Geascendeerde Meester Saint Germain, 4 juni 2022 – Webinar Democratie en Christusschap
IK BEN de Geascendeerde Meester Saint Germain. Waarom hebben we het onderwerp democratie en Christusschap voor deze conferentie uitgekozen? Welnu, omdat dit natuurlijk tegenwoordig erg actueel is, omdat we zien dat er een aanval op de democratie in Oekraïne plaatsvindt en het ook zien in veel andere delen van de wereld. Wat hier ook gebeurt, is dat ongeacht wat je zou kunnen vrezen, of wat je zou kunnen voelen vanuit het collectieve bewustzijn, of wat mensen zouden kunnen vrezen, is dat ik je één ding kan verzekeren – mijn Gouden Eeuw vordert, niet beslist zoals gepland, want ik heb geen vaste plannen, zoals ik al zo vaak heb gezegd, maar die vordert met een onstuitbaar momentum.
Als onderdeel van mijn Gouden Eeuw en de ontwikkeling van die Gouden Eeuw, zal de democratie over de hele wereld blijven groeien, toenemen en stijgen. Steeds meer naties zullen een democratie worden en de naties die al een democratie zijn, zullen zich blijven ontwikkelen tot steeds democratischer vormen van democratie.
Nu hebben we jullie natuurlijk vele malen verteld en ook al veel leringen gegeven dat er krachten op aarde zijn die elke positieve ontwikkeling tegenwerken. Er zijn natuurlijk krachten die er alles aan doen om de manifestatie van mijn Gouden Eeuw te dwarsbomen of te vertragen. Deze krachten zijn niet blij met democratie. Ze zijn nooit blij geweest om democratie en hebben al vanaf de opkomst van de democratie van alles geprobeerd om deze ontwikkeling te vernietigen, te vertragen, te vervormen en de democratische naties te vervormen tot iets wat je niet echt een democratie kunt noemen.
De vraag die democratieën moeten beantwoorden
Nu is er gezegd door mensen die op zijn minst wereldlijke experts hierin zijn dat alle democratieën bepaalde vragen moeten beantwoorden. Bijvoorbeeld: wat voor soort democratie willen ze? Wat voor soort mensen zouden mogen stemmen? Moeten er vertegenwoordigers zijn? Hoe moet die worden georganiseerd, enzovoort?
Maar deze experts hebben ook gezegd dat de belangrijkste vraag die democratieën moeten beantwoorden, is: Waarom is democratie een betere regeringsvorm dan elke andere regeringsvorm? En dit is natuurlijk een vraag die vanuit een wereldlijk perspectief moeilijk te beantwoorden is als je niets weet over de spirituele realiteit van de Gouden Eeuw.
Waarom is democratie een betere staatsvorm dan bijvoorbeeld autocratie of een dictatuur? Laten we het spirituele perspectief nu even opzijzetten en dit zuiver vanuit een wereldlijk perspectief bekijken, alleen met wat de mensen weten. De sleutel hier is dat jij jezelf nog een vraag stelt, een verhelderende vraag, omdat jij je misschien realiseert, zoals sommige mensen op de wereld die niets weten over geascendeerde meesters zich hebben gerealiseerd, dat het heel erg belangrijk is hoe je de vraag formuleert waar je over nadenkt. Waarom is democratie een betere regeringsvorm dan welke andere regeringsvorm ook? Wat is het sleutelwoord in die zin? Het is ‘beter’.
Waarom is democratie beter? Omdat alles afhangt van hoe je ‘beter’ definieert. Wat is beter? Wat is erger? Nu geven jullie als studenten van geascendeerde meesters natuurlijk wel toe dat beter en slechter dualistische termen zijn. Maar zelfs degenen die dat niet weten, kunnen we een simpele vraag stellen: Wie mag beslissen wat beter en wat slechter is? Met andere woorden, wie zijn de mensen in een bepaalde samenleving die beslissen wat de beste regeringsvorm is? En is een democratie beter dan een dictatuur? Wie mag dat beslissen?
En je begrijpt wel dat als je niet alle mensen laat beslissen of een democratie beter is, dan heb je geen democratie. Als het volk besluit dat democratie de beste regeringsvorm is, dan heb je een democratie. Maar wat is het alternatief? Wat is er in de meeste landen gebeurd, zelfs in sommige die democratisch zijn? Er is altijd een kleine elite die niet alleen beslist of democratie de beste regeringsvorm is, maar ook veel andere zaken in de samenleving.
Je ziet dat een democratie een regeringsvorm is waarbij het volk beslist. In elke andere vorm van regering, hoe je die ook noemen wilt, beslist het volk dat niet. En als de mensen niet beslissen, wie dan wel? Niet de kerstman en ook niet de tandenfee. Het is een of andere elite. Er is altijd een elite die beslist wat de beste regeringsvorm is. En mijn geliefden, kijk naar de geschiedenis. Wanneer heb je ooit gezien dat een elite besloot dat democratie een betere regeringsvorm was dan een dictatuur?
