door Kim Michaels, 28 mei 2006
Jezus begon aan zijn missie op de bruiloft in Kana. Hij had besloten die laatste stap te zetten waardoor er geen weg terug meer was, omdat hij wist dat zodra zijn missie bekendheid zou krijgen, hij niets kon doen om dat tegen te houden. Nu gaan we kijken naar de cyclus van Jezus’ missie – zijn feitelijke missie in de drie jaar dat hij in Palestina rondliep en tegenstand bij de hooggeplaatste en machtige mensen in de Joodse religie ontmoette. En toch reikte hij naar de mensen – diegenen die door de Joden als onbeduidend werden beschouwd.
Wanneer je naar Jezus’ missie kijkt, zijn we allen opgegroeid met een zeer beperkte, zeer afgodische kijk op zijn missie en leven. Zoals we in onze eerste discussie over zijn geboorte bespraken, is hij op een voetstuk geplaatst waardoor we geen enkel verband tussen zijn missie en onze eigen missie in het leven zien. We denken dat we onmogelijk in zijn voetsporen kunnen treden. Toch zei Jezus: “Hij die in mij gelooft, de werken die ik doe, zal hij ook doen” en dit is één zin die de essentie van Jezus’ missie weergeeft.
De simpele vraag die wij onszelf moeten stellen is: “Geloven wij dat Jezus Christus een totale egomaniak was?”
Het is heel eenvoudig. Denk eens na over die vraag. Was hij een totale egoïst? Kwam hij opscheppen dat hij zo veel beter dan anderen was, zo ver boven ons stond dat we hem nooit zouden kunnen bereiken?
Een andere variant van die vraag is, dat we zeggen: “Waarom zond God zijn ‘enig geboren Zoon’ naar de aarde?” Neem de traditionele christelijke doctrine die zegt: “Jezus was de enige Zoon van God” of “Jezus was God vanaf het allereerste begin.” Zoals we er in de eerste lezing besproken hebben, zei de katholieke kerk dat hij “voortgebracht was, niet gemaakt, maar co-gelijk en co-eeuwig met de Vader was.” Met andere woorden, hij had geen begin. Hij stond vanaf het allereerste begin ver boven ons. Er wordt ook in gezegd dat de rest van ons als zondaar werd geboren.
Dus vraag jezelf het volgende eens af: Als God een welwillende God is, is het dan logisch dat hij ons als ellendige zondaren zou scheppen die zondigen omdat dit in hun aard ligt, die God heeft geschapen. En dan zendt hij Jezus als zijn enig geboren Zoon hier naar toe om ons te laten zien hoe volmaakt Jezus is, zodat we ons natuurlijk heel rot kunnen voelen over hoe ellendig wij eraan toe zijn. (Gelach) Toch schiep God Jezus en God schiep ons. Dus als God ons als ellendige zondaar heeft geschapen en hij Jezus zond om ons rot te laten voelen over hoe hij ons schiep, dan kan het geen liefdadige God zijn. Daar zit niets tussenin.
Óf God is een of andere vreemde schizofrene God (Gelach), óf de christelijke doctrine is een vreemde schizofrene leer. Zoek maar één uit, want jullie kunnen niet allebei hebben. Tenzij jij je maakt tot wat Jezus noemde, ‘de blinde volgelingen van de blinde leiders’, omdat je weigert na te denken over wat de blinde leiders van het christendom mensen al 1500 jaar en meer vertellen.
Dus dit is het waar wij ons bewust van moeten worden en diegenen onder ons die al wakker zijn, moeten bereid zijn de open deur te zijn om diegenen te wekken die zich – op innerlijk niveau – al bewust zijn dat er iets aan het christendom ontbreekt, er iets niet klopt. Maar ze hebben niet bewust die sprong gemaakt om er werkelijk naar te durven kijken, om gehoor te geven aan wat zij al in hun hart weten en zeggen: “De Paus heeft niets aan.” (Gelach)
Geloven we echt wat Jezus gezegd heeft?
Dus het simpele feit is dat Jezus zei: “Hij die in mij gelooft, zal de werken die ik doe, ook doen.” Of Jezus was een leugenaar of moeten wij begrijpen wat die uitspraak betekent. En natuurlijk is de kern van de zaak dat wij niet door God als zondaar geschapen zijn, we zijn als zonen en dochters van God geschapen. Maar we zijn hier niet met het volledige Godbewustzijn gekomen, het volledige Christusbewustzijn om ons één met God te zien, één met ons eigen Hogere Wezen, met onze IK BEN Aanwezigheid.
