ONDERWERPEN: Zuid-Korea zit in de beginfase van de Gouden Eeuw – Het verlangen naar een ordentelijke samenleving – De gevallen wezens hebben de mensen gemanipuleerd om een rol te accepteren – Ontevredenheid over het leven – Wrok van binnen – Potentiële conflicten in Aziatische naties – Conflicten tussen jongeren en ouderen –  Het individu heeft inherente waarde – Jeugdwerkloosheid – Noch het communisme noch het onbegrensde kapitalisme – Een nieuwe aanpak van de economie – Je gezicht niet verliezen – Het risico lopen van mislukking overstijgen

Geascendeerde Meester Saint Germain, 2 juli 2016 – Seoel, Zuid-Korea

Zuid-Korea zit in de beginfase van de Gouden Eeuw
IK BEN de Geascendeerde Meester Saint Germain en ik ben heel erg dankbaar dat ik hier een podium krijg, waardoor ik kan spreken over het perspectief van de Zevende Straal over hoe wij in Korea en Azië een Gouden Eeuw kunnen brengen. Nu, iets in de Gouden Eeuw brengen houdt natuurlijk in dat wij daar natuurlijk nog niet zijn, maar dit is een opmerking die wel wat stof tot nadenken geeft. In veel opzichten zit Zuid-Korea al in de Gouden Eeuw, omdat  jullie veel vooruitgang hebben geboekt sinds de vernietiging die heeft plaatsgevonden na de oorlog. Jullie hebben de bereidwilligheid getoond om te verbeteren, zo’n bereidheid om hard te werken en zo’n bereidheid om vooruit te komen dat jullie al op vele manieren in de Gouden Eeuw zitten.

Zoals ik heb gezegd, is de Gouden Eeuw niet een statische samenleving, het is een doorgaand groeiproces. Daarom kan je zeggen dat Zuid-Korea zich in de beginfase van de Gouden Eeuw bevindt en dat er nog veel meer komt. Niettemin wil ik graag dat jullie toegeven dat ik op geen enkele manier Zuid-Korea als een samenleving zie die in gebreke blijft of achter de tijd aanloopt of achter ligt op het plan om de Gouden Eeuw te brengen. Jullie zitten op vele manieren helemaal op schema om de visie die ik voor deze natie heb naar buiten te brengen en ik denk dat mijn dankbaarheid en felicitaties hiervoor op zijn plaats zijn.

De spirituele mensen onder jullie kunnen natuurlijk wel zien dat nog niet alles volgens de matrix van de Gouden Eeuw verloopt in jullie samenleving. Niettemin hoef je daar niet negatief over te doen en het gevoel te hebben dat jullie onvolwaardig zijn. Je moet je eigen natie niet met wantrouwen bekijken. Je moet niet die bewustzijnsstaat krijgen, die wij zo veel in Amerika zien, waar veel mensen complottheorieën aanhangen en geloven dat alles slecht is en dat er achter de schermen wordt gemanipuleerd en zo voort.

Natuurlijk wordt er achter de schermen gemanipuleerd, in die zin dat er overal gevallen wezens zijn en zij proberen te doen wat zij altijd proberen te doen. Niettemin is dit mijn punt: er is zoveel vooruitgang in Zuid-Korea dat jullie je kunnen beschouwen als zijnde in de beginfase van de Gouden Eeuw. Dan kun je dus vooruitgaan met de houding, met het bewustzijn, dat wij een goed fundament opbouwen en dan hoeven wij onszelf en onze samenleving niet als onvolwaardig of achterop komend te beschouwen.

Dit is natuurlijk niet het geval in Noord-Korea, dat wel achterop is. Het is niet het geval in veel andere naties in Azië die ook achterop zijn, maar Zuid-Korea is niet achterop en daarom heb ik in Nederland gezegd dat ik Zuid-Korea als de sleutel tot Azië beschouw, de sleutel om de denkwijze in Azië te veranderen.

Het verlangen naar een ordentelijke samenleving
Nu, wat moet ik, de Chohan van de Zevende Straal visualiseren om een Gouden Eeuw in het grote gebied van Azië te manifesteren? Nu vanuit mijn perspectief is de absolute sleutel tot het brengen van een Gouden Eeuw vrijheid, dat er vrijheid komt. Hoe kan er een Gouden Eeuw komen als er geen vrijheid is? Hoe kan er een nieuw tijdperk van innovaties en uitvindingen komen die alle gedachtematrijzen, alle ideeën, alle praktische technieken, die nodig zijn om een Gouden Eeuw te manifesteren, naar buiten brengt? Dat kan niet zonder vrijheid en met vrijheid bedoel ik niet alleen fysieke of politieke vrijheid, niet alleen economische vrijheid, ik bedoel in de eerste plaats vrijheid van geest. Daarom moet er een vrijheid komen die in nieuwe termen denkt, die buiten het kader denkt, buiten die matrijzen, die traditionele manieren om naar het leven te kijken, die eigenlijk een van de grootste belemmeringen is om de Gouden Eeuw, vooral hier in Azië, te manifesteren.

