Hoe je Menselijk Lijden verwijdert

 

Geascendeerde Meester Gautama Boeddha, 6 juni 2022 – Webinar Democratie en Christusschap

Een uitstorting van een ongekende hoeveelheid van de Vlam van Vrede

IK BEN de Geascendeerde Meester Gautama Boeddha.
Vrede is een vlam, een energie, een bewustzijn, een wezen – een kosmisch wezen met een bereik dat verder gaat dan het niveau waarop ik me bevind als de Boeddha voor de aarde. Dit kosmische wezen is naar de aarde gemagnetiseerd door de geascendeerde meesters, door jullie, onze studenten, en door de verandering in bewustzijn die heeft plaats gevonden als gevolg van de invasie van Oekraïne. Deze gebeurtenis heeft zo’n verschuiving in het collectieve bewustzijn veroorzaakt dat wij, de geascendeerde meesters, een beroep hebben gedaan op dit kosmische wezen om zijn aanwezigheid in het etherische octaaf boven de aarde te magnetiseren en een ongekende hoeveelheid van de Vlam van Vrede vrij te geven.

Die Vlam van Vrede betekent niet dat er onmiddellijk vrede op aarde zal komen in termen van fysieke vrede. Het betekent eigenlijk dat deze vlam alle energie, al het bewustzijn, alle wezens van anti-vrede zal ontmaskeren, zodoende kan het lijken alsof deze vlam van vrede het tegenovergestelde van vrede zal brengen, maar dit zal slechts tijdelijk zijn. We hebben gezegd dat de aarde de opwaartse aantrekkingskracht van de hele sfeer niet kan tegenhouden. Evenmin kan de aarde de Kosmische Vlam van Vrede tegenhouden. Dit is dus een dispensatie, een kans voor de aarde, gemagnetiseerd door het feit dat heel veel mensen op aarde echt vrede willen. Ze willen een toekomst waarin ze vrede krijgen, verlost zijn van degenen die bereid zijn om iets met geweld af te pakken.

Het bewustzijn dat bereid is om iets met geweld af te pakken
Wat is die bereidheid om iets met geweld af te pakken? Het is een spiritueel gif. Dit heeft meerdere elementen. Het komt eigenlijk voort uit alle vergiften, van onwetendheid tot lust, begeerte, hebzucht, toe want voor het bewustzijn dat bereid is om iets met geweld af te pakken, is het nooit genoeg. Wat wekken mensen, wezens, op die bereid zijn om iets met geweld af te pakken? Ze veroorzaken lijden, vaak ook voor andere mensen, maar ze veroorzaken altijd lijden voor zichzelf. De aanstichters van oorlog kunnen bijvoorbeeld niet anders dan agitatie in hun eigen geest en vier lagere lichamen opwekken die al snel ondraaglijk kan worden. Daarom zie je dat een aantal leiders die oorlogen zijn begonnen, letterlijk krankzinnig zijn geworden en terechtgekomen in een toestand van volledige waanzin; het contact met de realiteit verloren. Kun je dan nog echt zeggen dat een wezen dat het bewustzijn heeft aangenomen dat hij met geweld iets wil afpakken of bereid is om iets met geweld af te pakken, nog steeds een vrije wil heeft? Is het niet eerder zo dat dit wezen zijn vrije wil heeft overgeleverd aan collectieve beesten, demonen of gevallen wezens die chaos willen scheppen of een dubbele agenda hebben om te bewijzen dat God ongelijk heeft? Hebben zulke mensen eigenlijk wel vrije wil? Ze hebben een wil, maar die is niet vrij.

Wat gebeurt er in de psyche van mensen die het bewustzijn krijgen dat zij bereid zijn iets met geweld te pakken? Ze komen natuurlijk in het dualiteitsbewustzijn. Dit betekent dat ze het dualistische redeneringsproces kunnen gebruiken om hun daden te rechtvaardigen, maar alleen vanuit een bepaald perspectief. Je ziet dat de opwaartse kracht van de hele niet-geascendeerde sfeer het Christusbewustzijn is dat alles steeds dichter bij eenheid brengt. Eenheid is natuurlijk moeilijk te doorgronden voor mensen die geïncarneerd zijn op een planeet met dichte materie zoals de aarde, maar desondanks is er een opwaartse beweging in het universum. Wanneer je het bewustzijn krijgt dat je met geweld iets wilt afpakken, kun je niet één zijn. Want als je één bent, dan besef je dat jij, als je met geweld iets van anderen afneemt, je ook iets van jezelf afneemt, en wie zou zo gek zijn om dat te doen?

