Het Russische volk moet de beslissing nemen: wanneer krijgen we genoeg van dit lijden?

Vraag: Ik ben geneigd te denken dat iemand niet zomaar president van een vooral groot en in bepaalde opzichten invloedrijk land als Rusland wordt. Was het een deel van het Goddelijke plan van Vladimir Poetin om president van Rusland te worden of stond in het gevallen plan dat hij aan de macht zou komen? Wat was het hoogste en laagste potentieel van de regering van Poetin? Wat kon hij uiteindelijk tot stand brengen? En wat zijn de spirituele consequenties van zijn presidentschap voor hem als levensstroom? Kan hij weer op aarde incarneren? En wat moeten de Russen leren van zijn presidentschap?

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain, 2019 – Oekraïne:

De gevallen wezens hebben geen Goddelijk plan wel? Daarom was het geen deel van Poetins Goddelijke plan. Het kan wel een deel van het gevallen plan zijn, zoals je zegt. Maar de waarheid is dat de Russen de les moeten leren, zoals we al eerder hebben gezegd, dat zij de leiding moeten hebben over hun natie; zij moeten de verantwoordelijkheid nemen voor hun natie, zij moeten beslissen in welk land zij willen wonen.

Tot dusver is het Russische volk veel te veel bereid geweest om te lijden en hun heersers allemaal lijden over hen heen te laten brengen, iets wat eerlijk gezegd onnodig is gezien vanuit een karmisch standpunt, vanuit het standpunt van de geascendeerde meesters, vanuit menselijk standpunt. Er is geen karmische straf vanwege een ver verleden dat beveelt dat het Russische volk moet lijden, zoals ze hebben gedaan onder Ivan de Verschrikkelijke en later. Nu hebben de Russen wel karma gemaakt, voornamelijk als gevolg van de Sovjet-Unie. Maar er was geen oud karma dat zei dat ze de leiders moesten krijgen die ze hebben gehad.

En de waarheid is dus dat het Russische volk de beslissing moet nemen wanneer ze genoeg van dat lijden hebben. Wanneer willen ze een ander land waarin ze niet hoeven te lijden, zoals ze hebben gedaan – en zij een regering krijgen die niet hun lijden vergroot, maar het lijden verlicht. Dat is de les die ze moesten leren en die ze nog steeds moeten leren.

Het was dus niet nodig dat de gevallen wezens een grandioos plan moesten bedenken, omdat Poetin bestemd was om de leider van Rusland te worden. Maar na de val van de Sovjet-Unie was de bevolking van Rusland niet in staat om de beslissing te nemen dat zij een ander land wilden. Nu is dit wel begrijpelijk vanwege de zware onderdrukking in de tijd van de sovjets waar wij het over hebben gehad. De mensen werden zo vertrapt dat je niet kunt verwachten dat ze ineens overeind komen en de beslissingen nemen die mensen in democratische naties nemen, beslissingen die naties kunnen nemen die al decennialang een democratie zijn geweest.

Er was dus een vacuüm gecreëerd en er was veel verwarring in de negentiger jaren van de vorige eeuw. En die verwarring heeft ervoor gezorgd dat veel mensen in Rusland verlangden naar een sterkere, vastberadener leider, zodat zij geen beslissingen hoefden te nemen voor hun leiders of dat één leider de beslissingen voor hen nam. Vladimir Poetin is in dat vacuüm gestapt en heeft geprobeerd die rol te vervullen. Poetin is een gevallen wezens zoals ik heb gezegd, maar in lang niet in zo’n grote mate van slechtheid, als je het zo wil noemen, als Stalin en Lenin. Hij heeft een veel lagere rang dan zij. Hij vond het best wel moeilijk om in die rol te stappen, die rol te bedenken en uit te voeren.

En we zouden kunnen zeggen dat Stalin bijvoorbeeld een bepaald momentum aan meedogenloosheid had waardoor hij dit soort dictator kon zijn. Poetin heeft lang niet dat momentum. En eerlijk gezegd heeft Poetin niet echt de rol die hij speelt, bedacht of heeft daar de capaciteiten niet voor. Hij gaat mee met het momentum dat door de geschiedenis heen is gecreëerd door leiders die misbruik maken van hun volk, te beginnen bij Ivan de Verschrikkelijke en al die zeer vastberaden dictatoriale leiders die het Russische volk vetellen wat ze moet doen. En hij heeft de rol op zich genomen die de Russen in het leven hebben geroepen, die helemaal teruggaat tot in de tijd van de tsaren, omdat zij dachten dat de tsaar God vertegenwoordigde.

