lijkt meer op iets wat we essentiële menselijkheid hebben genoemd. En wat betekent dat? Kijk eens naar het concept mensenrechten. Waar komt dit concept vandaan? Het hoeft niet beslist een intellectueel beredeneerd concept te zijn. Het is niet zo dat er iemand intellectueel beredeneerde dat mensen rechten zouden moeten hebben. Dit kwam voort uit een intuïtief gevoel, omdat de mensen in contact kwamen met essentiële menselijkheid en beseften dat een mens meer is dan een geëvolueerd dier. Een mens heeft iets. Het leven heeft iets. Het leven heeft waarde, en daarom moet het worden gerespecteerd, niet om politieke redenen, maar gewoon omdat het zo is. Er moet duidelijk respect voor het leven zijn en daarom hebben mensen rechten.

Als er geen respect voor het leven is, heeft het concept dat je rechten hebt, geen betekenis. Als je dit wat verder doortrekt, kan iedereen die openstaat voor een hogere kijk op het leven, zien dat het idee dat mensen rechten hebben en dat een mensenleven waarde heeft, is omdat ze geen fysieke, materiële, mechanische wezens zijn. Jullie zijn niet-materiële wezens. Je kwam van ergens buiten de aarde. Maar waarom heb je rechten? Wat geeft je recht op iets? Wat is een recht? Een recht is bijvoorbeeld het recht om je leven te leiden zoals jij dat wilt, zonder de slaaf te zijn van andere mensen. Wat is de essentie van zo’n recht? Dat je als mens de mogelijkheid hebt om jezelf te verbeteren.

Je hebt zelfbewustzijn, wat je het potentieel geeft om te lijden. Maar zelfbewustzijn geeft je ook de mogelijkheid om jezelf te verbeteren. Wat betekent dat? Hoe komt het dat zelfbewustzijn twee kanten heeft: dat het je de kans kan geven om je te verbeteren en er ook voor kan zorgen dat je lijdt. Waardoor lijd je? Wanneer je geen gebruik mag maken van de mogelijkheid om jezelf te verbeteren. Wanneer iets in het fysieke rijk je ervan weerhoudt om jezelf te verbeteren, veroorzaakt dat in principe al het lijden.

Wanneer je erkent dat mensen waarde hebben en rechten hebben, zie je dat een overheid de mensen niet mag beperken om zichzelf te verbeteren en hun lot in het leven te verbeteren. Jezelf verbeteren kan veel dingen betekenen. Als je teruggaat naar de vroege democratieën die nog niet zo lang geleden zijn ontstaan, zie je dat dit vooral betekende dat mensen die als feodale boer onder de feodale heren hadden geleefd, de kans kregen om hun levensomstandigheden te verbeteren.

Ze konden een eigen huis bezitten, ze konden land bezitten, ze konden boeren, ze konden banen krijgen in de industrie die in opkomst was, enzovoort. Veel moderne democratieën hebben een periode doorgemaakt waarin die samenlevingen zich vooral richtten op het verbeteren van de fysieke levensomstandigheden van mensen. Met andere woorden, ze streefden naar wat je materiële welvaart kunt noemen. Dit was een natuurlijke en noodzakelijke fase. Hier bestaat geen twijfel over. Maar het punt is eigenlijk of je, als je terugkijkt op die samenlevingen, niet ziet dat er duidelijk vooruitgang is geboekt op deze planeet, omdat men in toenemende mate de basale menselijkheid en de essentiële mensheid begrijpt? De mensen erkennen de menselijkheid van mensen steeds meer, en die menselijkheid betekent in de eerste plaats dat individuen elkaar bepaalde dingen niet aandoen. Bepaalde dingen mag een regering haar eigen onderdanen of haar eigen volk niet aandoen. Maar het betekent ook dat de mens een intrinsieke waarde heeft.

Dit betekent dat ze rechten hebben die niemand, geen enkel instituut, geen enkele samenleving mag schenden, omdat mensen de beste kans die mogelijk is, moeten krijgen om zichzelf te verbeteren. Hoe verbeter jij jezelf? Alleen als je de vrijheid hebt om zelf keuzes te maken over hoe je leeft, hoe je naar het leven kijkt, wat je gelooft over het leven, wat je weet over het leven en al dat soort dingen meer. Je moet niet alleen politieke vrijheid hebben, je moet ook kennis hebben en je moet, zoals men in de moderne democratieën begint in te zien, de psychologische vrijheid hebben om te beslissen hoe jij je leven wilt leiden.