De staat van non-vrede en non-vrijheid
Deze wezens gaan tegen de opwaartse kracht van het universum in en dat voelen ze onherroepelijk. Vaak voelen ze dit niet bewust. Ze weten niet waarom ze voelen wat ze voelen, maar ze voelen agitatie. Ze bevinden zich in deze voortdurende staat van non-vrede, van onrust. Ze kunnen geen rust vinden in hun eigen hoofd. Dit kan er uiteindelijk toe leiden dat ze gek worden in elke definitie van het woord, maar in een tussenstadium zorgt het ervoor dat ze waanvoorstellingen krijgen waardoor ze de gevolgen van hun daden niet kunnen overzien. Ze kunnen de gevolgen van hun daden niet erkennen. Hoe komt dat? Omdat ze, om het psychisch te kunnen overleven in deze staat van non-vrede, in gedachten een argument moeten vinden dat de agressie in hun hoofd rechtvaardigt, door met geweld iets af te pakken, en ze kunnen de gevolgen van hun daden niet erkennen omdat deze gevolgen hun rechtvaardiging zouden ontzenuwen. Ze moeten in een staat van waanzin en ontkenning van de realiteit gaan om het psychologisch te overleven.

Wat houdt dat in? Dit betekent dat ze in een gemoedstoestand komen die de ultieme staat van non-vrijheid is. Welke vrijheid hebben ze nog als ze met geweld fysieke daden hebben verricht die niet ongedaan kunnen worden gemaakt, wanneer die fysieke gevolgen hebben geschapen voor andere mensen die niet tenietgedaan kunnen worden of weggeveegd? En als ze deze gevolgen zouden toegeven, zelfs gevolgen voor hun eigen volk en voor zichzelf, dan zouden ze moeten toegeven dat hun rechtvaardiging niet voldoende was.

Dit betekent in hun gedachten dat ze zouden moeten toegeven dat ze een fout hebben gemaakt, maar als je in een staat bent waarin je op een extreme manier bereid bent om iets met geweld af te pakken, dan beschouw jij jezelf als een superieur wezen, omdat dit je het verlangen geeft om de allerhoogste macht te bezitten die ervoor zorgt dat je iets met geweld afneemt. En als je een superieur wezen bent, kun je geen ongelijk hebben. Of liever gezegd, je kunt er niet tegen dat je ongelijk hebt, en daardoor kun je niet toegeven dat je ongelijk had. Je kunt de waarheid niet toegeven over wat er werkelijk op de wereld gebeurt, en daarom ben je totaal non-vrij. Je kunt niet van gedachten veranderen, want als je van gedachten verandert of je daden te verandert, dan zou je moeten toegeven dat je eerdere daden verkeerd waren en dat de rechtvaardiging van die daden verkeerd was en jij dus ongelijk had, en jij, als een superieur wezen, kunt het niet verdragen dat je ongelijk hebt, je moet het dus ontkennen. Maar door die totale ontkenning verlies je alle vrijheid in je hoofd.

Het lijkt misschien alsof de gevallen wezens de vrijheid hebben om te doen wat ze willen zonder na te denken over de gevolgen voor anderen, iets wat normale mensen wel zouden overwegen. Het lijkt misschien of ze vaak wegkomen met dingen omdat ze ervoor zorgen dat de mensen die hen volgen, het karma op zich nemen. Maar als je in de geest van de gevallen wezens kijkt, dan zie je dat zij de minst vrije wezens zijn op het niveau van de geest. Ze lijken misschien vrij op het niveau van fysieke daden, maar ze zijn de minst vrije wezens op het niveau van de geest.

De leiders die het niet kunnen verdragen om ongelijk te hebben
We hebben in een eerdere dispensatie geruime tijd gesproken over gevallen engelen. We hebben in deze dispensatie gesproken over gevallen wezens en enkele zeer diepgaande leringen over gevallen wezens gegeven. Deze leringen zijn in het collectieve bewustzijn terechtgekomen waardoor ze mensen hebben bereikt die daarvoor openstaan omdat zij naar de geschiedenis hebben gekeken en zich hebben afgevraagd waarom er een type leider op aarde is die geen empathie heeft, geen rekening houdt met het lijden van anderen. Ze hebben natuurlijk jullie, onze directe studenten, bereikt. Jullie hebben deze ideeën overwogen, jullie hebben de invocaties opgezegd die berusten op onze dictaten en dit alles heeft een opwaarts momentum geschapen dat werd versterkt en uitgekristalliseerd door de invasie van Oekraïne tot er een kritische massa werd bereikt op planetair niveau.

Er is nu een omslag in het collectieve bewustzijn omdat veel meer mensen de noodzaak ervan inzien en toegeven dat ze moeten begrijpen waarom we dit soort leiders hebben, zelfs op de moderne wereld, leiders die daden verrichten die duidelijk berusten op geweld en ernstige gevolgen hebben voor hun eigen volk en andere mensen. En toch willen ze de gevolgen niet erkennen, hun daden veranderen, van gedachten veranderen. Ze voelen geen empathie. Ze zullen de gevolgen van hun daden negeren, en waarom? Welnu, zoals ik al zei, omdat ze het niet kunnen verdragen dat ze ongelijk hebben, en dit is iets wat veel mensen bereid zijn te zien: die totale onbuigzaamheid, het totale onvermogen, de totale onwil om toe te geven dat je ongelijk had of dat jouw daden niet de beste waren en ook niet echt in je eigen belang waren.