Wat wil ik jullie met dit betoog duidelijk maken? Nu, dat is eenvoudig dat er een nieuw bewustzijn moet komen bij de mensen in Azië om zich te bevrijden van een bepaalde denkwijze die al heel lang heel dominant in dit deel van de wereld aanwezig is. De denkwijze waar ik het over heb, is heel subtiel, maar kan als volgt beschreven worden. De mensen in Azië willen heel graag in een ordentelijke, gestructureerde maatschappij leven, waarin alles voorspelbaar is, alles onder controle staat en er dus geen verrassingen zijn.

Je kunt dit bijvoorbeeld zien aan dat veel samenlevingen in het verleden (en zelfs in het heden) hebben geprobeerd om zo’n samenleving te bereiken door een heel gecentraliseerde samenleving te scheppen die een heel strenge, ordentelijke vorm van regeren heeft. Die samenleving heeft specifieke rollen voor al haar burgers gedefinieerd. Er is een rol voor de boer, de arbeider, de soldaat, de administrateur, voor de leiders en zo voort. Dit gaat helemaal terug op de filosofie van Confucius die in veel opzichten te ver is doorgevoerd, maar ik moet in alle eerlijkheid zeggen dat toen Confucius geïncarneerd was, hij ook graag een heel ordentelijke, gestructureerde samenleving wilde scheppen.

De gevallen wezens hebben de mensen gemanipuleerd om een rol te accepteren
De gevallen wezens hebben dit idee te ver doorgevoerd, omdat zij de wens om een gestructureerde samenleving te hebben, hebben gebruikt om te argumenteren dat je om alles voorspelbaar te maken, heel strenge, strakke regels moet maken voor alle mensen in de samenleving. Wanneer je dus bij een bepaalde familie werd geboren, kreeg je automatisch een bepaalde rol erbij. Je moet een opleiding volgen om die rol te vervullen, je moet accepteren dat je deze rol hebt en dan moet je die rol de rest van je leven blijven spelen. We zouden kunnen zeggen dat de mensen hun ziel aan de duivel hebben verkocht zoals ze zeggen, maar in zekere zin zou je kunnen zeggen dat veel mensen in dit gebied hun ziel aan veiligheid, het leven in een veilige samenleving, hebben verkocht.

Er zijn veel mensen die deze rol hebben geaccepteerd, omdat zij, zoals wij al eerder hebben gezegd, op het punt zijn gekomen dat zij niet meer hun eigen beslissingen wilden nemen. Zij waren zo bang dat zij ongelijk hadden, akelige consequenties voor zichzelf te scheppen dat zij in een situatie wilden zitten waarin hun leven voorspelbaar was. Zij wilden de rest van hun leven kunnen bekijken en kunnen zien dat als zij een bepaalde taak uitvoerden die hun samenleving hen had opgedragen, hun leven dan veilig was. Er zouden geen grote verrassingen zijn, er zou niets zijn wat hen in de war kon brengen, er zouden geen onwenselijke consequenties zijn.

De gevallen wezens weten hoe zij van zo’n situatie kunnen profiteren. Maar als je verder terugkijkt en vraagt hoe zo’n situatie kon ontstaan, zie je precies dat de gevallen wezens degenen zijn die zo’n onevenwichtige situatie op de planeet hebben geschapen dat de mensen heel ernstige consequenties ervoeren door hun keuzes, zoals wij al heel vaak hebben gezegd. De gevallen wezens hebben in feite die situatie geschapen, waardoor de keuzes van de mensen tot zulke dramatische gevolgen leidden dat de mensen bang werden om zelf keuzes te maken.

Dan komen de gevallen wezens en profiteren van de onevenwichtigheid die zij hebben geschapen en zij brengen de samenleving op het punt waarop zij zichzelf bijna als een god in die samenleving kunnen installeren met bijna totale macht over die maatschappij. Wanneer ik zeg met bijna zoveel macht als een god, bedoel ik natuurlijk  volgens de definitie van God die de gevallen wezens ook hebben gegeven, omdat God dan als een wezen hoog in de lucht wordt gezien die de macht over alles wil.

Dit is natuurlijk een valse God, zoals wij hebben uitgelegd, maar hoeveel mensen zijn in staat om dat te begrijpen? Hoeveel mensen hebben zich kunnen bevrijden van het beeld van God, het beeld van het spirituele rijk, dat de gevallen wezens hen hebben voorgehouden? Daarom zijn veel mensen (vooral in vorige eeuwen) gaan geloven dat de heersers van hun samenleving het gezag hadden of door God met de regering waren belast. Wat zij ook zeiden, was een goddelijk edict, een goddelijk decreet, en als de mensen niet luisterden, zouden ze tegen God zelf zijn. Zij zouden Gods wil niet gehoorzamen als zij tegen de wil van de leiders van hun samenleving ingingen.

Ontevredenheid over het leven
Wat gebeurt er als gevolg van leven in zo’n samenleving? Aan de ene kant zou je kunnen zeggen dat de mensen veel veiligheid hebben. Je weet uit de moderne tijd dat veel mensen in communistische landen nadat het communisme was afgeschaft, het gevoel hadden dat hun samenleving zo onveilig was dat zij daar niet mee om wilden gaan. Een bepaald deel van de bevolking verlangt terug naar die veiligheid, omdat zij dan weten dat zij hun hele leven lang een bepaalde levensstandaard, een bepaalde baan, hadden. Veel mensen in dit deel van Azië hebben hun ziel aan deze god van veiligheid verkocht en zij hebben uitgekeken naar een levend dat voorspelbaar was.