We kwamen hier met een beperkt zelfbewustzijn en het was de bedoeling dat wij in zelfbewustzijn zouden groeien, totdat wij volledig ons eenzijn met ons eigen Hoger Wezen zouden kunnen accepteren. En dan met Jezus kunnen zeggen: “Ik en mijn Vader zijn Eén.” En daarom zegt het evangelie van Johannes: “Allen, die Hem aangenomen hebben, hen heeft Hij macht gegeven om de Zonen van God te worden.” Weer een uitspraak die de meeste christelijke predikanten eerlijk gezegd negeren. En wanneer je hen daarmee confronteert, weigeren ze erover te praten of komen met een of andere ingewikkelde logica aan, waarom het nooit kan betekenen wat er feitelijk gezegd wordt. (Gelach)
Dus de kern van de zaak is dat Jezus ons vele aanwijzingen in zijn leven naliet. En dat is de reden dat hij ons zo naar zijn leven en missie wil laten kijken en zijn missie is dat hij het pad toonde dat iedereen kan volgen, het pad naar Christusschap.
Zijn missie was niet – zoals ons werd wijsgemaakt – een voorbeeld van een superieur wezen te zijn die zomaar in volmaakte vorm verscheen. Zelfs de drie jaar van zijn missie waren een groeiperiode waarin hij verschillende stadia doorliep en uiteindelijk het totale Christusbewustzijn kreeg. Maar waar wij het in onze discussie over de dood gehad hebben, is dat hij zelfs tot aan het allerlaatst toe bepaalde dingen, bepaalde verwachtingen, had die hij moest opgeven. Hij moest een bepaalde geest opgeven voor hij geheel bevrijd van deze wereld was.
Dus we moeten op die manier naar zijn missie kijken en beseffen dat wij ook een missie hebben. En daarom moeten we kijken hoe Jezus zijn missie uitvoerde en ervan leren, zodat wij aanwijzingen krijgen over hoe wij onze missie kunnen uitvoeren. Het betekent niet dat wij exact hetzelfde moeten doen als Jezus. Ik verwacht zeker dat wij in deze tijd niet fysiek aan het kruis genageld hoeven te worden om ons Christusschap aan de wereld te demonstreren.
Dus er ligt altijd een diepere betekenis ten grondslag aan de fysieke gebeurtenissen in het leven van Jezus. Wat Jezus deed, was dat hij in de fysieke wereld het pad naar Christusschap uitvoerde, zodat het zichtbaar was voor iedereen die ogen heeft om te zien. Maar er kan een diepere betekenis in alles zitten. Water in wijn veranderen – betekent niet dat we allemaal fysiek water in wijn moeten veranderen, maar je verandert het water van het menselijke bewustzijn in de wijn van het Christusbewustzijn. Over water lopen staat symbool voor het onder controle krijgen van het emotionele lichaam en over dat water heen lopen. Zoals we hebben besproken, toen hij de storm tot bedaren bracht – de lucht is het mentale gebied, dus het tot rust brengen van de gedachten die ons altijd storen en ons uit onze innerlijke vrede weghalen.
Toch moeten wij bereid zijn in te zien dat Jezus zich op zijn missie niet aan de wereld heeft aangepast en de manier waarop mensen hem wilden zien. Hij was – door zijn hele missie heen – gericht op wat God hem wilde laten zijn: ”Ik zelf kan niets doen. De Vader in mij doet het werk.”
Dus wanneer je naar de missie van Jezus kijkt, is het meest inspirerende aspect van zijn missie voor mij dat hij ons een magnifiek voorbeeld gaf van iemand die God nooit beperkte in wat hij door hem heen kon doen. En dat is wat wij moeten leren, namelijk dat wat door Jezus tot uitdrukking gebracht werd, niet Jezus’ eigen kracht was, als de menselijke, fysieke historische persoon die hij was. Het was Godkracht die door Jezus heen stroomde.
De innerlijke waarheid over godslastering
Nog een vraag die we ons over het christendom moeten stellen is: “Wat is de betekenis van godslastering?” Heel veel christenen hebben het over godslastering. En ik heb een aantal e-mails over de website gehad waarin stond: “Jouw leringen zijn godslasterlijk, je spreekt godslasterlijke taal en jij gaat zeker naar de hel.” Maar wat is godslastering? Welnu, godslastering is een schending van de eerste twee geboden: Gij zult geen andere Goden voor mij hebben. Gij zult u geen gesneden beeld voor mijn aangezicht maken.”