Nou, je hebt het gezien. Je hebt gezien dat er gevallen zijn geweest waarin een gevestigde elite de vrijheden van het volk zo onderdrukte dat de mensen het verlangen kregen om zich van die elite te bevrijden. En daarna kwam er een nieuwe machtselite op die profiteerde van de ontevredenheid van de mensen en een vorm van democratie vestigde waarin zij dachten dat ze zichzelf zouden kunnen opwerpen als de leider van die democratie.
Nogmaals, wat is de ‘beste’ regeringsvorm? Dat hangt af van wat je wilt. Wil je dat het volk regeert of wil je dat een kleine elite regeert? En dit is natuurlijk een belangrijke vraag in de menselijke geschiedenis. Je kunt in de geschiedenis zien dat samenlevingen voor het grootste deel van de bekende geschiedenis geen democratie zijn geweest. Ze werden geregeerd door een kleine elite, soms maar één persoon, maar er was meestal een elite van edelen of partijbazen, of hoe je die ook wilt noemen, die de hoogste heerser steunde.
Er zijn veel mensen, zelfs experts in geschiedenis en politiek, zelfs mensen die zijn opgegroeid in een democratische natie, die zullen zeggen dat het beter is dat een elite regeert. Maar is dat wel zo? Kijk eens terug op de geschiedenis. Kijk terug op de geschiedenis en vraag jezelf af: Was het beter toen er een elite aan de macht was? Is het goed gekomen? Je kunt jezelf nog een vraag stellen: Voor wie was het beter dat er een elite regeerde? En dan kun je heel duidelijk zien dat het altijd beter was voor de elite omdat ze niet alleen macht hadden, maar ook een zeer bevoorrechte positie waardoor ze in de meeste gevallen de vruchten van de arbeid van het volk konden afromen. Daarom was het altijd beter voor de elite en het was praktisch nooit beter voor het volk. De mensen werden in principe slaaf van de elite. Is het beter voor de mensen om als slaaf te leven?
Het lot van wereldrijken
Kijk nu eens wat er met naties is gebeurd. Was het beter voor het Romeinse Rijk dat ze zich bezighielden met het veroveren van allemaal andere streken, totdat de karmische cyclus ten einde liep en plotseling andere legers het Romeinse Rijk binnenvielen, Rome plunderden en het Romeinse Rijk omverwierpen? Was dat beter voor Rome als natie? Of was het beter geweest om een duurzamere regering te hebben?
In de jaren dertig hadden de meeste Duitsers het gevoel dat ze het meesterras waren en dat zij de meest geavanceerde en machtigste natie op aarde hadden. Maar hoeveel van hen voelden dat nog in 1945? Was het beter voor Duitsland wat Hitler deed? Veel mensen dachten dat tot aan 1943, 1944 of 1945 toe. Maar was het wel beter? Vanuit welk perspectief had Hitlers regering misschien beter kunnen zijn? Het was zelfs niet beter voor de elite die hem steunde. Want ook zij verloren de oorlog, hoewel sommigen van hen er nog steeds veel geld en privileges aan overhielden.
Wat is de maatstaf die je gebruikt als je terugkijkt op de geschiedenis en zegt: “O ja, het volk kan zichzelf niet regeren, het is altijd beter om een elite dat te laten doen.” Wat is de maatstaf? Wanneer je de geschiedenis observeert, waarop baseer je dan dat je zegt dat het beter is dat de elite regeert? Waar zitten we nu? We zijn op een punt beland waarop veel mensen zullen zeggen: “Ja, er zijn natuurlijk rampen veroorzaakt door dictators, maar het volk zou het niet beter hebben gedaan. Er zijn ook voorbeelden van democratieën die bergafwaarts zijn gegaan. Het probleem is niet de elite. Het probleem is niet dat een elite het Romeinse Rijk of de Sovjet-Unie of Nazi-Duitsland of een aantal andere naties regeerde. Nee, het was de ‘verkeerde’ elite. Als we maar de juiste elite hadden gehad die beter kon regeren dan dictators, dan zou er een betere regeringsvorm zijn geweest dan een democratie.”