Wat gebeurt er diep in de psyche van de ziel die zich in deze situatie bevindt? Wel, de ziel weet (hoewel de persoon dit niet bewust weet), het innerlijke wezen van de persoon weet dat hij niet groeit, hij voldoet niet aan de reden om hier te zijn. Jullie zijn, zoals wij hebben uitgelegd, van zichzelf bewuste wezens, het is niet de bedoeling om zestig jaar lang een veilig leven hier op aarde te leiden. Het is de bedoeling dat je een leven leidt zodat je, wanneer je dit leven op aarde verlaat, op een hoger bewustzijnsniveau bent gekomen dan toen je incarneerde.

Als je op hetzelfde niveau dit leven verlaat als je bent gekomen, of zelfs beneden dat niveau komt, dan zul je dit van binnen een beetje weten. Je weet dan dat je achterop bent geraakt, dat er iets ontbreekt, dat er niets niet klopt. Dit innerlijke weten heeft ervoor gezorgd dat veel mensen het spirituele pad hebben ontdekt en grote moeite doen om het spirituele pad te bewandelen. Wanneer de ziel van binnen weet dat er iets mist, dat zij niet groeit, dan voelt de persoon op bewust niveau, een bepaalde ontevredenheid over het leven op de wereld.

Je bent voortdurend ontevreden over het leven, welke baan je in de samenleving ook hebt. Hoewel je tot de bevoorrechte elite kunt behoren, toch voel jij je ontevreden. Het is niet helemaal genoeg, je bent niet helemaal waar je moet zijn. Dit zorgt voor psychologische problemen, omdat je aan de ene kant verlangt naar veiligheid, maar aan de andere kant kruipt er een diepe ontevredenheid naar boven.

Wrok van binnen
Naarmate je ouder wordt in zo’n gestructureerde samenleving, ga je beseffen dat je eigenlijk ingesloten wordt, je hebt niet de mogelijkheid om je plaats in de maatschappij ter veranderen, je kunt die niet transcenderen, je kunt niet verder. Het is geen kwestie van hoe hard werken, hoe innovatief je bent, hoe creatief je kunt omgaan met nieuwe ideeën. Of je nu een boer, een soldaat of een administrateur bent, dit zul je de rest van je leven doen en dus begint er in de ziel een bepaalde wrok te groeien. Die wrok moet naar buiten worden gericht, omdat de ziel niet haar eigen beslissingen wil nemen.

Je begrijpt dat de beperkingen van de samenleving op de wereld aan je worden opgelegd, dus zelfs als je zou veranderen, zou je niet echt je plaats in die samenleving kunnen veranderen. Er bestaat ook een innerlijke beperking, omdat je bang bent dat je verkeerde beslissingen neemt die tot onwenselijke consequenties leiden; hoe kun je dan ooit beslissen dat je iets anders wilt doen. Als je niet toegeeft dat je niet bereid bent om beslissingen te nemen, dan redeneer je (met je dagelijkse denkgeest) dat de maatschappij jouw beperkt en dan moet je die wrok wel op de buitenwereld richten.

Mensen die in zo’n samenleving leven, hebben twee mogelijke scenario’s. De ene is dat je de rest van je leven op de plaats die je kreeg toegewezen, blijft en dan is je samenleving ordentelijk, voorspelbaar, zodat er niets dramatisch in die samenleving gebeurt. In dat geval blijft de wrok groeien en die kan dan al heel snel in een vorm van boosheid veranderen die op iedereen wordt gericht die geschikt wordt geacht of geen risico voor je vormt. Dit betekent dat in je in elke samenleving ziet dat mensen hun boosheid richten op iedereen die beneden hen staat. De hoogste leider mag op iedereen boos zijn. De volgende op de ladder van het leiderschap mogen boos worden op degenen onder hen en zo voort. Zelfs degenen die op de laagste plaats in de maatschappij staat wat betreft zijn beroep, mag zijn boosheid op zijn vrouw en kinderen richten.

De vrouwen – die vaak geen baan of geen andere bezigheden hebben, geen andere plaats in de maatschappij dan echtgenoot en huisvrouw en moeder zijn – kunnen hun boosheid misschien op hun man richten. Je ziet dan een maatschappij waarin iedereen veilig is, omdat men een bepaalde levensstijl heeft, die allemaal min of meer boos zijn op elkaar en vaak op een andere manier met elkaar omgaan vanwege die boosheid, wrok en irritatie.

Het andere scenario dat zo’n samenleving kan hebben, is dat er iets gebeurt wat hun gevoel van veiligheid verstoort. In het verleden was dit vaak oorlog, maar het waren ook natuurrampen. Het is ook wel de omverwerping van een bepaalde politieke leider geweest, iets nieuws brengen, dat de samenleving in de war heeft geschopt. De mensen die dachten dat zij voor de rest van hun leven op een veilige plaats zaten, verloren ineens hun baan, verloren hun privileges, of zij moesten van plek veranderen, een andere baan vinden. Zij moesten zich aan nieuwe omstandigheden aanpassen en opnieuw, wanneer je het gevoel hebt dat jij je moet aanpassen aan iets nieuws, worden veel mensen boos. Zij hadden per slot van rekening voor deze deal gekozen, waarvan ze dachten dat zij als zij zich aan hun plaats in het leven aanpasten, nooit hoefden te veranderen, zich niet hoefden aan te passen.

