Het wordt hoog Tijd dat democratische Samenlevingen iets doen aan menselijke Psychologie

Geascendeerde meester Venus, 2 augustus 2020, Webinar – De Goddelijke Moeder in actie zijn door de zeven stralen te integreren.

IK BEN geascendeerde meester Venus. Ik ben hier om jullie een perspectief op de situatie van vrouwen op planeet aarde te geven. We hebben het gehad over moslimnaties en andere naties die achterop zijn in de evolutie van wat wij moderne naties noemen. Het is duidelijk dat de meesten van jullie zijn opgegroeid in een deel van de wereld dat vrouwen niet zo erg onderdrukt als de moslimnaties. Wanneer we naar die naties kijken dan komen ze achterop bij jullie eigen land – zelfs als jouw land strikt genomen niet een moderne democratie is. Maar hoewel je gemakkelijk kunt zien dat er wat moet gebeuren aan de situatie van vrouwen in die andere landen, is het misschien niet gemakkelijk om te begrijpen wat er in de situatie van vrouwen moet veranderen in de moderne landen. Daarom zal ik jullie hier wat ideeën over geven.

In de Bijbel staat het concept dat de Joden die in Egypte gevangenzaten bij de farao, die van de farao een bepaalde hoeveelheid bakstenen moesten maken. Om bakstenen te kunnen maken, hadden ze stro nodig. Maar de Joden deden iets waar de farao niet leuk vond en toen eiste de farao dat zij stenen maakten zonder stro. Dit is een soort symbool geworden van een gezaghebber die iets van mensen eist waar zij nooit aan kunnen voldoen. Je vraagt het onmogelijke van je eigen mensen. Ik wil er dus mee beginnen dat de zogenaamd geavanceerde moderne democratieën op aarde iets van hun eigen volk vragen waar zij niet aan kunnen voldoen. In de moderne democratieën stellen jullie een onmogelijke eis. De mensen hebben gewoon de middelen niet om aan die eis te voldoen. Hoe komt dat?

We zullen eens naar die moderne democratieën kijken, die je natuurlijk niet alleen in Europa hebt, maar laten we de situatie in Europa nemen, omdat het zo’n duidelijk voorbeeld is. Wat zag je vijfhonderd jaar geleden in Europa, wat zag je in die samenlevingen? Wij hebben jullie het concept gegeven dat je terug kunt kijken op dingen in het verleden, verder kunt kijken dan de gebeurtenissen, op zoek kunt gaan naar trends en ze dan op de toekomst projecteren. Wat zie je dan vijfhonderd jaar geleden in Europa? Je zag samenlevingen die veel geslotener waren dan tegenwoordig. De wetten werden achter gesloten deuren gemaakt, de samenleving werd meer beperkt – de meerderheid van de bevolking leefde bijna als slaaf van de edelen en de feodale heren en koningen, en hadden maar heel weinig mogelijkheden om hun leven te verbeteren. Vanuit een bepaald perspectief kun je dit vergelijken met tegenwoordig en zeggen: “De laatste vijfhonderd jaar zijn de samenlevingen veel opener geworden.” Met andere woorden een democratie is duidelijk opener dan een dictatuur is.

Waar waarom is dat gebeurd? En ja, je kunt naar een aantal factoren op de wereld kijken: politieke, economische, enzovoort, en dan zou je kunnen zeggen dat de samenlevingen daardoor de richting zijn opgegaan van democratie. Maar er is een factor die meestal over het hoofd wordt gezien en die in feite een enorme en doorslaggevende invloed op de evolutie van democratieën heeft gehad – de transformatie van dictatuur in democratie. Wat is die factor? Dat is communicatie. Wat is het verschil tussen een gesloten samenleving, een dictatuur en een open samenleving? Dat is democratie. Er is vrijere en opener communicatie. Ik weet dat veel mensen op het feit zullen wijzen dat je in een democratie vrijheid van meningsuiting hebt. Maar daar heb ik het niet over. Ja natuurlijk hoort bij een verandering van een samenleving in een democratie dat de mensen vrijheid van meningsuiting krijgen, maar je kunt wel vrijheid van meningsuiting hebben, maar mogen gebruiken is iets heel anders. Met andere woorden, de mensen zijn wettelijk vrij om over elk willekeurig onderwerp te spreken, maar dit betekent nog niet dat zij in gedachten in staat zijn om over een onderwerp of ieder onderwerp, te spreken.

Wat zie je als je terugkijkt op de middeleeuwse samenlevingen? Je ziet dat er natuurlijk bepaalde beperkingen op de wereld waren waar de mensen niet over mochten spreken die bijvoorbeeld door de katholieke kerk waren opgelegd. Maar daarnaast zag je dat je in die samenlevingen een aantal taboes had, waarover de mensen niet durfden te spreken omdat het verboden was of ongeluk bracht. Er zouden erge dingen met je gebeuren als je over die onderwerpen sprak. Een van die onderwerpen was de duivel. Als het over de duivel sprak, dan zou hij je misschien komen halen. Veel mensen geloofden dat. Je ziet dat er in veel Europese landen de laatste vijfhonderd jaar een opening is gekomen voor communicatie. De mensen praten tegenwoordig vrij over dingen waar ze vijfhonderd jaar geleden niet over konden spreken. Nu zijn er mensen die geloven dat wij in enkele van de meer geavanceerde democratieën over alles kunnen spreken; geen enkel onderwerp is taboe voor ons, wij kunnen overal over praten.

Dit is heel naïef natuurlijk, want wat zie je als je naar de zogenaamde zelfbenoemde, geavanceerde, democratieën van tegenwoordig kijkt? Je ziet dat de mensen over heel veel onderwerpen niet kunnen spreken. Zij zijn niet vrij om daarover te praten. Waarom zijn ze niet vrij daarin?

Laten we die gedachte een moment loslaten. Waarom zeg ik dat moderne democratieën hun mensen eisen stellen waaraan de mensen niet kunnen voldoen? Welnu, wat is een democratie? Ik heb het feit besproken dat de communicatie opener is geworden, en dat de communicatie om van een dictatorschap in een democratie te veranderen, veel opener moet worden, moet worden verbeterd. Wanneer wij het gewoonlijk over communicatie hebben, dan denk je aan mensen die woorden uitspreken, die iets communiceren met woorden. Maar vanuit een bepaald perspectief zou je kunnen zeggen dat alle interacties tussen mensen een vorm van communicatie is. Er zijn mensen die zeggen dat oorlogen het resultaat zijn van het afbreken van de communicatie – je kunt niet in woorden communiceren, je bent er niet in geslaagd om het eens te worden in woorden. Daarom grijp je naar het zwaard, of een speer, of een machinegeweer, of een nucleaire bom. Maar ik zou willen zeggen dat zelfs het zwaard en de nucleaire bom een vorm van communicatie is. Dit is natuurlijk een heel destructieve vorm van communicatie die eigenlijk niets oplost, maar het is wel een vorm van communicatie.

