De kromme geest in de katholieke kerk

Geascendeerde Meester Patrick, 18 mei 2007

Wat zei die geest tegen Eva? “Gij zult helemaal niet sterven.” Maar ik moet je zeggen dat wanneer je in het dualiteitsbewustzijn duikt, gij ook helemaal niet zult leven, want er zit geen leven in dat bewustzijn, er zit geen spiritueel leven in. En ik was een ware universele Christen en dat kon omdat de katholieke kerk in die tijd nog niet helemaal versteend was. En ik had de hoop dat het inderdaad niet bergafwaarts, maar bergopwaarts zou gaan en universeler zou worden, de ware universele kerk.

Velen van ons bezagen de kerk in die tijd op die manier, we zagen de hoop, de belofte, dat het de kerk van Christus zou blijven. Zeker, ik zag de tekenen van gevaar. Maar het was, zoals ik zei, te vroeg om te zeggen dat de kerk voorbij het punt was dat er geen weg terug is. Ik hoopte dat de Geest zelf de kerk en de mensen zou transformeren, zoals dat bij mij en degenen tot wie ik predikte was gebeurd. Want zoals ik zei, ik hield mij niet bezig met het politieke spel van de kerk, ik was een nederige priester.

En toch moet ik zeggen dat ik mij achteraf bezien ook wel realiseer dat dat op zich een bepaalde zwakheid was, zou je kunnen zeggen. Ik kijk niet met spijt terug op dat leven, want ik besef dat het niet mijn goddelijke plan was om mij in dat leven met de kerkpolitiek bezig te houden. Het was natuurlijk mijn goddelijke plan om het Levende Woord te prediken, maar ik moet zeggen dat ik als ik oplettender was geweest, een beter voorbeeld had kunnen geven, een betere organisatiestructuur voor de kerk in Ierland die er dan misschien voor gezorgd had dat die niet zo snel versteende.

En daarom zeg ik dat iedereen die in een spirituele beweging zit, zich er bewust van moet zijn dat jij, wanneer je in dit fysieke octaaf bent, constant te maken hebt met het kromme denken. En wanneer jij aan een nieuw spiritueel initiatief, een nieuwe spirituele beweging begint, die kromme geest op alle mogelijke manieren probeert toegang tot jullie beweging te krijgen. En als jij niet alert, je er niet van gewaar, bent, zoals Eva zich er niet van bewust was, is het heel gemakkelijk om geleidelijk een gevaarlijke koers in te slaan waarin je zeker niet dood bent, maar waarin je ook niet helemaal leeft en met je Christuszelf verbonden bent.

Je denkt dat jij door de uiterlijke dingen te doen die je al heel lang doet en die door je religie zijn voorgeschreven, het nog steeds goed doet. Maar je beseft niet hoe subtiel de dingen die jij gisteren deed aan hun doel beantwoord hebben, aan het eind van hun cyclus zijn gekomen. En de enige manier om de opwaartse stuwkracht van je eigen groei en de groei van jullie beweging te handhaven komt door het niveau van gisteren of van een jaar geleden te transcenderen.

Want heeft de Grote Goddelijke Leider niet gezegd dat zijn motto is: “Verandering is aan de orde van de dag?” Verandering houdt groei in. Maar ik moet zeggen dat elke verandering soms beter is dan stilstand. Want wanneer er een verandering komt, bestaat in ieder geval een kans dat de mensen opnieuw over hun benadering van het leven, hun wereldbeeld, nadenken. Maar zolang de dingen in de modder blijven vastzitten, vast in de tredmolen van steeds opnieuw hetzelfde doen – en toch verschillende resultaten verwachten – nu, wie denkt er dan opnieuw over de benadering na, omdat ze denken dat alles prima gaat en zij op het juiste spoor naar verlossing zitten, hoe zij dat ook definiëren.

Dit is een deel uit een langere lering. Je kunt het hele dictaat hier lezen.