Wanneer er zich een onverwachte verandering aandient, dan zie je vaak dat boosheid het gevolg is. Je ziet dat in veel Aziatische samenlevingen omdat het bij de mensen begint te dagen dat de tijd verandert, dat de manier waarop zij zijn opgevoed om hun leven en hun plaats in het leven te bekijken, niet altijd stand kan houden.

Potentiële conflicten in Aziatische naties
Je ziet bijvoorbeeld in China dat er onder bepaalde delen van de bevolking een heel sterk gevoel van wrok is. Dit zijn voor een deel degenen die hun leven in een bepaald kader zien, gebaseerd op het oude communistische systeem. Nu verandert dit en daarom krijgen zij het gevoel dat zij hun grip op de samenleving verliezen. Het is heel goed mogelijk dat er in de komende tien jaar een belangrijke confrontatie komt tussen degenen die het communistische systeem en de communistische structuur willen handhaven en degenen die het nieuwe aanpakken en hun kans zien en die zich richten op het verdienen van geld en hun plaats in het leven verbeteren, door geld te verdienen.

Er zal een gevestigde machtselite van de communistische partijambtenaren en administrateurs komen en de opkomende machtselite van degenen die de economische macht hebben overgenomen en overnemen. Dit heeft het potentieel om een een heel, heel erg grote ramp in de maatschappij in China te creëren. Het leidt misschien niet tot een gewelddadige revolutie, maar het kan zeker tot heel grote spanningen leiden.

In Japan zie je een soortgelijk patroon. Niet helemaal hetzelfde, vanwege het gebrek aan communistische invloeden, maar je ziet nog wel een oude gevestigde machtselite die aan de oude manier van doen probeert vast te houden en een nieuwe machtselite die het over wil nemen en de samenleving een nieuwe richting in wil laten slaan.

In een aantal naties in Azië, waaronder Zuid-Korea, zie je ook dat er groeiende ongelijkheid tussen rijk en arm is. Je ziet dat er mensen zijn die steeds rijker worden en zo rijk dat het alle redelijkheid te boven gaat, omdat zij van het systeem hebben geprofiteerd. Zij hebben geprofiteerd van de groei en zij hebben de bevoorrechte positie die zij in de structuur van de corporatie, soms zelfs in de regering, door middel van corruptie hadden bereikt, gebruikt om anderen onder hen te belemmeren. Zij hebben, in plaats van de rijkdom met de mensen te delen, de verdiensten van een bedrijf dus naar de aandeelhouders laten gaan in plaats van die te delen met de werknemers. Er zijn mensen die hun hele leven hebben gewerkt die het gevoel hebben dat hun levensstandaard langzaam wordt uitgehold en zij hebben het gevoel dat dit onrechtvaardig is.

Conflicten tussen jongeren en ouderen
Het volgende conflict dat op de loer ligt in veel samenlevingen is het conflict tussen jonge en de oudere meer gesettelde mensen die nog steeds de belangrijkste banen in de samenleving en de bedrijfsstructuur hebben. Veel jonge mensen zijn van jongs af aan opgevoed met het idee dat zij een opleiding moeten doen, zij moeten een goede baan zien te krijgen, zij moesten een bepaalde baan zien te krijgen. Zij hebben zich hun hele leven op dit heel, heel erg strenge, veeleisende onderwijssysteem gericht om goede cijfers te krijgen en een graad te halen. Dan hebben zij hun graad en hun diploma gehaald en moeten ineens de waarheid onder ogen zien dat er geen baan is voor iedereen die is geslaagd en zij dus niet de garantie krijgen dat zij het veilige leven krijgen dat hun ouders hadden en zij zijn opgevoed met het idee dat zij dat zouden krijgen.

Je ziet opnieuw, dat vanwege de starheid in de samenleving, vanwege deze structuur, omdat iedereen het gevoel had dat als je maar een bepaalde plaats in het leven had en je die plaats accepteerde en aan de eisen voldeed die die plaats stelde, hun leven veilig, voorspelbaar was. Juist omdat die structuur er niet is, wanneer de mensen beseffen dat de veiligheid die ze eens hadden gezien als iets waar ze recht op hadden in hun leven, is de reactie boosheid. Boosheid leidt natuurlijk niet tot groei en boosheid leidt niet tot vooruitgang van de samenleving. Het is dus belangrijk dat jullie de spirituele mensen, de voorlopers worden, om dit bewustzijn te overwinnen in jezelf, maar ook de oproepen doen om de samenleving een manier te laten vinden om met die problemen om te gaan zonder alles op te blazen en ieder probleem zo op te blazen dat het onmogelijk is om er rationeel over te praten.

Je ziet natuurlijk in veel gebieden op de wereld (en die je in het westen bijvoorbeeld hebt gezien in de ontevredenheid van de jeugd in de zestiger jaren), is dat in veel gevallen de oudere generatie die het gevoel heeft dat hun leven veilig is, niet naar de jongeren willen luisteren tot de jongeren tot het uiterste gaan en heel boos worden. Dit plaatst het debat in de samenleving helaas op een niet-constructief spoor dat vaak leidt tot slechte beslissingen waar eigenlijk niemand baat bij heeft en vaak ervoor zorgt dat er een elite opkomt die de situatie manipuleert. Het is belangrijk dat jullie de visie hebben en de oproepen doen om de samenleving in Zuid-Korea een constructievere manier te laten vinden om dit probleem af te handelen. Ik weet dat dit een heel grote uitdaging is en dat dit een heel moeilijk probleem is, maar ik weet dat het mogelijk is.