Als je naar de menselijke geschiedenis kijkt, dan zie je dat je op een planeet leeft waar veel conflicten tussen de mensen zijn geweest. Er zijn veel conflicten, er is veel tegenstand tussen groepen mensen en dan zou je kunnen zien dat er in de geschiedenis een proces is geweest van het oplossen van conflicten, of in ieder geval pogingen om conflicten op te lossen. “Waarom hebben we tegenwoordig democratieën?” Omdat de mensen beter conflicten kunnen oplossen. Dit komt omdat zij beter met elkaar communiceren. Zij kunnen beter in woorden met elkaar communiceren in plaats van te moeten communiceren met zwaarden en machinegeweren. Oorlog is nog steeds een poging om een conflict op te lossen. Het is een heel primitieve en gewelddadige poging, maar in principe is het een poging om een conflict op te lossen. Machinegeweren zijn een vorm van communicatie. Weliswaar een primitieve en gewelddadige vorm van communicatie, maar ze worden gebruikt wanneer woorden tekortschieten om te communiceren. Een moderne democratie is in wezen een samenleving die wordt gebaseerd op één principe: geweldloze oplossing van conflicten. Dit is de kern van een democratie. Je probeert een conflict zonder geweld op te lossen.

Ik weet heel goed dat als je terugkijkt op de geschiedenis van de laatste honderd jaar, dat democratische landen oorlog gebruiken als een middel om conflicten op te lossen. Er zullen mensen zijn die zeggen dat die oorlogen in zekere zin zijn begonnen door dictatoriale landen, maar toch, het punt is dat een democratische samenleving in de kern een samenleving is die probeert conflicten op een geweldloze manier op te lossen. Dit wordt weerspiegeld door het feit dat democratische landen hun volk rechten geven. Met andere woorden, een democratische regering zegt in wezen tegen haar volk: “Wij zullen geen geweld tegen jullie gebruiken, maar dan moeten jullie ook geen geweld tegen elkaar gebruiken.” Ik weet dat democratische landen dit niet openlijk zeggen, maar dat is wel wat zij in wezen zeggen. Een democratische natie zegt dus tegen haar eigen burgers: “Jullie moeten een manier vinden om een conflict zonder geweld op te lossen.” Mijn geliefden, het is net of je dan zegt dat mensen stenen moeten maken zonder stro. Hoe kunnen mensen conflicten oplossen zonder geweld te gebruiken? Dat kunnen ze alleen maar doen door te communiceren; geweldloos, niet agressief, non-dualistisch communiceren. Maar hoe kunnen mensen die vorm van communicatie krijgen? Dat kan alleen als ze iets weten over de menselijke psyche en die kennis hebben gebruikt om een bepaalde controle over hun eigen psyche te krijgen.

Welke moderne democratie begint op de kleuterschool haar volk al enige basiskennis te geven over menselijke psychologie? Niet één natuurlijk! Alle moderne democratieën vragen dus van hun mensen om stenen te maken zonder stro, omdat zij zeggen: “Zoek een manier om vreedzaam jullie conflicten op te lossen”, zonder hen de middelen daarvoor te geven: de psychologische kennis en middelen om dat te doen. In zekere zin staan democratische naties voor een onmogelijke taak. Veel mensen kunnen dit wel – conflicten oplossen op een geweldloze manier, maar dat komt niet omdat er een poging is gedaan om hen de middelen te geven om dat te doen. Het is alleen maar, en luister goed, omdat reïncarnatie bestaat. Veel mensen die tegenwoordig in moderne democratieën incarneren, hebben een lange geschiedenis op deze planeet en zij hebben die universele lessen in veel levens geleerd die bijvoorbeeld in de christelijke religie zitten ingebed, maar zeker ook in het boeddhisme en andere religies, hoe zij zich kunnen bevrijden van die agressievere neigingen in de menselijke psyche. Maar je ziet natuurlijk ook dat veel mensen in moderne democratieën niet dat niveau hebben, en daarom niet in staat zijn om conflicten vreedzaam op te lossen.

Wat voor dynamiek zie je in die moderne democratieën? Je ziet dat men iets van de regering verwacht. Die verwachting is dat mensen in staat zullen zijn om hun conflicten geweldloos op te lossen en wanneer zij dat niet kunnen, dan zal de regering eerst proberen dit te negeren. De regering zal zeggen: “Dit is niet iets wat wij moeten afhandelen, maar iets waar de mensen zelf voor moeten zorgen.” Maar nogmaals, de mensen hebben geen middelen, zij hebben geen middelen gekregen om dit zelf op te lossen. Als het conflict blijft groeien, of dat men zich in ieder geval bewust wordt van het probleem, dan komt er een moment waarop de regering zegt: “Nu kunnen we het niet meer negeren, wij moeten bijvoorbeeld iets doen aan huiselijk geweld of geweld tegen vrouwen.” De regering zegt in wezen dat dit niet in ons land zou mogen gebeuren. Wij hebben zo’n beschaafde democratie dat die problemen niet mogen voorkomen. De mensen zouden dit zelf moeten kunnen afhandelen. Waarom moeten wij als regering daar iets aan doen?

De regering is vanaf het begin in een antagonistische staat ten opzichte van hun eigen volk. Ze neemt geen verantwoording door te zeggen: “Wij als democratische regering hadden onze burgers de middelen moeten geven om hun problemen op een geweldloze manier op te lossen door hen kennis van de psychologie te geven. Wij hebben dit niet gedaan, wij voelen geen verantwoordelijkheid om dat te doen. Nu moeten we het probleem van geweld tegen vrouwen of huiselijk geweld aanpakken. Hoe doen we dat? Wij hebben niet echt middelen, wij moeten dus hulpmiddelen ontwikkelen. En wat is de houding van de regering? Als er een probleem is, dan moeten wij dat oplossen. Die mensen hebben een probleem dat moet worden opgelost. Er moet iets aangepakt worden. We moeten die mensen op een of andere manier dwingen om te veranderen. Misschien wel een wet maken die bestraft of we moeten hen dwingen om psychologische hulp te krijgen die niet beslist hun probleem oplost. Maar toch, wat kan de samenleving doen? Nu, ze kan alleen doen wat ze begrijpt.

Jullie begrijpen hopelijk wel dat ik de dynamiek beschrijf. Ik neem de moderne democratieën niet kwalijk. Ik neem hen niets kwalijk en zeg: “Jullie moeten het niet zo aanpakken!” Ik zeg dat het tijd wordt, hoog tijd, dat die samenlevingen zich realiseren dat de volgende stap in hun evolutie is dat ze de menselijke psyche aanpakken.