Je schept een beeld van God en je aanbidt dat beeld in plaats van de ware God, de Levende God. Daarom ontken je Gods Aanwezigheid waar jij bent. En je ontzegt God de mogelijkheid om zijn kracht door jou heen te laten stromen en zijn koninkrijk op aarde door jou heen te manifesteren. En dat is godslastering, omdat de ergste vorm van godslastering is, God te verloochenen en te ontkennen dat God is waar jij bent, te ontkennen dat God in jou is en dat God door jou heen kan werken.
En daarom zei Jezus: “Het koninkrijk van God is binnenin jou.” Dus wíj hoeven dit niet allemaal te doen. Jezus roept ons op niet een ‘reddersyndroom’ te krijgen, maar hij roept ons op te beseffen dat als wij in hem willen geloven, als wij zijn voorbeeld willen volgen, wij dan de open deur kunnen worden om Gods kracht deze wereld in te laten stromen. En Gods kracht zal de wereld veranderen, niet onze eigen kracht. Dat wordt alleen maar een nieuw eindeloos machtsspel van het ego.
En als je tegenwoordig naar religie kijkt, zie je dat veel religies, en zeker de christelijke religie, volledig in dit machtsspel verwikkeld zitten, wanneer het ego zegt: “Onze religie is beter dan elke andere religie en dus moeten wij iedereen tot onze religie bekeren.” Het gaat er niet om mensen op te voeden, Gods koninkrijk op aarde te brengen. Nee, alles wat wij hoeven te doen, is iedereen lid van de christelijke kerk maken. En ze verdedigen dat met een andere uitspraak van Jezus waarin hij zegt: “Ga heen in de hele wereld en maak allen tot mijn discipelen.” En hij sprak over hen dopen en degenen die gedoopt willen worden, zullen gered worden en degenen die niet gedoopt willen worden, zullen niet gered worden. En zij hebben het zo geïnterpreteerd dat het betekent dat Jezus wilde dat wij, die ons christenen noemen, erop uittrekken en van iedereen een christen maken.
Maar dat heeft Jezus niet gezegd. En dat kunnen we zien als we naar de missie van Jezus kijken in zijn communicatie over en weer met de hiërarchie, de machtselite, van de Joodse religie – die hem nooit als de Messias geaccepteerd heeft, die hem vanaf het allereerste begin veroordeelde, die hem door allerlei trucjes iets probeerde te laten zeggen wat zij als godslastering beschouwden, zodat ze een excuus had om hem ter dood te brengen. Omdat in die tijd godslastering een misdaad was waarop de doodstraf stond. Ze verwierpen hem, omdat zij gehecht waren aan de religie in de buitenwereld die is wat Jezus “de brede weg is die tot vernietiging leidt”, noemde, die het Oude Testament “De weg die een mens goed toe lijkt, maar het einde daarvan is de dood” noemt.
En dat is de benadering van religie van buitenaf waardoor je denkt dat door lid van een religie in de buitenwereld te zijn, jouw verlossing gegarandeerd wordt zolang je alle regels in de buitenwereld maar opvolgt. En dat je daarom je weg naar de hemel kunt kopen. Je kunt God dwingen jou aan te nemen door te zeggen: “Kijk God, ik ben zo goed volgens deze norm, bepaald door deze religie.” En ze geloofden natuurlijk allemaal dat God die norm bepaald heeft. Maar in werkelijkheid is die norm waar ze naar probeerden te leven een gesneden beeld, door hun eigen bewustzijn geschapen – zodat ze kunnen doen waar ze zich behaaglijk bij voelen, zodat zij hun ego kunnen verbergen, zodat zij hun ego niet hoeven op te geven.
Dat is het uiterlijke pad, het verkeerde pad en Jezus keurde het keer op keer openlijk af. Zijn krachtigste openlijke veroordeling was, toen hij tot zijn discipelen sprak en zei: “Tenzij jullie rechtvaardigheid die van de Schriftgeleerden en farizeeërs overtreft, zul je voorzeker het koninkrijk der Hemelen niet ingaan.” De Schriftgeleerden en de farizeeërs waren de ‘goede christenen’ van die tijd in de zin dat ze de goede Joden waren. Ze deden alles juist, ze kenden de regels van de wet; ze volgden die tot in de letter op.
