De Weg van Christus versus de weg naar de antichrist

Noot: Dit is een erg lange verhandeling, maar het geeft een heel geconcentreerde beschrijving van het echte spirituele pad, waaronder een de diepte ingaand inzicht over zonde, plaatsvervangende verzoening, verlossing, de antichrist, dualiteit en niet dualiteit, de bedoeling van het leven en nog veel meer andere onderwerpen. Het kan worden beschouwd als het minimum dat je moet weten over het spirituele pad.

Je wilt misschien één concept per keer lezen om de tijd nemen de informatie te verwerken voor  je verder leest.

door Jezus, 16 november 2010

Mijn bedoeling met deze verhandeling is je een beknopte lering geven over het spirituele pad, in tegenstelling tot het verkeerde pad over zonde en verlossing dat door het algemene christendom wordt gepresenteerd en zelfs vele verkeerde spirituele leringen. Dit kan dan als basislering dienen waarin naar verwezen kan worden als ik een specifieke vraag beantwoord die deze onderwerpen aangaan.

Ten minste 17 eeuwen lang, hebben de hoofdrichtingen in het christendom het privilege bezeten om het probleem te formuleren wanneer het aankomt op de concepten zonde en verlossing – tenminste in de westerse wereld. Het gevolg is dat bepaalde concepten die door de vroeg katholieke kerk bepaald werden, zo ingebakken zitten in het massabewustzijn dat weinig mensen erbij stilstaan om er vraagtekens bij te zetten. Juist omdat deze concepten als vanzelfsprekend werden aangenomen, heb ik in een paar eerdere antwoorden op deze website er opmerkingen over gemaakt zonder hun oorsprong te betwijfelen. Maar het is tijd om door te gaan naar hogere inzichten en daardoor zal ik ertoe overgaan een paar concepten aan te vechten waar veel mensen nooit aan twijfelen.

De meeste christenen zijn opgevoed met het geloof dat ze zondaren zijn. Dit komt doordat ze, of afstammelingen zijn van Adam en Eva, en daardoor onderworpen aan hun oorspronkelijke zonde, of omdat ze zelf zondige handelingen hebben verricht. Ze zijn ook erop geprogrammeerd te geloven dat zonde een eenrichtingsweg is. Als je eenmaal een zonde hebt begaan, zit je vast omdat jij je niet bevrijden kunt uit de zonde. Je hebt de macht om een ‘zonde’ te begaan, maar je hebt niet de macht om een zonde ‘ongedaan’ te maken. Daarom heb je een hogere macht nodig – door de meeste christenen word ik zo gezien – om je te bevrijden van je zonde en je te plaatsen voor de verlossing.

Het hele concept van zonde en verlossing wordt gebaseerd op een fundamentele vervorming van de echte bedoeling van de schepping, waaronder hoe de Wet van Vrije Wil werkt. Het wordt gebaseerd op een aantal aannames, maar de belangrijkste zijn deze:

  • Er is een God ver weg in de lucht die een maatstaf bepaalt waardoor handelingen kunnen worden verdeeld in die zondig zijn en die niet zondig zijn. Daardoor is God degene die het concept van zonde gedefinieerd heeft.
  • Gods bedoeling om zonde te definiëren is het te gebruiken als basis om mensen te oordelen. Degenen die als zondaar ontdekt worden, zullen door God gestraft worden door te lijden in de hel.
  • De God ver weg in de lucht heeft je in een zondige staat gecreëerd waaruit jij je niet kunt bevrijden of hij heeft je de vrije wil gegeven om te zondigen. Maar als je de keus gemaakt hebt om te zondigen, ben je op de een of andere manier fundamenteel veranderd en daardoor kun jij je niet bevrijden van keuzes die je in het verleden gemaakt hebt door andere keuzes te maken.

De naakte waarheid is dat deze veronderstellingen niet van God komen. Ze werden uitgevonden door een groep wezens die tracht de mensheid in hun macht te krijgen. Ze ontsprongen aan het bewustzijn van de antichrist en kwamen niet uit het bewustzijn van Christus. Om dit te begrijpen zijn hier een paar concepten die je moet kennen.

Concept 1: De bedoeling van het leven

Je leeft in het materiële universum, maar in een klein deel van een groter geheel. Dit geheel is wat wij de ‘wereld van vorm’ genoemd hebben. Het proces dat geleid heeft naar de schepping van je specifieke wereld van vorm werd geïnitieerd door één van zichzelf gewaar wezen, die een bewustzijnsstaat bereikt had die veel hoger was dan jij je ooit kunt voorstellen met je huidige niveau van gewaarzijn. Dit is het niveau van de Schepper, wat een Wezen betekent die van zichzelf gewaarzijn heeft dat nodig is om een wereld van vorm te creëren die duurzaam is en die zichzelf niet vernietigt.

In tegenstelling tot wat veel religieuze mensen schijnen te geloven is een Schepper niet een egomaniak of tiran die een wereld schept en het met wezens bevolkt waar van verwacht wordt dat ze hem aanbidden. Een Schepper is de ultieme dienaar, doordat hij een wereld schept uit zijn eigen Wezen, waardoor hij het mogelijk maakt dat zijn eigen vormloze wezen ‘gevangen’ zit in de vorm. Hij breidt zijn Wezen ook uit in talrijke van zichzelf gewaarzijnde verlengstukken van zichzelf en geeft hen volledig de vrije wil met zijn Wezen te doen wat zij willen.

De bedoeling is dat elk van zichzelf gewaarzijnd verlengstuk van een Schepper op den duur groeit in zelfgewaarzijn tot het ook het bewustzijnsniveau van een Schepper bereikt en daardoor in staat wordt zijn eigen wereld van vorm te scheppen. Een wezen groeit door met een heel plaatselijk zelfgevoel te beginnen. Dit wezen kan dan geleidelijk zijn zelfgewaarzijn uitbreiden, en naarmate hij, bij wijze van spreken ‘zich omhoog werkt in het gezelschap van zijn vader’, leert hij de principes die het mogelijk maken om een wereld te definiëren die zichzelf niet vernietigt. Een dergelijk wezen wordt dan in staat om zijn eigen wereld te creëren, maar een wereld die niet een kopie is van die waarin hij het bewustzijn van de Schepper bereikte, maar een wereld die een unieke uitdrukkingsvorm van zijn Goddelijke individualiteit is.

Dus het belangrijke punt is dat de bedoeling van het leven groei is in zelfgewaarzijn. En je groeit door je huidige zelfgevoel te transcenderen, en blijft transcenderen tot je het gewaarzijn bereikt van een Schepper – en zelfs dan door blijft gaan met transcenderen door je eigen wereld van vorm te scheppen.

Concept 2: Hoe het universum geschapen werd

Zoals we elders gedetailleerder hebben uitgelegd, verblijft de materiële wereld in de nieuwste sfeer die door je Schepper geschapen werd. Als eerste scheppingsdaad trekt een Schepper zijn wezen naar een enkel punt midden in een leegte. Als er geen leegte is, zou er geen ruimte zijn om vorm te creëren. De Schepper projecteert vervolgens zijn Wezen als een sfeer die apart geplaatst wordt van de leegte en projecteert vervolgens van zichzelf gewaarzijnde verlengstukken van zichzelf in die sfeer.

Een sfeer wordt uit energie geschapen die binnen een bepaald spectrum vibreert en deze energie is dicht genoeg om het feit te ‘verbergen’ dat de sfeer door de Schepper werd geschapen. De wezens die naar een pas geschapen sfeer uitgezonden worden, beginnen met een plaatselijk gevoel van zelfgewaarzijn, zien niet dat zij of hun sfeer vast zitten aan de Schepper. Naarmate ze groeien in zelfgewaarzijn gaan ze zichzelf geleidelijk accepteren als medescheppers met hun Schepper en zien dat hun sfeer een verlengstuk is van het Wezen van de Schepper.

Naarmate deze wezens groeien in zelfgewaarzijn, stijgen ze geleidelijk uit boven de vibratie van de energie waaruit hun sfeer gemaakt wordt. Wanneer de vibratie een kritiek moment bereikt, ascendeert de hele sfeer naar een hoger niveau, in een ‘sprong’ die veel lijkt op een kwantumsprong waar in de wetenschap over gesproken wordt. In een geascendeerde sfeer vibreert de energie op een dermate hoog niveau dat het duidelijk is dat deze van de Schepper komt. Daardoor kan er geen illusie zijn dat de sfeer onafhankelijk van de Schepper bestaat.

De pas geascendeerde wezens breiden nu hun eigen wezen uit door de volgende sfeer in de leegte te creëren en ze sturen daarna van zichzelf gewaarzijnde verlengstukken van zichzelf naar deze nieuwe sfeer. Omdat de nieuwe sfeer door het ascensieproces heen gaat, leren de originele wezens door te zien hoe de verlengstukken van zichzelf stijgen in zelfgewaarzijn. En de pas geascendeerde wezens creëren nu de volgende sfeer. Dit proces is verscheidene malen herhaald en het materiële universum ligt in wat de laatste niet geascendeerde sfeer is.

Wat is het verschil tussen een niet geascendeerde sfeer en een geascendeerde sfeer die onderdeel is geworden van het spirituele rijk? Het zit in de dichtheid van de ‘materie’ of energie die gebruikt is om de sfeer te creëren. In een niet geascendeerde sfeer is de materie niet zo dicht dat een niet geascendeerd wezen direct kan waarnemen dat materie gemaakt wordt uit het licht van de Schepper. Met andere woorden, materie lijkt een aparte substantie te zijn; je kunt niet zien dat het in het echt van energie gemaakt wordt.

Daardoor is het mogelijk dat een wezen gelooft dat hij zijn oorsprong heeft binnen de sfeer in plaats van als een verlengstuk van een wezen uit een hoger rijk. Het is ook mogelijk te geloven dat de niet geascendeerde sfeer gescheiden is van het spirituele rijk of zelfs dat het een onafhankelijke, zichzelf verzorgende eenheid met niets daarbuiten is. Het is mogelijk te geloven dat materie enkel op zichzelf bestaat in plaats van dat het geschapen wordt uit een onzichtbare spirituele substantie, dat uiteindelijk bij de Schepper wegkomt.

Elk van de sferen die gecreëerd zijn, zijn ‘dichter’ dan de vorige, wat deze illusie nog aannemelijker maakt en daardoor uitdagender om te overwinnen. Een visuele, hoewel inadequate, illustratie dat materie op aarde dicht is en dat er veel verschillende vormen van materie schijnen te bestaan, zoals ijzer, rotsen of hout. In het spirituele rijk is ‘materie’ transparant, en daardoor nemen geascendeerde wezens direct waar dat alle verschillende types ‘materie’ echt van licht gemaakt zijn. Het is dan mogelijk om de vibratie van dit licht te volgen tot men de Schepper ziet als de ultieme bron.

We zouden daardoor kunnen zeggen dat het proces van ascensie er een is waardoor een van zichzelf gewaar wezen de illusie van materie overwint en de onderliggende werkelijkheid begint te zien dat alles uit het licht van de Schepper gemaakt wordt. Daardoor is niets echt van de Schepper gescheiden, waaronder hijzelf.

We zouden ook kunnen zeggen dat een niet geascendeerd wezen begint met denken dat het beperkt wordt door de materie en dat zijn Geest zich moet aanpassen aan de omstandigheden op de materiële wereld. Naarmate je naar je ascensie toe groeit, besef je geleidelijk dat je Geest zich niet hoeft aan te passen, maar heerschappij moet nemen over de materie. Wanneer je volledig aanvaardt dat de Geest nooit beperkt wordt door de materie en geen verplichting heeft om zich aan de huidige omstandigheden aan te passen, heb jij je geplaatst voor je persoonlijke ascensie.

Concept 3: Wie jij in werkelijkheid bent

Het materiële universum is het dichtste deel in de laatste niet geascendeerde sfeer. Deze sfeer werd gecreëerd door de wezens die in de eerdere sfeer geascendeerd zijn. Deze wezens hebben zich daarna uitgebreid tot van zichzelf gewaarzijnde verlengstukken die naar de nieuwe sfeer gestuurd werden met de opdracht om haar – en zichzelf – naar het punt van ascensie te brengen. Eén van die wezens is wat we je IK BEN Aanwezigheid genoemd hebben.

Nu hebben veel studenten de indruk dat de IK BEN Aanwezigheid een volmaakt spiritueel wezen is. Het probleem is dat voor veel mensen het woord ‘perfect’ inhoudt dat het iets statisch is, iets dat niet hoeft te groeien of te veranderen. Als je echter de bedoeling van het scheppen begrijpt, besef je dat het de bedoeling is dat alles groeit. Zelfs je Schepper groeit naarmate de wereld van vorm evolueert en naarmate de verlengstukken van hemzelf groeien in de richting van het scheppersbewustzijn. Dus je IK BEN Aanwezigheid werd geschapen om onderdeel te vormen van de laatste niet geascendeerde sfeer en daardoor zelf in gewaarzijn te groeien door te helpen om zijn sfeer naar het punt van ascensie te brengen.

Zoals ik elders heb uitgelegd, heeft het materiële universum vier verschillende niveaus. We zeggen in het algemeen dat het spirituele niveau boven het hoogste van deze niveaus, het etherische rijk, ligt. Er is echter een deel van het spirituele rijk dat de sfeer vormt waarin het materiële universum bestaat. Enkele eerdere lezingen hebben dit beschreven als het hogere etherische rijk, dus ik waarschuw mensen om niet te veel te hangen aan de interpretatie van woorden. Het punt is dat je IK BEN Aanwezigheid ‘volmaakt’ is in de zin dat hij niet gevangen kan worden of verdwalen in de vorm. Dit houdt echter niet in dat de IK BEN Aanwezigheid niet af kan dalen naar een bepaald vibratieniveau, wat betekent dat het niet direct kan incarneren op een planeet zoals de aarde.

Er zijn IK BEN Aanwezigheden die groeien door alleen maar vanuit het spirituele of hogere etherische rijk te werken. Veel IK BEN Aanwezigheden hebben er echter voor gekozen om verlengstukken van zichzelf naar de dichtere niveaus te sturen waarin het mogelijk is dat ze gevangen raken in de illusie dat materie macht heeft over de Geest of dat materie alles is wat er bestaat. Door dit te doen, krijgt de Aanwezigheid de kans om te groeien door de illusie van binnenuit te ervaren en er dan boven te gaan staan en bewijzen dat het – als Geest – heerschappij heeft genomen over de materie, omdat materie niet gescheiden wordt van de Geest – zoals het eerst lijkt. In plaats daarvan: materie is Geest.

Concept 4: Waarom je incarneert

Wanneer een IK BEN Aanwezigheid beslist een verlengstuk van zichzelf te laten incarneren op aarde, wordt deze beslissing niet licht opgevat. De Aanwezigheid is zich gewaar van de potentiële voordelen, namelijk dat hij kan groeien in gewaarzijn en door zijn licht uit te drukken, hij kan helpen een hele planeet richting ascensie te laten groeien. Toch is de Aanwezigheid zich ook gewaar van het inherente risico, namelijk dat het verlengstuk een leven op zich moet hebben, wat betekent dat het kan gaan geloven dat het gevangen zit in de materie of zelfs een product is van de materie. Dit kun je gemakkelijk zien aan veel mensen op aarde die geloven dat ze zondaren zijn en zichzelf niet kunnen verlossen of zelfs geloven dat ze niets meer zijn dan hoog ontwikkelde dieren.

Wanneer een IK BEN Aanwezigheid beslist om een verlangstuk te laten incarneren, tracht hij het risico te minimaliseren. Je Aanwezigheid heeft een unieke individualiteit die hem gegeven is door zijn spirituele ouders. De Aanwezigheid wil deze individualiteit op aarde uitdrukken en wil ook de aarde ervaren door deze individualiteit, beide helpen mee het van zichzelf gewaarzijn van de Aanwezigheid uit te breiden. Toch als de Aanwezigheid zijn individualiteit insloot en verankerde in de extensie, dan zou de individualiteit kunnen verdwalen of vervormen. Dus om dit te vermijden zendt de Aanwezigheid een verlengstuk van zichzelf met zeer speciale eigenschappen, die wij de Bewuste Jij genoemd hebben.

We zijn ons er volledig van bewust dat niet alle spirituele studenten in staat zullen zijn om de volheid van dit concept te begrijpen en laat me de reden daarvoor uitleggen. De belangrijkste eigenschap van de Bewuste Jij is dat het zuiver gewaarzijn is. Het heeft de vaardigheid om ‘IK BEN’ te zeggen, maar omdat het geen vorm heeft, kan het niet echt zeggen ‘ik ben dit’ of ‘ik ben dat’. Het belangrijkste punt is dat de Bewuste Jij zich kan projecteren op iedere plaats of situatie in de materiewereld. Het kan de materiewereld van binnenuit ervaren, maar niets wat het ervaart op deze wereld zal de Bewuste Jij voorgoed veranderen.

