De Manier van denken in Azië transcenderen en openlijk communiceren

ONDERWERPEN: Wanneer de mensen de problemen niet willen aanpakken – De gruweldaden van Japan in Korea – Stagnatie vermijden – Je afkeren van het elitarisme – Niet praten beïnvloedt jullie persoonlijke leven – Jezelf als besluitnemer zien – Directere relaties – Je generen om je gevoelens te delen – Hoe het collectieve bewustzijn kan worden verhoogd – Je gevoelens openlijk uiten

Geascendeerde meester Portia, 4 mei 2017 – Seoel, Korea

IK BEN de Geascendeerde Meester Portia en ik kom jullie een nieuw perspectief geven op de denkwijze in Azië die verder gaat dan wij jullie eerder hebben gegeven. Jullie hebben een concept dat algemeen bekend is, namelijk dat er in Azië een traditie is dat jullie niet direct zijn, dat jullie je zorgen maken over gezichtsverlies, jullie willen je gezicht redden. Jullie hebben de traditie om iets te tonen wat je als respect voor anderen beschouwt, namelijk door niet heel direct bepaalde problemen of dingen aan te pakken, maar ze altijd aan te pakken door om de hete brij heen te lopen, misschien door er op een indirecte manier over te spreken.

Nu is dit niet in het bijzonder een Aziatische manier van denken in die zin dat je het overal op de planeet ziet. Er zijn een paar gebieden op de wereld waar de mensen zijn begonnen om dat niet meer te doen en opener, directer te worden, directer worden in het afhandelen van diverse zaken. Als je iets teruggaat in de tijd, zie je dat in alle culturen de neiging bestaat om over bepaalde dingen niet openlijk te spreken. De neiging bestond dat men het gevoel had dat men zijn aanzien, zijn eer, moest behouden, de schijn moest ophouden. Het ging zelfs zover dat de mensen bereid waren om een duel aan te gaan met iemand die hen het gevoel gaf dat hij je beledigde. Vele, vele mensen zijn onnodig gestorven vanwege die onnodige behoefte om geen gezichtsverlies te lijden, hun eer te behouden en hun eer te verdedigen.

 

Wanneer de mensen de problemen niet willen aanpakken
Welnu, het thema van deze conferentie is het bewustzijn van de Gouden Eeuw uit te stralen. Ik kan je ervan verzekeren dat die zorg om je gezicht niet te verliezen of je eer te behouden of de schijn op te houden, de traditie in ere te houden, zal wegvallen en de mensen zullen een manier vinden om openlijker met elkaar te praten. Dit gevoel van beledigd worden, omdat iemand anders directer zijn mening, zijn zienswijze uit, zal niet meer bestaan. Ik wil het graag onder jullie aandacht brengen dat deze manier van denken, die jullie gezichtsverlies noemen of de manier van denken in Azië, eigenlijk oorspronkelijk bij de gevallen wezens wegkomt, omdat zij degenen zijn die altijd iets willen verbergen. Zij zijn degenen die altijd een façade proberen te creëren, zodat de mensen niet openlijk en direct hun mening kunnen geven die tegen hen ingaat, tegen hun daden ingaat, maar in de eerste plaats: Zij kunnen dan niets zeggen over hun bevoorrechte posities.

Mijn geliefden, laten we een voorbeeld nemen dat jullie allemaal kennen, dat van de laatste president. Zij hield zich bezig met iets wat wij nu openlijk corruptie noemen. In die tijd werd het niet als corruptie beschouwd, maar gewoon als de manier waarop je bij wijze van spreken, politiek zaken doet en zo heeft men dat traditioneel altijd gedaan. De mensen die zo deden, hadden eigenlijk niet het gevoel dat zij zich met corruptie bezighielden. Ik zeg niet dat ik het met hen eens ben, ik beschrijf gewoon hoe zij het zagen. Toen men in het begin begon te spreken over oneerbare daden, waren er veel mensen die het gevoel hadden dat dit doodgezwegen moest worden. Zij zouden dit niet in de openbaarheid mogen brengen, omdat dit nodig was om de natie geen gezichtsverlies te laten lijden. Een paar mensen hadden zelfs het gevoel dat je geen respect voor de president toonde als je over zo’n onderwerp begon te praten.

Zoals wij hebben gezegd kan er in de Gouden Eeuw geen corruptie in een regering zijn. Wij hebben ook gezegd dat een natie niet een echte vrije natie, een ware democratische natie, een natie van gelijkheid, is als er corruptie voorkomt. Corruptie staat in principe toe dat er een bevoorrechte elite is die in staat is om gunsten te ontlokken of te betalen voor gunsten of mensen te intimideren om hun gunsten te verlenen om hun privileges te behouden.

