Hoe Kim Michaels boodschapper voor de geascendeerde meesters is geworden

Ik groeide op in een arbeidersgezin in Denemarken en niemand in mijn familie was religieus of spiritueel. Door welk proces ben ik dan heen gegaan om zover te komen dat ik bereid was om in het openbaar te zeggen dat ik boodschapper voor spirituele wezens ben?

Zoals ik al vaker heb uitgelegd, had ik als kind het gevoel dat er altijd een spiritueel wezen of een spirituele aanwezigheid bij mij was. Het was dus niet zo dat argumenten mij ervan overtuigd hebben dat er een spirituele wereld naast de fysieke wereld bestaat en dat er intelligente wezens in die wereld zijn. Dit was zo vanzelfsprekend voor mij door rechtstreekse of mystieke ervaringen.

Ik heb altijd in reïncarnatie altijd geloofd en volgens mij hebben de meeste mensen veel levens voor dit leven gehad. De bedoeling hiervan is dat we leven na leven steeds verder groeien in bewustzijn tot we slagen voor het onderwijs op de school die aarde heet (ascenderen). Het is voor mij vanzelfsprekend dat we steeds minder egoïstisch en egocentrisch worden naarmate we ons bewustzijn verhogen. Dit betekent onder andere dat wij steeds beter de realiteit gaan zien die achter ons waarnemingsfilter zit. We gaan ook begrijpen dat de spirituele wereld echter is dan de materiële wereld en dat er in die wereld intelligente en goedaardige wezens zijn die proberen ons te helpen om ons bewustzijn te verhogen. Die dingen worden duidelijker naarmate wij ons bewustzijn verhogen en het is geen kwestie van het redeneren of naar argumenten zoeken. Het is niet iets wat we geloven, maar waarnemen.

Ik ben me ervan bewust dat de meeste mensen dit niet vanzelfsprekend vinden, maar ik heb op de eerste pagina gezegd dat mijn werk niet op die mensen gericht is. Ik heb geen argumenten die erop gericht zijn om mensen in het bestaan van geascendeerde meesters te laten geloven. Het is iets wat voor mij vanzelfsprekend is en ik kan alleen maar aannemen dat ik in mijn vorige levens mijn bewustzijnsniveau op een niveau heb gebracht waarop dit mij duidelijk werd.

In mijn jeugd was er niets wat mijn spirituele aanpak van het leven stimuleerde. Toen ik achttien was, ging ik naar de universiteit en daar vond ik het boek ‘Autobiografie van een Yogi’ van Paramahansa Yogananda. Dit boek was heel belangrijk voor mij omdat dit bij mij het intuïtieve gevoel bevestigde dat ik wel iets kon vinden. Dat ‘iets’ was het bestaan van een systematisch pad naar hogere bewustzijnsniveaus.

De volgende jaren richtte ik me op het volgen van een spiritueel pad, maar het boek bevatte passages die het hadden over niet-materiële wezens die de mensen probeerden te helpen om in bewustzijn te groeien. Een paar jaar later vond ik de boeken ‘Life and Teachings of the Masters of the Far East’. Die boeken hadden het over een expeditie naar de Himalaya aan het eind van de negentiende eeuw, waarin ze spiritueel ontwikkelde mensen ontmoetten. Ik heb nooit echt geloofd dat er zo’n expeditie is geweest, maar beschouwde dit meer als een literair hulpmiddel. Wat mij het meest intrigeerde aan het boek was dat twee spirituele wezens die als Jezus en zijn moeder waren geïncarneerd, diepgaande spirituele leringen gaven. Het leek mij dat dit heel goed zou kunnen, hoewel ik de boeken niet letterlijk nam.

Horen over geascendeerde meesters
Zoals ik op de voorpagina zeg, zeggen de geascendeerde meesters dat de leraar moet verschijnen als de student eraan toe is. In 1984 hoorde ik over een organisatie die het bestaan erkende van spirituele wezens, geascendeerde meesters geheten. De organisatie werd geleid door iemand die was getraind om rechtstreeks boodschappen van die meesters te ontvangen door de woorden van de meesters uit te spreken. Dit werden dictaten genoemd.

