Vrije, open en neutrale communicatie is essentieel voor een democratie

 

We moeten een onderscheid maken tussen wat veel mensen boosheid noemen, maar wat meer tijdelijke onrust in het emotionele lichaam lijkt te zijn. Zo was er de situatie waarin Jezus de tafels van de geldwisselaars omgooide. Er was een situatie waarin Jezus een vijgenboom vervloekte. En er was een situatie waarin hij zei: “Waarom noemt gij mij goed? Er is niemand goed dan God.”

Vanuit het normale menselijke perspectief zou je zeggen dat Jezus boos was in die situaties, maar hoe kan een hoogontwikkeld persoon met een hoog bewustzijnsniveau nu boos zijn? Dit is iets wat veel bewustere mensen denken, maar het emotionele lichaam lijkt op water. Gemakkelijk in beweging te brengen, maar zodra het niet meer wordt beroerd, komt het terug in een rustige toestand. Dit is niet de woede en haat waarvan we zeggen dat het een gif in het emotionele lichaam is. Er zijn door de eeuwen heen veel mensen die een hoog bewustzijnsniveau hebben bereikt, maar die in bepaalde situaties toch heftig kunnen reageren. Ze raken van streek, ze raken geïrriteerd, ze worden boos, ze spreken met luide stem, enzovoort.

Als je emoties worden opgeroepen door bepaalde situaties, maar weer afzwakken, en wanneer dat afzwakken op water lijkt, blijft er niets over van de vorige golf en dan is dit ook geen lager bewustzijn. Je leeft op een zeer dichte planeet met een enorme hoeveelheid chaos en onvrede. Je zou kunnen zeggen: “Zou een bewustere persoon tot doel moeten hebben dat hij altijd kalm blijft en nooit van streek raakt?” Nou, zou dat echt moeten? Als je van streek raakt, maar je emoties komen tot bedaren en er geen spoor meer over is dat je van streek was, zal dat dan afbreuk doen aan je groei? Nee. Hoe kun je op een planeet als deze rondlopen en voorkomen dat je van streek raakt, wat er ook gebeurt?

Wel als jij je op het hoogste bewustzijnsniveau bevindt, maar tot je bij die stadia van het pad komt, moet je met een zekere vergevingsgezindheid naar jezelf en andere mensen kijken en zeggen: “Ach, deed dit er echt toe? Laten we verder gaan.” Je geeft toe dat je van streek kunt raken, je kunt zelfs iets vertonen wat normaal gesproken woede wordt genoemd, maar dit is geen permanent stadium waarin woede zich ophoopt.

Boosheid en haat als psychologisch gif
Als je tijdelijk boos bent, maar daarna kalmeert en er geen spoor meer over is van die boosheid, is dat geen vergif. Maar als je boos wordt en er zelfs nadat jij je emoties tot bedaren hebt gebracht, nog steeds sporen van boosheid zijn, je nog steeds de herinnering hebt aan wat er is gebeurd, je nog steeds gebrek aan vergeving hebt jegens de persoon die je boos heeft gemaakt, dan is dat een psychologisch gif. Met andere woorden, een gif is iets dat je door de tijd heen bij je draagt. Het blijft in je emotionele lichaam zitten. Het trekt meer boosheid aan uit de omgeving en prikkelt je emotionele lichaam, waardoor je de volgende keer sneller boos wordt.

Woede en haat beperken zich niet tot je emotionele lichaam, ook al zouden de meeste mensen zeggen dat boosheid en haat emoties zijn. Het psychologische gif komt ook het mentale lichaam binnen en dan krijg je verschillende denkprocessen. Bijvoorbeeld rechtvaardigen dat je boos bent geworden, rechtvaardigen dat je boos blijft, rechtvaardigen waarom je die andere mensen niet vergeeft. Door maar door te blijven gaan over hoe slecht die mensen zijn, hoe verkeerd het was wat ze deden, en waarom ze dat niet hadden mogen doen, en hoe ze moeten worden gestopt. En waarom je drastische maatregelen zou mogen nemen tegen die mensen, zelfs als je iets doet waarvan je weet dat het niet in overeenstemming is met de Gulden Regel., Wanneer je genoeg van dit gif in je energieveld opneemt, gaat het bovendien ook naar je lagere identiteitslichaam. En je kunt al heel gauw iemand worden die tegen een andere groep mensen is.

In het Midden-Oosten zie je bijvoorbeeld dat veel Arabieren het gif van haat in hun identiteitslichamen hebben, zodat ze zichzelf zien als mensen die tegen de Joden zijn, die boos op de Joden zijn, die de Joden haten, en waarom dit mag. Hiervan zijn talloze voorbeelden over de hele wereld. Er zijn ook Joden die de Arabieren of de Palestijnen haten, enzovoort. We kunnen een ander onderscheid maken, omdat het psychologische gif van haat door de tijd heen blijft hangen en niet alleen je emotionele lichaam beïnvloedt, maar ook je mentale en identiteitslichaam.

Cognitieve dissonantie: mensen martelen in naam van het goede
Wat is een van de effecten van dit psychologische gif van haat? Het gaat tegen de Gulden Regel in. Je denkt misschien dat je een christen bent, je denkt misschien dat het om andere christenen gaat, maar dat jij je aan de Gulden Regel houdt. Maar er zijn slechte mensen die misschien zelfs de zaak van Christus tegenwerken zoals jouw kerk heeft bepaald. En dan hoef je de Gulden Regel niet op hen toe te passen, want het is oké om ze tijdens een kruistocht te doden. En zelfs Jezus zou dit goedkeuren.