Nu zijn er sommige mensen die spirituele leringen bestuderen, maar hun geest is zo gericht op de materiële wereld of zelfs op het bestuderen van uiterlijke leringen dat ze altijd aan het werk zijn en nooit rust nemen. En dan zijn er nog andere studenten die een staat ervaren hebben – hetzij spontaan of als gevolg van meditatie of andere spirituele activiteiten – waarin hun geest stil valt en ze zich ervan bewust zijn dat ze bestaan, maar geen specifieke gedachten hebben.

Dergelijke ervaringen zijn mystiek, kosmisch, transcenderend, getuigend, of met nog andere namen genoemd. Deze scheiden religieuze mensen van mystici. Religieuze mensen geloven in een uiterlijke lering, maar mystici hebben een innerlijke ervaring dat ze meer zijn dat het fysieke lichaam en daardoor meer dan iets op aarde, waaronder religie of een spirituele lering. De waarheid van dergelijke ervaringen is dat het momenten zijn waarin de Bewuste Jij zichzelf in zijn zuivere vorm ervaart, namelijk als puur gewaarzijn. Mensen die niet dergelijke ervaringen hebben gehad, of die niet bewust hebben begrepen wat ze betekenen, zullen het moeilijk vinden om het concept van de Bewuste Jij te bevatten, zodat het gewoon een theorie is en niet een directe ervaring.

Als je niet volledig het concept begrijpt, is het belangrijk om erover na te denken dat de Bewuste Jij net een heldere glasruit is, zoals een cameralens of vergrootglas. Ter illustratie, stel je voor dat je buiten staat en naar een mierenhoop kijkt. Je hebt het overzicht, maar enkel van buitenaf. Stel je nu voor dat je een medisch apparaatje pakt dat een heel lange flexibele buis is met een lens aan het eind en je steekt hem in de mierenhoop. Wanneer je er doorheen kijkt, zie je de mierenhoop van de binnenkant, je ziet het vanuit het standpunt van de mier. Zo ervaart je Aanwezigheid planeet aarde door de Bewuste Jij.

Een lens is een heldere vensterruit, wat betekent dat er licht doorheen kan stromen in beide richtingen. Je Aanwezigheid stuurt zijn licht naar de wereld door de Bewuste Jij en hij kan reacties van de andere kant ontvangen. Toch wordt de individualiteit van de Aanwezigheid niet ‘ingesloten’ in de Bewuste Jij en kan niet verloren gaan. En omdat de Bewuste Jij zuiver gewaarzijn is, kan het ook niet verloren gaan. Om dit echter te begrijpen, helpt het als je het volgende concept kent.

Concept 5: Een rol spelen en een rol bepalen

Het belangrijke punt dat je moet begrijpen over de Bewuste Jij, is het volgende. Omdat het zuiver gewaarzijn is, heeft het de bekwaamheid om zich overal te projecteren waar het maar wil om de situatie van binnenuit te ervaren. Omdat het puur gewaarzijn is, zou het nergens vast komen te zitten waar het zichzelf heen projecteert. Het heeft altijd de optie naar de staat van zuiver gewaarzijn terug te keren en zich daardoor te bevrijden van elke situatie waar het zichzelf in geprojecteerd heeft.

Toen je IK BEN Aanwezigheid de Bewuste Jij voor het eerst naar het materiële universum stuurde, werd het naar een specifieke situatie gestuurde. Dit werd in het verhaal van de Hof van Eden geïllustreerd. In werkelijkheid is dit, zoals Maitreya uitlegt in zijn boek ‘Master Keys to Spiritual Freedom’, een soort spirituele schoolklas in het etherische rijk dat ontworpen wordt om wezens voor te bereiden op fysieke incarnatie op aarde. Een van de belangrijke lessen die onderwezen wordt, is juist dat de Bewuste Jij zich overval in de materie kan projecteren, maar dat het zich ook weer terug kan projecteren uit elke omstandigheid in de materie.

Om je een grove illustratie te geven, stel je voor dat je de wens hebt om acteur te zijn in een toneelstuk. Je wordt dan aan de achterkant van het theater binnengelaten. Er zijn een paar rekken die diverse kostuums hebben hangen. Je neemt de gevarieerde mogelijkheden waar en dat vestig jij je aandacht op één kostuum, namelijk dat van Hamlet. Je stelt je vervolgens voor hoe het zou zijn om de wereld vanuit die rol te ervaren en je neemt de beslissing om je erin te projecteren. Dus je doet het kostuum aan en de make-up op en loopt het toneel op om jouw persoonlijke versie van Hamlet op te voeren.

Dit is in essentie wat de Bewuste Jij deed in Maitreya’s Mysterieschool. Het begon met diverse van te voren vastgestelde rollen te spelen en daardoor een rol te leren spelen zonder zich ermee te identificeren. Stel je eens voor dat jij Hamlet in een toneelstuk speelt. Om die rol goed te spelen, moet jij je inleven in die rol door je echt voor te stellen hoe het is om Hamlet te zijn. Toch weet je nog steeds dat jij Hamlet niet bent en na een poosje, krijg je er genoeg van om met een schedel in je hand te staan en met ernstige stem te declameren: “Te zijn of niet te zijn!” Dus je verlaat het toneel gewoon, doet het kostuum uit en dat ben je teruggekeerd naar zuiver gewaarzijn. Je zou daarna misschien nog een rol willen proberen en dat gaat dan zo een poosje door.

Maar op enig moment, besef je dat je een hogere vorm van ervaringen wilt. In plaats van alleen maar rollen te spelen die anderen voor je bepaald hebben, wil je ervaren hoe het is om je eigen rol te creëren. Dit doen past volmaakt binnen de Wet van Vrije Wil, maar er zit een subtiele draai aan die heel weinig mensen begrepen hebben.

Stel je voor dat je achter het toneel staat en de diverse kostuums waarneemt die anderen gecreëerd hebben. Wanneer je in een dergelijk kostuum stapt en het toneel oploopt, is het tamelijk gemakkelijk om te onthouden dat je een kostuum aangetrokken hebt dat anderen gemaakt hebben en je speelt de rol die anderen bepaald hebben. Dus is het niet waarschijnlijk dat je langzamerhand begint te denken dat je Hamlet bent, of te denken dat je niet in het theater bent, maar op de echte wereld. En daardoor is het niet waarschijnlijk dat je gaat geloven dat er nu iets gebeurd is, zodat je – hoewel je het kostuum op eigen kracht hebt aangetrokken – niet de kracht hebt het kostuum uit te trekken – je hebt de kracht niet om het kostuum uit te trekken en uit de rol weg te stappen.

Men zou kunnen denken dat wanneer je op het punt komt dat jij je eigen rol wil bepalen, je doet wat je in een theater doet. Je hebt een kostuum gemaakt dat daarna aan een rek hangt en je schrijft de rol die je gaat spelen. Je doet dan dit uiterlijke kostuum aan en loopt het toneel op, wat het gemakkelijk maakt om te herinneren dat dit een kostuum is dat je aangedaan hebt en daardoor uit kunt trekken. In werkelijkheid ligt de zaak wat subtieler.

Stel je voor dat in plaats van een uiterlijk kostuum te maken dat je daarna aantrekt, je in feite een kostuum om je lichaam heen maakt. Met andere woorden, je merkt niet dat er een uiterlijk kostuum is waar jij jezelf in hebt geprojecteerd. In plaats daarvan bouw je geleidelijk het kostuum om je heen, wat betekent dat je de wereld begint waar te nemen door het kostuum zonder het aantrekken van het kostuum te ervaren – en daardoor geen referentiekader hebt hoe het is om de wereld waar te nemen zonder het kostuum aan te trekken. In plaats van abrupt het kostuum aan te trekken, groei je er langzaam in.

Dit kun je vergelijken met wat de meeste mensen ervaren wanneer ze geboren worden. Je hebt geen bewuste herinnering aan het bestaan in een ander rijk en vervolgens bij de geboorte je lichaam betrekken. In plaats daarvan wordt je zelfgevoel gezien alsof het binnen het lichaam begonnen is en daardoor wordt het veel gemakkelijker te geloven dat je geen bestaan hebt dat onafhankelijk van het lichaam is.

Kun je zien dat als je het toneel opgaat en Hamlet speelt – en het dan zo lang blijft spelen dat je gaat geloven dat je echt Hamlet bent – dat je dan je originele identiteitsgevoel kwijt bent? Je speelt geen rol meer; je zit gevangen in die rol. Je houdt niet langer een rol bezet, de rol bezit jou. En dit is precies wat er kan gebeuren met de Bewuste Jij als het zijn eigen rol begint te bepalen voor het klaar is voor de initiatie. Toch wordt de Bewuste Jij hier niet door veranderd; enkel zijn zelfgewaarzijn wordt veranderd. En het kan aan dit identiteitsgevoel ontsnappen door terug te keren naar zuiver gewaarzijn.

Concept 6: De verboden vrucht begrijpen

Het verhaal van de Hof van Eden spreekt over een verboden vrucht die Adam en Eva niet mochten eten. De slang misleidde Eva om van de verboden vrucht te eten door haar te vertellen dat het hen in goden zou veranderen, die goed en kwaad kenden. Maitreya legt dit diepgaand in zijn boek uit, maar de essentie van de lering is dat de ‘verboden vrucht’ verband houdt met proces om je eigen rol te bepalen. Het was niet zo dat dit eigenlijk ‘verboden’ was, maar omdat het een heel subtiele en moeilijke initiatie was, werd het gereserveerd voor de meest vergevorderde studenten. Als een student de initiatie te vroeg onderging, was het heel waarschijnlijk dat hij in de rol vast zou komen te zitten die hij had bepaald. Hij zou dan kwetsbaar worden voor het geloof dat hij niet op eigen kracht eruit zou kunnen komen.

Zie je hoe dat komt? Wanneer je de ervaring krijgt dat jij je in een van te voren vastgestelde rol projecteert, is het gemakkelijker om te onthouden dat je een bestaan hebt buiten die rol om en daardoor kun jij jezelf gemakkelijker weer terug projecteren uit die rol. Maar wanneer je de rol aan het creëren bent, dan heb je niet de ervaring van jezelf erin projecteren en je hebt geen referentiekader. En daardoor wordt het moeilijker te beseffen dat je de bekwaamheid hebt om je uit die rol weer terug te projecteren naar zuiver gewaarzijn. In plaats daarvan ga je geloven dat je niet zuiver gewaarzijn bent, je BENT die rol, de hele rol en niets dan die rol.

Het was de rol van de leraar om een student erop voor te bereiden de initiatie te ondergaan om zijn eigen rol bepalen, maar ervoor te zorgen dat de student hem zou kunnen transcenderen nadat hij er genoeg van had gekregen om de wereld zo te ervaren. Hoe heeft Maitreya dit gedaan? Je zou kunnen denken dat een leraar in een spirituele klas ervoor zou staan en de klas frontaal les geven en Maitreya heeft het ook inderdaad zo gedaan. Je zou kunnen denken dat de leraar de studenten een één op één sessie zou geven en dit deed Maitreya ook.

Maar dit is hoe Maitreya echt ‘onderrichtte’ en waarom hij de Grote Initiator wordt genoemd. Neem nu een typisch nieuwe student. De student besluit een specifieke rol uit te proberen en maakt dan keuzes en voert handelingen uit door die rol. Als je de rol van Hamlet neemt, zou je kunnen doen wat het karakter gedaan heeft of je kunt besluiten om je leven te verdedigen door naar degenen die je willen doden, als eerste uit te halen. Maar hoe leer je van je handelingen? Je leert door je handelingen te evalueren, maar hier komt het subtiele punt.

Je kunt de handelingen eigenlijk niet evalueren van een bepaalde rol als je nog steeds de wereld vanuit die rol ziet. Omdat elke handeling die je verrichtte terwijl jij de wereld vanuit die rol zag, gerechtvaardigd, noodzakelijk of de enig mogelijke keus lijkt. Dus je leert enkel door je handelingen te evalueren op grond van een referentiekader dat buiten die rol staat. Dit referentie kader is natuurlijk Maitreya. In plaats dat jij van binnenuit de rol naar je handelingen kijkt, zal Maitreya je een perspectief geven van hoe hij naar je handelingen kijkt, van buiten die rol. En hij zal je ook zijn Geest van Vriendelijkheid geven, zodat je weet dat zelfs als je iets gedaan hebt wat niet de hoogste keuze was, er nog steeds door de leraar van je gehouden wordt en je kunt gewoon je keuzes uit het verleden ongedaan maken door betere keuzes te maken.

Maar hoe geeft Maitreya je dit referentiekader? Hij doet het niet door je te vertellen hoe hij jouw handelingen ziet. Om Maitreya’s mening over je handelingen te weten te komen, moet je gebruik maken van de bekwaamheid van de Bewuste Jij om zichzelf overal te projecteren waar het zich kan voorstellen. Daardoor moet jij je tijdelijk buiten jezelf buiten je huidige rol projecteren en in het eenzijn met Maitreya en dan zul jij je handelingen zien zoals Maitreya ze ziet. Je ervaart zowel zijn realisme als zijn vriendelijkheid.

Kun je de ongelooflijke wijsheid zien van deze benadering – het elimineert het probleem om door woorden te communiceren? Op dit moment lees je deze woorden, en je kunt ze duidelijk identificeren als komend van buiten je geest, buiten je huidige rol. Of je nu gelooft dat ik, of ik de echte Jezus ben, of iemand anders, in beide gevallen zie je mij als buiten jezelf en daardoor neem je mijn woorden waar door jouw geest in plaats van door mijn geest. Het gevolg is dat je tegen mijn woorden in kunt gaan of mijn woorden interpreteren door het filter van je huidige rol. Je ziet mijn woorden, maar niet mijn mening, maar hoe mijn woorden door het filter van jouw rol verschijnen. En dit betekent dat je mijn woorden niet kunt gebruiken om aan je rol te ontsnappen.

Hoe kun jij de volheid van mijn lering bevatten? Je kunt het nooit door woorden krijgen; je kunt het enkele krijgen wanneer de Bewuste Jij zich naar het eenzijn met mij projecteert, zodat je direct de lering ziet zoals ik die zie. Daarna moet je de barrière overwinnen van woorden – die altijd onderworpen zijn aan interpretatie. Je hebt een referentiekader gekregen buiten je huidige rol, die je vervolgens in staat stelt om je geleidelijk weer je te niet-vereenzelvigen met de rol. De enig echte manier om van een spirituele leraar te leren is door verder te kijken dan de uiterlijke lering van de leraar en haar als springplank te gebruiken om af te stemmen op zijn Aanwezigheid tot de Bewuste Zelf zich in het eenzijn met de leraar kan projecteren.

Dus een nieuwe student zou door Maitreya getraind worden tot hij had bewezen dat hij zich in elke van te voren vastgestelde rol kon projecteren en daarna nog steeds in staat was zich buiten die rol te projecteren en in het eenzijn met Maitreya. De reden dat de student zich in het eenzijn met Maitreya projecteert was te wijten aan de dichtheid van deze sfeer, het was voor nieuwe studenten moeilijk om zich naar het eenzijn met hun IK BEN Aanwezigheid te projecteren. Daardoor zouden ze beginnen met trachten eenzijn te zoeken met een leraar die tastbaarder voor hen was. Toch was het echte doel, dat een student op den duur in staat zou zijn in elke willekeurige rol te stappen en toch zichzelf naar het eenzijn met de Aanwezigheid te projecteren.

Op dat punt – wanneer de student altijd zijn referentiekader van binnenuit zou kunnen halen door zich naar het eenzijn met de Aanwezigheid te projecteren, was de student klaar voor de initiatie om zijn eigen rol te bepalen.

Concept 7: Incarneren en noodgedwongen incarneren

Ik heb gezegd dat de Bewuste Jij net een vensterruit is, dus er kan licht doorheen van beide kanten. Dit betekent ook dat de Bewuste Jij in beide richtingen kan ‘zien’. Met andere woorden, de Bewuste Jij kan naar de IK BEN Aanwezigheid opzien en zeggen: “Ik ben die IK BEN”, wat betekent: ‘Ik ben wie ik daarboven ben’. Door dit gewaarzijn uit te breiden tot het totaal eenzijn wordt, plaatst de Bewuste Jij zich voor de ascensie. We zouden misschien ook kunnen zeggen dat voor je ontwaakt, je IK BEN Aanwezigheid door de Bewuste Jij naar de wereld kijkt. Nadat je ontwaakt bent, kijkt de IK BEN Aanwezigheid door de Bewuste Jij naar zichzelf.

De Bewuste Jij kan op aarde neerkijken en zich met een bepaalde rol op aarde vereenzelvigen. Het kan beslissen of het wil ervaren hoe het is om de wereld door deze rol waar te nemen en zich door die rol uit te drukken. Het kan zich daarna op een fysiek lichaam projecteren met de bedoeling om die rol vergroot uit te beelden. Als een student zichzelf spiritueel kan onderhouden voor hij incarneert, kan hij zich nooit volledig met het lichaam of willekeurige rol op aarde vereenzelvigen.