Wat zorgt voor fysiek geweld? Wat zorgt ervoor dat een man zo boos wordt dat hij zijn vrouw en kinderen slaat? Vanzelfsprekend zijn dit op het directe niveau natuurlijk zijn gevoelens. Hij wordt overweldigd door zijn gevoelens. Hij heeft zulke negatieve gevoelens, misschien van boosheid, misschien van machteloosheid, het gevoel dat hij niets aan zijn situatie kan doen, waardoor hij zichzelf niet onder controle heeft. Maar waarom kan hij zichzelf niet onder controle houden? Dat is een vraag die samenlevingen niet stellen. Daar zijn natuurlijk veel redenen voor die jullie als studenten van geascendeerde meesters wel weten. Hij kan openstaan voor demonen en collectieve entiteiten die zijn emotionele lichaam overmannen. Maar op het niveau van wat wij universele ideeën noemen, komt het omdat hij geen kennis heeft van de menselijke psyche die hem in staat stelt om met zijn eigen gevoelens om te gaan opdat die zich niet zo opbouwen dat hij erdoor wordt overmand. Hij heeft niet geleerd om zijn energie een andere richting op te sturen zodat die zich niet ophoopt als boosheid.

Wanneer je terugblikt op de geschiedenis, bekijk dan eens hoeveel situaties er zijn in alle samenlevingen op de planeet – kijk dan eens hoeveel van die situaties herhaald worden in hetzelfde patroon. Een man wordt overmand door zijn emoties en geeft daar uiting aan door geweld tegen andere mensen, tegen vrouwen, of kinderen. Kijk eens naar de wereldgeschiedenis. Kijk eens op het individuele niveau van gewone mensen; hoe vaak wordt een man wel niet overmand door zijn gevoelens van boosheid, frustratie en handelt gewelddadig. Kijk dan eens naar een aantal dictatoriale heersers die je overal ter wereld ziet. Hoe vaak is er niet een koning, overmand door zijn eigen emoties, een oorlog tegen een andere koning begonnen wat heeft geleid tot het doden van tienduizenden mensen. Kijk naar Hitler, die in principe zo overmand raakte door zijn eigen gevoel van boosheid en haat dat hij aan de Tweede Wereldoorlog begon. Kijk naar Stalin die overmand werd door zijn eigen angsten en paranoia, wat heeft geleid tot het doden van miljoenen mensen van zijn eigen volk. Kijk naar Mao die hetzelfde deed.

Als je bij deze mannen verder kijkt dan de context, dan zie je dat dit hetzelfde patroon is. Een man wordt overmand door gevoelens van angst en haat, en handelt op een gewelddadige manier. Moeten we echt dit patroon voortzetten, zelfs in de zogenaamd, meest beschaafde landen op aarde?

Is het geen tijd dat er in de evolutie van planeet aarde, de historische ontwikkeling van planeet aarde, er samenlevingen wakker worden, hiernaar kijken en zeggen: “Wij moeten ons eigen volk de hulpmiddelen geven om die basispatronen in de menselijke psyche aan te pakken.” Mannen die boos worden, is niet het enige, er zijn nog veel andere. Maar is het gewoon geen tijd om dat te doen? Nu, wie kunnen die verandering tot stand brengen? De mannen? Waarschijnlijk niet! Wie kunnen deze verandering tot stand brengen? De vrouwen! Waarom de vrouwen wel? Omdat we nu al meerdere malen hebben gezegd dat de vrouwen beter met elkaar kunnen praten en samenwerken. Vrouwen kunnen beter conflicten oplossen zonder geweld. Zij zijn hier veel beter in dan mannen. Dit geldt natuurlijk niet voor alle mannen. Maar in het algemeen zijn vrouwen er beter in om een geweldloze oplossing te zoeken dan mannen. Realistisch gezien, kunnen alleen vrouwen die verandering bewerkstelligen. De wereld in het algemeen moet zien, en zeker de democratische naties, dat ze op een kruispunt staat.

Je kunt één van twee kanten op. Je kunt iets doen om op een hoger niveau te komen – een hoger niveau van geweldloze oplossingen voor conflicten of je kunt democratische naties een dualistische denkwijze laten krijgen, het zwart-witdenken, dat conflicten in samenlevingen laat escaleren. Een voorbeeld uit het boekje is de ontwikkeling in de Verenigde Staten op dit moment. Het begon op het wereldlijke vlak met een politieagent die een zwarte man de dood injoeg. Toen kwamen er demonstraties tegen de wreedheid van de politie en het politiegeweld. Sommige demonstraties werden gewelddadig omdat er een element was dat profiteerde van de situatie door winkels te plunderen, enzovoort. Er is een element dat alleen boosheid en haat wil. Wat was de reactie van de regering? De gouverneurs probeerden het op een geweldloze manier te benaderen. Maar kijk naar de president, wat was zijn reactie? Nu, die was: “Als de gouverneurs dit niet aankunnen, dan zal ik de federale troepen zenden om dit af te handelen.” Met andere woorden, wat was de enige manier waarop de president met de situatie om kon gaan? Geweld tegenover geweld zetten. Dat was geweld tegenover geweld stellen. Hij vond dat de demonstranten geweld gebruikten en de enige manier om dit tegen te houden was meer geweld gebruiken. En er waren ook demonstranten die geweld gebruikten. Maar waarom? Waar waren ze tegen aan het demonstreren? Tegen het gebruik van excessief geweld van de politie, en dat is in wezen de regering.

Kun je zien dat een democratische regering gewoon maar aanneemt dat haar volk conflicten op een geweldloze manier kan oplossen, zoals ik zei. Wat vraagt de Amerikaanse regering in wezen van haar volk? Je mag niet tegen ons demonstreren, wij zijn de goeie mensen, wij zijn de regering. Wij doen het beste voor jullie. Jullie moeten dat accepteren en niet tegen ons demonstreren. Als jullie dat wel doen, dan gebruik je geweld, jullie gebruiken niet je verantwoordelijkheid om conflicten op een geweldloze manier op te lossen. Wat moeten wij dan doen? Wij moeten jullie met geweld te lijf gaan.” Kun je niet begrijpen dat dit cognitieve dissonantie is? Je kunt dit niet op een andere manier bekijken. Een regering is door een bepaalde denkwijze, een bepaalde blindheid, in de verleiding gebracht om te denken dat je geweld mag gebruiken tegen je eigen burgers in plaats van te luisteren naar wat de burgers te zeggen hebben, terwijl je beweert dat je een democratie bent.

Waarom gaan de mensen de straat op om iets te communiceren en te demonstreren? Omdat zij het gevoel hebben dat zij hun regering niet op een andere manier kunnen bereiken. Zij kunnen niet anders met de regering communiceren; ze kunnen niet eens de aandacht van de regering trekken. Wat is een demonstratie? Het is een poging om met de regering te communiceren, maar in plaats van te luisteren naar wat de mensen proberen over te brengen, ziet de regering niet dat dit een poging is om iets te zeggen. Ze heeft niet het gevoel dat ze de verantwoordelijkheid heeft om te luisteren. Ze zegt alleen: “De mensen moeten niet zo doen. Wij moeten dit stoppen. Wat zijn onze middelen? De gouverneurs doen het niet, dan moeten er maar federale troepen heen.” Waarom willen de gouverneurs dit in wezen niet doen? Omdat de gouverneurs in hun eigen staat wonen. Die sturen hun eigen politie niet op hun eigen burgers af om ze te arresteren, omdat zij wel weten dat dit het probleem niet oplost. Het probleem zal alleen maar escaleren. Wat doet de president? Hij zegt: “Als de lokale politie geen mensen arresteert, dan stuur ik federale troepen die deze mensen niet kennen, die niet in die staat wonen, en dan moeten zij het doen.” Dit is een heel erg gevaarlijke ontwikkeling in een democratisch land.