Kijk naar de Middeleeuwen. Er waren inquisiteurs die de hele dag mensen martelden. En aan het eind van de dag gingen ze naar de kerk en knielden neer voor de gekruisigde Christus, en waren er zeker van dat Jezus zijn goedkeuring schonk aan wat ze in zijn naam deden. Dit komt omdat hun gedachten beïnvloed waren, overweldigd werden door het psychologische gif van haat. Hun mentale geest had het gevoel dat dit gerechtvaardigd was. En in hun identiteitsgeest zagen ze zichzelf als mensen die aan de zaak van Christus werkten, zelfs als ze iets deden wat indruiste tegen wat Christus zei: “De andere wang toekeren”, enzovoort.

Dit is een vervorming en het effect van alle psychologische vergiften is dat het leidt tot cognitieve dissonantie. Je kijkt selectief, waardoor je twee onverenigbare opvattingen tegelijk kunt hebben zoals je bent een goede christen, maar je mag moslims of ongelovigen of ketters of katholieken of protestanten en dergelijke, wel doden.

Haat in een bevolking en vrijheid van meningsuiting
Natuurlijk zorgt het psychologische gif van haat er ook voor dat je niet een hoger bewustzijn krijgt. Je gelooft misschien dat je een goed christen bent, maar als het gif van haat in je drie hogere lichamen zit, heb je geen hoger bewustzijn en kun je niet groeien. Je gaat eigenlijk in de tegenovergestelde richting, hoe je er ook over denkt.

Wanneer we dit toepassen op democratieën, dan zie je, aangezien een democratie berust op enige erkenning van de Gulden Regel en dus op basale menselijkheid, natuurlijk dat haat de democratische principes, het democratische proces, tegenwerkt. Als een bevolking te veel haat bezit, kunnen ze geen democratie hebben die goed functioneert. Ze hebben misschien een democratische regeringsvorm, maar de haat, vaak versterkt door andere psychologische vergiften, zal in feite het democratische proces ondermijnen. Je kunt dit heel duidelijk in de Verenigde Staten zien waar twee blokken zijn, de linkervleugel, de rechtervleugel, de extreme democraten, de extreme republikeinen, en dat die twee kanten elkaar haten.

Dit stopt het democratische proces. Waarom? Wat is een van de fundamenten van een goed functionerende democratie? Democratische rechten en een van die rechten is vrijheid van meningsuiting. Veel mensen denken dat vrijheid van meningsuiting betekent dat je alles kunt zeggen wat je wilt en dat niemand je daarvan mag weerhouden en dat niemand er bezwaar tegen mag hebben dat je het zegt. Maar als je van mening bent dat je vrij moet zijn om alles te zeggen wat je wilt en dat niemand daar bezwaar tegen mag maken, dan is dat het psychologische gif van haat dat cognitieve dissonantie veroorzaakt.

Ten eerste betekent vrijheid van meningsuiting niet simpelweg dat je alles mag zeggen wat je wilt. Vrijheid van meningsuiting betekent ook de vrijheid hebt om iets niet te zeggen, de vrijheid om te zwijgen. Omdat je inziet dat wat je op het punt stond te zeggen, niet in overeenstemming is met de oproep om ‘anderen te behandelen zoals jij behandeld wilt worden’. Je zou Jezus’ uitspraak kunnen parafraseren als: “Zeg tegen anderen wat je wilt dat anderen tegen jou zeggen.” Want veel mensen hebben niet begrepen dat “behandel anderen” ook geldt voor wat jij tegen anderen zegt.

Wat betekent dit? Het betekent dat je niet met woede en haat spreekt. Nogmaals, het is een moeilijke planeet, mensen zullen van streek raken, maar als je tijdelijk van streek bent en iets zegt tegen iemand anders met een bepaalde emotionele lading, dan is dat zo, zolang je er maar weer uit komt zodra je emoties zijn gekalmeerd en jij misschien wel je excuses wilt aanbieden of op zijn minst op een normale toon tegen iemand praten. Maar als jij je voortdurend, aanhoudend woede en haat voelt, en je woorden van lagere kwaliteit worden als je spreekt, dan doe jij jezelf pijn. Jezus heeft dit zelfs beschreven in de woorden: Als je met je broer praat en Raka zegt, dan houdt jij je nog steeds niet aan de regel, de Gulden Regel.

Het concept haatspraak (haat zaaien) in het openbare debat
In sommige democratische landen erkent men het concept haatspraak. Er zijn enkele naties, meer ontwikkelde naties, die ze zich hier zeer van bewust zijn, omdat het deel uitmaakt van het openbare debat en de regering zelfs bepaalde maatregelen heeft genomen om haat zaaien te beperken. De media hebben ook bepaalde maatregelen genomen om haatspraak te beperken; dit besef is er. Dit is vooral het geval in veel Europese landen waar nog steeds veel mensen zijn die zich de nazipropaganda en de haatuitingen van de nazi’s tegen de Joden herinneren die tot de Holocaust hebben geleid. Veel Europese landen zijn zich hier veel bewuster van en hebben daarom bepaalde maatregelen genomen om haatspraak te beperken. De bevolking beseft beter dat jij niet iets moet zeggen uit boosheid tegen andere mensen, en zeker niet met haat. Je uit dit soort haat niet op basis van ras, religie of nationaliteit, of wat dan ook.