De starheid van dictaturen
Dit leidt tot het besef dat democratieën samenlevingen zijn die het zich kunnen veroorloven om leiders te hebben die ongelijk hebben. Het zijn samenlevingen waarin de mensen het zich kunnen veroorloven om ongelijk te hebben. Ze kunnen het zich veroorloven om toe te geven dat ze ongelijk hebben gehad en hun visie en daden dienovereenkomstig wijzigen. Dit is een van de wezenlijke verschillen tussen een dictatuur en een democratie. De leider van een dictatuur kan niet toegeven dat hij ongelijk heeft en de mensen kunnen niet toegeven dat ze ongelijk hadden over de dictator, en dit zorgt voor een fundamentele starheid, wat betekent dat een dictatuur zich niet kan aanpassen aan veranderende omstandigheden. Ze moeten hetzelfde blijven doen terwijl ze andere resultaten verwachten, wat, zoals je weet dat Einstein zei, een vorm van waanzin is. Ze komen letterlijk in een neerwaartse spiraal die alleen kan stoppen wanneer een gebeurtenis zo schokkend voor hen is dat die hun ontkenning doorbreekt. Dit kan een totale nederlaag zijn zoals je zag bij de nederlaag van nazi-Duitsland. Het kan de ontmaskering zijn van schokkende onmenselijkheid zoals je ook zag bij nazi-Duitsland en de Holocaust. Of het kan de dreiging zijn van een volledige economische ineenstorting zoals je zag bij de Sovjet-Unie.

Je hebt gezien dat dictaturen soms van koers kunnen veranderen en in een opwaartse spiraal terecht kunnen komen. Je zag dat het Britse rijk naar zichzelf moest kijken door het voorbeeld van Gandhi en de beweging van geweldloosheid, en daardoor veranderde het gedrag van een dictatuur jegens India in het besef dat je thuis niet kunt beweren dat je een democratie bent en je als een dictator in het buitenland te gedragen. Je zag dat Duitsland van een dictatuur onder Hitler veranderde in een democratische natie. Je hebt gezien dat Duitsland onlangs heeft toegegeven dat hun beleid ten aanzien van Rusland en Poetin een vergissing was en dat ze bereid waren om dat te veranderen. Je hebt gezien dat andere democratieën hebben toegeven dat ze Poetin en de situatie in Rusland verkeerd hebben ingeschat, en ze waren bereid om dienovereenkomstig te veranderen. Je hebt ook enkele democratische naties gezien die dat nog niet hebben willen doen.

Flexibiliteit is gelijk aan overleven
Maar wat ik hier niettemin wil aangeven, is dat ik als Boeddha vele, vele, duizenden jaren geïncarneerd was op aarde voordat ik incarneerde als Gautama Boeddha. Ik was al die tijd geen Boeddha. Ik had het Boeddhabewustzijn niet, maar ik was wel heel vaak geïncarneerd. Ik ben vijfentwintighonderd jaar geleden geascendeerd en sindsdien ben ik een geascendeerde meester met het Boeddhische bewustzijn. Ik heb zeer veel ervaring, al zeer lang een visie op de aarde. Dit betekent dat ik weet wat wel kan overleven en wat niet kan overleven met betrekking tot samenlevingen. En het enige wat echt kan overleven, is aanpassingsvermogen, flexibiliteit, de bereidheid om te veranderen. Niet alleen horizontaal te veranderen, maar verticaal te veranderen; door je vroegere bewustzijnsniveau te transcenderen.

Iedereen die naar de lange termijn kijkt zoals ik, kan zien dat vooruitgang een absolute vereiste is, niet alleen op aarde maar in het hele universum. Transcendentie van een vroegere staat, evolueren naar een hogere staat, dat is de basis om het te overleven. Dit kun je ook zien als je naar de geschiedenis kijkt en hoe samenlevingen zijn opgekomen en weer gegaan. Je kunt kijken naar diersoorten en de evolutie. Waarom zijn de dinosaurussen uitgestorven? Omdat ze zich niet konden aanpassen. Je ziet dat dit eigenlijk een natuurwet is. Het is natuurlijk ook een spirituele wet, maar als je er volkomen neutraal naar kijkt, kun je het een natuurwet noemen. Wanneer samenlevingen star en inflexibel worden en weigeren zich aan te passen, kunnen ze in de loop van de tijd niet standhouden. Er zit een tijdslimiet aan, een houdbaarheidsdatum. Wat zorgt ervoor dat samenlevingen inflexibel worden? Ze kunnen niet toegeven, niet per se dat ze ongelijk hebben, maar ze kunnen niet toegeven dat ze het beter zouden kunnen doen dan wat ze nu doen.