Wanneer je terugkijkt en de perfecte visie om achteraf naar iets te kijken, gebruikt om te zien wat er is gebeurd, is het dan zo moeilijk om terugkijkend op het verleden vooruit te kijken naar de toekomst? Is het zo moeilijk om deze tendens op de toekomst te projecteren en te zeggen: “De toename van het bewustzijn van de mensheid zal en moet doorgaan. Die zal doorgaan. Hier bestaat geen twijfel over.” Als we dan kijken naar de samenlevingen op aarde van tegenwoordig in het licht van dit toenemende bewustzijn van de mensheid, kunnen we beginnen te kijken wat dit betekent. Je zou een index van de mensheid kunnen opzetten. Je zou een index kunnen maken van de naties die het meest humaan zijn wat betreft het erkennen van de fundamentele en essentiële menselijkheid van hun volk, welke bedrijven het meest humaan zijn door de manier waarop ze hun werknemers behandelen, hoe ze het milieu beïnvloeden, enzovoort.

Zou je, met dit in gedachten, ook niet iets kunnen doen wat meer voor de hand ligt bij mensen in moderne democratieën en naar naties over de hele wereld kijken? Wanneer je ziet wat er de afgelopen vijfhonderd jaar bijvoorbeeld in Europa is gebeurd, dan kun je zien dat de leiders van de samenleving, vijfhonderd jaar terug in Europa, een zeer bekrompen, fanatieke, houding hadden. Ze wilden niet veranderen omdat ze de positie die ze hadden en de macht die ze hadden in de samenleving, niet wilden opgeven. Maar ze hebben hun macht en privileges wel moeten opgeven, in ieder geval tot op zekere hoogte. Wat heeft dit veroorzaakt? Dat kwam door een verandering in het collectieve bewustzijn omdat een cruciaal aantal mensen erkende: “We willen niet meer in dit soort elitaire samenlevingen leven. We hebben bepaalde rechten en onze samenleving zouden die moeten erkennen.” Kunnen jullie dan niet naar alle naties op de wereld kijken en begrijpen dat daar hetzelfde moet en zal gebeuren?

Kijk naar Europa in de middeleeuwen. De manier van denken in Europa werd gedomineerd door de katholieke kerk, en wel in een mate die je vandaag de dag nauwelijks nog kunt bevatten. Met andere woorden, de religie was heel erg belangrijk. De religieuze elite had zo’n greep op de samenleving dat je het je in de moderne democratieën nauwelijks meer kunt voorstellen, maar zelfs dat is veranderd. Democratieën zijn seculiere naties geworden die godsdienstvrijheid hebben in plaats van één religie te laten domineren. Je begrijpt dat het opnieuw een kwestie is van erkennen dat er een basale menselijkheid bestaat en dat niemand gedwongen mag worden om een bepaalde religie aan te hangen en de essentiële menselijkheid is dat alle mensen het vermogen hebben om zich in hun hart af te stemmen op een hogere realiteit en dat ze de volledige vrijheid van de samenleving zouden moeten krijgen over hoe ze dat vermogen gebruiken. Toch leek dit vijfhonderd jaar geleden een onmogelijke ontwikkeling in Europa, maar nu is die er wel gekomen. Kun je dit niet op de islamitische wereld projecteren en zien dat, hoewel dat ook al is gezegd, en in grote mate terecht, dat veel islamitische landen tegenwoordig dezelfde houding hebben als de mensen in Europa vijfhonderd jaar geleden of samenlevingen in Europa van vijfhonderd jaar geleden. Desalniettemin moeten islamitische landen veranderen en zullen ze op dezelfde manier veranderen als de Europese naties en het zal geen vijfhonderd jaar duren voordat het zover is, want de cycli zijn versneld.

Als je terugkijkt op de geschiedenis, zie je iets heel eenvoudigs. Een bepaald deel van de wereld kan heel erg lang vastzitten in een bepaalde patstelling, een catch 22, een bepaalde manier van denken. Kijk naar Europa tijdens het katholieke tijdperk waarin Europa meer dan duizend jaar op een bepaald punt stagneerde, omdat de katholieke kerk de wetenschap bijvoorbeeld geen enkele vrijheid gaf. Je ziet dat moslimlanden in diezelfde tijd meer vooruitgang boekten dan Europese landen, omdat de islam in die tijd de samenleving meer vrijheid gaf om te experimenteren dan de katholieke kerk. Je ziet dus dat het heel goed mogelijk is dat een samenleving op een bepaald niveau vastzit, maar dat er een moment komt waarop ergens in de wereld naties zijn die beginnen te doorbreken wat de wereld tegenhoudt, en dan worden zij de voorlopers.