De Verenigde Staten is in dit opzicht vanzelfsprekend nog niet zo ver. Er is meer haatspraak in de Verenigde Staten en dat heeft te maken met de burgeroorlog en de nasleep van de slavernij en de behandeling van Afro-Amerikanen door de witte suprematistische meerderheid. Er is nog steeds een witte suprematistische minderheid in de Verenigde Staten die in hun emotionele, mentale en identiteitslichaam haat koestert tegen Afro-Amerikanen, Mexicaanse Amerikanen, Aziatische Amerikanen, die natuurlijk geen van deze groepen als Amerikanen beschouwt.

Je ziet dat dit aan de oppervlakte komt na vele jaren waarin Amerika aanzienlijk veel vooruitgang heeft geboekt om raciale vijandigheid te overwinnen. Het begint weer aan de oppervlakte te komen en is natuurlijk in een versnelling gekomen door het presidentschap van Trump en de nasleep van de verkiezingen van 2020. Hoewel ras hierin geen directe factor was, zie je dat veel mensen die de verkiezingsleugens van Trump geloofden, blanke suprematisten zijn. Ze hebben misschien een christelijk wereldbeeld dat het christendom de superieure religie is. Ze hebben echter een heel grote poel van woede en haat – het psychologische gif van woede en haat – in hun emotionele lichaam, in hun mentale lichaam en in hun lagere identiteitslichaam. Het is er gewoon. Als je energie kunt voelen, dan valt dat niet te ontkennen. Als je dat niet kunt, dan kun je het natuurlijk wegredeneren. Er zijn mensen aan de linkerkant die radicalere democraten of liberale mensen zijn, maar ook woede en haat voelen voor mensen die zij als hun tegenstander beschouwen, de conservatieven, degenen die altijd verandering tegenwerken, zoals zij vinden, enzovoorts.

De afgelopen tien jaar heeft men in de Verenigde Staten toegelaten dat de energie van woede en haat steeds extremer tot uitdrukking kwam om het zichtbaar te maken voor het Amerikaanse volk en om mensen les te geven op de Harde Leerschool, totdat die woede en haat zo sterk wordt dat ze de situatie onder ogen zien; hoe ver laten we dit komen? Zullen we toestaan dat dit geweld veroorzaakt, misschien wel een burgeroorlog? Hoe ver mag dit gaan?

Geweld als communicatiemiddel
Je ziet dat daar natuurlijk wel enig besef van is. Veel mensen maken zich zorgen, veel mensen proberen er iets aan te doen. Maar het succes is beperkt. Facebook, Twitter en Instagram hebben natuurlijk geprobeerd om haatspraak te beperken; hebben geprobeerd complottheorieën en ongegronde beweringen te beperken. Maar met beperkt succes. De boosheid neemt nog steeds toe, wat ook te zien is aan het aantal schietpartijen dat plaatsvindt. Dit zijn mensen die overweldigd raken door de boosheid en haat in het collectieve bewustzijn, waardoor ze het gevoel krijgen dat ze een geweer moeten pakken.

Wat gebeurt er als iemand een school binnengaat en begint te schieten? Nou, hoe wreed het ook mag lijken, dit is eigenlijk een heel onbeholpen poging om te communiceren. Deze persoon heeft in gedachten – je ziet dat het voornamelijk mannen zijn – deze persoon voelt dat zijn frustratie, een punt bereikt waarop hij zichzelf niet meer kan beheersen. Maar waarom heeft hij dat punt bereikt? Omdat hij met niemand kon communiceren. Niemand heeft hem gehoord. En je herinnert je misschien dat Poetin ook zei dat hij niet was gehoord, dat hij daarom naar Oekraïne moest en daar moest beginnen te schieten. Wanneer deze frustratie een bepaald niveau bereikt, wanneer mensen het gevoel hebben dat ze niet met woorden kunnen worden gehoord, dan moeten ze worden gehoord met een pistool, met geweld.

Dit zie je ook bij demonstraties en rellen, omdat een groep mensen dan een massageest vormt en plotseling winkels binnenvalt, de politie aanvalt, enzovoort. Het maakt niet uit aan welke kant van het politieke spectrum ze staan. Elke keer dat er geweld ontstaat tijdens een demonstratie, komt dat omdat de mensen de controle zijn kwijtgeraakt, maar achter dit alles zit het gevoel dat er niet naar hen wordt geluisterd. Ze kunnen iets niet communiceren. Niemand zal hun woorden horen, dus moeten ze hun frustratie uiten met geweld.

Dit komt natuurlijk omdat hun gedachten worden overweldigd door woede en haat, het psychologische gif. Maar wat voor het effect heeft dit gif? Het sluit de communicatie af. Wanneer mensen dat gif hebben laten opbouwen hun energieveld, kunnen ze niet communiceren. Ze kunnen zich niet uiten en kunnen niet omgaan met andere mensen die het niet met hen eens zijn. Met andere woorden, ze zijn niet vrij om zich uit te drukken op de neutrale manier die constructieve communicatie is. Maar ze kunnen evenmin op een constructieve manier reageren op andere mensen die het niet met hen eens zijn. In veel gevallen zijn deze mensen gestopt met communiceren en zouden ze het gevoel kunnen hebben dat niemand hen heeft gehoord.