De ondergang van beschavingen en de opwaartse aantrekkingskracht van de rest van het universum
De vooruitgang naar iets beters is een wet. In de opgetekende geschiedenis hoef je niet beslist te zien dat er tijden in het verleden zijn geweest waarin de hele planeet in een neerwaartse spiraal terechtkwam die de ondergang van beschavingen heeft veroorzaakt. Het is op een planeet als de aarde mogelijk om in een neerwaartse spiraal te komen en tegen de natuurlijke wet van progressieve zelftranscendentie in te gaan. Maar dit heeft natuurlijk ook de ondergang van die beschavingen veroorzaakt, de vernietiging van beschavingen en een reducering van de bevolking tot een zeer laag niveau in vergelijking met nu. Dit kon natuurlijk niet zo blijven. Er kwam een moment waarop de neerwaartse spiraal de bodem had bereikt en er geen lagere plaats was om naar toe te gaan.

Daarna begon de opwaartse aantrekkingskracht van de rest van het universum de aarde omhoog te trekken en geleidelijk reageerden mensen daarop en bouwden een opwaartse beweging op. Er zijn krachten die zo’n opwaarts momentum tegenwerken en die kunnen wel wat succes hebben door wereldrijken op te bouwen die de groei tijdelijk kunnen stoppen. En ook al duren ze soms wel duizend jaar, ze kunnen niet tot in het oneindige blijven bestaan.

En zelfs als je naar de opgetekende geschiedenis kijkt, dan zie je dat de tijdsduur van dergelijke rijken duidelijk steeds korter wordt. Het Romeinse rijk heeft geruime tijd standgehouden. Het katholieke Romeinse rijk heeft het enige tijd overleefd. Het tsaristische rijk in Rusland, de koningen van Europa, de koninkrijken van Europa, hebben het enige tijd overleefd. Maar je ziet dat ze steeds korter werden. En dan waren er nog leiders die de ambitie hadden om de hele wereld te veroveren, zoals Napoleon, die een tijdlang succes had, maar niet erg lang. Hitler heeft een tijdje succes gehad, maar niet erg lang. Je ziet hoe gewelddadiger de daden van de leiders zijn, hoe korter hun levensduur wordt. De Sovjet-Unie overleefde zo lang omdat die vermeed dat de koude oorlog heet zou worden. Poetin heeft het heel lang overleefd omdat hij die grens niet overschreed. Maar nu heeft hij die wel overschreden en is er geen weg terug.

Nieuw bewustzijn in de niet-democratische landen
Dit is iets waar men zich bewust van kan zijn; veel mensen, niet alleen in democratische landen, maar ook in niet-democratische landen kunnen dat begrijpen. Er is een momentum in het collectieve bewustzijn aan het ontstaan omdat heel veel mensen in niet-democratische landen zich plotseling zonder enige bijzondere gedachte vooraf bewust worden van de zwakheden in hun land en hun vroegere regering en in dictatoriale regimes. Ze beginnen in te zien dat ze in een zelfdestructieve spiraal zitten die ze niet kunnen volhouden. En als hun samenleving een soort van instorting wil voorkomen, moet er verandering komen.

Er zijn mensen in China die kunnen begrijpen dat een invasie van Taiwan zelfmoord zou betekenen voor de communistische partij en de huidige machtselite van China. Er zijn mensen in de Arabische landen die kunnen zien dat de huidige situatie, omdat de islam zoveel invloed heeft op de regering, geen stand kan houden. Er zijn mensen in andere landen die kunnen zien dat de poging van sommige leiders om de democratie te ondermijnen en omver te werpen, en zichzelf ongrondwettelijke bevoegdheden te geven, geen stand kunnen houden. Turkije is daar een duidelijk voorbeeld van. Het is niet genoeg om je naam te veranderen, je moet het spel veranderen. Wat betekent dat je de man aan de top moet veranderen.

Dit onderliggende en toch grotendeels onzichtbare en niet-herkende momentum is zich aan het opbouwen en dat bouwt de erkenning op dat lijden niet onvermijdelijk is. Lijden wordt voor het grootste deel veroorzaakt door menselijke wezens, en door mensen die geweld gebruiken, mensen die geweld rechtvaardigen en niet willen toegeven dat ze ongelijk hebben. Die onbuigzaamheid, de onwil om je aan te passen en te veranderen, is de ware oorzaak van het meeste lijden dat je op aarde ziet. Het is bij wijze van spreken de drijvende kracht die de zee van Samsara in beroering brengt.

De sleutel om menselijk lijden te overwinnen
Dit momentum is, zoals ik al zei, gedeeltelijk opgebouwd door studenten van de geascendeerde meesters, gedeeltelijk door veel boeddhisten die in de afgelopen vijfentwintighonderd jaar hebben geprobeerd de leringen die ik gaf te belichamen, gedeeltelijk door veel christenen die hebben geprobeerd de leringen van Jezus te belichamen en gedeeltelijk door veel mensen in democratische landen en zelfs in niet-democratische landen die over het verschil tussen dictaturen en democratieën hadden nagedacht. Die mensen hebben overwogen: “Waarom is er menselijk lijden? Wat is de oorzaak ervan? Wat zou er kunnen worden gedaan om menselijk lijden te verlichten, misschien zelfs weg te nemen? Zou het mogelijk zijn om menselijk lijden weg te nemen?” Velen hebben zich dat afgevraagd. Sommigen hebben geconcludeerd dat het niet kon omdat ze niet zagen hoe. Anderen hebben overwogen dat het mogelijk moet zijn. Ze voelen intuïtief aan, ze weten misschien uit vorige levens, misschien van de tijd tussen incarnaties in dat het mogelijk is om menselijk lijden te verlichten, weg te nemen en op te lossen.