En ze wisten heel zeker dat ze gered zouden worden vanwege alle dingen die ze gedaan hadden voor de buitenwereld. En hier komt Jezus hen dan vertellen: “Zeker niet! Jullie gaan niet naar de hemel, tenzij jullie je manier van leven veranderen.” En ze waren geschokt en ontsteld en ze wilden natuurlijk van hem af.
Wat is de sleutel tot de kennis?
Hij sprak ook over de wetgeleerden en hij zei, “Wee jullie wetgeleerden! Jullie hebben de sleutel tot de kennis weggenomen. Jullie wilden zelf niet naar binnengaan en diegenen die naar binnen wilden gaan, hebben jullie het verhinderd.”
Wat is de sleutel tot de kennis? Welnu, dat is het innerlijke pad naar God, waarbij wij het koninkrijk van God binnenin ons vinden. Wij realiseren ons dat er een hogere staat van bewustzijn is dan de menselijke bewustzijnsstaat, die Paulus in de Bijbel het menselijke denken noemde. En hij zegt dat het menselijke denken vijandschap tegen God is, omdat dit niet onderworpen is aan de wetten van God en er natuurlijk ook niet aan onderworpen kan worden. En dit is het waar we het over gehad hebben bij het ego. Jouw ego kan niet gered worden, hij kan in de ogen van God niet acceptabel gemaakt worden.
En daarom is de enige manier om het koninkrijk van God in te gaan: jouw ego aan het kruis te laten sterven zoals Jezus heeft voorgedaan. En daardoor doen wat Paulus zei: “Laat die geest in u zijn die ook in Christus Jezus was”, zodat wij de werken kunnen doen die Jezus deed.
Nu, denk hier eens over na. Als je de werken van Jezus zou moeten doen – op water lopen, de doden opwekken, de zieken genezen – zou jij dat kunnen? De meeste mensen zouden nee zeggen. En de simpele reden is dat je het niet met jouw huidige bewustzijnsniveau kunt. Maar als je in staat was die geest die in Jezus was in jou te laten zijn, dan zou jij niet de werken kunnen doen die Jezus gedaan heeft, maar God zou die zelfde werken of zelfs grotere werken door jou heen kunnen doen dan door Jezus. Want Jezus wist dat hij niet de doener was.
Jij denkt dat je deze werken niet kunt doen, omdat je denkt dat jij de doener bent. Omdat wij, zolang wij het dualiteitsbewustzijn hebben en door ons ego beïnvloed worden, denken van God gescheiden te zijn en daarom moeten wij zelf de doener zijn. Maar in werkelijkheid beseffen wij dat wij, wanneer wij die staat van eenzijn bereiken – ‘Ik en mijn Vader zijn Eén’ – niet de doener zijn, de Godkracht die door ons heen stroomt, is de doener. En dat is het meest magnifieke voorbeeld dat Jezus in zijn hele missie aan ons heeft gesteld.
Waar hij ook ging, hij was bereid God door hem te laten Zijn. Zelfs als het mensen schokte, of mensen stoorde, of tegen hun opvattingen inging en hen beledigde en zij hem daarvan beschuldigden. Hij was bereid uit zijn kader te stappen en dat is wat wij ons moeten realiseren. Het enige wat deze aarde verandert, is dat mensen hun manier van denken veranderen. En mensen zitten vast in een denkkader waarin zij denken dat zij het óf bij het rechte eind hebben, óf dat er niets meer is dan het geloofssysteem waarmee zij zijn opgegroeid – hetzij de wetenschap, hetzij de christelijke of een andere religie.
Dus de rol van de Levende Christus, de belichaamde Christus, is mensen uit hun slaap wekken, zoals wij in onze discussie over de dood gezegd hebben. De dood, zoals Jezus deze term vaak gebruikte, is een staat van spirituele dood waarin je niet bewust bent, je bent niet wakker, je groeit niet en je laat God niet door jou heen Zijn, omdat je denkt dat jij van God gescheiden bent.
Onze rol op het pad naar Christusschap
Dus wij moeten ons realiseren dat als we het pad naar Christusschap begaan, dit onze rol is. Jezus zei: “Hiertoe kwam ik op de wereld, om van de waarheid te getuigen.” En hij zond zijn discipelen erop uit om van die waarheid te getuigen. En we zijn hier om “ons licht zo te laten schijnen voor de mensen dat ze jouw goede werken kunnen zien en je Vader die in de Hemel is, verheerlijken.”