In veel gevallen hebben ze hun zorgen, hun gevoelens niet echt gedeeld. Dit zie je vaak op Facebook, als iemand iets post, en iemand anders die het er niet mee eens is een of andere korte opmerking maakt die heel neerbuigend is over de mening van die ander en misschien gaan dat een tijdje zo heen en weer. Maar uiteindelijk geven ze het gewoon op en zeggen: “Die persoon is mijn vriend niet meer. Ik wil niet eens meer met hem praten.”

In Amerika – natuurlijk ook in andere landen, maar vooral in Amerika – zie je dat men sterk geneigd is om mensen in verschillende kampen op te splitsen en stoppen met praten over bepaalde kwesties. Je ziet in families dat mensen niet met elkaar kunnen praten, of het nu over de verkiezingen gaat, of politiek, of vaccinaties of het dragen van maskers, of wat ook maar. Je ziet gewoon dat mensen stoppen met communiceren, ze proberen zelfs niet meer te communiceren. En ze hebben natuurlijk het gevoel: “Dat komt omdat andere mensen niet naar me willen luisteren. Ze zijn het niet met me eens. Ze zijn op alles tegen wat ik zeg.”

Dit is in de eerste plaats het effect van een psychologisch gif. Als je dit gif hebt, ben je verblind. Je emoties worden opgewekt, je mentale geest kan niet helder, objectief, denken, en je identiteitslichaam kan geen contact maken met het feit: “Maar dit zijn mijn familieleden, dit zijn mijn landgenoten. Zijn we niet allemaal mensen? Zijn we niet allemaal christenen, zonen en dochters van God?” Je kunt niet zien wat jou verbindt met andere mensen. Je ziet alleen de verschillen. Dit betekent dat je iets projecteert, want dat is één effect van het gif. Je projecteert iets. Het probleem is buiten, omdat het gif voorkomt dat je in de spiegel kijkt. Het voorkomt zelfs dat je eraan denkt dat er een balk, een splinter, zelfs een heel klein splintertje, in jouw eigen oog zou kunnen zitten. Je kunt je dit niet voorstellen als je verblind bent door het psychologische gif.

De behoefte aan vrije en neutrale communicatie
Wat is democratie? Hoe is de communicatie in een dictatuur? Dat is eenrichtingsverkeer, top-down communicatie. De dictator verklaart: “Dit is de manier waarop we het doen”, en alle mensen moeten gehoorzamen, anders worden ze geconfronteerd met verschillende repercussies, van de dood tot gevangenisstraf, tot marteling of wat dan ook. Dit is eenrichtingsverkeer. De dictator krijgt geen feedback, zeker niet van het volk. Wat is democratie? Is dat geen poging om een samenleving tot stand te brengen waarin communicatie in twee richtingen mogelijk is? De leiders communiceren met het volk, maar het volk communiceert terug, niet alleen door te stemmen, maar ook op veel andere manieren. Maar is het alleen een kwestie van communiceren tussen de leiders en de mensen? Nee, natuurlijk is het ook een kwestie van communicatie tussen de mensen, de mensen communiceren onderling, anders kan een democratie niet functioneren.

Je zou kunnen zeggen dat de vrijheid van meningsuiting een van de democratische rechten is die in veel grondwetten is vastgelegd. Maar daaronder zit de diepere waarheid dat er vrije communicatie is; open communicatie, neutrale communicatie, niet-giftige communicatie. In een dictatuur worden problemen opgelost door middel van dwang en geweld. Een democratie is een poging om een regeringsvorm tot stand te brengen waarin problemen zonder geweld kunnen worden opgelost, maar dit kan maar op één manier gebeuren, namelijk communicatie.

Verschillen tolereren is het fundament voor democratie
Er moet vrije communicatie komen onder de bevolking totdat er geleidelijk aan een soort begrip ontstaat. Misschien zijn niet alle mensen het erover eens, maar ze zien de menselijkheid in de mensen die het niet met hen eens zijn en ze zien dat die ook een standpunt hebben en dat ze niet gedwongen of onderdrukt of gedood hoeven te worden of naar Siberië gestuurd. Ze respecteren dus het recht van deze mensen om anders te zijn. Dit gebeurt als er neutrale communicatie is. Je hebt meer begrip en tolerantie voor verschillen. Je kunt in een democratie niet verwachten dat iedereen het met elkaar eens zal zijn of dat iedereen hetzelfde zal zijn of op dezelfde manier zal leven. Daarom is tolerantie voor verschillen een van de fundamenten van een democratie.

Dit is natuurlijk ook een van de belangrijkste aspecten van hoger bewustzijn. Op de lagere bewustzijnsniveaus is het theoretisch mogelijk dat iemand aanhanger is van Trump en beweert dat hij Trump aanhangt omdat hij onderscheidingsvermogen heeft, en iemand anders kan tegen Trump zijn, of in ieder geval geen Trumpaanhanger zijn, en ook beweren dat dit berust op zijn niveau van onderscheidingsvermogen. Ze kunnen dan tegengestelde gezichtspunten hebben en beiden denken dat ze onderscheidingsvermogen hebben, maar het is een lagere vorm van onderscheidingsvermogen. Wanneer ze op een hoger niveau komen, maken ze contact. Ze zien de menselijkheid in elkaar, en ze zien dat die kwestie eigenlijk niet zo belangrijk is.