In het begin was ik sceptisch omdat ik niet blindelings op een spirituele beweging wilde afstappen, maar ik wilde die wel testen. De organisatie bevorderde een spirituele techniek, decreten genaamd, en dat is een vorm van chanten op hoge snelheid met als doel spirituele energie van de geascendeerde meesters op te roepen. Toen ik dat probeerde, kon ik meteen een stroom van spirituele energie voelen. Ik luisterde ook naar enkele dictaten die de boodschapper had ontvangen en ik kon voelen de energie en aanwezigheid van de meester in de woorden voelen (in die tijd waren dat cassettebandjes).

Die organisatie heette de Summit Lighthouse en de naam van de boodschapper was Elizabeth Claire Prophet (haar man was Iers). In de volgbende jaren bestudeerde ik de leringen in Denemarken en ik deed mee aan een paar gebeurtenissen, waaronder een conferentie in Holland met mevrouw Prophet. In 1987 verhuisde ik naar de Verenigde Staten en de volgende jaren woonde ik in de buurt van het hoofdkwartier van de Summit Lighthouse, in Montana.

In die tijd heb ik zoveel mogelijk geprofiteerd van wat de Summit Lighthouse te bieden had. Ik nam deel aan talrijke diensten die vier tot zeven uren duurden. Ik deed twee cursussen aan de universiteit van de Summit Lighthouse. Ik nam deel aan de meeste conferenties die er in Montana werden gehouden, in totaal bijna veertig. Aangezien mevrouw Prophet ongeveer twintig dictaten per conferentie ontving, heb ik naar bijna meer dan zevenhonderd dictaten geluisterd en daardoor ontwikkelde ik intuïtief een sterk gevoel voor de vibratie van verschillende geascendeerde meesters. Ik had ook voordeel van verscheidene vormen van psychologische heling, waaronder sessies met een psycholoog die tot de staf van de Summit Lighthouse behoorde.

In die tijd had ik totaal niet de wens om zelf ook boodschapper te worden. Ik twijfelde nooit aan Elizabeth Claire Prophet of haar vermogen als boodschapper en de gedachte dat ik boodschapper zou kunnen worden, kwam nooit bij mij op. Ik hield er gewoon van om bij een levendige spirituele beweging met een voortdurende stroom van licht en leringen van de geascendeerde meesters te horen. Die hele ervaring heeft mijn bewustzijnsniveau enorm verhoogd.

In 1997 trok mevrouw Prophet zich om medische redenen terug en beleefde de Summit Lighthouse wat interne strubbelingen en er heerste een machtsstrijd. Ik deed niet mee aan die cyclus en verhuisde, weg uit Montana. De volgende jaren verwerkte ik mijn ervaringen bij de Summit Lighthouse, iets wat je vaak pas kunt doen als je wat afstand neemt. Ik had het gevoel dat de stroom van licht en leringen van de meesters was gestopt, omdat de Summit Lighthouse geen nieuwe boodschapper had benoemd en ik had het gevoel dat ik niet meer bij die organisatie paste.

Mijn training beginnen
In plaats daarvan kwam er een periode waarin ik naar binnen ging, aan mijn psyche werkte en probeerde mijn intuïtieve ervaring van de geascendeerde meesters te vergroten. Ik ging door een fase waarin ik me realiseerde dat mijn enthousiasme om alles te doen wat de Summit Lighthouse aanbeval, werd beïnvloed door mijn ambitie om een goede student te zijn. Mensen hoefden mij niet zo te zien, ik wilde in mijn eigen ogen zo zijn en ik dacht dat de meesters dat ook van mij wilden. Ik kwam geleidelijk aan tot het besef dat de geascendeerde meesters niet op die manier naar ons kijken. Zij wilden niet dat ik voldeed aan mijn ambities, zij wilden dat ik me bevrijdde van die ambities en het bewustzijn dat daarmee gepaard ging. Ik begon te beseffen dat het niet zozeer een kwestie was van wat ik deed, maar wat ik opgaf. Het deed er niet toe waar ik mij aan vasthield, maar juist wat ik losliet. Een paar jaar eerder had ik me gerealiseerd dat de Boeddha een voorstander was van onthechting en ik begon te begrijpen waar ik aan gehecht was als spiritueel student. Ik voelde tijdens dit proces dat ik veel door de meesters werd begeleid.