Nu kan er in die naties enorme weerstand zijn tegen deze verandering. Daarom kunnen er in sommige gevallen oorlogen komen, zoals je zag bij de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Er kunnen verschillende omwentelingen zijn en het kan lang duren voordat die naties een doorbraak bereiken. Maar als een groep naties eenmaal een bepaalde mentaliteit heeft doorbroken, zal het niet erg lang duren voordat andere naties ook doorbreken. Als je met de perfecte visie terugkijkt op de geschiedenis en die projecteert op de toekomst, kun je zien dat islamitische landen seculiere democratieën moeten en zullen worden. De islam blijft misschien nog wel de belangrijkste religie, maar die zal niet de enige en niet de invloed op de staat hebben die ze tegenwoordig heeft. Je kunt ook projecteren dat dit geen vijfhonderd jaar zal duren, geen driehonderd jaar zal duren, geen tweehonderd jaar, geen honderd jaar zal duren, maar amper een paar decennia, amper een generatie. Het zal gebeuren. Het is onvermijdelijk omdat er op wereldschaal al een cruciaal aantal mensen is bereikt omdat heel veel mensen de basale menselijkheid hebben begrepen, de essentiële menselijkheid, dat samenlevingen de constructie die je in islamitische landen ziet, niet lang kunnen overleven.

De vraag is niet of islamitische landen zullen veranderen, de vraag is hoe groot de omwenteling is die nodig is om te veranderen. Zal dat heel gewelddadig gebeuren, omdat er nog steeds verzet tegen is of zal het op een vreedzamere manier gebeuren, zoals je zag in veel Europese landen omdat de heersers na de Franse Revolutie en de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog hebben ingezien dat de samenleving moest veranderen. In de negentiende eeuw waren er koningen in Europese landen die terugkijkend op de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog en de Franse Revolutie zeiden: dit gaat ook in ons land gebeuren als we niet veranderen. Die koningen besloten toen dat ze in plaats van zich tegen de democratie te verzetten, de democratie zouden omarmen en het zouden laten gebeuren en kwam er dus een vreedzame overgang.

Je kunt die visie ook voor ogen houden als jij je daartoe geroepen voelt, je kunt je hogere bewustzijn aan het werk zetten om hetzelfde te laten gebeuren in islamitische landen. Hoe kan er een vreedzame overgang tot stand komen als dat in islamitische landen moet gebeuren? Het is heel eenvoudig. Als de mannen de stuwende kracht zijn, zal er geweld komen en revoluties en bloedvergieten en oorlogen. De enige manier waarop een vreedzame overgang in islamitische landen kan plaatsvinden, is via vrouwen in die landen. Als je dit realistisch bekijkt, zijn zij de enigen, zelfs als je naar de geschiedenis kijkt, die een vreedzame overgang kunnen bewerkstelligen. Vrouwen hoefden geen geweld te gebruiken om stemrecht en het recht om zich kandidaat te stellen in democratische landen te krijgen. Dit bewijst, en nogmaals, je kunt op de geschiedenis terugkijkend andere voorbeelden vinden, dat vrouwen het vermogen hebben om met vreedzame middelen revolutionaire veranderingen in de samenleving teweeg te brengen, terwijl mannen hier veel minder toe in staat zijn.

Er zijn juist vrouwen in islamitische landen geïncarneerd, omdat een onderdeel van hun Levensplan was dat zij een vreedzame overgang zouden stimuleren. Ze krijgen een stimulans om te ontwaken en te beseffen waarom ze geïncarneerd zijn en waarom ze geïncarneerd zijn in die specifieke samenlevingen. Ze moeten als het ware uit de kast of uit de boerka komen, opkomen voor en werken aan de verandering waartoe ze in staat zijn, niet door een gewelddadige beweging te vormen, maar een revolutie van binnenuit, een revolutie die thuis begint, die begint bij hun eigen echtgenoot of belangrijke familieleden, omdat ze gewoon op een andere manier tegen die mannen beginnen te praten.

Als je terugkijkt op de beweging in het westen, waar vrouwen geleidelijk toewerkten naar het punt waarop ze stemrecht kregen, zie je misschien dat zij een beweging hebben gevormd die georganiseerd is. Je kunt zien dat ze op straat hebben gedemonstreerd, voor het parlementen hebben gedemonstreerd, verschillende dingen hebben gedaan om hun zaak kenbaar te maken. Dit moet natuurlijk ook gebeuren in islamitische landen. Maar zie niet over het hoofd dat een revolutionaire verandering thuis is begonnen, toen vrouwen zich bewust werden van wie ze zijn, van hun eigen basale menselijkheid, van hun eigen fundamentele rechten. Toen ze die verschuiving in hun eigen bewustzijn eenmaal hadden gemaakt, waren ze in staat om op een andere manier met mannen in hun leven te praten en konden ze die mannen helpen om te veranderen en dit heeft zich geleidelijk verspreid als kringen in het water.