Is dit uiteindelijk niet wat de Boeddha heeft gezegd? Heeft Jezus dat niet gezegd? Zeggen veel andere religies en spirituele bewegingen dat niet? Het is mogelijk om het lijden te overwinnen. Sommigen zeggen dat het alleen mogelijk is nadat je deze wereld hebt verlaten. Maar veel mensen, vooral in de moderne tijd, beginnen zich af te vragen: “Zou het niet mogelijk zijn om zelfs op deze wereld te bereiken dat je bevrijd bent van lijden?” Veel van die mensen begonnen te vermoeden dat bevrijd zijn van lijden niet op een wereldlijke manier kan worden bereikt, niet door een ideale utopische samenleving te scheppen. Waar vindt het lijden per slot van rekening plaats? Je zou kunnen zeggen dat je fysiek pijn voelt als je van een paard valt en je been breekt, wat lijden veroorzaakt. Maar waar wordt de pijn ervaren? In je gedachten. Als je een verdoving krijgt die de pijn verdooft, heeft die verdoving dan invloed op je gebroken been? Of op je hersenen die de fysieke pijn voelen?

Maar buiten de fysieke pijn om is er natuurlijk de psychologische ervaring van de pijn, en dit is lijden. Pijn, fysieke pijn, zelfs als die door je hersenen wordt ervaren, is eigenlijk geen lijden, omdat lijden niet hetzelfde is als pijn. Pijn kan lijden veroorzaken of triggeren, maar de pijn zelf is niet het lijden. Het lijden is een ervaring in je gedachten. En er kunnen diverse elementen meespelen, maar altijd dat ene element: “Ik zou deze pijn niet moeten voelen. Ik zou deze toestand niet moeten ervaren. Die mensen zouden mij dit niet aan mogen doen.” Er is altijd een gevoel in je gedachten van dit mag niet gebeuren. Maar aangezien het wel gebeurt, en omdat je het niet kunt laten verdwijnen, is dit de oorzaak van lijden.

Veel mensen beginnen op zijn minst te vermoeden en aan te voelen dat lijden in je gedachten plaatsvindt, wat betekent dat de echte oorzaak van het lijden innerlijk moet zijn, hoewel het kan worden veroorzaakt door externe factoren. En dit betekent dat de enige manier om lijden op te heffen is rechtstreeks met je geest samen te werken. Ongetwijfeld hebben democratische samenlevingen geprobeerd een situatie te scheppen waarin de burgers van die samenlevingen niet veel van de externe omstandigheden ervaren die traditioneel lijden hebben veroorzaakt of lijden hebben getriggerd. Er zijn veel mensen in democratische samenlevingen die hun hele leven zijn opgegroeid zonder ernstige fysieke omstandigheden mee te maken. Maar toch lijden veel mensen. Ze lijden ook al hebben ze geen fysieke reden om te lijden, maar ze hebben een psychologische reden die lijden veroorzaakt.

De democratieën hebben bewezen dat zelfs mensen ideale materiële omstandigheden bieden hun lijden niet wegneemt. Het is nu wel duidelijk dat de enige manier om lijden op te heffen is met je geest samen te werken. Dat was toevallig wat ik vijfentwintighonderd jaar geleden zei. En wat Jezus tweeduizend jaar geleden zei. En wat Confucius en Lao Tzu en andere spirituele boodschappers op veel verschillende momenten in veel verschillende contexten hebben gezegd. Er is vaak niet geluisterd, want hoewel mensen de uiterlijke lering konden horen, konden ze die niet volledig internaliseren. Maar we naderen nu een tijdperk waarin steeds meer mensen in staat zullen zijn om die leer te begrijpen, te begrijpen wat er feitelijk wordt gezegd: dat de sleutel tot het overwinnen van lijden in de menselijke geest zit.

Je kunt proberen een utopie te scheppen en je kunt proberen een ideale samenleving te scheppen, maar die zal nooit het lijden verlichten. Wat zie je in een samenleving die op geweld berust, waarin de regering op geweld berust? Je ziet dat er in zo’n samenleving een hoge mate van lijden is. Het volk van de Sovjet-Unie heeft duidelijk meer geleden dan de mensen in West-Europa destijds. De mensen in Rusland voor de invasie leden duidelijk meer dan de mensen in West-Europa op dat moment. De mensen in Rusland lijden na de invasie duidelijk meer dan de mensen in West-Europa.

Je ziet dat de mensen meer lijden in een samenleving die op geweld berust, een regering die op geweld berust. In een democratische natie lijden de mensen minder, maar ze lijden nog steeds wel, maar hun lijden is anders. Ze lijden niet door de uiterlijke omstandigheden, maar nu lijden ze, in steeds grotere mate, door psychische toestanden. We hebben de reden hiervoor uitgelegd: dat mensen die in vorige levens een trauma hebben meegemaakt, de neiging hebben om, indien mogelijk, te willen incarneren in een democratische natie waardoor ze een betere kans krijgen om hun traumatische psychologische problemen op te lossen.