Je moet nu de subtiliteit ervan begrijpen. Als je met de leraar werkt, zul je niet incarneren en je zult niet trachten je eigen rol te bepalen tot jij jezelf spiritueel kunt onderhouden en je IK BEN Aanwezigheid hebt als referentiekader. Daardoor zul je niet vast komen te zitten in welke rol ook die je voor jou zelf bepaalt.

Het probleem dient zich aan wanneer een student begint de initiatie te ondergaan om zijn eigen rol te bepalen voor hij zichzelf spiritueel kan onderhouden. In dat geval zal hij zich waarschijnlijk van de leraar afscheiden en in zijn rol vast komen te zitten. Dit gebeurt, omdat terwijl hij zijn eigen rol bepaalt, de student naar de leraar begint te kijken door de waarneming van de rol. Daardoor begint de student bepaalde eigenschappen toe te dichten aan de leraar, zoals dat de leraar de student tracht te dwingen of hem zal veroordelen om wat hij gedaan heeft. En als dit eenmaal gebeurt, is de student niet meer bereid om te doen wat ik beschreef, namelijk zich in het eenzijn met de leraar te projecteren.

Dit is een heel belangrijk punt waar je van kunt profiteren door het zorgvuldig te overwegen. Zoals ik zei, wanneer jij je naar het eenzijn met Maitreya projecteert, zie jij je handelingen zoals hij ze ziet, die aan woorden en de interpretatie van woorden voorbij gaat. Je kunt je echt hiervoor niet verbergen. Als je eenmaal niet meer bereid bent dat te doen, kun je nog steeds Maitreya zien en de uiterlijke woorden horen die hij tot je spreekt, maar die woorden zullen nu geïnterpreteerd worden door het filter van de rol die je hebt aangenomen. Dus als je rol Maitreya ziet als een externe leraar die probeert te voorkomen dat je van deze heerlijke vrucht eet – en je vervolgens wil veroordelen omdat je hem niet gehoorzaamd hebt – je alles wat hij zegt zal interpreteren op een manier die het beeld dat je op hem projecteert, bevestigt.

Je zult dan doorgaan je verder van Maitreya af te scheiden tot je bewustzijn naar een niveau zakt waarop je de mysterieschool niet meer kunt waarnemen. En dat verval je letterlijk tot een fysiek lichaam. Dit wordt gesymboliseerd met het verhaal van Adam en Eva, die nadat ze van de verboden vrucht hadden gegeten, zagen dat ze naakt waren – ze namen zichzelf waar door het filter van de rol die ze hadden gecreëerd. Ze trachtten zich vervolgens voor ‘God’ te verbergen, wat betekent dat ze zich weigerden naar het eenzijn met Maitreya te projecteren. In plaats daarvan verborgen ze zich achter het uiterlijk dat alleen in hun eigen geest bestond. Het verhaal zegt dan dat ze met geweld uit de tuin werden gegooid en in het zweet hun aanschijns moesten werken, dit is gewoon de waarneming door de gescheiden rol. In werkelijkheid gebeurde dit allemaal in hun innerlijk en wezens die simpelweg vielen, schiepen een beeld van de boze God en schreven het in het verhaal van Genesis.

Dus we zouden kunnen zeggen dat als je voor het eerst spiritueel meesterschap bereikt, je incarneert, terwijl als je dat niet doet, je noodgedwongen incarneert. En wanneer je daartoe vervalt, heb je geen bewustzijn dat er ook nog een bestaan buiten de gescheiden rol en het fysieke lichaam bestaat, wat betekent dat het veel moeilijker wordt om je gevoel van zuiver gewaarzijn weer terug te vorderen en de mogelijkheid om je buiten je huidige zelfgevoel te projecteren.

Concept 8: Het verschil tussen een extern en een intern referentiekader

Nu nog een subtiel onderscheid, en laat me hetzelfde op twee verschillende manieren zeggen:

Punt 1: De IK BEN Aanwezigheid verblijft in een rijk met vibraties die veel hoger zijn dat die van de vier niveaus van het materiële universum. Het verschil is zo groot dat het een soort ‘observatiehorizon’ vormt. Je weet bijvoorbeeld wel dat je ogen enkel bepaalde vormen van licht kunnen zien. Als de frequenties van licht hoger of lager zijn, kunnen je ogen het licht niet zien – er is een horizon waar je ogen niet aan voorbij kunnen zien.

Wanneer de IK BEN Aanwezigheid voor het eerst een verlengstuk van zichzelf naar het materiële universum uitzendt, moet de waarneming van de Bewuste Jij afgestemd worden op het rijk waar het naar toe gezonden wordt – anders zou het simpelweg zijn van zelfgewaarzijn niet in dat rijk kunnen concentreren. Het is op een grove manier vergelijkbaar met een radio die afgestemd moet worden op een bepaalde frequentie om een bepaald station te horen.

Punt 2: Ik heb gezegd dat de Bewuste Jij zuiver gewaarzijn is. Dus de vraag wordt nu, hoe dat zuivere gewaarzijn een rijk met een bepaalde vibratie kan binnenkomen en er blijven. Wat zou voorkomen dat het zuivere gewaarzijn niet gewoon uit het materiële rijk glipt; hoe kan het gericht blijven op een bepaalde locatie, zoals een fysiek lichaam op aarde?

Om je ervan te verzekeren dat het zuivere gewaarzijn van de Bewuste Jij op een bepaalde locatie blijft, projecteert de IK BEN Aanwezigheid de Bewuste Jij in een van te voren vastgestelde rol in een specifieke omgeving. Bijvoorbeeld, Maitreya’s Mysterieschool had een aantal van te voren vastgestelde rollen. Dit betekent dat de Bewuste Jij niet naar de Mysterieschool afdaalde als zuiver gewaarzijn, het daalde af in een bepaalde rol en daardoor nam het de Mysterieschool waar door die rol.

Het gevolg hiervan was dat wanneer de Bewuste Zelf voor het eerst afdaalt, het niet direct de IK BEN Aanwezigheid kan waarnemen en daardoor zich niet als een verlengstuk van de Aanwezigheid kan zien. Daarom heeft het een leraar nodig die in hetzelfde rijk van vibraties is (dus kan het de leraar zien), maar die het Christusbewustzijn heeft bereikt en daardoor geleerd heeft zichzelf te accepteren als een verlengstuk van de Aanwezigheid. Deze leraar kan dan de Bewuste Jij leiden om zijn van zichzelf gewaarzijn te verhogen tot het nu zowel de vibraties van deze wereld als de vibraties van zijn eigen IK Ben Aanwezigheid kan waarnemen – of zich erop kan afstemmen. We zouden kunnen zeggen dat het vergelijkbaar is om je ogen te trainen zowel het zichtbare als het ultraviolette licht te zien.

Dit is het proces van je persoonlijke Christusschap aannemen, waardoor de Bewuste Jij zijn eenzijn met de ‘vader’, met zijn IK BEN Aanwezigheid, opeist. Je ziet direct dat je een verlengstuk bent van de IK BEN Aanwezigheid en dat je niet je oorsprong had in de materiële wereld. Je bent op de wereld, maar niet van de wereld. Wanneer je dit punt bereikt om jezelf te onderhouden, ben je geslaagd voor Maitreya’s Mysterieschool, en daarom heb je geen externe leraar meer nodig. Je hebt geen extern referentiekader meer nodig, omdat je het interne referentiekader hebt van je IK BEN Aanwezigheid.

Het is belangrijk dat je het verschil overweegt tussen een leraar van buitenaf en de interne verbinding met je IK BEN Aanwezigheid. Laat me je een grove illustratie geven. Ik heb gezegd dat wanneer je een bepaalde rol op je neemt, de Bewuste Jij de wereld nu door het filter van die rol ziet. Dit is vergelijkbaar met het opzetten van een gekleurde bril; alles wat je ogen zien, wordt gekleurd door de bril. Zoals Paulus zei: je ziet donker door een glas.

Laten we ons nu eens voorstellen dat je ogen zich ‘omdraaien’ en naar binnen kijken. Het brein zou bij wijze van spreken de ogen omdraaien en naar zichzelf kijken. In dat geval zou het niet mogelijk zijn om een bril op te zetten, wat betekent dat je waarneming niet vervormd zou kunnen worden.

Begin je te begrijpen wat ik hier tracht uit te leggen? Dit is absoluut een essentieel punt als je voorbij een bepaald niveau op het spirituele pad wilt komen. We zouden misschien kunnen zeggen dat er twee verschillende vormen van waarnemen beschikbaar zijn voor de Bewuste Jij. Je kunt naar buiten kijken naar de wereld waar je op gericht bent of je kunt naar binnen kijken naar je IK BEN Aanwezigheid. Wanneer je naar buiten kijkt naar de wereld, kun je dat ENKEL doen door de rol die de Bewuste Jij op aangenomen heeft. Wat betekent dat om naar binnen te kijken je verder dan die rol MOET kijken.

Je kunt in de rij gaan staan bij alle spirituele zoekers ter wereld en je zult enkel veel mensen zien die oprechte pogingen hebben gedaan op het spirituele pad. Ze hebben spirituele leringen bestudeerd en allerlei technieken beoefend en de meeste van hen zouden met absolute zekerheid zeggen dat ze het ware spirituele pad hebben gevolgd. Maar in werkelijkheid hebben de meesten het spirituele pad alleen gevolgd zoals zij het door het filter van de rol die ze aangenomen hebben, zien.

Alles wat ze doen op hun spirituele pad zal gekleurd worden door hun waarneming, wat betekent dat deze mensen zich eigenlijk meer vereenzelvigen met hun huidige rol. Hoe meer ze doen in een spirituele context, hoe meer zij zich gevangen zetten in de rol die hen uit het eenzijn houdt met de Aanwezigheid. In tegenstelling hiermee, het echte spirituele pad is dat jij je niet-vereenzelvigt met de huidige rol. Tot de Bewuste Jij beseft dat het meer is dan die rol; het is een verlengstuk van de Aanwezigheid en als zodanig zou het nooit gescheiden van de Aanwezigheid kunnen zijn.

Dus de essentiële vraag wordt nu, hoe je verder kunt gaan dan de wereld en het spirituele pad door de rol die je moet transcenderen? Het ENIGE antwoord is dat de Bewuste Jij moet beseffen en erkennen dat het zuiver gewaarzijn is. En als zodanig heeft het de bekwaamheid om zich buiten zijn huidige rol te projecteren. In de mysterieschool bereikte een student dit door zich naar het eenzijn met Maitreya te projecteren. Daardoor zag de student zijn handelingen zoals Maitreya ze zag, in tegenstelling tot de handelingen door het filter van de rol zien die voor die handelingen zorgde.

Maar naarmate de student groeide, onderrichtte Maitreya hem ook naar binnen te kijken en zijn handelingen te gaan zien zoals de IK BEN Aanwezigheid ze zag. Zie je het verschil? Je bent een geïndividualiseerd wezen en Maitreya ook. Maitreya kijkt naar de wereld vanuit een bepaald gezichtspunt. Het kan waardevol voor je zijn om het standpunt van Maitreya te ervaren, omdat het je een referentiekader geeft buiten je rol, je mentale kader, om. Maar uiteindelijk is dit niet het ultieme perspectief. Je bent geen verlengstuk van Maitreya; je bent een verlengstuk van je IK BEN Aanwezigheid. Zo groeien jij en je Aanwezigheid.

Toch is het ook subtiel. Je IK BEN Aanwezigheid is niet een extern wezen; hij is niet gescheiden van de Bewuste Jij. In feite hebben veel studenten een terugval in hun vorderingen gehad door hun IK BEN Aanwezigheid te zien als de theïstische God, namelijk een volmaakt wezen daarboven in de hemel. In werkelijkheid zul jij je IK BEN Aanwezigheid nooit bereiken zolang je hem buiten je of gescheiden van jou ziet. Je Aanwezigheid zal niet tegen je spreken als een donderende stem die uit een brandend bosje komt. Je Aanwezigheid zal zelfs niet met woorden tegen je spreken, en dit is nog een belangrijk punt.

Woorden horen bij deze wereld en houden daardoor verband met en worden beperkt door het vibratieniveau van deze wereld. Er zijn veel concepten die simpelweg niet door woorden overgebracht kunnen worden. Het is echter mogelijk dat je een impuls kunt krijgen die je gezonden wordt door je Aanwezigheid en het komt door je bewuste geest als een boodschap die met woorden overgebracht wordt. Dit is vergelijkbaar met hoe ik deze verhandeling door deze boodschapper geef. Toch is het essentieel om te begrijpen dat ELKE boodschap die je met woorden gegeven wordt, enigszins vervormd zal zijn door je rol. Daardoor, opnieuw, wat je echt moet doen, is leren je naar het eenzijn met je IK BEN Aanwezigheid te projecteren, zodat je de wereld ziet zoals je Aanwezigheid haar ziet. Woorden zijn enkel nodig wanneer er afstand is, terwijl de ervaring van eenzijn boven afstand staat.

We zouden kunnen zeggen dat er een stadium is of niveau op het spirituele pad dat jij je Aanwezigheid buiten je moet zien en het nodig is dat je er contact mee maakt als je hem waarneemt. Maar om boven dat niveau uit te stijgen, is het noodzakelijk dat je zelfs boven het verlangen naar externe communicatie uitgroeit, vooral over persoonlijke beslissingen die je neemt. Je moet bereid zijn je beslissingen te nemen en je dan naar het eenzijn met de Aanwezigheid te projecteren tot je de allerhoogste feedback krijgt.

Met andere woorden, zo lang jij het spirituele pad benaderd door de uitwendige waarneming, zul je nooit boven een bepaald niveau uitkomen. Enkel wanneer jij leert om de inwendige waarneming te leren gebruiken, zul je naar het niveau stijgen van het begin van het echte pad naar Christusschap. Maar om op het pad te stappen naar Christusschap, moet je eerst de antichrist begrijpen.

Concept 9: Het verschil tussen Christus en de antichrist

Ik heb gezegd dat om op de materiële wereld gericht te blijven, de Bewuste Jij een ‘rol’ moet hebben die het speelt. Het begint zich in een van te voren vastgestelde rol te projecteren, maar begint daarna een rol ‘om zich heen’ te creëren. Er komt nu een fundamenteel onderscheid. Als de Bewuste Jij de aanwijzingen van de leraar opvolgt, zal het niet beginnen zijn eigen rol te bepalen tot het zichzelf spiritueel kan onderhouden, wat betekent dat de Bewuste Jij zichzelf accepteert als verlengstuk van de IK BEN Aanwezigheid. Het heeft een inwendig referentiekader en heeft geen uitwendig referentiekader nodig.

Waarom is dit belangrijk? Omdat wanneer jij je in een van te voren vastgestelde rol projecteert, je een extern referentiekader hebt. Je weet dat de rol niet door jou bepaald werd; het was iets waar jij van buitenaf inkwam. Maar wanneer jij je eigen rol bepaalt, zul jij – naarmate de rol volledig bepaald wordt – elk referentiekader buiten de rol verliezen. Je zult de rol niet zien als iets wat je aangenomen hebt; je zult je geen bestaan buiten de rol herinneren, zoals de meeste mensen zich op aarde zich geen bestaan herinneren voor hun geboorte. Dus het proces om je eigen rol te bepalen, kan – en dit is in mystieke leringen zo geweest – worden beschreven als een spirituele dood, zoals vergeten of een slaap. De bedoeling is natuurlijk dat door dit proces gaan een grotere uitdaging is en daardoor tot meer groei leidt.

Dus als je eenmaal alle uitwendige herinneringen of referentiekader bent kwijtgeraakt, hoe kun je dan ‘wakker worden’ uit deze dood of dit vergeten? Je doet dit door naar je inwendige referentiekader te verwijzen, namelijk je IK BEN Aanwezigheid. Wanneer jij je ziet als een verlengstuk van je Aanwezigheid, zal de rol die je bepaalt ook een verlangstuk zijn van de Aanwezigheid. Je zult daarom een herinnering hebben dat je rol bepaald werd als verlengstuk van iets groters dan de Bewuste Jij. En door te proberen dit iets aan de weet te komen, kan de Bewuste Jij geleidelijk ontwaken in het volle gewaarzijn dat het een verlengstuk is van de Aanwezigheid en dat het enkel hier is om een open deur te zijn voor de Aanwezigheid – om de wereld te ervaren en zijn individualiteit uit te drukken door de wereld te verhogen.

Mijn punt is dat wanneer je een rol bepaalt die gebaseerd wordt op het gevoel van eenzijn met de Aanwezigheid, de rol zelf niet gezien kan worden als een gescheiden rol. Daardoor kun jij je vanuit die rol niet als een gescheiden wezen zien. Je kunt nooit gaan geloven dat je een God bent die kan bepalen wat waar is, zoals ik later zal uitleggen. Je weet dat er iets meer is dan alleen die rol, een hogere bedoeling, een hogere waarheid en door meer duidelijkheid te zoeken, zul je geleidelijk aan ontwaken.