Tussen haakjes, ik zeg niet dat Amerika, de Verenigde Staten van Amerika, in alle opzichten een moderne democratie is. Ik weet dat veel Amerikanen hier heel heftig op tegen zijn, maar het is niet in alle opzichten een moderne democratie. En deze ontwikkeling bewijst dat. Je begrijpt wel wat ik zeg, de democratische wereld staat in zekere zin op een kruispunt, omdat je steeds verder kunt gaan met het gebruik van geweld tegen je eigen volk, waardoor het volk, in ieder geval een paar mensen, geweld zullen gebruiken om je terug te pakken. En dat zal steeds verder escaleren en wie zal zeggen hoever dit zal gaan? Of democratische regeringen zullen zich afvragen of er een betere manier is om met dat soort situaties om te gaan? Vanzelfsprekend is dat betere communicatie. Maar alleen zeggen dat je beter moet communiceren, zal niet helpen.

Hoe kunnen de mensen beter communiceren, als ze geen basaal inzicht heb in de menselijke psyche? Dat kan niet. Wat blijft er dan over? Zoals ik zei, wie kan er verandering brengen? De mannen kunnen dat niet, maar de vrouwen wel, als zij bereid zijn om die noodzakelijke veranderingen in hun eigen gedachten te maken. Ik probeer niet een naargeestig beeld te schetsen dat de wereld op de rand van een ramp staat. Ik probeer in plaats daarvan een optimistisch beeld te schetsen dat je laat zien dat er een opwaartse trend is in die moderne democratische samenlevingen. Er is een opwaartse trend en die is tot stand gebracht door geleidelijk aan de communicatie te verbeteren. De mensen hebben de taboes overwonnen dat je over bepaalde dingen niet mag spreken. Enkelen zijn vrijer geworden en staan ervoor open om over dingen te praten. Ik zeg nu wat je ziet wanneer je die tendens op de toekomst projecteert. Je ziet natuurlijk dat die trend blijft en geleidelijk aan kleine stapjes zal nemen om de communicatie te verbeteren. Welke taak die ik aan vrouwen wil geven, kunnen ze uitvoeren, die enorme invloed op de samenleving zal hebben? Dat is natuurlijk dat zij zich meer bewust worden van communicatie, hoe belangrijk communicatie is en vrijer te worden in hun communicatie. Hoe doe je dat? Vanzelfsprekend door in de eerste plaats aan je eigen psyche te werken, maar ook aan die van je kinderen, zoals we gisteren hebben besproken, maar ook de psyche van de mannen in je leven.

In wezen zou je kunnen zeggen dat als je speciaal naar een democratische samenleving kijkt, elke willekeurige samenleving eigenlijk, maar het is duidelijker in een democratische samenleving zou je kunnen zeggen: “Wat is de kern die een samenleving vooruit brengt? Wat is juist de sleutel die een samenleving verbetert?” Dat is heel erg eenvoudig. De sleutel is de relatie tussen mannen en vrouwen thuis, de persoonlijke relatie tussen mannen en vrouwen. En de sleutel tot die relatie is communicatie. Kunnen ze met elkaar praten of niet? Je zou kunnen zeggen dat jij als je een vrouw bent, als je bezorgd bent over de politieke situatie in je land en de wereld, als je de wens hebt om die politieke situatie te verbeteren, maar wat kun jij dan doen? Ik zeg natuurlijk niet dat vrouwen er niet op uit mogen om actie te voeren, zich te bemoeien met de politiek of andere delen van de samenleving. Natuurlijk staat dit bij veel vrouwen in hun Goddelijke plan en zij moeten dat natuurlijk ook doen. Maar er zijn ook veel vrouwen die hiernaar kijken en zeggen: “Ik voel me machteloos om iets aan mijn samenleving te doen, wat kan ik doen?” En de geascendeerde meesters hopen dan dat de mensen inzien dat ze nooit machteloos zijn, dat je altijd wel iets kunt doen.

Hoe jouw situatie ook is, jij kunt doen wel iets om die situatie te verbeteren. Zelfs als je naar je land kijkt, wat kun jij persoonlijk dan doen als vrouw om de politieke situatie in jouw land te verbeteren? Je kunt bij jezelf beginnen. Je kunt altijd bij jezelf beginnen, aan je eigen psychologische problemen werken, maar het doel is niet alleen aan je eigen psychologische problemen te werken, maar ook aan je relatie met de man of mannen in je leven. Hoe kun je die situatie verbeteren? Door de communicatie te verbeteren. Je zegt misschien: “Maar mijn man wil niet over gevoelens praten. Mannen willen niet over gevoelens praten.” Dan zou ik zeggen: “Dat klopt. Mannen willen niet over gevoelens praten op de manier waarop vrouwen over gevoelens praten, op de manier waarop je tot dusver over gevoelens hebt gesproken, maar is dat dan de enige manier om over gevoelens te praten? Is er ook een andere manier om tegen de man in jouw leven te praten dan je tot dusver hebt gedaan?” Dat kan alleen als je naar je eigen psyche, je eigen reactiepatronen wilt kijken, kijken in wat voor context jij bent opgevoed, in welke cultuur jij bent opgevoed. Als vrouw moet je naar jouw eigen cultuur willen kijken en herkennen wat de rol is van mannen en vrouwen in jouw cultuur. Hoe ging jouw moeder om met jouw vader? Hoe ging jouw grootmoeder om met jouw grootvader? Zo ben je opgegroeid. Daar groeide je mee op, je zag hoe de volwassenen om jou heen, als man en vrouw, op specifieke manieren met elkaar omgingen. Die werden je niet uitgelegd. Er werd niet gezegd dat dit hun rol was. Dit kreeg je mee; het was de enige manier waarop mannen en vrouwen met elkaar omgaan. Zo doen wij dat nu eenmaal. Zo zijn vrouwen, zo zijn mannen en daarom gaan we zo met elkaar om. Als jij jouw eigen leven en de samenleving wilt verbeteren, dan kun je kijken naar die rollen; de kenmerken herkennen en dan zie je dat die rollen mannen en vrouwen in een bepaald patroon vast hebben gezet van hoe zij op elkaar reageren. Mannen en vrouwen zitten opgesloten.