Wanneer je een georganiseerde beweging vormt die eropuit gaat en de mensen uitdaagt die aan de macht zijn in de samenleving, dan zullen die zich bedreigd voelen en alle middelen gebruiken die ze in hun macht hebben om je tegen te werken. Wanneer je thuis begint, een beweging die begint in het gezin, die begint in lokale gemeenschappen, die de dialoog verandert, dan verander je de manier waarop mensen over deze kwesties praten, de manier waarop ze naar die zaken kijken, en de machten in een samenleving kunnen zich hier veel moeilijker tegen verzetten. Zij kunnen die vrijwel onmogelijk uitroeien, omdat zelfs de meest dictatoriale naties het moeilijk vinden om de huizen van mensen binnen te gaan en alles te controleren wat er wordt gezegd. Je ziet dat ze de islamitische religie bijvoorbeeld vaak proberen gebruiken om mensen te hersenspoelen en te programmeren om niet te praten over dit soort zaken, zoals mensenrechten. Maar wat kunnen de autoriteiten nog doen als die programmering niet meer werkt, omdat vrouwen zich ervan hebben bevrijd? Hoe verzet jij je tegen die beweging? Hoe verzet jij je in principe als man die aan de macht is in sommige gevallen tegen je eigen vrouw of echtgenotes? Hoe doe je dit?

Komt er niet een punt waarop jij je begint af te vragen of jij tegen jezelf en jouw eigen belangen ingaat? Veel mannen in islamitische landen zouden graag verandering zien, zodat zowel hun vrouw als zijzelf meer vrijheid krijgen. Als je eenmaal een verandering hebt doorgevoerd in de manier waarop mensen over een probleem praten, dan hebben de autoriteiten weinig mogelijkheden om dat tegen te gaan.

Vrouwen in het westen krijgen dan de kans om solidariteit te betonen. Nogmaals, wat zie je dat er historisch is gebeurd? Wat zie je als je teruggaat naar de middeleeuwse samenlevingen? Er was een kleine elite en die kleine elite bestond voornamelijk uit mannen die we tegenwoordig narcistisch zouden noemen. Nu kunnen narcisten in sommige gevallen wel meewerken, maar van een echte samenwerking kun je niet spreken, want een narcist denkt alleen aan zichzelf en heeft dus alleen zijn eigen belangen op het oog. Maar wanneer het in zijn eigen belang is om met anderen samen te werken, kan hij dat wel bepaalde tijd doen, dus de elite was verdeeld. Maar bij de mensen zag je dat de meesten, hoewel ze ook vertrapt werden en beperkte opties hadden, in hetzelfde schuitje zaten. Zij waren ook verdeeld. Ze waren ook egocentrisch en zo op zichzelf gericht dat ze niet konden samenwerken, dat ze geen verenigde beweging konden vormen. Wat heb je afgelopen duizend jaar in hoge mate gezien door de invloed van bepaalde ideeën die door Jezus naar buiten zijn gebracht?

Je hebt groei gezien bij mensen die een zekere solidariteit met elkaar voelden. Maar wat voor solidariteit? Wat helpt mensen om niet alleen naar hun eigen belang te kijken, maar ook naar het belang van een grotere groep, en te zeggen dat we één groep moeten vormen en onze rechten moeten opeisen? Dat is ook een toename niet alleen van basale menselijkheid, maar ook essentiële mensheid. Je begrijpt dat jullie ook als onderdrukte boeren, nog wel mensen zijn die basale menselijkheid bezitten, dat onze heersers ons niet bepaalde dingen mogen aandoen. We mogen geen slaaf zijn van de adellijke klasse. Wanneer die verandering begint te komen, moeten de heersers opnieuw veranderen.

Wat is er historisch gezien in de afgelopen duizend jaar gebeurd? Een toename in solidariteit, omdat de mensen zich steeds bewuster zijn geworden van wat er met andere mensen gebeurt en dat de mensen samen moeten opstaan en wat solidariteit tonen en zeggen dat we een verandering in de samenleving eisen. Vrouwen in de moderne democratieën kunnen dit doen en solidair zijn met vrouwen over de hele wereld, omdat je dan naar alle naties over de hele wereld kunt kijken en een index kunt maken, een index van menselijkheid over hoe vrouwen worden behandeld in die landen.

Welke factoren onderdrukken vrouwen en houden hen tegen? Identificeer deze factoren, geef duidelijk aan wat de factoren zijn, wat het effect ervan is op vrouwen, wat het effect ervan is op mannen, wat het effect ervan is op de samenleving. Het is geen kwestie van beschuldigingen uiten. Het is geen kwestie van iemand iets kwalijk nemen. Het is gewoon een kwestie van zeggen dat we vanuit puur humanitair oogpunt erkennen dat er bepaalde dingen zijn die mensen niet mogen worden aangedaan. Wij, de vrouwen in moderne democratieën, zouden onszelf dit nooit aandoen, we zouden het elkaar niet aandoen, we zullen niet accepteren dat onze samenleving ons dit aandoet. We accepteren niet dat we geen rijbewijs mogen hebben, dat we geen auto mogen besturen, dat we ons niet vrij mogen bewegen, we accepteren niet dat we ons gezicht moeten bedekken, we accepteren niet dat we geen baan kunnen hebben, geen opleiding mogen volgen, geen carrière mogen maken, niet in ons eigen onderhoud mogen voorzien, maar in alles afhankelijk moeten zijn van mannen. We accepteren niet dat we niet mogen stemmen, dat we ons niet kandidaat mogen stellen, dat we niet vertegenwoordiger mogen zijn in de regering, enzovoort.