Je kunt lijden niet met geweld wegnemen
Maar desalniettemin is het punt hier dat je jezelf moet afvragen, vooral in democratieën maar ook in andere landen, wat de bedoeling is van onze samenleving. Bij een dictatuur kun je zien dat de bedoeling van een dictatuur is de dictator en de machtselite die hem steunt, alles te geven waar ze naar hunkeren met betrekking tot gevoel van macht, gevoel van superieur zijn, gevoel van speciaal zijn, gevoel van rijk en bevoorrecht te zijn, wat het ook mag zijn. Maar de hele samenleving berust op die kleine machtselite die dit met geweld van de bevolking afpakt.

Het is duidelijk dat de bevolking zal lijden wanneer je een samenleving hebt die op geweld berust omdat de meerderheid van de bevolking praktisch slaven zijn van een kleine elite. Er zullen tal van externe omstandigheden zijn die ervoor zorgen dat de bevolking lijdt omdat die vindt dat dit niet goed is, dat men een beter leven zou moeten hebben, dat men niet zo beperkt zou mogen worden, dat men niet vervolgd zou mogen worden, enzovoort. Maar zoals ik ook heb uitgelegd, lijdt niemand eigenlijk meer dan de dictator en zijn handlangers. Zij zijn degenen die het meest lijden.

Je kunt zeggen dat een samenleving die op geweld berust, geen samenleving is die tot doel heeft om menselijk lijden te beëindigen of zelfs te minimaliseren, en die zou dat doel ook nooit kunnen bereiken, zelfs als die samenleving dat zou willen. Je kunt het lijden niet met geweld afnemen. Geweld zal alleen maar meer lijden veroorzaken. En natuurlijk genereert lijden ook meer geweld omdat mensen met deze denkwijze denken dat er een oorzaak voor moet zijn als ze lijden en dat ze niet zullen lijden als ze met geweld die oorzaak vernietigen. Maar hun poging om de oorzaak te vernietigen zal alleen maar meer lijden veroorzaken en daarom zitten ze in een nooit eindigende spiraal die in intensiteit toeneemt totdat ze het psychisch of zelfs fysiek niet meer kunnen overleven.

Je kunt lijden niet wegnemen met materieel welzijn
Als je dan naar democratieën kijkt, wat zou je dan over democratieën kunnen zeggen? Je zou kunnen zeggen dat het samenlevingen zijn die zich richten op het minimaliseren van menselijk lijden, het minimaliseren van het lijden van de algehele bevolking. Je zou zelfs kunnen zeggen dat het hogere doel van een democratie het wegnemen van menselijk lijden is. Maar met deze reeks verhandelingen wijzen we erop dat dit niet kan worden bereikt, wat voor goede samenleving je ook op de wereld vormt. Hoe goed de materiële omstandigheden ook zijn, hoe vrij mensen ook zijn, hoe gemakkelijk hun leven ook is, het zal lijden niet wegnemen omdat de oorzaak van lijden innerlijk is. Zoals we al eerder hebben gezegd, is de volgende logische stap voor de moderne democratieën dat ze zich richten op psychologisch welzijn in plaats van materiële welvaart.

Dit is duidelijk weer een stap verder vooruit, een andere logische, natuurlijke ontwikkeling van wat de moderne democratieën hebben meegemaakt, in ieder geval degenen die het meest geëvolueerd zijn in het democratische proces. Dit betekent opnieuw niet dat ze een spirituele lering of de hulp van geascendeerde meesters moeten erkennen, maar ze moeten wel bepaalde universele principes over de menselijke psyche ontdekken en die implementeren.

Zoals we hebben gezegd, zou je kunnen zeggen dat mensen echt heel erg belangrijk zijn voor democratie; niet ideeën, niet theorieën, niet ideologieën. Het belangrijkste voor democratie is de bevolking in haar geheel, niet een kleine elite. Maar op een ander, hoger niveau is het doel van een democratie om het lijden van de mensen te verlichten. Dit is natuurlijk iets waar steeds meer mensen zich bewust van worden, die dit beginnen te begrijpen, te erkennen en zelfs over te praten en te schrijven. Jullie maken deel uit van dat proces als onze directe studenten wanneer jullie je eigen bewustzijn verhogen, wanneer je de oproepen doet, wanneer je de leringen bestudeert, maar er zijn ook heel veel andere mensen.