Maar wat gebeurt er wanneer de student beslist om zijn eigen rol te bepalen voor de leraar gezegd heeft dat hij er klaar voor is? Zo’n student kan niet de rol in eenzijn met de leraar bepalen, en hij heeft nog niet voldoende eenzijn met de Aanwezigheid bereikt. Het resultaat is dat een dergelijke student zijn rol niet kan bepalen op het bewustzijn van Christus. Het bewustzijn van Christus is het verbindende of verenigende principe van schepping, het eenzijn achter alle verschillende vormen.

Dus is de enige optie voor de student om zijn rol te bepalen op grond van het bewustzijn van de antichrist, maar hier is weer een subtiel onderscheid. Ik besef dat mensen met een christelijke achtergrond de antichrist zullen associëren met iets wat vanzelfsprekend en moedwillig slecht is, zoals de Satan of de duivel. In werkelijkheid is de antichrist eigenlijk niets slechts; het is gewoon het neutrale gevolg van het feit dat in een niet geascendeerde sfeer ‘materie’ toch zo dicht is dat het de onderliggende werkelijkheid verduistert dat alles uit het Wezen van de Schepper wordt geschapen.

Met andere woorden, wanneer je van binnenuit een niet geascendeerde sfeer ervaart, kun je niet direct waarnemen dat de materie in de sfeer geschapen wordt uit spiritueel licht, dus je ziet geen verbindende link tussen de vele verschillende vormen. Je denkt dat vormen echt gescheiden worden en dat ze of van Gods koninkrijk gescheiden worden of zelfs onafhankelijk bestaan.

Dus is het belangrijke punt hier dat Christus het bewustzijn is dat ze het onderliggende eenzijn ziet tussen het eenzijn achter alle vormen en de antichrist een bewustzijn is dat dit niet kan zien. Daardoor is de antichrist noch slecht, noch goed. De antichrist is gewoon niet echt, hij wordt op een illusie gebaseerd, het is een illusie. Maar juist omdat het een illusie is, maakt hij het de Bewuste Jij mogelijk om een ervaring te krijgen die het niet kon krijgen door het bewustzijn van Christus. Dit is de ervaring dat je een gescheiden wezen bent, wat betekent dat je – onder andere – kunt ervaren hoe het is om boven alle andere wezens uit te stijgen of dat je anderen iets aan kunt doen zonder jezelf pijn te doen.

Als grove illustratie, overweeg eens de vele verschillende rollen die je op aarde kunt spelen. Als jij je ziet als verlengstuk van de Aanwezigheid, weet je dat het leven één is. Daardoor zou je rollen kiezen die niet de vrije wil van anderen schenden, zoals leraren, spirituele gidsen, helers, uitvinders, schrijvers, acteurs, enzovoort. Toch zou je niet een rol uitkiezen die de vrije wil van anderen schendt, zoals piraat, dictator of misdadiger. Om te verdedigen dat je een dergelijke rol kiest, moet je de geest van de antichrist gebruiken om te verbergen dat wat je anderen aandoet, ook jezelf aandoet.

Concept 10: Waarom er niets goed of slecht is in de geest van Christus

Vanwege de mentale beelden die door het officiële christendom bevorderd zijn, zal het moeilijk zijn voor mensen de realiteit van de antichrist te accepteren. De reden is dat hun mening over zowel Christus als de antichrist eigenlijk gecreëerd is door de illusie van de antichrist als een opzettelijke misleiding, die tot doel had mensen in het bewustzijn van de antichrist gevangen te houden.

Het eerste probleem dat veel mensen hebben, is begrijpen dat in het bewustzijn van christus, er geen onderscheid is tussen goed en slecht, er is geen waardeoordeel. De reden dat dit zo moeilijk te begrijpen is, is dat mensen nog niet een ervaring van eenzijn hebben gehad. Zoals ik zei, de Bewuste Jij is zuiver gewaarzijn, en zuiver gewaarzijn is eenzijn. Wanneer je zuiver gewaarzijn ervaart, ervaar je gewaarzijn zonder differentiatie. Dit is wat de Schepper ervaart.

Overweeg nu eens dat in het eenzijn dat de Schepper is, er geen mogelijkheid is om verlengstukken van de Schepper te creëren die in van zichzelf gewaarzijn kunnen groeien. Om van zichzelf gewaarzijnde, geïndividualiseerde wezens te hebben en om hen te laten groeien, moet er een wereld zijn die – hoewel van binnenuit waargenomen – gezien wordt als gescheiden van het eenzijn. Daardoor wordt de wereld die verschillende vormen heeft met maar één bedoeling geschapen, namelijk om de groei in zelfgewaarzijn mogelijk te maken door individuele wezens een contrast met het eenzijn aan te bieden.

We zouden misschien kunnen zeggen dat de Schepper een verlengstuk van zichzelf buiten het eenzijn projecteert, waardoor het wezen gaat geloven in de illusie dat hij gescheiden is van zijn bron. Dus door ervaringen te krijgen in de illusoire wereld van gescheiden vormen en dan te ontwaken uit de illusie van scheiding, groeit een dergelijk wezen in zelfgewaarzijn. Hij keert dan terug naar het eenzijn met zijn bron, hoewel het zijn individualiteit behoudt als een wezen met het scheppersbewustzijn.

Dus de gehele bedoeling van de wereld van vorm is van zichzelf gewaar zijnde wezens een ervaring te geven die in contrast staat met het eenzijn. Om dergelijke wezens door het vergeten heen te laten gaan en er daarna weer uit te laten ontwaken.

Dus wat we nu zien is dat het bewustzijn van de antichrist de illusie van scheiding is en dit stelt wezens in staat om door het vergeten heen te gaan. Het bewustzijn van Christus is het element dat ervoor zorgt dat ongeacht hoe ver een wezen in de illusie van scheiding gaat, het nooit de optie verliest om terug te komen in het eenzijn. We zouden misschien kunnen zeggen dat de antichrist het je mogelijk maakt om naar de illusie van scheiding te gaan – het creëert deze illusie – en Christus is wat je in staat stelt om je van die illusie te bevrijden. Let op wat ik net gezegd heb. Christus bevrijdt je niet van de illusie; het geeft je de optie om JEZELF TE BEVRIJDEN.

Dus begin je het nu te snappen? Werkelijk alles wat vanuit de geest van de antichrist gecreëerd werd, is gewoon een illusie. De bedoeling ervan is je een contrasterende ervaring te geven en alles wat er kan gebeuren in de illusie van de antichrist dient deze bedoeling. Daardoor ziet de geest van Christus de antichrist niet als slecht of kwaad. Het ziet het gewoon als een illusie.

Nu komt het essentiële punt. De Wet van Vrije Wil stelt een wezen in staat om de illusie van de antichrist in te gaan en als hij er eenmaal is, is het onmogelijk om te voorspellen hoe ver een wezen de spiraal van egoïsme in zou kunnen gaan. Maar hoe ver een wezen ook gaat, dit valt nog steeds binnen de Wet van Vrije Wil en het levert nog steeds een contrasterende ervaring op. Daardoor kijkt de geest van Christus nooit naar een wezen alsof het niet meer verlost kan worden. Hij zou nooit een wezen oordelen dat hij zo slecht of kwaad geworden is dat hij niet naar het eenzijn terug kan keren.

In tegendeel, de geest van Christus wordt geschapen om ervoor te zorgen dat hoe ver een wezen de scheiding ingaat, het nooit de optie kan verliezen om naar het eenzijn terug te keren. Hoe gaat dit in zijn werk? Het gebeurt omdat niets ooit geschapen kon worden zonder de geest van Christus. Eenzijn is de realiteit en daardoor is de geest van Christus de realiteit. Zoals het Evangelie van Johannes zegt: “ Zonder hem werd niets gemaakt dat gemaakt werd.” Dit betekent dat geen vorm ooit geschapen kon zijn zonder de geest van Christus.

Het belangrijke punt is dat de realiteit van Christus in alles wordt gevonden in de wereld van vorm. Zoals ik zei, als de mens Christus niet zou verdedigen, zouden de stenen het uitschreeuwen. Dus zelfs door naar een rots te kijken – door voorbij de zintuiglijke ervaring te gaan – het onderliggende eenzijn te zien, zoals de wetenschap gedaan heeft door moleculen, atomen en subatomaire deeltjes te ontdekken.

Mijn punt is dat ongeacht hoe dicht de materie zou kunnen lijken, het alleen maar zo lijkt wanneer het waargenomen wordt vanuit een bepaalde rol, een rol die bepaald werd op basis van de illusie van scheiding. En daarom zal er altijd, ongeacht welke rol je voor jezelf uit gescheidenheid hebt bepaald, iets zijn dat je kunt waarnemen van binnenuit die rol wat je de optie zal geven om de rol te transcenderen. Ongeacht hoe gesloten je een mentaal kader hebt bepaald, er zal altijd iets in dat kader zijn dat je – als je het erkent en er gebruik van maakt – in staat zal stellen om de Bewuste Jij weer in contact te brengen met het zuivere gewaarzijn en zo het kader transcenderen.

Maar aan de andere kant zal het meeste wat je ziet aan de binnenkant van je mentale kader, de realiteit schijnen te bevestigen dat je mentale kader echt is en daardoor ben je echt een gescheiden wezen. De reden hiervoor is dat de rol die wordt bepaald op de illusie van gescheidenheid, bepaald werd om de ‘realiteit’ te bevestigen van het gescheiden zelf. Wat echt betekent dat wanneer je een rol bepaald die gebaseerd wordt op gescheidenheid, je niet simpelweg een rol bepaalt; je bepaalt in feite je eigen universum waarin jij de centrale figuur bent. Je bent de ‘God’ in jouw wereld en enkel jij bepaalt wat goed en slecht is in jouw persoonlijke universum.

Concept 11: Wat het betekent om ‘als goden die goed en kwaad kennen’ te zijn

Wanneer jij je eigen rol bepaalt, gebaseerd op het bewustzijn van Christus, wie of wat is dan het centrum van die wereld? Nu, dat is natuurlijk je IK BEN Aanwezigheid en het belangrijke punt is dit: Je neemt nog steeds de wereld vanuit je rol waar en je rol zal je niet het hele, onbelemmerde wereldbeeld geven, maar je hebt een verbinding met iets buiten die rol, je hebt een referentiekader dat er iets buiten die rol is. Daardoor identificeer jij je niet volledig met die rol, wat echt dit betekent: Je bent er niet volledig van overtuigd dat je manier waarop jij de dingen door de rol ziet, een absoluut betrouwbare waarneming is. Je weet dat je een bril op hebt die je gezichtsveld vervormt. Je zou misschien nog niet in staat zijn om te zien dat de glazen geel zijn en dat daardoor de lucht niet echt groen is, maar je weet tenminste dat je waarneming niet hetzelfde is als de werkelijkheid.

In tegenstelling, wanneer jij je eigen rol bepaalt voor je contact hebt met je IK BEN Aanwezigheid, heb je geen referentiekader van buiten die rol om. Daardoor zul je denken dat je waarneming – de manier waarop jij het leven ziet door de gekleurde glazen van de rol – niet enkel de realiteit is; het is de ENIGE manier om de realiteit te zien. Je ontkent dat je een gele bril op hebt en je bent ervan overtuigd dat de lucht groen is.

Begin je het te snappen? In het eerste geval, erken je dat er een werkelijkheid is die buiten je rol ligt en niet door jou gedefinieerd kan worden, terwijl je in het laatste geval waarachtig niet een realiteit of gezag erkent buiten de manier waarop jij de wereld waarneemt.

Ik weet dat dit een beetje lastig is om te zien. Bijvoorbeeld, vele christenen zouden onmiddellijk – als ze dit zouden lezen – beweren dat ze ook een werkelijkheid buiten hun rol om erkennen, namelijk God. Maar de hypocrisie van deze bewering wordt onmiddellijk bewezen door het feit dat ze er vast van overtuigd zijn dan hun religie – gebaseerd op de onfeilbaarheid van de Bijbel – bepaald heeft hoe die werkelijkheid eruit ziet.

Zie je, wanneer je NIET door je rol verblind wordt, herken je dat je waarneming beperkt is. Daardoor besef je dat tot jij volledig je rol transcendeert, je voortdurend moet trachten je visie op de werkelijkheid uit te breiden. Daardoor kun jij jezelf nooit laten voelen dat je huidige inzicht en je huidige waarneming alles is wat je moet weten over de werkelijkheid. In tegenstelling, wanneer jij je wel met je rol identificeert, begrijp je de noodzaak niet om verder dan je waarneming te ‘zien’ of je ontkent de noodzaak om dit te doen. Je denkt dat je waarneming van het leven de enig mogelijke of de enige juiste is.

Zie je wat dit betekent? Wat je waarneemt door ELKE WILLEKEURIGE rol is NIET de werkelijkheid; het is een mentaal beeld van de werkelijkheid dat in je geest gecreëerd werd. Je kunt geloven dat je religieus bent en dat God het middelpunt van je wereldbeeld is. Maar het is niet de echte God die het centrum van je leven is; het is een gesneden beeld van ‘god’, gecreëerd uit de illusie van scheiding.

Als je nu een stapje achteruit doet, zul je de diepere werkelijkheid zien. Als je eenmaal in een bepaalde rol stapt, ZUL je het leven ‘zien’ door het filter van die rol. Er is geen manier om daaraan te ontkomen en de wereld trouwens zien vanuit die rol, geeft je precies de gelegenheid om te groeien. De groei komt echter van eerst door die rol heen zien en je dan van die visie bevrijden, dus je ziet het leven vanuit het perspectief van je IK BEN Aanwezigheid terwijl je nog in die rol bent. En dit betekent dat groei enkel plaats heeft wanneer de Bewuste Jij boven die rol gaat staan.

Wanneer jij je niet vereenzelvigt met die rol, zul je bewust erkennen dat er een realiteit buiten de rol is en dat je daar contact mee moet maken. Wanneer jij je met die rol vereenzelvigt, denk je dat je waarneming door de rol je de realiteit laat zien zoals die echt is. Dus in het eerste geval, is het centrum van je wereld een realiteit die buiten de waarneming van de je rol ligt, terwijl in het laatste geval het centrum van je wereld een mentaal beeld is dat gecreëerd werd binnen die rol. Daardoor ben JIJ in het laatste geval de ‘god’ van je wereld. Jij bent het wezen die de overtuiging heeft aangenomen dat je in staat bent om de realiteit te baseren op jouw waarneming. Wat inhoudt dat JIJ het nu op je genomen hebt om als een ‘god’ te zijn die kan bepalen wat goed of slecht is.

Nu zegt dit niet dat ieder menselijk wezen op aarde zijn of haar persoonlijke God of mening over de realiteit heeft. De meeste mensen hebben een mening overgenomen van God en de realiteit die door wezens werd bepaald die de mensheid in hun macht trachten te krijgen. Niettemin, wat elke persoon inderdaad gedaan heeft, is accepteren dat de benadering van het leven dat jij de waarheid kunt bepalen op basis van je waarneming en die ‘realiteit’ kan in je mentale kader passen. Als contrast, degenen die op de Weg naar Christus zijn, beseffen dat ze niet de capaciteiten hebben om de waarheid te bepalen – zij moeten de waarheid vinden. Op dezelfde manier zal de werkelijkheid nooit in hun mentale kader passen of ermee overeenkomen – ze moeten hun mentale kader transcenderen om de werkelijkheid te ervaren zonder enig filter.

Zie je het essentiële verschil? In het eerste geval, hebben mensen geen referentiekader van buiten hun mentale kader dat door hun rol gecreëerd werd. Ze slagen er niet in te zien dat de rol bepaalt hoe zij de wereld zien en daardoor toont hun waarneming hen de wereld niet; het toont hen hun rol. En zolang mensen er niet in slagen dit te zien, kunnen ze de rol niet transcenderen, omdat alles wat zij ‘zien’ door de rol de geldigheid van die rol zal bevestigen. Een klassieke catch-22.

Dus waar komt het kwaad dan vandaan? Nu, de Schepper is één en in eenzijn is er geen differentiatie. Om verschillende vormen te creëren, moet eenzijn gedifferentieerd worden in meer dan één. De Schepper begint door zich als twee polariteiten te manifesteren, namelijk de uitbreidende kracht (de mannelijke) en de samentrekkende kracht (de vrouwelijke). Voor de geest van Christus zijn dit simpelweg twee manifestaties van het ene, dus zij zijn niet gescheiden of staan niet tegenover elkaar. Ze zijn geen tegenstanders of heffen elkaar niet op; ze vullen elkaar aan en door hun wisselwerking wordt nieuw leven geschapen.

Maar voor de geest van de antichrist zij er twee delingen, ze zijn gescheiden, ze zijn tegengestelden. Ze moeten elkaar opheffen en dit illusionaire gezichtspunt geeft geboorte aan het idee dat één van de delingen juist is en de andere onjuist, de een is goed en de ander is slecht.

Zie je het essentiële onderscheid? In de geest van Christus, zijn er geen tegengestelden. Christus ziet de antichrist zelfs niet als zijn eigen tegengestelde. Christus ziet altijd de werkelijkheid van het eenzijn en daardoor ziet het dat de antichrist – en iedere deling die daaruit ontstaat – gewoon een illusie is; het heeft geen werkelijkheid en bestaat niet  permanent. De onwerkelijkheid is NIET het tegengestelde van de werkelijkheid, omdat de onwerkelijkheid NOOIT de werkelijkheid kan opheffen of zelfs het tegengestelde zijn. Wat echt is, kan niet beïnvloed worden door wat onecht is.