Wij, de vrouwen in de moderne democratieën, zouden dit zelf nooit accepteren en daarom kunnen we het niet accepteren voor onze zusters in andere landen. Die solidariteit en steun moeten we in de eerste plaats uitbreiden. We moeten ook eisen dat onze regeringen doen wat ze kunnen doen. Nogmaals, niet iets gewelddadigs, maar iets vreedzaams. Je kunt in de eerste plaats natuurlijk indexen maken en zeggen dat dit gebeurt en dat dit de gevolgen zijn, zonder iemand iets kwalijk te nemen. Je hoeft de samenlevingen niet de schuld te geven en ze uit te schelden of ze middeleeuws, ouderwets en dergelijke te noemen. Je hoeft alleen maar te zeggen: dit gebeurt, dit is het gevolg en dan kun je het daarbij laten.

Je kunt natuurlijk nog verder gaan en zeggen: Moeten we als moderne goed geïnformeerde natie handeldrijven met een natie die vrouwen op deze manier behandelt? Moeten we olie uit het Midden-Oosten kopen? Kunnen wij als vrouwen niet zeggen dat wij, als je bij jouw benzinepomp olie verkoopt die uit Arabische landen komt, geen benzine bij jouw pomp kopen? Stel je eens voor wat voor impact dit alleen al zou hebben. Hoeveel oliemaatschappijen, denk je, zouden in jouw land olie kunnen blijven verkopen als alle vrouwen in jouw land hen zouden boycotten? Denk je dat de mannen genoeg benzine kunnen kopen om die bedrijven overeind te houden en zaken te laten doen zoals altijd, of denk je dat die bedrijven zouden zeggen dat ze moeten veranderen, dat ze een manier moeten vinden om mee te gaan met de trend in de samenleving? Als onze klanten weggaan omdat we olie uit het Midden-Oosten verkopen, moeten we ergens olie zoeken. Er zijn natuurlijk nog wel andere bronnen.

Olie is vanzelfsprekend een van die dingen waar je moeilijk mee om kunt gaan, omdat er heel veel uit het Midden-Oosten komt, maar het kan wel, er zijn alternatieven. Dit kan natuurlijk steeds verder en verder gaan, zoals sommige bewustere mensen in hun Levensplan hebben staan; dat ze fysieke actie zullen ondernemen om dit te doen. Het zal langzaam op gang komen, maar het kan zich als kringen in het water verspreiden en het kan momentum krijgen zodat er tegen het einde van dit decennium, de jaren 2020 veel meer bewustzijn zal zijn, zelfs een organisatie die zich eraan wijdt om dit bewustzijn te verspreiden, wat er in principe op neerkomt dat vrouwen ook mensen zijn. We kunnen mensen niet discrimineren op basis van hun geslacht. Vrouwen zijn geen niet-mens, secundaire burgers. Ze zijn in alle opzichten net zo menselijk, evenveel waard als mannen en daarom verdienen ze niet alleen dezelfde rechten, maar ook dezelfde kansen.

Als je naar de wereld van tegenwoordig kijkt, is het in zekere zin verbazingwekkend dat dit nog niet is gebeurd. Veel westerse democratieën bereikten een stadium in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, waarin het probleem met de materiële welvaart geregeld was en de meeste mensen vrije tijd kregen. Ze hadden aandacht over omdat ze minder fysiek werk hoefden te doen en je ziet dat heel veel vrouwen in moderne landen de mogelijkheid hebben om verder te kijken dan hun eigen persoonlijke situatie, verder te kijken dan hun eigen land en naar de rest van de wereld te kijken en te zeggen: “Hoe kunnen we de materiële welvaart, de vrije tijd, de aandacht die we over hebben, gebruiken om andere vrouwen over de hele wereld te helpen? Hoe kunnen we dit doen?”

Waarom is het nog niet gebeurd? Er zijn veel oorzaken waar we niet beslist op in hoeven te gaan, maar het is een feit dat we nu geleidelijk zover zijn gekomen dat dit bewustzijn in grotere mate door kan breken. Daarom wijdt het hogere bewustzijn zich dit komende decennium aan de zaak van vrouwen, aan de bevrijding van vrouwen en wanneer de bewustere mensen het werk doen, zal dit enorme impact hebben. Je zult zien dat er veranderingen zullen komen, zelfs in landen waar vrouwen nog steeds heel erg slecht worden behandeld. Er komt een andere discussie. Die is al in bepaalde mate begonnen, maar die zal enorm worden geaccelereerd.