De opwaartse spiraal scheppen voor alle mensen
Zoals we in eerdere dispensaties verschillende keren hebben gezegd, hadden onze studenten behoefte aan het gevoel dat zij in hun eentje de wereld voor Saint Germain aan het redden waren. Maar jullie zijn volwassen genoeg om te beseffen dat dit een naïeve visie is. Er zijn heel erg veel mensen nodig om de wereld te veranderen. Jullie kunnen de voorlopers zijn, de punt van de speer, maar jullie kunnen het niet alleen. Het zou naïef zijn om dat te denken. Daarom hebben we jullie meerdere keren gevraagd om een ommezwaai te maken en niet iets te doen om jezelf te verheffen, om speciaal te zijn, want wanneer je zo denkt, kun jij je heel gemakkelijk openstellen voor het spirituele gif van afgunst en jaloezie. Wat veroorzaakt dit gif bij mensen? Dat je eigenlijk de enige wil zijn die iets positiefs doet voor Saint Germain. Je wilt niet dat alle mensen zich op onze ideeën afstemmen en ze implementeren, want dan zou jij die eer niet krijgen. Dit soort bewustzijn was er in eerdere dispensaties van geascendeerde meesters en in veel religieuze en spirituele bewegingen.

Veel goeroes willen zichzelf nog steeds verheffen en geven dit door aan hun volgelingen. We vragen jullie om op een hoger niveau van volwassenheid te komen; dit los te laten en de visie vast te houden dat alle mensen die het potentieel hebben om zich op deze ideeën af te stemmen, ze te implementeren en de wereld te veranderen, dat zullen doen. Ze zullen het allergrootste succes behalen dat in hun Goddelijke plan staat, want echt mijn geliefden, wanneer je een hoger niveau van Christusschap bereikt, zie je vanzelfsprekend dat andere mensen die succes hebben met het uitvoeren van hun Goddelijke plan onmogelijk afbreuk kunnen doen aan jouw Goddelijke plan. Integendeel, hoe meer andere mensen succes hebben, hoe meer succes jij zult hebben omdat je deel uitmaakt van het geheel en alleen door te proberen dat geheel te verhogen, zul jij jezelf het meest verhogen. Dit vind je vanzelfsprekend als je een bepaald niveau van Christusschap bereikt. Je realiseert je dat het niet om jou gaat als gescheiden wezen. Het gaat over de grotere ik van alle mensen die in een opwaartse spiraal zitten. Uiteindelijk zelfs de hele mensheid omdat ze allemaal omhooggetrokken kunnen worden door de opwaartse spiraal, zelfs als ze er nog niet actief mee bezig zijn en hem laten accelereren.

Het grote succes van de conferentie
Deze conferentie – en ik zeg dit niet om jullie een speciaal gevoel te geven, maar jullie verdienen wel een realistische beoordeling – deze conferentie heeft veel grotere impact gehad vanwege de timing. Vanwege de omslag, de bewustwording die ontstond als gevolg van de schoktherapie van Vladimir Poetin, heeft deze conferentie, onze dictaten, jullie oproepen, jullie internalisering en door te luisteren naar de dictaten, een veel grotere impact gehad dan anders het geval zou zijn geweest.

Je kunt zeggen: “We hadden zes maanden geleden over het algemeen dezelfde dictaten kunnen geven.” Jullie hadden niet dezelfde invocaties kunnen doen, maar jullie hadden een paar krachtige invocaties kunnen doen en we hadden in de herfst een conferentie over democratie en Christusschap kunnen houden. Maar omdat het collectieve bewustzijn zich op dat moment in een impasse bevond, had die conferentie lang niet de impact kunnen hebben die de conferentie nu heeft gehad. Jullie hebben in deze conferentie echt enorme impact gehad op de richting die de onrust in het collectieve bewustzijn opging. Er is veel energie in het collectieve bewustzijn, maar het ontbrak daar aan sturing. Er is wel wat sturing geweest, want zoals we hebben gezegd, hebben de democratische naties in feite beter gereageerd dan we hadden verwacht. Maar er is nog steeds een gebrek aan sturing en jullie hebben de impuls gegeven die als mensen daartoe bereid zijn, nieuwe visies, nieuwe richtingen en een nieuw gevoel van vastberadenheid kan uitkristalliseren. Hiervoor verdienen jullie onze dank.

Vrede die voortkomt uit de ‘wat er ook gebeurt’-mentaliteit
Je zult misschien wel begrijpen dat wij, de geascendeerde meesters, de ultieme flexibele wezens zijn. Dit zal sommige studenten van geascendeerde meesters verrassen die denken dat we constant dezelfde blijven. In zekere zin blijven we ook constant wat ons bewustzijnsniveau betreft, hoewel we onszelf nog steeds transcenderen, zoals we hebben gezegd. Maar we zijn ontzettend flexibel als het gaat om het helpen van mensen op aarde. Elke situatie, elke verandering in de omstandigheden op aarde, proberen we altijd te gebruiken om de groei te bevorderen. Natuurlijk hadden we ook liever gehad dat deze oorlog er niet was geweest. Maar nu dat wel zo is, kijken we hier niet met spijt naar. Wij zeggen: “Hoe helpen we de mensen verder? Hoe veranderen we die in iets positiefs en veranderen we het in een kans op groei die ook daadwerkelijk groei zal brengen en de planeet en de samenlevingen die dat willen, dichter bij de Gouden Eeuw van Saint Germain zullen brengen?”