Het individu heeft inherente waarde
De andere meesters hebben het erover gehad dat het individu niet op waarde is geschat of dat men de waarde van het individu niet heeft ingezien; de maatschappij heeft dat niet begrepen. De mensen hebben het niet ingezien, noch heeft men de noodzaak ervan ingezien dat een maatschappij of bedrijf in de mensen moet investeren en hen als een menselijke hulpbron moet beschouwen. De enige manier om om te gaan met de situatie van de jongeren, zoals die er tegenwoordig uitziet en de komende jaren nog uitgesprokener zal worden, is dat je de manier waarop je naar het leven kijkt, verandert omdat je begint te beseffen dat de bedoeling van het leven niet veiligheid is. De bedoeling van het leven is niet dat je een plek vindt, een plaats accepteert, jezelf opleidt om een bepaalde baan in te vullen en dan de rest van je leven die plaats te houden tot je met pensioen gaan en uiteindelijk sterft.

Jullie moeten oproepen doen om de mensen in Zuid-Korea hun kijk op het leven te gaan veranderen, hun kijk op wat het betekent om mens te zijn. Je begint te beseffen dat je als mens van jezelf waardevol bent, omdat je geen menselijk wezen bent, maar een spiritueel wezen. Dit is een overgang die al in het westen in bepaalde mate is begonnen en daarom is het mogelijk om aan die overgang te beginnen. Ik zeg niet dat een land in het westen die overgang al heeft gemaakt, omdat er nog steeds veel verwarring heerst, en veel problemen in het westen zijn over hun kijk op het leven.

Ik zeg alleen maar dat het mogelijk is. Er is aangetoond dat je kunt leren om als samenleving meer waarde aan het individu te hechten. Dit helpt ook veel jonge mensen begrijpen dat hun waarde als menselijk wezen niet afhangt van een baan of een bepaalde baan. Het kan zelfs helpen om een maatschappij te helpen tot het besef te komen dat een bepaald aantal mensen niet het traditionele model volgt van een opleiding volgen om een bepaalde baan te krijgen en die dan de rest van hun leven te houden. Het is waardevol dat er in een samenleving een bepaald percentage mensen is van wie niet hun leven en aandacht wordt verzwolgen door het erg veeleisende werk in de huidige situatie. Het heeft waarde dat sommige mensen de vrije tijd en vrije energie en vrije aandacht hebben om zich op andere aspecten van het leven te richten.

Dit zie je traditioneel bij de vele monniken en nonnen, zowel bij de boeddhisten als andere religies, die zich terugtrekken uit de maatschappij en zich richten op een meer religieuze of zelfs spirituele levensstijl. Maar vanwege de manier waarop de moderne tijd zich heeft ontwikkeld, is dit niet meer zo gebruikelijk. Je ziet dat er in veel westerse naties een bepaald percentage mensen is die geen baan heeft en die in een soort tussenbestaan leeft, omdat zij de spirituele kant van het leven niet hebben ontdekt, zij leven er op los van de bijstand die hun maatschappij hen biedt. Als er een omslag kan komen, zodat mensen dit als een kans kunnen gaan zien om zich op hun spirituele aard te richten of zich te richten op het ontwikkelen van hun creativiteit, kan de vergelijking veranderen, zodat de maatschappij dit probleem op een constructievere manier kan aanpakken.

Jeugdwerkloosheid
Ik kan je wel zeggen dat de kwestie van jeugdwerkloosheid wereldwijd waarschijnlijk niet zal verbeteren in de nabije toekomst. Er zijn veel, veel landen overal ter wereld die te maken hebben met grote jeugdwerkloosheid, in enkele landen zelfs wel 25%, en dit probleem moet je afhandelen door je waarneming te veranderen over wat het betekent om mens te zijn, wat het betekent om een goed lid van de samenleving te zijn, wat het betekent dat jij van waarde bent.

Je kunt niet een situatie blijven houden waarin het gevoel van eigenwaarde wordt bepaald door hun plaats in de samenleving op de wereld. Dit is natuurlijk de manier waarop het is gegaan in de strenge structuur die ik heb beschreven, maar dat kan niet meer zo zijn in het Aquariustijdperk. In het Aquariustijdperk bestaat de groei eruit dat de mensen hun inherente waarde inzien als spiritueel wezen. Er zal een overgangsperiode zijn en onvermijdelijk een fase waarin de mensen zich moeten gaan afvragen of je eigenlijk je waarde krijgt door de plaats die je in de buitenwereld inneemt, vooral door je baan. Je ziet dat hier veel aanpassingen op de hele wereld voor nodig zijn en het is helaas zo dat die een absoluut noodzakelijke vereiste zijn om de Gouden Eeuw te brengen, maar het is ook iets waar veel mensen liever niet over willen nadenken.