Welnu, mijn geliefden, nu zijn we terug bij af, nietwaar? Wie bepaalt wie de juiste elite is? Oh ja, de elite definieert dat ze de juiste elite is. De heersende elite, de gevestigde elite, die op een bepaald moment een samenleving domineert, is volgens hun definitie altijd de juiste elite en zijn altijd de geschiktste mensen voor de baan. Hoelang duurt dit? Tot er een andere elite langskomt die zegt: “Nee, de gevestigde elite zijn daar niet de juiste mensen voor maar wij. Wij Robespierre, ik Lenin, wij zijn de juiste mensen voor die klus.” Welnu, mijn geliefden, degenen die de lessen van de geschiedenis niet leren, zijn voorbestemd om ze te herhalen, zoals ik meer dan één persoon heb geïnspireerd om te zeggen. De vraag is: Hoelang wil je die fouten blijven herhalen?
We hebben het al vaker gezegd. Maar ik zal het nog een keer op een andere manier zeggen. Als je kijkt naar wat er ‘fout’ is gegaan met landen die zijn verslagen en zichzelf hebben vernietigd, zoals Nazi-Duitsland, het Romeinse Rijk en de Sovjet-Unie, als je kijkt naar wat er is gebeurd met landen die zichzelf hebben vernietigd, dan kwam het altijd doordat er een onbalans was. Ze raakten uit balans – uit evenwicht. Ze helden te ver over naar het ene uiterste en daarna konden ze ineens niet meer verder en kwamen ze een neerwaartse spiraal terecht die op den duur tot een ineenstorting leidde.
Zelfs als je hier vanuit een wereldlijk perspectief naar kijkt, kun je zien dat het Romeinse Rijk zich honderden jaren in een expansieve fase bevond. Ze veroverden steeds meer territorium, en steeds meer mensen. Waarom hield dit op? Omdat de communicatietechnologie destijds eenvoudig een limiet stelde aan hoe ver Rome het Romeinse Rijk kon uitbreiden en het nog steeds vanuit Rome besturen. Er kwam een moment dat er twee keizers moesten komen, één in Rome en één in Constantinopel. Maar wat gebeurde er toen? Hetzelfde als bij Kaïn en Abel; ze begonnen het niet met elkaar eens te zijn. En ineens ontstond er een interne strijd in het Romeinse rijk die een grote rol heeft gespeeld bij de ondergang.
Maar ik wijs erop dat er een limiet zat aan hoe ver de expansie van het Romeinse rijk kon gaan voordat het weer begon te krimpen. Dit is de uitbreidende kracht van de vader en de samentrekkende kracht van de moeder. Wanneer de uitbreidende kracht van de vader uit balans raakt, bereik je die limiet, die doodlopende weg waardoor je niet verder kunt uitbreiden door middel van geweld, waar het Romeinse Rijk natuurlijk volledig op berustte. Dan wordt de samentrekkende kracht van de moeder sterker en begint je rijk dus uit elkaar te vallen.
Kijk naar Hitler. Hij nam het tegelijkertijd op tegen de Sovjet-Unie, Rusland, West-Europa en de Verenigde Staten. Je kunt dit zuiver vanuit een wereldlijk perspectief bekijken en zeggen dat de mentaliteit die ervoor zorgde dat Hitler het tegen allemaal in één keer opnam, de garantie was voor zijn nederlaag, omdat er een limiet zat was aan hoeveel hij kon blijven uitbreiden voordat hij de absolute limiet bereikte, de muur bij wijze van spreken, waardoor de samentrekkende kracht zich begon terug te trekken. Je zou kunnen zeggen dat Hitlers nederlaag van meet af aan gegarandeerd was. Al vanaf het begin was de ineenstorting van de Sovjet-Unie gegarandeerd. Van meet af aan wordt ongebreideld kapitalisme gegarandeerd verslagen.
Je kunt zeggen: “Maar we hebben tegenwoordig veel betere communicatietechnologie, misschien zou één rijk of misschien één natie de wereld kunnen overnemen.” Nee, dat zou niet kunnen mijn geliefden. De aarde is ontworpen door zeven wezens, de Elohim genaamd, die een hoger bewustzijnsniveau hebben dan ik als geascendeerde meester. Ze wisten precies hoe ze deze planeet moesten ontwerpen: de grootte van de planeet, de continenten en de oceanen, die alles in evenwicht houden om een rijk dat op geweld berust niet de hele planeet te laten overnemen.
Er is wel een andere factor die deel uitmaakt van deze verhoudingen – voor degenen onder jullie die spiritueel zijn – en dat is de verdichting van de materie. Sinds de mensheid de dualiteit inging en de gevallen wezens hier mochten incarneren met hun benadering om anderen met geweld tot iets te dwingen, is de materie dichter geraakt. Ja, die trend is nu omgekeerd en de materie wordt geleidelijk aan lichter. Maar toch, een op geweld gebaseerde poging om de wereld te veroveren, verdicht de materie, en de verdichting van materie creëert weerstand tegen geweld. Er zal altijd een limiet zijn aan hoe ver een rijk kan gaan dat op geweld berust omdat die denkwijze wordt weerspiegeld als verdichting van materie. Ongeacht de technologie zal er altijd een absolute limiet zijn aan hoever een op geweld berustend rijk kan gaan. En daarom, nogmaals, zal geweld zichzelf vernietigen.