De Christusgeest ziet dat goed en slecht producten zijn van de onechtheid van de antichrist. Het ziet dat wat de antichrist zowel als goed als slecht bepaalt, gewoon illusies zijn. In de geest van Christus bestaat geen goed of slecht; er bestaat slechts wat echt en onecht is. Eenzijn is alles dat uiteindelijk echt is en daardoor is de waarheid dat alle gedifferentieerde vormen uitdrukkingen zijn van het onderliggende eenzijn van de Schepper.

Niets wordt echt van de Schepper gescheiden; scheiding is echt een illusie. Scheiding kent zelfs geen onafhankelijk bestaan. Het is niet correct – zoals de geest van de antichrist denkt – dat de wereld verdeeld kan worden in twee gescheiden sferen. Er is geen enkele wereld die gescheiden wordt van de Schepper. Scheiding ‘bestaat’ slechts in geest van een wezen die de wereld door het filter van de geest van de antichrist waarneemt. Het is niet een echte omstandigheid; het is een WAARGENOMEN omstandigheid, een verschijning. En het kan enkel bestaan in de geest van een wezen die ervan overtuigd is dat het een ‘god’ is die het recht heeft en de capaciteiten om te bepalen wat echt is of niet. Welke wezens kunnen ooit zo blind zijn?

Concept 12: De geest van de antichrist en de kracht van de antichrist

We hebben elders de val gedetailleerder uitgelegd, maar dit is een korte samenvatting. In de eerste sferen die werden gecreëerd, maakte geen wezen gebruik van het bewustzijn van de antichrist om zijn eigen rol te bepalen. Maar naarmate de sferen langzamerhand steeds dichter werden, gebeurde het dat in de vierde sfeer een aantal wezens zichzelf wel lieten misleiden door de illusie van scheiding. Deze wezens mochten hun rollen bepalen op basis van scheiding, omdat dat is wat de Wet van Vrije Wil voorschrijft.

Nu waren deze wezens, opnieuw, niet wat de meeste mensen slecht noemen. Ze waren eigenlijk heel toegewijd aan het verhogen van hun sfeer en ze verlangden ernaar om in alles uit te blinken wat zij deden. Niettemin raakten ze geleidelijk zo verblind door de illusie van scheiding dat ze begonnen te geloven dat ze de capaciteiten hadden om de werkelijkheid te bepalen. Ze begrepen Gods plan niet meer om hun sfeer te verhogen, maar ze waren zo verstandig dat ze konden definiëren hoe Gods plan eruit moest zien. Destijds begonnen ze te geloven dat ze superieur waren aan andere wezens in die sfeer en daardoor trachten ze hoge posities te bereiken. Het werd hen toegestaan om dergelijke posities in te nemen, omdat er gehoopt werd dat door deze wens vergroot uit te beelden ze op den duur genoeg van de ervaring zouden krijgen en daardoor in staat zouden zijn om de rol te transcenderen die ze voor zichzelf bepaald hadden.

Na een lange periode kwam de sfeer op het moment dat ze eraan toe was om te ascenderen, de reden was dat de overgrote meerderheid van de wezens in die sfeer het punt had bereikt van hun persoonlijke ascensie. Ze hadden dit gedaan door hun rol te transcenderen en weer contact te leggen met hun Aanwezigheden. Helaas waren de wezens die rollen hadden bepaald waarin ze zich superieur aan anderen zagen, nog niet eens begonnen die rollen te transcenderen. In plaats daarvan waren ze zich steeds meer gaan vereenzelvigen met hun rol en geloofden er vast in dat hun mentale beelden echt waren en dat de werkelijkheid was zoals zij hem zagen. Daarom was het een grote schok voor deze wezens om geconfronteerd te worden met de realiteit dat hun sfeer klaar was om te ascenderen, maar zij nog niet. Plotseling zagen ze dat zij in gebreke bleven – ze zagen dat ze ‘naakt’ waren – en dat vele van de wezens waarvan ze dachten dat die onder hen stonden, hen overtroffen hadden in spirituele ontwikkeling.

Nu hadden deze wezens op dit moment de perfecte kans om te beginnen aan het proces om hun rol te transcenderen. Er was een aantal onder hen dat hier hun voordeel mee deed en ze werden geholpen om snellere vorderingen te maken, zodat zij met hun sfeer konden ascenderen. Toch waren er ook enkelen die ervoor kozen dat om niet toe te geven dat hun waarneming van zichzelf en de wereld geen voeling had met de werkelijkheid. Ze waren zo spiritueel arrogant dat ze niet eens bereid waren te overwegen dat hun waarneming beperkt was en ze kozen voor de optie om te rebelleren tegen het hele proces van de ascensie. Daardoor konden ze niet met hun sfeer mee ascenderen en in plaats daarvan vielen ze in de sfeer die gecreëerd werd toen de vorige ascendeerde. In eerdere leringen hebben we deze wezens gevallen engelen of gevallen wezens genoemd.

Er over dit onderwerp valt nog veel meer te begrijpen dan Maitreya zelfs in zijn boek onthult, maar op dit moment wil ik één belangrijk punt noemen. Het is eigenlijk niet juist te zeggen dat deze wezens vielen als één, coherent geheel. Het is niet correct dat er één opperleider was, zoals Lucifer, die het hoofd van de gevallen engelen was. Om dit te begrijpen moet je een subtiel, maar zeer belangrijk onderscheid maken.

De Schepper is eenzijn. In eenzijn kunnen er geen delingen zijn. Daardoor zijn er in het bewustzijn van Christus geen delingen. Delingen bestaan slechts als illusies in het bewustzijn van de antichrist, maar dat betekent dat het bewustzijn van de antichrist nooit tot een geheel verenigd kan worden. Wezens die verblind zijn door deze denkwijze kunnen nooit in echte eenheid samenkomen, gebaseerd op de visie van de onderliggende eenheid achter alle verschillende vormen. Ze kunnen schijnbaar samen komen in een geforceerde eenheid, maar enkel wanneer ze tegenover iemand anders staan die ook gevangen zit in de gescheidenheid. Daardoor zullen de gevallen engelen altijd gespleten zijn in tenminste twee partijen die elkaar bestrijden.

Zoals ik zei, manifesteerde de Schepper zich als twee polariteiten, namelijk zich uitbreidend en samentrekkend. Gezien vanuit het bewustzijn van scheiding, lijken het tegengestelden. Dus toen wezens in de vierde sfeer vielen, vielen sommigen omdat zij de uitbreidende kracht vervormden en sommigen vielen omdat zij de samentrekkende kracht vervormden. Dus vanaf het allereerste begin had je al een verdeling van gevallen wezens in twee partijen. Elk van deze partijen is verder gedeeld, maar het belangrijke punt is dat deze gevallen wezens wel een kracht van de antichrist vormen. Niettemin is het een kracht die is gedeeld en altijd gedeeld zal zijn.

Hoewel er veel verdelingen zijn, kunnen we over twee globale categorieën spreken:

  • De wezens die de samentrekkende kracht van de moeder vervormd hebben, zijn degenen die volledig egoïstisch zijn. Ze willen gewoon doen wat ze willen doen, welke gevolgen dat ook voor anderen, voor zichzelf of voor het verhogen van hun sfeer heeft. Ze zijn compleet zelfzuchtig en ze staan klaar om anderen op alle mogelijke manieren te dwingen.
  • De wezens die de uitbreidende kracht van de vader vervormd hebben zijn ook egoïstisch, maar die zijn er niet zo volledig door verblind geraakt. Daardoor zijn zij berekenender. Hun uiteindelijke doel is zeker ook andere mensen te dwingen, maar ze beseffen dat openlijk of fysiek geweld niet de allerbeste manier is om mensen in hun macht te krijgen. Daardoor trachten zij de mensen te verleiden om hen te volgen.

Kun je nu deze twee bij elkaar leggen en het globale effect zien? Kun je zien dat door hun persoonlijke neigingen uit te spelen, deze twee groepen gevallen wezens inderdaad als ‘goden’ zijn geworden en zij hebben bepaald wat goed en slecht is? De eerste categorie zijn wezens die de meeste mensen vanzelfsprekend als slecht zien. Maar de tweede categorie zijn wezens die de meeste mensen als goed zouden beschouwen.

De eerste groep zijn wezens die trachten mensen te dwingen, maar ze proberen mensen met macht ook te misleiden, zoals het Satanisme doet. En daardoor hebben ze een kracht gevormd die de meeste mensen kunnen zien als het kwaad. De tweede groep heeft hiermee hun voordeel gedaan door zich neer te zetten als het tegenovergestelde van de kracht van het kwaad. We zouden zelfs kunnen zeggen dat de eerste groep zegt: “Volg ons vanwege wat je voor jezelf kunt doen”, terwijl de andere groep zegt: “Volg ons vanwege wat je voor God kunt doen”(of welke andere kwestie ook).

Kun je dus het nettoresultaat zien? Zowel wat de mensen als het kwaad zien als wat ze als het goede zien, wordt bepaald doordat het gebaseerd is op het bewustzijn van de antichrist, die de enige geest is waarin de deling tussen goed en kwaad echt kan lijken. Zo wordt aan mensen het vervormde gezichtspunt gepresenteerd dat ze slechts twee opties hebben. Ze onderwerpen zich, of aan de kracht van het kwaad, of ze gehoorzamen de kracht van het goede. Maar de naakte waarheid is dat in beide gevallen ze het leiderschap van de gevallen engelen volgen. En dat zal je in geen geval naar het Christusschap of de ascensie leiden.

Aan welke kant je staat in deze dualistische strijd, je zult je ascensie niet krijgen. Je zult je enkel vastmaken aan de strijd die heel lang door kan gaan – tot je sfeer klaar is om te ascenderen als geheel en alle wezens voor de uiteindelijke keuze komen te staan: Zul je de realiteit van Christus kiezen of zul je de onechtheid van de antichrist blijven kiezen? Dit is de keus die beschreven wordt in Deuteronomium 30:19:

Ik roep vandaag hemel en aarde als getuigen op: u staat voor de keuze tussen leven en dood, tussen zegen en vloek. Kies voor het leven, voor uw eigen toekomst en die van uw nakomelingen.

Concept 13: Waarom de geest van de antichrist onderworpen wordt aan de tweede wet van de thermodynamica

Wat is leven en wat is dood? Het leven is een proces van groeien in zelfgewaarzijn, terwijl de dood het proces is van steeds dieper in de illusie van scheiding gaan is. Het punt is dit: als je eenmaal je eigen rol bepaalt en erdoor verblind raakt, zul je onbereikbaar zijn voor je spirituele leraar. Zoals ik gezegd heb: als je eenmaal besloten hebt je voor Maitreya te verbergen, kan hij niets meer doen om je te bereiken.

Dus nu zien we dat het bewustzijn van de antichrist een catch-22 creëert waaruit schijnbaar geen uitweg is. Als je eenmaal binnen een rol bent die door het bewustzijn van de antichrist wordt bepaald, zal die rol je gehele waarneming van het leven vervormen. Zolang jij je er niet van gewaar bent dat de Bewuste Jij zuiver gewaarzijn is en de bekwaamheid heeft om zich buiten de rol te projecteren (zolang je weigert deze bekwaamheid te gebruiken), is er geen manier om aan de illusie te ontsnappen – of toch wel?

Nu, als jij je niet buiten het mentale kader dat door jouw waarneming gecreëerd is, is de enige manier om te ontsnappen dat je mentale kader instort, dat je wereldbeeld onjuist blijkt – en dat je daardoor begint te redeneren dat er iets ontbreekt aan je wereldbeeld. Zie je het punt? De Schepper was zich er heel erg bewust van de potentiële consequenties om niet geascendeerde wezens vrije wil te geven. Toch wist de Schepper ook dat de manier om in zelfgewaarzijn te groeien is door keuzes te maken die gebaseerd worden op je huidige zelfgevoel en dan de consequenties van die keuzes te ervaren.

Daarom ontwierp de Schepper het materiële universum al een reusachtige feedbackmachine. Je kunt feedback op twee manieren krijgen. Je kunt het krijgen door de Bewuste Jij in de geest van de spirituele leraar te projecteren. Of je kunt het krijgen door de kosmische spiegel het naar je fysieke omstandigheden terug te laten reflecteren die je bewustzijnsstaat vergroot uitbeelden. Dit hebben wij de school van de harde klappen genoemd.

We kunnen dit ook beschrijven door te zeggen dat Gods wet ontworpen is op zo ‘n manier dat niets stil kan staan. Je gaat omhoog naar het Christusbewustzijn door de kracht van God in je te gebruiken of je wordt naar beneden getrokken naar de geest van de antichrist door een kracht die ingebouwd zit in de materiële wereld. Deze kracht is wat geleerden de tweede wet van de thermodynamica noemen en deze zal elke structuur in een gesloten systeem afbreken. Een gesloten systeem is vanzelfsprekend een geest die gevangen zit in zijn eigen waarneming en weigert verder te zien dan dat.

Dus de tweede wet kan de kracht van de dood genoemd worden, maar hij is in feite niet een kwade of slechte kracht. Het is echt een veiligheidsmechanisme dat ervoor zorgt dat de Bewuste Jij – die zuiver gewaarzijn is en als zodanig niet bepaald door welke vorm ook – niet altijd gevangen kan blijven in de identificatie met de vorm, met een bepaald gevoel van een gescheiden zelf.

Het subtiele onderscheid is hier dat als je de wereld eenmaal door het filter van de antichrist ziet, de kracht achter de tweede wet inderdaad enigszins een bedreiging voor je zal lijken. Hij zal gezien worden als een kracht die tracht je levensgevoel weg te nemen, namelijk het gevoel van een gescheiden zelf dat bepaald werd door je rol. En de psychologische consequentie hiervan is dat als je eenmaal je eigen rol bepaald op grond van het bewustzijn van de antichrist, het onvermijdelijke gevolg angst voor de dood is.

Zolang je met een spirituele leraar werkt, heb je geen angst voor de dood. Waarom zou je, wanneer je weet dat de Bewuste Jij nooit in enige vorm vast kan blijven zitten en wanneer jij je ziet als verlengstuk van een onsterfelijk spiritueel wezen? Je weet dat je vrij bent om te experimenteren met elke rol die je kunt creëren en dat jij je altijd terug kunt projecteren uit elke rol die je ooit in de materie zou kunnen bepalen.

Pas wanneer je een rol creëert voor jij je spiritueel zelf kunt onderhouden, raak je volledig verblind door de rol. En dan pas kan de Bewuste Jij ‘vergeten’ dat het zuiver gewaarzijn is en zo dus kan gaan vrezen dat het vast zit in de rol en er niet op eigen kracht uit kan komen.

Mijn punt is dat de oorspronkelijke gevallen wezens in hun spirituele arrogantie geloofden dat God hun vrije wil aan het beperken was. Ze dachten dat als ze enkel tegen God en Gods wet rebelleerden, ze hun echte vrijheid opeisten om elke keus te maken die ze wilden. Deze illusie werd veroorzaakt door het feit dat het voor hen nu leek dat ze de macht van een god hadden opgeëist, namelijk het recht om te bepalen wat goed en slecht was – wat betekent dat ze altijd een maatstaf zouden kunnen bepalen volgens welke hun eigen acties altijd juist waren.

Wat ze niet beseften, was dat door zich af te scheiden van de levenskracht, ze niet konden ontsnappen aan onmiskenbare angst voor de dood. En daardoor veroordeelden zij zich, in plaats van een staat van ultieme vrijheid te krijgen, tot een gevangenis waarin al hun gedachten en handelingen maar op één doel gericht waren, namelijk de angst voor de dood verlichten tot aan het punt dat ze denken dat ze ermee kunnen leven. Dit heeft een paar belangrijke vertakkingen die nieuw licht zullen werpen op in principe elke menselijke handeling.

Concept 14: Het concept zonde en het verkeerde pad naar verlossing

Als een wezen gevallen is door moedwillig tegen Gods wet te rebelleren, staat hij voor twee ‘leven-en-dood’-overwegingen. De ene is de angst voor de dood te verlichten door een illusie te creëren die het laat lijken alsof je de dood kan misleiden. De andere is hoe je eigenlijk een blijvend bestaan kunt handhaven in het rijk waar het in gevallen is. Laten we eens naar het laatste kijken.

Ik heb gezegd dat de Bewuste Jij zuiver gewaarzijn is. Het wordt naar de wereld van vorm gezonden, dat een rijk is waarin alles uit energie wordt gemaakt. Deze energie komt van het Wezen van de Schepper, wat betekent dat de energie waar de wereld van vorm van wordt gemaakt, niet binnen de wereld van vorm wordt geproduceerd en daardoor heeft het geen onafhankelijk bestaan. Op persoonlijk niveau betekent dit dat de Bewuste Jij energie nodig heeft om iets op deze wereld te doen. En het krijgt energie van de IK BEN Aanwezigheid. De Bewuste Jij kan geen energie produceren, het kan enkel de stroom van energie richten die uit de Aanwezigheid stroomt.