Die cultuur om niet openlijk over dingen te willen praten, zorgt ervoor dat de bevoorrechte elite kan blijven bestaan en die kan privileges blijven houden waar de meeste mensen in principe geen weet van hebben. Zij begrijpen niet eens welke privileges de elite heeft, omdat daar nooit over gesproken wordt. Alleen de mensen die rechtstreeks met de leden van de elite omgaan, weten wat er aan de hand is, terwijl de gewone bevolking niet begrijpt welke privileges de elite heeft. Als de gewone bevolking echter wist welke privileges zij heeft en wat het effect daarvan is op hun eigen leven en de natie, dan zouden ze meteen inzien dat dit fout is. Zij zouden dit als een vorm van corruptie zien.

Heeft het land er belang bij dat jullie je zo druk maken over gezichtsverlies, zelfs het gezicht van de natie, waardoor jullie niet openlijk over problemen willen praten, omdat jullie de natie niet in verlegenheid willen brengen. Daarom houden jullie liever je mond over die problemen. Dit kan niet zo blijven in de Gouden Eeuw en het kan een natie niet in de Gouden Eeuw brengen. Er moeten oproepen worden gedaan door jullie, onze studenten, dat de mensen geleidelijk aan een proces doorlopen dat je ook in andere naties hebt gezien om de wens los te laten om dingen dood te zwijgen, de onwil om openlijk over dingen te praten.

 

De gruweldaden van Japan in Korea
Er zijn naties die dit veel extremer dan Korea hebben. Je weet hoe het gaat in Japan, je weet hoe het gaat in China en dat je daar nog meer de schijn moet ophouden. Het kan voor jullie bijvoorbeeld heel moeilijk zijn om over problemen met Japan te spreken, het is zelfs zo dat jullie in Korea het gevoel hebben dat je het veel moeilijker hebt met Japan dan jullie eigen natie. Als voorbeeld hiervan, jullie weten allemaal welke gruweldaden Japan heeft begaan tijdens diverse bezettingen van Korea.

Er zijn veel mensen in Korea die het gevoel hebben dat het gepast zou zijn als Japan formeel excuus aanbood, vooral voor de meest recente gewelddaden. Jullie weten allemaal dat de kans dat dit in de nabije toekomst gebeurt niet groot is, grotendeels omdat Japan niet bereid is om over dit probleem te spreken. Het is natuurlijk niet zo dat de Japanners slechte of kwaadaardige mensen zijn, maar zij zitten zo vast in de noodzaak om hun gezicht te redden dat zij niet eens kunnen bedenken dat zij openlijk toegeven dat zij verkeerd waren en dat wat zij gedaan hebben, verkeerd was.

Dit houdt Japan er in feite van tegen om het verleden achter zich te laten en verder te gaan. De Japanners zitten vast aan hun verleden, zij zitten vast aan een traditie die verouderd is. Wat is het effect hier in het algemeen van? Dat de Japanse natie op vele manieren stagneert. Je kunt dit het duidelijkst zien aan de economie, Japan had vroeger zo’n grote en groeiende economie, maar nu stagneert de Japanse economie. Dit is een uitdrukkingsvorm van het feit dat de Japanse manier van denken stagneert, tot stilstand is gekomen. Zij zijn vast komen te zitten, en dit komt deels omdat zij niet willen erkennen dat zij vergissingen hebben gemaakt en dat Japan een traditie heeft die ouderwets is en moet worden losgelaten. Als je niet openlijk over die problemen kunt spreken, als je zelfs niet naar het probleem kunt kijken, naar de traditie kijken en hoe ouderwets die is geworden, hoe kun je dan jezelf ervan bevrijden? Het simpele feit is dat dit niet kan.

Dit is geen kwestie van een Aziatische of westerse denkwijze. Het is een kwestie van een universeel psychologische denkwijze die gewoon een menselijk trekje is. Je kunt alleen maar verder als je bereid bent om naar iets te kijken en in te zien dat jij er niet beter van bent geworden, dat het jou erg heeft beperkt. Zoals Moeder Maria gisteren heeft gezegd, wanneer je ziet dat iets jou beperkt, dan kun je spontaan die gehechtheid loslaten. Je kunt dat niet zien, als je er niet naar wilt kijken. Je kunt er niet naar kijken, als je zo bang bent dat jij je gezicht dan zou verliezen, dat jij liever iets negeert, omdat je weet dat je niets aan de feiten kunt veranderen.