Kun je een elitaire samenleving hebben die niet op geweld berust? Zie je dat ergens terug in de wereldgeschiedenis, zelfs in dit heel erg korte tijdsbestek dat jullie de geregistreerde geschiedenis noemen? Ik kan je verzekeren dat je dit niet zou zien als je over de grenzen van de opgetekende geschiedenis heen zou kunnen kijken en terug zou kijken op vorige beschavingen. Je zou geen enkel op geweld gebaseerd rijk zien dat zichzelf op een gegeven moment niet vernietigd heeft omdat het tegen de natuurwetten is, zoals jullie ze noemen, maar die in feite de spirituele wetten en het hele ontwerp van planeet aarde zijn. Dat kan niet gebeuren. Het is nog nooit gebeurd. En het zal ook nooit gebeuren. Hoelang wil je dit onmogelijke doel najagen, of liever een paar gevallen wezens die geïncarneerd zijn dit onmogelijke doel laten najagen voordat jullie je realiseren dat de beste regeringsvorm nooit een elitaire regeringsvorm zal zijn?
Plato en de filosoofkoning
Nu weet ik – omdat ik het al hoor in de stroom die terugkeert uit het collectieve bewustzijn – dat er mensen zijn die zullen zeggen: “Hoe zit het met Plato en de filosoofkoning? Was het niet een ideaal om een wijze heerser te hebben die de absolute macht bezat, maar die goedgunstig, heilzaam, was en daardoor zijn natie de beste regeringsvorm kon geven? Had Plato niet gelijk toen hij wees op de filosoofkoning wees?” En dan zou ik zeggen: Mijn geliefden, het probleem met het idee van een filosoofkoning is dat er zelden een filosoofkoning in de buurt is als je er een nodig hebt. Wijs er een aan die zou kunnen voldoen aan Plato’s ideaal van een filosoofkoning. Oh ja, sommigen zullen erop wijzen: “Nou, onze heerser was wel zo.” Maar was hij dat ook toen het eropaan kwam?
Zelfs vanuit wereldlijk perspectief kun je naar de geschiedenis kijken en zeggen: Hoe waarschijnlijk is het dat één persoon wijs genoeg is om een natie op een duurzame manier te regeren? Wat bedoelen we met wijs? Welnu, het betekent eigenlijk dat je evenwichtig genoeg bent om de natie niet te ver te voeren. En je kunt zeggen dat er wel een paar zijn geweest. Er zijn er een paar die redelijk in balans waren, het is dus niet totaal onmogelijk. Maar het probleem is dat deze heersers in de meeste gevallen vroeg of laat te onevenwichtig raken omdat ze blind worden. Ze drinken hun eigen Kool-Aid. Ze worden er zo zeker van dat ze gelijk hebben dat ze niet meer luisteren naar de inbreng van hun volk of hun adviseurs, of ze kijken niet meer hoe het werkelijk gaat – werkt het wel wat ik doe? Dit overkomt hen vrijwel allemaal; ze kunnen wel enige tijd redelijk in balans zijn, maar vroeg of laat raken ze die balans toch kwijt.
Het andere probleem met het idee van een filosoofkoning is natuurlijk dat Plato, ondanks al zijn wijsheid, niets afwist van gevallen wezens en de verhouding tot gevallen wezens niet begreep. Hoe vind je en benoem je een filosoof tot koning als je niet zeker weet of hij een gevallen wezen is? Wanneer je een nieuwe koning nodig hebt, zal er natuurlijk altijd een gevallen wezen zijn dat die positie wil. Wat wil het gevallen wezen doen om die positie te krijgen? Alles – leugens, bedrog, machtsspelletjes, zelfs de andere kandidaat vermoorden. Hoe zou je ervoor zorgen dat je een filosoofkoning aanstelt? Je zou hem door het volk moeten laten kiezen, nietwaar? Maar is dat dan geen vorm van democratie? Zelfs een wijze heerser zou door het volk gekozen moeten worden. En hoe zou je kunnen voorkomen dat die wijze heerser ineens niet zo wijs meer is? Alleen als de mensen ook nog een manier hadden om hem af te zetten als ze dat wilden. Is dat ook geen vorm van democratie?