De houding ten opzichte van genitale verminking van vrouwen, vrouwenbesnijdenis, is aan het veranderen, maar die zal in dit decennium in een stroomversnelling komen. Men zal meer tot het besef komen dat het niet genoeg is dat een land dit verbiedt, maar dat ze actief maatregelen moeten nemen om dit te stoppen bij het begin, en dat is helaas de houding van moeders die zich door hun samenleving onder druk gezet voelen om hun eigen dochters dit aan te doen. Zelf hebben ze dit als een zeer traumatische gebeurtenis in hun leven ervaren, maar ze staan nog steeds onder zo’n druk van de samenleving, van de religie, van hun cultuur, dat ze het gevoel hebben dat ze hun eigen dochters aan hetzelfde trauma moeten blootstellen. Dit komt omdat vrouwen gedwongen zijn hun meest basale menselijkheid te onderdrukken, namelijk dat ik niet wil dat mijn eigen kinderen hetzelfde meemaken wanneer ik iets onaangenaams heb meegemaakt. Ik wil dat mijn kinderen een beter leven krijgen dan ik. Dit is een van de meest fundamentele aspecten van menselijkheid.

In deze landen moet men zich inspannen om vrouwen opnieuw op te leiden en ook actieve maatregelen te nemen om die druk weg te nemen. Je zult in het komende decennium zien dat er een enorme, magnetische aantrekkingskracht zal komen uit het collectieve bewustzijn van landen waar deze praktijken nog steeds plaatsvinden. Je zult in sommige landen zien, zoals vaak gebeurt wanneer er een verandering op handen is, dat er een tijdje een polarisatie zal zijn. Er zullen mensen zijn die zich gewelddadig tegen veranderingen verzetten en zich er uit alle macht tegen zullen verzetten. Maar je zult ook zien dat ze alleen maar extremer zullen worden, totdat hun weerstand tegen verandering steeds absurder wordt.

Dit is nog iets wat je kunt leren als je op de geschiedenis terugkijkt. Kijk eens terug. Tegenwoordig kun je zien dat de doorbraak van democratie in bepaalde landen onvermijdelijk was. Dit zie je achteraf wel. Als het had kunnen stoppen, zou het zijn gestopt. Het feit dat het niet gestopt werd, betekende dat het niet gestopt kon worden. Het was een onvermijdelijke ontwikkeling, maar je kunt ook zien dat dit in sommige landen zo gewelddadig werd bestreden dat het leidde tot een gewelddadige revolutie. Je kunt naar de Franse Revolutie kijken en zeggen: de revolutionairen die de edelen, de adel, onthoofdden, waren duidelijk extremisten. Maar waarom waren ze zulke extremisten? Omdat de adellijke klasse zich al op een even fanatieke manier tegen veranderingen had verzet. Van het een kwam het ander. De ene dualistische polariteit leidde tot de tegenovergestelde dualistische polariteit en dit is iets wat je van de geschiedenis kunt leren.

Wanneer er weerstand is tegen een onvermijdelijke verandering, zal de polarisaties steeds sterker worden totdat je, althans achteraf gezien, kunt zien hoe absurd het was. Blik eens terug op de Franse Revolutie. Zie dat de koningen en de adellijke klasse zich afzonderden in hun enorme kastelen en paleizen, dat ze een hedonistische levensstijl leefden, en zich niets aantrokken van de boeren en het feit dat die geen droog brood te eten hadden terwijl zij taart aten. Je kunt zien dat dit een absurde situatie was omdat ze de menselijkheid van de meerderheid van de mensen in het land volledig negeerden. Absoluut absurd. Wat trok het aan? Een klasse van revolutionairen, en als er een gevestigde machtselite is, zullen ze, als ze zich tegen verandering verzetten, een aspirant-machtselite aantrekken die bereid is de gevestigde machtselite met geweld omver te werpen. Dat is precies wat er is gebeurd tijdens de Franse Revolutie, een schoolvoorbeeld als er al leerboeken over waren, die er natuurlijk niet zijn in de huidige geschiedenis, maar in de toekomst wel zullen komen. Je zag dat wat de adellijke klasse deed door zich te verzetten tegen deze verandering waarvan je nu ziet dat die onvermijdelijk was, echt absurd was. Wat de Franse revolutionairen deden door al deze mensen te onthoofden, was zo absurd en de samenleving die ze vormden, waarin iedereen nu in angst leefde voor de revolutionairen in plaats van de adellijke klasse, was ook absurd.