De Japanners weten wel wat zij tijdens de oorlog hebben gedaan, zij weten dat zij daar niet naar kunnen kijken zonder toe te geven dat het verkeerd was en daarom willen zij er niet eens naar kijken. Het gevolg is dat zij zich er niet van kunnen bevrijden, maar het is niet alleen een kwestie van wat Japan Korea heeft aangedaan. De kwestie is groter, omdat Japan niet verder wil kijken dan haar tradities uit het verleden. Daarom kan zij zich niet van die tradities losmaken, ze kan niet verder, ze kan geen nieuwe oplossingen bedenken, ze kan geen nieuwe aanpak vinden. Het gevolg is dat alles stagneert en Japan achterop loopt.

 

Stagnatie vermijden
Ik gebruik dit nu als voorbeeld, omdat ik weet dat de mensen in Korea zich meer wijden aan groei en zij willen niet in dezelfde fase van stagnatie komen als zij in Japan zien. Jullie begrijpen wel dat de enige manier om te voorkomen dat je ook zo’n fase van stagnatie moet doormaken, is dat jullie een grotere bereidheid hebben om naar jezelf te kijken dan het Japanse volk. Het is niet zo dat de natie Zuid-Korea zulke grote fouten heeft gemaakt, dat jullie bang moeten zijn om ernaar te kijken.

Ik wijs er gewoon op dat jullie, de studenten, oproepen moeten doen, zodat Korea zich bewust wordt dat zij bereid wordt om naar alle kwesties in hun samenleving te kijken en er openlijk over te spreken zonder je zo druk te maken over het feit of je dan je gezicht verliest, dat je niet kunt toegeven dat bepaalde dingen uit de tijd zijn. Zij dienen de natie niet meer, zij dienen de mensen niet meer en daarom moeten we die bekijken, voordat wij die kunnen achterlaten. Voordat wij dat collectief kunnen verwerken, moeten wij bereid zijn om het openlijk te bespreken.

 

Je afkeren van het elitarisme
Je moet ook toegeven, zoals je zag in de invocatie die jullie hebben opgezegd, en zoals Gautama vorig jaar heeft gezegd in zijn dictaat, dat er zich alleen maar een Gouden Eeuw kan manifesteren als de samenleving de verdeling tussen een hogere en lagere klasse, een bevoorrechte elite en de gewone mensen, loslaat. In een Gouden Eeuw kan er geen elitarisme zijn, geen begunstiging. Hoe kun je toegeven dat je een bevoorrechte elite hebt als je daar niet eens openlijk over kunt praten? Daarom moet je, opnieuw, de oproepen doen dat de mensen hierover willen praten.

Eigenlijk is het niet eens een kwestie van je gezicht verliezen. Je verliest je gezicht niet als je een probleem erkent en het probleem oplost. Daardoor verwerf je eigenlijk roem, je krijgt respect, je krijgt zelfrespect, je maakt vorderingen. De vraag is opnieuw, zoals wij al eerder gezegd hebben, dat je de realistische afweging moet maken: “Wat is het belangrijkste voor ons? Is het belangrijker om je gezicht niet te verliezen, de traditie in ere te houden, niet direct te zijn? Of is het belangrijker voor ons om vorderingen te maken om een betere samenleving te krijgen?”

Natuurlijk zullen er mensen zeggen dat het belangrijker is om de traditie in ere te houden, maar wie zijn die mensen? Dit zijn de mensen die tot de bevoorrechte elite behoren en die weten dat vooruitgang er alleen maar voor zorgt dat zij hun bevoorrechte positie verliezen en zij willen die positie niet verliezen. Zij willen hun welvaart en hun privileges niet delen met de mensen, omdat zij zo arrogant (en dat kwam oorspronkelijk van de gevallen wezens af) zijn geworden en denken dat zij op de een of andere manier beter zijn dan de gewone mensen. Zij zitten in een hogere klasse van wezens en daardoor hebben zij recht op die bevoorrechte posities. Zij hebben recht op die onmatige winsten en het vergaren van zoveel rijkdom dat zij niet eens weten wat zij ermee moeten. Daarom geloven zij dat het aanvaardbaar en onvermijdelijk is dat de natie uit evenwicht is, alleen om hun winsten en privileges te kunnen handhaven, zodat de weelde in handen van een elite wordt geconcentreerd in plaats van die over de hele bevolking te verdelen.

Mijn geliefden, wij hebben als eens gezegd dat als je een realistische afweging maakt van wat het beste is voor de economie van een natie, je eigenlijk ziet dat een gelijke verdeling van de welvaart tot meer groei in de economie van een natie leidt dan dat de weelde in handen van een kleine elite. De Verenigde Staten noemt zich tegenwoordig het rijkste land ter wereld en dat is ook zo, maar helaas heeft de top twee procent van de Amerikaanse bevolking de macht over het merendeel van de rijkdom. Dit is eigenlijk meer van invloed geweest op het vertragen van de groei in de Amerikaanse economie dan welke andere factor ook. Als je wat van het geld dat in handen van de top twee procent is geconcentreerd gelijkwaardiger over de bevolking zou verdelen, dan zou die bevolking het geld besteden aan het verbeteren van hun levensstandaard. Dit zou al heel gauw leiden tot een toename in alle sectoren van de economie, behalve misschien dan de economie die het land moet beschermen, en iedereen zou er baat bij hebben.