Mijn punt hier is dit: Als je naar de geschiedenis kijkt, dan zie je dat hoe minder mensen bij het besluitvormingsproces betrokken zijn, hoe groter de fouten die gemaakt zijn. Iedereen die naar de geschiedenis wil kijken, kan dit zien. Het is gewoon een observatie van hoe het leven werkt en hoe de geschiedenis zich heeft ontwikkeld. Wat betekent dit? Dat je de besluitvormers en het besluitvormingsorgaan breder moet maken als je wilt voorkomen dat een land zo uit evenwicht raakt dat het in een zelfvernietigende spiraal terechtkomt. Wat is de allergrootste verbreding van het besluitvormend orgaan? Het hele volk. Tot zo ver kunnen we gaan met wereldlijke waarnemingen. Ik weet dat praten over gevallen wezens niet echt iets is waar de wereld zich van bewust is, maar de wereld is zich wel bewust van dictators, tirannen en mensen die rampzalige gevolgen hebben gehad zoals Hitler. Iedereen is zich hiervan bewust. Iedereen is zich bewust van de noodzaak om te voorkomen dat dergelijke heersers aan de macht komen. Hoe doen we dat? Dat doen we door het besluitvormend orgaan te verbreden.
Laten we het nu wat meer in spiritueel perspectief bekijken. Nogmaals, we gaan terug naar de vraag: wat is de ‘beste’ regeringsvorm? Daar gelden veel maatstaven voor. Je zou kunnen zeggen dat een overheid bepaalde fysieke resultaten kan geven zoals welvaart voor de mensen. Een regering die de mensen kan beschermen tegen een invasie van buitenaf. Een regering kan dit, kan dat doen – welke criteria je ook in je samenleving stelt. Maar is dat wel het beste?
Het denkvermogen van mensen vergroten
We hebben het al eerder gezegd. Ik zal het snel nog een keer zeggen. Wat is er dan gebeurd in de afgelopen duizenden jaren als je naar de geschiedenis kijkt? Wat is de basis voor de vooruitgang die je hebt gezien? Per slot van rekening denk ik dat heel erg weinig mensen zouden zeggen dat de wereld niet vooruit is gegaan vergeleken met het stenen tijdperk. Wat is de basis voor die vooruitgang? Welnu, je zou kunnen zeggen dat het uitbreiding van kennis is. We weten tegenwoordig meer dan in het stenen tijdperk. Maar is dat wel alles? En wat betekent uitbreiding van kennis trouwens? Hoe komt het dat mensen tegenwoordig meer weten dan in het stenen tijdperk? Volgens de biologie, antropologie en evolutietheorie vermoeden wetenschappers dat het menselijk brein in het stenen tijdperk ongeveer even groot was als nu. Waarom wisten de mensen in het stenen tijdperk niet net zoveel als jullie nu weten? Waarom waren ze niet slim genoeg om een manier te vinden om hun dagelijks leven te verbeteren in plaats van een heel zwaar bestaan te leiden? Sommigen van jullie herinneren zich misschien niet dat ze in het stenen tijdperk waren geïncarneerd, maar dat was geen pretje kan ik je verzekeren.
Is het alleen een kwestie dat de hersengrootte de menselijke intelligentie bepaalt of is er meer aan de hand? Als je spiritueel bent, dan besef je wel dat er meer aan de hand is, omdat je geest meer is dan je brein. Nogmaals, we hebben hier eerder over gesproken bij het materialisme, de beperkingen van het materialisme en de weigering om het bewustzijn te bestuderen. Maar niettemin is de realiteit – zoals alle spirituele mensen weten en zoals veel mensen beginnen te beseffen die niet openlijk spiritueel zijn – dat de geest meer is dan de hersenen. Je kunt het menselijk gedrag en de menselijke psyche niet verklaren door fysieke processen in de hersenen. Dat is niet genoeg. Ik ga er nu niet op in, aangezien we dat al eens hebben gedaan. Wat er is gebeurd, is dat het denkvermogen van mensen is uitgebreid.
Als je iemand uit het stenen tijdperk had geprobeerd te leren tellen, dan had je hem onmogelijk tot meer dan tien kunnen leren tellen. Zijn geest had dat niet kunnen bevatten. Als je tegen iemand uit het stenen tijdperk had gezegd: “Nou, zijn hersenen zijn even groot als de mijne, en aangezien ik kan lezen, zou hij ook moeten kunnen lezen”, maar je had hem dit onmogelijk kunnen leren. De mensen uit het stenen tijdperk hadden niet het vermogen om in abstracte termen te denken, en dat moet je hebben om te kunnen lezen – om te zien dat een klein kronkeltje op een stuk papier correspondeert met een geluid en dat verschillende kronkels corresponderen met een woord dat weer overeenkomt met een object.
Je zou niet in staat zijn geweest om een mens in het stenen tijdperk het woord ‘steen’ te leren lezen, laat staan ‘tijdperk’, omdat hij wist wat een steen was, maar het concept tijdperk had hij nooit kunnen bevatten. Waarom kunnen mensen het tegenwoordig wel bevatten? Omdat de individuele geest van mensen is verruimd, maar er is ook een enorme expansie geweest in de collectieve geest, het collectieve bewustzijn.