Kijk naar je eigen gezin, je ouders, je grootouders, je ziet misschien dat er wel een verandering is tussen de generatie van je grootouders en de generatie van je ouders. Misschien ook niet, maar in sommige samenlevingen wel, en kijk ook naar de cultuur van tegenwoordig, kijk hoe films en televisieseries de omgang tussen vrouwen en mannen afschilderen. Wat zie je, als je naar films en televisieseries in je eigen land kijkt, of als je kijkt de massacultuur die door Hollywood wordt gespuid, zou je kunnen zeggen. Wat voor interactie wordt er afgeschilderd tussen mannen en vrouwen? En dan zie je dat ze in principe bijna universeel afschilderen dat mannen en vrouwen niet met elkaar kunnen praten. Ze kunnen in ieder geval niet op een vrije, open en neutrale manier met elkaar communiceren. Ze zitten opgesloten in bepaalde patronen. Ze praten op een bepaalde manier met elkaar. Zij gebruiken een bepaalde toonhoogte en die blokkeert hen. Het blokkeert hun open communicatie. Hoe kun je eigenlijk op die manier met elkaar praten?

Als je op alle samenlevingen op aarde terugkijkt, maar vooral de moderne democratieën, dan zie je dat mannen en vrouwen in het algemeen geen diepgaandere, oprechte, neutrale conversatie kunnen voeren, er ligt altijd een lading, een emotionele lading, overheen. En dan zie je dat de mensen op die emoties reageren en dat ze niet in staat zijn om op een hoger niveau te communiceren die aan de emoties voorbij gaat. Je kunt dat veel in films en televisieshows zien; in de moderne tijd bijvoorbeeld wordt er vaak neergezet dat vrouwen niet meer onderdanig zijn aan mannen. Vrouwen houden zich niet meer stil en zijn gehoorzaam aan hun man. Dit zie je in veel moderne films en televisieseries. Maar wat hebben ze gedaan? In plaats daarvan praten ze op een ironische, sarcastische, toon tegen hen, op een neerbuigende toon, om de mannen te straffen en de man op zijn nummer proberen te zetten opdat hij zich schuldig zal voelen en zich verplicht voelt om op een bepaalde manier te reageren. Veel vrouwen doen dat. Zij denken dat de moderne bevrijde vrouw op die manier met mannen communiceert. Nu, het kan wel zijn dat moderne vrouwen op die manier praten, maar een bevrijde vrouw doet dat zeker niet, omdat zij net zo gevangen zit in het patroon als de man. Wat zie je dan in relaties? In veel gevallen zie je opnieuw dat een man wordt overmand door zijn emoties, omdat hij niet kan omgaan met zijn gevoelens. Hij wordt boos of geïrriteerd. De vrouw schiet onmiddellijk in een reactiepatroon en reageert op een bepaalde manier en praat op een ironische of een sarcastische manier, of iets dergelijks, tegen hem of komt met haar eigen boosheid en onmiddellijk wordt de communicatie geblokkeerd. Er is geen echte communicatie mogelijk. Er wordt een emotionele lading uitgezonden door de man. Het raakt een emotionele lading bij de vrouw, zij stuurt hem een emotionele lading terug. En dan wordt het een pingpongwedstrijd van emotionele reacties die over en weer schieten. Nu zijn er ook vrouwen die zich heb bevrijd van die emotionele reactie, maar die zijn naar een reactie op het mentale niveau gegaan, waarop zij op een bepaalde intellectuele manier, een manier van redeneren, rationaliseren te spreken, maar dit is ook geen echte communicatie, hoewel het wel beter is dan de zuiver emotionele interactie.

Wat kunnen jullie als vrouwen doen? Kijk naar jullie relatie en als je ziet dat die een vast patroon heeft, dan kun je zeggen: “Welke keuzes heb ik? Ik kan de rest van mijn leven met deze man leven die in een vast patroon zit, net zoals mijn vader en moeder, zoals mijn grootouders, en zoals ik heel veel mensen in de samenleving zie doen. Dit is één optie: Ik kan blijven leven zoals ik nu doe. Kan ik dit verdragen? Misschien wel, maar dan is de vraag of dit wel tot groei zal leiden? En het antwoord is duidelijk nee; het is misschien wel draaglijk, maar leidt niet tot groei. Wat kan ik dus doen? Ik kan mijn huidige man verlaten en hopen dat er een andere komt.” Veel vrouwen hebben dat gedaan. Veel mannen ook natuurlijk. Maar wat is bijna onvermijdelijk het resultaat? Je trekt iemand aan met dezelfde neigingen, dezelfde psychologische problemen, en misschien wel op een extremere manier, en het patroon herhaalt zich opnieuw. Hoe komt dat? Omdat jij je psyche niet hebt veranderd. Je kunt dus tegen jezelf zeggen: “Wat kan de verhoudingen echt veranderen? Dat ik zelf verander. Ik kijk naar mijn eigen psychologische problemen. Ik kijk naar mijn eigen patronen en overwin die voor ik zelfs mijn man, of iets aan hem, begin te veranderen.” Als je dit oprecht en eerlijk doet met de middelen die jij tot je beschikking hebt, en jullie, die studenten van geascendeerde meesters zijn, kunnen natuurlijk onze leringen daarvoor gebruiken, maar ik heb het tegen het collectieve bewustzijn zodat vrouwen alle leringen kunnen benutten die zij tot hun beschikking hebben om vooruit te kunnen komen.

Een relatie tussen twee mensen is een relatie tussen twéé mensen. Ik weet dat dit een uitspraak is die moet worden verduidelijkt, omdat een man en een vrouw in veel gevallen in een relatie zitten waarin zij geen relatie met elkaar hebben. De man heeft een bepaald mentaal beeld in zijn hoofd – en Moeder Maria begon deze conferentie met spreken over mentale beelden – maar hij gaat niet echt met zijn vrouw om. Hij gaat om met een mentaal beeld over hoe de ideale vrouw zou moeten zijn. Zijn vrouw heeft een mentaal beeld in gedachten over hoe haar ideale man moet zijn. Zij heeft geen echte relatie met haar man, maar met haar mentale beeld. Daarom kunnen ze niet met elkaar communiceren. Zij proberen niet te ontdekken met wie ze echt een relatie hebben en ook proberen ze niet te ontdekken wat voor iemand zij zelf eigenlijk zijn. Maar toch is de waarheid dat jullie, wanneer je een fysieke relatie met iemand hebt, allebei die relatie beïnvloeden, allebei zijn jullie een deel van die balans en wat betekent dat? Dit betekent dat je de balans van de relatie verandert als jij jezelf verandert – dat kan niet anders.