Ik gaf eerder de illustratie van een flexibele buis met een lens aan het eind. Dus de energie van de Aanwezigheid stroomt door de buis, wat inhoudt dat de hoeveelheid energie die de Bewuste Jij kan ontvangen, in directe verhouding staat tot de diameter van de buis. Wanneer de Bewuste Jij begint te handelen door de gescheiden rol die door het bewustzijn van de antichrist wordt bepaald, zullen zijn handelingen onvermijdelijk egoïstisch zijn. Daardoor zullen ze vaak de vrije wil van anderen schenden en dit zorgt voor een vermindering in de hoeveelheid energie die het van de Aanwezigheid ontvangt.

Dit is het principe dat ik beschreef in de parabel over de talenten. Als je de energie die je ontvangt, gebruikt om al het leven te verhogen, zul je meer ontvangen. Als je het gebruikt om jezelf te verhogen en anderen naar beneden te halen, zul je minder ontvangen. De consequentie is dat als je doorgaat de vrije wil van anderen te schenden, je op den duur op een punt zult komen dat je enkel nog genoeg energie overhoudt om je fysieke lichaam in leven te houden. Op dat moment zul je het gevoel hebben dat je geen kracht hebt, en je zult zo overweldigd worden door de angst voor de dood dat je in een depressie zinkt. De oorspronkelijke gevallen wezens kwamen al heel snel op dat punt, maar ze hadden manieren gevonden om de dood ‘voor de gek te houden’. Ze deden dit door energie van anderen te stelen die een bredere verbinding hadden met hun Aanwezigheden.

Hoe stalen de gevallen wezens energie? Er zijn myriaden van specifieke manieren, maar twee hoofdcategorieën. De wezens die de meeste mensen als slecht zien, zullen energie stelen door geweld. Bijvoorbeeld, als iemand je boos maakt, zul je wat energie die je van je Aanwezigheid ontvangen hebt, nemen en het verlagen naar het niveau van boosheid. De ander – of niet belichaamde duistere krachten – kunnen deze energie dan absorberen. Een ander voorbeeld is oorlog. Wanneer bloed vergoten wordt en wanneer negatieve emoties opgewekt worden in een strijd, wordt energie losgelaten. Zowel mensen als duistere krachten kunnen deze energie absorberen. Wanneer ze genoeg energie absorberen, worden ze heel ‘dronken’ en dit geeft hen het gevoel dat ze heel machtig zijn, onoverwinnelijk en de dood te slim af zijn geweest. Dit gevoel zal een poosje duren en dan moeten ze meer energie stelen om weer ‘high’ te worden.

De andere hoofdcategorie wordt vertegenwoordigd door de wezens die de meeste mensen als goed beschouwen en zij leiden mensen om de tuin om hen energie te geven, omdat ze het zien als een grotere zaak dienen. Met andere woorden, wanneer je gedwongen wordt energie los te laten door de ‘kwade’ wezens, weet je dat je gedwongen wordt. Maar wanneer je misleid wordt door de ‘goede’ wezens, voel je niet dat je gedwongen wordt en heb je vaak het gevoel dat je een bijdrage levert aan een goede zaak, misschien zelfs wel God allerhoogste zaak. Wat is die zaak?

Wat de ‘goede’ gevallen wezens gedaan hebben, is een heel verkeerd beeld over God creëren en wat Gods plan is met dit universum. Ze hebben de illusie gecreëerd dat het universum in een epische strijd verwikkeld is tussen god aan de ene kant en de duivel – gezien als Gods tegenstander – aan de andere kant. Door dit te doen, hebben de ‘goede’ gevallen wezens bekwaam de ‘slechte’ gevallen wezens gebruikt en ze hebben geprojecteerd dat zij de kracht van de duivel zijn. Ze hebben daarna ‘God’ gedefinieerd als het boze wezen in de lucht dat niet direct met deze wereld kan werken. Daardoor heeft deze verre God een tussenpersoon nodig op deze wereld en de ‘goede’ gevallen wezens hebben zich daarna schaamteloos als die tussenpersoon opgesteld.

Met andere woorden, de meest bedrieglijke gevallen wezens beweren dat zij Gods vertegenwoordigers op aarde zijn en dat zij de enige manier zijn voor mensen om verlossing te bereiken. De manier om deze verlossing veilig te stellen is de ‘goede’ gevallen wezens in hun voortgaande strijd tegen de ‘slechte’ gevallen wezens te steunen. Want voorwaar, het is Gods allergrootste belang dat de krachten van het kwaad vernietigd worden, wat betekent dat het door God gerechtigd is om zelfs de meeste slechte middelen te gebruiken om het kwaad te verdelgen. En wanneer deze ‘goede’ gevallen wezens genoeg volgelingen hebben, ontvangen ze ook hun licht, worden dronken en hebben het gevoel dat ze de dood te slim af zijn geweest.

Maar hoe krijgen de gevallen wezens de mensen zo ver dat ze deze krijgslist geloven? Ze doen dit door handig gebruik te maken van juist de kracht die hen aanstuurt, namelijk de angst voor de dood.
Geen enkel wezen kan hiermee leven, dus moet ieder wezen een manier vinden om de angst voor de dood te reduceren naar een niveau waar het mee kan leven – en zo creëer jij je eigen wereldbeeld, je eigen ‘universum’. De ‘goede’ gevallen wezen hebben het concept zonde gecreëerd, wat de angst voor de dood versterkt. Maar ze bieden de mensen ook wat een gemakkelijke uitweg lijkt, namelijk de ‘goede’ gevallen wezens volgen en alles doen wat zij zeggen.

In de vierde sfeer, waren er wezens die zichzelf in schijnbaar machtige posities geïnstalleerd en om hun gevoel van macht te versterken, hadden ze volgelingen aangetrokken voor zichzelf. Wie waren deze volgelingen? Dat waren wezens die niet bereid waren verantwoording te nemen voor hun eigen ascensie en hun eigen beslissingen te nemen. Dus wat er zich ontwikkelde, was een wederzijds afhankelijke relatie tussen de wezens die machtig wilden zijn en de wezens die geen beslissingen wilden nemen. En toen de leiders vielen, volgden veel van de volgelingen hen blindelings en geloofden de diverse ‘verantwoordingen’ die de leiders hen gaven om niet te ascenderen.

Dit patroon van de blinden die de blinden volgen, gaat tegenwoordig nog steeds door en door de millennia heen heeft het veel andere wezens getrokken om de blinde leiders in kerk en staat te volgen. Maar kun je zien dat de basis waarom de ‘goede’ gevallen wezens zoveel macht gekregen hebben over hun volgelingen, precies de illusie is die ze hebben geschapen? Deze illusie zegt in beginsel het volgende: Er ging iets fout in Gods plan met het universum en God heeft ons het gezag en de plicht gegeven om het in orde te brengen!

Maar kun je door het rookgordijn heen gaan zien? In werkelijkheid ging er niets mis met Gods plan. Alleen in de geest van de antichrist vind je het concept dat iets fout gegaan is en dat elk niet geascendeerd wezen de visie of de macht heeft om het in orde te brengen. In de geest van Christus, is het volmaakt duidelijk dat het universum geheel intact is en dat alles volgens plan loopt. De illusie van de epische strijd is geheel een schepping van de geest van de antichrist. Er is geen epische strijd tussen God en de duivel, want God is echt en de duivel is onecht – en de geest van Christus weet dat wat onecht is, niet beïnvloed kan worden door wat onecht is.

Daardoor is de strijd niet tussen God en de duivel, maar tussen twee groepen gevallen wezens, waarvan de een zo dronken van macht is dat ze in feite denkt dat ze Gods plan kunnen bedreigen en de ander is zo dronken van hoogmoed dat ze denken dat ze beter dan God weten hoe het universum werkt of zou moeten werken.

Kies vandaag wie je zult dienen. Zul je deze versie van de onechtheid dienen of zul je die versie van onechtheid dienen? Of zul je eindelijk wakker worden en je buiten het hele mentale kader projecteren dat door de geest van de antichrist geschapen werd?

Laat me, als je de illusie wilt transcenderen, nog een paar concepten geven.

Concept 15: Het verlangen om naar de uiterlijke schijn te oordelen, transcenderen

Ik heb gezegd dat wanneer je een rol creëert die gebaseerd wordt op scheiding, je een wereldbeeld bepaalt en je bent ervan overtuigd dat het de manier is waarop de wereld echt werkt. Je denkt dat je een universum hebt geschapen dat volgens jouw rol werkt.

En wanneer je in wisselwerking treedt met de materiële wereld door dit filter, zul je een selectieve waarneming hebben, wat betekent dat je de neiging hebt om naar dingen te kijken die je wereldbeeld bevestigen en dingen negeren of in diskrediet brengen die je wereldbeeld tegenspreken. Je doet dit omdat zolang je de overtuiging hebt dat je wereldbeeld intact is, jij je angst voor de dood kunt verlichten door te denken dat je gered kunt worden zonder je huidige rol te transcenderen. Je zult denken dat je in het proces zit om je gescheiden rol te perfectioneren, tot het op den duur acceptabel voor God wordt en zijn koninkrijk in mag.

Dus is mijn punt hier dat je wereldbeeld een mentaal kader is en de Bewuste Jij is dit mentale kader ingegaan zonder te beseffen dat het een metaal kader is. Daardoor begrijpt het niet dat het kader de manier waarop het alles waarneemt, vervormt – zolang het niet gebruik maakt van zijn bekwaamheid om zich buiten het kader te projecteren en een ander perspectief te krijgen.

Daarom zul je er in dat mentale kader absoluut van overtuigd zijn dat je waarneming accuraat is, wat betekent dat je zult denken dat je mentale kader je een maatstaf geeft om te beoordelen wat waar is en verkeerd, wat echt is en onecht, wat goed is en fout. Je gelooft dat je een onfeilbare maatstaf hebt om de wereld te beoordelen en je gelooft wat je vanuit het kader ziet, dat de wereld echt zo is. Je kunt zelfs gaan denken dat je echte taak op deze wereld is om alle mensen te dwingen JOUW maatstaf te accepteren in plaats van te beseffen dat het je echte taak is om je maatstaf te transcenderen en contact te leggen met het perspectief van je IK BEN Aanwezigheid.

Dus kun je nu samenvatten wat ik je eerder verteld heb en gaan voelen waarom dit een denkfout is? Ik heb gezegd dat je IK BEN Aanwezigheid de Bewuste Jij naar de materiële wereld zendt om te ervaren hoe het is om de wereld van binnenuit te ‘zien’. Om af te dalen naar de materiële wereld, moet de Bewuste Jij een rol bepalen waardoor het met deze wereld in wisselwerking kan treden. De Bewuste Jij heeft volledige vrije wil om te bepalen hoe deze rol wordt, het heeft zelfs het recht om de rol te bepalen op grond van de illusie van scheiding. Dit doen is geen zonde, het is niet fout en het is niet slecht. Het gevolg is echter dat het moeilijker wordt voor de Bewuste Jij om zich van deze rol bewust te worden.

Kun je zien waarom dit zo is? Stel je voor dat je een rol bepaalt die op de geest van Christus gebaseerd wordt. Als de rol eenmaal volledig bepaald is, zal de Bewuste Jij door het vergeten gaan. Je zult de wereld nu vanuit het mentale kader van de rol zien (ja, zelfs de rol die bepaald wordt op basis van de geest van Christus, zal je een beperkt perspectief geven). Toch zul je tenminste enig gevoel hebben dat de waarneming die je hebt, niet volledig of accuraat is. Je zult het gevoel hebben dat er meer is dat je moet begrijpen of ‘zien’ over het leven dan wat je op dit moment ziet. En daardoor kun je er nooit volledig van overtuigd zijn dat je waarneming van de wereld de allerhoogste werkelijkheid is. Met andere woorden, je zult er nooit helemaal van overtuigd zijn dat je op het uiterlijk kunt beoordelen, je zult naar het hogere oordeel van de Christusgeest streven. Zoals ik zei:

Ga in uw oordeel niet op de schijn af, maar laat uw oordeel rechtvaardig zijn. (Johannes 7:24)

15 U oordeelt met menselijke maatstaven, maar ik oordeel over niemand.
16 En wanneer ik toch een oordeel vel, is mijn oordeel betrouwbaar, omdat ik niet alleen ben, maar samen met de Vader die mij gezonden heeft. (Johannes 8)

Kun je zien wat ik trachtte te onderwijzen met deze passages? Ik zei dat mensen die nog niet begonnen waren te erkennen dat er een werkelijkheid buiten hun mentale kader ligt, onvermijdelijk naar het vlees zullen oordelen. Ze zullen oordelen op grond van hoe de wereld eruit ziet in hun mentale kader en ze beseffen niet dat wat ze zien van binnen het kader niet de realiteit is, het is maar een verschijnsel. Daardoor is wat ze zien niet echt, het is een mentaal beeld dat geschapen werd vanuit de geest van de antichrist.

Kun je de ironie hiervan inzien? Mensen die verblind worden door de illusie van de antichrist kunnen de realiteit niet zien, ze zien enkel een mentaal beeld, een verschijnsel. Ze zijn er absoluut van overtuigd dat deze luchtspiegeling echt is. En daardoor geloven ze dat ze kunnen beoordelen wat echt en onecht is op grond van verschijnselen die helemaal onecht zijn.

Kun je zien hoe dit mechanisme aanleiding heeft gegeven tot het verkeerde pad naar verlossing? Het laat mensen denken dat het pad naar verlossing is door het gezag van hun specifieke illusie te vestigen. De gevallen wezens denken dat ze de mensen op aarde zo ver kunnen krijgen dat ze hun illusie accepteren, dan zal God het een blijvend bestaan op deze wereld moeten toestaan. Ze proberen angst voor de dood te verlichten door juist de verschijnselen te gebruiken die aanleiding geven tot de angst. Ze proberen de hele wereld van vorm en God in hun kleine mentale kadertjes te passen. ze proberen onsterfelijk te worden door sterfelijkheid op te tillen naar de schijn van onsterfelijkheid.

Ik besef dat dit lastig is om te begrijpen, maar kun je op zijn minst de noodzaak beginnen te voelen voor een verschuiving in perspectief? Er is iets dat helemaal onrealistisch is door te denken dat je een rol kunt ingaan met de opzettelijke bedoeling om een beperkt perspectief op de wereld te krijgen en als je dan eenmaal in die rol zit, wat je dan eigenlijk ziet, de volheid van wat er te weten valt over de wereld is. Het is alsof je door een microscoop kijkt om het binnenste van een mierenhoop te bekijken en toch geloven dat de microscoop je ook de realiteit van de meest afgelegen melkwegen kan tonen.

Je moet nu de meest basale van alle menselijke keuzes onder ogen zien, de keus tussen leven en dood. Want waarachtig, in dit artikel heb ik je voor leven en dood geplaatst. Dus zul je kiezen om je huidige waarneming van de wereld te verdedigen, erop staan dat het accuraat moet zijn en naar manieren zoeken om dit te bewijzen? Of stap je op de weg naar Christus en begin je naar manieren te zoeken om ‘buiten je mentale kader te kijken’ en een breder perspectief op de wereld te krijgen? Blijf je blindelings de verkeerde leraren van de dood volgen, of stel jij je geest open voor de echte leraren in het leven?

Concept 16: Hoe je buiten je waarneming om begint te gaan

Hoe kun je beginnen te ontsnappen aan de catch-22 die door je rol voorgesteld wordt? Welnu, je moet op een punt komen dat je de noodzaak ziet om buiten de rol om te gaan. Eén manier om op dat punt te komen is door de tweede wet van de thermodynamica – de school van de harde klappen – die je gesloten mentale kader zal afbreken. Dit komt omdat elk mentaal kader dat gebaseerd wordt op de geest van de antichrist weerstand zal opwekken en hoe meer weerstand je biedt, hoe meer weerstand je opwekt. Op den duur zal de weerstand groter worden dan je kracht om het te weerstaan en je gevoel voor equilibrium, je gevoel dat je de dood te slim af bent geweest, stort in.

Gewoonlijk zal een dergelijk afknappen, de mensen het besef geven dat er iets moet veranderen, maar vanwege de vele verkeerde leringen die door de gevallen wezens verspreid zijn, begrijpen maar weinig mensen wat er precies veranderen moet. Daardoor gaan mensen in een patroon om ergens bij weg te komen en dit creëert juist weer een cyclus van toenemende weerstand. De echte manier om uit het oude patroon te komen, is door te beseffen wat er in jouw wereldbeeld veranderen moet, de manier waarop jij het leven waarneemt. Juist de manier waarop je het leven ziet, wekt de weerstand op, dus tot je waarneming verandert, zal er niets echt veranderen.