Het collectieve bewustzijn op aarde is tegenwoordig zo anders dan in het stenen tijdperk dat je het verschil nauwelijks zou kunnen bevatten. Daarom hebben mensen tegenwoordig geen moeite om te leren lezen. Gedeeltelijk omdat ze dat al in vorige levens hebben geleerd. Maar desalniettemin is er niet alleen de kennis uitgebreid die vooruitgang heeft gebracht, maar het denkvermogen van de mens is ook uitgebreid zowel op individueel als op collectief niveau.
Het doel van de samenleving
Als we erkennen dat er sprake is van een verruiming van de geest en teruggaan naar de vraag: Wat is de ‘beste’ regeringsvorm? Wel, wat is de bedoeling van het leven op aarde? Kijk terug op de geschiedenis, zelfs de recente geschiedenis, en volgens de christelijke religie was het doel eigenlijk te voorkomen dat je voor altijd in de hel zou branden en in plaats daarvan naar de hemel zou worden gebracht als je klaar was met je leven op aarde. Maar het leven op aarde had eigenlijk geen ander doel dan die hel te vermijden en ervoor te zorgen dat je in de hemel kwam. En hoe zou je dat kunnen doen? Door de kerk te gehoorzamen. En wat was de kerk? Oh ja, een elite. Wie steunden ze? De koningen en de adellijke klasse, een andere elite.
Hoeveel konden de mensen die leefden tijdens de duizendjarige donkere middeleeuwen die werd gedomineerd door de katholieke kerk, hun denkvermogen vergroten? Een paar mensen deden dat, maar niet erg veel, en zeker niet vanwege de kerk, maar ondanks de kerk. Wat was toen het doel van de samenleving? Was dat het denkvermogen van de mensen of zelfs de collectieve geest vergroten? Nee, de elites – de geestelijkheid en de adellijke klasse en de koningen – moesten hun bevoorrechte posities houden. Dat was het doel van die regeringsvorm. Welnu, wat is het doel van een elitaire regering? In de allereerste plaats de elite in hun bevoorrechte posities houden. Er is geen ander doel, of in ieder geval zijn er slechts secundaire doelen na dat algemene doel. Het doel van de samenleving in een elitaire samenleving wordt bepaald door de elite, draait om de elite en houdt hen als elite.
Wat is het ware doel van de samenleving vanuit spiritueel perspectief? Dat is uitbreiding van de individuele geest van de mensen en uitbreiding van het collectieve bewustzijn – niet alleen omdat dit vooruitgang brengt, maar omdat dit het doel is van het leven op aarde vanuit een spiritueel perspectief. Maar zelfs als je niet naar het spirituele perspectief kijkt, maar het alleen vanuit een wereldlijk perspectief bekijkt – is het dan geen waardevol doel voor een samenleving om de groei in bewustzijn, de groei te bevorderen in de geest van haar burgers en in het collectieve bewustzijn dat de samenleving voorwaarts leidt naar steeds meer materiële welvaart, steeds meer vrijheid en vooral steeds meer psychisch welzijn voor de mensen?
Zou men vanuit zuiver wereldlijk perspectief niet kunnen zeggen dat het doel van een samenleving de welvaart van het volk en het welzijn van de mensen is – alle mensen? Dat zou zeker kunnen, hoewel velen ertegen zouden pleiten. Maar waar pleiten de mensen dan voor die ertegen pleiten? Die pleiten altijd voor de privileges van de elite. Als je argumenten aanvoert tegen het welzijn van de mensen, beweer je altijd dat er een elite is wiens welzijn belangrijker is dan de gewone bevolking en daarom zou de gewone bevolking de knecht of de slaaf van de elite moeten zijn. Dat kan niet anders, mijn geliefden. Wat zit daar tussenin? Je kunt allerlei mooie theorieën bedenken. Maar altijd is er de dynamiek: een elite versus het volk. Of je wilt wat het beste is voor de bevolking, of je wilt wat het beste is voor een kleine elite die profiteert van de bevolking.
Een democratie van consensus
Kijk naar de geschiedenis, wat is er nog meer? Ja, er zijn een paar voorbeelden van samenlevingen die zich richten op de gewone bevolking. Die hebben niet altijd de soort democratie gehad die je tegenwoordig kent, waarin mensen over dingen stemmen, omdat men eigenlijk een soort regering had waarvan zou kunnen worden gezegd dat die boven de democratie staat, in ieder geval een democratie met volksvertegenwoordigers. En dat is een soort regering waarin je niet hoeft te stemmen en de meerderheid te laten beslissen omdat je in plaats daarvan consensus bereikt, waardoor het duidelijk wordt dat een overgrote meerderheid van de mensen hetzelfde wil en dat het echt geen zin heeft om erover te stemmen.