Mijn punt is dus: Geef de droom op dat jij je man kunt veranderen, een andere man kunt vinden en dat dit je ideale relatie zal worden. Erken dat dit pas mogelijk is als je jouw psyche hebt veranderd. Richt je er dus op om je eigen psyche te veranderen. Wanneer je de patronen hebt overwonnen die jij hebt, misschien zijn dit je eigen patronen, misschien patronen die je opgedrongen zijn door je cultuur, je moeder of je grootmoeder. Wanneer je die hebt overwonnen, dan kun je op een andere manier met je man spreken. Wanneer je de manier waarop jullie tegen elkaar praten, verandert, dan krijgt hij de kans om zijn communicatie met jou te veranderen. Dit kan je relatie in een opwaartse spiraal brengen waarin beide mensen kunnen groeien. Nu kan het ook mogelijk zijn, en in veel gevallen gebeurt dat, dat hij niet reageert. Hij zal blijven wie hij is, weigeren om over bepaalde dingen te praten, zeker weigeren om over zijn gevoelens, psychologische problemen of andere ‘langdradige’ onderwerpen te praten – wat de man ook in jouw specifieke cultuur kan gebruiken om dit te omzeilen. En in dat geval kun je een andere keuze maken, of je die man wilt verlaten en op zoek gaat naar een andere. Wanneer je jouw psyche hebt veranderd, vind je misschien wel een man die een andere psyche heeft, maar hoe kun jij eigenlijk een man aantrekken met de soort psyche waar jij naar op zoek bent?

Jullie, de studenten van geascendeerde meesters, kunnen dit natuurlijk op jezelf toepassen, jullie kunnen proberen om de communicatie in jullie eigen relatie te verbeteren. Je kunt de oproepen doen dat steeds meer vrouwen worden losgesneden om dit in te zien. Miljoenen vrouwen zijn in deze tijd geïncarneerd omdat in hun Goddelijke plan staat dat zij de communicatie tussen mannen en vrouwen moeten verbeteren. Dit is de essentiële sleutel om de samenleving te verbeteren, vooral in de democratische naties, die bij wijze van spreken een plateau hebben bereikt. Zij kunnen pas naar het volgende niveau als de communicatie tussen mannen en vrouwen is verbeterd. Er worden vorderingen gemaakt, maar niet genoeg. De mensen kunnen nog steeds niet over hun psychologische problemen praten en dit betekent op korte termijn dat de vrouwen zelf hun psychologische problemen moeten oplossen. Maar op den duur zullen vrouwen moeten werken aan het feit dat de samenleving het probleem kan erkennen en er iets aan doen door kinderen vanaf jonge leeftijd te leren omgaan met de menselijke psychologie. Het is gewoon de volgende logische stap. Ik weet dat we dit al heel vaak heb gezegd, en we moeten het blijven zeggen, omdat er veel impulsen naar het collectieve bewustzijn moeten worden gezonden voor er verandering in komt. Iedere keer dat wij dit zeggen, sturen we een impuls en daardoor wordt er een bepaalde kring van vrouwen gewekt en daarom blijven we die impulsen zenden, waarbij we dezelfde woorden gebruiken en over dezelfde dingen praten. Ja, maar dat komt omdat herhaling nodig is om eerst die kring van vrouwen te wekken, en daarna de volgende kring, en daarna weer de volgende, enzovoort. Daardoor zijn jullie invocaties en decreten ook van invloed.

Als je één keer een invocatie opzegt, dan wekt die impuls een paar mensen, doe je hem nogmaals, dan worden er meer mensen gewekt. Hoe vaker je een invocatie opzegt, hoe meer mensen er kunnen worden gewekt, enzovoort. Samen creëren we een sneeuwbaleffect dat geleidelijk groter wordt, zich uitbreidt en intenser wordt, waardoor er steeds meer mensen gewekt worden. Zoals we nu al vele malen hebben gezegd: Hoe ontstaat een positieve verandering in de samenleving? Je kunt naar de uiterlijke factoren kijken en zeggen: “O, dit land heeft een grondwet gemaakt, die wet werd bekrachtigd en het initiatief werd genomen door de regering en de intellectuele elite, enzovoort.” Maar waarom werden die stappen genomen? Waarom waren die van invloed? Omdat er iets in het bewustzijn veranderde van een cruciaal aantal mensen en wat was die verandering? Ineens waren er mensen die een nieuw perspectief zagen en die begrepen: “O, dat spreekt vanzelf; dat is wel duidelijk. Het is vanzelfsprekend dat vrouwen mogen stemmen. Het is vanzelfsprekend dat vrouwen de politiek in mogen. Het is vanzelfsprekend dat vrouwen niet gehoorzaam hoeven te zijn aan hun echtgenoot, niet mogen worden geslagen door hun man en niet de economische slaaf van hun man mogen zijn.” Zo verandert een samenleving echt.

Het beeld dat je van de geschiedenis kreeg, het beeld van de elite, het beeld van het management aan de top waar de elite zit, misschien een welwillende elite die wetten voor de samenleving maakt en waar de mensen naar luisteren. Dat is niet zo, mijn geliefden. Er kan wel een bepaalde elite zijn in die zin dat een bepaald aantal mensen in de bevolking meer bewustzijn heeft en daardoor hun bewustzijn verandert om te accepteren dat bepaalde dingen duidelijk zijn. En wanneer een cruciaal aantal mensen, zoals bijvoorbeeld de top tien procent, van bewustzijn verandert, dan kunnen de politici veranderen en een nieuwe wet maken. Totdat er een verandering in het collectieve bewustzijn komt, heeft de elite beperkte opties om iets te doen.

Ze kunnen dwang gebruiken, zoals je in dictatoriale regeringen ziet. Een zittende elite kan met dwang regeren, maar dwang leidt niet tot de positieve veranderingen die moderne democratieën hebben opgeleverd. Dwang kan niet tot een vrije samenleving leiden, omdat dwang altijd beperkingen oplegt. Er zijn mensen die dwang gebruiken en die dwang beperkt andere mensen, maar om die dwang te kunnen gebruiken, moeten de mensen eerst zichzelf ingeperkt hebben, anders kunnen ze geen dwang bij andere mensen gebruiken. Kijk nog eens naar de huidige situatie in Amerika met de demonstraties. Hoe meer de regering denkt dat ze geweld moet gebruiken, hoe meer de regering zichzelf vastzet en haar opties beperkt, haar vrijheid beperkt hoe ze met haar eigen volk om kan gaan. En hoe meer een democratische regering dwang gebruikt, hoe minder democratisch die regering wordt. Dat is onvermijdelijk, dat kan niet anders, en ik zeg dit omdat er mensen zijn die eraan toe zijn om te ontwaken en tot het besef te komen dat dit vanzelfsprekend is. Een paar zijn al zover, maar er kunnen meer komen die inzien dat dit alleen maar tot een ramp kan leiden. Daarom moeten we een nieuwe manier vinden, zoals we vorig jaar hebben gezegd in onze dictaten in Amerika, om het openbare debat te veranderen, zodat de mensen in de regering op een geweldloze en ongedwongen manier met elkaar kunnen communiceren. En nogmaals, wie kunnen dat? Niet de mannen in het Congres, maar de vrouwen misschien wel. Hiermee ben ik bij wijze van spreken aan het eind gekomen van mijn zakelijke toespraak, maar ik heb nog een paar dingen die ik tegen jullie wil zeggen.