Zoals wij hebben uitgelegd, moeten de mensen naar de Harde Leerschool, wanneer ze niet willen leren van goddelijke leiding en de harde klappen komen op verschillende manieren, maar één van die manieren is juist het groeiende fenomeen van werkloosheid onder jonge mensen. Wanneer je ziet dat de mensen zijn opgevoed met het idee dat ze naar een bepaalde plaats in de maatschappij moeten streven en er veiligheid voor in de plaats is beloofd en die veiligheid ineens niet wordt geboden, zie je onvrede. Je ziet dat veel jonge mensen zich niet stil willen houden en zij willen hun mening zeggen en zij zullen om veranderingen in hun samenleving roepen. Dit zal onvermijdelijk tot diverse conflicten leiden, maar ik vraag van jullie om de oproepen te doen dat jullie samenleving dit probleem kan overwinnen en de boosheid en de wrok overwinnen en een constructievere manier vinden om dit probleem aan te pakken.

Noch het communisme noch het onbegrensde kapitalisme
Er zijn natuurlijk manieren om hier mee op te gaan en één daarvan is om in de eerste plaats naar de situatie te kijken waarin jullie die corporaties hebben toegestaan om alle rijkdom in handen van een heel kleine elite te concentreren. Ik weet heel goed dat  elke keer dat ik het heb over het delen van rijkdom, er mensen zullen zijn (vooral in de Verenigde Staten, maar ook elders) die onmiddellijk zullen schreeuwen: “Communisme.” maar ik heb het nu niet over communisme. Ik heb het ook niet over extreem, ongecontroleerd kapitalisme. Zoals wij al eerder hebben gezegd, het tijdperk van de ismes stortte in, toen de Sovjet Unie instortte. Niet alleen het communisme zakte in elkaar, maar ook het kapitalisme en elke andere vorm van isme.

Wat instortte, was het tijdperk waarin het genoeg is om een bepaalde filosofie te adopteren en dan te denken dat die filosofie al hun problemen op zal lossen. Dit werkt niet meer in de Gouden Eeuw en daarom moet een samenleving die systemen ontstijgen die óf door de menselijke geest óf de gevallen geest zijn bedacht en die wil dat de werkelijkheid zich aanpast aan een aantal ideeën. In de Gouden Eeuw moet men zich ervan bewust zijn dat wij moeten gebruiken wat Moeder Maria de wijsheid van de moeder heeft genoemd door ons af te vragen hoe het leven eigenlijk in elkaar zit. Daarom kunnen we een samenleving, zoals Zuid-Korea, bekijken. Jullie hebben in Korea een verdeling tussen een communistisch noorden en een niet communistisch zuiden. In Zuid-Korea is men geneigd te denken dat het kapitalisme superieur aan het communisme is en dat als je het kapitalisme maar haar gang laat gaan, je dan een welvarender samenleving schept.

Door het kapitalisme haar gang te laten gaan, hebben jullie natuurlijk grote rijkdom in de samenleving gecreëerd, maar juist omdat het kapitalisme haar gang mocht gaan, is die rijkdom in toenemende mate in handen gekomen van een steeds kleinere elite van mensen. Daar is het kapitalisme als systeem nu juist voor bedacht, net zoals het communisme is bedacht om de macht in handen van een kleine elite te laten vallen. In een communistisch systeem vergaar je die macht door de partij, maar in een kapitalistisch systeem  wordt die macht vergaard door het economische apparaat te beheersen, waardoor de rijkdom wordt geconcentreerd. En met die rijkdom kun je de samenleving in je macht krijgen.

Je moet een stap terug doen uit die situatie en zeggen: “Nu wij wel erkennen dat er een groeiende kloof ontstaat tussen rijk en arm, dat er groeiende werkloosheid is, wordt het noodzakelijk dat wij erkennen dat de vorm van kapitalisme die wij hebben aan het eind van haar nuttige leven is gekomen. Het wordt tijd dat we daar eens kritisch naar kijken en de beperkingen ervan zien en dan een nieuwe aanpak bedenken.”We hebben het niet over het vormen van een communistisch systeem, want het communisme is dood. Wij hebben het over een nieuwe aanpak van de economie, omdat jullie beseffen dat een samenleving die vrij is, niet vrij kan blijven als die een kleine elite de absolute macht over de economie geeft.

Een kapitalistisch systeem is een systeem waarin een kleine elite eist dat die de onbegrensde vrijheid krijgt om de economie over te nemen. Dit kan de vrijheid van de bevolking niet garanderen en daarom moet je toegeven dat ondanks alle retoriek die er sinds de opkomst van het communisme is geweest, het kapitalisme niet een vrije samenleving kan en zal opleveren. Er komt dan een samenleving die net zo onvrij is als een communistische samenleving, alleen komt die op een andere manier tot stand.

Een nieuwe aanpak van de economie
Jullie moeten inzien dat er behoefte is aan een nieuwe aanpak van de economie. Ik zeg niet een nieuw economisch model of systeem, want wij zijn niet op zoek naar een systeem of model. Wij zijn op zoek naar het groeiende bewustzijn dat als een samenleving vrij is (en beweert dat ze een vrije samenleving is en een vrije samenleving wil zijn en een democratische samenleving wil zijn), zij er zich van moet verzekeren dat een kleine elite niet de vrijheid en de voorrechten van de gewone bevolking kan afnemen. Die moet de grootste mogelijke rijkdom, welvaart, voor het grootst mogelijke aantal mensen veilig stellen.