Wat zie je als je op hogere niveaus van onderscheid komt? Uiteindelijk is het hogere bewustzijn de geest die mensen moet helpen om te ontsnappen aan gescheidenheid, dualiteit en verdeeldheid door steeds grotere niveaus van eenheid te gaan zien. Als je onderscheidingsvermogen groeit, kijk je verder dan de verschillen en dan zie je: “Is dit standpunt echt zo belangrijk? Is het zo belangrijk wie
president is? Is het zo belangrijk of ik een stuk stof voor mijn mond draag als ik naar de winkel ga, zoals de overheid voorschrijft? Kan ik niet aan de keizer geven wat van de keizer is en aan God wat van God is? In de eerste plaats kan ik andere mensen niet goed behandelen als ik hun recht niet accepteer dat ze anders mogen zijn dan ik, of een ander standpunt hebben.”

In het ideale geval moeten mensen die groeien naar een hoger bewustzijn, open en neutraal kunnen communiceren, zelfs als ze het over bepaalde dingen oneens zijn. Met andere woorden, er zou geen emotionele lading moeten zijn; iets wat je heel vaak ziet wanneer mensen proberen te communiceren. Waar komt die lading vandaan? Dit is eigenlijk het psychologische gif dat de communicatie blokkeert. Om terug te keren naar de situatie in de Verenigde Staten: je hebt coalities van mensen die dit gif van haat tot zich hebben genomen en daarom mensen die andere standpunten hebben dan zij niet tolereren. Of ze denken dat die mensen dom zijn, of ze haten hen ronduit. En dit is natuurlijk een groot gevaar voor elke democratie.

Je kunt door de geschiedenis heen ook andere voorbeelden hiervan zien, waaronder Noord-Ierland waar protestanten en katholieken elkaar haatten en met bommen begonnen te praten in plaats van een gesprek in woorden te voeren. Nogmaals, dit kwam omdat het psychologische gif de gedachten van die mensen zo had overgenomen dat ze geen open en neutrale communicatie meer konden voeren. Nogmaals, als je open en neutraal communiceert, betekent dit niet per se dat je het uiteindelijk eens moet worden over bepaalde problemen. Maar je kunt je hele benadering van andere mensen nog steeds baseren op de Gulden Regel: doe anderen aan wat je wilt dat ze jou aandoen. Als je katholiek bent in Noord-Ierland, wil je dan dat de protestanten bommen naar jou gooien? Hoogstwaarschijnlijk niet. Waarom zou je dan zelfs maar overwegen om dat wel bij hen te doen?

Je kunt democratie niet als vanzelfsprekend beschouwen
Het is absoluut essentieel voor elke democratie dat er open communicatie is. Als dat niet het geval is, dan komt een democratie gemakkelijk in een neerwaartse spiraal terecht, omdat de vijandigheid zich opbouwt totdat mensen niet langer in woorden iets kunnen zeggen, maar iets beginnen te zeggen met aanvalsgeweren of welke gewelddadige middelen ook die ze tot hun beschikking hebben. Natuurlijk zijn er veel mensen hiervan op de hoogte; die dit kunnen zien. De bewustere mensen kunnen hieraan werken, zodat steeds meer mensen er de noodzaak van zullen inzien om die haat, die communicatiestoring, aan te pakken. Ze hoeven niet te spreken over psychologisch gif. Het is voldoende om het simpelweg te observeren en te zeggen: “Wanneer er dit soort haat is, wordt de communicatie verbroken. En als de communicatie wegvalt, gaat de democratie kapot. Dus, wat kunnen wij doen?”

Men moet tot het besef komen dat democratie niet vanzelfsprekend is. Er zijn krachten die de democratie willen vernietigen. Er zijn externe krachten, maar er zijn, belangrijker nog, interne krachten. De externe krachten kunnen de democratie niet vernietigen tenzij de democratieën al onderling verdeeld zijn door de interne krachten. Men moet meer tot het besef komen dat democratie waardevol is. Het is de overheid van de toekomst. Het is vooruitgang vergeleken met de dictaturen die we in het verleden hebben gehad en die de ene na de andere ramp hebben veroorzaakt. We moeten de democratie beschermen en dat zou misschien betekenen dat je bepaalde stappen moet zetten. De overheid, de media, maar ook de mensen zelf zullen bepaalde maatregelen moeten nemen om dit tegen te gaan.

Democratie geeft vrijheid, maar wie kwade bedoelingen heeft, kan misbruik van die vrijheid maken, van die vrijheid profiteren, door de democratie te ondermijnen, zoals de trollenfabrieken in Rusland en China al jaren doen, zoals veel andere mensen met kwade bedoelingen al jaren doen. Er zijn mensen die opzettelijk samenzweringstheorieën hebben gemaakt, omdat hun geest gewoon wordt overgenomen door manipulatoren die alleen maar chaos en onvrede willen scheppen.

Men moet tot de erkenning komen dat een democratische regering het besef krijgt dat je zo onschuldig blijft als een duif, maar zo wijs als een slang wordt en erkent dat het vanzelfsprekend is dat als je eenmaal een democratie hebt, die tot in het oneindige blijft bestaan. Je moet willen kijken naar de krachten die zich tegen democratie verzetten en je land ertegen beschermen. Dit betekent zelfs dat jij je moet beschermen tegen de mensen in je eigen land die zijn verleid tot een manier van denken die, eerlijk gezegd, antidemocratisch is.