Jullie zijn studenten van geascendeerde meesters, jullie kennen het verhaal dat er een moment was dat de aarde in een heel laag stadium zat, de toekomst op aarde was onzeker en dat Sanat Kumara en ik toen hebben aangeboden om het spirituele evenwicht voor de aarde te bewaren. En honderdvierenveertigduizend levensstromen van Venus beloofden om op aarde te incarneren om dat spirituele evenwicht te bewaren.

Nu wordt Venus traditioneel geassocieerd met liefde en het klopt dat de levensstromen op Venus besloten om uit liefde op deze heel chaotische planeet te incarneren; de liefde voor de mensen op de aarde en de planeet. Je ziet dat een zonnestelsel een heel hechte eenheid is. Je kunt zien dat er een enorme fysieke afstand is tussen jullie zonnestelsel en het dichtstbijzijnde zonnestelsel, een enorme afstand. Ons zonnestelsel is dus een heel geïsoleerde eenheid in de kosmos. Ik weet dat de meeste mensen op aarde denken dat er alleen maar leven op aarde is. Dit is natuurlijk niet correct. Er is alleen maar leven op aarde wanneer je dat vanuit een heel beperkt energetisch spectrum van vibraties bekijkt, wat jullie het fysieke octaaf op aarde noemen. Maar de andere planeten hebben natuurlijk ook van zichzelf gewaarzijnde wezens die daaraan verbonden zijn. Venus heeft natuurlijk de nauwste banden met de aarde. Daardoor kunnen we die matrix in vibratie creëren zoals in mijn decreet staat, dat onze planeten gezamenlijk zingen en op een bepaald niveau vibreren – er kan een bepaalde harmonie tussen bestaan.

Alle levensstromen van Venus voelen zich dus op een bepaalde manier verwant met de levensstromen op aarde. Hoewel we spreken over de oorspronkelijke bewoners van de aarde, en die van Venus, is er een bepaalde interactie tussen die twee planeten, omdat levensstromen van Venus ook op aarde incarneren en omgekeerd. Dit is altijd zo geweest, ook met een paar andere planeten, maar voornamelijk tussen deze twee planeten. Het hoeft niet zo te zijn dat wij op Venus, waar de meeste levensstromen een hoger bewustzijnsniveau hebben dan de meeste mensen op aarde, ons gescheiden zien van de levensstromen op aarde. Wij zien dat de aarde geen aparte planeet is, maar onderdeel is van dezelfde eenheid waar wij deel van uitmaken en natuurlijk zien wij het potentieel dat de levensstromen op aarde hebben.

Wij zien dat de levensstromen op aarde hetzelfde potentieel hebben dat wij op Venus al gerealiseerd hebben. Jullie hebben het potentieel om jullie planeet te verheffen naar een hoger vibratieniveau met minder dichte materie. Dat geeft ons de liefde die wij voor de levensstromen op aarde voelen. Degenen die op Venus zijn, zien ook de oorspronkelijke blauwdruk voor Venus, omdat wij een hoger bewustzijnsniveau hebben gekregen en daardoor zien we ook de oorspronkelijke blauwdruk voor de aarde die de Elohim hebben geschapen. En omdat we van planeet Venus houden, houden we ook van planeet aarde. Wij zien het potentieel dat de aarde kan worden teruggebracht in haar oorspronkelijke staat en om dat dan te ontstijgen. En wij houden van die oorspronkelijke blauwdruk die een heel erg mooie schepping is van de Elohim. Het zit nog in het etherische octaaf. Er zijn mensen die erop af kunnen stemmen – van tijd tot tijd stemmen mensen zich erop af en krijgen dan een beeld van hoe de samenleving eruit kan gaan zien. Je kunt deze liefde niet met woorden overbrengen. Wat we zeggen, zal natuurlijk worden gefilterd door de gedachten van de mensen. Maar degenen van jullie die studenten zijn van de geascendeerde meesters, zouden mijn decreet en het decreet aan Sanat Kumara kunnen opzeggen en terwijl je dat opzegt, zou jij je aandacht kunnen richten op ons wezen, onze Aanwezigheid, en eenvoudig beseffen dat de woorden slechts een hulpmiddel zijn om je af te stemmen op die Aanwezigheid om onze Aanwezigheid en de liefde te voelen die wij voor jou voelen, voor menselijke wezens en voor planeet aarde. Als je dat doet, dan zul je in de eerste plaats een heel diepe ervaring krijgen van onze liefde, die een helende ervaring kan worden voor jou, maar die je ook de open deur kan laten worden om onze liefde naar de aarde te laten stromen om mensen te transformeren.

In essentie zou je kunnen zeggen: “Waar heb ik het over gehad in dit dictaat.?” Ik heb gesproken over communicatie, maar wat is de hoogste vorm van communicatie? Dat is het overbrengen van liefde. Wat is er echt aan de hand wanneer ik het heb over mannen en vrouwen en dat hun relaties in patronen vastzitten? Dan is de stroom van liefde geblokkeerd. Kan een man die boos wordt, liefde voelen? Kan een vrouw liefde voelen wanneer zij een sarcastische houding krijgt ten opzichte van haar man? Kan zij liefde uiten? Wat zal een relatie echt transformeren? Dat is het uitdrukken van liefde. Als je naar relaties kijkt, dan is er een populair gezegde dat je in een euforische toestand begint, maar dat er een moment komt waarop ‘de wittebroodsweken voorbij zijn’ en de mensen met elkaar beginnen om te gaan op grond van hun psychische patronen. Wat is er in die wittebroodsweken gebeurd? Wat gebeurde er in de verliefdheidsfase? Wat gebeurt er wanneer de mensen besluiten om een relatie aan te gaan? Dat zij hun normale patronen aan de kant konden zetten en anders met elkaar omgaan en zo hun liefde konden uiten. Wanneer ze aan een relatie beginnen en zich opgesloten voelen in de relatie, dan beginnen die patronen ineens weer terug te komen. In veel gevallen omdat de mannen in een bepaalde cultuur een bepaald beeld hebben van hoe hun vrouwen moeten doen, maar dat kunnen ze pas op jou toepassen als ze met hen getrouwd zijn; zij bevrijden je ervan, maar als je eenmaal met hen getrouwd bent, dan wordt je geacht die rol te vervullen.