Hetzelfde zie je in de bolsjewistische revolutie. De weigering van de tsaar om verandering in Rusland te bevorderen was volkomen absurd. Maar wat de bolsjewieken deden, was ook absurd en de samenleving die ze creëerden in de voormalige Sovjet-Unie was buitengewoon absurd. Je ziet dat deze absurde vorming van de Sovjet-Unie leidde tot Stalin, die nog verder ging dan de andere revolutionairen door de absurditeit zo extreem door te voeren dat iedereen die erop terugkijkt met menselijkheid in het achterhoofd zich moet afvragen: hoe kan iemand zo’n gebrek aan menselijkheid bezitten dat hij een samenleving vormt waar heel erg weinig respect was voor de menselijkheid van de mensen? Hoe kon dit ooit gebeuren?

Wanneer je naar de geschiedenis kijkt, dan kun je zien dat bepaalde veranderingen onvermijdelijk zijn. Wanneer er weerstand is tegen die verandering, komt er een moment waarop de verandering een cruciale massa heeft gekregen, een cruciale impuls en dan kan een samenleving die niet langer uitstellen, niet langer negeren. Die wordt gedwongen erop te reageren. Als de gevestigde machtselite daarop reageert met verzet, moet die een aspirant-elite aantrekken die de tegengestelde polariteit vormt en is hun verzet of hun bereidheid om geweld te gebruiken even groot. Met andere woorden, de gevestigde machtselite is bereid om geweld te gebruiken om veranderingen te onderdrukken en de opkomende machtselite is evenzeer bereid geweld te gebruiken om de gevestigde machtselite omver te werpen. Maar uit de geschiedenis blijkt ook dat in zo’n gepolariseerde situatie, geen van de twee machtselites die vechten voor overheersing, de positieve verandering vertegenwoordigt die onvermijdelijk is. Geen van hen vertegenwoordigt die. Als een samenleving de ene machtselite verliest en wordt overgenomen door een andere, leidt dit niet onvermijdelijk tot de verandering die nodig is. Die leidt tot een andere gepolariseerde situatie die dan ook moet kunnen evolueren tot in het absurde en totdat de mensen het kunnen begrijpen en er opnieuw een verandering komt.

Zo zijn sommige samenlevingen veranderd. Sommige samenlevingen zitten al een tijdje vast in dit patroon. De islamitische naties zijn hiervan een voorbeeld. Rusland onder Poetin is daar een voorbeeld van. Nadat een cruciaal aantal mensen zag hoe absurd de Sovjet-Unie was, stortte de Sovjet-Unie in. Er was een periode waarin er een democratie begon op te komen in Rusland, maar toen greep Poetin in en werd hij de nieuwe tsaar die zich verzette tegen de overgang naar een echt democratisch Rusland. Als je nu naar de geschiedenis kijkt, dan zie je dat Rusland onvermijdelijk een moderne democratie wordt met dezelfde rechten, dezelfde vrijheden en hetzelfde respect voor de mensheid als je ziet in Europese naties en andere democratieën over de hele wereld. Dit is onvermijdelijk. Poetin verzet zich daartegen. Hoe absurd moet zijn heerschappij worden voordat een cruciaal aantal mensen in Rusland het ziet en verandering eist? Dat is eigenlijk het enige probleem op dit moment, niet alleen voor de situatie in Rusland, maar ook voor de situatie in islamitische landen, Afrikaanse landen, Midden-Amerika, Zuid-Amerika. Wanneer zullen ze genoeg krijgen van de katholieke invloed? Hetzelfde zie je in veel andere naties, waar je zeer dualistische leiders, gepolariseerde leiders, ziet opkomen en de vraag is gewoon wanneer een cruciaal aantal mensen deze basale menselijkheid en de essentiële menselijkheid van zichzelf en elkaar zal erkennen? Wanneer zal dat gebeuren?

Dit is een heel andere kijk op de geschiedenis. Je zult merken dat er historici en filosofen zijn die er een glimp van hebben opgevangen, die het hebben begrepen, althans tot op zekere hoogte, die erover hebben geschreven, erover hebben gesproken, maar die de dynamiek niet volledig hebben begrepen. Ze hebben het feit niet gezien dat het collectieve bewustzijn de geschiedenis stuurt. De vooruitgang in de geschiedenis wordt bevorderd door een verhoging van het collectieve bewustzijn; iets wat leidt tot de erkenning van de basale en essentiële menselijkheid, en daarom leidt tot een punt waarop mensen, een cruciaal aantal mensen in de samenleving zegt: genoeg is genoeg. Het kan niet blijven zoals het was. We eisen een positieve verandering. En dan moet die verandering er komen. Als die er niet vreedzaam komt, moeten de dualistische polariteiten steeds absurder worden, totdat er weer een verschuiving in het bewustzijn komt en de mensen eindelijk een geweldloze manier kunnen vinden om positieve veranderingen door te voeren.