Dus hoe verander jij je waarneming? Er zijn twee manieren:

1. Zelfobservatie. Je kunt de redenerende geest naar jezelf en je overtuigingen laten kijken en daarna beginnen vragen te stellen of je waarneming van de wereld accuraat en consistent is. Bijvoorbeeld, in middeleeuwse tijden, accepteerden de meeste mensen kritiekloos dat het leek of de aarde plat was. Maar een paar mensen gebruikten de redenerende geest om deze waarneming te betwijfelen en kwamen tot de slotsom dat het algemeen geaccepteerde waarneming niet accuraat kon zijn. Eén moedig persoon ging toen de niet in kaart gebrachte oceaan op om te bewijzen dat zijn redenering juist was.

2. Je kunt gebruik maken van de bekwaamheid van de Bewuste Jij om zich overal te projecteren waar het zich maar voor kan stellen. Je kunt beginnen met je inzicht in je IK BEN Aanwezigheid te vergroten tot je in staat bent uit je mentale kader te stappen en ten minste een glimp op te vangen van hoe de wereld eruit ziet vanuit het perspectief van je Aanwezigheid. Dit zal je dan een zeer waardevol referentiekader geven, omdat een dergelijke mystieke ervaring waarschijnlijk niet gekleurd wordt door het mentale kader dat je redenerende geest is.

Door beide middelen in combinatie te gebruiken, kun je geleidelijk de onnauwkeurigheden en inconsistenties zien van je huidige mentale kader. Je kunt vervolgens je mentale kader uitbreiden tot je het perspectief krijgt van de Christusgeest. Je beseft dan dat de Bewuste Jij meer is dan je mentale kader, wat betekent dat je Bewuste Jij niet ophoudt te bestaan als het zijn mentale kader opgeeft, als het het gescheiden zelf laat sterven.

Zie je waarom dit belangrijk is?

Concept 17: de ultieme catch-22

De Bewuste Jij is zuiver gewaarzijn, maar wanneer het een rol creëert gebaseerd op de illusie van scheiding, verliest het het gewaarzijn dat het puur gewaarzijn is. We zouden misschien kunnen zeggen dat de Bewuste Jij ophoudt bewust te zijn en zijn ware aard en oorsprong vergeet. Daarom kunnen mensen die niet de ervaring hebben gehad van puur gewaarzijn de leringen over de Bewuste Jij ontkennen of er over ruziën. Als je eenmaal zuiver gewaarzijn ervaren hebt, zie je dat er niets is om ruzie over te maken. Je zou de Bewuste Jij andere namen kunnen geven en je zou het op andere manieren kunnen beschrijven, maar je hebt ervaren dat er behalve een willekeurig gescheiden zelf – elk zelf dat een specifieke vorm heeft – zuiver gewaarzijn is. Daardoor weet je dat de echte sleutel om de realiteit te kennen is door te stoppen en te ruziën op het niveau van woorden en in plaats daarvoor je naar het eenzijn met je Aanwezigheid projecteren.

Het vergeten van het zuivere gewaarzijn maakt je onderworpen aan de angst voor de dood. Je denkt dat als je een specifiek zelf bent, je zou kunnen sterven – wat echt is in die zin dat geen enkele vorm ooit permanent kan zijn – en om met deze angst om te gaan, versterk jij je gescheiden zelf en probeert hem te perfectioneren volgens de maatstaf die door de geest van de antichrist bepaald wordt. Je gaat geloven dat het gescheiden zelf permanentie kan bereiken, dat hij onsterfelijk kan worden, en dit is juist waar de gevallen wezens hun voordeel mee hebben gedaan door een verkeerd pad naar verlossing te definiëren. Ze beloven dat als je hen volgt, het gescheiden zelf onsterfelijk zal worden, hij zal naar het koninkrijk van God mogen.

De naakte waarheid is natuurlijk dat het gescheiden zelf moet sterven en de Bewuste Jij ‘herboren’ moet worden in hetzelfde zuivere gewaarzijn dat het had voor het de eerste keer afdaalde. Daarom zei ik dat, tenzij je als kleine kinderen wordt, je op geen enkele manier het koninkrijk zult binnengaan. Ik zei ook dat enkel het zelf dat uit de hemel afgedaald is, terug naar de hemel kan ascenderen. En daarom zei ik dat als jij je – gescheiden – leven tracht te behouden, het zult verliezen, maar als je bereid bent het te verliezen om mijnentwil – bereid bent het gescheiden zelf te verliezen om terug te keren naar het eenzijn – je het eeuwige leven zult vinden. Enkel een vormloos zelf kan onsterfelijkheid bereiken en enkel de Bewuste Jij is vormloos.

Het probleem is dat wanneer je eerst begin te veronderstellen dat het zo is, je angst voor de dood zal voorkomen dat je de waarheid hiervan erkent. De reden hiervoor is dat zolang de Bewuste Jij zich nog identificeert met het gescheiden zelf, het zal geloven dat het toestemming geeft om het gescheiden zelf te laten sterven, het zelf zal sterven. Met andere woorden de Bewuste Jij die heeft vergeten dat het zuiver gewaarzijn is, zal denken dat als het zelf dat vorm heeft sterft, de Bewuste Jij ook ophoudt te bestaan. Het denkt dat als het geen gewaarzijn van een verschillend zelf heeft, het geen zelfgewaarzijn bezit.

Dit is een catch-22 die veel religieuze mensen en spirituele zoekers heeft laten struikelen. Is er een uitweg? Ja, maar niet door de rede. De ENIGE manier om hier uit te komen is dat de Bewuste Jij zichzelf begint te ervaren als zuiver gewaarzijn en dan zichzelf begint te zien als verlengstuk van de IK BEN Aanwezigheid. Wanneer de verschuiving in gewaarzijn gebeurt, zal de Bewuste Jij weten – door gnosis ervaren – dat het meer is dan enige vorm ook – enig zelf op deze wereld – en daardoor kan het niet aangetast worden door iets wat het op deze wereld ervaren heeft.

En zo kan de Bewuste Jij bereid worden om het gescheiden zelf te laten sterven, wetend dat het niet een verlies is maar een grote bevrijding. Je sterft niet, je verliest je zelfgewaarzijn niet, door het gescheiden zelf te laten sterven. In plaats daarvan zul je herboren worden in een hoger zelfgevoel met de IK BEN Aanwezigheid.

Maar hoewel de ultieme weg uit deze catch-22 is door zuiver gewaarzijn te ervaren, je eigenlijk grote vorderingen kunt maken door het vermogen tot redeneren te gebruiken om het essentiële verschil te begrijpen tussen een zelf dat gebaseerd wordt op scheiding en een zelf dat gebaseerd wordt op eenzijn. Door dit te doen, kun jij het ene vermogen bevrijden dat de sleutel is om je buiten je huidige mentale kader te projecteren, namelijk je verbeeldingskracht.

Concept 18: Het verschil tussen projecteren in of projecteren op

Wat is de bedoeling van het bestaan van de Bewuste Jij? Het is de IK BEN Aanwezigheid een open deur te geven naar de materiële wereld. Door deze deur, kan de Aanwezigheid zijn unieke individualiteit uitdrukken en het kan de materiële wereld van binnenuit ervaren. Omdat de IK BEN Aanwezigheid de ervaringen die de Bewuste Jij in de materiële wereld verwerkt, leert de Aanwezigheid en groeit in zelfgewaarzijn. Je verwerkte ervaringen worden dan onderdeel van wat wij het causale lichaam hebben genoemd, wat de som is van de ervaringen in de materiële wereld.

Dit houdt in dat het echte leerproces in de Aanwezigheid plaats heeft. Ik besef dat je zult denken dat je de ervaring ook verwerkt met de uiterlijke lagere geest en ervan leert. Maar de werkelijkheid is dat dit leren gebaseerd wordt op de beperkte waarneming die je hebt in je rol, je mentale kader. Daardoor vindt het echte tijdloze leren plaats in de Aanwezigheid, omdat de Aanwezigheid boven de dualiteit, boven de illusie van scheiding, staat.

De Aanwezigheid leert wanneer de Bewuste Jij een ervaring heeft die de Aanwezigheid niet in het spirituele rijk kan hebben. Dit heeft twee consequenties:

  • Welke ervaring de Bewuste Jij ook op deze wereld heeft, de Aanwezigheid ervan kan leren. Wat betekent dat er niets is dat je zou kunnen doen op deze wereld wat een zonde is voor de Aanwezigheid. De materiële wereld is net een zandbak. En alles wat je hier kunt doen, zal gezien worden als een leerervaring door de Aanwezigheid. De Aanwezigheid zou nooit het verlengstuk van zichzelf voor iets wat de Bewuste Jij verkiest te doen, oordelen of vervloeken.

Dit betekent niet dat de Aanwezigheid zou kiezen dat te doen, maar de Aanwezigheid erkent dat als je eenmaal naar deze wereld bent afgedaald, de Bewuste Jij de beslissingen zal moeten nemen op grond van zijn beperkte waarneming. En daardoor zou het misschien beslissingen nemen die de Aanwezigheid niet zou nemen vanuit zijn bredere perspectief. Dus voor de Aanwezigheid zou niets wat je ooit zou kunnen doen, slecht zijn. Het zou gedaan worden vanuit een staat van onwetendheid en het zou in een rijk gedaan worden waar niets permanent is. Daardoor heeft het geen gevolgen wat de Bewuste Jij doet; maar wat de Aanwezigheid ervan leert, is belangrijk.

  • De Aanwezigheid weet dat ongeacht wat je misschien zou kunnen doen op deze wereld, de Bewuste Jij nooit permanent in die vorm vast kan blijven zitten, nooit aan een keuze gebonden raken. De Aanwezigheid leert door de wereld vanaf de binnenkant te bezien, van binnen een bepaalde situatie. Als de Aanwezigheid moet leren, moet de Bewuste Jij zich in diverse situaties projecteren op deze wereld. De Aanwezigheid maakt zich er niet druk over om de Bewuste Jij te beoordelen omdat het dit doet. Wanneer de Aanwezigheid heeft geleerd wat hij wil leren van een gegeven situatie, wil de aanwezigheid gewoon dat de Bewuste Jij zichzelf uit die situatie projecteert in een andere. Met andere woorden de Aanwezigheid wil nooit dat de Bewuste Jij vast raakt in welke situatie ook.

Dus we zouden kunnen zeggen dat het de taak is van de Bewuste Jij om deze wereld in te gaan door te vergeten dat het zuiver gewaarzijn is – en dan weer te ontwaken voor de realiteit dat het zuiver gewaarzijn is. Je gaat uit zuiver gewaarzijn bij de uitademing en je keert terug naar zuiver gewaarzijn bij de inademing. Dus wat is de sleutel om naar zuiver gewaarzijn terug te keren? Het is het verschil herkennen tussen je in een situatie projecteren en een mentaal beeld op een situatie zonder er in te gaan.

Ik heb gezegd dat de Aanwezigheid leert van al je ervaringen, maar de Bewuste Jij leert ook. Toch moet de Bewuste Jij één les leren, namelijk dat het zichzelf naar elke ‘plek’ of rol in de wereld van vorm kan projecteren zonder er in vast te komen zitten. Waar jij je in kunt projecteren, kun jij je ook weer uit projecteren en het zuivere gewaarzijn van de Bewuste Jij zal niet veranderd worden door iets op deze wereld. Met andere woorden, de Bewuste Jij leert door ervaring dat geen enkel verschijnsel op de materiële wereld de kracht heeft om het zuiver gewaarzijn van de Bewuste Jij te veranderen. Wanneer je dit leert, kan de Bewuste Jij beslissen om zijn ‘leven’ op deze wereld op te geven om zich weer bij de Aanwezigheid te voegen in het onsterfelijke leven van het spirituele rijk.

Dus mijn punt is dat de Bewuste Jij leert zich in een situatie te projecteren, zich er een poosje mee te identificeren en dan weer ontwaken uit deze identificatie. En wanneer de Bewuste Jij doet waar het voor ontworpen is, het gebruik zal maken van zijn bekwaamheid om zich in elke situatie te projecteren, hem van binnenuit te ervaren tot de Aanwezigheid genoeg van die ervaring heeft gehad, waarna de Bewuste Jij zich in een andere situatie projecteert.

Maar wanneer de Bewuste Jij beslist een rol te bepalen die gebaseerd wordt op de illusie van scheiding, vindt er een subtiele verandering plaats. Zie je, de reden dat de Bewuste Jij zich naar elke willekeurige situatie kan projecteren, is dat het puur gewaarzijn is – en als zodanig kan het naar elke ‘plek’ op de wereld van vorm gaan. Wanneer de Bewuste Jij het gewaarzijn verliest dat het zuiver gewaarzijn is, kan het zich niet meer naar situaties projecteren en ze van binnenuit ervaren. In plaats daarvan creëert het je gescheiden zelf en daarna creëert het een mentaal beeld door dat gescheiden zelf. Als dit beeld eenmaal geschapen wordt, projecteert de Bewuste Jij vervolgens het beeld op de wereld.

Ik weet dat dit subtiel kan lijken, maar het is in feite een fundamentele verandering. Wanneer de Bewuste Jij zich in een situatie projecteert, kan het snel ervaren dat het niet de situatie is, dat het meer dan de situatie is. Maar wanneer je een gescheiden zelf creëert, ervaar je de materiële wereld niet meer door je binnen situaties te projecteren. In plaats daarvan creëer je een mentaal beeld in je eigen geest en dan projecteer je het beeld op een bepaalde situatie. Dus wat je ervaart, is niet de wisselwerking tussen de Bewuste Jij en de situatie. In plaats daarvan ervaar je het resultaat van de wisselwerking tussen het mentale beeld en de situatie.

Als grove illustratie, de eerste optie is te vergelijken met dat je naar een bioscoop gaat om een film te zien. Je bent de Bewuste Jij die zich in de bioscoop projecteert en je kijkt rechtstreeks naar de film. De film geeft je een beperkt perspectief, maar je ervaart het tenminste rechtstreeks. De tweede situatie om door mentale beelden te ervaren,dan is het alsof je iemand naar de bioscoop stuurt met een mobiel. Je kunt de film enkel ‘ervaren’ door je vriend vragen te sturen via sms’jes en hij kan ze enkel met ja of nee beantwoorden. Met andere woorden, de vragen die je kunt stellen, worden niet gebaseerd op de directe ervaring van de film, maar op je mentale beeld van waar jij denkt dat de wereld over gaat.

Zie je het punt? Het is de bedoeling dat de Bewuste Jij ervaringen op deze wereld heeft. Het krijgt ervaringen door zich in een situatie te projecteren en de wereld van uit die ‘rol’ of situatie waar te nemen. Maar wanneer de Bewuste Jij begint beelden te projecteren, ervaart het situaties van buitenaf en neemt ze enkel door het beeld waar. De Bewuste Jij zal hier niet van leren en de IK BEN Aanwezigheid ook niet. Daardoor breekt dit je hele reden om er te zijn af.

Dus wat is de sleutel om de catch-22 te overwinnen? Het is beseffen dat de Bewuste Jij nooit echt zijn les zal leren zolang het mentale beelden op de wereld projecteert. De Bewuste Jij zal pas bevrijd worden uit zijn mentale kader wanneer het bereid wordt om weer gebruik te maken van zijn vaardigheid om zich in en uit situaties te projecteren. Dat is de enige manier waarop de Bewuste Jij zijn vaardigheid opnieuw kan ontdekken om zich in de Aanwezigheid te projecteren en het perspectief van de Aanwezigheid krijgen. En dit externe referentiekader is de ENIGE manier waarop de Bewuste Jij in staat zal zijn om zich permanent af te scheiden van het gescheiden zelf en opnieuw weer accepteren dat het zuiver gewaarzijn is.

Concept 19: de rol van verbeeldingskracht

Om volledig te begrijpen hoe de Bewuste Jij zichzelf in en uit situaties projecteert, moeten we de rol van verbeeldingskracht begrijpen. Hoe wordt de Bewuste Jij zich ervan gewaar dat het zich bijvoorbeeld in een rol die in Maitreya’s Mysterieschool bepaald is, kan projecteren? Het doet dit door zijn redeneringsvermogen te gebruiken om zijn kennis uit te breiden dat die rol bestaat. Deze kennis wordt dan de basis voor de Bewuste Jij om zich te verbeelden hoe het zou zijn om de wereld vanuit die rol te ervaren. En juist deze verbeeldingskracht wordt de ‘brug’ waarover de Bewuste Jij zich dan in die rol kan projecteren.

Als je eenmaal in die rol zit, zie je de wereld vanuit die rol en je verliest zicht op het grotere perspectief. Dus hoe word je weer wakker en begin je de vaardigheid van de Bewuste Jij te gebruiken om zich buiten je huidige rol te projecteren? De sleutel is door te beseffen dat de Bewuste Jij zich ENKEL kan projecteren in iets wat het zich kan voorstellen.

Daarom vormt het bewustzijn van de antichrist een catch-22 – het beperkt je visie, je verbeeldingskracht. Het maakt je zelfs bang om je verbeelding te gebruiken om verder te gaan dan het door jouw geaccepteerde gezag, zoals religie, een politieke filosofie of het materialisme. Als je niet het gewaarzijn hebt dat er een andere manier is om naar het leven te kijken dan je vanuit je huidige mentale kader waarneemt, hoe kun jij je dan verbeelden dat het mogelijk was om de wereld vanuit een ander perspectief te bekijken? En als jij je niet kunt verbeelden dat er een ander perspectief bestaat, hoe kun jij je er dan in projecteren?