In 2001 stond ik op mijn verjaardag op 16 december in mijn kantoor waar ik afbeeldingen had hangen van Jezus en Saint Germain. Ineens keek ik naar de afbeeldingen en voelde dat mijn aandacht naar de meesters werd getrokken. Zonder na te denken, riep ik vanuit de grond van mijn hart: “Ik wil meer. Ik wil rechtstreeks een relatie met jullie.” Ik realiseerde me dat dit een keerpunt voor mij was, omdat ik de wens losliet om me te verbergen voor rechtstreeks contact met de meesters. Ik wilde nu dat ze mij zagen en feedback zouden geven over wat ik in mij moest loslaten.

De volgende acht maanden ontving ik veel innerlijke leiding en geleidelijk aan liet ik veel van mijn ambities los. Sinds mijn jeugd had ik het gevoel gehad dat het een last voor me was om op aarde te zijn en dat ik een offer bracht, en dus wilde ik voelen dat ik hier was voor een hoger doel en dat ik een positief verschil uitmaakte. Ik had vele uren lang decreten opgezegd voor de wereldomstandigheden en ik had het gevoel dat ik een bijdrage leverde aan het verbeteren van de wereld. Maar toen ik dit onderzocht, realiseerde ik me dat het egocentrisch was en ik liet het langzaam los.

Dit culmineerde in augustus 2002 toen ik een aantal decreten had opgezegd in mijn kantoor. Ik voelde ineens grote vrede op mij dalen en in een flits zag ik mijn menselijke ambities en ik voelde dat ik eindelijk de kern ervan losliet. Ik viel op mijn knieën en zonder nadenken zei ik: “God haal mij nu maar naar huis!” Dit betekende niet dat ik wilde sterven, maar als ik op dat moment was gestorven (zonder iets belangrijks in mijn leven te hebben gedaan) zou ik er volkomen vrede mee hebben als ik de aarde zou achterlaten.

Daarna kreeg ik onmiskenbaar het gevoel dat de Aanwezigheid van de geascendeerde meester Jezus bij mij in de kamer was. Hij stuurde me een impuls die ik ervoer als de woorden: “Als jij persoonlijk niets meer op deze planeet wilt, zou je dan iets voor mij willen doen?” Vanuit de kern van mijn wezen voelde ik het woord ja opstijgen en gedurende enige tijd werd ik omringd door die diepe innerlijke vrede. Dit is belangrijk voor mij, omdat niet mijn innerlijke ambitie mij ertoe heeft gedreven om te beginnen aan het werk dat ik doe.

In de maanden daarna deed ik dagelijks een oefening om me af te stemmen op Jezus en schreef ik daarna op wat bij mij kwam. Hij leidde me door een proces om naar mijn eigen psyche te kijken en hoe ik keek naar mijn eigen vermogen en onvermogen om iets voor de geascendeerde meesters te doen. Hij heeft me langzamerhand laten begrijpen dat hij wilde dat ik een website maakte waarop mensen hem vragen konden stellen die hij dan door mij zou beantwoorden.

Ik deed wat cursussen om een website te kunnen maken en kocht software voor stemherkenning voor mijn computer. Ik kreeg toen de impuls dat Jezus wilde dat ik een boek opnam. Ik deed dat door mij op hem af te stemmen en zijn woorden op de computer te zetten waar de software voor stemherkenning er een tekst van maakte. Dit was een intiemer proces dan de woorden opschrijven, omdat ik mijn ogen kon sluiten en mij naar binnen richten. Het duurde ongeveer negen dagen om het hele boek te ontvangen. Dat was in november 2002.

Op 24 december ging de website Ask The Real Jesus voor het eerst online. Die bevatte nog niet veel materiaal, het meeste kwam uit het boek. Het boek werd gedrukt als een print-on-demand-boek in februari 2003 met de titel ‘The Christ is Born in You’. Het is nog verkrijgbaar in uitgebreidere vorm en heeft nu de titel ‘The Mystical Teachings of Jesus’. Er zijn nu meer dan tienduizend exemplaren van verkocht.

In de volgende jaren bleef ik de website Ask The Real Jesus uitbreiden. Al snel kwamen er een mooi aantal mensen op en zij stuurden vragen die Jezus via mij beantwoordde. Dat was iets unieks, omdat ik niet wist of er al eerder een organisatie van geascendeerde meesters was geweest waarop de meesters de vragen van de mensen beantwoordden.