Vrouwen hebben ook een beeld van hoe hun man zich moeten gedragen en dan komt er een element in dat je de verwachting hebt dat hij zich op een bepaalde manier moet gedragen en als dat niet zo is, dan heb je het recht om het hem kwalijk te nemen en als hij dat niet doet; dan kun jij diverse dingen doen om hem zover te krijgen dat hij zijn rol vervult. Wat is er geblokkeerd zodra die dynamiek in beeld komt? De stroom van liefde. Wie ben jij als student van geascendeerde meesters, of je nu een vrouw of een man bent? Ben je niet een wezen dat zich eraan wijdt om de open deur te worden voor de stroom van licht uit het geascendeerde rijk naar het fysieke rijk? Licht kan natuurlijk verschillende vormen aannemen, maar één van de vormen van spiritueel licht is vanzelfsprekend liefde. Als je een open deur voor de geascendeerde meesters bent, zou het dan niet vanzelfsprekend zijn dat je er ook naar streeft om de open deur voor de stroom van liefde te worden die wordt geuit bij de mensen die jij ontmoet? In de eerste plaats je echtgenoot, een man of vrouw, en je kinderen. Wat kan jouw relatie dan echt transformeren? Niet alleen de communicatie in woorden verbeteren, maar ook de communicatie in energie verbeteren, omdat je de liefde voor je partner kunt uiten. Als je daarnaar wilt kijken, dan zou je kunnen zeggen dat je ernaar wilt streven om op het punt te komen dat jij je liefde voor je huidige partner uit. Die kan worden afgewezen, dan ga je verder. Maar streef er in ieder geval naar om zover te komen. Omdat jij, als jij je liefde voor je huidige partner kunt uiten, wie dat ook is, je niet echt hebt bevrijd van de patronen in jouw psyche die de stroom van licht door jou blokkeren. Dit zou mijn bemoediging voor jullie kunnen zijn, de studenten van geascendeerde meesters die dit bewust kunnen begrijpen. Het is natuurlijk ook een impuls die ik naar het collectieve bewustzijn zend.

De relatie tussen mannen en vrouwen zal niet alleen door communicatie worden getransformeerd. Ik weet dat bij heel erg veel vrouwen in hun Goddelijke plan staat dat een onderdeel daarvan is dat zij de communicatie tussen mannen en vrouwen verbeteren. Dat dit een deel is van de reden waarom zij zijn geïncarneerd. Maar ik weet ook dat heel veel vrouwen wanneer zij zich hiervan bewust worden, het zullen aanpakken op een manier die heel vaak in het westen voorkomt, namelijk de rationele, lineaire manier van redeneren, door te zeggen: Ons doel is de communicatie verbeteren, hoe doen we dat? Wij moeten begrijpen wat communicatie is, wij moeten dit in componenten opdelen en zeggen: “Wat is het? Hoe communiceren we? Wat is goede communicatie? Wat is slechte communicatie? Hoe kunnen we de slechte elimineren en de goede openen?” Hoewel dit kan leiden tot een opener conversatie op intellectueel niveau, is de vraag of dat het hoogste niveau van menselijke communicatie? En natuurlijk is dat niet zo. Open communicatie is goed. Maar het Omega-aspect van betere communicatie is vrije en open communicatie waarbij je over ieder onderwerp kunt spreken. Je kunt erover spreken op een manier die niet emotioneel beladen is.

Maar ware communicatie is niet alleen intellectueel, ook niet op mentaal niveau. Ware communicatie, of de hoogste vorm van communicatie, is het transformeren van communicatie; het is transformerende communicatie. En dat doe je niet op emotioneel niveau, op mentaal niveau of zelfs op identiteitsniveau. Dat kan alleen maar wanneer iemand de open deur wordt voor iets wat meer is, iets wat vanuit het geascendeerde rijk kan stromen en door die communicatie wordt geuit. En dat is in de eerste plaats liefde. Het kunnen ook andere aspecten van spiritueel licht zijn. Alle zeven stralen kunnen op die manier worden geuit en transformerende communicatie zijn. Maar de meest voor de hand liggende is liefde. Kan jouw manier van communiceren, naast alle mechanische vormen van communicatie, ook liefde tot uiting brengen? Omdat liefde relaties echt zal transformeren. Waarom begonnen de meeste relaties met liefde? Die kan gelimiteerd zijn, die kan bezitterig zijn, maar er stroomde iets wat ongewoon was. Wat kan de communicatie in een relatie weer herstellen? Dat moet een stroom zijn van iets ongewoons, er moet een stroom van liefde zijn. Wat kan de moderne democratieën transformeren? Een stroom van liefde. Je zou in de Gouden Eeuw minister-presidenten kunnen krijgen, en dat zal inderdaad ook zo zijn, die in het openbaar hun liefde kunnen uiten. Er zullen openbare ambtenaren zijn die dat kunnen. Maar nu loop ik er wat op vooruit, maar het zal in huis beginnen, bij individuele mensen die liefde kunnen uiten.

En daar moeten vrouwen wel mee beginnen, omdat de mannen dit in het algemeen niet zullen doen. Sommige wel, sommige hebben dat misschien al gedaan, maar de vrouwen hebben het potentieel om deze toorts te dragen zodat ze de moderne democratieën transformeren en op het volgende niveau in hun evolutie brengen. Dat niveau is veel hoger dan je tegenwoordig ziet, de meeste mensen in de moderne democratieën kunnen zich dat niet eens voorstellen of visualiseren. Als we het uit zouden leggen, dan zouden ze denken dat het een utopische fantasie is, maar het is een heel reële mogelijkheid.

Ik spreek dit nogmaals tegen het collectieve bewustzijn en ik zeg tegen jullie als studenten van geascendeerde meesters: Rek je geest op om de visie te kunnen bevatten dat een samenleving op liefde kan worden gebaseerd. Omdat je veel voorbeelden hebt, wanneer je naar de geschiedenis kijkt, wanneer je tegenwoordig om je heen ziet hoe angstig een samenleving kan zijn. Durf je te realiseren dat er een heel andere samenleving is, één die op liefde berust, en open je geest dan om daar een glimp van op te kunnen vangen en dan zullen we je er zeker iets van laten zien, omdat het beeld van wat de aarde zou kunnen worden, voortdurend door het identiteits-, mentale en emotionele rijk van Saint Germain, van andere geascendeerde meesters en zeker van ons op Venus op jullie neer regent, en het is alleen maar een kwestie van je ervoor openstellen. Op dit moment kan je beeld misschien geblokkeerd worden door een paraplu. Maar zal die regen niet op jou vallen als je de paraplu opvouwt? Zal de regen je dan niet raken? Natuurlijk wel. En onze liefde regent voortdurend van Venus op de aarde. Als je het niet voelt, probeer dan je geest ervoor open te stellen en dan zul je het voelen. Zoals deze boodschapper het heeft gevoeld in dit dictaat en sommigen van jullie ook en iedereen kan het opnieuw voelen als je dit dictaat opnieuw leest of hoort. Wat is mijn grootste wens voor de levensstromen op aarde? Het is eenvoudig dit, dat zij de liefde kunnen voelen die van Venus naar de aarde komt. Dat is in zekere zin mijn enige wens, omdat het de enige manier is waarop wij op Venus onze broeders en zusters op aarde kunnen helpen. Het is de enige manier waarop wij de aarde kunnen transformeren door jullie te geven wat wij zijn, waar wij één mee geworden zijn, de goddelijke eigenschap die wij belichamen, liefde. Wij hebben besloten om die te geven, jullie kunnen die accepteren of afwijzen, maar dat is jullie beslissing.