Omdat mensen, wanneer wij ons licht laten schijnen, wanneer wij Gods licht door ons heen laten schijnen, kunnen zien dat wij niet de doener zijn. En daarom kunnen ze verder zien en beseffen dat het God in ons is – en ze kunnen uiteindelijk erkennen dat God ook in hen is.
En wat is dus de rol van een Levende Christus? Zoals ik al zei: “Was Jezus een totale egomaniak?“ Nee – want niets wat Jezus deed, was voor zijn eigen glorie, voor zijn eigen genoegen, voor zijn eigen behoeften of wensen. Nee, het was allemaal gericht op het verheffen van al het leven. Daarom zei hij ook: “Als ik opgetild word, zal ik alle mensen tot mij trekken.” Want hij wist dat als één persoon dat Christusschap bereikte, er vervolgens een magnetische aantrekkingskracht tot stand werd gebracht die alle anderen ook zal optrekken. Dus dit is wat hij ons over zijn missie wil laten weten.
Het opbouwen van een gemeenschap van Christuswezens
Maar het andere wat hij ons over zijn missie wil laten weten, is dat de beelden die wij over hem hebben gekregen in hoge mate onnauwkeurig zijn. Wij hebben het beeld gekregen dat hij, omdat hij zo bijzonder en volmaakt was, het allemaal zelf gedaan heeft. Ja, hij had een paar discipelen, maar die volgden hem alleen maar. Hij had ze niet nodig; zij hadden hem nodig. Hij had niemand nodig, omdat hij zo volmaakt was, toch? Maar de ware toedracht is dat hij een gemeenschap om zich heen had die hem in zijn missie steunden.
Je kunt aanwijzingen hierover in de Bijbel vinden: Maria Magdalena – de Bijbel maakt het duidelijk dat hij vaak met haar sprak. Hij hield meer van haar dan van de andere discipelen, wat betekent dat hij voor emotionele steun op haar rekende. Er staat zelfs in één van de niet canonieke evangeliën dat hij haar vaak op de mond kuste, wat aantoonde dat zij een ondersteunende rol voor Jezus speelde.
We weten dat zijn moeder hem steunde – we hebben over de bruiloft in Kana gepraat – we weten ook dat zij voor hem het volmaakte concept voor ogen hield. Maar we vinden ook kleine hints die over de andere 70 spreken. Met andere woorden, er waren 12 discipelen, maar daarnaast was er een groep van 70. En dat waren mensen die Jezus achter de schermen steunden.
En dat is dus de reden dat hij ons wil laten beseffen dat het Aquariustijdperk het tijdperk van broederschap is. En daarom zijn we niet vooral geroepen om allemaal alleen voor de hele wereld uit te lopen om over ons Christusschap te praten. Wij hebben de optie hier om in eenheid samen te komen en een gemeenschap van Christuswezens te vormen die elkaar op het pad naar Christusschap en in onze uitdrukking van ons Christusschap steunen. En daarom staan we niet alleen tegenover de wereld. We staan samen en daarom zijn wij krachtiger in ons eenzijn. Maar om die gemeenschap echt goed te laten functioneren, moet het de gemeenschap van de Heilige Geest zijn die je met Pinksteren ziet. Die gemeenschap begint wanneer de Bijbel spreekt over het samenkomen van Jezus’ discipelen – nadat ze dit trauma hadden doorgemaakt dat hij bij hen weggehaald was. Op een dag kwamen ze samen en de Bijbel zegt: “Ze waren eensgezind, op één plaats bijeen.”
Eensgezind betekent dat ze allemaal dezelfde bedoelingen hadden. Het betekende niet dat ze het over alles volledig met elkaar eens waren, dat mensen hun individualiteit verloren hadden, maar het betekent dat ze verenigd waren in de grotere visie dat ze hier waren om te getuigen van wat ze in het leven van Jezus hadden gezien – de waarheid, de ware leringen van Christus. En daar worden wij in deze tijd ook voor geroepen, omdat wij de ware leringen van Christus hebben. En daarom moet iemand op de wereld van die leringen getuigen, zodat de vele mensen daarbuiten – die op innerlijke niveau klaar zijn, weten dat er iets aan het christendom ontbreekt – het in de buitenwereld kunnen zien en zich daarom bewust verbinden met wat ze in hun al hart weten, waarvan ze weten dat dit deel van hun goddelijke plan uitmaakt.