Als je een andere groep mensen haat, is dat een antidemocratische mentaliteit. Als jij gelooft dat er een grote samenzwering is die de verkiezing van jouw president heeft gestolen, dan is dat ook een antidemocratische manier van denken omdat je de democratische instituten niet erkent. Je breekt de eed, als je die hebt afgelegd, om de grondwet tegen alle vijanden te beschermen. Je bent een binnenlandse vijand van de grondwet als je de leugen verspreidt dat het verkiezingsstelsel is overgenomen door een of andere grote samenzwering en dat die niet goed functioneert en dat de mensen niet eerlijk zijn, enzovoort. Dit alles is antidemocratisch. Daar kan totaal geen twijfel over bestaan, tenzij je gedachten beïnvloed worden door de vergiften en de leugens die worden verspreid door de manipulatoren, die er geen moeite mee hebben om te liegen omdat het hun doel is de democratie te ondermijnen.

De fundamentele zwakte van democratie
We hebben het er nu over dat je in essentie moet opklimmen naar een niveau van bewustzijn en onderscheidingsvermogen waarop je verder kijkt dan de simplistische interpretaties en de simplistische opvattingen. Toen Jezus de Gulden Regel gaf, behandel anderen zoals je wilt dat ze jou behandelen, heeft dit de basis voor democratie gelegd, maar aan de andere kant brengt die Gulden Regel juist democratieën in gevaar. Als een samenleving berust op de Gulden Regel, zitten er fundamenteel zwakke kanten aan ten opzichte van samenlevingen die bereid zijn om van die Gulden Regel te profiteren. Het is hetzelfde oude verhaal: als je iemand anders goed behandelt en die persoon maakt misbruik van jou door je eigendommen te stelen of je zelfs te vermoorden, wat heb je er dan aan om de Gulden Regel te volgen? Waarom had je dan de Gulden Regel moeten volgen?

Veel mensen hebben zich zelfs van het christendom afgekeerd, maar ook van de Gulden Regel, veel mensen met andere religies, omdat alle religies wel een versie van de Gulden Regel hebben, hebben zich ervan afgekeerd, omdat andere mensen niet hetzelfde hebben gedaan. Ze hebben andere mensen goed behandeld, maar andere mensen deden niets terug. Nu twijfelen ze aan het principe van de Gulden Regel. Veel christenen zijn in een gemoedstoestand geraakt waarin ze zeggen: “Ik moet gewoon altijd aardig zijn voor andere mensen. Dan kan ik niets fout doen. Wat ze ook doen, ik moet steeds vriendelijk terug doen. Ik moet de andere wang toekeren, en ik moet de andere wang blijven toekeren.”

Wijs zijn als een slang
Er zijn niveaus van bewustzijn en onderscheidingsvermogen. Wat gebeurt er op de lagere niveaus? Misschien heb je nog steeds het momentum om niet de andere wang toe te keren of op dezelfde manier te reageren, maar te reageren op basis van oog om oog en tand om tand. Om dat momentum te doorbreken, moet je misschien een periode doormaken waarin je besluit: “Ik zal altijd de andere wang toekeren, wat andere mensen ook doen.” Omdat dit dat momentum doorbreekt en als jij je daarvan hebt bevrijd, kun je een hoger niveau van onderscheidingsvermogen krijgen, omdat jij je realiseert dat de Gulden Regel niet op zichzelf staat.

Wanneer je naar een hoger bewustzijnsniveau gaat, word je zo wijs als een slang. Je realiseert je dat er slangen zijn en dat ze de Gulden Regel niet volgen, en dat waarschijnlijk ook niet in de nabije toekomst zullen doen. Als je een democratische natie hebt die berust op de Gulden Regel, waarin de meeste mensen zich aan de Gulden Regel houden en de regering zich aan de Gulden Regel houdt wat betreft haar eigen burgers, dan is dit land geneigd om te geloven dat ze zich ook aan de Gulden Regel kan houden bij andere naties. Dit kan wel bij andere democratische naties, maar niet bij een dictatuur die de kwade bedoeling heeft om óf de democratie te vernietigen óf jouw territorium te veroveren.

Dit is een wankel evenwicht. Terugkomend op Hitler zou je kunnen zeggen: “Had de rest van Europa gewoon kunnen zeggen: ‘We keren de andere wang toe. We laten de tanks van Hitler binnenrollen. Ze kunnen het overnemen en we zullen wel zien hoe het gaat. Misschien kunnen we van Hitler een aardige man maken als we hem laten zien dat we de andere wang toekeren.” Ten eerste zal dat waarschijnlijk niet gebeuren met de manipulatoren, maar wel met het Duitse volk. Dit had het nazisme uiteindelijk kunnen verwijderen. Het zou veel langer hebben geduurd dan vijf jaar. Dit zou ook zeer ernstige gevolgen hebben gehad, maar het had wel kunnen gebeuren.

Kijk nu naar de tijd van de Sovjet-Unie, die de ideologie had om het communisme over de hele wereld te verspreiden, wat in wezen grootheidswaan van de Russen was om de macht te willen hebben over de hele wereld. Wat zou er zijn gebeurd als het westen zich niet had verzet tegen de verspreiding van het communisme? Nogmaals, Stalin zou niet zijn getransformeerd, maar hij had niet het eeuwige leven. Wat zou er gebeurd zijn? Zou de hele wereld vandaag communistisch zijn geweest? Nee natuurlijk niet. Gedeeltelijk omdat het communistische systeem, zoals de Sovjet-Unie heeft aangetoond, niet zelfvoorzienend is, maar ook omdat er een bewustzijnsverandering zou hebben plaatsgevonden, enzovoort.