Nu denken de mensen niet meer zo, en maar heel weinig mensen denken in ieder geval zo over Poetin. Maar zij vinden wel dat hij persoonlijk charisma heeft, of iets mysterieus of het vermogen om de leider te zijn die zij denken dat hij is of willen dat hij is. In werkelijkheid is hij niet in het bezit van die capaciteiten. Hij is niet van dat formaat zou je kunnen zeggen, hoewel we dat woord niet in positieve betekenis kunnen gebruiken. Hij baseert zijn rol op een heel echte manier op een illusie. De mensen hebben dit mysterieuze om hun leiders heen opgebouwd en hij probeert die rol te spelen. En dat werkt tot op bepaalde hoogte voor de bevolking die hem niet kent. Maar hoe meer je in de buurt van Poetin komt, hoe meer contact je met hem hebt en weet wat er zich achter die façade afspeelt, dan geloof je niet in de illusie dat hij speciale krachten bezit, hoewel men wel een bepaald respect voor hem heeft, omdat men ziet dat hij een gewoon mens is net als iedereen. En men ziet dat hij nauwelijks die illusie in stand kan houden en die rol spelen. En steeds meer mensen onder de bevolking beginnen in te zien dat hij niet echt die sterke leider is en dat hij geen gevaarlijke leider is. Zij kunnen hem dat zeker vertellen en ervoor zorgen dat hij moet aftreden. Zij kunnen heel goed zonder hem. En steeds meer mensen beginnen zich te realiseren dat Rusland beter af is zonder hem.

Wat de status-quo in stand houdt en wat hem in leven houdt, is dat veel mensen in Rusland die droom nodig hebben dat Rusland een speciale natie is die een speciale rol op de wereld moet spelen en een speciale missie heeft. Zij voelen die behoefte, omdat Rusland vanwege de natuurlijke omstandigheden, de kou bijvoorbeeld, een moeilijk land is om in te leven. Er wordt dus een bepaalde hoeveelheid lijden veroorzaakt. Maar men moet ook beseffen dat veel van het lijden van de mensen, vooral op het platteland in de koudere streken, wordt veroorzaakt omdat de mensen werden gedwongen om daar naartoe te verhuizen in de tijd van de sovjets – om diverse redenen – maar soms om geen enkele logische, rationele reden. Als er een natuurlijke ontwikkeling was geweest, dan zouden de mensen daar zijn weggegaan, of er nooit naar toe zijn verhuisd om te beginnen, maar zij werden daartoe gedwongen. Dan zouden ze ergens gewoond hebben waar niet zoveel lijden nodig was.

En je kunt begrijpen dat wanneer ik in het algemeen zeg dat in de tijd van de sovjets de mensen niet de mogelijkheid hadden om te kiezen waar zij wilden wonen, wat voor werk zij wilden doen, wat voor soort leven ze wilden, de Russen een manier moesten vinden om onder die omstandigheden te leven. En dat deden ze onder andere door te geloven dat dit lijden een bepaalde bedoeling had, dat het een reden had. En omdat de mensen niet bereid waren om dit te onderzoeken en dit los te laten waren ze bereid om een regering te verdragen die hun lijden vergrootte in plaats van te doen wat een regering moet doen, namelijk het lijden van de mensen verlichten door een samenleving op te bouwen waarin de gewone bevolking persoonlijk een beter leven heeft in plaats van een kleine klasse van oligarchen en een bevoorrechte elite een beter leven te geven die de bevolking onderhoudt met hun werk.

Als er een soort ontwikkeling in Rusland was geweest, die ik graag in Rusland had gewild, dan zou de welvaart die nu is gekomen door de natuurlijke bronnen zoals olie en gas, onder de bevolking zijn verdeeld, zodat alle Russen een hogere levensstandaard hadden gekregen. En dan zou er veel nieuwe rijkdom bijgekomen zijn, en dan zou er veel meer creativiteit zijn, veel meer initiatieven genomen worden en veel meer economische groei komen, zodat er meer welvaart had kunnen komen voor de mensen.

Dit bestaat gedeeltelijk uit het herhalen van het patroon dat eeuwenlang in stand is gehouden door het Russische volk die een kleine machtselite van hen en hun arbeid laat profiteren, zodat de elite een luxueus leven kan leiden, maar de mensen in armoede leven. Dit houdt Poetin en zijn regeringsapparaat in leven en het Russische volk kan hier pas uitbreken als ze dit specifieke psychologische probleem, hun specifieke geschiedenis, onderzoeken en het besluit nemen: “Wij willen niet speciaal zijn door meer te lijden. Wij willen zelf een goed leven hebben. en wij willen speciaal zijn, zoals de geascendeerde meesters al vaker hebben gezegd, door ons af te stemmen op wie wij zijn en wat ons potentieel is, wat kunnen wij voor positiefs voortbrengen op de wereld? Hoe kunnen wij iets bijdragen met onze creativiteit in plaats van helemaal geen creativiteit te bezitten omdat wij zo moeten lijden?” Hoe kun je de wereld verbeteren met lijden. Je kunt de wereld verbeteren door je persoonlijke leven en het leven van je natie te verbeteren en dan misschien verder te kijken dan jouw natie. Maar je verbetert de wereld niet met lijden. Dat is niet mogelijk. Niemand heeft dat ooit gedaan. En jullie kunnen dat ook niet. En het is dwaas om te denken dat jij iets kunt wat niemand anders ooit heeft gedaan. En dat jullie op een bepaald moment zoveel hebben geleden omdat het voor de goede zaak is, is een illusie. En nu heb ik dit tegen het collectieve bewustzijn van Rusland gezegd en we zullen zien wat de Russen ermee doen.