Ik ontving ook langere verhandelingen van Jezus maar noemde ze geen dictaten en ik beschouwde mezelf niet als boodschapper. In het begin mocht dat van Jezus, maar midden 2003 begon ik dictaten op te nemen, zelfs terwijl ik voor groepen mensen stond.

In die tijd raakte ik eraan gewend om mezelf als boodschapper te presenteren, maar ik heb nooit beweerd dat ik een boodschapper voor de Summit Lighthouse was, en ik had die wens ook niet. De cultuur in de Summit Lighthouse was dat mevrouw Prophet de enige boodschapper was en ik zag dat dit ook door de leiders werd uitgedragen nadat ze zich teruggetrokken had. Ik heb me nooit verbeeld dat de Summit Lighthouse mij als boodschapper zou erkennen en zij hebben mij een paar keer als zodanig afgekeurd. Persoonlijk heb ik niet de wens om bij een organisatie te horen of één te leiden.

Waarom hebben de meesters mij uitgekozen?
De geascendeerde meesters zetten geen advertenties op het internet en boodschapper is geen baan waar je op kunt solliciteren. Er is nergens een formeel trainingsprogramma dat zich erop richt om mensen tot boodschapper op te leiden. Ik heb er niet voor gekozen om boodschapper te worden, de geascendeerde meesters hebben mij uitgekozen.

Waarom hebben ze mij dan uitgekozen? Dat hebben ze eigenlijk nooit gezegd. Bij de Summit Lighthouse was het zo dat de boodschapper werd verafgood. Er werd gezegd dat de boodschapper vele levens was getraind en veel specifieke eigenschappen en vermogens had om haar geschikt te maken voor boodschapper. Dit was een cultuur die volgens mij tot het Vissentijdperk behoort waarin veel spirituele leiders of goeroes door hun volgelingen werden aanbeden.

Ik beschouw mezelf als een boodschapper voor het Aquariustijdperk waarin dit allemaal niet nodig is. Ik hoef niet door mensen gevolgd en aanbeden te worden. Ik denk dat de geascendeerde meesters dit willen neerzetten als de manier om boodschapper in het Aquariustijdperk te zijn.

Een andere factor was dat ik altijd duidelijk in het hoofd had dat je als boodschapper een dienst verleent aan de geascendeerde meesters en de mensen. Het gaat erom wat de geascendeerde meesters naar buiten willen brengen en niet wat ik wil. Ik reed eens naar een conferentie nadat ik er heel hard aan gewerkt had om me daarop voor te bereiden. Ik voelde mij moe. De gedachte kwam bij me op: “Ik ben zo moe, ik hoop dat er vanavond geen dictaat komt.” Ogenblikkelijk voelde ik de Aanwezigheid van Jezus die zei: “Wat maakt het uit of jij moe bent als je niet de doener bent?” Ik heb mensen gezien die beweerden dat zij boodschapper of channelers waren, maar veel van hun dictaten gingen erover hoe speciaal de boodschapper wel niet was. Ik heb het gevoel dat de geascendeerde meesters niet zo werken.

Ik heb de visie dat we een Goddelijk plan maken voor we incarneren. Wij maken dit plan samen met de geascendeerde meesters met wie we samenwerken. Dit plan specificeert zowel de mogelijkheid om een dienst te bewijzen als wat we in onze psyche moeten opruimen om op het bewustzijnsniveau te komen om die dienst ook inderdaad te leveren. Persoonlijk denk ik dat het gedeeltelijk was omdat ik bereid was om mijn ambities te overwinnen en mijn psychologische problemen op te ruimen.

Ik geloof dat men bij de Summit Lighthouse en veel andere spirituele organisaties gelooft dat de boodschapper of goeroe het allerhoogste bewustzijnsniveau heeft bereikt. Ik heb nooit de wens gehad om dit op te eisen of dat mensen mij zo moeten zien. Volgens mij bereik ik pas het hoogste bewustzijnsniveau vlak voor ik ascendeer. Tot aan die tijd moet ik voortdurend naar mijn psychologische problemen kijken en daaraan werken en ik ben dat blijven doen sinds ik boodschapper ben geworden. Ik beschouw mezelf als een voorbeeld van iemand die onder gewone omstandigheden is geboren en zijn bewustzijn heeft verhoogd naar een hoger niveau en op die manier een pad toont wat iedereen kan volgen.