Jezus heeft gezegd dat er 10.000 mensen geïncarneerd zijn die het potentieel hebben het volledige Christusbewustzijn in dit leven te manifesteren. Er zijn miljoenen meer die een hoge mate van Christusschap kunnen bereiken. En dat verandert de aarde in deze tijd – niet dat er één Christus is, maar dat er vele zijn! En dan begint de gemeenschap van de Heilige Geest. Maar om met elkaar ‘in overeenstemming te zijn’, moeten we bereid zijn tot eenwording, wat we tijdens deze conferentie gedaan hebben. Maar we hebben het gedaan, omdat wij bereid waren naar ons ego te kijken en te beseffen dat dit ego ons verdeelt en ons tot een huis verdeeld tegenover onszelf en tegenover elkaar maakt.
Kijk naar elke spirituele beweging op aarde. Velen deden het heel goed in het begin, maar geleidelijk aan ging het bergafwaarts en ze raakten steeds meer verdeeld, omdat ze niet die eenheid in hun bedoelingen konden handhaven. En de reden dat ze dit niet konden, was dat zij zich niet bewust van hun ego waren, ze hadden niet het bewustzijn of de leringen daarover. En daarom kwam, heel langzaamaan en geleidelijk, hun ego binnen en speelde zijn vele spelletjes waar Jezus over gesproken heeft in zijn verhandelingen over het ego en waar de andere meesters over gesproken hebben. En geleidelijk aan begon die organisatie bergafwaarts te gaan in die spiraal van weer een religie worden die denkt dat ze de enige ware leringen heeft en daardoor niet alleen iedereen tot die religie moet bekeren, maar actief andere religies moet bestrijden zoals in de kruistochten.
Was Jezus schizofreen?
Kun jij je voorstellen dat Jezus de kruistochten werkelijk goedkeurde, waarin christenen andere mensen in naam van Jezus Christus ombrengen, toen hij zei: “Heb uw vijanden lief. Doe goed aan degenen die je haten. Keer de andere wang toe. Vergeef zeventig maal zeven!”
Hallo! Was Jezus schizofreen? (Gelach) Of is de christelijke doctrine en het christelijke gedrag schizofreen? Het is waanzin! Je kunt voor de Pausen van de katholieke kerk twee benaderingen nemen – of ze werden altijd door Christus gesteund en daardoor keurde Christus de kruistochten goed, keurde de inquisitie goed, of het waren mensen die vaak politieke besluiten namen.
En daarom moeten we naar het verleden van het christendom kijken en de les leren en beseffen dat Jezus niet gekomen is om een religie te beginnen die even rigide en dogmatisch en bekrompen werd als de Joodse religie die hem als hun Messias verwierpen. Hij is niet gekomen om zo’n kerk te stichten. En daarom keurt hij het orthodoxe, sektarische, en het christendom in het algemeen niet goed. En wij moeten daarvan leren en vervolgens moeten wij ons afvragen: “Wat voor beweging kwam hij dan wel stichten?”
Welnu, het is een feit dat de eerste volgelingen van Jezus zichzelf geen christen noemden. Ze noemden zichzelf ‘Volgelingen van de Weg’ omdat Jezus zei: “IK BEN de weg, de waarheid en het leven.” Hij kwam ons een weg naar een hogere bewustzijnsstaat tonen, namelijk de Christusgeest die de bevrijding van jouw ego is. En dat is de essentie van Jezus’ leer en zijn voorbeeld – dat wij allemaal het potentieel hebben hem in zijn voetsporen te volgen. En Jezus zei: “Indien iemand achter mij aan wil komen, laat hem zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en mij volgen.” Jezelf verloochenen betekent jouw ego verloochenen, de identiteit die jouw ego heeft opgebouwd. Neem je kruis op betekent dat je bereid bent de taak op je te nemen de keuzes ongedaan te maken die je van God scheiden, de keuzes die uit jouw ego voortkomen.
En de essentie van het verkeerde pad is wanneer men zegt: “O, dat soort dingen hoef jij niet te doen. Wees gewoon lid van onze kerk. Kom iedere zondag naar de kerk. Volg alle regels in de buitenwereld op. Doe geen slechte dingen en dan zul je op zekere dag wakker worden in de hemel.” En je hoeft niet te doen wat Jezus zei – naar de balk in je eigen oog kijken en hem eruit trekken. En dan begin je naar de balk in het oog van die mensen te kijken die geen lid van jouw religie zijn en zegt: “O, zij zijn slecht, ze gaan natuurlijk naar de hel.”