Het is op den duur gewoon niet houdbaar om die concentratie van rijkdom in handen van een bevoorrechte elite te laten. Dit is trouwens een van de redenen dat de Japanse economie stagneert. Japan heeft ook een heel kleine elite die erin is gelaagd om buitengewoon veel winst te behalen met de Japanse bedrijven in plaats van die gelijkmatiger met de arbeiders te delen, die er in feite voor zorgen dat die bedrijven werken. Hetzelfde geldt op dit moment natuurlijk ook voor Korea.

Daarom vragen wij jullie om de oproepen te doen dat de mensen zich ervan bewust worden dat zij het probleem willen zien en het oplossen zonder nu direct het gevoel te hebben dat zij de natie beledigen of de reputatie van de natie vernietigen. Je kunt een probleem niet oplossen, als je er niet openlijk over spreekt, zoals je zag bij de impeachment van de president. Als een aantal mensen hier niet openlijk over hadden gesproken, als zij hier niet over hadden willen praten, hoe hadden de mensen zich dan kunnen verzamelen op die plaatsen in Seoel en om veranderingen kunnen vragen? Hoe had dit dan moeten gebeuren, als zij niet de bereidheid hadden gehad om openlijk een probleem te bespreken?

 

Niet praten beïnvloedt jullie persoonlijke leven
Iets verbeteren in een democratische samenleving vraagt om de bereidheid om openlijk over dingen te praten. Hoe zou een democratie anders kunnen functioneren? Hoe kan een meerderheid van de mensen een nieuw idee of de behoefte aan verandering accepteren als er geen bereidheid is om over iets te praten? Ik vraag jullie om oproepen hiervoor te doen op nationaal niveau, maar ik vraag jullie ook, als de vrouwelijke polariteit, om er op persoonlijk niveau over na te denken. Ik kan je wel vertellen dat jullie geen flauw idee hebben hoe diep die onwil om direct en openlijk over iets te praten in jullie cultuur en in jullie persoonlijke psyche is geworteld, wanneer ik naar de mensen in Korea kijk en wanneer ik naar jullie als onze studenten kijk.

Dit beïnvloedt jullie persoonlijke leven zo erg dat jullie je het niet eens kunnen voorstellen. Ik vraag jullie daarom om hierover te gaan nadenken, zodat jullie je er geleidelijk aan bewuster van worden. Ik vraag jullie ook om hier oproepen voor te doen, zowel voor jezelf als de mensen in Korea. Ik vraag jullie om je te realiseren dat dit in de eerste plaats jezelf beïnvloedt wat betreft de manier waarop je naar jezelf kijkt. Jullie zijn vanaf je kindertijd opgevoed met het gevoel dat er een bepaalde standaard is voor hoe je je gedraagt, dat er een bepaalde standaard is voor wat je kunt zeggen en wat je niet kunt zeggen. Dit is vooral op toepassing op gezagsdragers, van je ouders tot je leraren op school tot de leiders van de samenleving of de corporaties waarbij je werkt. Jullie zijn opgevoed met het gevoel dat het schaamtevol is om je mening te geven op een manier die jullie gezagsdragers als beledigend zouden ervaren.

Mijn geliefden, hebben jullie je gerealiseerd hoe diep dit je zelfbeeld en de manier beïnvloedt waarop je kijkt naar hoe je met andere mensen kunt omgaan? Het is eerlijk gezegd een psychisch probleem met vele lagen. Wij zullen er nu niet al te diep op ingaan, maar ik wil er wel een paar noemen. Zo’n cultuur wordt natuurlijk niet tot Zuid-Korea of Azië beperkt, maar die zie je in veel landen in diverse versies terug. De meeste mensen die in zo’n cultuur zijn opgegroeid, zijn het beeld gaan accepteren dat zij op een bepaalde plaats in de maatschappij horen. De meeste van jullie zijn opgevoed met het idee dat jullie geen deel uitmaken van een bevoorrechte elite, jullie behoren niet tot de hogere stand, jullie vormen een deel van de gewone bevolking, de gewone mensen, de lagere stand. Daarom zijn jullie opgevoed met het idee dat je moet accepteren dat jullie geen recht hebben, geen gezag hebben om zelfs maar een mening te vormen over de hogere stand en wat zij doen en niet doen.