Desalniettemin zouden er wijdverbreide negatieve consequenties zijn geweest. Dit wil niet zeggen dat het westen dit had moeten doen. Ook niet dat Oekraïne de andere wang had moeten toekeren en de tanks van Poetin had moeten laten binnenrollen, omdat de mensen nogmaals, moeten reageren op hun bewustzijnsniveau. Je hebt een bepaald bewustzijnsniveau waarop je kunt zeggen: “Nu moeten we zo wijs zijn als slangen. We moeten naar de feiten kijken. We moeten erkennen dat er landen zijn, dat landen leiders hebben, die een negatieve bedoeling hebben ten aanzien van democratie.”

De Gulden Regel van de democratie
Er was een periode dat het een begrijpelijke reactie was dat de westerse landen Poetin het voordeel van de twijfel gaven. Nogmaals, het was een uitdrukking van het collectieve bewustzijn, maar nu hij zichzelf zo duidelijk heeft ontmaskerd dat niemand het kan niet kan zien, is het tijd om naar een hoger niveau van onderscheid te krijgen, en gewoon te zeggen: “We moeten onszelf beschermen. We kunnen niet toestaan dat andere landen met kwade bedoelingen, of zelfs mensen met kwade bedoelingen in ons eigen land, profiteren van de democratische vrijheden.” Je zou kunnen zeggen dat de Gulden Regel van democratie is: Een democratische regering is bedoeld om de rechten en vrijheden van haar bevolking te garanderen, wat betekent dat ze niet kan toestaan dat de rechten en vrijheden van haar eigen bevolking met geweld worden afgepakt. Of dit nu een externe kracht is zoals Poetin, of een interne kracht zoals Donald Trump, of de complottheoretici, of de media die in een propagandamachine zijn veranderd, maar je kunt dit niet toestaan omdat het schadelijk is, het is een gevaar voor het voortbestaan van de democratie.

Hogere niveaus van onderscheidingsvermogen bij de ontwikkeling van de democratie
Dit betekent niet dat dit het ultieme niveau van onderscheidingsvermogen is. Er kunnen hogere niveaus komen waarop enkele democratische naties zullen zeggen: “We schaffen het hele leger af. We stoppen met het leger.” Sommigen zeggen misschien: “We willen de natiestaat die we tot nu toe hebben gehad niet meer. We willen samenwerken met andere staten en een soort regio vormen.” Iets wat je ook in de EU ziet, streven naar een vorm van eenheid, ook al is dat een moeilijke opgave.

Er kan een moment komen waarop een natie zo’n hoog bewustzijnsniveau heeft bereikt dat het erop durft te vertrouwen dat de terugkerende stroom van het universum naar een agressor er daadwerkelijk voor zal zorgen dat ze de natie of de mensen niet kunnen vernietigen, als ze de andere wang toekeert, zelfs naar de agressor. Hier zijn verschillende niveaus van.

Vanzelfsprekend is er nog geen enkele democratie op het niveau waarop die kan zeggen: “We gaan op het universum vertrouwen en onze wapens neerleggen.” Maar dat betekent niet dat het in de toekomst niet zal gebeuren en in het Tijdperk van Hoger Bewustzijn zal er zeker een moment komen waarop veel naties hun nationale verdediging zullen opgeven. Er zal een tussenperiode moeten komen waarin je collectief een soort leger vormt dat plotselinge aanvallen van dictators uit andere naties kan afslaan.

De democratische verantwoordelijkheid van het volk
Een democratie moet begrijpen dat ze haar eigen burgers moet beschermen tegen mensen die de vrijheid en de rechten van haar burgers willen afnemen. Anders neemt een democratische regering haar verantwoordelijkheid niet. Maar natuurlijk moeten de mensen ook hun verantwoordelijkheid nemen en zich ervan bewust worden. Dit betekent niet dat de democratische regeringen nu allerlei uitlatingen moeten gaan verbieden. “Je mag dit niet zeggen en je mag dat niet zeggen, en je kunt dit niet op Facebook plaatsen, je kunt dat er niet op plaatsen.” Want bij het bestrijden van deze agressieve kracht zou dat neerkomen op censuur. De bevolking, het volk, moet zichzelf opvoeden, zich bewust wordt van wat er gebeurt, zich bewust worden van trollen en trollenfabrieken en mensen met kwade bedoelingen, en daarom zeggen: “Ik laat me hier niet in meeslepen. Ik laat me hier niet in meesleuren.”

Heel veel mensen die complottheorieën hebben geloofd, komen na enige tijd tot de conclusie dat het niets positiefs voor hen heeft gedaan. Ze kwamen alleen maar in een negatieve spiraal waarin ze niet eens echt leefden omdat ze zo in de war waren, hun gedachten waren daar zo op gefocust, hun emoties waren zo gefrustreerd, dat het geen manier van leven was. Dit bewustzijn kan zich verspreiden. Mensen kunnen dit communiceren en zeggen: “Luister, ik ben het ook meegemaakt. Ik begrijp je frustratie, maar dit is gewoon niet de manier. Het is een doodlopende weg en het zal je alleen maar naar beneden trekken.”