Dus moet je erkennen dat de rijkdom die er in Zuid-Korea is gekomen, niet een kleine elite van aandeelhouders in grote corporaties toebehoort. Die behoort het volk toe, omdat het werk van de mensen die rijkdom heeft geschapen. Dus moet de maatschappij een manier vinden – en elke natie moet dit op haar eigen manier doen passend bij haar cultuur – om de rijkdom te beperken die in de handen van een paar mensen is, zodat de rijkdom die er ontstaat door alle mensen wordt gedeeld. Dit kan op een aantal manieren, maar één van die manieren is dat je corporaties op een nieuwe manier organiseert, zodat de winst die wordt gegenereerd, niet alleen naar de aandeelhouders gaat. Of liever, het kan wel naar de aandeelhouders gaan, omdat iedereen die bij de corporatie werkt, aandeelhouder wordt.

He is niet genoeg om alleen maar aandelen te kopen, maar je moet een daadwerkelijk een inspanning verrichten en voor de corporatie werken om een aandeel te verdienen. Er zijn natuurlijk andere manieren die ik te ingewikkeld vind om in deze verhandeling uit te leggen, maar er zijn zeker mensen in de samenleving, waaronder in Zuid-Korea, die nu zo op mij afgestemd zijn dat zij specifieke ideeën kunnen uitbrengen die Zuid-Korea nodig heeft om de overgang te maken naar de structuur van een Gouden Eeuw voor de maatschappij en corporaties.

Je gezicht niet verliezen
Als jullie, de spirituele mensen, dat beeld vasthouden en de oproepen doen, dan kan het inderdaad gebeuren als de mensen het willen. Jullie kunnen natuurlijk de oproepen doen dat de mensen uit die oude matrijzen worden bevrijd. Je kunt de oproepen doen om de handeling van Shiva te versterken, omdat je beseft dat de demonen die in Zuid-Korea werden geschapen, juist door de machtselite werden geschapen die de huidige status-quo handhaven waardoor de corporaties de vrije teugel hebben. Door op te roepen dat zij worden gebonden en verteerd, zul je de mensen bevrijden zodat ze het gevoel krijgen dat er een last van hun schouders is gevallen en nu in staat zijn helder na te denken. Zij zijn in staat om een stap achteruit te doen en te zeggen: “Er ontbreekt hier iets, er is iets wat zo niet door kan gaan, we moeten een nieuwe aanpak zoeken, wij moeten naar nieuwe ideeën op zoek, want wij kunnen zo niet doorgaan.” Wanneer dat op een bepaalde schaal gebeurt, een cruciaal aantal mensen dat doet, zullen er veranderingen zichtbaar worden.

In het begin zal dit niet publiekelijk plaats vinden, omdat alle Aziatische naties, en in Korea ook, de neiging hebben om de façade op te houden, de indruk voor de buitenwereld te willen handhaven. Je ziet dat natuurlijk overal ter wereld, maar je vindt een variatie hiervan in Azië, in Korea, waar het heel belangrijk is om de schijn op te houden, je gezicht niet te verliezen, je gezicht te bewaren. Dit betekent natuurlijk dat het, net zoals wij zojuist besproken hebben in de geest van de dictator die niet kan toegeven dat hij ongelijk had, heel moeilijk voor Zuid-Korea en haar leiders zal zijn om toe te geven dat zij ongelijk hadden.

Jullie zijn je allemaal wel bewust van de ramp met de ferry die niet zo lang geleden is gezonken. Jullie weten allemaal dat het op een bepaalde manier is toegedekt, maar ik kan je wel zeggen dat een complot niet de crash heeft veroorzaakt. Het was het falen van het systeem en de aanpak van de mensen, hun houding ten aanzien van hun baan. Zij waren zo bezig met het opvolgen van regels, de schijn ophouden om al die tijd het systeem te handhaven, vanaf het ontwerp tot de bouw, tot het besturen van het schip. Dus het was het falen van het systeem en niemand wil dit toegeven. Degenen die ervan afweten, oordeelden dat het te veel schade zou toebrengen aan het vertrouwen van de mensen en de reputatie van de samenleving van Korea.

Er bestaat een bewustzijn (en het is een heel sterk bewustzijn met natuurlijk een demon aan de top die moet worden gebonden met jullie oproepen) dat absoluut de schijn wil ophouden dat alles goed gaat, dat alles onder controle is en dat het systeem niet heeft gefaald. Zoals wij hebben geprobeerd uit te leggen, is het niet een kwestie van in termen van falen te denken. Ik weet dat het kan lijken alsof er heel veel dingen moeten veranderen, er ergens iets mis moet zijn, dat er ergens iets mis is gegaan, maar zoals ik begonnen ben te zeggen, beschouw ik Zuid-Korea niet als een natie die in gebreke blijft, die achter loopt. Jullie hebben zo’n grote vooruitgang geboekt. Het is niet een kwestie van ineens gaan denken dat jullie gefaald hebben. Het is gewoon een kwestie van beseffen dat jullie een bepaalde fase in de ontwikkeling van jullie samenleving hebben bereikt en dat jullie om te kunnen blijven groeien jullie iets van de oude patronen, jullie oude manier van denken, de oude manier van doen, moeten loslaten.