Jullie zijn opgevoed om passief je plaats in het leven te accepteren en zelfs niet eens een mening te hebben over bepaalde zaken die volgens jou buiten jouw invloedssfeer vallen. Je hebt zelfs het recht niet om er zelfs maar een mening over te hebben. Dit is natuurlijk een mechanisme dat de gevallen wezens hebben bedacht en waar zij gek op zijn, omdat het hen in staat stelt om macht uit te oefenen zonder dat de mensen beseffen dat zij worden gemanipuleerd en onder de duim gehouden. Zij weten natuurlijk dat als de mensen eenmaal weten wat er aan de hand is, beseffen wat er aan de hand is, zij daar niet meer aan mee zullen doen. Zij hebben heel vaak gezien dat de mensen wanneer zij zich bewust worden van wat de elite doet, daar bezwaar tegen zullen maken. Zij weigeren dan om daaraan mee te doen. De elite zal dan op een of andere manier hun bevoorrechte positie verliezen, hun macht verliezen en veranderingen in de samenleving moeten accepteren.

Zij hebben geprobeerd om die psychologische barrière op te bouwen, zodat jij het gevoel krijgt dat je niet de moeite waard bent om zelfs maar een mening te vormen, en jij jezelf natuurlijk niet de moeite waard vindt om naar een positie te streven waarin jij invloed op jouw samenleving zou kunnen uitoefenen. Je bent opgevoed om jouw plaats als arbeider of als kantoorbediende of misschien zelfs wel in de bureaucratie te accepteren, maar jullie zijn niet een van de mensen die de besluiten neemt. Jullie, onze studenten, moeten dit mechanisme bekijken, omdat wij graag willen dat jullie jezelf accepteren als degenen die besluiten nemen.

 

Jezelf als besluitnemer zien
Wij zeggen niet dat jullie ernaar moeten streven om een machtige positie in de maatschappij te krijgen, maar wij zeggen dat wij graag willen dat jullie openlijk en eerlijk naar jullie samenleving kijken en beslissen wat aanvaardbaar is voor jullie en wat niet. Kunnen jullie begrijpen dat als jullie, degenen die studenten van geascendeerde meesters zijn, niet eens een kwestie durven aan te kaarten en te zeggen: “Dit gedrag van de machtselite is niet aanvaardbaar voor mij”, hoe zal de rest van de bevolking durven te zeggen: “Dit is niet aanvaardbaar voor ons”? Als de mensen niet bereid zijn om te beslissen wat aanvaardbaar voor hen is en wat niet, hoe kan het collectieve bewustzijn dan veranderen? En als het collectieve bewustzijn niet verandert, hoe kan er dan verandering komen? Dat is gewoon niet mogelijk, mijn geliefden.

Jullie, onze studenten, moeten heel, heel direct en heel openlijk naar jezef kijken en zien wat die mechanismen zijn waardoor je bijna onbewust jezelf een bepaalde plaats toebedeelt. Wij willen graag dat jullie toegeven dat je een spiritueel wezen bent en als spiritueel wezen heb je geen hogere en lagere stand. Er bestaat geen waardeoordeel waardoor sommige mensen waardevoller zijn of meer te zeggen hebben dan anderen. Jullie hebben allemaal het gezag, omdat jullie zonen en dochters van God zijn, omdat jullie spirituele wezens zijn. Wij willen graag dat jullie dit accepteren, zodat jullie het gevoel hebben dat jullie de moeite waard zijn om een besluit te nemen over wat er wel of niet aanvaardbaar is in jullie land. Alleen dan kunnen wij jullie echt gaan gebruiken als de elektrodes, als de katalysatoren om het collectieve bewustzijn te veranderen.

 

Directere relaties
Een ander aspect hiervan is dat wij u graag willen dat jullie als onze studenten de voorlopers worden door een nieuwe manier te bedenken om met elkaar om te gaan. De neiging bestaat, vooral in Azië, om niet zo openlijk over persoonlijke dingen te praten, vooral niet over gevoelens. Ik heb het nu niet per se over gevoelens zoals dat jij je boos voelt, of dat jij moe bent. Ik bedoel praten over hoe jij je voelt over dingen, welk gevoel jij hebt over het leven, hoe jij je voelt over jezelf. Met andere woorden, het is een diepere sensatie die helemaal terugvoert op jouw identiteitsgevoel. Je ziet dat de neiging in Azië is om mensen die je al jaren kent, en je dus vanuit een bepaald perspectief zou kunnen zeggen dat ze vrienden zijn, vaak geen vrienden zijn op dieper persoonlijk vlak. Zij voelen zich vaak niet vrij om hun persoonlijke leven met elkaar te delen en je ziet bijvoorbeeld de neiging om een relatie tussen twee collega’s in Azië veel minder persoonlijk te houden dan in bepaalde andere naties.