Nogmaals, je kunt terugkijkend op de geschiedenis zien dat jullie allemaal zijn opgevoed met een elitaire kijk op de geschiedenis. Jullie zijn ook opgevoed met een door mannen gedomineerde kijk op de geschiedenis, omdat de mannen vaak de heersers waren en de mannen voor de veranderingen zorgden. Maar zelfs in de middeleeuwen maakten vrouwen deel uit van de verandering. Wat was een van de belangrijkste factoren die ervoor heeft gezorgd dat Europa een verschuiving maakte waardoor die niet werd gedomineerd door de katholieke kerk? Dat waren vrouwen. De katholieke kerk deed er alles aan om, achteraf gezien, een van de meest bizarre en absurde periodes in de geschiedenis, om te voorkomen dat vrouwen invloed zouden krijgen op de samenleving. Dit wordt de heksenjacht genoemd, maar je had ook de inquisitie. De katholieke kerk deed er alles aan om te voorkomen dat vrouwen een positieve invloed zouden krijgen op de veranderende geschiedenis. Waarom vervolgden ze de heksen? Omdat ze bang voor hen waren. Waarom waren ze bang voor hen? Omdat ze toen al beseften dat vrouwen veranderingen in de samenleving kunnen bewerkstelligen. Waarom zouden ze anders bang zijn? Ze waren bang hun macht te verliezen. Wat was de oorzaak? Vrouwen. Daarom vervolgden ze hen, dus je ziet dat de door mannen gedomineerde kijk op de geschiedenis totaal niet klopt, erg onnauwkeurig is.

Kun je dan achteraf niet terugkijken op de geschiedenis van de afgelopen honderd, tweehonderd, jaar waarin je democratische naties had? Zie je dan niet dat democratische naties, waartoe ze door de evolutie zijn gedwongen, meer rechten, meer vrijheid en meer kansen aan vrouwen geven. En kun je dan niet zien dat dit betekent dat vrouwen in het tijdperk waarin we ons begeven, een steeds grotere invloed op de samenleving zullen krijgen totdat ze een verandering in de geschiedenis zullen veroorzaken. Hoe kan iemand dit niet inzien als hij een perfecte terugblik heeft op de historische ontwikkelingen? Hoe kun je de tendens niet zien en projecteren dat deze tendens in de toekomst zo moet blijven? Wat zal dat betekenen?

De bewustere mensen kunnen dit zien, maar heel veel vrouwen in de samenleving zijn er ook klaar voor om dit te zien. Door het werk van bewustere mensen kunnen ze plotseling wakker geschud worden en iets te weten komen wat ze al wisten toen ze hun Levensplan maakten. Veel vrouwen die tegenwoordig geïncarneerd zijn, wisten hiervan voordat ze hun Levensplan maakten, omdat ze het potentieel hadden, de kans, om die verandering te bewerkstelligen. Heel veel vrouwen zijn er klaar voor. De doorbraak zal sneller gaan en je zult zien dat steeds meer vrouwen zich ervan bewust worden en die veranderingen doorvoeren.

Hoger bewustzijn heeft, als onderdeel van de inspanningen om de mensheid wakker te schudden, de intentie om de geschiedenis te herschrijven of de mensen op zijn minst te inspireren tot het herschrijven van de geschiedenis. Ook om de manier waarop geschiedenis wordt geschreven te veranderen, zodat die niet langer wordt geschreven door de winnaars, de machtselite dus, maar de echte winnaars, de mensen die geïnspireerd zijn vanuit een hoger bewustzijn en hun menselijkheid erkennen. Hoger bewustzijn heeft ook tot doel de loop van de geschiedenis te veranderen. Hoger bewustzijn is niet zozeer geïnteresseerd in het schrijven van de geschiedenis als wel het helpen van geïncarneerde mensen om geschiedenis te schrijven.

Er wordt wel eens gezegd dat geschiedenis de proloog is van de toekomst, het verleden is de proloog. Dit betekent vaak dat de geschiedenis zich herhaalt. Maar hoger bewustzijn heeft zeer duidelijke plannen voor het Tijdperk van Hoger Bewustzijn. Die plannen houden niet in dat de geschiedenis zich zal herhalen, maar dat de geschiedenis een opwaartse spiraal zal worden die zal leiden tot de steeds grotere manifestatie van een gouden eeuw die hoger bewustzijn voor deze planeet heeft gepland en dat er miljoenen mensen zijn geïncarneerd die innerlijk weten dat een onderdeel van hun Levensplan is dat zij helpen die fysiek te manifesteren.

Jullie zijn wakker geworden. jullie kunnen het hogere bewustzijnswerk doen zodat anderen ook wakker worden. Mensen zúllen wakker worden en jullie zullen veranderingen zien die jullie tegenwoordig nauwelijks kunnen geloven, maar die niet alleen mogelijk zijn, ze zijn onvermijdelijk.