Ik denk ook dat ik gedeeltelijk door de geascendeerde meesters werd gekozen omdat ik in de jaren tachtig van de vorige eeuw al begreep waarom de meesters van waarde zijn. De meesters staan totaal boven de menselijke, subjectieve bewustzijnsstaat, zoals ik elders beschrijf. Daardoor kunnen ze als een referentiekader dienen dat ons uit onze beperkte waarnemingen omhoog trekt.

De geascendeerde meesters presenteren ons voortdurend een test: Zullen we de leringen van de geascendeerde meesters gebruiken om naar onze beperkte waarneming te kijken en daarboven gaan staan? Of zullen we de leringen van de meesters gebruiken om onze huidige waarneming te bevestigen en een smoes bedenken waarom wij dat niet hoeven te doen? Ik raakte soms in de war door iets wat Elizabeth Claire Prophet zei, maar ik gebruikte dat niet om aan haar als boodschapper te twijfelen. Ik zorgde ervoor dat ik mezelf niet het gevoel gaf dat ik met mijn gedachten kon weten wat de geascendeerde meesters wel of niet zouden mogen zeggen. Ik kan je niet zeggen hoe vaak ik wel niet mensen in bewegingen ben tegengekomen die het niet eens waren met iets wat de meesters in een dictaat hadden gezegd en die zeiden: “De geascendeerde meesters zouden dat nooit zeggen.” Ik beweer niet dat mijn gedachten kunnen weten wat de geascendeerde meesters wel of niet zullen zeggen omdat ik begrijp dat het hun taak is om ons te vertellen wat ons ego ons niet willen laten horen. Dit betekent dat de meesters de overtuiging moeten aanvechten die wij liever niet willen onderzoeken.

Als boodschapper ben ik mij ervan bewust dat de geascendeerde meesters boven het menselijke bewustzijnsniveau staan, maar wat zij zeggen, moet door mijn bewustzijn gefilterd worden. Het zal worden beïnvloed door de manier waarop ik taal gebruik en wat ik weet. Maar ik weet ook dat dit wordt beperkt door elke vaste overtuiging die ik heb die ik niet wil onderzoeken. Daarom moet ik voortdurend bereid zijn om mijn overtuigingen te onderzoeken, zelfs de meest subtiele en ik blijf dat doen.

Tegenwoordig heb ik geen absolute overtuigingen meer. Ik heb geen overtuigingen of meningen die ik niet wil onderzoeken. Ik heb het gevoel dat ik bepaalde dingen weet, maar er is niets wat niet door een hoger inzicht kan worden vervangen. De meesters zouden me op elk moment een hoger inzicht kunnen geven.

Ik heb het gevoel dat de meesters nog steeds een goede lering door mij kunnen geven, ook al heb ik absolute overtuigingen en meningen, maar zij kunnen alleen een lering geven tot aan het bewustzijnsniveau dat ik niet wil transcenderen. Wanneer ik terugkijk op de achttien jaar dat ik nu boodschapper ben geweest, dan kan ik begrijpen dat ik meerdere keren beslist een hoger bewustzijnsniveau heb gekregen en elke keer konden de geascendeerde meesters daardoor een hogere lering door mij naar buiten brengen. Ik heb het gevoel dat dit een van de belangrijkste redenen is dat ik tegenwoordig nog steeds boodschapper ben. Ik heb geen limiet gesteld aan wat de meesters door mij kunnen zeggen, omdat ik nog steeds verder wil groeien.

Ik kan zien dat ik niet alleen veel uiterlijke overtuigingen en persoonlijke meningen heb willen onderzoeken. Ik ben ook bereid geweest om complexen en reactiepatronen in mijn psyche op te lossen. Hierdoor ben ik in een staat terecht gekomen die veel neutraler is dan in 2002. Ik beschouw het als mijn hoogste doel om helemaal neutraal te worden, zodat de meesters steeds hogere leringen kunnen blijven geven. Ik streef ernaar om de open deur te zijn, niet minder, niets meer.