Het risico lopen van mislukking overstijgen
Jullie moeten het oude bekijken en je moet dat niet als een mislukking bestempelen, mijn geliefden. Jullie hoeven geen zwart schaap te benoemen. Jullie hoeven alleen maar toe te geven dat dit niet meer de beste aanpak is. Wij moeten een betere zoeken die ons bij de volgende fase brengt. Wanneer de openheid bestaat om naar een betere manier te kijken, beloof ik dat ik die zal uitgeven door de mensen die open zijn. Jullie kunnen dus de oproepen doen dat de samenleving deze bijna obsessie overwint om de schijn op te houden en het te laten lijken alsof alles perfect is.

Als alles perfect was, waarom zijn er dan zoveel mensen ontevreden? Zij zijn ontevreden over het bewustzijn, zoals ik heb uitgelegd. Je ziet een spanning in de samenleving, omdat, zoals ik heb uitgelegd, wanneer mensen hun ziel verkopen voor veiligheid, er een groeiende ontevredenheid in de ziel ontstaat en die moet zich op de wereld richten. Daarom richten heel veel mensen die op de samenleving. Tegelijkertijd zie je ook dat de samenleving als zodanig de schijn op wil houden dat alles goed gaat en dus is er hier geen uitlaatklep.

Er bestaat geen uitlaatklep voor de spanning en je weet wel dat oude stoommachines een boiler, een ketel, hadden waaronder je het vuur aanstak en er water in gooide dat stoom veroorzaakte dat die druk creëerde. De druk was nodig om de motor aan het werk te zetten, maar er moest een veiligheidsklep zijn, zodat je de druk kon verminderen, want als de druk te groot zou worden, zou er een explosie komen. Jullie moeten de oproepen doen dat de maatschappij een manier vindt om naar zichzelf te kijken en op zo’n manier om te gaan met de diverse problemen die er ontstaan om de druk te verminderen.

Of eigenlijk een betere manier om ernaar te kijken, is dat de stoom niet alleen de lucht ingaat, maar  stuwkracht opbouwt en richting te geven aan een nieuwe manier om de problemen in de maatschappij aan te pakken. In plaats van die als een mislukking te beschouwen, in plaats van weerstand tegen groei tot er iets breekt, zodat het duidelijk wordt dat het een mislukking is, kun je een nieuwe richting inslaan zonder dit heel erg beschamende, heel erg schokkende besef te krijgen dat er iets mis is gegaan. Jullie weten allemaal dat juist dit incident, hoe schokkend dat ook was, veel meer is geworden dan een incident. Het is een symbool geworden en het is het symbool geworden van die dynamiek die ik beschrijf, omdat steeds meer mensen weten dat er iets moet veranderen. Maar men voelt weerstand tegen verandering, vanwege het geloof dat als er iets moet veranderen, dat komt omdat er iets met het oude mis is gegaan. Je moet de oproepen doen om een nieuwe aanpak te krijgen. Het is geen kwestie van het oude een mislukking noemen, maar gewoon beseffen dat wij om naar het volgende niveau toe te kunnen groeien, een nieuwe aanpak nodig hebben, wij hebben nieuwe ideeën en nieuwe methodes nodig.

Dit, mijn geliefden, was een hele mondvol en ik heb veel gezegd om om over na te denken, maar zoals jullie wel weten uit mijn geschiedenis van dictaten geven, als ik eenmaal op gang ben, is het niet gemakkelijk om te stoppen, omdat ik inderdaad zo graag vooruitgang wil in alles samenlevingen. Ik zie inderdaad naar de vooruitgang in Zuid-Korea uit, omdat het een natie is die mij na aan het hart ligt. Er zijn hier veel zielen geïncarneerd die bij mij horen, die op mij afgestemd zijn en die hier juist zijn geïncarneerd, omdat zij het potentieel zien om aspecten van de Gouden Eeuw in Zuid-Korea te brengen die een inspiratie voor andere naties kunnen zijn.

Hiermee wil ik jullie bedanken voor jullie aandacht. Ik bedank jullie dat jullie deze bijeenkomst hebben georganiseerd, waarin jullie zijn samengekomen en het mogelijk hebben gemaakt om deze boodschap te geven. Ik heb natuurlijk nog veel meer tegen de natie Korea te zeggen en ik zal manieren vinden om die ideeën naar buiten te brengen door de mensen in diverse posities in de samenleving die een idee kunnen ontvangen. Misschien kunnen veel mensen maar één idee ontvangen, maar er zijn genoeg mensen die deze ideeën kunnen ontvangen die ik naar buiten wil brengen, dat ze naar buiten komen. Natuurlijk kan niet alles door een boodschapper naar buiten worden gebracht, hoe onderlegd en geschoold deze boodschapper ook is.

Wij willen graag veel ideeën naar buiten brengen door de mensen die in de positie zijn om ze te implementeren. Hoe wij een boodschapper, zoals deze, kunnen gebruiken, is om jullie, de spirituele mensen, te inspireren de oproepen te doen en globaal het beeld vast te houden, zodat de matrix van de Gouden Eeuw door de vier niveaus naar beneden kan worden gehaald en op het fysieke vlak wordt gemanifesteerd door die mensen die een idee in de samenleving kunnen implementeren.

Dus met grote vreugde en grote dankbaarheid voor jullie aanwezigheid, voor jullie oproepen, verzegel ik jullie in de Vlam van Vreugdevolle Vrijheid die IK BEN.