Opnieuw, ik probeer niet een situatie te scheppen waarin je het gevoel krijgt dat jullie inferieur zijn aan westerse naties. Ik probeer er alleen maar op te wijzen dat het geen kwestie is van verwesteren. Wij, de geascendeerde meesters, vragen jullie niet om te verwesteren in die zin dat je imiteert wat er in het westen gebeurt. Wij vragen jullie om te erkennen dat wij, de geascendeerde meesters, een bepaalde omslag in het bewustzijn willen bevorderen en dat bepaalde delen van de wereld op een bepaalde manier sneller op deze neiging hebben gereageerd dan jullie hier in Azië. Een van die gebieden is het ontwikkelen van een opener en directer vorm van omgaan met elkaar. Je kunt zien dat westerse naties in het verleden een ongeveer gelijke cultuur hadden als jullie tegenwoordig, maar zij hebben die in de laatste decennia achter zich gelaten, in ieder geval in bepaalde mate. De mensen zijn opener, zij zijn meer bereid om op een opener manier over dingen te praten.

Je moeten begrijpen dat het eenvoudig komt doordat bepaalde mensen in bepaalde westerse naties sneller hebben gereageerd. Als je dat ook doet, raak je niet verwesterd. Je volgt gewoon de trend die wij, de geascendeerde meesters, willen omdat je, zoals ik zei, in de Gouden Eeuw vrijer met elkaar moet kunnen omgaan. Jullie moeten openlijker over dingen praten. Wij hopen dat jullie, die onze studenten zijn, bereid zijn om naar jezelf persoonlijk te kijken en ook te begrijpen hoe jullie door deze cultuur zijn beïnvloed.

Als je televisieprogramma’s met elkaar vergelijkt, zelfs de populairdere die maar weinig inhoud lijken te hebben, kun je eigenlijk de manier van omgaan met elkaar beschrijven, als je ze bestudeert. Je kunt het verschil in denken zien en hoe de manier van denken in bepaalde naties is veranderd. Zelfs in de populaire televisieprogramma’s zie je mensen die vrijer, opener, omgaan, openlijker praten over diepere persoonlijke gevoelens en sensaties. Ik zeg niet dat die programma’s een model zijn dat je moet navolgen in jullie cultuur. Ik wijs er alleen op dat hoewel ze niet beslist een hoger bewustzijnsniveau hebben, zij wel de trend tonen en dat er iets is veranderd en dat er in bepaalde naties meer bereidheid is om over persoonlijke kwesties te praten.

 

Je generen om je gevoelens te delen
Zoals wij al hebben gezegd, komt er een moment waarop een samenleving zoveel materiële welvaart heeft bereikt dat het de logische volgende stap is dat jij je niet meer druk maakt om de materiële welvaart van de burgers in die natie. Je begint je zorgen te maken over de mentale, emotionele, de psychologische welvaart. Hoe kun je de psychische welvaart bevorderen, als je niet kunt praten over hoe de mensen zich voelen, hoe zij het leven ervaren en als zij hun gevoelens niet openlijker kunnen delen? Mijn geliefden, ik weet heel goed dat het voor vele mensen in jullie cultuur heel erg gênant zou voelen om over je gevoelens te praten. Ik vraag jullie, onze studenten, om naar jezelf te kijken en te zien waarom je het gevoel hebt dat dit gênant is en je zult dan zien dat het komt door de programmering waar je mee bent opgevoed.

Jullie zijn geprogrammeerd om te denken dat jullie – vierentwintig uur per dag, je hele leven lang – moeten handelen alsof er een zeer kritische rechter ieder woord, iedere daad, iedere gedachte, en elk gevoel bekijkt. Kun je dat gevoel, dit mechanisme, in jezelf herkennen waardoor je het gevoel hebt dat er altijd een boze rechter naar je kijkt en die klaar staat om je te veroordelen als je ook maar iets doet wat buiten de aanvaardbare norm valt? Kunnen jullie dit herkennen, mijn geliefden? Dan vraag ik van je, dat jullie, als studenten van geascendeerde meesters, beseffen dat dit mechanisme een enorme belemmering vormt om spiritueel te groeien. Het is vooral een grote belemmering wanneer je doet wat mensen overal geneigd zijn te doen. Jullie dragen dat op ons over en jullie denken dat wij, de geascendeerde meesters, net zo zijn als die boze rechter en dat wij elke beweging van jullie bekijken en willen dat je voldoet aan de maatstaven die wij hebben gesteld.