Dus Jezus kwam ons de innerlijke weg wijzen, de Weg naar het Leven. De weg die niet via oordelen loopt, maar via Liefde. Het gaat niet met angst gepaard, maar met die alles verterende liefde voor God en liefde voor elkaar.
Jezelf en elkaar liefhebben
Een van de koans die Jezus in het boek met Koans geeft, is: “Heb je naaste lief als jezelf, dus zorg ervoor dat jij van jezelf houdt.” En dit is wat hij zei: “Hieraan zal men zien dat ge mijn discipelen zijt, dat ge elkaar liefhebt zoals ik jullie heb liefgehad.” En dat is de essentie van de gemeenschap die wij in deze tijd moeten opbouwen, een gemeenschap van liefde, waarbij we elkaar liefhebben met die Christusliefde – die ver boven de menselijke, egoïstische, op zichzelf gerichte, bezitterige liefde uitstijgt. En nogmaals, alleen de Godkracht die door ons heen stroomt, kan dat soort van gemeenschap vormen.
Omdat we niet op deze conferentie hadden kunnen komen om te beslissen dat wij dit wel even zouden kunnen afdwingen – wat de laatste paar dagen in feite gebeurd is. Het was iets dat wel moest gebeuren, omdat wij voor de kelk gezorgd hebben door bereid te zijn ons ego te ontstijgen. Maar die eenheid kwam eigenlijk van Boven. Het was niet iets dat wij hadden kunnen afdwingen. Het is een geschenk, het is een gunst. Maar we kunnen onszelf het waard maken, we kunnen onszelf tot de open deur maken door ons ego aan te pakken.
Dus nogmaals, we zijn hier niet om een nieuwe beweging op te zetten die beweert dat het de enige ware leringen van Christus of de enig ware leringen van de geascendeerde meesters bezit en niemand ons achterna komt. Wij zijn hier om deel uit te maken van die universele beweging om mensen te inspireren hun bewustzijn te verhogen. Dit betekent niet dat mensen lid van onze organisatie moeten worden. Het betekent zelfs niet dat we hen altijd de leringen in hun hoogste vorm moeten aanbieden.
Het betekent dat we hen geven wat ze ook maar nodig hebben, op het bewustzijnsniveau dat zij hebben, zodat ze op een iets hoger plan gebracht kunnen worden. Als ze niet religieus zijn, kunnen wij hen een universele lering geven over het veranderen van hun bewustzijn. Als het christenen zijn, kunnen wij proberen hen meer inzicht in de leringen van Jezus te geven. Als ze boeddhist zijn, kunnen we hen begrip bijbrengen over een aantal universele elementen van het pad van Jezus en hoe wij het dualiteitsbewustzijn en het bewustzijn van ons ego kunnen overwinnen en dat laten sterven.
Dus nogmaals, we willen niet in de val van het ego trappen – we willen ons altijd op liefde richten, op eenwording. Maar onderdeel van die liefde is de Godkracht die de mensen bezielt, die hen uit hun blindheid haalt, evenals Jezus vele malen heeft gedaan. Toen hij Lazarus uit de dood had opgewekt, zei hij niet (zachtjes): “O, Lazarus, kom alsjeblieft naar buiten.” (Gelach) Hij zei (krachtig): “Lazarus, kom naar buiten!” En zijn hele wezen was die bij die uitroep betrokken. En daarom drong het door.
En Lazarus uit de dood opwekken, kan symbool staan voor mensen uit hun staat van spirituele dood opwekken door een open deur voor die Godkracht te willen zijn die hun wezen bezielt en ze dan ineens zien wat ze daarvoor nog niet konden zien, dat er meer is, dat er licht is, dat er een werkelijkheid is achter de omstandigheden die we op deze wereld zien die zo onoverkomelijk en permanent lijken.
Dat is de reden dat wij kunnen getuigen van wat Jezus liet zien: “Bij de mensen is dit onmogelijk, maar met God is alles mogelijk. En dat is het motto dat wij moeten belichamen, totdat wij het worden. En daarom gebeurt het – wat er ook moet gebeuren, gaat gebeuren, wat God voor ons individueel en voor onze gemeenschap en beweging wil dat er gebeurt!