Shakespeare, de toneelstukken van Shakespeare en het effect ervan op het collectieve bewustzijn

Vraag: Heeft Saint Germain de toneelstukken van Shakespeare geschreven als Francis Bacon?

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain, 2018 – Nederland:

Eh…., (tien seconden pauze). Je hoort even pauze, omdat de boodschapper er moeite mee heeft om precies te snappen wat ik probeer te zeggen, omdat het een lering is die moeilijk in woorden uit te leggen is. Dus het antwoord is in het kort: Nee, Francis Bacon heeft niet de toneelstukken van Shakespeare geschreven toen ik geïncarneerd was als Francis Bacon. Toen hij echter als Francis Bacon geïncarneerd was, was ik een auteur die veel schreef en ik heb met heel veel mensen gesproken. Ik was in feite in staat om heel veel mensen te beïnvloeden en heb hen een paar ideeën te geven die zij vervolgens in hun eigen gedachten verwerkten en sommigen gebruikten hun afstemming om die toneelstukken uiteindelijk te schrijven. Dus de waarheid is dat de toneelstukken van Shakespeare niet door één persoon zijn geschreven, maar door een groep mensen.

De naam Shakespeare, hoewel er een fysiek persoon was die als de auteur wordt beschouwd, was meer dan één persoon. De naam Shakespeare verwijst eigenlijk naar de Griekse tempel in Athene, die gewijd was aan Athena. Er was een groot standbeeld van Pallas Athena met een speer in haar hand waarvan de punt een juweel was. Op een bepaalde tijd ‘s morgens schenen de zonnestralen door een gat in de muur en raakten de punt van juwelen en de lichtschitteringen lieten het lijken alsof de speer schudde. Dit werd veranderd in de naam Shakespeare om aan te geven dat wanneer de goden de speer laten schudden, dit effect op het fysieke rijk zal hebben.

Die toneelstukken werden geschreven om een bepaald effect te creëren. Zij hadden ver verspreide, enorme, diepgaande effecten op het collectieve bewustzijn, niet zozeer toen ze werden geschreven, maar vooral later toen ze werden bestudeerd en steeds weer werden opgevoerd. Juist het feit dat zij nog steeds worden gespeeld, toont aan dat zij van universele waarde zijn, dat het universele ideeën en concepten zijn die de mensheid van tegenwoordig nog steeds aanspreekt. Dit toont tussen haakjes de waarde van een verhaal aan dat echte leringen bevat die feitelijk niet beslist tot in detail correct hoeven te zijn, zoals we hebben gezegd, want er was geen Prins Hamlet in Denemarken.

Om de lessen uit het toneelstuk van Shakespeare te kunnen halen, moet je natuurlijk je lineaire geest loslaten, omdat je met de lineaire gedachten natuurlijk zou kunnen zeggen: “Er was geen Prins Hamlet, dus Shakespeare was geen echte schrijver of boodschapper van een hogere waarheid. Einde verhaal – wij wijzen het af.” Je moet ook begrijpen dat de mensen, toen de toneelstukken van Shakespeare werden geschreven, niet zo verankerd zaten in hun lineaire, analytische denkwijze als de meeste mensen tegenwoordig. Zij hadden een andere bewustzijnsstaat. Toen keken ze niet zo naar de toneelstukken van Shakespeare als tegenwoordig. Dit betekent niet dat ze niet de moeite waard zijn, maar om echt de lessen eruit te halen, moet je ze op een intuïtieve manier benaderen, niet met de analytische geest. Dit is natuurlijk het geval met elke spirituele, esoterische lering, zou je kunnen zeggen. We hebben jullie tijdens deze conferentie heel duidelijk gezegd dat je niet je analytische gedachten moet gebruiken om te groeien; niet door kennis en begrip groei je, maar door iets te ervaren.

De toneelstukken van Shakespeare zijn niet zozeer bedoeld om de mensen een lering of een inzicht te geven, maar om mensen een ervaring te geven die hun bewustzijn kan veranderen.

Als we het vorige antwoord van Jezus nemen over hoe lang het kan duren voor een levensstroom evolueert, dan hebben veel van de levensstromen die op aarde zijn, de oorspronkelijke bewoners van de aarde, zoals wij ze hebben genoemd, er meer dan tweemiljoen jaar over gedaan om zich op deze planeet te ontwikkelen en zij zijn niet veel vooruitgegaan; sommigen hebben er een miljoen jaar over gedaan of meer. Als je naar het moment toe zou gaan waarop ze konden ascenderen, dan zouden ze zoveel ervaringen moeten hebben dat er niet genoeg levens voor hen zijn. De toneelstukken van Shakespeare zijn een voorbeeld om bepaalde situaties in verhaalvorm te beschrijven, zodat de mensen die intuïtief kunnen opnemen, waardoor het niet meer nodig is om fysiek te incarneren. Met andere woorden, zij kunnen bijna een incarnatie overslaan als ze die ervaring door middel van een toneelstuk krijgen. Hetzelfde geldt ook voor het boek ‘Mijn Levens met’. Er zijn mensen die vele incarnaties kunnen overslaan als ze het boek lezen en de ervaring te krijgen die zij erdoor kunnen krijgen. Daarom staat het ook in de verhalende vorm. De Odyssee, De Ilias, veel van die klassieke verhalen die jullie hebben, zijn gegeven om de mensen te helpen om een innerlijke ervaring te krijgen, zodat ze niet een bepaalde incarnatie hoeven om diezelfde ervaring te krijgen, omdat er heel veel tijd met elke incarnatie gemoeid is.