Mijn geliefden, als ik jullie één ding mocht toewensen, dan zou het zijn dat jullie van dit mechanisme bevrijd zouden kunnen worden, dat jullie vrij zouden zijn om te doen waar wij al heel vaak over gesproken hebben: met de Rivier van Leven mee gaan. Spontaan zijn, blij zijn, je geen zorgen te maken bij alles wat je doet of zegt, maar jezelf de vrijheid geven om je te uiten, op de manier die jij op dat moment wilt. Het is geen ramp als je iets zegt wat je later wilt veranderen. Hoe zul je ooit leren wat je tot uitdrukking wilt brengen, als je daar niet mee experimenteert? Het is heel belangrijk dat jullie, onze studenten, hierover nadenken, zodat jullie veel meer de open deur voor de geascendeerde meesters kunnen zijn als jullie je ervan kunnen bevrijden.

 

Hoe het collectieve bewustzijn kan worden verhoogd
Wij willen graag zien dat jullie op het punt komen dat jullie het laten gebeuren wanneer jullie IK BEN Aanwezigheid iets door jullie willen uiten. Wanneer wij, de geascendeerde meesters, jullie een idee influisteren, of een stoot energie geven, je dit dan laat gebeuren. Zoals het nu staat, hebben jullie een bepaalde vrijheid ontwikkeld om ons door jullie heen te laten werken wanneer jullie met je spirituele werk bezig zijn. Bijvoorbeeld wanneer jullie onze leringen bestuderen of wanneer jullie onze invocaties opzeggen, voelen jullie je vrij om de open deur te zijn voor de stroom van energie van ons. Op dat moment kunnen jullie meer openstaan om een intuïtief inzicht te ontvangen, maar bij veel van jullie, als je eerlijk bent, zien we dat jullie een bepaalde verdeeldheid in je leven hebben. Wanneer jullie spirituele activiteiten verrichten, hebben jullie het gevoel dat het gepast is om je op ons af te stemmen en de open deur voor ons te zijn. Wanneer jullie je bezighouden met jullie dagelijkse leven, schakel je bijna onbewust over op het voldoen aan de eisen die jullie voor je gevoel je hele leven al zijn opgelegd.

Het is alsof je onderbewust overschakelt en zegt: “Nee, in deze situatie kan ik niet open zijn, ik kan niet de open deur voor de geascendeerde meesters zijn, omdat het niet gepast zou zijn.” Mijn geliefden, hoe moet het collectieve bewustzijn ooit veranderen, als er geen personen zijn die iets willen doen dat buiten de norm valt, buiten de maatstaven, buiten wat gepast wordt geacht?

De gevallen wezens zouden het heerlijk vinden als de algemene bevolking het gevoel heeft dat de enige manier waarop zij kunnen leven, de enige manier die gepast voor hen is, is dat zij blindelings de gevallen wezens gehoorzamen. Hoe is het collectieve bewustzijn verhoogd, waardoor er op dit moment samenlevingen zijn die geen dictator hebben en dus vrij zijn om tot uitdrukking te brengen wat de machtselite in het verleden niet gepast vond? Dat kon alleen maar, omdat een aantal mensen bereid was om zich op een manier te uiten die niet beschouwd werd als iets wat aan de maatstaven van de samenleving en hun ouders voldeed. Ik vraag jullie niet om iets te doen wat ongehoord of onevenwichtig is. Ik vraag jullie alleen maar om je te realiseren dat wij graag willen dat jullie de moed hebben om verder te gaan dan wat gepast wordt geacht. Je kunt dit bijvoorbeeld doen door diepere, persoonlijke relaties aan te gaan, omdat je dan vrijer bent om jezelf te uiten en te zeggen wat jij van bepaalde situaties vindt.

 

Je gevoelens openlijk uiten
De cultuur waar ik over sprak, de cultuur van je gezicht niet verliezen, of niet direct willen zijn, is een heel grote belemmering voor de groei van de samenleving, omdat er heel veel dingen niet kunnen worden gezegd. Men heeft vaak de neiging om hier op een zwart-wit manier naar te kijken en te denken dat het enige alternatief voor jullie traditionele manier om jezelf hier in het oosten te uiten, is te doen wat je in het westen ziet, waar de mensen grof zijn, heel direct en doen wat jullie niet respectvol en onbeleefd vinden. Maar dat is niet het enige alternatief.

