Fragmentatie van de natiestaten en de toekomst van de Europese Unie

Vraag: Ik zou graag een vraag willen stellen over een fenomeen dat je onlangs in Spanje zag, dat bepaalde regio’s zich van de rest van het land willen afscheiden nadat ze een bepaalde welvaart en rijkdom hebben bereikt, en ik heb dit ook in Californië zien gebeuren. Of de meesters iets over het bewustzijn dat hierachter zit, willen zeggen.

Antwoord van Geascendeerde Meester Saint Germain – Estland, 2017:

Ik heb net uitgelegd dat het mogelijk is dat verscheidene natiestaten zich zullen samenvoegen, omdat de grenzen van natiestaten beginnen te vervagen, hetzij tot één natie of een streek, en dat op den duur de grenzen tussen natiestaten zullen verdwijnen.

Wat ik nu ga zeggen, kan tegengesteld lijken, maar de kwestie is dat een aantal naties, die tegenwoordig natiestaten zijn, werden gevormd vanwege een specifieke politieke reden die misschien relevant was in de historische periode van eeuwen of zelfs decennia geleden, maar die tegenwoordig niet beslist meer relevant is, of in de toekomst nog relevant is. Wanneer je naar de kaart van Europa kijkt, zie je dat er zeker naties zijn, die niet beslist hoeven te bestaan. Een paar grotere naties hebben bepaalde regio’s waar die specifieke regio, met een duidelijk andere etnische groep of geschiedenis, werden gedwongen om met dat land samen te gaan.

Als onderdeel van het vervagen van het bewustzijn van natiestaten, kun je een periode zien waarin bepaalde groepen mensen de sterke wens ontwikkelen om zich terug te trekken uit het land waarmee ze in het verleden gedwongen werden samen te gaan. Ik heb Schotland genoemd, en je zou zeker kunnen zeggen dat het Schotse volk een nationaal bewustzijn heeft dat zoveel van dat van Engeland verschilt dat het heel goed voor hen zou zijn om een aparte natie te vormen, en als zij zich bij de Europese Unie wilden kunnen voegen in plaats van gedwongen te worden om zich er met de rest van Groot-Brittannië uit terug te trekken.

Er zijn andere naties in andere landen in Europa waar hetzelfde fenomeen zou kunnen gebeuren. Je zag al, in zekere mate, dat het voormalige Tsjecho-Slowakije zich heeft gesplitst in twee aparte naties. Wat er in Spanje gebeurt, is eigenlijk niet heel veel anders. Nu wil dit niet zeggen dat de uitkomst moet zijn dat Spanje zich in twee aparte naties splitst. Het zou ook kunnen zijn dat wat daar aan de hand is, de Spaanse regering en het Spaanse volk laat realiseren dat zij bepaalde regio’s moeten vormen en de mensen niet beslist de autonomie moeten geven die zij nu hebben, maar een bepaalde verandering in de nationale houding moeten doorvoeren omdat je deze mensen niet als vanzelfsprekend kunt beschouwen, zoals de Spaanse regering doet. Je moet ze met meer respect behandelen dan zij tot dusver heeft gedaan.

Dit is een complexe zaak waar niet één eenvoudige oplossing voor is, maar we kunnen wel zeggen dat wij dit meer zullen zien gebeuren, niet alleen in Europa, maar in veel andere streken op de wereld waar bepaalde specifieke groepen, om diverse historische redenen, gedwongen werden bij een specifieke natie te horen. Zij willen óf autonomie óf zich volledig terugtrekken en een aparte natie vormen. Men moet hen dan toestaan om dat te doen, omdat dit een natuurlijk fase is in hun nationale bewustzijn. Het is ook een natuurlijke fase in de nationale ontwikkeling van het moederland dat ze deze mensen toestaan om zich af te scheiden en daarom die aanpassingen te doen in het nationale bewustzijn die dit zal vereisen.

In het algemeen zie je overal op de wereld, en zeker ook in Europa, dat er bepaalde natiestaten met geweld werden gevormd door met geweld territorium te veroveren en andere groepen mensen te onderdrukken, hen te dwingen om samen te gaan met die natie. Er is behoefte om hiernaar te kijken en in een vreedzamer, meer geweldloos tijdperk na te denken of iets waar men met geweld toe werd gedwongen in het verleden, niet meer in het heden zo hoeft te blijven.

Nu, ik weet dat de Europese Unie een stevig standpunt heeft ingenomen tegen de mensen in Spanje die zich willen terugtrekken, omdat zij de Europese Unie niet in meer staten wil opsplitsen. Dit is een voorbeeld dat de leiders van de Europese Unie niet op één lijn zitten met de geest van Saint Germain, wat betreft de plannen voor de Gouden Eeuw. Ik begrijp dat de leiders bang zijn voor conflicten in Europese Unie, omdat zij terug willen gaan naar een staat waarin er oorlogen waren, of oorlogen werden gevoerd, tussen de naties van Europa.

Niettemin moet de Europese Unie onvermijdelijk naar een aantal van deze zaken kijken en zeggen: “Zijn er staten die kunstmatig werden gevormd en eigenlijk niet zo hoeven te bestaan?” Een duidelijk voorbeeld hiervan is België, dat op een tamelijk kunstmatige manier werd gevormd en daarom kun je bespreken of België dat in twee delen wordt verdeeld, eigenlijk wel verdeeld moet zijn, zodat die twee delen kunnen samengaan met Nederland en Frankrijk. Ik zeg niet dat hier maar één oplossing voor is, maar het moet besproken worden en de Europese Unie moet bereid zijn om naar die kwesties te kijken, omdat je niet een kiekje van de geschiedenis kunt maken en zeggen dat hoe Europa was in de tijd dat de Europese Unie werd gevormd (de natiestaten die er waren toen de Europese Unie werd gevormd) altijd zo moet blijven. Je moet je ervan bewust zijn dat bepaalde groepen mensen zich gedwongen voelden om een natiestaat te vormen en om een sterke, verenigde Europese Unie te vormen, moet je voor die mensen en hun zorgen, en hun rechten, een oplossing vinden.

Ik zeg niet dat er een oplossing op korte termijn komt, maar ik zeg dat zowel de Spaanse regering als de Europese Unie zich niet op het Gouden Eeuwbewustzijn hebben afgestemd, anders hadden ze wel een zachtere, meer geleidelijke aanpak van deze kwestie gehad. Ze zouden dan bereid zijn geweest om dat te bespreken en er een debat over te voeren, in plaats van iets proberen te onderdrukken wat in principe als een democratische beweging in Spanje wordt beschouwd.