Dit is natuurlijk een manier van denken die jullie als onze studenten ook kunnen overnemen. Deze boodschapper was, zoals hij zei, geschokt toen de oorlog uitbrak, maar hij werkte aan zichzelf en zijn psyche, veranderde zijn manier van denken. Hij werd geholpen door de gedachte dat je, als je nu naar de aarde kijkt, kunt zien dat de omstandigheden op deze planeet veel slechter zijn dan in de Gouden Eeuw van Saint Germain. We hebben genoeg leringen gegeven over de Gouden Eeuw van Saint Germain, waardoor jullie allemaal kunnen zien dat de omstandigheden op aarde op dit moment heel erg veel lager zijn dan in de Gouden Eeuw. Dit betekent dat er enorme veranderingen moeten plaatsvinden voordat de Gouden Eeuw zich echt kan beginnen te manifesteren.

Deze boodschapper realiseerde zich dat hij tot nu toe de houding, de manier van denken had, dat hij hoopte en wilde en de visie vasthield dat deze veranderingen geleidelijk zouden komen, zodat er geen grote schokken zouden zijn, zoals een oorlog, zoals de coronapandemie, een economische ineenstorting of iets dergelijks. Hij hoopte dat de soort groei die hij het grootste deel van zijn leven heeft gezien en die de meesten van jullie het grootste deel van hun leven hebben gezien in de moderne democratische wereld, een geleidelijke gestage vooruitgang zou zijn zonder al te grote schokken.

Hier had hij op gehoopt. Maar toen hij zijn denkwijze onderzocht, realiseerde hij zich: “Maar als de veranderingen, de enorme veranderingen die er moeten komen, slechts geleidelijk komen, zou het dan niet erg lang duren voordat de Gouden Eeuw zich zou kunnen manifesteren?” Dit heeft ervoor gezorgd dat hij zijn denkwijze veranderde en zei: “Ik kan wel accepteren dat er wat grote schokken zullen komen, wat grote dramatische gebeurtenissen die de manier van denken zullen veranderen, waardoor we sneller de Gouden Eeuw kunnen manifesteren.” Jullie kunnen dat ook allemaal doen, niet alleen omdat het de groei daadwerkelijk zal versnellen omdat je geen visie vasthoudt die langzamere groei bevordert, maar ook omdat je zelf een groter gevoel van vrede kunt krijgen wanneer dit soort gebeurtenissen plaatsvinden.

Ik laat op geen enkele manier het lijden van de mensen in Oekraïne buiten beschouwing. Ik zeg niet dat je vrede moet hebben met de hele situatie als je in Oekraïne woont. Maar veel van jullie, de meeste studenten die in vreedzamere landen wonen, kunnen in een vreedzamere gemoedstoestand komen. Meer een ‘wat er ook gebeurt’ in plaats van de angst: “O, dit mag niet gebeuren, of dat mag niet gebeuren.” Dit betekent dat jij de rust niet verliest wanneer er dingen gebeuren die dramatisch zijn. Je raakt niet geagiteerd en denkt, zoals zelfs deze boodschapper deed in de begindagen van de oorlog: “O, dit had niet mogen gebeuren. Hoe kon dit gebeuren? Dit had niet mogen gebeuren.” In plaats daarvan kun je de mentaliteit krijgen: “Nu dit is gebeurd, hoe maken we er het beste van? Hoe zetten we dat om in groei?” Het zal gemakkelijker voor jou zijn om met de rest van de tijd dat je geïncarneerd bent om te gaan.

Gautama’s aanbod
Er kunnen dramatische verschuivingen plaatsvinden. We hebben nooit gezegd dat die er niet zouden komen. Maar we hebben gewerkt aan een geleidelijkere groei waardoor deze harde klappen op de Harde Leerschool niet nodig zouden zijn. Jullie zijn directe studenten, jullie zitten niet op de Harde Leerschool. Daarom kunnen jullie streven naar een gemoedstoestand waarin je niet verontrust raakt wanneer anderen wel harde klappen krijgen. Dit wil ik graag bij jullie zien. Ik hoop dat deze conferentie jullie heeft geholpen om dichter bij een staat van vrede te komen. Zo niet, dan bied ik jullie mijn vlam van kosmische vrede aan die onhandelbare gedachten stopt. Zeg mijn decreet op, zeg zelfs het refrein van het decreet op. Het zijn vier regels. Je kunt die in korte tijd uit je hoofd leren en opzeggen als jij geagiteerd raakt. Zeg ze op als je ’s nachts in bed ligt en het moeilijk vindt om te slapen. Herhaal gewoon in stilte het refrein van mijn decreet:

Gautama, vlam van kosmische vrede,
Onhandelbare gedachten houden nu op,
We stralen vanuit jou en mij,
de vrede om de zee van Samsara tot bedaren te brengen.

Ik heb de visie voor jullie dat de zee van Samsara in jullie geest zal bedaren.

En nu verzegel ik jullie in mijn vlam van kosmische vrede en de vlam van dankbaarheid van ons allemaal omdat jullie hebben geluisterd, of een oproep hebben gedaan tijdens deze magnifieke gebeurtenis.