Je kunt op een heel andere manier met elkaar omgaan, zoals wij al hebben besproken, en dat willen wij ook voor het westen. Dat is dat de mensen zich vrij voelen om te zeggen hoe zij zich voelen. Als iemand anders jou iets aandoet wat een negatief effect op jou heeft, hoef je niet beslist te zeggen dat de andere persoon ongelijk heeft of iets niet zou moeten doen. Het alternatief is dat jij je vrij voelt om jezelf te uiten en aan die persoon te beschrijven hoe de daden van die persoon jou laten voelen. Dit zal er in veel gevallen voor zorgen dat die persoon zich iets realiseert waar hij nog nooit eerder over heeft nagedacht, omdat hij nooit eerder heeft nagedacht over hoe mensen zijn daden ervaren. In sommige gevallen zal dit een nieuwe manier van omgaan met elkaar openen, omdat iedereen zichzelf vrijer kan uiten en de mensen zich meer bewust kunnen worden van de invloed die hun daden op anderen hebben. Dit kan een positieve cultuur scheppen, waardoor je opener kunt worden om over dingen te praten zonder zo onevenwichtig te worden dat je zo grof en onbeleefd en confronterend wordt als je soms in het westen ziet.

Jullie begrijpen wel dat je elke neiging tot in het uiterste kunt doorvoeren. Zoals je ziet in Japan en China, is de neiging om niet bereid te zijn om openlijk te praten, tot in het uiterste doorgevoerd. Zoals je ziet in een aantal naties in het westen, kan de neiging om open en direct te zijn, ook tot in het uiterste worden doorgevoerd. Wij vragen van jullie om de middenweg te zoeken, zodat je open kunt staan om die tot uiting te brengen. Het is niet onbeleefd, het is niet ongepast om iemand te vertellen wat het effect van hun woorden of daden op jou is. Het is gewoon dat jij jezelf wilt zijn en te uiten wie jij bent en te verklaren hoe jij je voelt. Je vertelt een ander niet wat hij wel of niet moet doen. Je zegt alleen welke invloed die persoon op jou heeft en daaarna laat je iemand zelf beslissen wat hij ermee doet. Jij hebt in ieder geval gezegd wie jij bent en hoe je de situatie ervaart. Dit zou een grote vooruitgang zijn, als jullie die cultuur onder elkaar zouden kunnen ontwikkelen als studenten van geascendeerde meesters, maar natuurlijk ook de oproepen doen dat de samenleving zich hiervan bewust wordt.

Mijn geliefden, ik weet dat dit gevoelige onderwerpen voor jullie zijn en ik weet dat hier dingen worden aangeraakt die zo diep in jullie cultuur verankerd zijn dat het bijna heel moeilijk kan worden om te begrijpen wat ik zeg, omdat jullie dit onderwerp zelfs nog niet hebben gezien. Het is een voorbeeld dat wij al heel vaak hebben gegeven, dat als je bent geboren met een rode bril op, dan denk je dat alles een rode gloed heeft en je hebt niet door dat je ook zonder die bril op kunt kijken. Wij begrijpen dus dat dit een proces is, maar wij hopen dat jullie die onze directe studenten zijn, die omschakeling kunnen beginnen te maken en dat die zich door het collectieve bewustzijn zal verspreiden.

Mijn geliefden, kunnen jullie niet begrijpen dat er mensen ten noorden van de grens zijn die nog banger zijn dan jullie om zich te uiten vanwege de fysieke vergelding. Zij zijn bang dat iemand hen bij de politie, de geheime politie, aangeeft en dat zij gevangen worden genomen of dat hun gezinsleden zware straffen krijgen. Jullie zijn hier vrij. Jullie krijgen geen fysieke vergeldingen als je opener en eerlijker over jezelf en je gevoelens bent. Ik vraag jullie om er eens over na te denken hoe jullie de voorloper kunnen zijn van een omslag in de cultuur, waardoor jullie meer bereid worden om over deze onderwerpen te praten van hoe je het leven in jullie samenleving en je omgang met andere mensen ervaart.

Mijn geliefden, ik dank jullie zeer voor jullie aandacht en de bereidheid om de open deur te zijn, waardoor ik deze ideeën en de liefde in mijn hart naar het collectieve bewustzijn van deze mooie natie kon stralen. Wij zouden heel graag willen dat de mensen in Korea vrij zijn om de liefde, de schoonheid en de creativiteit te uiten die zij in zich hebben, zoals wij wel weten. Wij weten dat die in de drie hogere lichamen aanwezig is en wij zouden graag willen dat zij van die mechanismen bevrijd zijn die verhinderen om wat er in hun drie hogere lichamen aanwezig is, naar het fysieke octaaf te laten afdalen. Waar gaat het bij ons, de geascendeerde meesters, per slot van rekening om? Het gaat ons erom dat er een hogere matrix naar het fysieke octaaf afdaalt, zo kunnen wij een Gouden Eeuw openbaren, mijn geliefden.