Tot nu toe is dit echter alleen bereikt in zeer kleine plaatselijke samenlevingen zoals stammen. En een paar Noord-Amerikaanse Indianen hadden zo’n soort samenleving. Er zijn verschillende stadstaten over de hele wereld geweest in verschillende historische perioden die zo’n soort samenleving hebben gehad, waardoor het niet nodig was om vertegenwoordigers te kiezen – het was zelfs niet nodig om een directe democratie te hebben waarin iedereen een stem had. Het was gewoon duidelijk dat er consensus ontstond. Het probleem is hoe je dit doet op grotere schaal, bijvoorbeeld als natie. Dan zou je natuurlijk technologie kunnen gebruiken – en die zal er zijn in de Gouden Eeuw – om een vorm van communicatie te creëren waarin uiteindelijk, na debat, consensus ontstaat. Maar dan zou mijn vraag zijn: Als je een samenleving hebt waarin alle mensen deelnemen aan het debat, is dat dan ook geen vorm van democratie? Natuurlijk, maar geen elitaire samenleving, toch?
We kunnen zeggen dat de eerste fase van democratie is dat mensen op vertegenwoordigers stemmen. En dit is een tussenfase. Het is een soort concessie aan het bewustzijn – het idee dat rondzwerft in het collectieve bewustzijn – dat sommige mensen geschikter zijn om beslissingen te nemen dan de gemiddelde persoon. En dat was niet per se helemaal verkeerd in de begindagen van de democratie, omdat de gemiddelde mens die kennis ook niet had of niet kon lezen, enzovoort. In een democratie met volksvertegenwoordigers stemmen mensen op vertegenwoordigers en nemen de vertegenwoordigers de meeste beslissingen.
Dan kun je in een volgende fase komen, een directere vorm van democratie waarbij, tenminste bij grotere beslissingen, alle mensen over iets stemmen. Dat zie je aan referenda over dit en dat, zoals er net in Denemarken is geweest. Die mensen hebben gestemd of ze de uitzonderingen op het defensiebeleid van de Europese Unie wilden voortzetten, of zich daar zonder beperkingen bij aan te sluiten. Veel andere landen hebben dit soort referenda. Maar je ziet wel dat er nog steeds een meerderheid moet zijn. Bij een meerderheid blijft in veel gevallen de vraag bestaan: Is dit de beste staatsvorm? Dit is een van de vragen waarmee democratieën moeten worstelen. Moeten we één persoon toestaan om voor de meerderheid te beslissen en dus over de kwestie laten beslissen als alle andere mensen minus één ergens op tegen zijn? Of hebben we een grotere meerderheid nodig om over bepaalde zaken te beslissen? En dit kan er natuurlijk uiteindelijk toe leiden dat het houden van een referendum bijna een formaliteit wordt, omdat er geleidelijk aan consensus ontstaat omdat in ieder geval de grote meerderheid van de mensen ziet dat het in hun eigen belang, in ieders belang, in het belang van de natie, is om die richting op te gaan.
Het aanpassingsvermogen
Het punt is nu, of liever, nog een punt is: democratie, in een of andere vorm, is de regeringsvorm voor de Gouden Eeuw. Het is de overheid van de toekomst. Er zijn heel veel mensen op aarde die het er nog steeds niet mee eens zijn of niet geloven dat democratie de toekomst heeft. Maar de meeste mensen die het hier niet mee eens zijn, leven in landen die worden geregeerd door een kleine elite die mensen laat geloven dat dit beter voor hen is. Je ziet bijvoorbeeld in China dat de huidige regering van China, onder leiding van Xi, dictatorialer is geworden dan ze ooit is geweest sinds de tijd van Mao. En om één voorbeeld te geven, ze hebben verklaard dat hun zero Covidbeleid de juiste beslissing was, niet alleen de juiste beslissing, maar ook de beste beslissing en natuurlijk beter dan de beslissing van het decadente democratische Westen. Door de Omicronvariant ziet iedereen die hier objectief naar kijkt, dat het niet het beste beleid is, het is slechts één vorm van beleid. Ik zeg niet dat die de slechtste is, en dat de westerse respons de beste is. Er is geen beste beleid bij een probleem als dit, want bij elk probleem bestaat er echt geen beste beleid omdat er voortdurend iets verandert.