Er moet een groeiende bereidheid komen om zich daarover uit te spreken. En om dat op een neutrale manier te willen doen, zodat we een manier kunnen vinden om over problemen te praten zonder ons te laten overnemen door de haat die ervoor zorgt dat we de communicatie afsluiten. Het besef moet komen dat communicatie van levensbelang is in een democratie. Maar het moet open en neutrale communicatie zijn, niet zo emotioneel beladen dat mensen die erg gehecht zijn aan een bepaald standpunt iedereen die het niet met hen eens is niet meer als mens zien. En daarom hoeven we anderen niet slecht te behandelen maar hen de andere wang toekeren. We zijn zo verblind door haat, dit gif, dat we ze niet eens als mensen kunnen zien. Dit bewustzijn moet er komen.

De ideologische gemoedstoestand versus tolerantie
Waar gaat het bij democratie eigenlijk om? Gaat het om standpunten en fysieke resultaten? Nee, het gaat om mensen. Het gaat om de groei in bewustzijn van de mensen. Jij, als individu, als jij bevooroordeeld bent, in een geïrriteerde gemoedstoestand, een ideologische gemoedstoestand, zit dan groei je niet. Andere mensen groeien natuurlijk ook niet. Ook nemen ze hun democratische verantwoordelijkheid niet. Ze doen zichzelf pijn. Ze doen anderen pijn. Het is gewoon een neerwaartse spiraal die mensen kunnen zien en zeggen: “Genoeg. We moeten een manier vinden om te communiceren. We moeten een basis vinden voor communicatie, dingen waar we het wel over eens zijn; ook al is democratie belangrijk, we zijn allemaal mensen, we zouden allemaal hier mogen zijn.”

Je ziet hier dat het allemaal op tolerantie neerkomt. Naarmate je bewustzijn groeit, vergroot jij je tolerantie voor mensen die anders zijn. Je vergroot zelfs je tolerantie voor de manipulatoren, de machtselite, omdat je het niet nodig vindt om een fysieke strijd met hen aan te gaan om ze fysiek te vernietigen. Je vindt het niet nodig om een strijd aan te gaan om te bewijzen dat zij ongelijk hebben. Je doet een stap achteruit en zegt: “Ik kan deze mensen niet helpen, dus ik ga me niet met hen bemoeien.”

Dit is natuurlijk een van de lastige aspecten van onderscheidingsvermogen, wanneer je verder komt dan het zwart-witdenken waardoor je een simpele oplossing voor alles wilt. Je moet kunnen communiceren met mensen. Welnu, zou dat niet moeten betekenen dat je met iedereen kunt communiceren, net zoals iemand de andere wang toekeren? Niet op de hogere niveaus van onderscheidingsvermogen.

Er kan een fase komen waarin je hier doorheen moet en met iedereen moet proberen te communiceren. Maar naarmate je onderscheidingsvermogen toeneemt, zie je dat er mensen zijn met wie je op dat moment niet constructief kunt communiceren, omdat ze zo gevangenzitten in een psychologisch vergif dat je hen niet kunt helpen. In plaats daarvan gebruik jij je tijd en aandacht en energie om met andere mensen te communiceren en consensus met hen op te bouwen, hun bewustzijn te verhogen en daardoor het collectieve bewustzijn te verhogen. De mensen die nog steeds gevangenzitten in een gif, gevangenzitten in haat, raken steeds meer geïsoleerd, raken steeds meer uit balans, en dan kan het middelste deel van de bevolking gemakkelijker begrijpen hoe extreem ze zijn.

Het evenwichtige midden – de extreme standpunten loslaten
Als je kijkt naar een samenleving, een democratische natie, zelfs de Verenigde Staten, wat is dan de beste hoop op verandering in de situatie? Dat het brede midden van de bevolking de onevenwichtigheden aan beide kanten van deze extremistische groeperingen zal gaan inzien. Er zijn een aantal mensen aan de linkerkant extremistisch; een aantal mensen aan de rechterkant zijn extremistisch, maar daartussenin heb je een grote groep mensen die veel evenwichtiger zijn. Ook al hebben ze niet per se een hoger onderscheidingsvermogen, ze hebben wel het gevoel dat je niet te ver kunt gaan. Je kunt het niet te ver doorvoeren. Je kunt bijvoorbeeld niet gewelddadig worden. Wanneer ze dit in extreme mate zien, zullen ze zeggen: “Dit gaat te ver.”

Heel veel mensen, zelfs veel Republikeinen, veel Trump-aanhangers, keken naar het oproer op 6 januari en zeiden: “Nee, dit gaat te ver. Hier kunnen wij het niet mee eens zijn. Dit had niet mogen gebeuren.” En hetzelfde geldt voor de wapens, de schietpartijen: “Dit gaat te ver. Dit gaat te ver.” En hetzelfde geldt voor veel andere problemen. Er kan altijd een grote groep in het midden zijn, geen middenklasse, maar een evenwichtige groep in het midden, die niet die extreme standpunten heeft. En die daarom kan zeggen: “Ach, laten we eens een evenwichtiger aanpak proberen te vinden. Laten we zo ver niet gaan.” Dat, die groep in het midden, kan een democratie hogerop brengen. Ze reageren soms erg traag, maar vormen niettemin een soort bolwerk tegen de extremisten aan weerszijden.

Volgende: Samenwerking is de weg naar de toekomst