Je kunt jezelf niet in niets projecteren. Dit trachten te doen zou je angst voor de dood meer vergroten dan jij aankan. Je kunt je enkel in ‘iets’ projecteren, wat betekent dat je een concept moet hebben van dat iets. Je gebruikt dan dit concept – door redeneren verkregen – als fundament om je te verbeelden hoe het zou zijn om erin te zitten.

Zie je het verschil? Wat jij je door redeneren vormt, is een mentaal beeld. Bijvoorbeeld, sinds we begonnen met de leringen over de IK BEN Aanwezigheid inde jaren (19)30 begonnen uit te geven, hebben vele studenten mentale beelden gevormd van hoe hun mentale IK BEN Aanwezigheid eruit ziet. Toch is dit nog steeds ‘kennen’ vanaf een afstand, kennen door het filter van het beeld. Er is niet beslist iets verkeerd hieraan, omdat het een noodzakelijke fase is. Je moet een mentaal concept hebben voor je jouw verbeelding kunt gebruiken om de volgende stap te doen.

De volgende stap is dat jij beslist om verder te gaan dan het concept en de omstandigheid rechtstreeks van binnenuit te ervaren. Dus voor jij je in de Aanwezigheid kunt projecteren, moet je twee dingen doen:

  • Je moet het vermogen om te redeneren gebruiken om de noodzaak te begrijpen om een referentiekader te krijgen buiten je huidige mentale kader. Dit artikel zal je de concepten geven die je nodig hebt om dit te doen.
  • Vervolgens moet je jouw verbeeldingskracht gebruiken om voor je te zien hoe je IK BEN Aanwezigheid eruit ziet. Met andere woorden je moet beginnen jezelf te verbeelden als een wezen buiten jouw rol, je mentale kader, en in plaats daarvan je te verbeelden dat jij eigenlijk in de Aanwezigheid bent. Het is deze verbeeldingskracht die een onzichtbare brug vormt – een brug naar de vrijheid – waar de Bewuste Jij overheen kan gaan vanuit het mentale beeld naar de directe ervaring van je Aanwezigheid.

Maar om erover heen te gaan, moet je iets doen dat noch dit artikel noch een goeroe voor je kan doen, namelijk dat je niet je kennis over de IK BEN Aanwezigheid een mentaal beeld laat worden dat je aanbidt in plaats van de echte God van je directe ervaren van de Aanwezigheid. Dus je moet het beeld gebruiken langs het spoor van het beeld, maar verder dan het beeld zelf. Door het spoor van je verbeeldingskracht zo te gebruiken, kun je een plotselinge verschuiving – een kwantumsprong in gewaarzijn – ervaren waarbij je nu echt de wereld van binnenuit de Aanwezigheid ziet – of elke andere plek buiten je mentale kader.

En ENKEL wanneer jij jezelf ervaart als bestaand, als zelfgewaarzijn bezittend, om buiten het mentale kader te zijn, kun je de catch-22 van beperkte waarneming verbreken! Het probleem is natuurlijk dat veel mensen bedrogen zijn of bang gemaakt om hun verbeeldingskracht te gebruiken of zelfs de noodzaak te ontkennen om een referentiekader te krijgen van buiten deze wereld en het bewustzijn van de antichrist. En laten we nu eens kijken naar één van de slimste complotten om mensen zo ver te krijgen dat ze hun verbeeldingskracht beperken.

Concept 20: De illusie van de plaatsvervangende boetedoening

Wanneer de Bewuste Jij beelden op de wereld, zichzelf, God en andere mensen gaat projecteren, heeft het niet meer de directe ervaring. Het heeft een plaatsvervangende ervaring en dit is precies wat je kwetsbaar maakt om bedrogen te worden door een van de vele verkeerde wegen te volgen die door de gevallen wezens bepaald zijn.

Bedenk dat het heel belangrijke idee in het algemene christendom de plaatsvervangende boetedoening is. Mensen hebben gezondigd, maar ze kunnen zich niet van de zonden bevrijden, dus hebben ze Jezus nodig om ‘voor hun zonden te betalen met zijn bloed aan het kruis’ om bevrijd van die zonden te worden. Er zijn natuurlijk veel andere versies waarin een ‘verlosser’ van buitenaf of goeroe iets voor jou moet doen – in plaats van je in staat te stellen de noodzakelijke stappen zelf te doen.

De enige reden dat mensen geloven in deze plaatsvervangende boetedoening is dat ze een plaatsvervangende ervaring hebben door de mentale beelden die gebaseerd worden op de illusie van scheiding. De ENIGE manier eruit is dat je begint vragen te stellen over de manier waarop jij de wereld waarneemt, zodat je geleidelijk naar ‘zuiver gewaarzijn’ kunt terugkeren, waar ik naar verwees toen ik zei dat je als een klein kind moet worden of sprak over degenen die ‘ogen hebben om te zien’.

Nu volgt nog een ander subtiel punt. Er is niets inherent verkeerd aan van zichzelf gewaarzijnde wezens die de scheiding ingaan. Het is niet een noodzakelijke stap, maar een mogelijke stap in overeenstemming met de Wet van Vrije Wil Daardoor het is het zelfs niet eens ‘zonde’ in de ogen van God. Het is gewoon een keuze die moeilijk ongedaan kan worden gemaakt omdat als je eenmaal gescheiden bent, je alles door het schijnbare filter van de basisillusies van scheiding zult zien. Wanneer je een gele bril op hebt, ziet de lucht er echt groen uit.

Zie je dat scheiding geen zonde is, maar de illusie van scheiding je geneigd maakt te geloven in het concept zonde? Het is zo gemakkelijk te geloven dat als je enkel vermijdt, wat je religie als zonde beschouwt, dan zul je gegarandeerd naar de hemel gaan.

Maar doe nu een stap achteruit om naar het bos te zien in plaats van de bomen. Wat is het subtiele effect van het hele bewustzijn van zonde? Het zorgt ervoor dat je jouw aandacht op je handelingen richt. Maar wat heeft ervoor gezorgd dat je van je leraar scheidde? Dat je een ander bewustzijnsstaat inging, namelijk het bewustzijn van scheiding. Dus denk je dat je door je te concentreren op je handelingen in plaats van om je bewustzijn proberen te veranderen – door naar de balk in je eigen oog te kijken, zoals ik 2000 jaar geleden zei – je eigenlijk zal redden? Nee, de ENIGE weg naar verlossing is je bewustzijn veranderen door jezelf te accelereren voorbij de illusie van scheiding.

Hoe overwin je zonde? Nu, niet door de gevallen wezens te volgen. Wat zij je willen laten geloven, is dat om te compenseren voor de uiterlijke handelingen in het verleden, je nu bepaalde uiterlijke handelingen moet verrichten. Je hebt een zonde begaan in het verleden en om dat te compenseren, doe je wat je religie je zegt, waaronder je religie aan anderen ‘opdringen’. Maar hoe kan één handeling overwonnen worden door een andere? Voor iedere actie is er een reactie – dit is een natuurkundige wet. Dus zolang je jouw handelingen in het verleden tracht te compenseren door nu handelingen te verrichten, zet jij jezelf vast in de eindeloze spiraal van actie-reactie, wat wij de dualistische strijd noemen.

Wat is de uitweg? Je stopt met handelen door op te houden mentale beelden op jezelf te projecteren en de wereld. In plaats daarvan keer je terug naar puur gewaarzijn. Hoe kun je dit doen? Er is maar één manier. Je moet je er weer van gewaar worden dat de Bewuste Jij een spiritueel wezen is die niet beperkt wordt of bepaald door iets op deze wereld. En je moet opnieuw leren hoe je bewust gebruik maakt van de vaardigheid om je buiten je huidige zelf te projecteren, zodat je rechtstreeks kunt waarnemen hoe de wereld eruit ziet wanneer je niet door het filter van het gescheiden zelf kijkt. Er is geen enkele andere manier, die was er al nooit en zal er ook nooit zijn.

Kun je voelen wat ik hier probeer over te brengen? Ik heb gezegd dat je zeker vooruitgang kunt boeken door de rede te gebruiken, maar er is een grens aan hoe ver de rede je kan brengen. Er zijn veel mensen op deze wereld die decennia, zelfs levens lang, religieuze of spirituele leringen hebben bestudeerd en ze begrijpen de concepten uitstekend. Maar begrijpen – waardoor jij jezelf ziet als onderwerp die een voorwerp in de verte waarneemt – zal je enkel maar tot zo ver brengen in de richting van het Christusschap.

Er is geen plaatsvervangende manier om persoonlijk Christusschap te bereiken. Het is een kwestie van de Bewuste Jij die ontwaakt uit een rol die het heeft aangenomen – die elk zelfgevoel dat het heeft opgebouwd op deze wereld laat sterven – en dan terugkeert naar het zuivere zelfgewaarzijn waarmee het naar deze wereld afgedaald is. Je kunt dit proces niet begrijpen, maar je kunt het enkel ERVAREN. En je ervaart het door de onderwerp-voorwerp barrière te transcenderen door gnosis. Gnosis is wanneer de Bewuste Jij zich in een situatie projecteert en het rechtstreeks ervaart. Daardoor is het Christusschap wanneer de Bewuste Jij zich in de IK BEN Aanwezigheid projecteert en de wereld ervaart – terwijl ze nog steeds gezien wordt door het fysieke lichaam – de manier waarop de Aanwezigheid het van zijn hogere perspectief ziet.

Wanneer je bewust jezelf als zuiver gewaarzijn ervaart, besef je dat het gehele concept zonde een verzinsel is dat uit de geest van de antichrist gecreëerd werd. Het is een poging om je gevangen te houden op deze wereld en je zo ver te krijgen dat je de gevallen wezens volgt die de goden willen zijn op deze wereld. Daardoor is het nutteloos om te proberen te compenseren voor eerdere zonden. In plaats daarvan moet je juist het bewustzijn transcenderen dat er voor gezorgd heeft dat je de eerdere keuzes gemaakt hebt en wanneer je dat doet, transcendeer je ook de zogenaamde zonde.

Zoals Master More heeft uitgelegd, kan karma gezien worden als een mentaal beeld dat je op het Ma-terlicht projecteert, een beeld dat door de geest van de antichrist gecreëerd werd. Je hoeft niet te compenseren voor wat je in het verleden hebt geprojecteerd door nu een ander beeld te projecteren. Je moet nu beseffen dat het Ma-terlicht de ingebouwde vaardigheid heeft om naar haar zuivere staat terug te keren. Daardoor is alles wat jij moet doen het bewustzijn transcenderen waarin je beelden geprojecteerd hebt op de wereld. Wanneer JIJ naar puur gewaarzijn terugkeert, bevrijd jij ook het Ma-terlicht om naar haar zuivere staat terug te keren.

Wanneer je beelden op de wereld projecteert, denk je dat jij de ‘doener’ bent, en dit maakt je gevoelig om te geloven dat omdat je de doener in het verleden was, je nu de ‘ongedaanmaker’ moet zijn.  Maar de enige echte uitweg is beseffen dat je niet de doener bent, nog de ongedaanmaker. Je moet gewoon stoppen met beelden projecteren en het Gods heerlijke wet mogelijk maken alles naar zijn zuivere staat terug laten keren.

De gevallen wezens hebben het concept van de epische strijd geschapen, een strijd tot de dood erop volgt tussen goed en kwaad, God en de duivel. En het belangrijkste idee dat ze op je trachten te projecteren, is dat je iets fout gedaan hebt, maar dat je dat kunt compenseren door de kant van de krachten van het licht in de epische strijd te kiezen. Ze projecteren ook dat er een eindoverwinning is die gewonnen moet worden en dat de tijd om deze overwinning te behalen net om de hoek ligt.

Wanneer je dit vanuit het perspectief van je IK BEN Aanwezigheid of een spirituele leraar ziet, zie je dat dit een illusie is. Zoals ik gezegd heb, de epische strijd gaat tussen twee groepen gevallen wezens, waarvan beide absolute dominantie over deze wereld zoeken. Daardoor is er geen eindoverwinning te behalen. In feite is de ENIGE manier voor de Bewuste Jij om de strijd te overwinnen door gewoon te stoppen met strijden. Je doet dit wanneer je ontwaakt in je ware identiteit als zuiver gewaarzijn, als de open deur voor je Aanwezigheid. Terwijl dit gebeurt, zie je dat niets op deze wereld je zuivere gewaarzijn kan veranderen of beperken.

Zie je de belangrijke dynamiek hier? Het is de bedoeling dat de Bewuste Jij zich op aarde projecteert en het is de bedoeling om dit zuivere gewaarzijn te verliezen, waardoor het een open deur wordt voor de Aanwezigheid – wat betekent dat je nu de werken kunt doen die ik gedaan heb en zelfs nog grotere. Door uit het zuivere gewaarzijn te gaan, vestig je een ankerpunt op deze wereld. En door weer te ontwaken in dat zuivere gewaarzijn, word je de open deur, zodat je kunt doen wat de Boeddha, Krishna, ikzelf en andere spirituele leraren gedaan hebben, namelijk de uitweg uit de illusie tonen.

Wat de duivel, Satan en de krachten van de antichrist willen dat je gelooft, is dat je niet gewoon weg kunt lopen uit de strijd, je kunt niet gewoon weglopen van de eerdere keuzes. Maar wat ze echt willen dat je gelooft, is dat je gewoon niet bij HEN vandaan kunt lopen.

En wat alle echte spirituele leraren vanaf het begin der tijden hebben trachten over te brengen, is dat het de ENIGE manier om uit het menselijke dilemma te komen, inderdaad is door gewoon uit de strijd weg te lopen door naar zuiver gewaarzijn terug te keren. En je hebt zeker het recht om weg te lopen van wezens die niet naar zuiver gewaarzijn zullen terugkeren. Zij hebben het recht om door te gaan met wat zij doen, maar jij hebt geen verplichting om hen in de neerwaartse spiraal te volgen.

Dit is het echte pad naar Christus. Geen wezen kan terug naar de hemel ascenderen behalve het wezen dat uit de hemel neergedaald is. Zolang je doorgaat je als iets te zien wat gescheiden is van zuiver gewaarzijn, kun jij je niet plaatsen voor je ascensie. Op het moment dat je eindelijk elk ander zelfgevoel laat sterven en herboren wordt in het zuivere gewaarzijn van de Christusgeest, op dat moment zul jij je geplaatst hebben voor je ascensie.

Je hebt de vrije wil en niets wat jij zou kunnen doen met je vrije wil, zou kunnen veranderen wie je bent of je permanent scheiden van je IK BEN Aanwezigheid. Ongeacht hoe ver je misschien de wenteltrap zou afdalen in gescheidenheid, je kunt nooit zo ver afdalen dat je niet terug kunt keren. De echte leraren van Christus zullen je nooit vervloeken of je afschrijven als zijnde te ver heen voor verlossing. Waar je ook in bewustzijn naar afdaalt, er zal een leraar of lering zijn die je een manier zal bieden om je huidige bewustzijnsniveau te transcenderen. Het feit dat ik in de hel afgedaald ben na mijn dood aan het kruis, getuigt hiervan.

De echte leraren van Christus zullen nooit je vrije wil schenden. We volgen de wet dat wanneer de student er klaar voor is, de leraar verschijnt. Toch hebben velen verkeerd begrepen wat dit inhoudt. Velen hebben gedacht dat om student te worden van de geascendeerde meester je al iets bereikt moet hebben. Maar de realiteit is dat de beslissende factor niet je inzicht of verworvenheid is. In feite hoe meer inzichten mensen hebben, des te meer zijn ze ervan overtuigd dat hun waarneming van de wereld de realiteit is en dit sluit hun geest voor de leraar. Ze maken zich drukker over het verdedigen van hun huidige waarneming dat ons toe te staan hen naar een hogere waarneming te brengen.

Zo is de echte beslissende factor je openheid, je bereidheid om je waarneming te betwijfelen. Enkel wanneer je open staat om je naar het eenzijn te projecteren met de leraar, zul je een student zijn van de echte leraren. Tot je die openheid hebt, zul je de student blijven van de verkeerde leraren, die denken dat de realiteit door mentale beelden bepaald kan worden. Daardoor zitten ze vast – en proberen jou vast te zetten – in de nooit eindigende en nutteloze zoektocht om het ultieme mentale beeld te creëren, een beeld dat God gewoon als echt moet accepteren.

Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door mij. Niemand kan naar de Vader terugkeren dan door het zuivere, ongedeelde gewaarzijn van de IK BEN.

Je weet de echte weg naar Christus. Zul je het smalle pad lopen, of zul je doorgaan erop te staan de brede weg te volgen?

Noot: Klik hier (Afstemming op je Christuszelf) voor een simpele techniek  die je kan helpen een perspectief te krijgen buiten je mentale kader om.