Het beste beleid bij elk probleem is naar de omstandigheden kijken en je aanpassen aan veranderende omstandigheden. Wat is een van de lessen van die hele Coronapandemie? Dat er altijd dingen op de wereld zullen zijn die niemand kan beheersen. Er zullen altijd dingen zijn die mensen verrassen. De vraag is niet wat het beste beleid is. We moeten ons altijd aanpassen. Als er zich situaties voordoen – zoals bij de Coronapandemie duidelijk is gebeurd door de opkomst van nieuwe varianten – dan moeten we ons daaraan aanpassen. En degenen die zich kunnen aanpassen, zullen het het beste doen, terwijl degenen die rigide en inflexibel worden, het niet zo goed zullen doen. In het begin van de pandemie werkte het beleid van China. Maar de westerse respons werkte ook op een bepaalde manier. Toen kwam de Omicronvariant die veel besmettelijker is en toen werkte het beleid van China niet zo goed als in het begin. Maar konden ze zich aanpassen? Konden ze veranderen? Nee, omdat het een regering zichzelf in wezen heeft neergezet als onfeilbaar. En wanneer ze verklaren dat hun reactie de juiste is en superieur is aan die van het Westen, dan zou het veranderen van hun beleid om zich aan te passen inhouden dat ze toegeven dat ze voorheen ongelijk hadden.
Maar waarom moeten jullie zeggen dat jullie beleid de enige juiste was en superieur aan alle andere? Waarom moesten jullie dit zeggen? Dit is een van de kenmerken die zit ingebouwd in een elitaire regering. Een elite onderdrukt altijd het volk. Ze voelen voortdurend de behoefte om dit te rechtvaardigen. En daarom zijn ze geneigd om zichzelf als onfeilbaar te beschouwen of dat ze het beste of ultieme beleid hebben. En wat houdt dat automatisch in? Dat ze het beleid niet kunnen veranderen omdat ze dan zouden toegeven dat ze ongelijk hadden, en dat betekent dat ze zich niet kunnen aanpassen aan veranderende omstandigheden. En aangezien de omstandigheden voortdurend veranderen, en voortdurend zijn veranderd door de hele geregistreerde geschiedenis heen, kan een elitaire samenleving niet voorkomen dat ze in een negatieve spiraal terechtkomt die tot zelfvernietiging kan leiden. Het kan niet. Het kan niet, het is nooit gedaan en ik kan je verzekeren dat het ook nooit gedaan zal worden.
Inflexibiliteit kan niet verzekeren dat je het overleeft. Inflexibiliteit zal leiden tot dood en verderf en vernietiging en rampspoed en achteruitgang. Wat is de ‘beste’ regeringsvorm? De revolutie die zorgt voor de snelste en duurzaamste groei van de geest van de mensen, het denkvermogen van de mensen, het bewustzijn van de mensen en de natie en de mensheid. En zo’n staatsvorm moet flexibel zijn. Die moet flexibel zijn.
De wake van de Chohans
Dat wilde ik jullie in deze verhandeling meegeven. En we hebben natuurlijk nog veel meer te vertellen. Jezus zal jullie een verhandeling geven over waarom we ervoor hebben gekozen om het woord Christusschap bij democratie op te nemen. Maar nu verzegel ik jullie in de vrolijke violette vlam die ik voel. En als slotopmerking wil ik zeggen dat ik meer nodig heb dan woorden – woorden schieten bijna tekort – om te zeggen dat ik dankbaar ben dat er zoveel mensen deelnemen aan de wake van de Chohans. Natuurlijk zijn we allemaal blij dat er zoveel mensen aan hebben meegedaan. Ik ben blij dat heel veel mensen mijn boek hebben gebruikt, waarbij ze elke aanroep negen keer hebben gedaan. En deze hele wake, beginnend bij de Maha Chohan en daarna, heeft een ongelooflijk momentum, een ongekend momentum op deze planeet, opgebouwd. Als je zou kunnen zien wat wij zien, hoe dit het collectieve bewustzijn is ingegaan, nieuwe stromingen heeft opgewekt, wervelingen en draaikolken in het leven heeft geroepen die oude starre matrices hebben opgelost die de geest van veel mensen hebben geopend, zou je net zo tevreden zijn als wij – als je dit zou kunnen zien.
Het heeft echt de grote positieve impact die jullie op de planeet hebben gehad en ik vertrouw erop dat veel van jullie zullen erkennen dat het ook veel positieve impact heeft op jullie eigen spirituele groei en ontwikkeling. We kijken uit naar toekomstige wakes waaraan je kunt deelnemen, vooral voor het helen van de diepere niveaus van je psyche tot aan het geboortetrauma toe. Echt, hoe meer mensen, hoe meer studenten van geascendeerde meesters we kunnen helpen om hun geboortetrauma te overwinnen en dat geboortetrauma te helen, hoe meer impact we kunnen hebben op het collectieve bewustzijn.
Jullie beneden, wij Boven. Zo Boven zo beneden. Wij, degenen die boven zijn hebben geen geboortetrauma meer en dat wensen wij jullie, degenen die beneden zijn, ook toe. Hiermee verzegel ik jullie in mijn altijd vrolijke violette vlam van vrijheid.